Δημήτρης Λιαντίνης : ΓΚΕΜΜΑ - Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ

Ηχογραφημένο μάθημα του Λιαντίνη προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου, με κεντρικό άξονα το τελευταίο του βιβλίο "Γκέμμα".

    

Το μάθημα αυτό εντάσσεται στον τελευταίο κύκλο μαθημάτων του έλληνα στοχαστή. http://www.liantinis.org

 

Η ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΣ

Όταν λέμε η Ερώτηση της Μαργαρίτας, έχουμε στο νου

την απορία των ανθρώπων για το θεό. Διατυπώνουμε,

δηλαδή, διαφορετικά το ενδιαφέρον μας. Όπως όταν λέμε το

άστρι της τραμουντάνας, έχουμε στο νου τον πολικό αστέρα.

Ο λεκτικός καθιερωμός η Ερώτηση της Μαργαρίτας, die

Gretchensfrage στο πρωτότυπο, είναι η στερεότυπη κα-

ταδήλωση, ένας terminus technicus, που αναφέρεται στα

απορήματα του ανθρώπου για το θεό, σ' έναν τρόπο εντελώς

αυστηρό και εντελώς γεωμετρημένο. Ότι, δηλαδή, η έρευνα

του ανθρώπου για το θεό είναι κεφάλαιο και ιδιο-χτησία της

φιλοσοφίας και της επιστήμης, και όχι της θρησκείας.

Ακόμη πιο αναγκαστικά, ότι το πρόβλημα θεός είναι

χρέωση και αξίωση της κριτικής φιλοσοφίας και της θετικής

επιστήμης. Εκείνων, δηλαδή, των μεθόδων έρευνας που

προσφέρουν τον υψηλότερο βαθμό φερεγγυότητας σχετικά

με το ακίβδηλο της αλήθειας.

Γιατί υπάρχουν και φιλοσοφίες ή επιστήμες, που είναι

του μπλα-μπλά και της ανεμοζάλης. Όπως υπάρχουν και

ποιητές, που είναι για να διαβάζουν τα ποιήματα τους στα

ράδια. Άμπρακατάμπρα.

Με βάση σχεδίασης και με θεμέλιο προοπτικής την αυ-

στηρή μέθοδο έρευνας, είναι φανερό πως κάτω από τον όρο

η Ερώτηση της Μαργαρίτας επιχειρούμε να μιλήσουμε για

το θεό σε μια καινούργια γλώσσα. Η γλώσσα αυτή

φανερώνεται υποχρεωτικά αποδεκτή από όλους. Όσοι, εν-

νοείται, μέσα στο κεφάλι τους έχουν μυαλό ανθρώπου και

όχι αίσθηση ζώου.

Έτσι, οι διάφορες ιστορικές θρησκείες, που ασχολούνται

με το πρόβλημα θεός, αυτόματα αφανίζουνται από το χάρτη

αυτής της προβληματικής. Αφανίζουνται, με τη\ έννοια ότι

τις αντικατασταίνει υποχρεωτικά η νέα μέθοδος και η νέα

οπτική. . .

Ελληνοχριστιανική αγωγή (Δημήτρης Λιαντίνης)

Μας δίδαξαν πως ο Χριστιανισμός ήρθε και συμπλήρωσε τον Ελληνισμό. Πως με τις νέες ιδέες κάλυψε τα κενά, θεράπευε τις ατέλειες και τα λάθη, ολοκλήρωσε την οπτική και τη θεωρία του, και βάθυνε τα αμμώδη και τα ρηχά της προβληματικής των Ελλήνων. Πως πράυνε τη σκληρότητα και μάλαξε την αγερωχία τους για τον άνθρωπο, στρογγύλεψε τις ακμές και τις οξείες της ελληνικής περηφάνειας, και ημέρωσε την τραχύτητα της ανθρώπινης πράξης. Μ’ έναν λόγο, πως εξευγένισε τη γενική λειτουργία και έκφραση του βιοτικού τρόπου των Ελλήνων…

Διδάσκοντας οι δάσκαλοι τα αρχαία ελληνικά, μας έμαθαν να βλέπουμε ερμηνευτικά τους Έλληνες κάτω από τα τσακίσματα και τους ρυθμούς των χριστιανών. Αυτό σημαίνει, πως αν οι δάσκαλοι από την άποψη της ουσίας παραχάραξαν το ελληνικό νόμισμα, από την άποψη της μορφής ο τρόπος που ερμήνευαν στη συνέχεια τους Έλληνες ήταν να διαθέσουν το κίβδηλο χρήμα στην αγορά από όλες τις τράπεζες του κόσμου. Η υφήλιος γιόμισε κάλπικη μονέδα. Σύμφωνα με την τακτική αυτή, κάθε αποτίμηση ελληνικού στοιχείου έπρεπε να περνά μέσα από τους ηθμούς της χριστιανικής λογικής, της χριστιανικής ηθικής, και της χριστιανικής αισθητικής. Οι αρχαίοι κίονες γίνανε πέτρες, για να χτιστούν οι τοίχοι των νέων ναών…

Το δίκαιο των ανθρώπινων νόμων δεν είναι να μας χαρίζουν το μεγαλύτερο καλό, αλλά να μας φυλάγουν μέσα στο μικρότερο κακό. Ο νόμος των ανθρώπων δεν φιλοδοξεί να μου προσφέρει τον Παράδεισο. Του στέκεται αρκετό να αποτρέψει την Κόλαση να γκρεμιστεί απάνω μου. Μια βασική θέση των Ελλήνων, που είναι και η παιδαγωγική της φυσικότητας και της υγείας, λέει πως, είμαι ευτυχισμένος στο βαθμό που δεν είμαι δυστυχισμένος.

Αν θέλουμε να βρισκόμαστε σύμμετροι με την πραγματικότητα, και όχι με τις αφελείς επιθυμίες μας, τότε θα δεχθούμε ότι μέσα στην ανθρώπινη φύση περιπλεονάζει η φαυλότητα και το στοιχείο της άρνησης. Μία από τις δέκα θεμελιώδεις προτάσεις των Ελλήνων, που τη βάζουν μάλιστα και στο στόμα των εφτά σοφών, λέει: 

Δημήτρης Λιαντίνης: Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς - Το Τελευταίο Βιβλίο του Δημήτρη Λιαντίνη (VIDEO - pdf)

“Να υπάρχεις Ελληνικός, δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς. Ότι δέχεσαι την αλήθεια, που έρχεται από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων. Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων. Ότι αποθεώνεις την ομορφιά, γιατί η ομορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου. Και κυρίως αυτό: Ότι αγαπάς τον άνθρωπο, καθώς ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στον κόσμο.”

― Δημήτρης Λιαντίνης, Τα ελληνικά

«Σχετικά με τα Αρχαία Ελληνικά το κρίμα των δασκάλων είναι πως διδάσκουν το μάθημα χωρίς να γνωρίζουν το περιοχόμενο. Διδάσκουν δηλαδή την Αρχαία Ελληνική, αλλά δεν ξέρουν τους αρχαίους Έλληνες.»

― Δημήτρης Λιαντίνης, Τα ελληνικά

 

Να υπάρχεις ελληνικός δηλώνει τέσσερες τρόπους συμπεριφοράς.

Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από την φύση. 

Όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.

Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης. 

Όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.

Ότι αποθεώνεις την εμορφιά. 

Γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν το νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.

Και κυρίως αυτό.. Ότι αγαπάς τον άνθρωπο. Πως αλλιώς! 

Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν.

