Όταν λοιπόν φτάνει η ώρα που τα παιδιά απομακρύνονται από τη γονεϊκή φροντίδα, οι γονείς και πολύ περισσότερο η μητέρα, βιώνουν συναισθήματα που την φέρνουν σε εσωτερικές συγκρούσεις, καθώς η χαρά ανταγωνίζεται τη λύπη και τη στενοχώρια. Στην ουσία αυτό που συμβαίνει είναι ότι η μητέρα μπαίνει σε μία διαδικασία πένθους καθώς βιώνει την "απώλεια".
Η απώλεια αυτή απλώνει τα δίχτυα της μέσα από συναισθήματα θλίψης, στενοχώριας και δυσφορίας, συναισθήματα που αρκετές φορές θα μπορούσαμε να τα περιγράψουμε ως καταθλιπτικά. Η νέα κατάσταση που ξεδιπλώνεται μπροστά της και που της αλλάζει τα όσα ήξερε έως σήμερα, έχει περιγραφεί από τη δεκαετία του '70 ως "σύνδρομο της άδειας φωλιάς".
Υπάρχουν διάφοροι λόγοι που τα παιδιά αφήνουν το πατρικό, αφήνουν τη "φωλιά" που τα μεγάλωσε. Ας δούμε μερικούς:
• Σ
υναισθηματική ωρίμανση και αυτονόμηση:
Μπορεί να λέμε ότι όταν τα παιδιά μεγαλώνουν και ενηλικιώνονται, χρειάζεται να φύγουν από το σπίτι, έτσι ώστε να ωριμάσουν συναισθηματικά αναλαμβάνοντας τις ευθύνες τους και να μπορέσουν να σταθούν στα πόδια τους καθώς γίνονται περισσότερο αυτόνομα.
•
Σπουδές: Τα παιδιά φεύγουν μακριά από το σπίτι λόγω σπουδών.
•
Εύρεση εργασίας: δυστυχώς στις μέρες μας τα παιδιά φεύγουν λόγω της οικονομικής κρίσης, καθώς η αγορά εργασίας στη χώρα μας είναι πολύ περιορισμένη, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον.
•
Στρατιωτικές υποχρεώσεις τα αγόρια
•
Γάμος: Τα παιδιά δεν είναι πλέον παιδιά, "ανοίγουν" τη δική τους οικογένεια
Συμπτώματα: