Αυθεντικά δημοτικά του 1821

Ο Κολοκοτρώνης αποκαλούσε τα δημοτικά τραγούδια «εφημερίδες του λαού».

Η αλήθεια είναι πως από τον 10o αιώνα με τις παραλογές και τα ακριτικά τραγούδια, ως και τη δεκαετία του 1960/1970 που μάλλον φτιάχτηκαν τα τελευταία ανώνυμα δημοτικά τραγούδια, το είδος αυτό προσέφερε έκφραση, αισθητική απόλαυση, ταύτιση και ταυτότητα αλλά και πληροφόρηση.

Στον παρόντα δίσκο υπάρχουν επιλεγμένα τα πιο γνωστά αλλά και δύσκολο να τραγουδηθούν δημοτικά τραγούδια της επαναστατικής περιόδου.

Οι εκτελέσεις είναι, κατά το δυνατόν, όπως όταν πρωτοτραγουδήθηκαν και όχι σύμφωνα με νέες προσεγγίσεις. Απηχείται η μουσικότητα και ο «ήχος» του 1821. 0:00 Παιδιά της Σαμαρίνας 3:30 Του Κατσαντώνη 7:26 Εσείς χελιδονάκια μου 11:02 Βαστάτε τούρκοι τ' αλογα 14:16 Γλυκοχαράζουν τα βουνά (Αναστασιά) 21:14 Σαν πας πουλί μου στο Μωριά 24:46 Του Φλέσσα η μάνα 29:43 Μες τον Άγιο Λια στη Ράχη 34:22 Καραϊσκάκης το λεγε 40:28 Οι κλέφτες από τ' Άγραφα 45:20 Οι κλέφτες στήσανε χορό 47:30 Παιδιά μ γιατ είστε ανάλλαγμα 51:01 Του Κίτσου η μάνα κάθονταν 53:48 Στη Μέση στα Καλάβρυτα 57:17 Του καπετάν Ζαχαρία 1:02:41 Τζαβέλαινα 1:06:06 Της Νύχτας οι Αρματωλοί 1:10:17 Το Βαλτέτσι 1:13:45 Τ Ανδρούτσου η μάνα χαίρεται 1:17:16 Τρια μπαϊράκια (Της Λένως του Μπότσαρη) 1:20:58 Μάνα μου κλεφτόπουλα 1:24:27 Η μάχη του Σέλτσου 1:32:07 Λάμπουν τα χιόνια στα βουνά (Των Κολοκοτροναίων) 1:34:37 Ο χορός του Ζαλόγγου Αθηνοδρόμιο, βρείτε μας εδώ: https://www.athinodromio.gr/

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

«Δάκρυ της Λευτεριάς»: Ταινία μικρού μήκους για τα 200 χρόνια από την Επανάσταση

Το «Δάκρυ της Λευτεριάς» είναι μια ταινία μικρού μήκους από την Χριστιανική Φοιτητική Δράση Θεσσαλονίκης,  αφιερωμένη σε όλους αυτούς τους ήρωες που δεν μπορέσαμε να γνωρίσουμε και να τιμήσουμε.

Μια ταινία που δημιουργήθηκε για να μας θυμίσει όλους αυτούς στους οποίους οφείλουμε την ελεύθερη πατρίδα μας! 200 χρόνια μετά, ζωντανεύουμε εκείνες τις μαρτυρικές στιγμές! Στιγμές βγαλμένες με δάκρυα και αίμα! Δάκρυα που πότισαν τον ανθό της λευτεριάς. ...

Η Επανάσταση του 1821 και η παραχάραξή της

 Σχετικό:  Γιάννης Σκαρίμπας-Το 1821 και η αλήθεια

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 

(Ένα έργο που πρέπει να διαβαστεί από κάθε Έλληνα για να αποκατασταθεί η Αλήθεια που τόσο ενοχλεί...)

Mε αφορμή το ξαναγράψιμο της ιστορίας της επανάστασης του 1821 από τον skai, αναδημοσιεύω ένα άρθρο  του Τηλέμαχου Λουγγή. 

Σχεδόν πάντα, αλλά ιδιαίτερα στις μέρες που ζούμε, έχω την εντύπωση ότι το νοητικό, το γνωστικό οξυγόνο που χρειάζεται ο κόσμος που συντρίβεται ανάμεσα σε τόσους αλλεπάλληλους καταιγισμούς από νοητικά υποπροϊόντα μόνο ο Μαρξισμός μπορεί να το προσφέρει. 

Ολόκληρος ο λεγόμενος δυτικός αστικός πολιτισμός, κάποτε λαμπρός, σήμερα δεν έχει πια να δώσει παρά βία και όλο και περισσότερη φτώχεια και αθλιότητα.

Ο τρόπος που σκέφτεται και δρα μια ολόκληρη κοινωνική τάξη βρίσκεται σε άμεση σχέση με το ιστορικό στάδιο που διανύει η τάξη αυτή. 

Η βαθιά ιστορική παρακμή της αστικής τάξης στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, τη σπρώχνει σε μια όλο και πιο πρωτόγονη και βάρβαρη αυτοάμυνα, σε μια όλο και μεγαλύτερη στάση εχθρότητας προς την τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων σε όλες τις χώρες που μεταβάλλονται με όλο και ταχύτερους ρυθμούς σε αληθινούς σκλάβους της μισθωτής εργασίας που κι αυτή καταντάει απρόσιτη πολυτέλεια.

Από κοντά, έρχεται και η διαστρέβλωση της Ιστορίας, με περίπου νομοτελειακό τρόπο. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένας λαός είναι να στερηθεί την Ιστορία του, δηλαδή να αλλοτριωθεί, να υποδουλωθεί νοητικά, να γίνει εύκαμπτος, καθώς θα έχει ξεχάσει δύο πολύ σπουδαία πράγματα:

1821 και Ελληνικός Κινηματογράφος

Μετρημένες στα δάχτυλα των δύο χεριών είναι οι ταινίες που διαδραματίζονται στα χρόνια του εθνικού ξεσηκωμού (1821-1829). Μόλις εννέα, αρχής γενομένης από το 1929 και με καταληκτική την ταινία του Νίκου Κούνδουρου για τις τελευταίες ημέρες του Λόρδου Βύρωνα στο Μεσολόγγι (1992), που είναι και η πιο αξιόλογη από όλες. Φαίνεται ότι το παγκόσμιας εμβέλειας αυτό ιστορικό γεγονός δεν μπόρεσε να αποτελέσει πηγή έμπνευσης, τόσο για τον εμπορικό, όσο και για τον λεγόμενο «ποιοτικό» ελληνικό κινηματογράφο.

Οι ταινίες αυτές δεν αγκαλιάστηκαν ούτε και από το κοινό, γιατί για όσες ταινίες υπάρχουν στοιχεία, η απόδοσή τους στο ταμείο δεν ήταν κολακευτική. Ακόμη και ο «Παπαφλέσσας», η ταινία που αποτελεί την τηλεοπτική σταθερά κάθε χρόνο στην επέτειο της 25ης Μαρτίου, η εμπορική της απήχηση δεν ήταν η αναμενόμενη την εποχή που προβλήθηκε.

Έχει προβληθεί το επιχείρημα και φαίνεται να είναι πειστικό ότι το υψηλό κόστος μιας ιστορικής ταινίας και δη πολεμικής, με τα πολλά εξωτερικά γυρίσματα, τις μάχες, τους εκατοντάδες κομπάρσους και τα κοστούμια εποχής, ήταν και είναι απαγορευτικό για ένα τέτοιο εγχείρημα.

9. Αι τελευταίαι ημέραι του Οδυσσέως Ανδρούτσου (1928)

Η πρώτη ταινία για το ‘21 προέρχεται από τη Θεσσαλονίκη και είναι παραγωγή της εταιρείας «Ηρώ Φιλμ Νέας Ελλάδος». Τη γύρισε ο Δημήτριος Καμινάκης, ο οποίος προηγουμένως είχε προσπαθήσει δύο φορές να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη πτυχές της Ελληνικής Επανάστασης, αλλά οι ταινίες του παρέμειναν ημιτελείς. Η πρώτη ολοκληρωμένη ταινία του Καμινάκη είναι μαυρόασπρη και βουβή και παίζουν ερασιτέχνες ηθοποιοί. Αφηγείται τον βίο και τη δράση του αδικοχαμένου ήρωα της Επανάστασης Οδυσσέα Ανδρούτσου και βασίζεται στα απομνημονεύματα του γαμπρού του, του άγγλου φιλέλληνα Εδουάρδου Τρελόνι. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 21 Δεκεμβρίου 1928 στο ζυθοπωλείο «Αργυλλά» του Βόλου και στη συνέχεια παίχτηκε στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, αλλά και στη Νέα Υόρκη.

8. Το Λάβαρο του ’21 (1929)...

10 Οκτωβρίου του 1862: Η κατάργηση της Βασιλείας του Όθωνα

Ήταν η νύχτα 10 προς 11 Οκτωβρίου του 1862 όταν εκδίδεται Ψήφισμα του Έθνους για την κατάργηση της Βασιλείας του Όθωνα .

"Τα δεινά της Πατρίδος έπαυσαν. Άπασαι αι επαρχία και η Πρωτεύουσα συνενωθείσαι μετά του Στρατού έθεσαν τέρμα εις αυτά, ως κοινή έκφρασις του Ελληνικού Έθνους ολοκλήρου Κηρύττεται και ψηφίζεται: Η Βασιλεία του Όθωνος καταργείται. Η Αντιβασιλεία της Αμαλίας καταργείται. Προσωρινή Κυβέρνησις συνιστάται όπως κυβερνήσει το Κράτος μέχρι συγκαλέσεως της Εθνικής Συνελεύσεως συγκειμένης εκ των εξής πολιτών: Δημητρίου Βούλγαρη, Προέδρου. Κωνσταντίνου Κανάρη, Βενιζέλου Ρούφου"

Ο Όθωνας και η Αμαλία εγκατέλειψαν την Ελλάδα λίγες μέρες αργότερα με το αγγλικό πολεμικό “Σκύλλα”. Κατέφυγαν στο Μόναχο και αργότερα στο Μπάμπεργκ, αλλά ο Όθωνας δεν παραιτήθηκε επίσημα από το θρόνο.

Μετά από περίοδο μεσοβασιλείας, ο ελληνικός θρόνος δόθηκε στον Δανό πρίγκιπα Γεώργιο, που αναγορεύτηκε Βασιλεύς των Ελλήνων ως Γεώργιος Α΄. Ο Όθωνας πέθανε στις 26 Ιουνίου 1867 στο Μπάμπεργκ (Bamberg). Ο ίδιος θέλησε να θαφτεί με την παραδοσιακή ενδυμασία της Ελλάδας, τη φουστανέλα. Είναι θαμμένος μαζί με την Αμαλία στον οικογενειακό τάφο της Βαυαρικής δυναστείας, στην εκκλησία Theatinerkirche στο κέντρο του Μονάχου. Ίσως όπως λέγεται ο Όθων να αγάπησε την Ελλάδα, όσο τίποτε άλλο, αλλά είναι προφανές ότι δεν αγάπησε τους Έλληνες.

Ο Όθωνας ήταν Πρίγκιπας της Βαυαρίας, δευτερότοκος γιος του Διαδόχου και μετέπειτα Βασιλέως της Βαυαρίας Λουδοβίκου Α΄ και έγινε ο πρώτος Βασιλιάς της Ελλάδος

Το 1832 διορίσθηκε κατουσίαν Βασιλιάς ύστερα από την τελική άρνηση του Λεοπόλδου της Σαξονίας που είχε επιλεγεί αρχικά και έγινε κατόπιν Βασιλιάς του νεοσύστατου Βασιλείου του Βελγίου.

O διορισμός του Όθωνος, –η πρώτη σχετική συμφωνία είχε γίνει με το Πρωτόκολλο του Φεβρουαρίου του 1832– είχε επικυρωθεί από τη Συνθήκη της 25ης Aπριλίου/7ης Mαΐου 1832 που υπέγραψαν η Bαυαρία και οι τρεις Προστάτιδες Δυνάμεις.

Σύμφωνα με την πράξη αυτή, τα ανακτοβούλια της Γαλλίας, της Mεγάλης Bρετανίας και της Pωσίας, ενεργώντας δυνάμει εξουσίας που τους είχε αναθέσει το ελληνικό έθνος, πρόσφεραν το στέμμα της Eλλάδας στον Όθωνα.

O Όθων θα έφερε τον τίτλο του «Bασιλέως της Eλλάδος». O βασιλιάς της Bαυαρίας, ως επίτροπος του ανήλικου γιου του, είχε αποδεχθεί υπέρ αυτού το ελληνικό στέμμα. H Eλλάδα, υπό τη βασιλεία του Όθωνος και με την εγγύηση των Tριών Δυνάμεων, θα αποτελούσε ανεξάρτητο μοναρχικό κράτος. Mέχρι την ενηλικίωση του βασιλιά, η οποία ορίστηκε για τις 20 Mαΐου/1Iουνίου 1835, τα κυριαρχικά δικαιώματά του θα ασκούσε «σε όλη τους την έκταση» τριμελής Aντιβασιλεία, που τα μέλη της θα τα επέλεγε ο πατέρας του. H διαδοχή θα ήταν κληρονομική, κατά τάξη πρωτοτοκίας, αλλά αν ο Όθων δεν αποκτούσε παιδιά, διάδοχός του θα ήταν ο νεώτερος αδελφός του και τα παιδιά του.

Tο βαυαρικό κράτος θα διέθετε στον Όθωνα 3.500 άνδρες, οι οποίοι θα αντικαθιστούσαν τον γαλλικό στρατό που βρισκόταν στην Eλλάδα, και Bαυαροί αξιωματικοί θα επέβλεπαν την οργάνωση του ελληνικού τακτικού στρατού. Tα έξοδα των βαυαρικών δυνάμεων, καθώς και η αποζημίωση στην Tουρκία, –462.480 λίρες στερλίνες– θα καλύπτονταν από συμμαχικό δάνειο 2.400.000 λιρών. Tο δάνειο αυτό θα ήταν υπό μερική εγγύηση, δεδομένου ότι μόνο η πρώτη από τις τρεις δόσεις θα καταβαλλόταν με οριστική εγγύηση. Oι τόκοι του δανείου και οι ετήσιες δόσεις για την απόσβεση του κεφαλαίου θα πληρώνονταν κατ’ απόλυτη προτεραιότητα από τα εθνικά έσοδα.

Στην Ελλάδα…

Ο Όθωνας έφτασε στο Ναύπλιο το 1833 εν μέσω πολιτικής αταξίας .. Στο διάγγελμα του Οθωνα για την ανάληψη των καθηκόντων του δεν υπήρχε καμία νύξη περί Συντάγματος. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του νέου Βασιλέως, και μέχρι την ενηλικίωσή του, οι εξουσίες του ασκήθηκαν από την Αντιβασιλεία.

Κατά την περίοδο της δεκαετούς απολυταρχικής διακυβέρνησης του Όθωνα έγιναν όντως τα πρώτα βήματα για τη διοικητική οργάνωση της χώρας, οργανώθηκε η δικαιοσύνη, θεσπίστηκαν ορισμένα βασικά νομοθετήματα όπως ο Εμπορικός Νόμος, ο Ποινικός Νόμος, οι Νόμοι για την Πολιτική και την Ποινική Δικονομία, ιδρύθηκε η Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και τέλος, το 1834, μεταφέρθηκε η πρωτεύουσα του βασιλείου από το Ναύπλιο στην Αθήνα.

Τα βασικά όμως χαρακτηριστικά της περιόδου αυτής ήταν η έλλειψη Συντάγματος, η αυθαίρετη διακυβέρνηση, η κακή οικονομική κατάσταση και η αυταρχική νομοθεσία.

Η Αντιβασιλεία υπήρξε εξαιρετικά σκληρή. Από τα πρώτα διατάγματα ήταν η διάλυση των ελληνικών στρατιωτικών σωμάτων των οπλαρχηγών. Υπήρξαν έντονες αντιδράσεις και κάποιες εξεγέρσεις πνίγηκαν στο αίμα. Συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν πολλοί γνωστοί καπετάνιοι. Πέρασαν από δίκη τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα που καταδικάστηκαν αρχικά σε θάνατο, αλλά η ποινή τους μετατράπηκε σε 20 χρόνια φυλακή.

Η διοίκηση του Κράτους ήταν έντονα συγκεντρωτική και γραφειοκρατική, με νομοθεσία εισηγμένη χωρίς να λαμβάνει υπ' όψη τις τοπικές ιδιομορφίες. Τα μέλη της Κυβέρνησης μοιραζόντουσαν ως προς την εύνοια ανάμεσα στους Αντιβασιλείς. Νομοθετικό και πολιτικό έργο της αντιβασιλείας

Έγινε η διαίρεση του κράτους σε 10 νομούς και 42 επαρχίες με επικεφαλής τους νομάρχες και έπαρχους. Οι νομάρχες είχαν ευρύτατες πολιτικο-στρατιωτικές και οικονομικές δικαιοδοσίες. Οι επαρχίες διαιρέθηκαν σε δήμους (πόλεις και κοινότητες). Σε κάθε δήμο υπήρχε δημοτικό συμβούλιο του οποίου τα μέλη εκλέγονταν από τους κατοίκους. Για τους δημάρχους ίσχυε το τριπρόσωπο= σε κάθε δήμο εκλέγονταν 3 υποψήφιοι και ο βασιλιάς επέλεγε ένα για δήμαρχο. Οι νομάρχες και οι έπαρχοι διορίζονταν από τον βασιλιά (έλεγχος δημοτικής διοίκησης)

Τα μέλη της Αντιβασιλείας (και πιο συγκεκριμένα ο Μάουρερ) έλαβαν αποφάσεις και εξέδωσαν διατάγματα σύμφωνα με τα οποία : 1) Ιδρύθηκαν δημοτικά σχολεία σε όλους τους δήμους με υποχρεωτική φοίτηση για παιδιά άνω των 6. (6χρόνια) 2) Ιδρύθηκαν Ελληνικά σχολεία σε όλες τις επαρχίες (3 χρόνια) 3) Ιδρύθηκαν γυμνάσια στην έδρα κάθε νομού. (4 χρόνια)

Έτσι το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα οργανώθηκε πάνω στα πρότυπα του αντίστοιχου Βαυαρικού, με έναν κύκλο βασικής υποχρεωτικής εκπαίδευσης και δυο διαφορετικούς κύκλους μέσης, παρά το γεγονός ότι οι ελληνικές κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ διαφορετικές από αυτές της Βαυαρίας. Κύριο χαρακτηριστικό του περιεχομένου των σπουδών ήταν ο κλασικισμός και η αρχαιολατρία, ενώ ελάχιστη βάση δινόταν στην απόκτηση θετικών και τεχνικών γνώσεων.

Η αντιβασιλεία διατήρησε ορισμένες από τις τομές που έγιναν στον τομέα αυτό από τον Καποδίστρια και έτσι έχουμε την επαναλειτουργία των αλληλοδιδακτικών σχολείων, διορισμό νέων δασκάλων, αναδιοργάνωση του Ορφανοτροφείου και της Βιβλιοθήκης στην Αίγινα. Τέλος ιδρύθηκε η Αρχαιολογική υπηρεσία για τη συλλογή και προστασία αρχαιοτήτων.

Ο τακτικός στρατός μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια διαλύθηκε. Άτακτα στρατιωτικά σώματα περιφέρονταν στην περιοχή του Ναυπλίου και έδιναν μια εικόνα αναρχίας. Τα στρατεύματα αυτά θεωρούνταν από την Αντιβασιλεία ως εχθρικά προς τη μοναρχία.

Η Αντιβασιλεία διέλυσε όλα τα έκτακτα στρατεύματα και απομακρύνθηκαν οι στρατολογηθέντες μετά τη δολοφονία του Κυβερνήτη. Άλλοι που πολέμησαν στην Ελληνική Επανάσταση είχαν τη δυνατότητα να διαλέξουν μεταξύ της απόλυσής τους και την κατάταξη στους στον τακτικό στρατό.

Την ίδια ώρα η συμπεριφορά του Όθωνα χαρακτηριζόταν από αναποφασιστικότητα, σχολαστικότητα και αυταρχισμό, με συνέπεια τις επανειλημμένες προστριβές του ακόμη και με το στενό αυλικό περιβάλλον του. Παρά το νεαρό της ηλικίας του, ισχυρή πρόθεσή του και πρωταρχικός στόχος του ήταν η δημιουργία νοσοκομείων και σχολείων στην Ελλάδα. Το 1837 ίδρυσε το Πολυτεχνικό Σχολείο στην Αθήνα.

Το 1937 παντρεύτηκε τη δούκισσα Αμαλία του Oldenburg με την οποία δεν έκανε παιδιά.

Η αντίδραση…

Η δυσαρέσκεια του λαού κατά την πολιτική του Όθωνα και τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων απαιτούσαν την παραχώρηση Συντάγματος. Συγκεκριμένα η Αγγλία πίστευε ότι ο κοινοβουλευτισμός θα εξυπηρετούσε καλύτερα τα συμφέροντα της ενώ η Γαλλία δεν ήθελε να φαίνεται αντίθεση με την παραχώρηση ελευθεριών. Τέλος η Ρωσία επιδίωκε κάποια αλλαγή με την οποία ο Όθωνας θα αναγκαζόταν να παραιτηθεί καθώς είχε ελπίδες ότι θα ανέβαινε στο θρόνο Ρώσος πρίγκιπας. Μοχλός πίεσης των Δυνάμεων ήταν οι οικονομικές υποχρεώσεις της Ελλάδας. Έτσι η Ρωσία απαίτησε άμεση καταβολή των τοκοχρεολυσίων των πρώτων 2 δόσεων του 1833 και την επιστροφή των προκαταβολών της 3ης δόσης. Με αυτά συμφώνησαν και οι υπόλοιπες δυνάμεις με αποτέλεσμα να μεγαλώσει η δυσφορία κατά του Όθωνα, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει σε αντιλαϊκά μέτρα (σταμάτησε την εκτέλεση έργων, ανέστειλε την καταβολή μισθών και απέλυσε πολλούς).

Η δυσαρέσκεια οδήγησε στη συνωμοσία μερικών πολιτικών και αξιωματικών- με αρχηγούς τον Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη- οι οποίοι ήθελαν να επιβάλουν στον Όθωνα την παραχώρηση Συντάγματος. Ωστόσο ο Όθωνας και η κυβέρνηση δεν έλαβαν καθόλου προστατευτικά μέτρα.

Τη νύχτα της 2ης προς 3ης Σεπτεμβρίου ένα τάγμα συγκέντρωσε πολίτες και κατευθύνθηκε προς τα ανάκτορα με την κραυγή «Ζήτω το Σύνταγμα». Ο Όθωνας κάλεσε το πεζικό, του οποίου όμως επικεφαλής ήταν μυημένος και ενώθηκε με τους επαναστάτες. Ο Μακρυγιάννης αυτοανακηρύχθηκε φρούραρχος της πόλης και ανέλαβε την προστασία των ανακτόρων και των δημοσίων καταστημάτων. Το υπουργείο του Χρηστίδη έχει διαλυθεί και σχηματίστηκε νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Μεταξά. Μια εξαμελής επαναστατική επιτροπή παρουσιάστηκε στο βασιλιά και τον ανάγκασε να διατάξει σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης για την ψήφιση του Συντάγματος. Οι επαναστάτες διεκδικούσαν τα πολιτικά τους δικαιώματα και όχι την απομάκρυνση του Όθωνα.

Ο Όθωνας τελικά παραχώρησε Σύνταγμα αλλά η νέα κυβέρνηση ζητούσε από το βασιλιά όχι μόνο αμνηστία αλλά και την απονομή μεταλλίου στους πρωτεργάτες της Επανάστασης. Ο βασιλιάς αρχικά δεν συμφώνησε αλλά τελικά πιέστηκε, υποχώρησε και έγινε δεκτός από το λαό και το στρατό.

Με το Σύνταγμα της 3ης Σεπτεμβρίου αναγνωρίστηκε η επικρατούσα θρησκεία στην Ελλάδα η ορθοδοξία ενώ οποιαδήποτε άλλη θρησκεία ήταν ανεκτή.

Η έξωση…

Μετά τον Κριμαϊκό πόλεμο άρχισε μια νέα περίοδος . Την ίδια ώρα ο Όθωνας δεν κατάφερε να κάνει παιδιά και έτσι άρχισε η αναζήτηση για ένα νέο ορθόδοξο πρίγκιπα.

Επίσης το φιλελεύθερο πνεύμα που επικρατούσε στην Ιταλία εμψύχωσε τους Έλληνες οι οποίοι πίστευαν ότι οι Ιταλοί μετά από τη νίκη τους πάνω στην Αυστρία θα προχωρούσαν στην απελευθέρωση των χριστιανικών πληθυσμών της Ανατολής. Ο λαός περίμενε από τον Όθωνα ενεργή δράση αλλά εκείνος δίσταζε και κατηγορήθηκε για φιλοαυστριακά αισθήματα.

Ο Τύπος στρεφόταν ανοιχτά κατά του βασιλιά και στη Βουλή ενισχύθηκε η αντιπολιτευτική παράταξη. Ο Όθωνας διέταξε τον ανασχηματισμό της κυβέρνησης Μιαούλη η οποία διενήργησε εκλογές το 1859 και κέρδισε. Η αντιπολίτευση αντέδρασε για τις σκανδαλώδεις παρεμβάσεις υπέρ των κυβερνητικών υποψηφίων. Μετά από την απομάκρυνση πολλών βουλευτών και αναταραχές ο Όθωνας τελικά διέλυσε τη Βουλή και έκανε εκλογές το 1861 στις οποίες τόσο ο Όθωνας, όσο και η κυβέρνηση χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα για να επικρατήσουν οι κυβερνητικοί. Μια απόπειρα δολοφονίας της Αμαλίας μετρίασε κάπως τα πνεύματα αλλά σε λίγο ο αντιδυναστικός αγώνας βρισκόταν και πάλι σε έξαρση.

Ο Όθωνας κάλεσε τότε την αντιπολίτευση να σχηματίσει κυβέρνηση αλλά αυτή απαίτησε :

-να τηρείται αυστηρά το Σύνταγμα,

-οι υπουργοί να επιλέγονται αποκλειστικά από τον πρωθυπουργό,

-να γίνουν αλλαγές στη σύνθεση της Γερουσίας,

-να ιδρυθεί εθνοφυλακή,

-να κατοχυρωθεί ελευθεροτυπία και

-να γίνει διεξαγωγή ελεύθερων και τίμιων εκλογών.

Ο Όθωνας συμφώνησε, έπειτα ανακάλεσε την εντολή και έδωσε την πρωθυπουργία και πάλι στον Μιαούλη.

Επαναστατικά κινήματα…

Στο Ναύπλιο εμφανίστηκαν τα πρώτα επαναστατικά κινήματα. Το 1862 οι επαναστάτες κατέλυσαν τις αρχές και επιδίωξαν την κατάργηση του συστήματος και την αναγόρευση νέου, τη διάλυση του παρανόμου της Βουλής και τη σύγκληση Εθνοσυνέλευσης. Η κυβέρνηση πολιόρκησε το Ναύπλιο. Ο Όθωνας χορήγησε μερική αμνηστία, υπό τον όρο οι πρωτεργάτες να εγκαταλείψουν το ελληνικό έδαφος σε δύο πλοία.

Επαναστατικά κινήματα πραγματοποιήθηκαν και στη [Σύρος|Σύρο]]. Οι επαναστάτες εξόπλισαν ένα εμπορικό πλοίο αλλά ο Όθωνας έστειλε το πολεμικό Αμαλία με ικανή στρατιωτική δύναμη και συνέλαβε τους επαναστάτες. Χορήγησε αμνηστία σε όσους συμμετείχαν στην επανάσταση εκτός από τους πρωτεργάτες.

Επανάσταση και έξωση του Όθωνα…

Τελικά ο Μιαούλης υπέβαλε την παραίτηση του και ο Όθωνας έκανε πρωθυπουργό τον Ιωάννη Κολοκοτρώνη. Ο Όθωνας μάλιστα έκανε κρυφά σχέδια με την Ιταλία για κοινή δράση κατά της Πύλης. Η Αγγλία, μαθαίνοντας γι’αυτά τα σχέδια, έλαβε τα κατάλληλα μέτρα για τη ματαίωση τους.

Στο εσωτερικό επικρατούσαν οι αντιβασιλικές διαδηλώσεις και το βασιλικό ζεύγος θεώρησε σωστό να κάνει μια περιοδεία στις επαρχίες για να αποκατασταθεί η δημοτικότητα του. Ενώ όμως η υποδοχή έδειχνε ενθουσιώδης, στο μεταξύ ξέσπασε στην Αιτωλοακαρνανία επανάσταση που έφτασε μέχρι την Αθήνα. Το βασιλικό ζεύγος έμεινε στο πολεμικό “Αμαλία” ενώ οι Μεγάλες Δυνάμεις τους συμβούλευαν να αναχωρήσουν αμέσως. Ήταν η αρχή του τέλους για τη βασιλική οικογένεια που λίγο μετά αναγκάστηκε να φύγει από την Ελλάδα.

ΠΗΓΕΣ

-Δ. Φωτιάδη: «Η έξωση του Όθωνα»,

-Γ. Κορδάτου: «Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας»

-Φίνλεϋ Γ.: «Iστορία της Eλληνικής Eπανάστασης»

Ν. Σβορώνος: «Επισκόπηση της νεοελληνικής ιστορίας»,

-Βικιπεδία

-Mαρκεζίνης Σ.: «Πολιτική ιστορία της νεωτέρας Eλλάδος 1826-1964»

-Tρικούπης Σ.: «Iστορία της Eλληνικής Eπαναστάσεως»

-Φιλάρετος Γ.: «Ξενοκρατία και βασιλεία εν Eλλάδι (1821-1897)»,

-Παπαρηγόπουλος K.: «Iστορία του Eλληνικού Έθνους από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι των νεωτέρων»

-Cretalive.gr

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δημήτρης Νενέκος: Ο πιο μισητός αντίπαλος του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη (φωτό, βίντεο)

Καὶ τότενες μ᾿ ἔκαμε ἕνα γράμμα διὰ τοὺς προσκυνημένους Πάτρα καὶ λοιπὰ καὶ τοὺς συγχωράει ἡ Κυβέρνησις, καὶ νὰ ἀναχωρήσουν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Καὶ τὴν ἔκαμε τὴν διαταγὴ ἐπάνω εἰς ἐμένα καὶ ἐγὼ νὰ γράψω νὰ ἡσυχάσουν καὶ νὰ μὴν ἀνακατώνονται πλέον μὲ τοὺς Τούρκους. Τὴν διαταγὴ μὲ τὴν ἔδωκε στὰ ἔβγα τοῦ Γεναρίου καὶ ἔκαμα διαταγὰς εἰς ὅλας τὰς ἐπαρχίας, καὶ ἔτσι οἱ προσκυνημένοι ