>
Ανατρίχιασα με το επικό φινάλε από τον Μήτσο Παπαχρήστο. Στο τέλος ο σταθμός σταμάτησε να μεταδίδει.
-Τους σκότωσαν, σκέφτηκα. (Ίσως ο λόγος, που κάθε φορά, μα κάθε φορά, που συναντώ τον Μήτσο Παπαχρήστο χαίρομαι τόσο πολύ, είναι ότι τον είχα για σκοτωμένο, μέχρι την στιγμή που τον γνώρισα από κοντά και τότε συνειδητοποίησα ότι ζει!).
Ένοιωσα πολύ μόνος εκείνη την ώρα. Πολύ θυμωμένος και πολύ μόνος. Ήθελα κάτι να κάνω αλλά δεν ήξερα τι.
Η αλήθεια είναι ότι όλες εκείνες τις ημέρες ήθελα να κάνω πράγματα αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Έπρεπε να ήμουν κάπου οργανωμένος. Να έχω τουλάχιστον πληροφόρηση.
Αναφέρω τα φροντιστήρια γιατί θέλω να πω ότι η παραπαιδεία «βοήθησε» να περάσει η ιδέα του ...
Ανατρίχιασα με το επικό φινάλε από τον Μήτσο Παπαχρήστο. Στο τέλος ο σταθμός σταμάτησε να μεταδίδει.
-Τους σκότωσαν, σκέφτηκα. (Ίσως ο λόγος, που κάθε φορά, μα κάθε φορά, που συναντώ τον Μήτσο Παπαχρήστο χαίρομαι τόσο πολύ, είναι ότι τον είχα για σκοτωμένο, μέχρι την στιγμή που τον γνώρισα από κοντά και τότε συνειδητοποίησα ότι ζει!).
Ένοιωσα πολύ μόνος εκείνη την ώρα. Πολύ θυμωμένος και πολύ μόνος. Ήθελα κάτι να κάνω αλλά δεν ήξερα τι.
Η αλήθεια είναι ότι όλες εκείνες τις ημέρες ήθελα να κάνω πράγματα αλλά δεν ήξερα τι να κάνω. Έπρεπε να ήμουν κάπου οργανωμένος. Να έχω τουλάχιστον πληροφόρηση.
http://stoxasmos-politikh.blogspot.gr/2010/11/17-1973.html
Την επταετία της χούντας αλλά και για χρόνια μετά, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν εξατάξια. Είχε δηλαδή έξι Γυμνασιακές τάξεις και δεν είχε Λύκειο. Στο τέλος του Γυμνασίου γράφαμε Πανελλήνιες Εξετάσεις και το αποτέλεσμά τους, ίσως, καθόριζε ολόκληρη τη ζωή μας. Για τον λόγο αυτό, τα παιδιά έκαναν εντατικά φροντιστήρια, ένα ή και δύο χρόνια. Τα καταξιωμένα φροντιστήρια, με τις πολλές επιτυχίες, ήταν στο κέντρο της Αθήνας (πολλά στην Κάνιγγος, μερικά στην Πατησίων μερικά στην Ακαδημίας και τα υπόλοιπα εκεί τριγύρω) και μάζευαν μαθητές από όλη την Αθήνα. Το ωράριο ήταν 7-10 κάθε βράδυ.
Η ζωή του μαθητή, ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ήταν εξ’ ίσου σκληρή με του σημερινού μαθητή αλλά τα καταφέρναμε, όπως και τα παιδιά μας τα καταφέρνουν σήμερα, μιας και δεν μπορέσαμε εμείς μεγαλώνοντας να τους έχουμε έτοιμο κάτι καλύτερο.
[Φώτο: Το φροντιστήριο Θετικό όπως φαίνονταν από την είσοδο του Πολυτεχνείου]
Το 1973 πήγαινα Ε’ Γυμνασίου και στο φροντιστήριο «Θετικό», του φιλόλογου Σκούρα. Το «Θετικό» ήταν ακριβώς απέναντι από το Πολυτεχνείο, Στουρνάρη (Στουρνάρα τότε) και Πατησίων γωνία, με είσοδο από την Στουρνάρη και παράθυρα από την Πατησίων. Πάλι πρώτη θέση έπιασες, θα σκεφτήκατε. Όχι όμως, γιατί ο Σκούρας το έκλεισε την Παρασκευή το βράδυ και μας έδιωξε, γιατί όσο ήταν εκεί ερχόντουσαν κάτι περίεργοι με κάμερες και φωτογραφικές μηχανές και δείχνοντας ταυτότητες του ζητούσαν να μπουν. Τους έλεγε ότι έχει μαθήματα και δεν τους άφηνε. Όταν όμως αγρίεψαν τα πράγματα το έκλεισε και ησύχασε.Γιατί όμως αναφέρω το φροντιστήριο; Όλοι οι μαθητές που κατεβήκαμε την Τετάρτη σε όλα τα φροντιστήρια, είχαμε από πρώτο χέρι την είδηση. Ειδικά αν πήγαινες στου Σκούρα την είχες και πανοραμική. (Φωτογραφική μηχανή δεν είχα μαζί μου τότε -τότε απεχθανόμουν τις φωτογραφίες δυστυχώς…).Πολυτεχνείο 1973. Μια μαρτυρία ενός μαθητή…
του ΚαναλιώτηΤην επταετία της χούντας αλλά και για χρόνια μετά, η δευτεροβάθμια εκπαίδευση ήταν εξατάξια. Είχε δηλαδή έξι Γυμνασιακές τάξεις και δεν είχε Λύκειο. Στο τέλος του Γυμνασίου γράφαμε Πανελλήνιες Εξετάσεις και το αποτέλεσμά τους, ίσως, καθόριζε ολόκληρη τη ζωή μας. Για τον λόγο αυτό, τα παιδιά έκαναν εντατικά φροντιστήρια, ένα ή και δύο χρόνια. Τα καταξιωμένα φροντιστήρια, με τις πολλές επιτυχίες, ήταν στο κέντρο της Αθήνας (πολλά στην Κάνιγγος, μερικά στην Πατησίων μερικά στην Ακαδημίας και τα υπόλοιπα εκεί τριγύρω) και μάζευαν μαθητές από όλη την Αθήνα. Το ωράριο ήταν 7-10 κάθε βράδυ.
Η ζωή του μαθητή, ΚΑΙ ΤΟΤΕ, ήταν εξ’ ίσου σκληρή με του σημερινού μαθητή αλλά τα καταφέρναμε, όπως και τα παιδιά μας τα καταφέρνουν σήμερα, μιας και δεν μπορέσαμε εμείς μεγαλώνοντας να τους έχουμε έτοιμο κάτι καλύτερο.
[Φώτο: Το φροντιστήριο Θετικό όπως φαίνονταν από την είσοδο του Πολυτεχνείου]
Αναφέρω τα φροντιστήρια γιατί θέλω να πω ότι η παραπαιδεία «βοήθησε» να περάσει η ιδέα του ...