Έγκλημα στη Μεσόγειο - Οι παγίδες της πενταμερούς

Η απειλή που εγκυμονεί η σύγκληση της πενταμερούς για το Κυπριακό και γιατί πρόκειται για παράλογη και επικίνδυνη διαδικασία για την ειρήνη στην Ανατολική Μεσόγειο

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου - 24 Απριλίου 2021

Θανάσιμη απειλή για τον ελληνικό λαό, στην Κύπρο αλλά και την Ελλάδα, συνιστά, και μόνο με τη σύγκλησή της, η πενταμερής διάσκεψη για το Κυπριακό, στην οποία έχουν δεχθεί να συμμετάσχουν η ελληνική κυβέρνηση και ο Νίκος Αναστασιάδης. 

Ο τελευταίος μάλιστα, καθόλου τυχαία, όχι ως εκλεγμένος πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά υπό τη νομικά και θεσμικά ανυπόστατη ιδιότητα του “εκπροσώπου των Ελληνοκυπρίων”.

Θυμίζουμε ότι όλες οι ελληνικές και κυπριακές κυβερνήσεις μετά το 1974. . .

Τι Τσολάκογλου τι GAP, τι Σαμαράς, τι Τσίπρας;(Ο πρώτος με τα όπλα στο κρόταφο, οι επόμενοι με θέσεις, αξιώματα και ίντριγκες με το ξένο τοκογλυφικό κεφάλαιο και το συγχρωτισμό με τους ντόπιους νταβατζήδες)

Αναζητείστε δημοσιευμένα θέματα στο "ΣΤΟΧΑΣΜΟΣ-ΠΟΛΙΤΙΚΗ"

Επέλεξε αναζήτηση και ψάξε για "ΙΙΙ Μνημόνιο" ή άλλα σχετικά...

Τα ιστορικά γεγονότα καταγράφουν οι νικητές και οι ισχυροί, αλλά η αλήθεια πολλές φορές μένει αδιευκρίνιστη και καταδικάζει ως προδότες κάποιους αμείλικτα

Μετά τα πρόσφατα μνημόνια και ειδικά το ΙΙΙ των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝ.ΕΛΛ πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε αυτά τα γεγονότα και να αφήσουμε τα ιστορικά στοιχεία να μας δείξουν την δική τους εκδοχή.
Η Αλήθεια, όπως  η γνώση  και οι αξίες,  είναι έννοιες σχετικές, όπως επισημαίνουμε στον υπότιτλο του παρόντος ιστολογίου, όπως επίσης αναγράφεται : "...Κάτω από τις συνθήκες που ζούμε η σιωπή δεν είναι «χρυσός»· είναι «λίβανος και σμύρνα». Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: «ο σιωπών δοκεί συναινείν», qui tacet consentire videtur κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να σιωπήσω... ή ανεχόμενος τα όσα γίνονται. Υπάρχουν στη ζωή, την ατομική και την κοινωνική, στιγμές που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο «ναι» ή το μεγάλο «όχι»..." (Αριστόβουλος Μάνεσης), διότι "Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..." - (Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.).
Τα παραπάνω, όπως και άλλα πολλά, που έχουμε τα έχουμε υιοθετήσει ως στερεότυπα, τα διαβάζεις κάθε φορά που μας επισκέπτεσαι , τίμιε αναγνώστη μας. όπως και οι αδιαμφισβήτητες αρχαίες πνευματικές δραστηριότητες και φωτεινές μορφές του Πιτθέα  θεμελιωτή της δικαιοσύνης και  πρωτοπόρου της ρητορικής τέχνης με το περίφημο: «Μηδενί δίκην δικάσεις πριν αμφοίν μύθον ακούσεις» (Δηλαδή μη δικάσεις αν δεν ακούσεις και τις δύο πλευρές) που έχει καθιερωθεί, αν και δεν τηρείται πάντα, στις δικαστικές αίθουσες διεθνώς. Τη ρήση αυτή χρησιμοποιούν πάρα πολλοί στις συζητήσεις τους, χωρίς βέβαια, στην πλειονότητά τους, να γνωρίζουν την προέλευσή της.
Η ρήση αυτή προέρχεται από τον αρχαίο Τροιζήνιο βασιλιά Πιτθέα, πατέρα της Αίθρας και παππού του Θησέα, ο οποίος εθεωρείτο αδέκαστος δικαστής.
Η σημασία της είναι πάρα πολύ μεγάλη, διότι σε κείνα τα χρόνια (1240 π.Χ.) επικρατούσε το δίκαιο του ισχυρότερου, όπως δυστυχώς και σήμερα και ακόμη και την ιστορία να την γράφουν οι νικητές και να την πατρονάρουν και τα ΜΜΕ κατά το δοκούν και κατά παραγγελία των αφεντικών.
Ο Πιτθέας λοιπόν δεν δίκαζε μόνος του. Δίκαζε με ...

Αυτοί είναι οι 12 σοφοί του Κατρούγκαλου που αποφασίζουν για τις τύχες όλων των συνταξιούχων

Ιδού τι γράψαμε πριν δύο χρόνια: 

Τετάρτη, 31 Ιουλίου 2013

Περίεργη όσμωση κρατικοδίατων καθηγητών με καριέρα στον ιδιωτικό τομέα και τανάπαλιν ή το πως μπορεί κάποιος νομότυπα να ισορροπεί σε δύο ετροβαρείς βάρκες αλληλοκαλύπτοντας δημόσιο και ιδιωτικό τομέα 

Ο γράφων στο ΒΗΜΑ, το παρακάτω άρθρο Μιλτιάδης Νεκτάριος*, 
με τίτλο "Υπάρχει λύση για τις συντάξεις" και αφού διάβασα ξανά και ξανά και αφού έψαξα και διάφορα στοιχεία από το ψαχτήρι της google μου προέκυψε ο παραπάνω τίτλος.

Μου ήταν πολύ δύσκολο να κατανοήσω πως ένας καθηγητής διδάσκει ιδιωτική ασφάλιση στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς είναι  Πρόεδρος της ασφαλιστικής εταιρίας International Life και την περίοδο 1999-2004 ήταν Διοικητής του ΙΚΑ, επί κυβερνήσεων Σημίτη.


 Βρήκα στο "ψαχτήρι" πολλές αναφορές, όπως "Τι προτείνει ένας έξυπνος μεγαλοασφαλιστής προς τους ...."κακόμοιρους" συνταξιούχους";  ή το "Τι Γίνεται με τους Συνταξιούχους";  κλπ
Αλλά αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ένα τίτλος αλλά και κάποια σχόλια, από το PressGr: "Καλέστε και τον Μιλτιάδη Νεκτάριο..."


Αυτά ως απαραίτητη εισαγωγή τώρα το παρακάτω κείμενο γίνεται πιο σαφές "τι", "πως" και "που" το πάει ο αρθρογράφος. 

Σταχυολογώ τα παρακάτω και στην συνέχεια ολόκληρο το άρθρο χωρίς περικοπές και αισθητικές παρεμβάσεις.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

το σχεδιασμό για την ολική ανατροπή του ασφαλιστικού ανέλαβε 12μελής Επιτροπή Σοφών που ορίστηκε από τον αρμόδιο υπουργό Εργασίας Γιώργο Κατρούγκαλο.

Ο αρμόδιος υπουργός Εργασίας μέσα στον Αύγουστο συγκρότησε την επιτροπή με σκοπό την επεξεργασία και υποβολή προτάσεων για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος.

Ωστόσο στις αρχές Σεπτεμβρίου η «Εφημερίδα των Συντακτών» αποκάλυψε το βασικό σενάριο πάνω στο οποίο δούλεψε η Επιτροπή Σοφών που είναι η ιδέα της  καθιέρωσης συστήματος νοητής κεφαλαιοποίησης αναδιανεμητικού χαρακτήρα, το οποίο κατά τους υπολογισμούς της εφημερίδας οδηγούσε σε συντάξεις 600 ευρώ για τους περισσότερους ασφαλισμένους.

Κάθε ασφαλισμένος δηλαδή διαθέτει έναν ατομικό λογαριασμό μέσω του οποίου «κτίζει» το ποσό της σύνταξης του ανάλογα με τις εισφορές που καταβάλει. Μέσω της νοητής κεφαλαιοποίησης θα παρακρατείται ένα ποσό βάσει εισοδηματικών κριτηρίων υπέρ της ενίσχυσης του ασφαλιστικού συστήματος. Το ποσό της σύνταξης που θα προκύπτει από το σύστημα νοητής κεφαλαιοποίησης θα προστίθεται στην εθνική σύνταξη η οποία θα χρηματοδοτείται από τη φορολογία. (Δείτε εδώ αναλυτικά για το πόρισμα της επιτροπής σοφών).

Τότε εν μέσω προεκλογικής περιόδου ο κ. Κατρούγκαλος έκανε λόγο για προβοκάτσια και για δημοσίευμα που δεν έχει καμία επαφή με την πραγματικότητα.

Ωστόσο τις τελευταίες μέρες το κλίμα καλλιεργήθηκε για να έρθει η πρόταση της επιτροπής των σοφών με δηλώσεις. Χαρακτηριστικότερα είναι όσα είπε ο υφυπουργός Κοινωνικών Ασφαλίσεων, Αναστάσιος Πετρόπουλος στη Βουλή ο οποίος περιέγραψε με μελανά χρώματα την κατάσταση στο ασφαλιστικό χαρακτηρίζοντας το σύστημα «ετοιμόρροπο». Δήλωσε, μάλιστα, ότι χρειάζονται άμεσα μέτρα για να αποφευχθεί η κατάρρευση του συστήματος το 2030.

Η 12μελής επιτροπή «σοφών» αποτελείται από τα εξής μέλη:

Απ΄τις Κατοχικές κυβερνήσεις 1941-1944... στις Μνημονιακές κυβερνήσεις...

Μετά το θάνατο του Ιωάννη Μεταξά, στις 29 Ιανουαρίου 1941,ο βασιλιάς Γεώργιος ανέθεσε την πρωθυπουργία στον Αλέξανδρο Κορυζή, διοικητή της Εθνικής Τραπέζης και πρώην υπουργό των κυβερνήσεων Μεταξά. Στις 18 Απριλίου 1941, ο Κορυζής αυτοκτονεί, και ο Γεώργιος καλεί από την εξορία τον Τσουδερό, παρ΄ότι ήταν ευνοούμενος των Άγγλων, αφού κανείς δεν αναλάμβανε την πρωθυπουργία. Στις 6 Απριλίου εκδηλώνεται η επίθεση της Γερμανίας και της Βουλγαρίας κατά της Ελλάδας. Στις 8-9 Απρίλη οι Γερμανοί μπαίνουν στη Θεσσαλονίκη. Στις 27 Απριλίου μπαίνουν στην Αθήνα. Πρωθυπουργός  διορίζεται ο στρατηγός Γεώργιος Τσολάκογλου.Στις 2 Δεκεμβρίου του 1942 τον διαδέχεται ο Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος και στις 7 Απριλίου του 1943, αναλαμβάνει ως πρωθυπουργός ο Ιωάννης Ράλλης. Οι κυβερνήσεις αυτές έμειναν γνωστές ως κυβερνήσεις κουϊσλινγκ ή ως δοσίλογες κυβερνήσεις.

Δοσιλογισμός

Η συνεργασία με τις κατοχικές δυνάμεις δεν αποτελεί αποκλειστικά Ελληνικό φαινόμενο , καθώς εμφανίζεται στο σύνολο των κατεχόμενων Ευρωπαϊκών χωρών , σε ορισμένες μάλιστα περιπτώσεις , προσλαμβάνοντας μαζικές διαστάσεις . Με το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης υπό κατοχή , οι Γερμανικές δυνάμεις , έπρεπε να διαχειριστούν ένα μεγάλο αριθμό φυσικών και ανθρώπινων πόρων , και να το εντάξουν στην εξυπηρέτηση των αναγκών του συνεχιζόμενου πολέμου . Στην κατεύθυνση αυτή , θα έπρεπε να αναζητηθούν , « συμμαχίες » με πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις στο εσωτερικό των κατεχόμενων χωρών , έτσι ώστε να εξελιχθεί η πολεμική προσπάθεια με το μικρότερο δυνατό κόστος για το Γερμανικό στρατό , διοχετεύοντας ταυτόχρονα τους πόρους της κατεχόμενης χώρας στην πολεμική προσπάθεια 

Ο όρος collaboration ( συνεργασία ) ως δηλωτική συγκεκριμένων πρακτικών διευκόλυνσης , αλλά και αρωγής των κατοχικών δυνάμεων πρωτοεμφανίζεται κατά τη διάρκεια του πολέμου , όταν , μετά την ήττα των γαλλικών στρατευμάτων και την κατάληψη της βόρειας Γαλλίας από τα γερμανικά στρατεύματα ο στρατάρχηςPetain σε διάγγελμα του αποδέχεται την αρχή της συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών . Στο καταγωγικό του σημαινόμενο ο όρος αντιστοιχεί περισσότερο στην επιβολή της συνεργασίας από το νικητή στον ηττημένο . Στην ελληνική περίπτωση ο όρος “ συνεργασία ” δεν βρήκε μεγάλη ανταπόκριση καθώς επικράτησε ο εννοιολογικά φορτισμένος όρος  δoσιλογισμός.  ...

Το τέλος του «εκσυγχρονισμού» και το «καθαρό» ΠΑΣΟΚ

Του Δημήτρη Μπεκιάρη (antinews)

Από το 2004 μέχρι σήμερα ο Γιώργος Παπανδρέου πέτυχε σταδιακά, εν μέσω συγκρούσεων, οξύνσεων και προσπάθειες αποδόμησης του ίδιου, την «κάθαρση» του ΠΑΣΟΚ από το πάλαι ποτέ εκσυγχρονιστικό «μπλοκ». Κορύφωση ολόκληρου αυτού του διαδικαστικού πλαισίου αποτέλεσε η οριστική η εξώθηση του Κώστα Σημίτη σε «εθελούσια έξοδο», που όχι απλά ισοδυναμεί με οριστική ρήξη του προέδρου του κινήματος με τους εκσυγχρονιστές, αλλά σηματοδοτεί το τέλος του εκσυγχρονισμού.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν ενέδωσε (για ακόμη μια φορά) στις πιέσεις του πρώην πρωθυπουργού, ο οποίος απέρριψε το ενδεχόμενο να είναι υποψήφιος στην Α΄ Πειραιώς ζητώντας την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, αποδεικνύοντας ότι δεν είχε καμία απολύτως διάθεση να διευκολύνει τον Γιώργο Παπανδρέου λίγο πριν από τις εθνικές εκλογές.

Εσωκομματική ισχυροποίηση

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι σαφέστατα ενισχυμένος εσωκομματικά σε σχέση με τις εκλογές τόσο του 2004, όσο και του 2007. Κατά τη διάρκεια της πενταετίας που μεσολάβησε από το 2004 μέχρι το 2009 ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε να αντιμετωπίσει κυρίως δύο μέτωπα στο εσωτερικό του κινήματος.

Το ένα είχε να κάνει με τα «βαρίδια» του εκσυγχρονισμού, τα οποία στην μετά Σημίτη εποχή επιδίωξαν να διαδραματίσουν εκ νέου πολιτικό ρόλο, υπονομεύοντας τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ σε κάθε ευκαιρία που τους δόθηκε.

Το δεύτερο είχε να κάνει με τον ανυπόμονο να αναλάβει την ηγεσία του κινήματος Ευάγγελο Βενιζέλο, με τον οποίο συντάχθηκαν, κατά τη διάρκεια της δίμηνης εσωκομματικής διαμάχης για την εκλογή προέδρου στο ΠΑΣΟΚ το φθινόπωρο του 2007, σχεδόν όλοι οι πολιτικοί εκπρόσωποι του εκσυγχρονισμού, αναζητώντας νέο ρόλο την επόμενη ημέρα της ήττας του ΠΑΣΟΚ στις εθνικές εκλογές, ήσαν έτοιμοι από καιρό.

Τότε τα δομημένα εξωθεσμικά συμφέροντα, μεγάλοι εκδοτικοί οργανισμοί και πολιτικοί εκπρόσωποι των διαπλεκόμενων συμφερόντων είχαν εκτιμήσει ότι το σχέδιο αποδόμησης του Γιώργου Παπανδρέου, το οποίο είχε ξεκινήσει το 2004 θα ολοκληρωνόταν με την εσωκομματική ήττα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Τα γεγονότα και η πορεία του ΠΑΣΟΚ από τότε μέχρι σήμερα τους διέψευσαν.

Σκάνδαλα

Στις εκλογές της 4^ης Οκτωβρίου του 2009 ο πάλαι ποτέ πανίσχυρος πυρήνας των εκσυγχρονιστών και ο φυσικός ηγέτης του «εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος», ο Κώστας Σημίτης θα απουσιάζουν από τα ψηφοδέλτια του ΠΑΣΟΚ.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ δεν έκανε δεκτό το αίτημα του Χρήστου Βερελή να διεκδικήσει την ψήφο των Αιτωλοακαρνάνων, ενώ η λίστα των υποψηφίων δεν περιλαμβάνει τους κκ Νεονάκη, Χριστοδουλάκη, Πασχαλίδη και Φωτιάδη.

Κοινός παρονομαστής στην επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να προχωρήσει στην κάθαρση ήταν η εμπλοκή των ονομάτων όλων των παραπάνω πολιτικών εκπροσώπων του «εκσυγχρονισμού» σε σκάνδαλα, είτε επρόκειτο για εκείνο της ΜΑΝ, όπου ενεπλάκη του όνομα του κου Βερελή, είτε του Χρηματιστηρίου, είτε της Μονής Βατοπεδίου στο οποίο ενεπλάκη το όνομα του κ. Δρυ και τις συνέπειες πληρώνει ο κ. Φωτιάδης, είτε του «Πόρτο Καρράς» στο οποίο ενεπλάκη το όνομα του κου Πάχτα. Πριν την απόφαση του Γιώργου Παπανδρέου να «καθαρίσει» το κόμμα, ο «εκσυγχρονισμός» δέχτηκε ισχυρότατο πλήγμα στο πλαίσιο της διερεύνησης του σκανδάλου με τα μαύρα ταμεία της SIEMENS, στο οποίο ενεπλάκη ο άλλοτε «στρατηγός» Θεόδωρος Τσουκάτος.

Ο «εκσυγχρονισμός» μέχρι την κατάρτιση των ψηφοδελτίων του ΠΑΣΟΚ στην επικράτεια ψυχοραγούσε. Ο κύκλος της παρουσίας του στα ελληνικά πολιτικά πράγματα «έκλεισε» με την οριστική ρήξη μεταξύ του Γιώργου Παπανδρέου και του Κώστα Σημίτη. Όταν το 2004 ο νεοεκλεγείς, τότε, πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ είχε κάνει χρήση του συνθήματος της «αλλαγής», δεν είχε πείσει κυρίως λόγω της συνύπαρξής του με όλους τους εκπροσώπους του εκσυγχρονισμού. Στην πραγματικότητα η συγκατοίκηση της νέας ηγεσίας τότε, με τους εκσυγχρονιστές είχε αποτελέσει περίπου αναγκαίο κακό, αφού προεκλογικά ο Γιώργος Παπανδρέου όχι μόνο δεν μπορούσε να διαγράψει την πολύ πρόσφατη του κινήματος, αλλά στην προεκλογική συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης λίγο πριν από τις εκλογές της 7^ης Μαρτίου 2004, είχε καλέσει στην εξέδρα τον Κώστα Σημίτη.

Τα κύρια σημεία της σύγκρουσης

Ο Κώστας Σημίτης, λειτούργησε περίπου υπονομευτικά απέναντι στον Γιώργο Παπανδρέου. Το 2008 και ενώ το ΠΑΣΟΚ προσπαθούσε να επανακάμψει, αφού ουσιαστικά καταβάλλονταν προσπάθειες να επουλωθούν τα τραύματα που είχαν αφήσει η εσωστρέφεια και οι εσωκομματικές συγκρούσεις και κρίσεις ετών (από την εποχή του εκσυγχρονισμού) ο Κώστας Σημίτης αντιτίθετο, με επιστολή που είχε δημοσιευτεί δημόσια, στην επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου να ταχθεί υπέρ της διενέργειας δημοψηφίσματος για την ευρωσυνθήκη, αντί της επικύρωσης του κειμένου από το κοινοβούλιο.

Η απάντηση του Γιώργου Παπανδρέου είχε δοθεί με δυναμικό τρόπο, αφού είχε θέσει εκτός κοινοβουλευτικής ομάδας τον πρώην πρωθυπουργό. Επρόκειτο για μία κίνηση από την πλευρά της ηγεσίας του κινήματος, η οποία σηματοδότησε την αρχή του τέλους για τον εκσυγχρονισμό στο εσωτερικό του κινήματος.

Η εξώθηση του Κώστα Σημίτη, σε «εθελουσία έξοδο» αποτελεί την επισφράγιση του τέλους του εκσυγχρονισμού, που ως πολιτικό ρεύμα στις τάξεις του ΠΑΣΟΚ γεννήθηκε στην δεκαετία του 1990 και στη συνείδηση του ελληνικού λαού έχει συνδεθεί με την «Δεξιά» στροφή του ΠΑΣΟΚ και με τα «διαπλεκόμενα συμφέροντα».

Εν όψει εκλογών και ενώ οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση, οι προθέσεις του Γιώργου Παπανδρέου είναι εμφανείς: ανανέωση σε πρόσωπα και πολιτικές, οριστική ρήξη με τα «βαρίδια» του παρελθόντος και εσωκομματική ισχυροποίηση του ρόλου του προκειμένου να αντιμετωπίσει κινήσεις εσωστρέφειας στο μέλλον, αφού σε περίπτωση αυτοδυναμίας η κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα είναι, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, ισχνή.

Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου φέρεται διατεθειμένος να συγκρουστεί με την διαπλοκή που εκφράστηκε από τον «εκσυγχρονισμό» και τα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, του Τύπου και των επιχειρηματικών συμφερόντων.

Ακόμη και την ύστατη ώρα η διαπλοκή έπαιξε το τελευταίο της χαρτί, τοποθετώντας μπροστάρη τον μέντορα του Ευάγγελου Βενιζέλου, συνταγματολόγο και πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Δημήτρη Τσάτσο, ο οποίος είχε ταχθεί, πρόσφατα, εναντίον της τακτικής του προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γιώργου Παπανδρέου αναφορικά με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας. Εμφανής στόχος ήταν η ακύρωση της στρατηγικής και της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ στο πεδίο της άσκησης αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση Καραμανλή. Οι λόγοι βέβαια ήταν βαθύτεροι, αφού η διαπλοκή εμφανώς επιζητούσε την συγκυβέρνηση και ένα «κεντρώο» σχήμα Βενιζέλου – Μπακογιάννη. Η τελευταία εξάλλου απηύθυνε στον κ. Βενιζέλο ανοικτή πρόσκληση.

Όπως όλα, όμως, δείχνουν ο Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος δεν ξεχνά τον ρόλο των εξωθεσμικών κέντρων και κάποιων εφημερίδων που τον καλούσαν να παραιτηθεί πριν από δύο χρόνια, φέρεται να είναι σταθερός στην πρόθεσή του να οδηγηθεί σε μετωπική σύγκρουσή μαζί τους.

---------------------------

Σχετικά άρθρα:
Βαγγέλης Βενιζέλος: Όλοι μαζί μπορούμε
Έρχεται αντίδραση Βενιζέλου για Σημίτη-Βερελή;
Τι άλλαξε άλλο κύριε Βερελή εκτός της ημερομηνίας των εκλογών;
Οι μέρες του ΠΑΣΟΚ σήμερα θυμίζουν τη δυναμική και το όραμα του 1981!!!!
Εκτός ψηφοδελτίων ο Σημίτης...
Στιγμιότυπα από την ομιλία του ΓΑΠ στο Θησείο
-Γιώργο, μην επιτρέψεις στον εαυτό σου, να καταντήσει όπως ο Καραμανλής.
Λαϊκή απαίτηση για προγραμματικό λόγο δέσμευση και πράξεις 100 πρώτων ημερών.
Γιατί (αίφνης) βγήκαν "παγανιά" οι...συνταγματολόγοι;
Ενδιαφέρον θα είχε να πληροφορηθούν οι πολίτες και ποιες είναι οι απόψεις του Κώστα Σημίτη για όλα αυτά.

==========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ενδιαφέρον θα είχε να πληροφορηθούν οι πολίτες και ποιες είναι οι απόψεις του Κώστα Σημίτη για όλα αυτά.

Γιατί (αίφνης) βγήκαν "παγανιά" οι...συνταγματολόγοι; i-Reporter)

Μεγάλο θόρυβο ξεσήκωσαν, τις δύο τελευταίες μέρες, τα μέσα ενημέρωσης, με πρώτες τις τηλεοράσεις, με αφορμή μια συνέντευξη του Δημήτρη Τσάτσου, στην «Καθημερινή» για το ενδεχόμενο να διεξαχθούν πρόωρες εκλογές, με αφορμή την ασυμφωνία στην εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας. Όπως, δηλαδή, έχει θέσει το θέμα το ΠΑΣΟΚ δια του Προέδρου του.

Το ερώτημα είναι γιατί τα μέσα ενημέρωσης «σήκωσαν» τόσο πολύ το θέμα; Πρόκειται για κάτι που εμφανίσθηκε για πρώτη φορά και «ξένισε» τον πολιτικό κόσμο και την κοινή γνώμη, προκαλώντας δικαιολογημένες αντιδράσεις; Όλα δείχνουν πως τα προηγούμενα δεν ισχύουν και πως κάτι άλλο κρύβεται πίσω από αυτό το μεγάλο ενδιαφέρον των ΜΜΕ. Εκτός κι αν δεχθούμε ότι λόγω καλοκαιριού δεν έχουν θέματα και, μοιραία, δίνουν μεγάλη έκταση σε ένα θέμα που έχει δημιουργηθεί εδώ και περισσότερο από ένα χρόνο.

Αλλά τα πράγματα δεν είναι έτσι.

Η ανάδειξη του συγκεκριμένου θέματος έχει συγκεκριμένη στόχευση. Αλλιώς δεν μπορεί να εξηγηθεί πως ένα θέμα, για το οποίο ο Γιώργος Παπανδρέου έχει μιλήσει τον Μάϊο του 2008, να το ανακαλύπτουν τα ΜΜΕ ύστερα από 15 ολόκληρους μήνες. Το ίδιο ισχύει και για τον καθηγητή Δημήτρη Τσάτσο, ο οποίος θεώρησε, τώρα, σκόπιμο να μιλήσει για το θέμα. Πολύ αργά καταλαβαίνει τα θέματα του επιστημονικού του αντικειμένου ο κ. καθηγητής και δεν είναι καθόλου χρήσιμος με παρόμοια αντανακλαστικά. Το ίδιο και τα ΜΜΕ. Τι ενημέρωση μπορεί να περιμένει ο Έλληνας πολίτης όταν αυτοί που έχουν ταχθεί να τον ενημερώνουν, αντιλαμβάνονται με πολύ μεγάλη καθυστέρηση τι συμβαίνει και ενημερώνουν ύστερα από την παρέλευση πολύ μεγάλου διαστήματος τους πολίτες;
Ξαφνικά ανακάλυψε ο Δ. Τσάτσος ποια είναι η θέση του ΠΑΣΟΚ, κόμμα στο οποίο υποτίθεται ότι ανήκει; Μόλις την Κυριακή πληροφορήθηκαν το «Μέγκα» και τα άλλα κανάλια ότι η θέση του Γιώργου Παπανδρέου είναι ότι θα ψηφίσει τον Κάρολο Παπούλια για Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ύστερα από τις εκλογές, θεωρώντας ότι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα έχει μεγαλύτερο κύρος εκλεγόμενος από Βουλή με νωπή λαϊκή εντολή; ‘Όχι βέβαια. Το γνωρίζουν από πολύ καιρό. Τότε, γιατί αντιδρούν τώρα και μάλιστα τόσο έντονα; Και επίσης. Ποιος ωφελείται από όλα αυτά;

Ας επιχειρήσουμε να απαντήσουμε τώρα σε μερικά από τα ερωτήματα, ή, μάλλον, να βοηθήσουμε στην αναζήτηση των απαντήσεων.
Α. Πρόσφατα, επανήλθαν στο προσκήνιο τα σενάρια περί συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, το οποίο προωθείται από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, που δεν θέλουν, σε καμία περίπτωση, να δουν Πρωθυπουργό τον Γιώργο Παπανδρέου.
Ο οποίος δεν θέλει να κάνει καμία συζήτηση μαζί τους και τους εκθέτει λέγοντας «δεν χρωστάω σε κανένα». Ρόλος στην παρεμπόδιση του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ στο δρόμο προς την πρωθυπουργία έχει αναλάβει και ο Γιώργος Καρατζαφέρης, ο μόνος που το δηλώνει.
Β. Ενόψει του πολύ πιθανού ενδεχομένου να βγει από τις εκλογές μια αυτοδύναμη και μάλιστα με ισχυρή πλειοψηφία, κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τα μεγάλα συμφέροντα προωθούν την ιδέα της συγκυβέρνησης. Γνωρίζουν πολύ καλά, πως το σενάριό τους μπορεί να έχει πιθανότητες μόνο αν το ΠΑΣΟΚ δεν μπορεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Γ. Ευνοημένη και η ΝΔ, η οποία με τη βοήθεια των Γιώργου Κασιμάτη και Δημήτρη Τσάτσου, επιχειρεί να «στριμώξει» το ΠΑΣΟΚ και να μειώσει τις μεγάλες διαφορές που καταγράφουν τελευταία οι δημοσκοπήσεις. Και επιχειρεί να το κάνει με τη βοήθεια των συνταγματολόγων, οι οποίοι κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ, αλλά δεν τολμούν να το κατηγορήσουν ούτε για θεσμική, ούτε για συνταγματική εκτροπή. Κι αυτό γιατί τίποτε απ΄ όλα αυτά δεν συνιστά η θέση του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Όλα όσα υποστηρίζονται από τους συνταγματολόγους μοιάζουν προσχηματικά. Και είναι μια καθαρά νομικίστικη ερμηνεία του Συντάγματος, του οποίου εμφανίζονται ως οι αυθεντικοί ερμηνευτές. Ωστόσο, το σύνταγμα είναι ένα κείμενο που μπορεί εύκολα να διαβαστεί και να ερμηνευτεί από οποιονδήποτε πολίτη γνωρίζει στοιχειώδη γράμματα και διαθέτει τον κοινό νου.
Ο ίδιος ο Δημήτρης Τσάτσος, στη συνέντευξή του στην «Καθημερινή», λέει ότι αν το ΠΑΣΟΚ προβεί στην ενέργεια που έχει ανακοινώσει, δεν θα έχει καμία νομική συνέπεια. Και λίγο νωρίτερα λέει ότι «ευτυχώς που δεν έχουμε Συνταγματικό Δικαστήριο». Δηλαδή δεν έχουμε ένα όργανο το οποίο θα μπορούσε να επιληφθεί του θέματος και να επιβάλει κυρώσεις ή, ακόμα, και να ακυρώσει μια παρόμοια κίνηση, όπως αυτή του ΠΑΣΟΚ.
Αυτό σημαίνει ότι ο συνταγματικός νομοθέτης δεν θέλησε να ορίσει ως νομική τη διαδικασία εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας. Αντίθετα, την όρισε ως πολιτική. Και ως πολιτική και εφόσον δεν έχει απεμπλακεί, η εκλογή Προέδρου, από τις εκλογές (δεν υιοθέτησε τη σχετική πρόταση κατά τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος) θα είναι μέρος της πολιτικής διαδικασίας. Άρα, ένα καθαρά πολιτικό και όχι νομικό θέμα. Και για ένα αμιγώς πολιτικό θέμα, αρμόδιος να αποφανθεί είναι ο ελληνικός λαός και όχι ο κάθε Τσάτσος, έστω κι αν είναι ο καλύτερος συνταγματολόγος.
Άλλωστε ο κ. Τσάτσος είναι δηλωμένος εχθρός του Γιώργου Παπανδρέου και γνωστός συνεργάτης του συγκροτήματος Λαμπράκη, το οποίο πρωτοστατεί στις προσπάθειες χειραγώγησης των πολιτικών και της πολιτικής ζωής, με μεγάλη επιτυχία.
Ο κ. Τσάτσος βάλει κατά του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ, διότι το 2004 ο Γιώργος Παπανδρέου τον απέσυρε από τη λίστα του ευρωκοινοβουλίου και μάλιστα όταν ήταν επικεφαλής των ευρωβουλευτών του Κινήματος. Κατόπιν αυτού ο κ. Τσάτσος:
1.Υποστήριξε τον Ευάγγελο Βενιζέλο κατά τις εσωκομματικές εκλογές το Νοέμβριο του 2007, μιλώντας απαξιωτικά για τον κ. Παπανδρέου.
2. Δημιούργησε προβλήματα, με δηλώσεις του, πριν τις τελευταίες ευρωεκλογές, υποστηρίζοντας τη συμμετοχή, στο ευρωψηφοδέλτιο, του Κώστα Μποτόπουλου, την υποψηφιότητα του οποίου είχε απορρίψει ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.
Υπάρχει και κάτι ακόμα. Οι συνήθως λαλίστατοι συνταγματολόγοι και κορυφαία στελέχη του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και Ανδρέας Λοβέρδος «ποιούν την νήσσα» και δεν μιλούν για το θέμα. Κάποιοι, στο ΠΑΣΟΚ, θεωρούν ότι πίσω απ΄ όλα αυτά (δηλώσεις Τσάτσου κλπ) βρίσκονται και οι ίδιοι. Σε μια τελευταία και απέλπιδα προσπάθεια να «κοντύνουν» τον αρχηγό τους και να βοηθήσουν ώστε να ανοίξει ο δρόμος της διαδοχής στο Κίνημα, ταυτιζόμενοι με τα γνωστά συμφέροντα. Αν δεν είναι έτσι, μπορούν να βγουν και να δηλώσουν τη διαφωνία τους με τον κ. Τσάτσο, θεωρώντας πολιτική και όχι νομική, την όλη διαδικασία. Προς το παρόν, πάντως, επιλέγουν την τακτική «και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Καθώς αποφεύγουν να τοποθετηθούν σε σχέση με τις δηλώσεις Τσάτσου, κάνοντας το χατίρι των μεγαλοπαραγόντων του χρήματος και, από την άλλη, μένουν κοντά στο Κίνημα διατηρώντας σε ισχύ τις δηλώσεις τους περί ανάγκης διεξαγωγής πρόωρων εκλογών και αλλαγής σε κυβερνητικό επίπεδο.
Ενδιαφέρον θα είχε να πληροφορηθούν οι πολίτες και ποιες είναι οι απόψεις του Κώστα Σημίτη για όλα αυτά. Ο τέως πρωθυπουργός τηρεί και αυτός, σιγή γύρω από τα συγκεκριμένα θέματα και μοιραία ταυτίζεται από τη μεγάλη πλειοψηφία των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ, με τους συνταγματολόγους, κομματικά στελέχη ή μη.

Σχόλιο: Ίδωμεν...

(Πηγή φωτ. από kafeneio)

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Α. Μάνεσης: Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις τωρινές, το ουσιώδες είναι να προστατεύσει κανείς τον εαυτό του, όχι από τη δίωξη, αλλά από τον εξευτελισμό.

-Αγαπητέ κε Καθηγητά, η ΝΔ επι 5 συναπτά έτη ποδοπατά το Σύνταγμα κι όμως εσείς σιωπήσατε...

Θα συμφωνούσαμε με τον εξαίρετο Καθηγητή-Συνταγματολόγο κ. Δημήτρη Τσάτσο, οτι «ευτελίζεται η ουσία των διατάξεων του Συντάγματος…», με την "αξιοποίηση" της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, για προκήρυξη εθνικών εκλογών. Μόνο που θα μας επιτρέψει ν αναρωτηθούμε: Επι 5 συναπτά έτη που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, ασελγεί συστηματικά στην ουσία των διατάξεων του Συντάγματος, στη προσπάθειά της να συγκαλύψει τα γαλάζια σκάνδαλα, γιατί δεν υπήρξε κάποια παρέμβαση εκ μέρους σας; Όπως καλά ενθυμείσθε η ΝΔ, χρησιμοποίησε ακόμη και το έωλο επιχείρημα της σύνταξης του Προϋπολογισμού, για να προκηρύξει τις εθνικές εκλογές του 2007.

Βασίλης Μπόνιος (kourdistoportocali)

--------------------------------------------------------------------------------------------------

...και εσείς κύριε "εν δυνάμει" αρχηγέ σιωπάτε και απαντάτε... μόνον "όταν" και "εάν" σας ερωτήσουν! ...πρωτοβουλία έχετε μόνο σε βροντώδεις παρουσίες ενώπιον καναλιών!!! και φόντο το απέραντο της Αίγλης Ζαππείου!!!

Συμφωνεί ο Βενιζέλος με τον Τσάτσο!...

...στην ερμηνεία για "μη διάλυση" της Βουλής λόγω της προεδρικής εκλογής την άνοιξη....

Από τον Στέλιο Ζαφείρη ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ
,
Ο συνταγματολόγος Δημήτρης Τσάτσος με συνέντευξή του στην "Καθημερινή" εκφράζει κι αυτός (μετά τον Γ. Κασιμάτη) την αντίθεσή του στην πρόκληση εκλογών τον ερχόμενο Μάρτιο, με αφορμή τη διαδικασία για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, υποστηρίζοντας ότι «ευτελίζεται η ουσία των διατάξεων του Συντάγματος…».
Το πολιτικό ενδιαφέρον της συνέντευξης είναι ότι -σύμφωνα με πληρφορίες- με την επιχειρηματολογία του κ. Τσάτσου συμφωνεί και ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος άλλωστε υπήρξε και πνευματικό (μήπως και πολιτικό;) "τέκνο"του. Είναι γνωστό ακόμη ότι σε μια σειρά από τέτοιες επιστημονικές προσεγγίσεις επί των διατάξεων του Συντάγματος οι δυο τους, διαχρονικά, συμπίπτουν.
Δημοσίως ο κ. Βενιζέλος ζητά εκλογές, όμως πιστεύει ότι μπορεί να μην ευοδωθεί η στρατηγική Παπανδρέου αν αποτραπεί η διάλυση της Βουλής την άνοιξη. Και ότι κάτι τέτοιο να επηρεάσει σημαντικά τα πολιτικά δεδομένα, εφόσον ο κ. Καραμανλής παρατείνει το βίο της κυβέρνησής του.
Σημειώνεται ότι ο κ. Τσάτσος διετέλεσε ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ από...
το 1999 έως το 2004, οπότε τον "έκοψε" από το ευρωψηφοδέλτιο ο Γ. Παπανδρέου.
Εν πάση περιπτώσει, αν ο κ. Βενιζέλος διαφωνούσε με αυτή την άποψη του κ. Τσάτσου θα έπρεπε να έχει διαχωρίσει πολιτικά και επιστημονικά τη θέση του. press-gr
---------------------------------------------------------------------------------------------------

Απάντηση στους κ.κ. συνταγματολόγους από ένα
Διαγώνισμα για την Γ' Λυκείου: Μάθημα Δημοκρατίας :

Ψίθυροι κυκλοφορούν απειλητικά, τις τελευταίες αυτές μέρες, για επικείμενες "εκκαθαρίσεις" στο Πανεπιστήμιο. Το γεγονός ότι μεταξύ των ονομάτων των υπό απόλυση καθηγητών αναφέρεται και το δικό μου -και αυτό δεν το θεωρώ διόλου περίεργο- μου παρέχει το δικαίωμα και μου επιβάλλει το καθήκον να σας καταστήσω, σήμερα που βρίσκομαι ακόμη κοντά σας, κοινωνούς ορισμένων σκέψεών μου που ίσως δεν θα μπορώ να σας τις πω αύριο [...]

Θα μιλήσω χωρίς περιστροφές για την ηθικοπολιτική πλευρά του ζητήματος. Κάτω από τις συνθήκες που ζούμε η σιωπή δεν είναι "χρυσός"~ είναι "λίβανος και σμύρνα". Διότι η σιωπή μπορεί να ερμηνευθεί σαν αποδοχή ή συναίνεση: "ο σιωπών δοκεί συναινείν", qui tacet consentire videtur (=όποιος σιωπά φαίνεται ότι συναινεί), κατά το ρωμαϊκό δίκαιο. Δεν έχω λοιπόν το δικαίωμα να σιωπήσω, αφού σωπαίνοντας θα εμφανιζόμουν ως αποδεχόμενος ή ανεχόμενος τα όσα γίνονται. Υπάρχουν στη ζωή, την ατομική και την κοινωνική, στιγμές που πρέπει κανείς να πει το μεγάλο "ναι" ή το μεγάλο "όχι".

Σε τέτοιες στιγμές, σαν τις τωρινές, το ουσιώδες είναι, πιστέψτε με, να προστατεύσει κανείς τον εαυτό του, όχι από τη δίωξη, αλλά από τον εξευτελισμό. Να περισώσει την αξιοπρέπειά του ως ανθρώπου, ως πολίτη, ως επιστήμονα. Και έτσι να περιφρουρήσει, επίσης, το κύρος της πανεπιστημιακής έδρας που έχει την τιμή να κατέχει, η οποία, ως έδρα της πολιτικής ελευθερίας, είναι φυσικό, εφόσον βρίσκεται στο ύψος της, να δέρνεται από τις πολιτικές καταιγίδες...

Φαίνεται ότι ήδη έφτασε η ώρα να εφαρμοσθούν οι υποθήκες που έχουν εξαγγελθεί. Σε ό,τι με αφορά, το ξαναδηλώνω: όσο θα μπορώ να διδάσκω το μάθημα του Συνταγματικού Δικαίου, θα το διδάσκω σαν μάθημα της πολιτικής ελευθερίας. Αν δε το αποψινό μου μάθημα συμβεί να είναι το τελευταίο, θα ήθελα να σας παρακαλέσω να κρατήσετε από τη διδασκαλία μου την ουσία της: τη σημασία της πολιτικής ελευθερίας, ως ιστορικής κατακτήσεως για την παραπέρα εξέλιξη του κοινωνικού βίου και ως προϋποθέσεως για τη γενικότερη απελευθέρωση και καταξίωση του ανθρώπου. Και επειδή θεωρία και πράξη είναι αλληλένδετες, το ουσιώδες είναι να μείνει κανείς ελεύθερος, όρθιος και αλύγιστος απέναντι στους καταναγκαστικούς και ιδεολογικούς μηχανισμούς των κρατούντων.

Μην επιτρέψετε να σας εξανδραποδίσουν. Διατηρήστε, μέσα στους ζοφερούς και άρρωστους καιρούς, άγρυπνη και ανυπόταχτη τη σκέψη σας, περιφρουρήστε την άγια υγεία και ρωμαλεότητα της ψυχής σας, κρατήστε στητό και αγέρωχο το ωραίο ανάστημά σας. Και αν η Εξουσία, που την συμφέρει να έχει παθητικούς και πολιτικά αδιάφορους υπηκόους, σας πει ότι, έτσι κάνοντας, δεν είστε φρόνιμοι και νομοταγείς πολίτες, αποδείξτε της ότι καλός πολίτης είναι μόνον ο ελεύθερος πολίτης, ο συνειδητός, ενεργός και υπεύθυνος πολίτης. Και θυμίστε της ότι ο Περικλής είχε πει στον "Επιτάφιο": όποιος αδιαφορεί για τα πολιτικά πράγματα του τόπου του είναι, όχι φιλήσυχος, αλλ' άχρηστος, "αχρείος" πολίτης. Και μη ξεχνάτε, στις σημερινές δύσκολες για την Πατρίδα μας και το Λαό μας περιστάσεις, τα λόγια του ποιητή -και θέλω μ' αυτά να σας αποχαιρετήσω:

"Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι~
θέλει αρετήν και τόλμην
η Ελευθερία".

(Το κείμενο αποτελεί απόσπασμα από το τελευταίο μάθημα στους φοιτητές της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης του Συνταγματολόγου Αριστόβουλου Μάνεση, πριν συλληφθεί το 1968 από το δικτατορικό καθεστώς για τις δημοκρατικές του ιδέες. Δημοσιεύτηκε στο βιβλίο του "Συνταγματική Θεωρία και Πράξη", Θεσσαλονίκη 1980, με τίτλο "Το τελευταίο μάθημα επί δικτατορίας").

Νάσος.

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"