Του Ιωάννη Παπανικολάου
επιτίμου Αντιπροέδρου Αρείου Πάγου
Το παγιωμένο στη χώρα μας φαύλο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα,, το οποίο πρωτοστάτησε για να οδηγηθούμε σε εθνική ταπείνωση και χρεοκοπία, έτρωσε πλειστάκις το ιερό τέμενος της Δικαιοσύνης, το ύψιστο τούτο οχυρό της Δημοκρατίας, προς εξυπηρέτηση ιδιοτελών συμφερόντων.
Η Δικαιοσύνη μετά την μεταπολίτευση της 24ης Ιουλίου 1974 έβγαινε από την δικτατορία ηθικά τραυματισμένη και με μειωμένο το κύρος και την αξιοπιστία της. Κυρίως γιατί επίορκοι δικαστικοί λειτουργοί δέχθηκαν πρόσκληση των αφρόνων πραξικοπηματιών και μετέσχον στην πρώτη κυβέρνηση της στρατιωτικής Χούντας με πρωθυπουργό τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Κωνσταντίνο Κόλλια και μέλη της τέσσερις αρεοπαγίτες, έναν εισαγγελέα εφετών, έναν ταξίαρχο και δυο συνταγματάρχες.
Η συμμετοχή των ανωτάτων δικαστικών λειτουργών στην κυβέρνηση αυτή της προσέδωσε μια νομιμοφάνεια και βοήθησε στη στερέωση και επιβολή της. Όπως εύστοχα παρατηρήθηκε: «η τήβενος έγινε καμουφλάζ των αδόξων σπαθιών» (Παναγιώτη Δημόπουλου, επίτιμου εισαγγελέα του Αρείου Πάγου: Ο Άρειος Πάγος, ο Θεσμός και τα Πρόσωπα σελ.77).
Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής κατά την συνεδρίαση της Βουλής, στις 6-12-1976, είπε: «Η Δικαιοσύνη επέρασεν από μίαν βαρείαν δοκιμασίαν κατά την διάρκειαν της δικτατορίας. Ήδη, μετά την αποκατάστασιν της Δημοκρατίας διέρχεται δοκιμασίαν…». Πράγματι δε η πρόβλεψη αυτή του πολιτικού ανδρός, που αποκατέστησε τη δημοκρατία στη χώρα μας, πλήρως επαληθεύτηκε, αφού η δοκιμασία της Ελληνικής Δικαιοσύνης συνεχίστηκε και ...