Απειλές τραπεζικού κραχ στην ΕΕ

Γράφει ο κ. Β. Βιλιάρδος

Εύλογα αντιλαμβάνεται κανείς τα αποτελέσματα τυχόν στάσης πληρωμών εκ μέρους της Ελλάδας, την οποία προβλέπουν οι επενδυτές εντός του 2015 - κρίνοντας από τα μονοετή ασφάλιστρα κινδύνου (CDS).

Στα πλαίσια αυτά, θα έπρεπε να είναι πολύ προσεκτικός, καθώς επίσης λιγότερο «αθυρόστομος» ο γερμανός υπουργός οικονομικών - ο οποίος με τη συμπεριφορά του οδηγεί την Ελλάδα στα άκρα.

Εάν βέβαια δεν θέλει να διαλυθεί ανεξέλεγκτα ολόκληρη η Ευρώπη, η οποία ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να αντέξει τη χρεοκοπία μίας χώρας με εξωτερικό χρέος (δημόσιο και ιδιωτικό) που πλησιάζει τα 500 δις € - εάν συνυπολογίσουμε, ως οφείλουμε, τις εγγυήσεις και το ELA των ελληνικών τραπεζών.

Μία «βόμβα μεγατόνων», ύψους 500 δις €, δεν θα μπορούσε να απορροφήσει, χωρίς τεράστιους κραδασμούς, ούτε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα - οπότε θα ήταν ευχής έργο να σταματήσουν τη Γερμανία οι Η.Π.Α., όσο ακόμη υπάρχει χρόνος.

Διαβάστε το ενδιαφέρον άρθρο εδώ

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ρήξη ή αργός θάνατος

Επειδή είμαστε όλοι Έλληνες, οπότε στηρίζουμε συλλογικά τη νέα μας κυβέρνηση, θεωρούμε πως θα κληθεί να πάρει μία ιστορική, πολύ δύσκολη απόφαση για την πατρίδα μας – ελπίζοντας να μην μας απογοητεύσει, καταδικάζοντας μας σε σκλάβους χρέους 

(To άρθρο αποτελείται από 3 Σελίδες)

«Δεν πρέπει ποτέ να αφήνει κανείς να συνεχίζεται μία ανωμαλία για να αποφύγει τον πόλεμο, επειδή δεν τον αποφεύγει τελικά, αλλά μόνο αλλάζουν οι συνθήκες, προς όφελος των αντιπάλων του» (N. Machiavelli).  

 .ΜΑΚΡΟ-ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΑΝΑΛΥΣΕΙΣ / από ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΙΛΙΑΡΔΟΣ / 

Ανάλυση

Πριν από τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών, ο καθένας μπορούσε να εκφράσει ελεύθερα τις απόψεις του, όσον αφορά τη μελλοντική ηγεσία της Ελλάδας, τασσόμενος υπέρ του ενός κόμματος ή του άλλου - ανάλογα με τις επιθυμίες, με τις ανησυχίες, με τους φόβους, με τα πολιτικά πιστεύω ή/και με τις προβλέψεις του, σχετικά με το ποιός θα μπορούσε να χειριστεί καλύτερα το ελληνικό πρόβλημα.

Η εποχή όμως αυτή έχει περάσει και η Ελλάδα έχει πλέον μία επίσημα εκλεγμένη κυβέρνηση, η οποία εκπροσωπεί τη βούληση της πλειοψηφίας – γεγονός που σημαίνει ότι οφείλουμε όλοι να τη σεβαστούμε, ενισχύοντας τις προσπάθειες της όπου και όπως μπορούμε, αντιλαμβανόμενοι πως είμαστε όλοι Έλληνες, ανεξάρτητα από τις πολιτικές μας πεποιθήσεις.

Η στήριξη που της οφείλουμε δεν αφορά βέβαια το κόμμα που έχει εκλεγεί, αλλά το πολιτικό του πρόγραμμα, με το οποίο δεσμεύθηκε προεκλογικά – αφού αυτό ψήφισαν πλειοψηφικά οι Έλληνες. Σε κάθε περίπτωση αφορά τα βασικά του σημεία, στα οποία δεν υπολογίζουμε τις ...

Η κυριαρχία των εκλεκτών

Βασίλης Βιλιάρδος

 

 Μετά τη συνθήκη του Ντιτρόιτ, καθώς επίσης μετά τη συναίνεση της Ουάσιγκτον, βαδίζουμε ολοταχώς προς την απόλυτη επικράτηση μίας παγκόσμιας ελίτ χωρίς πατρίδα – με τον «επιτάφιο» της δημοκρατίας να είναι προ των πυλών

“Οι Έλληνες έθεσαν τα βάθρα της πνευματικής εξέλιξης του δυτικού κόσμου – έθεσαν τις «πρώτες αρχές» της επιστημονικής σκέψης, ήταν οι πρώτοι που ανέδειξαν τη «θεωρία» ως βάση της επιστήμης και ανέπτυξαν μία συστηματική φιλοσοφία, σε βαθμό που δεν υπήρχε σε κανέναν προγενέστερο πολιτισμό.
Διατύπωσαν τη θεωρία του κράτους και της κοινωνίας, με βάση την εμπειρία τους από τη ελληνική πόλη κράτος – συνεχιστής της οποίας ήταν η Ρώμη, επάνω στην κοινωνική βάση μίας απέραντης ενιαίας αυτοκρατορίας.  ...

Open Society Foundations (OSF): Τάξη μέσω του χάους [Στη Λιβύη εφαρμόζεται ήδη το σενάριο «Τάξη μέσω του χάους», επόμενος υποψήφιος για το οποίο φαίνεται πως είναι η Ουκρανία, ενδεχομένως δε και η Ελλάδα, κρίνοντας από τις επισκέψεις του διεθνούς κερδοσκόπου στην πατρίδα μας.]

 

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος

Οι κυνικές προσπάθειες του G. Soros, με στόχο την αποσταθεροποίηση χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, όπως η Ουκρανία, χρηματοδοτούνται από το κεντρικό Ίδρυμα «Open Society Foundation», το οποίο συνεργάζεται με διάφορες ΜΚΟ της Ανατολικής Ευρώπης
Ήδη από το 2011, μία από τις πολιτικές παρατάξεις της Ουκρανίας (Το κόμμα των περιοχών) είχε προειδοποιήσει ότι, “ένας από τους μεγαλύτερους διεθνείς κερδοσκόπους, ο G. Soros, θα δημιουργούσε «συνθήκες Λιβύης» στη χώρα, εάν δεν εμποδιζόταν”, με κίνδυνο να μετατραπεί η Ουκρανία σε μία νέα Γιουγκοσλαβία, η οποία θα αποσταθεροποιούσε ολόκληρο τον πλανήτη, όπως το Σαράγεβο (Βοσνία) το 1914.
Ο πρόεδρος του ουκρανικού κόμματος είχε αναφέρει στη Βουλή της χώρας του ότι, έχει στην κατοχή του πληροφορίες, με βάση τις οποίες ο G. Soros χρηματοδοτούσε μία ομάδα νεαρών ατόμων, η οποία ήταν πρόθυμη να προκαλέσει αναταραχές, ανάλογες με αυτές στη Λιβύη.
Η συγκεκριμένη παραστρατιωτική ομάδα...

Χρηματιστηριακός πανικός

Πρόκειται για την αποβίβαση του διεθνούς κεφαλαίου από τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, καθώς επίσης για τη συνήθη διαδικασία μίας χρηματοπιστωτικής κρίσης – όπου όλοι μαζί προσπαθούν την ίδια στιγμή να αποσύρουν τα χρήματα τους

 

Γράφει  ο  κ. Β. Βιλιάρδος

Πολλοί υποθέτουν πως η χρηματιστηριακή κρίση που ξεκίνησε την προηγούμενη εβδομάδα και η οποία θα μπορούσε να σταματήσει πολύ γρήγορα, οφείλεται στις αναπτυσσόμενες οικονομίες – επειδή συνοδεύθηκε από τη ραγδαία πτώση της ισοτιμίας των νομισμάτων τους.  Είναι όμως πράγματι έτσι;

Πριν τοποθετηθούμε στο θέμα, οφείλουμε να τονίσουμε πως το ύψος των δεικτών πολλών χρηματιστηρίων είναι τουλάχιστον υπερβολικό, συγκρινόμενο με αυτά που συμβαίνουν στην πραγματική οικονομία. Επομένως ήταν και συνεχίζει να είναι απαραίτητη η «διόρθωση» τους, η οποία θα είναι κατά πολύ μεγαλύτερη, από την ελάχιστη που έχουμε δει μέχρι σήμερα.

Το γεγονός αυτό επιβεβαιώνεται από το ύψος των δανειακών κεφαλαίων (margin debt), τα οποία τοποθετούνται στις μετοχές – κάτι που έχουμε τονίσει αρκετές φορές στο πρόσφατο παρελθόν. Τα «κεφάλαια» αυτά αυξήθηκαν ξανά το Δεκέμβριο στη Wall Street κατά 21 δις $, φτάνοντας στα συνολικά 445 δις $ – με την αύξηση να φτάνει στο 29% σε σχέση με ένα χρόνο πριν (όσο περίπου η άνοδος του S&P).

Εν τούτοις, ο δείκτης που προκαλεί «σοκ» είναι η «συνολική καθαρή ελεύθερη πίστωση» (total net free credit – investor net worth), η οποία είναι το σύνολο των ελεύθερων πιστώσεων σε μετρητά, συν τα πιστωτικά υπόλοιπα των δανειακών κεφαλαίων, μείον τις πιστώσεις (Free Credit Cash plus Credit Balances in Margin Accounts less Margin Debt). Ο συγκεκριμένος δείκτης μειώθηκε στα 148 δις $, στο διπλάσιο από το Φεβρουάριο του 2013 και στο διπλάσιο από την τελευταία κρίση του 2007 ...

Το ημερολόγιο της κρίσης

Οι προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας για τον πλανήτη, η Ισπανία, η Ελλάδα, η Πορτογαλία, η ιστορική στροφή της Γαλλίας προς την πολιτική λιτότητας, καθώς επίσης τα προβλήματα των σκανδιναβικών χωρών – οι οποίες υποφέρουν από το ιδιωτικό τους χρέος

Γράφει  ο  κ. Β. Βιλιάρδος

Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, του «εντολέα» ουσιαστικά του ΔΝΤ, οι προοπτικές της οικονομίας του πλανήτη είναι καλύτερες από ποτέ. Ειδικότερα, ενώ οι αναδυόμενες, καθώς επίσης οι αναπτυσσόμενες χώρες θα συνεχίζουν να παρουσιάζουν αυξημένους ρυθμούς ανάπτυξης, οι ανεπτυγμένες θα «απελευθερωθούν» επιτέλους από την πολυετή κρίση χρέους.

Η παγκόσμια αύξηση του ΑΕΠ, από 2,4% το 2013 θα διαμορφωθεί στο 3,2% το 2014 – στο 3,4% το 2015 και στο 3,5% το 2016. Στις βιομηχανικές χώρες, μεταξύ των ετών 2013 και 2016, η αύξηση προβλέπεται από 1,3% στο 2,4% – ενώ στις αναδυόμενες και αναπτυσσόμενες από 4,8% στο 5,7%. Στην Ευρωζώνη το 2014 η αύξηση θα είναι 1,1% (1,5% το 2016), ενώ στις Η.Π.Α. 2,8% (3% το 2016).

Από την άλλη πλευρά, ο οργανισμός προειδοποιεί και για αυξημένα ρίσκα – για κινδύνους δηλαδή, οι οποίοι θα μπορούσαν να προέλθουν από τυχόν αύξηση των επιτοκίων, σε συνδυασμό με μία πιο αυστηρή νομισματική πολιτική των κεντρικών τραπεζών, οι οποίες έχουν αναλάβει πλέον την παγκόσμια διακυβέρνηση.

Στις επί μέρους χώρες βέβαια τα οικονομικά δεδομένα δεν φαίνεται να συμφωνούν με τις προβλέψεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι οποίες φυσικά ευχόμαστε να επαληθευθούν.

Αναλυτικότερα, παρά το ότι ο πρωθυπουργός της Ισπανίας διαβεβαίωσε τη διεθνή κοινότητα ότι, η χώρα του έχει ξεφύγει οριστικά από την κρίση, το τεράστιο ύψος της ανεργίας, σε συνδυασμό με την αύξηση ρεκόρ του επιτοκίου δανεισμού των μικρομεσαίων επιχειρήσεων (η μεγαλύτερη σε διάστημα δύο μηνών για πάνω από μία δεκαετία, στα υψηλότερα επίπεδα από το 2008), στο 4,04% κατά μέσον όρο, δίνει μία εντελώς διαφορετική εικόνα. ...

Ελλειμματική ευημερία

Η έννοια του πατριωτισμού, η λιτότητα ως βασική αιτία της φτώχειας και της διαφθοράς, 

οι εξελίξεις στην Ευρώπη, οι κίνδυνοι της Κίνας, οι λανθασμένες προβλέψεις της Fed 

και η βόμβα μεγατόνων των Swaps που ελλοχεύει στα θεμέλια των Η.Π.Α.

“Οι Έλληνες τοποθέτησαν τα βάθρα της πνευματικής εξέλιξης του δυτικού κόσμου. Έθεσαν τις «πρώτες αρχές» της επιστημονικής σκέψης, ήταν ο πρώτοι που ανέδειξαν τη θεωρία, ως βάθρο της επιστήμης και ανέπτυξαν μία συστηματική φιλοσοφία – σε βαθμό που δεν υπήρχε σε κανέναν προγενέστερο πολιτισμό. Διατύπωσαν τη θεωρία του κράτους και της κοινωνίας, με βάση την εμπειρία τους από την Ελληνική πόλη-κράτος, της οποίας συνεχιστής ήταν η Ρώμη, επάνω στην κοινωνική βάση μίας απέραντης, ενιαίας αυτοκρατορίας.

Η ανικανότητα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας να εξασφαλίσει μία συνεχή κοινωνική και πολιτική εξέλιξη, οδήγησε σε αποτελμάτωση γύρω στον τέταρτο αιώνα – αφού όμως είχε εμφανισθεί προηγουμένως ένας νέος, πανίσχυρος θεσμός: η καθολική εκκλησία.

Ενώ η κοινωνική διάρθρωση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας μετασχηματιζόταν βαθμιαία στο (ολοκληρωτικό) φεουδαρχικό σύστημα, το οποίο κυβέρνησε σκοτεινά την Ευρώπη για πάνω από χίλια χρόνια, δόθηκε στις (φτωχοποιημένες) μάζες μία τέτοια ψυχολογική υποστήριξη (ενέσεις κορτιζόνης ουσιαστικά) από την εκκλησία, ώστε αποδέχθηκαν με αυταπάρνηση την εξάρτηση και την αθλιότητα τους – κάνοντας ελάχιστες προσπάθειες για τη βελτίωση των κοινωνικών τους συνθηκών” (E.Fromm).

Ανάλυση:

Παραμονές Παγκοσμίου Πολέμου

Η καγκελάριος της Γερμανίας εξέφρασε τους φόβους της για το ενδεχόμενο κατάρρευσης 

της Ευρωζώνης – λέγοντας πως η σημερινή κατάσταση είναι η ίδια με αυτήν που επικρατούσε 100 χρόνια πριν, όταν ακολούθησε η διεθνής σύρραξη

“Χωρίς κράτος δικαίου, χωρίς σταθερούς κανόνες σεβαστούς από όλους, χωρίς κοινωνία των πολιτών, χωρίς αποτελεσματικό σύστημα λογοδοσίας, χωρίς ορθολογισμό και ισόρροπη ανάπτυξη πολλαπλών πυλώνων της οικονομίας, ισχυρή οικονομία δεν δημιουργείται.

Προϋπόθεση για την ισχυρή οικονομία είναι η ισχυρή κοινωνία. Η αλήθεια αυτή είναι τόσο παλαιά, ώστε αρκεί κανείς να διαβάσει τον Θουκυδίδη για να δει τον Περικλή να δηλώνει πως «όταν ευημερούν οι πολίτες αλλά δυστυχεί η πόλη, μόνο συμφορές είναι δυνατόν να προκύψουν για όλους» (ακόμη και γι’ αυτούς που τώρα ευημερούν) – ενώ, αντίθετα, όταν ευημερεί η πόλη, η ευημερία των πολιτών είναι δεδομένη και βιώσιμη”.

Ανάλυση

Βιώνοντας τα τελευταία χρόνια την πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική κατάρρευση της πατρίδας μας, την υπαγωγή της στο ΔΝΤ, το διεθνή εξευτελισμό, την επαίσχυντη «επαιτεία» διαδοχικών κυβερνήσεων της, την εξαθλίωση μεγάλων μερίδων του πληθυσμού, τη λεηλασία της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας, τις αλλεπάλληλες «προδοτικές» συμπεριφορές των εκπροσώπων της στη Βουλή, καθώς επίσης πολλών άλλων Θεσμών της, πρόσφατα δε τον εκφασισμό που επιχειρείται, οδηγούμαστε στην οδυνηρή διαπίστωση πως, όχι μόνο δεν ευημερεί η Ελλάδα ή οι Πολίτες της αλλά, ακόμη χειρότερα, είναι ελάχιστες εάν όχι μηδενικές οι προοπτικές, για μία μελλοντική αντιστροφή της τάσης. ...

Ευρωεκλογές 2014 [Όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου είναι εγκλωβισμένες στο ευρώ... εάν εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα θα καταστραφούν αμέσως, ενώ εάν παραμείνουν «στα νύχια του», θα καταστρέφονται αργά, πολύ επώδυνα και σταθερά.]

Πιθανολογείται πως οι εγκλωβισμένες στο ευρώ χώρες του νότου θα στείλουν κάποιο ηχηρό μήνυμα 

στην Ευρώπη, επιλέγοντας «ακραίες» παρατάξεις είτε από τη δεξιά πλευρά, 

είτε από την αριστερή – ενδεχόμενο που μπορεί να οδηγήσει το κοινό νόμισμα στο τέλος του

Όλες οι χώρες του ευρωπαϊκού νότου είναι εγκλωβισμένες στο ευρώ, γνωρίζοντας ότι δεν έχουν ρεαλιστικές, βιώσιμες λύσεις στη διάθεση τους – επειδή, εάν εγκαταλείψουν το κοινό νόμισμα θα καταστραφούν αμέσως, ενώ εάν παραμείνουν «στα νύχια του», θα καταστρέφονται αργά, πολύ επώδυνα και σταθερά.

«Εμπρός γκρεμός και πίσω ρέμα» λοιπόν για όλες, με τις προβλεπόμενες μεγάλες κοινωνικές εξεγέρσεις, οι οποίες δεν είναι καθόλου απίθανο να εξελιχθούν σε εμφυλίους πολέμους, να απαιτούν ριζικές, άμεσες λύσεις του προβλήματος.

Αρκετοί νομίζουν βέβαια πως η εξάλειψη των ελλειμμάτων από τα ισοζύγια τρεχουσών συναλλαγών των περισσοτέρων, λόγω της πολιτικής λιτότητας που ακολουθήθηκε, είναι αρκετή για να οδηγήσει την Ευρωζώνη στην έξοδο από την κρίση.

Όπως λέγεται όμως (πηγή WSJ) «όταν σταματάς να σκάβεις δεν σημαίνει πως βρίσκεσαι ...

Καινούργιες εστίες πυρκαγιάς

 Οι περισσότερες αναπτυσσόμενες οικονομίες, στις οποίες υποβιβάστηκε πρόσφατα και η Ελλάδα, 
αναζητούν εναγώνια μία νέα πολιτική ταυτότητα, με απρόβλεπτα αποτελέσματα για το μέλλον τους 
– η Ταϊλάνδη, η Σιγκαπούρη, η Βραζιλία, η Ουκρανία και η Τουρκία

«Στην περίπτωση της Ελλάδας, σχετικά με τα νέα μέτρα λιτότητας που απαιτούνται από τους δανειστές της για το 2014 ισχύει το ότι, δεν φτάνει να είναι μία χώρα κατακρεουργημένη και πεσμένη στο έδαφος, αλλά πρέπει και να την πατάς από πάνω«.   

Γράφει  ο  κ. Β. Βιλιάρδος

Οι πολιτικές κρίσεις αποτελούν συνήθως ένα παράπλευρο προϊόν μίας οικονομικής εξέλιξης – είτε καλής, είτε κακής. Στην περίπτωση της Ταϊλάνδης, μίας από τις μεγαλύτερες ασιατικές οικονομίες, οι εξεγέρσεις των τελευταίων ημερών θεωρείται ότι οφείλονται στην διαδικασία μετασχηματισμού της – η οποία έλαβε χώρα τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες.

Στα πλαίσια αυτά, η Ταϊλάνδη (ΑΕΠ 365,6 δις $, εργαζόμενοι 39,41 εκ.) αναζητάει μία καινούργια πολιτική ταυτότητα – όπως επίσης πολλές άλλες αναπτυσσόμενες οικονομίες. Το γεγονός αυτό είναι συνδεδεμένο με πάρα πολλά ρίσκα – ενώ έχει προκαλέσει το «διαμελισμό» των πολιτών της σε δύο μεγάλες ομάδες, αντιμαχόμενες μεταξύ τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει βασικά και στην Ελλάδα, λόγω όμως της χρεοκοπίας της – με αποτέλεσμα το διαχωρισμό της σε δύο εχθρικά στρατόπεδα (διαίρει και βασίλευε), υπέρ και κατά των μνημονίων.

Η κατάσταση που επικρατεί σήμερα στην Ταϊλάνδη είναι πολύ επικίνδυνη για τη σταθερότητα της, δημιουργώντας παράλληλα πολλές ερωτήσεις, σχετικά με τον κοινωνικό εκσυγχρονισμό που επιχειρείται σε άλλες ανάλογες χώρες. Πόσο μάλλον όταν δεν πρόκειται για μία κομματική αντιπαράθεση, με επιδιωκόμενο «λάφυρο» την κατάληψη της εξουσίας – όπως συμπεραίνεται από τη στάση του αρχηγού της αντιπολίτευσης, ο οποίος απαιτεί την εκλογή της επόμενης κυβέρνησης, από ένα μη εκλεγμένο «λαϊκό συμβούλιο». ...

Η παγίδα των γενοσήμων: "Ανοίξτε τα σύνορα σας στους εντολοδόχους μας, για να μπορέσουν να αρπάξουν και να λεηλατήσουν ότι βρουν – ιδιωτικά ακίνητα, δημόσια περιουσιακά στοιχεία, επιχειρήσεις, μερίδια αγοράς κοκ..."

Γράφει  ο  κ. Β. Βιλιάρδος, 

Η «απελευθέρωση των αγορών», την οποία επιβάλλει δικτατορικά το ΔΝΤ στις χώρες που εισβάλλει, σημαίνει απλά το εξής: «Ανοίξτε τα σύνορα σας στους εντολοδόχους μας, για να μπορέσουν να αρπάξουν και να λεηλατήσουν ότι βρουν – ιδιωτικά ακίνητα, δημόσια περιουσιακά στοιχεία, επιχειρήσεις, μερίδια αγοράς κοκ.»

Αυτό γίνεται αφενός μεν με τη βοήθεια της εγχώριας επιχειρηματικής ελίτ, η οποία «φιλοδοξεί» να γίνει ο τοποτηρητής των εισβολέων στη χώρα της, αφετέρου με τη συνδρομή της διεφθαρμένης πολιτικής εξουσίας – η οποία επιβάλλει «νομοθετικά διατάγματα» που δεν απαιτείται η έγκριση τους από τη Βουλή, ενώ διευκολύνει επικοινωνιακά την άλωση της εκάστοτε χώρας.

Η «διασπάθιση» της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), επιτυγχάνεται πολύ απλά, με τη βοήθεια της υπερβολικής φορολόγησης – επίσης με τη συνδρομή των τραπεζών, οι οποίες έχουν στην ιδιοκτησία τους τις υποθήκες (άρθρο).

Η μέθοδος επηρεασμού της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να μην αντιδράσει, είναι οι κατηγορίες για φοροδιαφυγή, για διαφθορά ή για οτιδήποτε άλλο ατόμων ή ομάδων του πληθυσμού – στα πλαίσια του «μαζί τα φάγαμε» ή της τοποθέτησης της μίας κοινωνικής ομάδας εναντίον της άλλης.

Η «απελευθέρωση των αγορών», την οποία επιβάλλει δικτατορικά το ΔΝΤ στις χώρες που εισβάλλει, σημαίνει απλά το εξής: «Ανοίξτε τα σύνορα σας στους εντολοδόχους μας, για να μπορέσουν να αρπάξουν και να λεηλατήσουν ότι βρουν – ιδιωτικά ακίνητα, δημόσια περιουσιακά στοιχεία, επιχειρήσεις, μερίδια αγοράς κοκ.»

Αυτό γίνεται αφενός μεν με τη βοήθεια της εγχώριας επιχειρηματικής ελίτ, η οποία «φιλοδοξεί» να γίνει ο τοποτηρητής των εισβολέων στη χώρα της, αφετέρου με τη συνδρομή της πολιτικής εξουσίας – η οποία επιβάλλει «νομοθετικά διατάγματα» που δεν απαιτείται η έγκριση τους από τη Βουλή, ενώ διευκολύνει επικοινωνιακά την άλωση της εκάστοτε χώρας.

Η «διασπάθιση» της ιδιωτικής περιουσίας (ακίνητα, οικόπεδα κλπ.), επιτυγχάνεται πολύ απλά, με τη βοήθεια της υπερβολικής φορολόγησης – επίσης με τη συνδρομή των τραπεζών, οι οποίες έχουν στην ιδιοκτησία τους τις υποθήκες (άρθρο).

Η μέθοδος επηρεασμού της κοινής γνώμης, έτσι ώστε να μην αντιδράσει, είναι οι κατηγορίες για φοροδιαφυγή, για διαφθορά ή για οτιδήποτε άλλο ατόμων ή ομάδων του πληθυσμού – στα πλαίσια του «μαζί τα φάγαμε» ή της τοποθέτησης της μίας κοινωνικής ομάδας εναντίον της άλλης.

Από την άλλη πλευρά, η αφανής ακίνητη περιουσία του δημοσίου εκποιείται με την ίδρυση εταιριών, στις οποίες μεταβιβάζονται κρυφά τα περιουσιακά στοιχεία του κράτους. Στη συνέχεια, πωλούνται οι μετοχές των εταιρειών αυτών, οπότε δεν γίνεται αντιληπτό σχεδόν τίποτα από τους πολίτες. Όσον αφορά τις δημόσιες επιχειρήσεις, όπου τα «φιλέτα» είναι οι κοινωφελείς (ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ), οι κερδοφόρες μονοπωλιακές (ΟΠΑΠ) και οι στρατηγικές (ΟΤΕ κλπ.), ακολουθείται συνήθως η παρακάτω διαδικασία:

ΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ

Γράφει  ο  κ. Β. Βιλιάρδος

Ο Hobbes αιτιολόγησε την ύπαρξη της πολιτικής εξουσίας, αντιπαραθέτοντας την με το «νόμο της Φύσης» – όπου κυριαρχεί η έλλειψη τροφής και ο φόβος, ο κάθε ένας είναι εχθρός του άλλου, ενώ η ζωή είναι μοναχική, φτωχή, δυσάρεστη, ζωώδης και μικρή.

Στο βασίλειο της Φύσης δεν υπάρχουν νόμοι, τάξη, ηθική ή ιδιοκτησία, ενώ επικρατεί ένα και μοναδικό «φυσικό δικαίωμα»: το δικαίωμα να προστατεύεις τον εαυτό σου, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα που έχεις στη διάθεση σου, θεμιτά και αθέμιτα, συμπεριλαμβανομένης της βίας και του φόνου.

Με στόχο λοιπόν να αιτιολογήσει γιατί οι κοινωνίες επέλεξαν να κυβερνώνται από κάποιους «ηγεμόνες», θυσιάζοντας ένα μεγάλο μέρος της ελευθερίας τους, χρησιμοποίησε το εξής παράδειγμα:

Δύο άνθρωποι, ευρισκόμενοι σε ένα νησί κάτω από ένα δέντρο με καρύδες, δεν μπορούσαν να κοιμηθούν τις νύχτες – φοβούμενοι ο ένας τον άλλο ότι, θα τον σκότωνε για να εξασφαλίσει όλες τις καρύδες, τη μοναδική τροφή που υπήρχε στο νησί, για τον εαυτό του.

Παρά το ότι η ποσότητα ήταν αρκετή και για τους δύο, ενώ θα μπορούσαν να συμφωνήσουν μεταξύ τους για να την μοιραστούν, κανένας δεν εμπιστευόταν τον άλλο, σχετικά με την τήρηση της υπόσχεσης του – επειδή, όπου επικρατεί ο νόμος της Φύσης, δεν υπάρχουν κανενός είδους κανόνες και ηθικοί ενδοιασμοί. ...

Χωρίς πυξίδα

Βαδίζουμε σε ένα άγνωστο μονοπάτι που μας οδηγεί όλο και πιο βαθειά σε μία επικίνδυνη ζούγκλα, 

από την οποία πολύ δύσκολα θα καταφέρουμε να βγούμε ζωντανοί 

– εκτός εάν αλλάξουμε άμεσα και ριζικά πορεία

Το υφιστάμενο οικονομικό περιβάλλον θυμίζει κάποιον, ο οποίος περπατά σε μία ανεξερεύνητη περιοχή, διαισθανόμενος πως κάτι δεν πηγαίνει καθόλου καλά – ότι «ελλοχεύουν» πολύ μεγάλοι κίνδυνοι, χωρίς όμως να γνωρίζει τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί ή πότε.

Ειδικότερα, τα συνεχώς νέα πακέτα ρευστότητας εκ μέρους όλων των κεντρικών τραπεζών της Δύσης (QE Infinity), έχουν καταστρέψει σε μεγάλο βαθμό τις τιμές των μετοχών και των ομολόγων, στα κυριότερα χρηματιστήρια του πλανήτη – με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ερμηνεύσει κανείς σωστά ούτε το μακροοικονομικό, ούτε το επενδυτικό τοπίο, γνωρίζοντας όμως εν τούτοις ότι, η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να συνεχιστεί «επ’ άπειρο».

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το τι ακριβώς θα μπορούσε να συμβεί, ακόμη καλύτερα το μέγεθος της καταστροφής παγκοσμίως εάν, ή καλύτερα όταν οι κεντρικές τράπεζες σταματήσουν να τροφοδοτούν με απεριόριστη ρευστότητα το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ειδικά όσον αφορά τις αναπτυσσόμενες οικονομίες, τι ζημίες θα υποστούν από τον πληθωρισμό που εισάγουν από τις Η.Π.Α., έχοντας στην κυριολεξία «πλημμυρίσει» με δολάρια. ...

Η λογική του Keynes

 

Η καλύτερη επένδυση των πλουσίων μίας χώρας, εφόσον δεν σχεδιάζουν 

να την εγκαταλείψουν, είναι η πληρωμή υψηλότερων φόρων και μισθών 

– υπό την προϋπόθεση της υγιούς και έντιμης λειτουργίας της Πολιτείας

 Ο Keynes ήταν αναμφίβολα ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος – γεγονός που εμείς τουλάχιστον δεν συμπεραίνουμε τόσο από το εξαιρετικά αξιόλογο οικονομικό του έργο, όσο από το ότι κατάφερε να αποκτήσει παράλληλα μεγάλη περιουσία, κυρίως επενδύοντας σωστά τα χρήματα του, παραμένοντας έντιμος και πατριώτης.

Αυτό που βέβαια μας ενδιαφέρει στην προκειμένη περίπτωση, δεν είναι ο πλούτος του ή ο τρόπος απόκτησης του, αλλά το ότι γνώριζε και σεβόταν τις ανησυχίες των πλουσίων – μία εκ των οποίων είναι η ασφάλεια των χρημάτων τους, με την έννοια της σωστής τοποθέτησης τους.

Στην προκειμένη περίπτωση, είναι σίγουρα ενδιαφέρουσες οι σκέψεις του, με βάση τις οποίες η καλύτερη επένδυση των πλουσίων μίας χώρας, εφόσον δεν σχεδιάζουν να την εγκαταλείψουν, είναι η πληρωμή υψηλότερων φόρων και μισθών – φυσικά υπό την προϋπόθεση της ύπαρξης ενός σταθερού και ορθολογικού φορολογικού πλαισίου, ενός «φιλικού», μη γραφειοκρατικού ...

Η βόμβα των τραπεζών [Η Ελλάδα χρειάζεται ένα δικό της σχέδιο εξόδου από την κρίση... μία κυβέρνηση που να ενώνει και να μην διχάζει τους Έλληνες, τοποθετώντας στο στόχαστρο την μία και μοναδική εγκληματική συμμορία του πλανήτη: τους διεθνείς τοκογλύφους και τους υπηρέτες τους]

Γράφει  ο  κ. Β. Βιλιάρδος

Το μέλος της ΕΚΤ κ.J.Asmussen, ο «παίκτης, ο ακροβάτης ή ο ζογκλέρ των αγορών» κατά πολλούς, δεν μας είναι ιδιαίτερα συμπαθές – μεταξύ άλλων, λόγω του ότι γνωρίζουμε πως έχει «κατηγορηθεί» επανειλημμένα για σύγκρουση συμφερόντων στη χώρα του. Η αιτία ήταν το ότι, ως πολιτικός με αντικείμενο οικονομικά θέματα, κατείχε ταυτόχρονα διάφορες ελεγκτικές και εποπτικές θέσεις, αλληλοσυγκρουόμενες μεταξύ τους.

Αναλυτικότερα, ασχολήθηκε με χρηματιστηριακές κερδοσκοπικές πράξεις για λογαριασμό επενδυτικών κεφαλαίων (hedge funds), ενώ το ίδιο χρονικό διάστημα η σύζυγός του ήταν μέλος της ανώτατης διοίκησης του γερμανικού χρηματιστηρίου – με το οποίο ο ίδιος συναλλασσόταν (σήμερα έχει παραιτηθεί).

Εκτός αυτού, παρά το ότι ήταν διευθυντής της ομοσπονδιακής υπηρεσίας για την εποπτεία των γερμανικών τραπεζών (Bafin), με αντικείμενο τον έλεγχο των χρηματαγορών, ήταν ταυτόχρονα μέλος του εποπτικού συμβουλίου μίας τράπεζας – της IKB, η οποία αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα της γερμανικής κυβέρνησης (αφού έχασε τεράστια ποσά από την αμερικανική κρίση ακινήτων, οπότε έπρεπε να διασωθεί από το δημόσιο – μία  αρκετά «σκανδαλώδης» υπόθεση).

Παράλληλα, ήταν ενεργός σύμβουλος μεγάλων κερδοσκοπικών «ιδρυμάτων» (TSI) – οπότε απασχολούταν σε τρεις διαφορετικούς τομείς μαζί, έχοντας εκ των πραγμάτων τεράστια εσωτερική πληροφόρηση. Η διαπλοκή και οι πιθανές ίντριγκες λοιπόν που χαρακτηρίζουν την καριέρα του οικονομολόγου, δεν αφήνουν αμφιβολίες, σχετικά με το ότι υπηρετεί αποκλειστικά και...

ΑΠΕΙΛΕΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΥΡΚΑΓΙΑΣ

Εάν η Ευρωζώνη δεν επιστρέψει ελεγχόμενα στην αφετηρία, στα εθνικά νομίσματα δηλαδή, κινδυνεύει να καταρρεύσει – ενώ εάν οι Η.Π.Α. επιχειρήσουν να λύσουν στρατιωτικά τα οικονομικά τους προβλήματα, θα εγκαινιάσουν τον 3ο παγκόσμιο πόλεμο

“Θα χρειασθεί η διάσωση των Η.Π.Α. αλήθεια; Θα δραστηριοποιηθεί το ΔΝΤ προς αυτήν την κατεύθυνση; Μπορεί να το κάνει και κάτω από ποιους όρους; Πόσο θα πρέπει να μειωθεί το αμερικανικό χρέος - ποιο θα είναι δηλαδή το ύψος της διαγραφής (haircut) που θα απαιτηθεί, για να γίνει βιώσιμο;

Ποια θα είναι τα αποτελέσματα ενός τέτοιου ενδεχομένου για το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα; «Πρέπει να σκεφτόμαστε το αδιανόητο», είναι το πρώτο δίδαγμα του «ευρωπαϊκού έπους» - ενώ το δεύτερο είναι αναμφίβολα η ταχύτητα, με την οποία ο «εφησυχασμός» μπορεί να μετατραπεί σε κρίση” (BIS, R.Jenkins με μικρές παρεμβάσεις).   

Ανάλυση

Η γερμανίδα καγκελάριος ασχολούμενη για μία ακόμη φορά, ενδεχομένως σκόπιμα, με την αφορμή και όχι με την αιτία, ενοχοποίησε την Ελλάδα για τα προβλήματα της Ευρωζώνης - ισχυριζόμενη ουσιαστικά ότι, εάν η πατρίδα μας δεν υιοθετούσε το κοινό νόμισμα, δεν θα είχε ξεσπάσει η κρίση.  

Εν τούτοις γνωρίζει πολύ καλά ότι, το πρόβλημα της Ευρωζώνης, η αιτία δηλαδή και όχι η αφορμή δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Γερμανία - η οποία, εάν συνεχίσει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο καταστροφικό τρόπο (dumping μισθών*, μερκαντιλιστική πολιτική κλπ.), θα οδηγήσει όλα τα υπόλοιπα κράτη στη χρεοκοπία.

Επειδή όμως κάτι τέτοιο είναι ...

Η ΔΑΜΟΚΛΕΙΟΣ ΒΟΜΒΑ: Ο πλανήτης είναι τυλιγμένος στις φλόγες, ενώ η ασύμμετρη παγκοσμιοποίηση, ειδικά η ασύδοτη ροή των κεφαλαίων, δυσχεραίνει την αντιμετώπιση της πυρκαγιάς – με την επισιτιστική κρίση, τα πραξικοπήματα και τις μαζικές εξεγέρσεις να είναι προ των πυλών

Περίληψη κειμένου: Το πρόβλημα της υπερχρέωσης, η κατάσταση στην Ευρωζώνη, τα ομόλογα δημοσίου, οι τράπεζες, οι Η.Π.Α., η Ιαπωνία, οι υπόλοιπες ασιατικές χώρες και η Σιγκαπούρη, η Κίνα και το Χονγκ Κονγκ, η Τουρκία, η Βραζιλία και η Πολωνία, η Ρωσία, ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Ν. Αφρική, ο χρυσός, το δολάριο το ευρώ και η Ελλάδα. 

********************************

"Ακόμη και οι σκέψεις, κατά κάποιον τρόπο, υπόκεινται στους νόμους της βαρύτητας - με την έννοια ότι μεταφέρονται πολύ πιο εύκολα προς τα κάτω, από το μυαλό δηλαδή προς το χαρτί, παρά προς τα πάνω: από το χαρτί στο μυαλό.

Πριν από όλα υπάρχουν τριών ειδών συγγραφείς: (α) αυτοί που γράφουν για να γράψουν, έχοντας ανάγκη από χρήματα - οπότε αυτός είναι ο βασικός λόγος που γράφουν, με την επ' αμοιβή χειραγώγηση του πλήθους να ανήκει στην ίδια κατηγορία (β) αυτοί που γράφουν για να αποκτήσουν κοινωνική καταξίωση και, τέλος  (γ) αυτοί που γράφουν επειδή έχουν κάτι να πουν. Το ίδιο ισχύει και για όσους μιλούν δημόσια, κυρίως δε για τους πολιτικούς.

Μπορεί κανείς να αναγνωρίσει τους πρώτους από το γεγονός ότι, οι απόψεις τους δεν ισχύουν εξ ολοκλήρου, είναι δυσνόητες, βεβιασμένες και αμφιλεγόμενες, ενώ τα γραπτά τους δεν χαρακτηρίζονται από αναλυτική σκέψη, προτάσεις, σαφήνεια και σιγουριά - επειδή κυρίως δεν έχουν γνώση. Σύντομα αντιλαμβανόμαστε πως τέτοιοι συγγραφείς γράφουν μόνο και μόνο για να γεμίσουν λευκές κόλλες χαρτί - ενώ την ευθύνη για το χαμηλό επίπεδο των κειμένων τους έχουν τα χρήματα, με τα οποία αμείβονται. Εδώ ισχύει η ισπανική παροιμία, σύμφωνα με την οποία «Η τιμή και τα χρήματα δεν χωρούν στο ίδιο πορτοφόλι». ...

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΣΤΗΝ ΚΥΠΡΟ

Οι ευρωπαϊκές τράπεζες κερδοσκοπούσαν εις βάρος των κυπριακών, με χρήματα που δανείζονταν με μηδενικό επιτόκιο από την ΕΚΤ - όταν το βρώμικο παιχνίδι τους έμοιαζε να τελειώνει, εξασφάλισαν τον απαραίτητο χρόνο για να μην ζημιώσουν, με τη βοήθεια της ΕΚΤ...

