ΤΡΙΚΟΜΜΑΤΙΚΗ «ΩΔΗ» ΣΤΟΝ ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΣΜΟ

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου*  

 H υπερψήφιση της «ντροπολογίας», που απαλλάσσει τις διοικήσεις των τραπεζών (κυρίως της εκποιημένης Αγροτικής Τράπεζας), που έδωσαν «θαλασσοδάνεια» 250 εκατομμυρίων ευρώ τουλάχιστον στα κόμματα του δικομματισμού, που συνεχίζουν να κυβερνούν αυτόν τον τόπο από το 1974, και μαζί με αυτές, τους προέδρους και τους ταμίες των κομμάτων αυτών, καθώς και όλου του υπολοίπου «εσμού» των «χρυσοκανθάρων» των μη κυβερνητικών οργανώσεων, αποτελεί, χωρίς υπερβολή, το απόγειο της παρακμής, αλλά και του αμοραλισμού του πολιτικού συστήματος σ’ αυτή την Χώρα.

            Πολιτικό σύστημα, που επί σαράντα χρόνια κατά την περίοδο της Μεταπολίτευσης, αργά αλλά σταθερά στην αρχή, και στην συνέχεια με επιτάχυνση στην ύστερη Μεταπολιτευτική περίοδο, δόμησε το πιο άθλιο κλεπτοκρατικό σύστημα στην Ευρώπη, με διάχυση της σήψης και της διαφθοράς παντού, σε όλους τους θεσμούς και σε όλα τα επίπεδα, με μοναδικό στόχο την συγκάλυψη και την ευχέρεια στην «λεηλασία» του εθνικού πλούτου της Χώρας από τα «τρωκτικά» της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας, την πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού, που την εξέφραζε πολιτικά, και διάφορα ιδιοτελή κοινωνικά στρώματα, που αποτέλεσαν την «συμμαχία της μεγάλης αρπαγής».

            Αυτή η πορεία, σε συνδυασμό με την επιθετικότητα των διεθνών τοκογλύφων του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού, είναι που οδήγησε την Χώρα στην σημερινή κατάπτωση και εθνική ταπείνωση και την κοινωνία σε απόγνωση. ...

«ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΕΞΤΡΕΜΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΚΛΕΠΤΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ»

Του Γεωργίου Παπασίμου*, Δικηγόρου

            Η οικονομική «δολοφονική» επίθεση στην Κύπρο, από την Ευρωπαϊκή οικονομική «ελίτ», που καθοδηγείται από το Γερμανικό κεφάλαιο, τρία χρόνια μετά την ένταξη της Ελλάδος στον μνημονιακό «Προκρούστη», δημιούργησε σοβαρούς τριγμούς στον μείζονα Ελληνισμό της Μεσογείου, αφού οι δύο κρατικές οντότητές του βρίσκονται «πισθάγκωνα δεμένες», ως «πειραματόζωα» του διεθνούς χρηματοπιστωτικού τοκογλυφικού καπιταλισμού.

            Ορθώς η πρώτιστη κριτική οφείλει να αναφέρεται στο γεγονός, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση μετατρέπεται σταθερά σε ένα «ιδανικό κέλυφος» αυτοκρατορικής δομής, όπου τον ρόλο της «αυτοκρατορικής δύναμης», παίζει το ισχυρό Γερμανικό κεφάλαιο. Έτσι, έρχεται στην επιφάνεια το «πρόσωπο ενός τέρατος», του Τέταρτου Γερμανικού Ράϊχ, δηλαδή ενός επιθετικού οικονομικού «ηγεμόνα», που επιβάλλει την ψευδεπίγραφη Καλβινική ηθικολογία στις Χώρες του Νότου, εμφανίζοντας αυτές ως διεφθαρμένες, την ώρα, όμως, που εντός της Γερμανίας γίνεται το μεγαλύτερο ξέπλυμα μαύρου χρήματος στην Ευρώπη και οι μεγάλες επιχειρήσεις της έχουν «μολύνει» με τον «ιό» της διαφθοράς, τα ντόπια πολιτικά συστήματα πολλών Ευρωπαϊκών Χωρών, όπως της Ελλάδος μέσω της Siemens κ.λπ.!!! ...

ΙΔΕΕΣ, «ΚΑΤΣΑΡΙΔΕΣ» ΚΑΙ «ΚΑΤΣΑΡΙΔΟΚΤΟΝΟ»

Του Γεωργίου Παπασίμου, Δικηγόρου*

Μαίνεται, στην κυριολεξία, ο «πόλεμος» μεταξύ του νομπελίστα οικονομολόγου Πολ Κρούγκμαν και του Όλι Ρεν, επιτρόπου για τα δημοσιονομικά θέματα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Η εμμονή του τελευταίου στην άτεγκτη εφαρμογή των σκληρών μονεταριστικών νεοφιλελεύθερων πολιτικών της Ευρωπαϊκής «ελίτ» του Βορρά, την ώρα που ο Ευρωπαϊκός Νότος εξαθλιώνεται ραγδαία, οδήγησε τον Κρούγκμαν να πει την περίφημη φράση, ότι «οι ιδέες του Όλι Ρεν είναι σαν τις κατσαρίδες, που ενώ τις διώχνεις, αυτές επιστρέφουν».
Η ιδεολογική και πολιτική αυτή αντιπαράθεση έχει τεράστια σημασία για το παρόν και το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η σκληρή μονεταριστική δημοσιονομική λιτότητα, που επιβάλλεται από το Βερολίνο έχει επιφέρει, ήδη, σοβαρές «ρωγμές», όχι μόνο στον «αδύναμο κρίκο», που είναι η Ελλάδα, στην οποία τα μνημονιακά αποτελέσματα είναι, ήδη καταστροφικά, αλλά και στις άλλες Χώρες, όπως η Ιταλία, το ισχυρό εκλογικό μήνυμα της οποίας προσπαθεί το Ευρωπαϊκό «ιερατείο» να γελοιοποιήσει, η Ισπανία, η Πορτογαλία, αλλά και ισχυρότερες οικονομικά Χώρες, όπως η Γαλλία. ...

«ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ»

 Του Γεωργίου Παπασίμου

Χωρίς τέλος αποδεικνύεται ο κατηφορικός δρόμος της οικονομικής και κοινωνικής «περιδίνησης», στον οποίο έχει εισέλθει η Ελλάδα στα τρία τελευταία χρόνια της εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών. Οι συνέπειες αυτών είναι ιδιαίτερα καταστρεπτικές για την κοινωνία και τη Χώρα, αλλά και την θέση της στον διεθνή χώρο, καθόσον έχει αποδεχθεί τον ρόλο του παγκόσμιου «πειραματόζωου» και της μετατροπής της, από ισότιμη Ευρωπαϊκή Χώρα, σε οιονεί «αποικία χρέους».

Είναι, πλέον, πασιφανές, ότι το ακολουθούμενο ακραίο νεοφιλελεύθερο οικονομικό «πείραμα», το μόνο που προσφέρει, είναι η γιγαντιαία οικονομική ύφεση και τα κοινωνικά «ερείπια». Η εφαρμογή του «θανατηφόρου μνημονιακού φαρμάκου» έχει δημιουργήσει συνθήκες ιστορικής ήττας για την Χώρα, αφού το 30% του ενεργού δυναμικού της και το 60% των νέων είναι άνεργο, τα μισά και πλέον νοικοκυριά έχουν κηρύξει στάση πληρωμών, ο πρωτογενής τομέας βρίσκεται στα όρια της κατάρρευσης, ενώ η παραγωγική βιομηχανική βάση της Χώρας σε πλήρη αποδιοργάνωση. Το μόνο «αντίδοτο», που προτείνεται ως λύση για τη Χώρα από το σύστημα παρακμής, είναι το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου μέσω των αποκρατικοποιήσεων και των υπολοίπων «φιλέτων», δηλαδή των «ασημικών» της Χώρας, χωρίς, καν, ένα στοιχειώδες σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και ανάπτυξης. ...

«ΝΕΟΚΟΛΛΗΓΟΠΟΙΗΣΗ»

Του Γεωργίου Παπασίμου, Δικηγόρου*

Μία από τις βασικές αιτίες της χρεοκοπίας της Ελλάδος ήταν οι εγκληματικές πολιτικές της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας και του πολιτικού προσωπικού, που κυβέρνησε αυτή τη Χώρα, έναντι της αγροτικής τάξης και της εν γένει ανάπτυξης του πρωτογενούς οικονομικού τομέα. Η αγροτική τάξη, που αποτέλεσε επί χρόνια το οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό στήριγμα και το «μαξιλάρι» του πολιτικού και οικονομικού κατεστημένου της Χώρας, υπήρξε, αντικειμενικά, πάντα το «αποπαίδι» της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας, με ελάχιστες δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις και με στόχο την ισόρροπη ανάπτυξη μεταξύ του φυτικού, κτηνοτροφικού, αλιευτικού και δασικού τομέα.

Αποτέλεσμα αυτών των πολιτικών, ήταν η δημιουργία του φαινομένου του «αγροτικού παραδόξου», που εμφανίζεται, κυρίως, στις εξαρτημένες καπιταλιστικές Χώρες της περιφέρειας, και ιδιαίτερα στον Τρίτο Κόσμο. Δηλαδή, πώς μία Χώρα, με τον μεγαλύτερο αριθμό αγροτών σε Ευρωπαϊκό επίπεδο, όχι μόνο να μην μπορεί να καλύπτει τις διατροφικές της ανάγκες, αλλά να ξοδεύει για εισαγωγή αγροτικών προϊόντων (κυρίως κτηνοτροφικών παλαιότερα και τελευταία και φυτικών), περισσότερα χρήματα, απ’ αυτά που χρειάζεται για την εισαγωγή της ενέργειας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο κ.λπ. !!!).

Οι τελευταίες κινητοποιήσεις στον Θεσσαλικό κάμπο και σε άλλες περιοχές, πιστοποιούν με τον πλέον δραματικό τρόπο το αδιέξοδο και την τραγωδία, που βιώνει σήμερα ο εναπομείναν αγροτικός πληθυσμός της Χώρας, όπου, πέρα από τις μόνιμες στρεβλώσεις, η δραματική αύξηση του κόστους παραγωγής, με τον υπερδιπλασιασμό της τιμής του πετρελαίου και των εφοδίων και της σχεδιαζόμενης υπερφορολόγησης της αγροτικής γης από την σημερινή τρικομματική κυβέρνηση της μνημονιακής διαχείρισης, οδηγεί την κατάσταση στο απροχώρητο. ...

«ΑΘΩΑ» ΛΑΘΗ Η’ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ «ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ»;

Του Γεωργίου Παπασίμου*

Και ενώ το μνημονιακό «κρεσέντο» στην καταρρέουσα Ελλάδα καλά κρατεί, με την ανεργία να αγγίζει το 30% και τα μισά πλέον νοικοκυριά να έχουν κηρύξει στάση πληρωμών, διότι αδυνατούν να επιβιώσουν, τα, δε, κοινωνικά «ερείπια» συνεχώς διογκώνονται και οδηγούμαστε, ουσιαστικά, σε οιονεί εθνική «γενοκτονία», τέσσερις μήνες μετά την δημόσια αποκάλυψη του επικεφαλής οικονομολόγου του Δ.Ν.Τ., Ολιβιέ Μπλανσάρ, ότι στην Ελλάδα εφαρμόσθηκαν λανθασμένες πολιτικές, λόγω λάθους στο κλάσμα του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή της ύφεσης (πόσο, δηλαδή, ύφεση δημιουργείται, όταν μειώνονται οι δημόσιες δαπάνες), το σύστημα παρακμής, που έχει σήμερα τις τύχες της Χώρας, περί άλλων τυρβάζει.
Αυτό το «αθώο» λάθος του Δ.Ν.Τ., που χρησιμοποίησε στις προβλέψεις του για την Ελλάδα λανθασμένο κλάσμα, ως προς τον δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή, και συγκεκριμένα ποσοστό 0.5, αντί του 0.9 έως 1.7, αποτέλεσε τον πυρήνα των μνημονιακών πολιτικών, που μέσα σε μία τριετία έθεσε την Χώρα στο «κρεβάτι του Προκρούστη» και της επέβαλε «επώδυνες επεμβάσεις», που έχουν οδηγήσει στην διάλυση του κοινωνικού ιστού και την συντριβή του παραγωγικού μηχανισμού.
Η συνομολόγηση αυτού του «θανατηφόρου» λάθους από την πλευρά του Δ.Ν.Τ., θα έπρεπε, ήδη, να αποτελέσει το «μεγάλο όπλο» της σημερινής τρικομματικής κυβέρνησης, έτσι ώστε επιθετικά να προβεί σε σοβαρή πολιτική επαναδιαπραγμάτευση αυτής της «θανατηφόρας» πολιτικής, πλην όμως το αντίθετο συμβαίνει. ...

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ – «ΤΡΟΜΟΛΑΓΝΕΙΑ»: ΟΙ ΔΥΟ ΟΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΚΙΒΔΗΛΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου.

Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ».

(papasimos. wordpress.com).

(Μέρος Β’)

 Συνεχίζοντας την προσέγγιση του φαινομένου της τρομοκρατίας, πέραν του ιδεολογικού χαρακτήρα αυτής, που αναλύθηκε στο πρώτο μέρος, το στοιχείο που εντυπωσιάζει, είναι το γεγονός, ότι τα αποτελέσματα της δράσης των ενόπλων ομάδων, αυτών, μάλιστα, που αυτοαποκαλούνται ως «επαναστατικές», είναι αντιστρόφως ανάλογα με τους διακηρυγμένους στόχους τους.

Η ιστορική ανάλυση και εμπειρία δείχνει ότι, όχι μόνο δεν αποσταθεροποιούν το Αστικό Κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα, όπως «θεωρητικά» επιδιώκουν, αλλά, αντίθετα, αποτελούν ισχυρό νομιμοποιητικό παράγοντα για την ενίσχυση των πιο σκληρών κατασταλτικών μηχανισμών και λειτουργιών του Αστικού Κράτους, μέσα από την προώθηση και νομιμοποίηση του αυταρχισμού και της κρατικής τρομοκρατίας, στο όνομα της κοινωνικής ασφάλειας. Τόσο στην Γερμανία, όσο και στην Ιταλία, για την αντιμετώπιση της πολιτικής βίας ανασύρθηκαν οι πιο αντιδραστικοί νόμοι από το ναζιστικό και φασιστικό ποινικό «οπλοστάσιο», προς όφελος του Αστικού Κράτους και των ιδεολογικών και κατασταλτικών μηχανισμών του και, αντίστοιχα, σε βάρος της κοινωνίας και των μαζικών προοδευτικών κινημάτων. Αυτόν τον κίνδυνο αντιμετωπίζει και η Ελληνική κοινωνία, όπου τα φαινόμενα αυταρχισμού και κρατικής βίας, στην σημερινή μνημονιακή «αποικιοκρατική» πολιτική, βρίσκονται στο άμεσο προσκήνιο, έχοντας μάλιστα, λάβει και «στρατηγικό» χαρακτήρα για το σύστημα παρακμής, που κυβερνά την Χώρα, το οποίο εμπεριέχεται στο σύνθημα «λεφτά δεν υπάρχουν, κράτος όμως, ισχυρό υπάρχει». Η κρατική βία, είναι προφανές ότι έχει ως άμεσο στόχο την χειραγώγηση του Λαού ενάντια στην μνημονιακή πολιτική της εκποίησης της Χώρας στο διεθνές και ντόπιο κερδοσκοπικό παρασιτικό κεφάλαιο και την κοινωνική σκληρή νεοφιλελεύθερη ταξική πολιτική σε βάρος του εργαζομένου Λαού. ...

Οι δύο όψεις ενός κίβδηλου νομίσματος

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου.

Μέλους Δ.Σ. του «ΠΡΑΤΤΩ».

(papasimos. wordpress.com).

Η συχνή εμφάνιση τρομοκρατικών ενεργειών, με αποκορύφωμα την «τυφλή» πράξη βίας από την έκρηξη βόμβας στο εμπορικό κέντρο THE MALL στο Μαρούσι, δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς, ιδιαίτερα στην σημερινή, χαοτική πολιτική κατάσταση της χώρας, η οποία μετατρέπεται, μέσω των μνημονίων, σε «αποικία χρέους», με ραγδαία εξαθλίωση της πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού.
Το φαινόμενο αυτό και η «άλλη όψη του νομίσματός του», η «τρομολαγνεία», δημιουργεί την ανάγκη μιας σοβαρής και νηφάλιας ανάλυσης του ιδεολογικού χαρακτήρα αυτού, που αφορά το σημερινό πρώτο μέρος. Απαιτείται ορθολογικός κριτικός λόγος και σκέψη στους σημερινούς, «θρυμματισμένους» καιρούς, και ιδιαίτερα στην «σκοτεινή» περίοδο, που διέρχεται η Ελλάδα.
Το φαινόμενο της τρομοκρατίας στις δυτικές χώρες, είτε αφορά επιθέσεις από οργανώσεις, που εκπέμπουν αριστερίστικη φρασεολογία, είτε, πολύ περισσότερο, την ακροδεξιά βία, που, ως κύριο χαρακτηριστικό, έχει τα «τυφλά χτυπήματα», δεν έχει καμία πραγματική ιδεολογική ή οργανική σχέση με την επικαλούμενη, πολλές φορές, μαρξιστική θεωρία και το αριστερό κίνημα και τον αγώνα των λαϊκών στρωμάτων για σοσιαλιστική κοινωνία απέναντι στο αστικό κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα.
Ως προς το κρίσιμο αυτό ζήτημα, καταλυτικές απαντήσεις έχει δώσει ο Ιταλός καθηγητής Λουίτζι Φεραγιόλι στο βιβλίο του «Βία και Πολιτική», σύμφωνα με τον οποίο «ο πολιτικός γιακωβινισμός και η ηθικοϊστορική τελεολογία, που αποτελούν αντικειμενικά τον κοινωνιολογικό χαρακτήρα της τρομοκρατίας, αντιστοιχούν εξίσου σε ακλόνητα αρχέτυπα της αστικής πολιτικής σκέψης και ακριβέστερα του αυταρχικού ανελεύθερου ρεύματός της». ...

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ «ΑΝΤΟΧΗΣ»;

Του Γεωργίου Παπασίμου, δικηγόρου

Σε πρόσφατη συνέντευξή της, η ποιήτρια και ακαδημαϊκός Κική Δημουλά, σε σχετική ερώτηση, πώς θα χαρακτήριζε τη σημερινή εποχή, πρόταξε δύο στίχους της «να αντέξεις είναι το ζητούμενο, όχι να καταλάβεις». Αναμφισβήτητα, αυτό ταιριάζει περισσότερο στους σημερινούς «θρυμματισμένους» καιρούς και στην προϊούσα δυστυχία και καταστροφή, που έχει απλωθεί πάνω από την Ελλάδα.
Ακόμα, όμως και έτσι όπως τίθεται το ζήτημα, τρία χρόνια μετά τον μνημονιακό «Αρμαγεδδώνα» τίθεται πλέον εν αμφιβόλω και αυτή η έννοια της «αντοχής», αφού το εύρος των προβλημάτων ως προς την κοινωνική κατάσταση, την οικονομία και την πολιτική, ξεπερνά κάθε όριο και δημιουργεί απειλητικές συνθήκες ανθρωπιστικού «ολοκαυτώματος».
Το 2013, αναμφισβήτητα, θα αποτελέσει «σημείο καμπής» για τις αντοχές της κοινωνίας. Εάν, δηλαδή, θα είναι η τέταρτη μνημονιακή χρονιά κοινωνικής «αντοχής» ή θα αποτελέσει την «θρυαλλίδα» ανεξέλεγκτων κοινωνικών «εκρήξεων» των πληττομένων κοινωνικών στρωμάτων, που συνεχώς διευρύνονται και εκτείνονται στα 2/3 της ελληνικής κοινωνίας, τα οποία έχουν υποστεί ανελέητη επίθεση στην αγοραστική τους δύναμη, αλλά και στα στοιχειώδη ατομικά και κοινωνικά τους δικαιώματα. ...

«ΦΟΒΟΥ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ ΚΑΙ ΔΩΡΑ ΦΕΡΟΝΤΑΣ»

 Του Γεωργίου Παπασίμου Δικηγόρου*

 Από την περίφημη «Αινειάδα» του μεγάλου Ρωμαίου ποιητή Βιργιλίου, προήλθε η διάσημη φράση «timeo Danaos et dona ferentes» και στα Ελληνικά «Φοβού τους Δαναούς και δώρα φέροντας».

            Αυτή η μνημειώδης φράση, και μάλιστα παραφρασμένη, προέκυψε από την πρόσφατη είδηση, ότι η Γερμανική οικονομική εφημερίδα Handelsblatt, η οποία αποτελεί το έγκυρο δημοσιογραφικό όργανο του Γερμανικού Κεφαλαίου, ανακήρυξε τον πρωθυπουργό της Ελλάδας Αντώνη Σαμαρά, ως «Ευρωπαίο πολιτικό για το 2012». Στο σχετικό άρθρο της εφημερίδας, μεταξύ άλλων, αναφέρεται, ότι «ο Σαμαράς προτίμησε να θέσει τον δάκτυλο στην πληγή της εσφαλμένης ελληνικής πολιτικής του παρελθόντος. Αυτό του προσέδωσε τον σεβασμό του λαού του, ο οποίος διανύει μαζί του τον δύσβατο δρόμο μιας νέας αρχής».

            Κατ’ αρχήν, είναι σημαντικό και ευπρόσδεκτο να τιμώνται Έλληνες, πόσω μάλλον ο πρωθυπουργός της Χώρας, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης, όταν, όμως, τιμώνται για κάτι, το οποίο έχει υπαρκτά θετικά «αποτυπώματα» για τον Ελληνικό Λαό, είτε αυτό αφορά το εσωτερικό της Χώρας, είτε τις διεθνείς σχέσεις της ή τυχόν προσφορά σε παγκόσμια θέματα. Όταν, όμως, η τιμή γίνεται γιατί ο σημερινός πρωθυπουργός μετατράπηκε σε «πιστό υπηρέτη» της αδιέξοδης και καταστροφικής μνημονιακής πολιτικής, που καθορίζεται από τον νεοφιλελεύθερο δογματισμό και οικονομικό εθνικισμό της Γερμανικής οικονομικοπολιτικής «ελίτ», τότε πρόκειται για «κάλπικη» τιμή, που περισσότερο ομοιάζει με τον «Δούρειο Ίππο των Δαναών», μέσω του οποίου αλώθηκε η Τροία. ...

ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΣ «ΟΔΟΣΤΡΩΤΗΡΑΣ» ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Του Γεωργίου Παπασίμου*

Η Χώρα μας, τρία χρόνια μετά την ένταξή της στο καθεστώς «υψηλής οικονομικής κηδεμονίας» της Ευρωπαϊκής οικονομικής και πολιτικής «ελίτ», οδεύει συνεχώς προς «τον πάτο του βαρελιού», όχι μόνο σε οικονομικό και κοινωνικό επίπεδο, αλλά και ως προς την εθνική της ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Έτσι, ενώ παραμένει, τυπικά, ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και μέλος της ζώνης του Ευρώ, στην πραγματικότητα βρίσκεται υπό τον πλήρη οικονομικό και πολιτικό έλεγχο της γραφειοκρατίας των Βρυξελλών και, ειδικότερα, του Γερμανικού οικονομικού εθνικισμού, που λειτουργεί υπέρ του παγκόσμιου τοκογλυφικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. ...