Ο Στάθης γράφει για τους παρ’ ημίν εθνομηδενιστές και τους εθνικιστές!

Σκάσε και θα πεις κι ένα τραγούδι…

«Μακεδονία ξακουστή» – να μην ξανακουστεί ζητούν οι παρ’ ημίν εθνομηδενιστές. «Μακεδονία ξακουστή» – να μην ξανακουστεί απαιτούν και οι εκ FYROM εθνικιστές.

Οι δύο όψεις του ιδίου νομίσματος σε μια κραυγαλέα για την πραγματική φύση του προβλήματος στιγμή!

Πάντως, αν οι Έλληνες μαθητές τραγουδούσαν στην παρέλαση διαφημίσεις, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα.

Χωρίς πλάκα όμως, το θέμα είναι πιο σοβαρό απ’ όσο δείχνει. Όχι μόνον σε ελληνικό επίπεδο, αλλά σε διεθνές – σε όσα τουλάχιστον αφορούν τον δυτικό πολιτισμό.

Στο πλαίσιο του δυτικού κόσμου όσα ο πολυπολιτισμός, ο μεταμοντερνισμός και η πολιτική ορθότης χρόνια τώρα αποδομούν και αποκαθηλώνουν, έρχεται τώρα η Ακροδεξιά να τα «αποκαταστήσει» διαστρεβλώνοντάς τα τελείως. Έτσι αίφνης οι αντιδραστικοί διεθνώς τσαλαβουτάνε μέσα στα κλασικά γράμματα και τους βγάζουν τα μάτια. Το ίδιο και στην Ελλάδα, όπου το είδος Χρυσαυγίτη σκαμπάζει από τα αρχαία ελληνικά οικουμενικά γράμματα την τύφλα του. Έλα ντε όμως που τα ίδια σκαμπάζει και ο (κάθε) Καρανίκας! Έλα ντε όμως που όσα σκαμπάζει ο (κάθε) Καρανίκας τα εφαρμόζει ο (κάθε) Γαβρόγλου.

Το άταφο σώμα του Πολυνείκη στην «Αντιγόνη» που ο κυρ-Γαβρόγλου εξόρισε απ’ τα ελληνικά σχολεία, παραπέμπει στο άταφο ακόμα σώμα που παρακρατούν με το έτσι θέλω οι ραβδούχοι του Ράμα. ...

Κουβέλης: Το καταγέλαστο αδιέξοδο της κυβέρνησης

Οι κυβερνήσεις, κατά κανόνα, «ανασχηματίζονται» όταν αρχίζουν να καταρρέουν από τα αδιέξοδά τους…
Κάθε ανασχηματισμός αποτελεί ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ εξαπάτησης του λαού. Είναι μια ταχυδακτυλουργία που επιχειρεί να υποκαταστήσει τη χρεοκοπημένη κυβερνητική πολιτική με τα πρόσωπα, φορτώνοντας σ’ αυτά τους «κακούς» χειρισμούς, συνακόλουθα καλλιεργώντας νέες αυταπάτες…
Ο τωρινός ανασχηματισμός του Τσίπρα υπερβαίνει και αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα απάτης, το ισοπεδώνει κυριολεκτικά.

Εδώ και μόνο η επιλογή ενός προσώπου, του Φώτη Κουβέλη, αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα της χρεοκοπημένης και καταρρέουσας κυβέρνησης…

Ο συμβολισμός και μόνο αυτού του προσώπου καταγράφει τελεσίδικα ΟΧΙ μόνο τα αδιέξοδα και τη σύγχυση κατάρρευσης αυτής της κυβέρνησης, αλλά και το καταγέλαστο αυτής της κατάρρευσης: Τον πανικό της αλαζονικής ηλιθιότητας…

Ο Φώτης Κουβέλης έχει κερδίσει(!) την ιστορική στάμπα του ακραίου «αριστερού» νεοφιλελεύθερου, του «ήρεμου» πολιτικάντη («σοβαρό» τον πλάσαρε στο παρελθόν το κατεστημένο) που είχε τη «χρήσιμη ιδιότητα», να είναι κλειστός προς τα Αριστερά και πολύ ανοικτός προς τα Δεξιά!!!

Το 1989, συγκυβερνήτης με τη δεξιά του μητσοτακισμού: Ακραίος νεοφιλελευθερισμός…

Αν δεν σας αρέσει αυτό το συλλαλητήριο, έχω κι άλλο…

Μια φορά κι έναν καιρό κάποιος που λεγόταν Ερνέστο Τσε Γκεβάρα είπε και συνέχισε έως τον θάνατό του στη μάχη να λέει Patria o Muerte, πατρίδα ή θάνατoς. Τη φράση αυτή πήρε στα χέρια της η τιτουλάρια Αριστερά, την εξέτασε και αποφάνθηκε ότι είναι εθνικιστική. Κι έτσι ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα εξαφανίσθηκε από την Ιστορία και ουδείς έκτοτε ξανάκουσε να μιλούν για αυτόν.

  Δεν ξέρω αν είναι μοναδικό – ίσως να συμβαίνει και σε άλλες χώρες –, είναι πάντως εκπληκτικό το φαινόμενο, μια χαζομάρα να γίνεται το επίκεντρο ομηρικών μαχών – αρκεί αυτή η χαζομάρα να είναι προϊόν των πιο πονηρών μηχανισμών που λειτουργούν σε αυτήν τη χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα.

Για το μέγα πατριωτικό πρόβλημα λοιπόν περί το «Μακεδονικό» σαν έτοιμος από καιρό ο μηχανισμός των παμπόνηρων αμόλησε τη φόλα του συσχετισμού των συλλαλητηρίων με τον εθνικισμό, τον φασισμό και τη γραφικότητα.

Κι αμέσως γύρω απ’ το «Μακεδονικό» στήθηκε ένας πόλεμος ομηρικών διαστάσεων, όχι για την ουσία του προβλήματος, αλλά για τις μορφές που η Κίρκη της προπαγάνδας μπορεί να του προσδίδει.

Σε αυτό το επίπεδο ο εθνικισμός των Σκοπίων παρέλκει, η χειραγώγηση της περιοχής από τους...

Τά Πρασσεινάλογα!... του Στάθη: Αν δεν σας αρέσει αυτό το συλλαλητήριο, έχω κι άλλο…

Αν δεν σας αρέσει αυτό το συλλαλητήριο, έχω κι άλλο…

 

  Μια φορά κι έναν καιρό κάποιος που λεγόταν Ερνέστο Τσε Γκεβάρα είπε και συνέχισε έως τον θάνατό του στη μάχη να λέει Patria o Muerte, πατρίδα ή θάνατoς. Τη φράση αυτή πήρε στα χέρια της η τιτουλάρια Αριστερά, την εξέτασε και αποφάνθηκε ότι είναι εθνικιστική. Κι έτσι ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα εξαφανίσθηκε από την Ιστορία και ουδείς έκτοτε ξανάκουσε να μιλούν για αυτόν.

***

  Δεν ξέρω αν είναι μοναδικό – ίσως να συμβαίνει και σε άλλες χώρες –, είναι πάντως εκπληκτικό το φαινόμενο, μια χαζομάρα να γίνεται το επίκεντρο ομηρικών μαχών – αρκεί αυτή η χαζομάρα να είναι προϊόν των πιο πονηρών μηχανισμών που λειτουργούν σε αυτήν τη χώρα από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και ύστερα.

  Για το μέγα πατριωτικό πρόβλημα λοιπόν περί το «Μακεδονικό» σαν έτοιμος από καιρό ο μηχανισμός των παμπόνηρων αμόλησε τη φόλα του συσχετισμού των συλλαλητηρίων με τον εθνικισμό, τον φασισμό και τη γραφικότητα.

  Κι αμέσως γύρω απ’ το «Μακεδονικό» στήθηκε ένας πόλεμος ομηρικών διαστάσεων, όχι για την ουσία του προβλήματος, αλλά για τις μορφές που η Κίρκη της προπαγάνδας μπορεί να του προσδίδει.

  Σε αυτό το επίπεδο ο εθνικισμός των Σκοπίων παρέλκει, η χειραγώγηση της περιοχής από τους Αμερικανούς δεν αποτελεί (το) πρόβλημα, ενώ αντιθέτως σε πρόβλημα ζωής ή θανάτου του έθνους μας ανάγεται η…

Τά Πρασσεινάλογα!... του Στάθη, στο Ποντίκι, 11-1-2018

Από το «πειρατικό του Στάθη»

Όταν ο Αριστοτέλης άρχισε να παρατηρεί τις συνέπειες από την ανάπτυξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος στην Αθήνα, έκανε δύο παρατηρήσεις, η μια… μαρξιστική και η δεύτερη δραματική.

Εν πρώτοις παρατήρησε ότι ο σκοπός της οικονομίας στο εξής δεν θα είναι μόνον η εξυπηρέτηση των αναγκών της πόλης και των πολιτών, αλλά κυρίως το κέρδος - διότι μέσω της συσσώρευσης χρήματος οι ιδιώτες μπορούσαν να αναβαθμίσουν τις ηδονιστικές τους φιλοδοξίες.

Κατά δεύτερον, ο δάσκαλος του Αλέξανδρου διέβλεψε ότι στο μέλλον: ό,τι δεν σχετίζεται με το χρήμα δεν θα έχει καμιά θέση στο αξιακό σύστημα των κοινωνιών (!).

Θεός ο σοφός!

Ένας κύκλος έκλεισε. Και μας έκλεισε μέσα. Τα 50 ή 70 ή 110 προαπαιτούμενα πέρασαν αβρόχοις ποσί, η τρίτη αξιολόγηση έκλεισε.

Έρχεται η τέταρτη αξιολόγηση (αυτή «η θητεία» δεν έχει τέλος), αλλά κουρασμένοι πλέον οι Έλληνες αφήνονται να ελπίσουν ότι από Αύγουστο που είναι παχιές οι λέξεις, βγαίνουμε στις αγορές.

Η αλήθεια είναι ότι αυτές οι αγορές εισέρχονται στην καθημερινή μας ζωή ακόμα πιο βίαια, ακόμα πιο κατακτητικά, ακόμα πιο αρπακτικά.

Ευτυχώς που μας κλαίει η κυρία Μπαζιάνα, κλαίει ο Συριζα στο μνήμα, κλαίει και η Παναγιά.

======================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"