Στις τέχνες, καθώς και στη φιλοσοφία, από ένα σημείο και ύστερα δεν λέγεται πια τίποτε το καινούργιο. Μετά τους Έλληνες κάθε μεγάλο έργο είναι μεγάλο κατά την έννοια ότι εμφανίζεται με καινούργια μορφή, με αλλιώτικο τρόπο, με διαφορετική έκφραση.

Ο Δάντης είναι η προέκταση του Βιργίλιου, και ο Βιργίλιος του Ομήρου. Ο Γκαίτε είναι η προέκταση του Σαίξπηρ, και ο Σαίξπηρ του Αισχύλου. Ο Κάτουλος είναι προέκταση του Αρχίλοχου, και ο Μπάυρον του Κάτουλου. Ο Λουκρήτιος είναι προέκταση του Επίκουρου, και ο Ενγκελς του Λουκρήτιου.

Ο Καβάφης χωρίς την Παλατινή Ανθολογία θα έδειχνε στα μάτια μας ο Καβάφης είναι ποιητής οπτικός, είναι γλύπτης- μισοσβησμένο ψηφιδωτό. Και η «ηλιακή μεταφυσική» του Ελύτη είναι ανάσταση θανάτου της ποίησης του Σολωμού, όπως και το φως της ποίησης του Σολωμού είναι ανάσταση θανάτου της ποίησης του Πλάτωνα.

Ποιος είναι ο καλύτερος στίχος της νεοελληνικής ποίησης; Κατά την περίπτωση πολλοί είναι, θα ειπούν πολλοί. 

Ωστόσο εγώ θα απαγγείλω ένα για όλες τις περιπτώσεις :

Νίτσε – Μια πρώτη ματιά στην ηθική: Τι είναι; Γιατί υπάρχουν μη ηθικά φαινόμενα; - Όταν έκλαψε ο Νίτσε

Ένα πράγμα είναι βέβαιο: Οποιαδήποτε έννοια ενός «άλλου κόσμου» ή ενός «ανώτερου κόσμου» ή ενός «αληθινότερου κόσμου» ή ενός «άγνωστου κόσμου» αποτελεί ανάθεμα για τον Νίτσε

Το γεγονός ότι δεν μπορούμε να γνωρίσουμε αυτό τον κόσμο δεν μας δίνει το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι μπορούμε να γνωρίσουμε κάποιον άλλο, ανώτερο, πιο αληθινό κόσμο. Στο σημείο αυτό, ο Νίτσε κατακεραυνώνει τους απανταχού προφήτες, μάντες και μελλοντολόγους, οι οποίοι λαχταρούν ένα άλλο, «πραγματικό» βασίλειο της ύπαρξης. Αν δεν γνωρίσουμε αυτή τη ζωή, πώς είναι δυνατόν να περιμένουμε ότι θα γνωρίσουμε το «άγνωστο»;

Ο Ηράκλειτος όμως έχει για πάντα δίκιο όταν λέει ότι το Είναι αποτελεί κενό αποκύημα της φαντασίας. Ο «φαινόμενος» κόσμος είναι ο μοναδικός: ο «αληθινός κόσμος» έχει απλώς μπει από πάνω…  (Το Λυκόφως των Ειδώλων, «Το «λογικό» στη φιλοσοφία»)

Επαναλαμβάνω: Ο αληθινός κόσμος, όπως κι αν έχει συλληφθεί ως τώρα – ήταν πάντα ο φαινομενικός κόσμος άλλη μια φορά. (Η Θέληση για Δύναμη)

Τρεις τύποι ανθρώπου ευθύνονται για την έλευση ενός «άλλου κόσμου» σ’ αυτόν εδώ:

Conversations with God 2006 full movie greek subs: Νιλ Ντόναλντ Γουόλς "Συζήτηση με το Θεό". - Ολόκληρη η ομιλία του Λιαντίνη στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού (1995)

Το "Conversations with God" αφηγείται την αληθινή ιστορία του Neale Donald Walsch που ενέπνευσε και άλλαξε τις ζωές εκατομμυρίων σε όλο τον κόσμο. 

Το ταξίδι ξεκινά αφού σπάει απροσδόκητα το λαιμό του σε τροχαίο και χάνει τη δουλειά του. 

Αμέσως μετά, γινόμαστε μάρτυρες της μεταμόρφωσής του από τον καθημερινό σου τύπο σε έναν άστεγο αλήτη που αγωνίζεται απλώς να μείνει ζωντανός. 

Η εντυπωσιακή βόλτα με το τρενάκι του Νιλ μας οδηγεί στη συναισθηματική μάχη του να πάρει αρκετό φαγητό, να κάνει φίλους και να ξαναβρεί τη ζωή του. Και ακριβώς όταν τα πράγματα φαίνονται να πηγαίνουν όπως τα θέλει, γίνονται χειρότερα. 

Νιώθοντας πλήρης αποτυχία σε όλες τις πτυχές της ζωής του, ο Νιλ, γεμάτος θυμό και πικρία, θέτει στον Θεό ένα σωρό απαιτητικές ερωτήσεις. 

Προς δυσπιστία του, ο Neale έλαβε τις απαντήσεις του! 

Οι απόκοσμες συνομιλίες που ακολουθούν καταλήγουν να διαβάζονται από πάνω από 7 εκατομμύρια ανθρώπους σε 36 γλώσσες σε όλο τον κόσμο και να μετράνε.

H ταινία του παγκόσμιου μπεστ σέλερ του Νιλ Ντόναλντ Γουόλς "Συζήτηση με το Θεό". 

Το αυτοβιογραφικό αυτό βιβλίο είναι η τρίτομη συνέντευξη πουο Νιλ πήρε από τον Θεό. 

Η ταινία παρουσιάζει όλη την ιστορία, δηλαδή τα σχετικά με το πώς ο Θεός άρχισε να μιλά στον Νιλ, παρουσιάζει τη σχέση του με το Θεό, την καθημερινή του ζωή, τον εσωτερικό του κόσμο, τα προβλήματα και τις απογοητεύσεις του, καθώς και τη γενικότερη προσωπικότητα και ψυχοσύνθεσή του.

 

ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ ΚΡΙΤΙΚΕΣ: 

Ποια είναι τα τέσσερα μεγάλα λάθη μας κατά τον Νίτσε; - Το λυκόφως των ειδώλων Μέρος 1 έως 4 (youtube)

Ο επιμελητής του βιβλίου Ήρκος Ρ. Αποστολίδης μιλάει για το "Λυκόφως των Ειδώλων" του Φρ. Νίτσε σε αυτήν την συνάντηση στο Πατάρι του Gutenberg. Ακολουθεί συζήτηση με το κοινό.

  

Στο βιβλίο του «Λυκόφως των ειδώλων» ο Νίτσε αναφέρει τέσσερα μεγάλα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι. 

Είναι τα εξής: Το λάθος της σύγχυσης αιτίας και αποτελέσματος. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο λάθος από το μπέρδεμα της αιτίας με το αποτέλεσμα. 

Το ονομάζω πραγματική διαφθορά του λογικού. Κι όμως τούτο το λάθος εντάσσεται στις αρχαιότερες και στις νεότερες συνήθειες της ανθρωπότητας: είναι καθαγιασμένο και φέρει το όνομα της «θρησκείας» ή της «ηθικής». Οποια πρόταση διατυπωθεί από τη θρησκεία και την ηθική το περιέχει. Οι ιερείς και οι νομοθέτες ηθικών κανόνων είναι οι γεννήτορες τούτης της διαφθοράς του λογικού

 

Στο βιβλίο του  «Λυκόφως των ειδώλων» ο Νίτσε αναφέρει τέσσερα μεγάλα λάθη που κάνουν οι άνθρωποι. 

Είναι τα εξής:

Το λάθος της σύγχυσης αιτίας και αποτελέσματος. Δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο λάθος από το μπέρδεμα της αιτίας με το αποτέλεσμα. Το ονομάζω πραγματική διαφθορά του λογικού. Κι όμως τούτο το λάθος εντάσσεται στις αρχαιότερες και στις νεότερες συνήθειες της ανθρωπότητας: είναι καθαγιασμένο και φέρει το όνομα της «θρησκείας» ή της «ηθικής». Οποια πρόταση διατυπωθεί από τη θρησκεία και την ηθική το περιέχει. Οι ιερείς και οι νομοθέτες ηθικών κανόνων είναι οι γεννήτορες τούτης της διαφθοράς του λογικού. . .

Δημήτρης Λιαντίνης - «Εν αρχή ην ο δάσκαλος» - Το τελευταίο μάθημα. [Αν έλειπαν οι δάσκαλοι, η γη μας θα ’ταν τυφλή. Και το σύμπαν ανυπόστατο]

«Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. 

Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. 

Δε θα άκουγε όμως ούτε θα ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.

 

 «Εν αρχή ην ο δάσκαλος. Μη ο δάσκαλος η φύση θα ήταν, δε θα ήταν όμως οι κοινωνίες. Θα υπήρχε ο χρόνος, αλλά δε θα υπήρχε η ιστορία. Και στο βασίλειο των ζωντανών ήχων θα άκουγε κανείς την κραυγή, τα χουγιαχτά, τα συνθήματα. Δε θα άκουγε όμως ούτε θα ‘βλεπε τη φωνή, τα γράμματα της γραφής, τις συμφωνίες και τους χορούς.

Γιατί; Απλά γιατί ο δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο. 

Η δουλειά του δασκάλου είναι ο αθέρας της βυρσοδεψίας. Και στο τέλος-τέλος ο δάσκαλος θωπεύει και μαλάζει έτσι το σώμα και την ψυχή μας, ώστε από τη στέρησή μας αποστάζεται το κλάμα, και από την πλησμονή κορφολογιέται το γέλιο μας.

Τα ζώα και τα φυτά δεν γελούν ούτε δακρύζουν. Γιατί τους λείπει ο δάσκαλος. . . .

Νίτσε: Πέθανε ο Θεός - Ελλήνισε και διαβάζει ο Δημήτρης Λιαντίνης - VIDEO: Ποιοι έκρυβαν το πτώμα της 27χρονης Αναστάζια

Επιμελείται ο Χρήστος Μαυρόπουλος

Νίτσε: Πέθανε ο Θεός - Ελλήνισε και διαβάζει ο Δημήτρης Λιαντίνης

Από το βιβλίο: ‘‘Η χαρούμενη επιστήμη’’ Στοχασμός 125 - Friedrich Nietzsche.

Μετάφραση του Δημήτρη Λιαντίνη στο βιβλίο ‘’Γκέμμα’’ & Video.

Ο Τρελός

     Δεν έχετε ακουστά για κείνο τον Τρελό, που μέσα στο ντάλα μεσημέρι άναψε ένα φανάρι, όρμησε στη μέση την Αγορά, και άρχισε να φωνάζει:

     «Ψάχνω για το θεό, ψάχνω για το θεό!»

-  Εκεί υπήρχαν άνθρωποι πολλοί που δεν πίστευαν στο θεό. Και αναμεταξύ τους ο Τρελός ξεσήκωσε άγριο γέλιο. Απολέσθηκε, ρε; είπε ο ένας. Μήπως έχασε το δρόμο του σαν τα μικρά παιδιά; είπε ο άλλος. Μήπως κρύφτηκε κάπου; Μήπως βαρκαρίστηκε σε καράβι, και έσυρε στην ξενιτειά; Έτσι ρώταγαν και γελούσαν.

Τότες ο Τρελός πήδηξε καταμεσής στους άθεους, τους κοίταξε άγρια στα μάτια, και είπε: