Το κείμενο πιστεύεται ότι έχει γραφτεί κάποια στιγμή κατά τον 1ο αιώνα Π.Χ.Χ., ή ακόμα και λίγο νωρίτερα. Οι κανόνες είναι αρκετά αυστηροί. Ωστόσο, θέλω να εστιάσω την προσοχή, όχι στους ίδιους τους κανόνες, αλλά στις αρχαίες πεποιθήσεις που αποκαλύπτουν.
Πρώτον, όπως και η Σαμαρείτικη γυναίκα στο Ιωάννη 4: 19-26, αυτοί οι Εβραίοι του Κουμάρ μιλούν για τον ερχομό του «προφήτη» (πρβλ. Δευτ. 18: 15-22). Αλλά το κείμενο περιγράφει επίσης την έλευση δύο Μεσσία!
Σε μεγάλο μέρος της εβραϊκής σκέψης, ο Μεσσίας δεν είναι απαραίτητα μια θεϊκή μορφή, αλλά απλά ένας ηγέτης που έστειλε ο Παντοδύναμος. ένα «χρισμένο» (מָשִׁיחַ; mashiach)/ Ελληνικά: Μεσσίας), μια προφητική ή σωστική φιγούρα όπως ο Μωυσής, ο Ιησούς, ο Σαμουήλ ή ακόμα και ο περσικός βασιλιάς Κύρος (βλ. Ησα 45: 1).
Οι Εβραίοι του Κουμράν πίστευαν ότι ο Θεός θα έστελνε πολλαπλούς μεσσιανικούς ηγέτες: έναν δίκαιο ιερέα (τον «Μεσσία του Ααρών») και έναν δίκαιο βασιλιά (ο «Μεσσίας του Ισραήλ»).
Αυτό το απόσπασμα διδάσκει επίσης το μίσος των «ανδρών του λάκκου».
Όσο μπορούν να πουν οι μελετητές, αυτό είναι ένα ψευδώνυμο που αποδίδεται στους Sadducees, Pharisees, και σε όλους όσους, σύμφωνα με τους Νεκρούς Θαλάσσιους Κυλίνδρους, κερδίζουν από τους φτωχούς.
Το μίσος πρέπει να κατευθύνεται προς αυτούς και οι οικονομικές συναλλαγές μαζί τους απαγορεύονται.
Στο Κατά Ματθαίον 5:43, ο Ιεσιούα αναφέρεται στην εσφαλμένη ιδέα ότι πρέπει «να αγαπάς τον γείτονά σου, αλλά να μισείς τον εχθρό σου».
Όμως αυτό το υπαγόρευτο δεν βρίσκεται στην Τορά. Είναι πιθανό ότι η διδασκαλία του Ιησού για την αγάπη των εχθρών είναι μια αμφισβήτηση κάποιου είδους κουρανικών διδασκαλιών που βλέπουμε στο ακόλουθο απόσπασμα από τον κύκλο που οι μελετητές αποκαλούν «Κοινοτικός Κανόνας»:
