Γράφει η Ζωή Κωνσταντοπούλου,
υποψήφια βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθήνας
Η πολιτική απάτη των τελευταίων δεκαετιών, «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» εκείνων που ξεπούλησαν τη χώρα και την αξιοπρέπειά μας και λεηλάτησαν το μέλλον τόσων γενεών είναι κοινή συνείδηση. Ωστόσο, εξακολουθούν να παριστάνουν τους σωτήρες εκείνοι που συνέπραξαν στη χρεοκοπία και τον διασυρμό της χώρας, στην αδρανοποίηση της παραγωγής της, στην απογύμνωσή μας από ανθρώπινα και συνταγματικά δικαιώματα. Είναι οι ίδιοι που μας οδήγησαν στη μεταλλαγμένη δημοκρατία, στην εξαθλιωμένη κοινωνία και στον ευτελισμό της Βουλής, επιβάλλοντας κατά παραγγελία το παρασύνταγμα των μνημονίων και εκχωρώντας, την ανεργία, που τόσοι συνάνθρωποί μας περιθωριοποιούνται και βυθίζονται στην απόγνωση, χάνοντας τη δουλειά και τη στέγη τους, την ώρα που παιδιά λιποθυμούν σε σχολεία χωρίς βιβλία και χωρίς θέρμανση, και που οι ηλικιωμένοι εγκαταλείπονται στη μοίρα τους μετά την καταλήστευση των συντάξεών τους, την ώρα που λεηλατούνται τα ασφαλιστικά ταμεία, την ώρα που την κοινωνία έχει καταλάβει συλλογική κατάθλιψη από την απουσία προοπτικής και ελπίδας, εκείνοι που εναλλάχθηκαν στην εξουσία 38 χρόνια και είναι υπεύθυνοι και υπόλογοι για τη σημερινή καταστροφή, συνθηματολογούν με κροκοδείλιες συγγνώμες κι ευαγγελίζονται πως – τώρα – θα τα καταφέρουν.
Ας μην τους πιστέψουμε. Ας υπερασπιστούμε επιτέλους τους εαυτούς μας, τη χώρα μας, τη δημοκρατία μας, κι ας αντισταθούμε με την ψήφο μας στη βίαιη κατάλυσή της, που συντελείται με την πραξικοπηματική εγκαθίδρυση του καθεστώτος επιτήρησης.
Ας μην τους αφήσουμε να στύβουν άλλο τις ζωές μας και να φορολογούν την ύπαρξη και την αναπνοή μας. Ας υπερασπιστούμε επιτέλους τα παιδιά, κάνοντας εκείνο που οι προηγούμενοι, στην πλειονότητά τους, δεν έκαναν για εμάς. Για να χτίσουμε ξανά, σε στέρεη βάση, την ελπίδα που μας γκρέμισαν.
Είναι αναφαίρετο δικαίωμά μας και επιταγή των καιρών: