Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ωραία ατάκα.
Άστοχο, όμως, να εκφέρεται μια τέτοια αλήθεια από το στόμα του Τσίπρα. Διότι αμέσως αμέσως το πρώτο που σκέφτεται κανείς είναι ότι όσοι υπηρετούν – όπως ο Τσίπρας – τις δυνάμεις που κρατούν τον κόσμο όπως είναι, τότε αυτόματα βρίσκονται στην αντίπερα όχθη από εκείνους που μάχονται για να κάνουν να ξημερώσει ένας κόσμος όπως θα έπρεπε να είναι.
Από την άλλη ο Θερβάντες, στον πρόσωπο του ήρωά του, του Δον Κιχώτη, μας άφησε κληρονομιά την ανιδιοτέλεια, τον ασυμβίβαστο ρομαντισμό και τελικά την αφοσίωση σε υψηλά ιδανικά που δίνουν νόημα και πραγματική υπόσταση στην «ουτοπία» επειδή ακριβώς δεν συνθηκολογούν μπροστά στην δυστοπία.
Το ποια είναι η σχέση του Τσίπρα με όλα αυτά, φάνηκε λίγη ώρα αργότερα από την επίκληση του Θερβάντες, όταν μετά τη συνάντηση των χωρών του Νότου της ΕΕ εκδόθηκε κοινό ανακοινωθέν – η λεγόμενη Διακήρυξη της Μαδρίτης – που υπογράφεται από όλους τους προέδρους και πρωθυπουργούς που συμμετείχαν στη συνάντηση. Δηλαδή και από τον Αλέξη Τσίπρα.
Εκεί, στη Διακήρυξη της Μαδρίτης, στο σημείο 11, αναφέρονται σχετικά με τη Συρία τα εξής: