Οδυσσέας Ελύτης – Η μεγάλη έξοδος - "Τρίτο Ανάγνωσμα. Η μεγάλη Έξοδος", στο Άξιον Εστί. Αφήγηση: Μάνος Κατράκης

Το ανάγνωσμα «Η μεγάλη Έξοδος» είναι βασισμένο σε ιστορικό γεγονός, στην εκδήλωση διαμαρτυρίας που έγινε στην Αθήνα με την ευκαιρία του απαγορευμένου εορτασμού της 25ης Μαρτίου 1942, εκδήλωση που χτυπήθηκε βίαια από τις δυνάμεις Κατοχής.

Από το Άξιον Εστί 

του Οδυσσέα Ελύτη

“Τις ημέρες εκείνες έκαναν σύναξη μυστική τα παιδιά και λάβανε την απόφαση, επειδή τα κακά μαντάτα πλήθαιναν στην πρωτεύουσα, να βγουν έξω σε πλατείες με το μόνο πράγμα που τους είχε απομείνει: μια παλάμη τόπο κάτω από τ’ ανοιχτό πουκάμισο, με τις μαύρες τρίχες και το σταυρουδάκι του ήλιου. Όπου είχε κράτος η Άνοιξη.

Και επειδή σίμωνε η μέρα που το Γένος είχε συνήθειο να γιορτάζει τον άλλο Σηκωμό, τη μέρα πάλι εκείνη ορίσανε για την Έξοδο. Και νωρίς εβγήκανε καταμπροστά στον ήλιο, με πάνου ως κάτου απλωμένη την αφοβία σα σημαία, οι νέοι με τα πρησμένα πόδια που τους έλεγαν αλήτες. Και ακολουθούσανε άντρες πολλοί, και γυναίκες, και λαβωμένοι με τον επίδεσμο και τα δεκανίκια. Όπου έβλεπες άξαφνα στην όψη τους τόσες χαρακιές, που ‘λεγες είχανε περάσει μέρες πολλές μέσα σε λίγην ώρα.

Τέτοιας λογής αποκοτιά, ωστόσο, μαθαίνοντας οι Άλλοι, σφόδρα ταράχτηκαν. Και τρεις φορές με το μάτι αναμετρώντας το έχει τους, λάβανε την απόφαση να βγουν. . . 

Οδυσσέας Ελύτης: «Την Άνοιξη αν δεν την βρεις, την φτιάχνεις»

 

Ναι την φτιάχνεις.

Κάθε φορά από την αρχή.

Όλο και πιο ζωντανή.

Όλο και πιο ποτισμένη.

Ναι την φτιάχνεις.

Με εκείνα τα χρώματα που σημαίνουν αρμονία.

Και με εκείνες τις λέξεις που δηλώνουν αρχή.

Ναι την φτιάχνεις.

Με εκείνο το φως, που μπορεί να σου δώσει Παράδεισο.

Και με εκείνα τα λουλούδια που μυρίζουν ζωή.

Ναι την φτιάχνεις.

Με εκείνο το άρωμα της αθάνατης, Ελπίδας.

Και με εκείνη την Πίστη που θα σε κάνει να μην φοβηθείς.

Ναι την φτιάχνεις λοιπόν.

Με υλικά αγνά για την ψυχή σου.

Και με στιγμές απλές που χαρίζουν αιώνιες χαρές.

Και με ανθρώπους λιτούς και ευθείς.

Που σε ακούν στην σιωπή.

Και δεν έχουν ανάγκη τα λόγια για εξηγήσεις.

Ναι την φτιάχνεις. . .

«Μονάχα ο χρόνος δεν γελιέται»: για τον κόσμο του Οδυσσέα Ελύτη

Έφερα τη ζωή μου ως εδώ Στο σημάδι ετούτο που παλεύει Πάντα κοντά στη θάλασσα Νιάτα στα βράχια επάνω, στήθος Με στήθος προς τον άνεμο Πού να πηγαίνει ένας άνθρωπος Που δεν είναι άλλο από άνθρωπος Λογαριάζοντας με τις δροσιές τις πράσινες Στιγμές του, με νερά τα οράματα Της ακοής του, με φτερά τις τύψεις του Α, Ζωή Παιδιού που γίνεται άντρας Πάντα κοντά στη θάλασσα όταν ο ήλιος Τον μαθαίνει ν’ ανασαίνει κατά κει που σβήνεται Η σκιά ενός γλάρου. (...) 

