Δημήτρης Λιαντίνης: Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς - Το Τελευταίο Βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη (VIDEO - pdf)

“Να υπάρχεις Ελληνικός, δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς. Ότι δέχεσαι την αλήθεια, που έρχεται από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων. Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων. Ότι αποθεώνεις την ομορφιά, γιατί η ομορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου. Και κυρίως αυτό: Ότι αγαπάς τον άνθρωπο, καθώς ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στον κόσμο.”

― Δημήτρης Λιαντίνης, Τα ελληνικά

«Σχετικά με τα Αρχαία Ελληνικά το κρίμα των δασκάλων είναι πως διδάσκουν το μάθημα χωρίς να γνωρίζουν το περιοχόμενο. Διδάσκουν δηλαδή την Αρχαία Ελληνική, αλλά δεν ξέρουν τους αρχαίους Έλληνες.»

― Δημήτρης Λιαντίνης, Τα ελληνικά

 

Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. 

Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. 

Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. 

Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό.. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! 

Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.

Στις τέχνες, καθώς και στη φιλοσοφία, από ένα σημείο και ύστερα δεν λέγεται πια τίποτε το καινούργιο. Μετά τους Έλληνες κάθε μεγάλο έργο είναι μεγάλο κατά την έννοια ότι εμφανίζεται με καινούργια μορφή, με αλλιώτικο τρόπο, με διαφορετική έκφραση.

Ο Δάντης είναι η προέκταση του Βιργίλιου, και ο Βιργίλιος του Ομήρου. Ο Γκαίτε είναι η προέκταση του Σαίξπηρ, και ο Σαίξπηρ του Αισχύλου. Ο Κάτουλος είναι προέκταση του Αρχίλοχου, και ο Μπάυρον του Κάτουλου. Ο Λουκρήτιος είναι προέκταση του Επίκουρου, και ο Ενγκελς του Λουκρήτιου.

Ο Καβάφης χωρίς την Παλατινή Ανθολογία θα έδειχνε στα μάτια μας ο Καβάφης είναι ποιητής οπτικός, είναι γλύπτης- μισοσβησμένο ψηφιδωτό. Και η «ηλιακή μεταφυσική» του Ελύτη είναι ανάσταση θανάτου της ποίησης του Σολωμού, όπως και το φως της ποίησης του Σολωμού είναι ανάσταση θανάτου της ποίησης του Πλάτωνα.

Ποιος είναι ο καλύτερος στίχος της νεοελληνικής ποίησης; Κατά την περίπτωση πολλοί είναι, θα ειπούν πολλοί. 

Ωστόσο εγώ θα απαγγείλω ένα για όλες τις περιπτώσεις :

Ο καθηγητής Λιαντίνης ομιλεί για τον στρατηγό Θεόδωρο Κολοκοτρώνη

Το Γένος μας και άλλες φορές σταυρώθηκε, αλλά ιδού ζώμεν. Θεόδωρος Κολοκοτρώνης

 

Ομιλία του Λιαντίνη στην Τρίπολη, στις 13 Φλεβάρη του 1993, καλεσμένος του φιλοτεχνικού συλλόγου της πόλης. Θέμα της ομιλίας: «Θοδωράκης Κολοκοτρώνης». 

Απόσπασμα από την διάλεξη του Λιαντίνη στους στρατιωτικούς ιατρούς του 401 ΓΣΝΑ με τίτλο ''Φιλοσοφική θεώρηση του Θανάτου'' , που ανάρτησε το ψηφιακό μουσείο του Λάκωνα στοχαστή Liantinis.org . Η σκηνή έχει συμβολικό χαρακτήρα και παρεμβάλλεται στο βίντεο της διάλεξης

(   • Δημήτρης Λιαντίνη...  ) , προκειμένου να χωρίσει τις θεματικές της ενότητες . Αξίζει να προσέξει κανείς το σεβασμό ,τη σεμνότητα , την ευγνωμοσύνη και την αγάπη με την οποία προσεγγίζει το κενοτάφιο του Γέρου του Μοριά ο καθηγητής . Ακούγεται το δημοτικό τραγούδι : ''Τούτη η γης, κυρα -- Γιώργαινα''.

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Λιαντίνης - Ο ρόλος του Πατριαρχείου στην τουρκοκρατία (video)

Σήμερα υπάρχουν τουλάχιστον 20.000 δάσκαλοι, καθηγητές και γενικότερα εκπαιδευτικοί κάθε βαθμίδος… που πνευματικά ευνουχισμένοι, λουφάζουν στο λαγούμι της δειλίας τους, γνωρίζοντας οι περισσότερη τις ίδιες με τον καθηγητή Λιαντίνη αλήθειες! 

