Οι κυβερνήσεις, κατά κανόνα, «ανασχηματίζονται» όταν αρχίζουν να καταρρέουν από τα αδιέξοδά τους…
Κάθε ανασχηματισμός αποτελεί ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ εξαπάτησης του λαού. Είναι μια ταχυδακτυλουργία που επιχειρεί να υποκαταστήσει τη χρεοκοπημένη κυβερνητική πολιτική με τα πρόσωπα, φορτώνοντας σ’ αυτά τους «κακούς» χειρισμούς, συνακόλουθα καλλιεργώντας νέες αυταπάτες…
Ο τωρινός ανασχηματισμός του Τσίπρα υπερβαίνει και αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα απάτης, το ισοπεδώνει κυριολεκτικά.
Εδώ και μόνο η επιλογή ενός προσώπου, του Φώτη Κουβέλη, αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα της χρεοκοπημένης και καταρρέουσας κυβέρνησης…
Ο συμβολισμός και μόνο αυτού του προσώπου καταγράφει τελεσίδικα ΟΧΙ μόνο τα αδιέξοδα και τη σύγχυση κατάρρευσης αυτής της κυβέρνησης, αλλά και το καταγέλαστο αυτής της κατάρρευσης: Τον πανικό της αλαζονικής ηλιθιότητας…
Ο Φώτης Κουβέλης έχει κερδίσει(!) την ιστορική στάμπα του ακραίου «αριστερού» νεοφιλελεύθερου, του «ήρεμου» πολιτικάντη («σοβαρό» τον πλάσαρε στο παρελθόν το κατεστημένο) που είχε τη «χρήσιμη ιδιότητα», να είναι κλειστός προς τα Αριστερά και πολύ ανοικτός προς τα Δεξιά!!!
Το 1989, συγκυβερνήτης με τη δεξιά του μητσοτακισμού: Ακραίος νεοφιλελευθερισμός…
Κάθε ανασχηματισμός αποτελεί ένα ταχυδακτυλουργικό τρικ εξαπάτησης του λαού. Είναι μια ταχυδακτυλουργία που επιχειρεί να υποκαταστήσει τη χρεοκοπημένη κυβερνητική πολιτική με τα πρόσωπα, φορτώνοντας σ’ αυτά τους «κακούς» χειρισμούς, συνακόλουθα καλλιεργώντας νέες αυταπάτες…
Ο τωρινός ανασχηματισμός του Τσίπρα υπερβαίνει και αυτό το ταχυδακτυλουργικό τέχνασμα απάτης, το ισοπεδώνει κυριολεκτικά.
Εδώ και μόνο η επιλογή ενός προσώπου, του Φώτη Κουβέλη, αποτελεί το κυρίαρχο σύμπτωμα της χρεοκοπημένης και καταρρέουσας κυβέρνησης…
Ο συμβολισμός και μόνο αυτού του προσώπου καταγράφει τελεσίδικα ΟΧΙ μόνο τα αδιέξοδα και τη σύγχυση κατάρρευσης αυτής της κυβέρνησης, αλλά και το καταγέλαστο αυτής της κατάρρευσης: Τον πανικό της αλαζονικής ηλιθιότητας…
Ο Φώτης Κουβέλης έχει κερδίσει(!) την ιστορική στάμπα του ακραίου «αριστερού» νεοφιλελεύθερου, του «ήρεμου» πολιτικάντη («σοβαρό» τον πλάσαρε στο παρελθόν το κατεστημένο) που είχε τη «χρήσιμη ιδιότητα», να είναι κλειστός προς τα Αριστερά και πολύ ανοικτός προς τα Δεξιά!!!
Το 1989, συγκυβερνήτης με τη δεξιά του μητσοτακισμού: Ακραίος νεοφιλελευθερισμός…