«Προσανατολισμοί» (1940) http://www.lifo.gr/articles/book_articles/108992

Ο Οδυσσέας Ελύτης 
(πραγματικό ονοματεπώνυμο: Οδυσσέας Αλεπουδέλης, 2 Νοεμβρίου 1911 - 18 Μαρτίου 1996)

Αυτές τις μέρες συμπληρώθηκαν εκατόν επτά χρόνια από τη γέννηση του Οδυσσέα Ελύτη, του ανθρώπου που συνδέθηκε όσο ελάχιστοι Έλληνες στον 20ό αιώνα με τον πολιτισμό, τη φυσιογνωμία και την ιστορία μας. Του ποιητή που, αν ζούσε σήμερα, εικάζουμε πως δεν θα καταδεχόταν να βγει έξω από το δυάρι της Σκουφά παρά μόνο για να ταξιδέψει σε κάποιο απομακρυσμένο «Ελυτονήσι» ώστε να ανασάνει ελεύθερα, μακριά από τα αίσχη που συγκροτούν τη δημόσια ύπαρξή μας.

Η παρούσα, σύντομη περιδιάβασή μας στο έργο του Ελύτη θα έχει δύο σκέλη: αφενός την έκθεση με τίτλο «Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: Ποίηση και Ζωγραφική» (σε επιμέλεια Τάκη Μαυρωτά) στο ίδρυμα  τεχνών «Β. & Μ. Θεοχαράκη», η οποία θα συνεχιστεί μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, αφετέρου μια νέα έκδοση, που συγκεντρώνει 37 συνεντεύξεις του ποιητή υπό τον γενικό τίτλο Συν τοις άλλοις (εκδόσεις Ύψιλον, σε επιμέλεια Ιουλίτας Ηλιοπούλου).

 «Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη»

Η έκθεση «Ο κόσμος του Οδυσσέα Ελύτη: Ποίηση και Ζωγραφική» χωρίζεται σε τρεις θεματικές ενότητες και τις αντίστοιχες αίθουσες:

Οδυσσέας Ελύτης: Την Άνοιξη αν δεν τη βρεις, τη φτιάχνεις

17 σπουδαία λόγια για εκείνη που έχουν χυθεί τόνοι μελάνης, την Άνοιξη.

Άνοιξη…η ζητούμενη εποχή του χρόνου για την οποία έχουν χυθεί τόνοι μελάνης…

Αστρονομικά ξεκινά με την εαρινή ισημερία κατά τις 21 Μαρτίου στο Βόρειο ημισφαίριο, περιλαμβάνει τους μήνες Μάρτιο, Απρίλιο, Μάιο και τελειώνει στις 21 Ιουνίου με το θερινό ηλιοστάσιο. Η πραγματική «άνοιξη» ωστόσο, αυτή που ο καθένας μας κρύβει μέσα του, έρχεται όταν είμαστε έτοιμοι να τη βιώσουμε. Για κάποιους μπορεί να καθυστερήσει ο ερχομός της… Όταν όμως έρθει … όλα είναι τόσο διαφορετικά, τόσο υπέροχα…

Ποιητές, συγγραφείς εμπνεύστηκαν πολλές φορές από «εκείνη» …

"Το Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη - Ρ - (για Πέτρα Βενετσιάνικη)

Σχετικό: Οδυσσέας Ελύτης: Τα -Ρ- του έρωτα (1972)


Το Μονόγραμμα είναι το αγαπημένο μου ποίημα...
Αφήγηση: Stelios Weigand-Erotikos 9.48

Για πολλούς, "Το Μονόγραμμα" του Οδυσσέα Ελύτη είναι ένα
από τα πιο ερωτικά ποιήματα που έχουν γραφτεί ποτέ.
Άμεσο, συγκινητικό, βαθιά τρυφερό και ερωτικό, το Μονόγραμμα είναι ένα από αυτά τα ποιήματα που κάθε φορά έχουν κάτι καινούριο να πούν, κάτι νέο να μας δείξουν. Αν το διαβάσετε σε διαφορετικές εποχές, ανάλογα με την ψυχική και συναισθηματική σας διάθεση θα σας αγγίξει διαφορετικά.
Το Μονόγραμμα έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971). Το ποίημα δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Άνοιξη του 1971 στις Βρυξέλλες σε χειρόγραφη μορφή. Στην Ελλάδα τυπώθηκε το φθινόπωρο του 1972.
----------------------------------------------------------
Θα πενθώ πάντα -μ' ακούς;- για σένα,
μόνος, στον Παράδεισο

Ι
Θα γυρίσει αλλού τις χαρακιές  Της παλάμης, η Μοίρα, σαν κλειδούχος

Μια στιγμή θα συγκατατεθεί ο Καιρός Πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι

Θα παραστήσει ο ουρανός τα σωθικά μας Και θα χτυπήσει τον κόσμο η αθωότητα
Με το δριμύ του μαύρου του θανάτου. ...

Ο Οδυσσέας Ελύτης περί Ευρώπης / Odysseas Elytis

Ας ακούσουμε τον Νομπελίστα Ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη να μιλά περί Ευρώπης. 

Έχουμε πολλά να ωφεληθούμε!

=====================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Προφητικόν - Αξιον Εστί - Οδυσσέα Ελύτη - Μάνος Κατράκης

Χρόνους πολλούς μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν.
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού, σαρώνοντας
η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

- Βλέπω τα έθνη, άλλοτες αλαζονικά, παραδομένα στη σφήκα και στο ξινόχορτο.

- Βλέπω τα πελέκια στον αέρα σκίζοντας προτομές Αυτοκρατόρων και Στρατηγών.

- Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων.

- Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων.

Οδυσσέα Ελύτη

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Άξιον Εστί Προφητικόν: Εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; - Βλέπω την αλληλουχία των κρυφών νοημάτων...

Σχετικό: ''Προφητικόν'' του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστί: ''..Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων..'' *

ΧΡΟΝΟΥΣ ΠΟΛΛΟΥΣ μετά την Αμαρτία που την είπανε Αρετή μέσα στις εκκλησίες και την ευλόγησαν.
Λείψανα παλιών άστρων και γωνιές αραχνιασμένες τ' ουρανού σαρώνοντας
η καταιγίδα που θα γεννήσει ο νους του ανθρώπου.
Και των αρχαίων Κυβερνητών τα έργα πληρώνοντας η Χτίσις, θα φρίξει.
Ταραχή θα πέσει στον Άδη, και το σανίδωμα θα υποχωρήσει από την πίεση τη μεγάλη του ήλιου.
Που πρώτα θα κρατήσει τις αχτίδες του, σημάδι ότι καιρός να λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Και μετά θα μιλήσει, να πει: εξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις;

Οδυσσέας Ελύτης: Το παράπονο [...Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά, πάντα πάντα θα 'ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει.]

"Αν είχαμε δυο ζωές, δε θα σκεφτόμουν ποτέ να γράψω τούτο το μυθιστόρημα. Δε θα ωφελούσε ούτε εσάς ούτε εμένα, θα ζούσαμε την πρώτη μας ζωή σαν πρόβα, σαν δοκιμή, για να μάθουμε να ζήσουμε όπως θα θέλαμε τη δεύτερη. Αν πεθαίναμε δύο φορές, είναι σχεδόν βέβαιο ότι τη δεύτερη θα πεθαίναμε καλύτερα από την πρώτη. Δυστυχώς δεν είναι έτσι. Η ζωή μας είναι μόνο μία, και μάλιστα μικρής διάρκειας. Αυτό το θέατρο μπορούμε να το παίξουμε μόνο μία φορά. Χωρίς πρόβα, χωρίς δοκιμή. Γι' αυτό, πρέπει να το παίξουμε όσο γίνεται καλύτερα και για μας τους ίδιους και για όσους αγαπάμε".

Από το μυθιστόρημα "Όλα σου τα 'μαθα, μα ξέχασα μια λέξη" - Δ.Μ.


Κείμενο: 
 Οδυσσέας Ελύτης

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν; Ν” αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις.
Κι ύστερα να λες πως είσαι άτυχος και πως η ζωή ήταν άδικη μαζί σου. Και να μη βλέπεις, πως ακριβώς δίπλα σου συμβαίνουν αληθινές δυστυχίες που η ζωή κλήρωσε σε άλλους ανθρώπους. Σ” εκείνους που δεν το βάζουν κάτω και αγωνίζονται. Και να μην μαθαίνεις από το μάθημά τους. Και να μη νιώθεις καμία φορά ευλογημένος που μπορείς να χαίρεσαι τρία πράγματα στη ζωή σου, την καλή υγεία, δυο φίλους, μια αγάπη, μια δουλειά, μια δραστηριότητα που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι δημιουργείς, ότι έχει λόγο η ύπαρξή σου.

Δὲν παίζω μὲ τὰ λόγια. Μιλῶ γιὰ τὴν κίνηση ποὺ ἀνακαλύπτει κανεὶς νὰ σημειώνεται μέσα στὴ «στιγμή» ὅταν καταφέρει νὰ τὴν ἀνοίξει καὶ νὰ τῆς δώσει διάρκεια. Ὁπόταν, πραγματικά, καὶ ἡ Θλίψις γίνεται Χάρις καὶ ἡ Χάρις Ἄγγελος· ἡ Εὐτυχία Μοναχὴ καὶ ἡ Μοναχὴ Εὐτυχία.

Να κλαίγεσαι που δεν έχεις πολλά. Που κι αν τα είχες, θα ήθελες περισσότερα. Να πιστεύεις ότι τα ξέρεις όλα και να μην ακούς. Να μαζεύεις λύπες και απελπισίες, να ξυπνάς κάθε μέρα ακόμη πιο βαρύς. Λες και ο χρόνος σου είναι απεριόριστος. Κάθε μέρα προσπαθώ να μπω στη θέση σου. Κάθε μέρα αποτυγχάνω. Γιατί αγαπάω εκείνους που αγαπούν τη ζωή. Και που η λύπη τους είναι η δύναμή τους. Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα. Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα. Όσο κι αν κανείς προσέχει όσο κι αν το κυνηγά πάντα, πάντα θα “ναι αργά δεύτερη ζωή δεν έχει. ...

''Προφητικόν'' του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστί: ''..Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων..'' *

*  ''Προφητικόν'' του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστί.

      Τους εμπόρους των λαών, τους εμπόρους των ελπίδων, των ψεμάτων, των ψυχών..

     Τους εμπόρους της απελπισίας, των παιδιών που λιποθυμούν στα σχολεία, των παιδιών μας που φεύγουν, των πατεράδων μας που φεύγουν γι αλλού, με την πίκρα στα μάτια..

     Τους εμπόρους της ανεργίας και της δουλείας, τους εμπόρους των άστεγων που βρίσκονται το πρωϊ νεκροί, αυτών που ψάχνουν στα σκουπίδια, αυτών που ζουν σαν σκουπίδια, τους εμπόρους των ανήμπορων χωρίς φάρμακα..

     Τους εμπόρους της χαράς, του χαμόγελου, της ευτυχίας, της οικογένειας, τους εμπόρους της χαράς να γεννάς ένα παιδί, να οραματίζεσαι το μέλλον του..

     Τους εμπόρους της παρέας, της φιλίας, της συντροφιάς, του Κυριακάτικου οικογενειακού τραπεζιού, τους εμπόρους της γιορτής, της ανάπαυσης, της ηρεμίας...

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

Της Ανθούλας Δανιήλ

Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική

το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου...

Εκεί σπάροι και πέρκες

ανεμόδαρτα ρήματα

ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια

όσα είδα στα σπλάχνα μου ν' ανάβουνε

σφουγγάρια, μέδουσες

με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων

όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη...

Εκεί ρόδια, κυδώνια

θεοί μελαχρινοί, θείοι κ' εξάδελφοι

το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια.

Kαι πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας...

Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα - Ελύτης

Στην εκπομπή αυτή ο ποιητής ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ μιλά λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979). Η αφήγησή του ξεκινά με πληροφορίες για την καταγωγή του, τους τόπους όπου έζησε και τον επηρέασαν καθώς και για την προέλευση του ονόματός του. Στη συνέχεια αναφέρεται στην επίδραση των θαλασσινών τοπίων και της αιγαιοπελαγίτικης αισθητικής στην ποίησή του και μιλά για τη σύνδεσή του με τον υπερρεαλισμό, αν και ποτέ δεν υπήρξε αμιγώς υπερρεαλιστής ποιητής. Διευκρινίζει πώς αντιλαμβάνεται την «ελληνικότητα» και τη «διαφάνεια», έννοιες κεντρικές στην ποίησή του, ενώ ιδιαίτερη μνεία επιφυλάσσει στον ΔΙΟΝΥΣΙΟ ΣΟΛΩΜΟ, στην ποιητική παράδοση του οποίου θεωρεί ότι ανήκει. ...

Eξόριστε Ποιητή, στον αιώνα σου, λέγε, τι βλέπεις; ''..Βλέπω τους εμπόρους να εισπράττουν σκύβοντας το κέρδος των δικών τους πτωμάτων..'' * [VIDEO:_Προφητικόν - Αξιον Εστί - Οδυσσέα Ελύτη - Μάνος Κατράκης ]

από "σίβυλλα"

*  ''Προφητικόν'' του Οδυσσέα Ελύτη από το Άξιον Εστί.

 Τους εμπόρους των λαών, τους εμπόρους των ελπίδων, των ψεμάτων, των ψυχών..

     Τους εμπόρους της απελπισίας, των παιδιών που λιποθυμούν στα σχολεία, των παιδιών μας που φεύγουν, των πατεράδων μας που φεύγουν γι αλλού, με την πίκρα στα μάτια..

     Τους εμπόρους της ανεργίας και της δουλείας, τους εμπόρους των...

Ο Οδυσσέας Ελύτης θα φύγει από τη ζωή σαν σήμερα...στις 18 Μαρτίου 1996

Οδυσσέας Ελύτης, "Τρίτο Ανάγνωσμα. Η μεγάλη Έξοδος", στο Άξιον Εστί.
Αφήγηση: Μάνος Κατράκης
Λυκαβηττός 1977
==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Της πατρίδας μου πάλι ομοιώθηκα - Ελύτης

Στην εκπομπή αυτή ο ποιητής ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΕΛΥΤΗΣ μιλά λίγο μετά τη βράβευσή του με το Νόμπελ Λογοτεχνίας (1979). Η αφήγησή του ξεκινά με πληροφορίες για την καταγωγή του, τους τόπους όπου έζησε και τον επηρέασαν καθώς και για την προέλευση του ονόματός του. Στη συνέχεια αναφέρεται στην επίδραση των θαλασσινών τοπίων και της αιγαιοπελαγίτικης αισθητικής στην ποίησή του και μιλά για τη σύνδεσή του με τον υπερρεαλισμό, αν και ποτέ δεν υπήρξε αμιγώς υπερρεαλιστής ποιητής.  ...

Οδυσσέα Ελύτη, "ΣΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟΝ": "Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα" ... "Θα πρέπει να δημιουργούμε αντισώματα και για την Ευθύνη"... "Όταν ακούς «τάξη» ανθρωπινό κρέας μυρίζει"... "Μια νομοθεσία εντελώς άχρηστη για τις Εξουσίες θα ‘τανε αληθινή σωτηρία"

«Σηματολόγιον»: 45 ρήσεις από τον
 Οδυσσέα Ελύτη

Της Ολγας Σελλά

Απόψε το βράδυ (Hμερομηνία δημοσίευσης), στο Ιστορικό Μουσείο Kρήτης, στο Ηράκλειο, θα παρουσιαστεί η νέα έκδοση του «Σηματολογίου», των μικρών φράσεων με τα κοσμήματα που τις συνοδεύουν, έτσι όπως σχεδιάστηκαν από τον Οδυσσέα Ελύτη, από το 1974. Είναι μια από τις εκδηλώσεις που διοργανώνει η Εταιρεία Kρητικών Ιστορικών Μελετών με αφορμή τη γενέθλιο ημέρα (2 Νοεμβρίου) του ποιητή, στο Ηράκλειο της Kρήτης. 

Παράλληλα, το νωρίτερο σ' έναν χρόνο από σήμερα, σχεδιάζεται -όπως αποκάλυψε στην «K» η Ιουλίτα Ηλιοπούλου- μια μεγάλη έκθεση για τον Οδυσσέα Ελύτη στο Μουσείο Μπενάκη, σε συνεργασία με ξένα μεγάλα μουσεία. 

Τίτλος της «Ναυτίλος των αιώνων» και σκεπτικό της, με άξονα τον Ελύτη, η παρακολούθηση του συνόλου των ευρωπαϊκών καλλιτεχνικών ρευμάτων του 20ού αιώνα.

Το «Σηματολόγιον» αποτελούν σαράντα πέντε μικρές φράσεις• 

«Kι από την ανάποδη/ φοριέται η φαντασία/ και σ' όλα τα μεγέθη της»

• «Χαράξου κάπου/ με οποιονδήποτε/ τρόπο/ και μετά πάλι/ σβήσου /με γενναιοδωρία»

• «Kάπου ανάμεσα Τρίτη/ και Τετάρτη/ πρέπει να παράπεσε / η αληθινή σου μέρα». 

Στίχοι; Στιγμιαίες σκέψεις; Στοχασμοί; 

Απλώς ποίηση, του Οδυσσέα Ελύτη, έτσι όπως γράφτηκαν το 1974 και κοσμήθηκαν με σχέδια που χάραξε ο ίδιος σε σελίδες γραφομηχανής. 

Μετά την πρώτη έκδοσή του, το 1977, από τις εκδόσεις «Ερμείας», σήμερα το «Σηματολόγιον» θα βρίσκεται ξανά στα βιβλιοπωλεία, ακολουθώντας πιστά τον σχεδιασμό της έκδοσης από τον ίδιο τον Ελύτη, από τις εκδόσεις «Υψιλον». ...

Ο Οδυσσέας Ελύτης περί Ευρώπης / Odysseas Elytis

Ας ακούσουμε τον Νομπελίστα Ποιητή μας Οδυσσέα Ελύτη να μιλά περί Ευρώπης.
Έχουμε πολλά να ωφεληθούμε!

Πόσο μας λείπουν σήμερα τέτοιες πνευματικές μορφές! (άραγε γιατί;)
Είναι οι φωτοδότες φάροι που μας φωτίζουν, είναι οι φωνές που ξύπνησαν μέσα μας την Ελλάδα που μας έμαθαν... κάποιοι άλλοι να ξεχνάμε, είναι οι πράοι και οι συνετοί όπου βάζουν σε τάξη τις σκέψεις μας,
 με έναν λόγο βαθύ, ελληνικό -οικουμενικό!
Είναι οι σκέψεις του Μεγάλου μας Ελύτη ... Είναι αυτό που μας έλειψε:  Ω!!! Ελλάδα!!!
Μια Ελλάδα της Αξιοπρέπειας ,της Δικαιοσύνης, της Ελπίδας...

Νάσος

Ο Οδυσσέας Ελύτης πέθανε το 1996. Άρα αυτά τα λόγια τα είπε μάλλον αρχές της δεκαετίας του 90, δηλαδή πριν 20 χρόνια. Είχε λοιπόν την διαίσθηση και την ευαισθησία που χαρακτηρίζουν τους μεγάλους ποιητές. ...

Η Google τιμάει τη μνήμη του Έλληνα ποιητή Οδυσσέα Ελύτη.

101 χρόνια πέρασαν από τη γέννηση του βραβευμένου με Νόμπελ λογοτεχνίας ποιητή Οδυσσέα Ελύτη, ο οποίος γεννήθηκε στις 2 Νοεμβρίου του 1911 και απεβίωσε στις 18 Μαρτίου του 1996. Η Google τιμάει τη μνήμη του με το συλλεκτικό doodle (σκαρίφημα) που βλέπετε στην εικόνα της ανάρτησης (δίπλα από τη φωτογραφία του).

Ο Οδυσσέας Ελύτης, ο μείζων ποιητής δίπλα στους μείζονας ποιητές της Ελλάδας. Αισθητικός και διδακτικός• ακατανόητος στους ανίσχυρους, τους αφυής και τους χρησιμοθήρες. Οι ποίησή του δεν καταναλώνεται, καταναλώνει το σκότος• δεν έχει τιμή, έχει άξια ανεκτίμητη• δεν πλουτίζει (υλικά), εμπλουτίζει την ψυχή και το πνεύμα• δεν χρησιμεύει, ελευθερώνει. Όπως κάθε ποίηση των μεγάλων ποιητών, προσεγγίζει περισσότερο τα άρρητα νοήματα της άναρχης και ατελεύτητης Αλήθειας. 

Δείτε τα βίντεο που ακολουθούν: 

Τι φταίει για την κακοδαιμονία των Ελλήνων; Μια σπάνια συνέντευξη του Οδυσσέα Ελύτη

Το Insider δημοσιεύει μια σπάνια συνέντευξη που έδωσε ο Οδυσσέας Ελύτης στον Ρένο Αποστολίδη στην Ἐφημερίδα Ἐλευθερία στις 15 Ιουνίου του 1958. Ο μοναδικός λόγος του Ελύτη παραμένει δραματικά επίκαιρος.

________________________________

Ζητεῖται ἡ γνώμη σας, κύριε Ἐλύτη, ἡ ἐντελῶς ἀνεπιφύλακτη καί ἀδέσμευτη, ἐπάνω σέ ὅ,τι θεωρεῖτε ὡς τήν πιό κεφαλαιώδη κακοδαιμονία τοῦ τόπου. Ἀπό τί κυρίως πάσχουμε καί τί πρωτίστως μᾶς λείπει; Ποιά θά ὀνομάζατε «πρώτη μάστιγα» τῆς νεοελληνικῆς ζωῆς;

Ἀπό τί πάσχουμε κυρίως; Θά σᾶς τό πῶ ἀμέσως: ἀπό μιά μόνιμο, πλήρη, καί κακοήθη ἀσυμφωνία μεταξύ τοῦ πνεύματος τῆς ἑκάστοτε ἡγεσίας μας καί τοῦ «ἤθους» πού χαρακτηρίζει τόν βαθύτερο ψυχικό πολιτισμό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στό σύνολο του!

Ἄ! Ἀρχίσαμε!… Μόνιμος, πλήρης καί κακοήθης ἀσυμφωνία!…

Βεβαίως! Ἀλλ᾿ ἀφῆστε με νά συνεχίσω. Αὐτή ἡ ασυμφωνία δέν εἶναι μιά συγκεκριμένη κακοδαιμονία, εἶναι, ὃμως, μιά αἰτία πού ἐξηγεῖ ὃλες τίς κακοδαιμονίες, μικρές καί μεγάλες, τοῦ τόπου αὐτοῦ. Ἀπό τήν ἡμέρα πού ἔγινε ἡ Ἑλλάδα κράτος ἕως σήμερα, οἱ πολιτικές πράξεις, θά ἔλεγε κανένας, ὅτι σχεδιάζονται καί ἐκτελοῦνται ἐρήμην τῶν ἀντιλήψεων γιά τή ζωή, καί γενικότερα τῶν ἰδανικῶν πού εἶχε διαμορφώσει ὁ Ἑλληνισμός μέσα στήν ὑγιή κοινοτική του ὀργάνωση καί στήν παράδοση τῶν μεγάλων ἀγώνων γιά τήν άνεξαρτησία του. Ἡ φωνή  τοῦ  Μακρυγιάννη δέν ἔχει χάσει, οὔτε σήμερα ἀκόμη, τήν ἐπικαιρότητά της. Σημειῶστε ὅτι δέν βλέπω τό πρόβλημα ἀπό τήν ἀποκλειστική κοινωνική του πλευρά, οὔτε κάνω δημοκοπία.

Δημοκοπία ἀσφαλῶς ὄχι. Πολιτική, ὅμως, ναί. Τό ἐντοπίζετε, δηλαδή, [τό πρόβλημα] κυρίως μέσα στόν χώρο τῆς πολιτικῆς – ἤ κάνω λάθος; Στό κέντρο μάλιστα τοῦ δικοῦ της χώρου. Ἐκεῖ μᾶς πάει τό πρόβλημα πού θέσατε, τῶν σχέσεων μεταξύ λαοῦ καί ἡγεσίας.

Μά ναί. Γιατί εἶναι βασικό. Εἶναι πρῶτο…