“Ο εν ψυχρώ βιασμός και η εκ προμελέτης δολοφονία της Κύπρου, δεν θα ήταν δυνατόν να συμβούν, εάν δεν υπήρχαν «Εφιάλτες» εντός των τειχών της. Η επιμονή των πολιτών της όμως να συνεχίσουν να μένουν στο ίδιο σπίτι με τους βιαστές και δολοφόνους τους, είναι σίγουρα μαζοχιστική – αφού είναι πολύ πιθανόν ότι θα συνεχίσουν να βιάζονται, καθώς επίσης να δολοφονούνται, για πολλά από τα επόμενα χρόνια".

Αρκετοί αναρωτιούνται σχετικά με το μέλλον της Ευρωζώνης, διαισθανόμενοι προφανώς ότι κάτι δεν πηγαίνει καλά - επί πλέον στα λάθη και στις παραλείψεις, οι οποίες έχουν δυστυχώς διαπιστωθεί κατά καιρούς.

Εν τούτοις, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό το να δημιουργείται κάποιο πρόβλημα από ένα λάθος, σε σχέση με το να είναι σκόπιμο - πόσο μάλλον όταν πρόκειται για μία πολύ μεγάλη απάτη, όπως διαπιστώνεται στην περίπτωση της Κύπρου (σύμφωνα με τα ξένα ΜΜΕ). Ειδικότερα τα εξής:

Η ΤΕΤΑΡΤΗ ΦΑΣΗ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

Η Κύπρος αποτελεί το νέο θύμα του ευρωπαϊκού ολοκαυτώματος – ενώ η 16η Μαρτίου του 2013, όπου αποφασίστηκε η άμεση δήμευση περιουσιακών στοιχείων των Πολιτών, θα μείνει στην Ιστορία ως η ημερομηνία της αρχής του τέλους της Ευρωζώνης και του ευρώ...

Ένα βαρύ, σκοτεινό «πέπλο» φαίνεται να καλύπτει σταδιακά τον ουρανό της Ευρώπης – με αποτέλεσμα πολλοί να αναφέρονται δυστυχώς στην «αναβίωση του «ναζιστικού φαντάσματος» και της «χιτλερικής Γερμανίας».

Η μία χώρα μετά την άλλη, αφού οδηγείται στη χρεοκοπία, «διασώζεται» από τους δανειστές της – λεηλατείται δηλαδή ο δημόσιος και ο ιδιωτικός πλούτος της, εξαθλιώνεται, εξευτελίζεται και μετατρέπεται σε άβουλη αποικία.

Στα πλαίσια αυτά, «μαυροντυμένοι άνδρες» αναλαμβάνουν απολυταρχικά, αμέσως μετά την υπογραφή της κάθε συμφωνίας «διάσωσης», τη σκιώδη εξουσία - ερήμην των πολιτών και των εκλεγμένων, δειλών ή ενδοτικών, κυβερνήσεων τους, οι οποίες παραδίδουν αμαχητί τα ηνία στους εισβολείς.  

Έντονες φράσεις, όπως «χρηματοπιστωτικός ναζισμός» ή «ολοκαύτωμα (holocaust) της ιδιοκτησίας», ακούγονται δυστυχώς από παντού – με τα κινήματα εναντίον του ευρώ να γίνονται συνεχώς ισχυρότερα. ...

ΤΟ ΠΑΡΑΔΟΞΟ ΤΟΥ MINSKY [ή Μαθήματα για τους κεντρικούς τραπεζίτες]

Η αγορά παραγώγων κινδυνεύει να εκτροχιαστεί, παρασέρνοντας μαζί της το χρηματοπιστωτικό σύστημα, ενώ αυξάνονται οι επισφάλειες, παράλληλα με τις κερδοσκοπικές ζημίες των τραπεζών – 
η Κύπρος και ο τρίτος δρόμος της Ισλανδίας

[Σχετικό: A Minsky Meltdown: Lessons for Central Bankers 1]

Η γερμανική Deutsche Bank, η ιταλική Monte dei Paschi, η ισπανική Santander, η γαλλική Credit Agricole, η βελγική Dexia, καθώς επίσης πολλές άλλες μεγάλες τράπεζες διεθνώς, ανακοινώνουν ζημίες αρκετών δισεκατομμυρίων - ενώ η ολλανδική SNS Reaal, η τέταρτη μεγαλύτερη τράπεζα της χώρας, κρατικοποιείται αναγκαστικά (η ολλανδική κυβέρνηση την ενισχύει, από τα χρήματα των φορολογουμένων πολιτών της, με το ποσόν των 3,7 δις € - στο οποίο θα προστεθούν ακόμη 6,1 δις €, έναντι δανείων και εγγυήσεων).

«Χωρίς την κρατική βοήθεια, η τράπεζα θα χρεοκοπούσε», ανακοίνωσε ο υπουργός οικονομικών της χώρας - γεγονός που οφείλεται κυρίως στην πιστωτική φούσκα, η οποία δημιουργήθηκε στην Ολλανδία, από το τεράστιο πρόβλημα των ακινήτων που αντιμετωπίζει (ύψους άνω των 600 δις €, άρθρο μας).

Για να διατηρηθεί τώρα χαμηλή η επιβάρυνση των πολιτών (το έλλειμμα του προϋπολογισμού θα αυξηθεί κατά 0,6% από τα ποσά που θα διατεθούν για τη συγκεκριμένη τράπεζα), η κυβέρνηση απαιτεί τη συμμετοχή των υπολοίπων τραπεζών στη διάσωση - με το ποσόν του 1 δις € το 2014.

Εν τούτοις, παρά την αναμφίβολα μεγάλη σημασία τους, όλα όσα ανακοινώνονται είναι απλά τα πρώτα, «αόριστα» σημάδια της κατάρρευσης, η οποία πιθανότατα θα ακολουθήσει - οι πρώτες εκρήξεις δηλαδή στο εξωτερικό περίβλημα, στην «επιδερμίδα» της γιγαντιαίας βόμβας παραγώγων, τυχόν «ενεργοποίηση» της οποίας θα απειλούσε σοβαρά ολόκληρο το χρηματοπιστωτικό σύστημα του πλανήτη.   

Ανάλυση