Τότε που παίζαμε σ’ άλανες και σ’ αυλές: Αυτή η ξεγνοιασιά των παιδικών χρόνων συνοδευόταν πάντοτε με αμέτρητες ώρες παιχνιδιού σε πάρκα, γειτονιές κι αυλές.
Τα σημερινά παιδιά είναι "αιχμάλωτα" στις ηλεκτρονικές "αλάνες"
Τα ηλεκτρονικά παιχνίδια επηρεάζουν την ταυτότητα και τον χαρακτήρα των παιδιών. Αυτό καταδεικνύει έρευνα η οποία έγινε σε 33 δημοφιλή όπως διαμορφώνονται από τις πωλήσεις videogames.
Ιδού μερικά από τα πιο αγαπημένα παιχνίδια των παιδικών μας χρόνων.
Ένας «τα βγάζει», ένας «τα φυλάει» (ποια; Ποτέ δεν μάθαμε) και ένας σούπερ γενναίος τρέχει στο αρχικό «φυλάκιο» να φωνάξει «φτου ξελευτερία για όλους». Αγαπημένη λεπτομέρεια, πως εκείνος/η που τα φυλούσε, όταν μας έβρισκε φώναζε «να ένας [Γιάννης]» ακόμα και αν δεν υπήρχαν πολλοί Γιάννηδες στο παιχνίδι.
Σκοτεινό δωμάτιο
Αγαπημένη παραλλαγή του Κρυφτού για πάρτι, προϋπέθετε ότι εκείνος που τα φυλούσε δεν έπρεπε μόνο να ψάξει στα σκοτεινά για να ανακαλύψει τις κρυψώνες των υπολοίπων, αλλά και να ψηλαφήσει εκείνον που θα έπιανε, για να αποφανθεί ποιος ήταν. Όσοι φορούσαμε γυαλιά ή είχαμε φουντωτά μαλλιά χάναμε πάντα, όπως και στην Τυφλόμυγα.
Τζαμί
Το «Τζαμί» παίζεται από τέσσερα παιδιά και πάνω. Τα παιδιά χωρίζονται σε δύο ομάδες. Για να αρχίσουν το παιχνίδι χρειάζονται έξι κεραμίδια ή πλατιές πέτρες και μια μπάλα. Τα κεραμίδια τα βάζουν το ένα πάνω στο άλλο, ώστε να σχηματιστεί ένας πύργος. Η πρώτη ομάδα στέκεται πίσω από τα κεραμίδια. Η δεύτερη ομάδα πηγαίνει εφτά οχτώ μέτρα μπροστά από τα κεραμίδια. Τα παιδιά της δεύτερης ομάδας προσπαθούν με τη μπάλα να ρίξουν τον πύργο με τα κεραμίδια.
Αν κάποιο παιδί ρίξει τα κεραμίδια χτυπώντας τα με τη μπάλα, τότε διασκορπίζονται στο γύρω χώρο οι δυο ομάδες. Η μεν πρώτη ομάδα επιδιώκει να «κάψει» τους παίκτες της δεύτερης χτυπώντας τους με τη μπάλα, η δε δεύτερη προσπαθεί να ξαναβάλει τα κεραμίδια στη θέση τους, έτσι ώστε να ξανασχηματιστεί ο πύργος, δηλαδή το «Τζαμί».
Το λουρί της μάνας . . .