Αντί να αποτελούν τις εκλεκτότερες εθνικές εφεδρείες πολιτισμικού και πνευματικότητας, αυτοί σύσσωμοι (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) συμπεριφέρονται σαν σύγχρονοι Γενίτσαροι, πολεμώντας σε λάθος στρατόπεδο! 

Πως αντέχεται μωρέ, μορφωμένοι άνθρωποι να είστε οι νεροκουβαλητές της αιωνίως ψευδολογούσας θρησκείας; Τι γνώριζε παραπάνω ο Λιαντίνη, που δεν μπορείτε να το βρείτε και να το διαβάσετε κι εσείς; 

Να μπροστά σας είναι η ιστορία του ελληνικού έθνους της εκδοτικής Αθηνών, στην οποία σας παραπέμπει ο Λιαντίνη! Γιατί δεν τολμάτε να την ανοίξετε και να την διαβάσετε στα παιδιά; Καλά δεν ντρέπεστε… αυτό είναι σίγουρο, δεν φοβάστε όμως, ουτε την κατακραυγή της ιστορίας, ουτε την οργή των παιδιών, που σήμερα παραπληροφορείτε, βιάζοντας την ψυχή και το μέλλον τους;

Έλεος, δάσκαλοι και καθηγητές την νεώτερης Ελλάδος… που έσφαλε λοιπόν αυτός ο δύσμοιρος καθηγητής, αναπολώντας τα δεινά του Έθνους, από τον διαχρονικό πανάθλιο υψηλόβαθμο χριστιανικό κλήρο; Πότε θα ορθώσετε κι εσείς, παρόμοια φωνή απελευθερωτικής διδασκαλίας, σαν τον καθηγητή Λιαντίνη, αν όχι τώρα που το έθνος αφανίζεται;    

Μ. Καλόπουλος
..........................................................................................

Προσκλητήριο δουλείας

«Αδελφική» κατά «Πατερικής διδασκαλίας».

Ο Κοραής κατακεραυνώνει τον πατριάρχη Ιεροσολύμων.

Σχευικά: 

Αποκάλυψη - Έτσι ανάβει το Άγιο Φως [Ο αναγνώστης θα πρέπει να προσέ­ξει την ευχή ιδιαιτέρως]

"Το αληθινό πρόσωπο της αρχαίας Σπάρτης" - Ο Ψυχρός Πόλεμος σταμάτησε από τον Θουκυδίδη! Μια ομιλία του Δ.Λιαντίνη που συγκλονίζει

Ο Καθηγητής Δημήτρης Λιαντίνης σε μια συγκλονιστική ομιλία του για το “Αληθινό Πρόσωπο της Αρχαίας Σπάρτης”. Λέει πολλά ενδιαφέροντα για τους Σπαρτιάτες. 

Κάποια στιγμή στην ομιλία του επιβεβαιώνει μ΄ ένα παράδειγμα ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Μίλησε για τον Ψυχρό Πόλεμο. 

Στη δεκαετία του ΄80 είπε το Αμερικανικό Ναυτικό σε μια έρευνά του διαπίστωσε ότι η ένταση που υπήρχε μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας, των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης είχε ακριβώς τα ίδια χαρακτηριστικά της εποχής πριν ξεκινήσει ο Πελοποννησιακός Πόλεμος.

Όπως είπε έκαναν φύλλο και φτερό τον Θουκυδίδη εκείνη τη εποχή!

Ποιος κέρδισε εκείνον τον πόλεμο; Οι Σπαρτιάτες που στην ανάλυσή του το Αμερικανικό Ναυτικό τους ταύτιζε με τους Σοβιετικούς! Στο πρώτο βίντεο μπορείτε να δείτε την απόσπασμα της ομιλίας για τον Ψυχρό Πόλεμο.

Στο δεύτερο βίντεο που ακολουθεί μπορείτε να παρακολυθήσετε τη 40λεπτη ομιλία του για τους Σπαρτιάτες οι οποίοι πάντα τραβούν το ενδιαφέρον μας. Αξίξει να τους ανακαλύψετε μέσα από την ομιλία του Δ.Λιαντίνη.

 

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ο Λιαντίνης στον "Κήπο των Επικούρειων"; [ Ομιλίες του Λιαντίνη (πλήρεις) ]

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος 

https://www.o-klooun.com/philosophy/o-liantinis-ston-khpo-twn-epikouriwn

Τα τελευταία χρόνια μού αρέσει να διαβάζω Λιαντίνη. Μου αρέσει ο τρόπος γραφής του, που ασκεί μια επιρροή δασκάλου προς τον μαθητή του, καθώς με αναγκάζει να ανατρέχω σε λεξικά, ιστορία, μυθολογία, ποίηση κλπ, εμπλουτίζοντας τις γνώσεις και το λεξιλόγιό μου. Με εντυπωσιάζει η μνημονική του ικανότητα, ίσως, η μεγαλύτερη που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Μου αρέσει η ανάλυση-κριτική για έργα άλλων με ευθύτητα και ειλικρίνεια, παρά τις όποιες αντιφάσεις που αφήνουν κάποιες απορίες. Οι περισσότερες ιδέες του, οι οποίες με υποβάλλουν σε μια διαδικασία αναζήτησης της προσωπικής μου ευθύνης σε οτιδήποτε.

Η εντιμότητά του, που είναι ευδιάκριτη σε κάθε του κείμενο. Η αγάπη του για τον άνθρωπο και τη φύση. Οι παροτρύνσεις στον αναγνώστη του να βγει απ’ τη λήθη που τον βάζει η μέριμνα της πραγμάτωσης των στόχων και η ρουτίνα -υπενθυμίζοντάς του ότι η ζωή δεν είναι αναβλητή ή αναστρέψιμη ώστε να την αφήνει να χάνεται-, να γκρεμίσει τις άρρωστες παραδόσεις των δεισιδαιμονιών και με απλότητα, σεμνότητα και εντιμότητα να ζήσει πραγματικά… να ζήσει την αλήθεια - όπου το α είναι στερητικό, η αλήθεια είναι έξω απ’ τη λήθη. Τότε μόνο θα μπορέσει να χτίσει πάνω απ' τα γκρέμια μία καινούργια, ειλικρινή και έμορφη ζωή, λευτερωμένη απ' τον φόβο θανάτου. Μια ζωή, που θα χαίρεται την κάθε στιγμή της!

[…]«Τρύγησε την ημέρα. Μην την αφήνεις να πάει χαμένη. Ό,τι χαρές είναι να σου δώσει μην τις αφήσεις, γιατί δεν θα την ξαναβρείς. Δεν είναι αναβλητή η ζωή, ούτε αναστρέψιμη».

[Λόγια από το τελευταίο του μάθημα στο Μαράσλειο διδασκαλείο λίγες μέρες πριν φύγει (27/05/1998)]

Παράλληλα συμμετέχω σε μια φιλοσοφική ομάδα, τους Φίλους Επικούρειας Φιλοσοφίας "Κήπος Θεσσαλονίκης". Κάποια μέρα, στα πλαίσια μιας συνάντησης τής ομάδας, τέθηκε το ερώτημα αν δύναται να χαρακτηριστεί ο Λιαντίνης επικούρειος, μιας και έχει μιλήσει κολακευτικά, σε κάποιες αποστροφές του λόγου του, για τη φιλοσοφία του Επίκουρου. Βέβαια, σε αντιδιαστολή και στο πλαίσιο τον αντιφάσεών του, μπορούμε να συμπεριλάβουμε τον τρόπο που επέλεξε να φύγει απ’ τη ζωή και τη συμπάθειά του σε Πλατωνικές απόψεις που έρχονται σε ευθεία σύγκρουση με την επικούρεια φιλοσοφία. Για τον Πλάτωνα φιλοσοφία, επί λέξει, σημαίνει μελέτη θανάτου, ενώ για τον Επίκουρο, μπορούμε να υποθέσουμε από τα συμφραζόμενα, το ακριβώς αντίθετο, μελέτη ζωής.

Ασφαλώς το ερώτημα, που… δε συνάδει με την επικούρεια αντίληψη της πλειοτιμίας αλλά έχει να κάνει με τη δίτιμη λογική, άσπρο ή μαύρο, θα μπορούσε να το απαντήσει μόνο ο ίδιος, αλλά ας δούμε κάποια λεγόμενα και γραφόμενά του που ίσως βοηθήσουν στην προσέγγιση αυτής της απάντησης.

Το πρώτο που παρατηρώ είναι ότι του αρέσουν οι αντιφάσεις: