Η ιστορία των ηρώων του 1821 που αδίκησε η πατρίδα στη "Μηχανή του Χρόνου" - “Η πατρίς αγνωμονούσα”

Το αφιέρωμα της "Μηχανής του Χρόνου" στους ήρωες του 1821 που αδικήθηκαν από την πατρίδα

  

“Η πατρίς αγνωμονούσα”: 

Πως το νεοσύστατο ελληνικό κράτος γύρισε την πλάτη στους αγωνιστές του 1821

«Εμείς ελευθερώσαμε την πατρίδα, εσύ κυβέρνησε την» είχε πει ο Κολοκοτρώνης στον Όθωνα. Οι πολιτικές όμως κόντρες της εποχής και τα πάθη ήταν τόσο έντονα που μερικοί από τους κορυφαίους αγωνιστές του 1821 κατέληξαν να αντιμετωπίζονται ως αντίπαλοι, αν όχι ως εχθροί του νεοσύστατου νεοελληνικού κράτους. 

Ο βασιλιάς Όθωνας , ο Κωλέττης και ο Μαυροκορδάτος έπαιξαν κομβικό ρόλο στο πως αντιμετωπίστηκαν κορυφαίες προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης , των οποίων το τέλος της ζωής τους μόνο ανάλογο της προσφοράς τους δεν ήταν. 

Το φρικτό τέλος των περισσότερων αγωνιστών δείχνει πως η πατρίς στην περίπτωση τους δεν ήτα ευγνωμονούσα, αλλά αγνωμονούσα.

Του Σταύρου Παπαντωνίου

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ: Ζητιανεύοντας τυφλός :

Η Ελληνική Επανάσταση του 1821- Πριν, Κατά και Μετά – 200 χρόνια Νεοελληνικού Κράτους

 

===================== 

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα!

Δημήτρης Καραπάνος

Εν όψει του επικείμενου εορτασμού της Εθνικής μας επετείου της 25ης Μαρτίου (2021) θα αναφερθώ σε μία όχι αρκετά γνωστή πτυχή της Ιστορίας μας. Θα εκθέσω την μετέπειτα τύχη και μεταχείριση που επεφύλαξε το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος σε πάρα πολλές σημαντικές προσωπικότητες και ήρωες της επανάστασης του 1821. Σε ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την απελευθέρωση των Ελλήνων. Θα επιχειρήσω μία σε βάθος ιστορική αναδρομή για να συγκρίνω ποια ανάλογη μεταχείριση επεφύλαξαν και οι Αρχαίοι Έλληνες στους Επιφανείς ένδοξους προγόνους μας.

Από τα στοιχεία, που στην συνέχεια παραθέτω επιβεβαιώνεται πλήρως αυτό που ομολογείται ως πικρή διαπίστωση και από στόμα σε στόμα η μια γενιά μεταφέρει στη επόμενη ότι: Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ! Αυτό κάποτε πρέπει να σταματήσει. Χρειάζεται ασφαλώς Εθνική προσπάθεια. Χρειάζεται να μάθουμε όλες τις πτυχές της Ιστορίας μας χωρίς ωραιοποιήσεις και κυρίως χωρίς αποκρύψεις των ιστορικών γεγονότων που καθόλου δεν μας τιμούν, όπως εκείνα που αναδεικνύουν τα ελαττώματα της φυλής μας!

Αυτές οι ωραιοποιήσεις και κυρίως οι αποκρύψεις ιστορικών γεγονότων, μας εμποδίζουν να κατακτησουμε την εθνική μας Αυτογνωσία. Χωρίς εθνική Αυτογνωσία δεν μπορούμε να διορθώσουμε την ιστορική μας πορεία, ούτε να αποφύγουμε τα ίδια λάθη που συνεχώς επαναλαμβάνουμε.

Γι αυτό και δυστυχώς οδηγούμεθα στις ίδιες απογοητεύσεις ! Όλοι οι λαοί αντλούν διδάγματα από την ιστορία τους και παραδείγματα από τους προγόνους των προς μίμηση,αλλά και προς αποφυγή. Εμείς στρουθοκαμηλίζοντας περιοριζόμεθα στα παραδείγματα προς μίμηση. Σαν να μην υπάρχουν τα προς αποφυγή.

Με αυτό τον τρόπο εκτρεπώμεθα σε μια συνεχή στείρα πατρογονολατρεία. Χάνουμε τον δρόμο προς την αναγκαία Εθνική αυτογνωσία που χρειαζόμεθα για να σφυρηλατήσουμε Εθνική ομοψυχία και συνοχή. Δυστυχώς και ευτυχώς, την Εθνική ομοψυχία και συνοχή τις αποκτούμε και τις ατσαλώνουμε μόνο όταν φθάνουμε στο χείλος του γκρεμού σε πολεμικές περιόδους ή μεγάλων εθνικών δοκιμασιών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα!

Α. Πίκρα και αχαριστία εισέπραξαν οι ήρωες του 21!

Παραθέτω χωρίς σχόλια πιο ήταν το τέλος της ζωής των κορυφαίων ηρώων και προσωπικοτήτων της επανάστασης του 1821!

• Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο μεγάλος Αρχιστράτηγος, το μυαλό της Επανάστασης, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από την Αντιβασιλεία των πραιτοριανών του Όθωνα. Ο Όθων του έδωσε χάρη και πέθανε από συμφόρηση το 1843 σε ηλικία 73 ετών παραμελημένος και παραγκωνισμένος.

• Νικηταράς ο Τουρκοφάγος: Πέθανε το 1849 άρρωστος και τυφλός σε ένα ημιυπόγειο στον Πειραιά σε ηλικία 68 ετών, εγκαταλειμμένος απ’ όλους. Πάμφτωχος όπως και η οικογένεια του που ‘’απέθνησκε της πείνας’’ κατά τον ιστορικό της εποχής!

• Γιάννης Μακρυγιάννης: Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως στην λαϊκή εξέγερση στις 3 του Σεπτέμβρη για την παραχώρηση Συντάγματος από τον μονάρχη Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και έμεινε φυλακισμένος και σε απομόνωση επί τριετία (1851-1854). Πέθανε από τις κακουχίες αυτές το 1864 σε ηλικία 67 ετών.

• Ανδρέας Λόντος: Ο πλούσιος πρόκριτος των Καλαβρύτων, συμπρωταγωνιστής του Μακρυγιάννη στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος. Αυτοκτόνησε το 1846 σε ηλικία 62 ετών ‘’μη δυνάμενος να ανεχθεί την ένδεια του’’!

• Μαντώ Μαυρογένους: Η πλούσια αρχόντισσα της Μυκόνου διέθεσε όλη της την περιουσία για τον μεγάλο Αγώνα. Πέθανε φτωχή και εγκαταλειμμένη από όλους σε ηλικία 44 ετών από τύφο στην Πάρο το 1840!

• Νικόλαος Κριεζιώτης: Ο ήρωας του ξεσηκωμού και της επανάστασης στην Εύβοια. Καταδιώχτηκε από το οθωμανικό καθεστώς και κρύφτηκε αυτοεξόριστος στην Σμύρνη όπου πέθανε σαν απλός και ανώνυμος το 1853 σε ηλικία 68 ετών.

• Παναγιώτης Σέκερης: Διέθεσε την περιουσία του για την χρηματοδότηση της οργάνωσης της Φιλικής Εταιρείας. Το 1830 πέθανε πάμφτωχος στο Ναύπλιο όπου είχε διοριστεί σε μεγάλη ηλικία ως τελώνης για να εξοικονομήσει τα στοιχειώδη για να επιβιώσει!

• Όμως την χειρότερη μοίρα από όλους είχαν οι Ιωάννης Καποδίστριας, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και ο Πάνος Κολοκοτρώνης.

Και οι τρεις δολοφονήθηκαν άγρια από Έλληνες που είχαν μέχρι τότε τον φωτοστέφανο του αγωνιστή στο μεγάλο Αγώνα. Όμως τα πάθη της εποχής και οι προσωπικές αντιδικίες των αγωνιστών μεταξύ των,οδήγησαν κάποιους από αυτούς, όπως τον Γκούρα και τους Μαυρομιχάληδες, με αυτές τις δολοφονίες που διέπραξαν, να αμαυρώσουν την δόξα της ηρωικής τους συμμετοχής στον αγώνα και την ιστορική τους υστεροφημία!

Β. Ίδια και χειρότερη η μεταχείριση επιφανών Αρχαίων!

•  Θεμιστοκλής: Ο νικητής των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, πέθανε στην εξορία!

• Μιλτιάδης: Ο επίσης νικητής στην επική μάχη του Μαραθώνα, πέθανε στη φυλακή!

• Αριστείδης ο Δίκαιος: Σπουδαία πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα της Αρχαίας Αθήνας, πέθανε από πείνα στην εξορία γιατί ήταν δίκαιος και σωστός Δημότης των Αθηνών!

• Πυθαγόρας: Από τις πιο κορυφαίες διάνοιες των Αρχαίων στον τομέα της Γεωμετρίας των Μαθηματικών και της Φιλοσοφίας. Πέθανε από πείνα στην εξορία!

• Περικλής: Ο κορυφαίος πολιτικός του Χρυσού αιώνα των Αθηνών. Τον εξανάγκασαν σε παραίτηση με άδικη κατηγορία και πέθανε λυπημένος πριν αποκατασταθεί η υπόληψη του!

• Φειδίας: Ο κορυφαίος γλύπτης όλων των εποχών, δημιουργός ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου. Πέθανε στην φυλακή!

• Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης: Και οι τρεις κορυφαίοι τραγικοί ποιητές της Αρχαιότητας των οποίων τα έργα θαυμάζει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα πέθαναν στην εξορία που τους εξαπέστειλαν οι συμπολίτες τους!

• Ηρόδοτος: Ο αποκαλούμενος πατέρας της Ιστορίας πέθανε στην εξορία!

• Ικτίνος, ο αρχιτέκτονας του Παρθενώνα, επίσης πέθανε στην εξορία!

• Σωκράτης ο κορυφαίος των φιλοσόφων. Φυλακίστηκε άδικα και προτίμησε να δηλητηριαστεί μόνος του με κώνειο, παρά να δραπετεύσει,όπως επίμονα του πρότειναν οι μαθητές του!

• Θουκυδίδης επίσης εξέχων ιστορικός της Αρχαιότητος, πέθανε στην εξορία!

• Αριστοφάνης ο περίφημος κωμωδιογράφος της Αρχαιότητος. Πέθανε από ασιτία στην εξορία!

• Δημοσθένης ο περίφημος ρήτορας. Ήπιε δηλητήριο και αυτοκτόνησε, απογοητευμένος από τους συνδημότες του.

• Ισοκράτης επίσης εξαίρετος ρήτορας. Ο μακροβιότερος όλων των επιφανών αρχαίων Ελλήνων. Έζησε 99 χρόνια αλλά και αυτός εξορίστηκε και πέθανε στην εξορία!

• Αναξαγόρας ο εξαίρετος φιλόσοφος και πρωτοπόρος στον τομέα της αστρονομίας. Πέθανε στην εξορία!

Από όλα αυτά τα αναμφισβήτητα βιογραφικά ιστορικά γεγονότα και στοιχεία, τα οποία επιμελώς αποφεύγουμε (πολύ κακώς) να διδάξουμε και να μάθουμε στα σχολεία μας, επιβεβαιώνεται πλήρως η αλήθεια της επικεφαλίδας του παρόντος άρθρου, η οποία δυστυχώς μας βαραίνει ως επαναλαμβανόμενη εθνική ντροπή και κατάρα του Έθνους! Διερωτώμαι έως πότε η Ελλάδα θα ‘’τρώει’’ τα καλύτερα παιδιά της;

Σήμερα εν μέσω γενικευμένης κρίσης στην Ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς της δημοσίας και ιδιωτικής μας ζωής, ξεπεράσαμε κάθε όριο! Η Ελλάδα δεν τρώει απλώς τα καλύτερα παιδιά της, τρώει όλα τα παιδιά της, αυτοκτονώντας ταυτόχρονα και η ίδια!

Όταν η ανεργία των νέων σε μια χώρα ξεπερνά το 60%, όπως στην σημερινή Ελλάδα και , οι νέοι μεταναστεύουν μαζικά για να επιζήσουν, η χώρα αυτή αυτοκτονεί με τον χειρότερο τρόπο! Χρειαζόμαστε επειγόντως μια νέα Φιλική Εταιρεία εμπνευσμένων Ελλήνων οραματιστών, για μια νέα Εθνική Παλιγγενεσία που θα ανακόψει την ξέφρενη σημερινή πορεία αφανισμού της πατρίδος μας!

Κλείνοντας αυτό το άρθρο ως δική μου συμβολή προβληματισμού και απόψεων στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, θα παραθέσω αποσπάσματα κειμένων των δύο μεγάλων σοφών της Αρχαιότητος, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ταιριάζουν απόλυτα στην σημερινή πολιτική επικαιρότητα, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή και των αποφάσεων που λαμβάνονται ,όσο και στις τοπικές κοινωνίες ενόψει των εκλογών εκπροσώπων στους ΟΤΑ και την Ευρωβουλή.

Είπε ο Πλάτωνας:
• ‘’Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν’’ και

• ‘’Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερους τους’’.

Είπε επίσης ο Αριστοτέλης:
«……Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες ώστε να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων και η απορρόφηση της περιουσίας των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…..»!!

Ο φετινός εορτασμός της 25ης Μαρτίου εύχομαι να ξεφύγει από τις συνηθισμένες και ανούσιες εκδηλώσεις. 

Όλοι οι ΈΛΛΗΝΕΣ οφείλουμε να αντλήσουμε δύναμη και θάρρος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του 1821 και ανάλογα σήμερα να αποτολμησουμε και να τους μιμηθούμε.

Την Εθνική μας Ανεξαρτησία πού έχουμε χάσει, ΜΟΝΟΙ μας θα ξανακατακτήσουμε.

https://tinyurl.com/y6cnq9cx

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΟΤΑΝ ΣΤΗΝ ΖΑΚΥΝΘΟ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΙΟ ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟ

Σχετικό: ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ «ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ», ΣΑΤΙΡΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ

[ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΣ (1754-1836) & ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΣ ( -1826)]: Πλούσιοι γαιοκτήμονες με ισχυρή επιρροή στο λαό και πλούσια συμμετοχή στα πολιτικά πράγματα της Ζακύνθου (1797 -1820).

Ήταν μεν γόνοι πλούσιας αριστοκρατική οικογένειας, αλλά εξώγαμοι, άρα δίχως τίτλο ευγενείας. Διεκδίκησαν τίτλο ευγενείας, αλλά οι ευγενείς τούς τον αρνήθηκαν. Παραγκωνισμένοι από το αρχοντολόι, δήλωσαν Δημοκρατικοί, μάλιστα δε ο Αντώνιος διετέλεσε μέλος του Προεδρείου του Δήμου το 1797 και γενικώς ήταν πολιτικά πολύ δραστήριοι. Για εκδίκηση ξεσήκωσαν τους δημοκρατικούς και τους χωρικούς εναντίον των αρχόντων και προκάλεσαν αναταραχή. Το 1799 o Ιωάννης οργάνωσε με τον Στυλιανό Στραβοπόδη συνωμοσία για τη σφαγή των ευγενών.

Υπήρξαν πολύ πλούσιοι λόγω τοκογλυφίας και έπαιξαν σημαντικό πολιτικό ρόλο στην ιστορία της Ζακύνθου. Κήρυξαν την Ζάκυνθο ανεξάρτητη και αυτόνομη και κυβέρνησαν δικτατορικά με την βοήθεια των Ρώσων. Παρέμειναν ανενόχλητοι εννέα μήνες καταργώντας την αριστοκρατία και τα προνόμιά της. Όταν η κυβέρνηση έστειλε δυνάμεις για να τους ανατρέψουν κάλεσαν έναν τυχοδιώκτη άγγλο αντισυνταγματάρχη, τον James Callander και ύψωσαν στο νησί την Αγγλική σημαία. Στη συνέχεια προτάθηκε από τον Callander στην Αγγλία να αναγνωρίσει την επίσημη κυριαρχία της στη Ζάκυνθο, κάτι που η Αγγλια δεν δέχθηκε. Ύστερα από διαβουλεύσεις της Ρωσίας, Τουρκίας, Αγγλίας και Επτανήσου Πολιτείας έγινε συμφωνία κατά την οποία αποκαταστάθηκε η τάξη, οι ευγενείς επανέκτησαν τα προνόμιά τους και οι Μαρτινέγκοι αμνηστεύτηκαν. Εξακολούθησαν όμως την πολιτική τους δράση. Το 1820 κατηγόρησαν τον Αντώνιο στον Άγγλο αρμοστή των Ιονίων Maitland ότι υποκίνησε ταραχές εναντίον των Άγγλων, οπότε φυλακίστηκε.

 «Επιστρέψας από τας φυλακάς ο Μαρτινέγκος και χάσας την επιρροήν του εγένετο μανιώδης οσάκις ήκουεν το όνομα των χωροφυλάκων. Η εικών του σώζεται εις την Δημαρχίαν. Τόσα χρήματα είχεν ώστε διηγούνται ότι ήθελε κάποτε να φέρει αυτά προς φύλαξιν εις το ενεχυροδανειστήριον, τα εφόρτωσεν επί ζώων. Οι υπηρέται του δεν ελάμβανον μισθόν. Μόνον κατά την πρώτην του έτους έθετον δίσκον και οι μεταβαίνοντες προς επίσκεψιν του δεσπότου έδιδον τον μποναμάν των υπηρετών. Εμάζευον δε πολλά ποσά, διότι μετέβαινε προς επίσκεψιν σχεδόν όλη η κοινωνία. Ο Γ. Κυβετός γνωρίζων την κενοδοξίαν του δεσπότου τούτου, τον έπεισε να στείλει χρήματα για την επανάστασιν του 1821. Ο Κυβετός ούτος ήτο ανήρ χρηστός και εις άκρον φιλόπατρις. Άμα ήλθεν εις Ζάκυνθον ο Όθων μετέβη προ αυτού και γονυπετήσας είπε δοκρύων «Νύν απολύεις τον δούλον σου δέσποτα κλπ. Ήσαν τρεις οι αδελφοί, Αντώνιος, Ιωάννης και Ανδρέας, και οι τρεις ενός χαρακτήρος και μιας καρδίας».

ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΔΕ ΒΙΑΖΗΣ(1849-1927)

.

«Ο ευγενής ούτος άρχων πολλά είχε αποθησαυρίσει εν τη οικία. Επί χρόνους πολλούς διαχειριζόμενος την μεγάλην περιουσίαν των αδελφών Καπνίση, οίτινες κατά τα έσχατα της Βενετικής Πολιτείας ερρίφθησαν εις τας φυλακάς της Βενετίας[Κατά τα τότε φημολογούμενα, αλλά και κατά τον Δ. Σολωμό στο ποίημά του «Όνειρο» ο Μαρτινέγκος και τα δύο αδέλφια του δολοφονούσαν πλούσιους επισκέπτες τους και τους έθαβαν στον κήπο της κατοικίας του], και δανείζων χρήματα εις τους εμπόρους, κτηματίας και άλλους, απέκτησεν άπειρα πλούτη· ήτο το κοινόν δανειστήριον Ζακύνθου και είχε δια τούτο την υπεροχήν και δύναμιν επί τού λαού. Περικυκλούμενος αεί υπό «κολάκων και μισθοφόρων, των μεν εγκωμιαζόντων την φιλοπλουτίαν του, των δε προθύμως εκτελούντων τας επιθυμίας και τας φιλοδοξίας του, εδέσποζεν των ενδεών, περιεφρόνη τους ομοτίμους ευγενείς, κατέστρεφε τους αποτολμώντας να αντιταχθώσιν εις τας αιτήσεις του. Οι αδελφοί του Ιωάννης και Ανδρέας, ο μεν επονομασθείς υπό των συμπολιτών βίαιος και ο δε πλεονέκτης, ήθελον να σωρεύσωσι θησαυρούς αδιακόπως διαρπάζοντες επί ποταπή τιμή πλούσιας ιδιοκτησίας, τοκογλυφούντες και δυναστεύοντες τους απόρους. Πολλάκις ο οφειλέτης επλήρωνε τον τόκον του δανείου, και ο τόκος δεν εγράφετο εν τω ομολόγω, άλλοτε εξώφλη όλον το δάνειον και το ομόλογον δεν εσχίζετο, ούτε επεστρέφετο. Διο και αύθις προσεκαλείτο να αποτίσει τόκους και δάνεια τα οποία προ χρόνων εξώφλησεν. Απειλάς δε φόνου και κακοποιήσεως ήκουεν ο δυστυχής παρά των περιστοιχούντων τον αυθέντην μαχαιράδων και κολάκων, εάν απετόλμα να φωνάξει κατά του αδικήματος και να αποδείξει ψεύτην τον αυθέντην αιτήσαντα το «οφειλόμενον» ποσόν του. Δις και τρις επληρώθησαν ομόλογα ως και σύγχρονοι μαρτυρούσι. Ναι μεν εδεικνύετο ευεργετικός προς τους πληριάζοντες αυτόν, αλλά το τοιούτον ήτο ιδιοτροπία μάλλον ή προδιάθεσις φιλογάθου καρδίας.

Εις την περιφρόνησιν και χλεύην της αλαζονείας του υπέκειντο άπαντες οι συγγενείς και φίλοι, ευγενείς και δυσγενείς, εύποροι ή άποροι. Τριών ειδών κέρατα είχεν επί της τραπέζης της ακαθάρτου και κονιορτώδους αιθούσης της υποδοχής, χρυσούν, αργυρούν και σιδηρούν. Εις τον εισερχόμενον προς χαιρετισμόν ή άλλην συνάντησιν ο Μαρτινέγκος επί παλαιού θρονίου καθήμενος, τους πόδας δε εξηπλωμένους έχων επί της τραπέζης εκείνης, υπεδέχετο αυτούς σείων την χείραν με το μειδίαμα χλεύης και περιφρονήσεως. Και αν μεν ο προσερχόμενος ανήκεν εις την αρχοντολογικήν τάξιν, μειδιών έλεγε: «Ιδού, μωρέ το κέρατό σου το χρυσό», δεικνύων το χρυσούν, εάν δε εις την τάξιν των αστών έδειχνεν το αργυρούν και εάν εις την τάξιν των υποδεών, το σιδηρούν. Άπαντες δε έκλινον αποκαλυπτόμενοι την κεφαλήν προς αυτόν εξερχόμενον. Εζήτουν την εύνοιαν, ήθελον την προστασίαν του, ως και αυτοί οι προ χρόνων εγκατασταθέντες Πελοποννήσιοι και Ζακυνθιομοραΐται.

Ουαί εις τον ερχόμενον εκ της αλλοδαπής και μη ερχόμενον εις την οικίαν του να τον προσκυνήση ή εις τον θελήσαντα να κερδοσκοπήση άνευ της προστασίας του. Εις το νεύμα του εκινείτο άπας ό λαός της Ζακύνθου και διερμηνεύοντας εν τη ιστορία ημών ότι ίνα καταβάλει το αντιπαλαίον την φιλοδοξίαν του αρχοντολόγιον επί της Επτανήσου Πολιτείας εμίσθωσεν πληθύν, κατέστρεψε την εγχώριον κυβέρνησιν Ζακύνθου, απόσπασε την νήσον εκ της συναφείας μετά της ομοσπονδίας των άλλων και εγένετο εξουσιαστής αυτός. Επί εννέας μήνας εδέσποσε αυτής και πολύ αίμα των συμπολιτών Ζακυνθίων ήθελεν ρεύσει επί της αναρχίας εκείνης , εάν ο Αγγλος Κάλενδερ μη ήθελεν εμφανισθεί εν των μέσω και κατακρατήσει τον κίνδυνον. Τούτου ήθους και δυνάμεως ανήρ όστις ηθέλησεν να αντιταχθεί εις τον Μαίτλανδ και κατεδικάστηκε υπό του εξαιρετικού δικαστηρίου ως συνωμότης και στασιαστής»

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΧΙΩΤΗΣ(1814-1896) «Ιστορία του Ιονίου Κράτους από της συστάσεως αυτού μέχρι ενώσεως (έτη 1815-1864)»

«Ότε δε βραδύτερον αι δυσαρέσκειαι κατά της εφαρμογής τού Μαιτλανδείου Συντάγματος, ως καταστρεπτικού της ανεξαρτησίας των Ιονίων, οσημέραι εκορυφούντο και μάλιστα, όταν διαταχθείσης της καταγραφής των εκκλησιαστικών κτημάτων και θεωρηθείσης ταύτης ως δημεύσεως αυτών, εξεδιώχθη κακής κακώς ο πρωτόπαπας Γαρζώνης ότε μετέβη προς τούτο εις Σκουλικάδον υπό των χωρικών, παροτρυνομένων υπό του Αναστασίου Πέτα ή Κουκή, οργάνου τού Μαρτινέγκου. Επειδή δε εκ των ανακρίσεων προέκυψε, ότι ο υποκινητής των ταραχών ήτο ο Μαρτινέγκος διετάχθη η σύλληψις αυτού την 29 Μαρτίου 1820 και η μεταφορά του εις Κέρκυραν, όπου και εφυλακίσθη. Κατόπιν της συστάσεως του Δικαστηρίου, όπως κρίνει τους δια πολιτικά εγκλήματα ενεχομένους, το Επιτροπικόν Κριτήριον συνελθόν και επιληφθέν της κατηγορίας τού Μαρτινέγκου κατεδίκασεν αυτόν παμψηφεί, την 29 Ιαν. 1821, ως συνωμότην στάσεως κατά της Κυβερνήσεως εις δωδεκαετή φυλάκισιν εις φρούριόν τι των Νήσων, εις έκπτωσιν των πολιτικών δικαιωμάτων του και εις τα έξοδα της δίκης. Μετ’ αυτού δε και τον συνεργόν αυτού, Πέταν εις εξαετή φυλάκισιν με αλύσεις εις τους πόδας. Του Μαρτινέγκου δε ζητήσαντος χάριν, μετετράπη η φυλάκισίς του εις εξορίαν από το Ιόνιον Κράτος, την 2 Ιουλ. 1821. Ο Μαρτινέγκος αποφυλακισθείς ανέχωρησεν έμπλεος φόβου εις Βενετίαν, μετά δε την λήξιν του χρόνου τής υπερορίας του, επανήλθε εκείθεν εις Ζάκ. την 27 Ιουλ. 1824. Αποθανόντων των αδελφών του, εγκατεστάθη εις την οικίαν του ανεψιού του Κωνστ. Βολτέρρα Μαρτινέγκου, τον Νοεμ. 1831, ότε και αυθημερόν συνέταξε την διαθήκην του, βιώσας, ως λέγεται, εν μέσω ελέγχων και ημιπαράφρων μέχρι της 16 Νοεμ. 1836, ότε και απέθανε. Περιγραφήν της κηδείας τού Μαρτινέγκου παρέχει ο ποιητής Σολωμός εις το [σατιρικό ποίημά του] «Όνειρο», δια του όποιου καυτηριάζει τον απαίσιον εκείνον άνδρα.
Το ποίημα του Σολωμού κυκλοφόρησε ανώνυμο και χειρόγραφο την επομένη του θανάτου του Μαρτινέγκου. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Εωσφόρος [Κέρκυρα] στις 25 Οκτωβρίου του 1858. Όσον δε αφορά το «Όνειρον», αν ο ποιητής Σολωμός έγραψε τούτο καυτηριάζων τον Αντώνιον ή τον Ιωάννην , αι γνώμαι διίστανται άλλων μεν, Χιώτη, Λομβάρδου, Βιάζη, ισχυριζόμενων ότι εγράφη διά τον Αντώνιον, του δε Σπαταλά, ότι εγράφη διά τον Ιωάννη. Πάντως, παρά τα δικολαβικά επιχειρήματα τού τελευταίου, το ζήτημα μένει εκκρεμές, μέχρις ότου αυθεντικότεραι πηγαί δώσουν την πλήρη λύσιν, διότι, παρά τας γνώμας των ανωτέρω, παραμένουν πολλά τα κενά».

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΖΩΗΣ (1865-1956) ΛΕΞΙΚΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟΝ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΝ ΖΑΚΥΝΘΟΥ]

[ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: ΤΟ ΑΡΧΟΝΤΙΚΟ ΚΑΠΝΙΣΗ-ΡΩΜΑ-(ΜΑΡΤΙΝΕΓΚΟΥ)-ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ .
Αρχικά ήταν το Ντομινικάλε της αρχοντικής οικογένειας Καπνίση. Ο στερνός Καπνίσης, ο Νικόλαος, άφησε γενικό του κληρονόμο το γιο της αδελφής του, Διαμαντίνας, Διονύσιο Ρώμα τον φιλικό. Μέχρι να γυρίσει Διονύσιος Ρώμας από τη Βενετία (καλοκαίρι 1824) κατοικήθηκε από τους αδελφούς Μαρτινέγκου, διαχειριστές της περιουσίας Καπνίση, όπου και έστησαν την οικονομική αυτοκρατορία τους. Μετά την επάνοδο του Ρώμα το αρχοντικό στάθηκε το κέντρο της Φιλικής Εταιρείας. Εκεί συνεδρίαζαν οι Κολοκοτρωναίοι, οι Πετμετζάδες, οι Πλαπουταίοι, ο Αναγνωσταράς, ο Νικηταράς και οι άλλοι εξόριστοι από το Μοριά αρματολοί και κλέφτες. Κατά τον 20ο αιώνα περιήλθε στην οικογένεια Αυγουστίνου. Τέλος, καταστράφηκε από τους σεισμούς του 1953].

http://www.politismospolitis.org/archives/19839

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Οδυσσέας Ανδρούτσος 1788 – 1825

Από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης του ‘21. 
Έπεσε θύμα των εμφύλιων διαμαχών κατά τη διάρκεια του Αγώνα και σκοτώθηκε από χέρι ελληνικό.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν ο μονάκριβος γιος του ξακουστού αρβανίτη αρματολού της Ρούμελης Αντρέα Βερούση ή Καπετάν Ανδρούτσου και της Ακριβής Τσαρλαμπά, κόρης προεστού της Πρέβεζας. Στο νησί του Οδυσσέα είχε καταφύγει η μητέρα του για να γλιτώσει από την καταδίωξη των Τούρκων, επειδή ο πατέρας του είχε ακολουθήσει τον θαλασσομάχο Λάμπρο Κατσώνη στις ανά το Αιγαίο περιπέτειές του. Εκεί βαφτίστηκε το 1792 από τη γυναίκα του Κατσώνη, Μαρουδιά, που για τον ίδιο λόγο είχε ζητήσει κι αυτή άσυλο στο νησί. Προς τιμή του ομηρικού ήρωα, του δόθηκε το όνομα Οδυσσέας. Ο ίδιος, όμως, πατρίδα του θεωρούσε την πατρίδα του πατέρα του, τις Λιβανάτες της Λοκρίδας.

Όταν ο Αλή Πασάς έμαθε πως ο φίλος του καπετάν Ανδρούτσος, που εν τω μεταξύ είχε αποκεφαλιστεί από τους Τούρκους το 1797, άφησε γιο, τον πήρε κοντά του στην αυλή του στα Γιάννενα, που αποτελούσε τότε σπουδαίο στρατιωτικό σχολείο, στο οποίο μαθήτευσαν αρκετοί Έλληνες αγωνιστές του '21. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε ο μικρός Οδυσσέας. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα και να μιλάει ιταλικά και αρβανίτικα. Η σωματική του δύναμη ήταν παροιμιώδης και διηγούνται αναρίθμητα κατορθώματά του. Κάποιος βιογράφος του γράφει, ότι «επήδα ως έλαφος, έτρεχεν ως ίππος και ίππευεν ως Κένταυρος».

Το 1816 ο Αλή Πασάς τον έστειλε αρματολό στη Λειβαδιά, αφού τον πάντρεψε πρώτα με την Ελένη Καρέλη. Εκεί έμεινε ως τις παραμονές του 1821. ...

1821 – Αναψηλαφώντας μια προδομένη επανάσταση….

του Νεκτάριου Δαπέργολα*

Πλησιάζει λοιπόν άλλη μια 25η Μαρτίου, που βέβαια θα «τιμήσουμε» και πάλι με τον ίδιο πάντα ανούσιο τρόπο: τις ίδιες παρελάσεις, τα ίδια αφιερώματα, τους ίδιους ανιαρούς επετειακούς λόγους. Και για μια ακόμη φορά προφανώς θα χάσουμε την ευκαιρία να αντικρίσουμε αυτή τη μέρα στις πραγματικές της διαστάσεις, για να μάθουμε να την αντιμετωπίζουμε τελικά με έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό. Με έναν τρόπο που πολύ απλά καλεί σε προβληματισμό, σε βαθιά περίσκεψη ή ακόμη και σε μελαγχολία. Έχω άλλωστε την αίσθηση ότι 197 χρόνια μετά την έναρξη της Μεγάλης μας Επανάστασης (και 186 από την επίσημη ίδρυση του θλιβερού μικροελλαδίτικου «βασιλείου» – προτεκτοράτου) ο μόνος τρόπος για να τιμήσουμε ειλικρινά τους ηρωικούς αγωνιστές του ’21 περνάει πια αναγκαστικά μέσα από τον δρόμο της απόλυτης κατάθλιψης. ...

Νίκος Μπελογιάννης - Τα δάνεια της «ανεξαρτησίας»

Με αφορμή  την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, δημοσιεύουμε παρακάτω αποσπάσματα από τη μελέτη του Νίκου Μπελογιάννη για τα «Δάνεια της ανεξαρτησίας» 

Α’ Το πρώτο δάνειο 

Μόλις άρχισε η επανάσταση του ’21, αρχίζουν κι οι ξένοι τοκογλύφοι το θεάρεστο έργο  τους σε βάρος ενός λαού που’ χυνε ποτάμι το αίμα για τη λευτεριά. Ειν’ αλήθεια ότι μέσα στις συνθήκες που πάλευαν οι Έλληνες , χωρίς τ’ απαραίτητα οικονομικά μέσα ακόμη και για την αγορά λίγου μπαρουτιού, ένα εξωτερικό  δάνειο με καλούς όρους θα βοηθούσε  σημαντικά, θα δυνάμωνε και θα ‘δινε φτερά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. 

Οι ξένοι  τοκογλύφοι, με συνεργούς τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να ωφελήσουν μονάχα το πουγκί τους και τους ξένους τυχοδιώκτες από τα δύο μπεζαχτά της επανάστασης.  Τη μεγάλη και θλιβερήν τους ιστορία,  που είναι για γέλια και για κλάματα, θα τη διηγηθώ τώρα παρακάτω, αρχίζοντας από το πρώτο δάνειο. 

Μόλις ξέσπασε η επανάσταση, ο λαός πρόσφερνε ό,τι είχε και δεν είχε. Οι αγρότες τα ζώα  τους και τα γεννήματά τους, οι τσοπαναραίοι και το τελευταίο τους πρόβατο, οι κοπέλες τις προίκες τους, οι γυναίκες τους άντρες τους, και όλοι μαζί, χωριάτες και τσοπάνηδες, ναύτες και μικροτεχνίτες, άντρες και γυναίκες έδιναν το αίμα τους και τη ζωή τους για να λευτερωθεί ο τόπος από τον ξένο ζυγό.

Στο μεγάλο αυτό εθνικό σάλπισμα της λευτεριάς, οι αστοκοτζαμπάσηδες ξέρετε τι πρόσφεραν;

Δημήτρης Νενέκος: Ο πιο μισητός αντίπαλος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (φωτό, βίντεο)

Καὶ τότενες μ᾿ ἔκαμε ἕνα γράμμα διὰ τοὺς προσκυνημένους Πάτρα καὶ λοιπὰ καὶ τοὺς συγχωράει ἡ Κυβέρνησις, καὶ νὰ ἀναχωρήσουν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ τὴν ἔκαμε τὴν διαταγὴ ἐπάνω εἰς ἐμένα καὶ ἐγὼ νὰ γράψω νὰ ἡσυχάσουν καὶ νὰ μὴν ἀνακατώνονται πλέον μὲ τοὺς Τούρκους. Τὴν διαταγὴ μὲ τὴν ἔδωκε στὰ ἔβγα τοῦ Γεναρίου καὶ ἔκαμα διαταγὰς εἰς ὅλας τὰς ἐπαρχίας, καὶ ἔτσι οἱ προσκυνημένοι ἐτραβήχθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὁ δὲ Νενέκος εἰς τὰς 26 τοῦ Μαρτίου ἐπῆρε τοὺς Τούρκους καὶ ἐπῆγε κι ἐχάλασε μία οἰκογένεια Καρυτινὴ ὁποὺ ἦτον ἀπὸ παλαιὰ εἰς τὴν Πάτρα (1), ἐσκλάβωσε τὰ παιδιά, οἱ ἄνδρες ἐγλύτωσαν μόνον μὲ τὸ κορμί, μὲ τὸ τουφέκι στὸ χέρι, τοὺς πῆρε 6.000 σφαχτά. Εἰς τὰ 26, ὅταν ἐπρωτοπροσκύνησε, εἶχα διατάξει ἕναν λεγόμενον Σαγιᾶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Σαγιᾶς μοῦ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ ἐγὼ εἶχα τὴν ὄρεξιν, καὶ πάλιν ὅταν ἄκουσα καὶ ἐσκλάβωσε τοὺς Ἕλληνας τὸν ἐντεμπίχιασα μὲ ἕνα γράμμα: «Ἄπιστε, διατί δὲν τὸν σκοτώνεις, ποὺ ἀκόμη μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κυβερνήτης;» Τότε ὁ Σαγιᾶς ἔσμιξε τὸν Νενέκο καὶ ἐσκοτώθη (2) ὁ Νενέκος. Εἰς τὰ 1828 ἔγιναν παράπονα. Ὁ Νενέκος εἶχε φερμάνι ἀπὸ τὴν Πόλη καὶ τὸν ἔλεγαν Μπέη Νενέκο.

Πολλές φορές η συνοχή των εξεγερμένων δοκιμάστηκε και ο σκοπός μπήκε σε μεγάλο κίνδυνο από το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό μέχρι και τη νικηφόρα κατάληξή της και την ίδρυση του ελληνικού κράτους.

Μια από αυτές τις φορές σημαδεύτηκε από δυο πρόσωπα. Το ένα ήταν ο Γέρος του Μοριά, ο αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το άλλο ήταν ο Δημήτρης Νενέκος ένας από τους οπλαρχηγούς του απελευθερωτικού αγώνα που κατέληξε να μείνει στην ιστορία ως συνώνυμο της προδοσίας, της δουλοπρέπειας και της υποταγής.

Ο Νενέκος πάνω στη φωτιά της μάχης επέλεξε να αλλάξει στρατόπεδο, να θέσει σε κίνδυνο την πορεία της επανάστασης και ανάγκασε τον Κολοκοτρώνη να λάβει σκληρά μέτρα και να προειδοποιήσει πως για τους προσκυνημένους υπάρχει μόνο το τσεκούρι και η φωτιά.

Ποιος ήταν ο οπλαρχηγός Δημήτρης Νενέκος

Το άδοξο τέλος των Ηρώων της επανάστασης του 1821! (BINTEO)

Σε λίγες μέρες όλοι εμείς οι νεοέλληνες θα τιμήσουμε την εξέγερση των προγόνων μας εναντίον των Οθωμανών κατακτητών το 1821. Θα ακουστούν, όπως πάντα διθυραμβικά λόγια, για τους ήρωες – αγωνιστές του 1821. Για όλους αυτούς του ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα για να υπάρχει η σημερινή ελεύθερη πατρίδα. Ποιο ήταν όμως… το ευχαριστώ εκ μέρους της τότε ελληνικής πολιτείας προς αυτούς; Σπάνια σκύβουμε σε αυτή τη όχι και τόσο ευχάριστη πλευρά!

Σε ποιους άραγε απευθύνεται αυτός ο πρόλογος; 
Η απάντηση είναι απλή. Είναι εκείνοι οι άνθρωποι που μέσα σε μία νύκτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας την ζωή τους και τις περιουσίες τους για την ελευθερία της πατρίδας και δυστυχώς δεν έτυχαν ανάλογης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος.
Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.

Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους.

Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει.

Αναλυτικός κατάλογος αγωνιστών που αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης:

Το άγνωστο '21, οι μισές αλήθειες και η παραχάραξη της Ιστορίας

Σχετικά: Εκπαιδευτικό υλικό για την 25η Μάρτη

“...Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ' αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν πάει να πει διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε...Η Επανάσταση απότυχε...”

Γιάννης Σκαρίμπας

Η 25η Μαρτίου πλησιάζει και ετοιμάζονται οι λόγοι που θα εκφωνηθούν στις διάφορες εκδηλώσεις και θα αποτίσουν φόρο τιμής στους αγωνιστές του '21. Και είναι βέβαιο ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα ακολουθήσουν την πεπατημένη και θα μιλήσουν για τα 400 χρόνια σκλαβιάς, για την καταπίεση που υφίσταντο όλοι οι Έλληνες, για το κρυφό σχολειό, για την Αγία Λαύρα, για τον αγώνα που αποφάσισαν να δώσουν ενωμένοι ενάντια στον κατακτητή, για τις νίκες που επέτυχαν και την αποτίναξη του ξένου ζυγού.

Ελάχιστοι θα αναφέρουν ότι δεν υπέφεραν όλοι οι Έλληνες το ίδιο, ότι την πιο κρίσιμη στιγμή της Επανάστασης οι Έλληνες σκοτώνονταν σε έναν εμφύλιο πόλεμο στον οποίο σπαταλήθηκε και ολόκληρο το πρώτο δάνειο που κατάφεραν να εξασφαλίσουν από την Αγγλία, ότι εξαιτίας αυτού του εμφυλίου η Επανάσταση ηττήθηκε στρατιωτικά και χρειάστηκε η στρατιωτική επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων για να αποχωρήσουν οι Τούρκοι και ότι μπορεί μεν να γλυτώσαμε από τον τουρκικό ζυγό δεθήκαμε όμως στο άρμα της Αγγλίας.  ...

Θλίψη! Τι απέγιναν οι ήρωες της Επανάστασης του 1821;(vid)

Έδωσαν τα πάντα για την ελευθερία της πατρίδας. Ποιο ήταν το... ευχαριστώ;

Οι άνθρωποι που μέσα σε μία νύκτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας την ζωή τους και τις περιουσίες τους για την ελευθερία της πατρίδας μας δεν έτυχαν ανάλογης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος.

Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.

Για να επιστρέψει πολύ γρήγορα αυτή η «ελεύθερη Ελλάδα» σε μία νέα σκλαβιά.

Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους. Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει.

Αχαριστία ευεργετηθέντων!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: καταδικάστηκε μια φορά σε φυλάκιση το 1825 από τον Μαυροκορδάτο και την παρέα του και μια σε θάνατο (1833) από την αντιβασιλεία του Όθωνα που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια, για στάση εναντίον του βασιλέως και κλείστηκε στη γνωστή ποντικότρυπα-φυλακή του Ναυπλίου. Αποφυλακίστηκε με εντολή του Όθωνα λίγους μήνες αργότερα και τελικά πέθανε στις 4 Φλεβάρη 1843.

Γεώργιος Καραϊσκάκης: 

Γιάννης Σκαρίμπας (Πέθανε σαν σήμερα το 1984). Απέναντι στους «ευνουχιστές της Ιστορίας και τους αλλουβρεχήτες της αλήθειας»

Σχετικό: Μικρό Αφιέρωμα από το Λογοτεχνικό περιβόλι στη ζωή και το έργο του πολυτάλαντου Γιάννη Σκαρίμπα .

Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε στο κάστρο του Καράμπαμπα.

«Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι … Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτσαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτσαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ’ αυτόν η Επανάσταση γελάστηκε, δεν παει να πει ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό της έφαγε … Η Επανάσταση απότυχε…».

Γιάννης Σκαρίμπας – «Το ’21 και η αλήθεια»

Σαν σήμερα το 1984 άφησε την τελευταία του πνοή ο λογοτέχνης Γιάννης Σκαρίμπας. Ενας «αιρετικός» λογοτέχνης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Χαλκίδα όπου εργαζόταν ως εκτελωνιστής. Κάποιοι τον χαρακτήριζαν εκκεντρικό γιατί οι απόψεις του δεν έμπαιναν σε καλούπια.

Ξεκίνησε να σπουδάζει φιλοσοφία στην Αθήνα, αλλά εγκατέλειψε το Πανεπιστήμιο για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Εγραψε διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια και θέατρο.

«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί είναι η λευτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει παρά η επανάσταση;»

«Ούτε η πανούκλα, ούτε η αραποβλογιά κάμανε τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο οι ιστορικοί και η Ιστορία»

Δεν θα αναφερθούμε στην βιογραφία του. Αυτή μπορεί να την συναντήσει κάποιος πολύ εύκολα στο διαδίκτυο. Θα παραθέσουμε κάποια -σχετικά μεγάλα- αποσπάσματα από το πιο σημαντικό κατά την γνώμη μας, βιβλίο του «Το 1821 και η αλήθεια». Είναι ότι καλύτερο έχει γραφτεί για την επανάσταση του 1821 και φωτίζει το αληθινό νόημα της πέρα απ’ τα παραμύθια που μας διδάσκει η επίσημη ιστορία.

Με γλώσσα ιδιότυπη, με σκόπιμο «μπάχαλο της σύνταξης» και ύφος εντελώς προσωπικό δεν μάσαγε τα λόγια του ειδικά απέναντι στους «ευνουχιστές της Ιστορίας και τους αλλουβρεχήτες της αλήθειας», όπως χαρακτήριζε τους καθεστωτικούς διανοούμενους.
Κι αυτός ήταν ο λόγος που πολεμήθηκε σκληρά από το κατεστημένο της εποχής του, χωρίς όμως ούτε στιγμή να λιγοψυχήσει και να «βάλει νερό στο κρασί του» υπηρετώντας ιδεολογικές και ...

Οι νέοι «ραγιάδες» πότε θα ξεσηκωθούν; Από τον Καραϊσκάκη, στον Παλαμά, τον Σεφέρη, τον Μακρυγιάννη, μέχρι τα δημοτικά της κλεφτουριάς

Λίγοι πλέον από τους Νεοέλληνες τιμούν το ’21. Και απ’ αυτούς οι περισσότερο τιμούν το ’21 τυπικά, με χιλιοειπωμένα παχιά ανούσια λόγια, χωρίς αξία και βάθος και βεβαίως χωρίς καμία επικαιρότητα.

Αντίθετα, στον τόπο μας πληθαίνουν αυτήν την κρίσιμη κατοχική μνημονιακή περίοδο οι ραγιάδες, οι προδότες, οι δωσίλογοι και οι παραδομένοι που ισχυρίζονται πως αυτός ο τόπος ποτέ δεν λευτερώθηκε, «γεννήθηκε» με το Ναυαρίνο ως προτεκτοράτο και θα μείνει πάντα προτεκτοράτο προς αναζήτηση προστασίας και χάριν αυτής της προστασίας επιβιώνει.

Προς λιτή απάντηση σε όλους αυτούς, φανερούς και κρυφούς, που δυστυχώς ελέγχουν ασφυκτικά την πολιτική ζωή και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, γράφονται αυτές οι γραμμές.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΦΙΝΛΕΫ

«Η μεσολάβηση των ξένων στα ζητήματα της Ελλάδας είτανε κατά κανόνα ατυχής, συχνά ασύνετη και κάποτε άτιμη (…) Αλλά η Ελλάδα ζημιώθηκε περισσότερο από εκείνους που ονομάζανε τους εαυτούς τους Φιλέλληνες στην Αγγλία και στην Αμερική. Αρκετά από τα ατμόπλοια, για τα οποία η Ελληνική κυβέρνηση πλήρωσε μεγάλα ποσά στο Λονδίνο, ποτέ δεν σταλθήκανε στην Ελλάδα. Μερικά από τα πεδινά πυροβόλα που αγοράζανε οι Έλληνες αντιπροσώποι είτανε τόσο κακά κατασκευασμένα, που οι κυλίβαντες σπάζανε με την πρώτη βολή. Στη Νέα Υόρκη είχανε διαπραγματευτεί δύο φρεγάτες και οι συμβληθέντες τα καταφέρανε με τέτοιο τρόπο, ώστε η Ελλάδα παρέλαβε μόνο μια, αφού πλήρωσε την αξία για δυο».

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ

(Φοβήθηκε η διοίκηση σε μια στιγμή ότι ο «γιος της καλογριάς» θα εγκαταλείψει, μετά τον θάνατο της γυναίκας του, τη θέση του)

«Προτιμώ και αυτής της οικίας μου την παντελή καταστροφήν, δια να μη παραιτήσω εις αυτάς τας κρισίμους περιστάσεις την υπηρεσίαν του τόπου μου, υπέρ του οποίου θέλω θυσιάσει το ολίγον αίμα μου». (Και αυτό έκανε).

ΑΠΟΚΡΙΣΗ Γ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΡΟΥΣΙΤ ΠΑΣΑ

1821: Ποιοι «όλοι μαζί», βρε ζαγάρια;

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Ό,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο ‘21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» 

                                                                    (Δ. Φωτιάδης, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»)

Πώς γίνεται η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Μάρτη του 1821, αλλά να γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη;

Η απάντηση είναι απλή: Έπρεπε ο ξεσηκωμός να εγκιβωτιστεί σε ένα σχήμα που θα εξυπηρετούσε τους επί τουρκοκρατίας εξουσιαστές του λαού που παρέμειναν τέτοιοι και μετά την Επανάσταση. Ανάμεσά τους οι σεβάσμιοι δεσποτάδες της εποχής. Κι αφού οι τελευταίοι δεν είχαν να επιστρατεύσουν τίποτα άλλο για να οικειοποιηθούν την Επανάσταση, επιστράτευσαν την Παναγία.

Ήταν 17 ολόκληρα χρόνια μετά την Επανάσταση, με διάταγμα του 1838, που ως εθνική γιορτή ορίστηκε η μέρα του Ευαγγελισμού ώστε το ιερατείο να καμώνεται ότι ευλόγησε τον ξεσηκωμό…

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ελαφρώς διαφορετική: Η σημαία της επανάστασης πρωτοσηκώθηκε από το λαογέννητο ηγέτη και δολοφονημένο αργότερα από τους πρόκριτους, Παναγιώτη Καρατζά, στην Πάτρα στις 21 Μάρτη. Όσο για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που όπως επιβεβαιώνουν τα απομνημονεύματά του απλώς… απουσίαζε, θυμήθηκε να «ευλογήσει» τα όπλα μόνο αφότου η Επανάσταση είχε ξεσπάσει και επιβληθεί.

Και τούτο συνέβη γιατί ο λαός (ανάμεσά του και ο λαϊκός κλήρος) δεν άκουσε τις «νουθεσίες» του ραγιαδισμού ούτε τις φοβέρες των φορέων του. Αυτοί, οι δεύτεροι, αντί του «Ελευθερία ή θάνατος» είχαν άλλη αντίληψη:

«Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου», έλεγαν…

***

Ας δούμε τι έλεγαν τα «παιδιά του Ροβεσπιέρου» και γιατί δεν άρεσαν στο αρχοντολόι:

Πώς είδαν οι ξένοι την Ελλάδα τού '21 - Σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

Δεν έχεις, Όλυμπε, θεούς, μηδέ λεβέντες η Όσσα
ραγιάδες έχεις, μάνα γη, σκυφτούς για το χαράτσι
κούφιοι και οκνοί καταφρονούν τη θεία τραχιά σου γλώσσα
των Ευρωπαίων περίγελα και των αρχαίων παλιάτσοι.
Και δημοκόποι Κλέωνες και λογοκόποι Ζωίλοι
και Μαμμωνάδες βάρβαροι και χαύνοι λεβαντίνοι
λύκοι, κοπάδια, οι πιστικοί και ψωριασμένοι οι σκύλοι
και οι χαροκόποι αδιάντροποι, και πόρνη η Ρωμιοσύνη!

Κωστής Παλαμάς

Το Ναύπλιο την ημέρα της δολοφονίας του Καποδίστρια

Στις 8 Οκτωβρίου 1831,* ο μεγάλος κυβερνήτης της Ελλάδος Ιωάννης Καποδίστριας, ο οποίος αφιέρωσε όλη τη ζωή του στην υπηρεσία της πατρίδος του, έπεφτε νεκρός από ελληνικές, δυστυχώς, σφαίρες. Πολλοί έγραψαν για τον τραγικό θάνατο του. Μεταξύ αυτών είνε και ο Ιταλός Τζεκκίνι.

Γιατρός κι αυτός, είχε σπουδάσει στην Ιταλία μαζί με τον Καποδίστρια,  ο οποίος όταν γίνηκε κυβερνήτης, τον κάλεσε κοντά του ως γιατρό του. Ο Τζεκκίνι συνεδέετο στενώτατα με τον κυβερνήτη. Στο πολύτιμο δε, για την ιστορία της ελληνικής επαναστάσεως, βιβλίο του «Εικόνες της Νεωτέρας Ελλάδος» αφιερώνει ένα σημαντικό κεφάλαιο στη δολοφονία του φίλου του.

Ο Τζεκκίνι πέρασε το βράδυ της εβδόμης Οκτωβρίου – της παραμονής δηλαδή της δολοφονίας – στην Τύρινθα, όπου τον είχαν καλέσει να δη έναν άρρωστο. Την άλλη μέρα το πρωί ξεκίνησε νωρίς – νωρίς για το Ναύπλιο, που απέχει δυο μίλια από την Τύρινθα. Ασυνήθιστη όμως κίνησις επικρατούσε στους εξοχικούς δρόμους και πολλοί άνθρωποι έτρεχαν σ’ αυτούς τρομαγμένοι και λυπημένοι. Ο Τζεκκίνι ρώτησε ένα απ’ αυτούς γνωστό του τι συνέβαινε κι αυτός του απάντησε ότι σκότωσαν το Καποδίστρια. ...

24grammata: Τι γράφουν τα Τουρκικά σχολικά βιβλία για την Ελληνική Επανάσταση του 1821

Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση του τουρκικού σχολικού εγχειριδίου (Emin Oktay, Tarih, Lise: III, έκδ. 1988, σσ. 237-240) και καταδεικνύει τον τρόπο που διδάσκονται οι γείτονες την κοινή μας Ιστορία.

Τα σχόλια και οι υποσημειώσεις είναι των συγγραφέων Κατσουλάκου Θ.,Τσαντίνη Κ. από το βιβλίο τους “Προβλήματα Ιστοριογραφίας στα Σχολικά Εγχειρίδια των Βαλκανικών Κρατών. Επανάσταση του΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι. εκδ. Εκκρεμές”. Η αρίθμηση μέσα στο κείμενο παραπέμπει σε αντίστοιχο σχολιασμό από τους ερευνητές παρακάτω. Το Τουρκικό σχολικό βιβλίο Οι Έλληνες
1, οι οποίοι είχαν περισσότερα προνόμια
2 απ’ όλους τους χριστιανικούς λαούς που τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία, ζούσαν κυρίως στην Ελλάδα3, στην Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Δυτική Μικρασία και στα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου, όπου ήταν εγκαταστημένοι σε πόλεις και κωμοπόλεις και ασχολούνταν με τις τέχνες και το εμπόριο και ιδιαίτερα με τη ναυτιλία.
Οι Έλληνες είχαν υποταχτεί οριστικά στο οθωμανικό κράτος επί Μωάμεθ του Πορθητή4. Είχαν παραχωρηθεί τότε και σ’ αυτούς, όπως και στους άλλους χριστιανούς, ελευθερίες ως προς τα θέματα θρησκείας και γλώσσας. Στην Πελοπόννησο μάλιστα και στα νησιά του Αιγαίου οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν αυτόνομοι
5. Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ανώτερους τους Έλληνες από τους άλλους χριστιανούς και τους διόριζαν σε ορισμένες θέσεις και ιδιαίτερα σε θέσεις διερμηνέων. ...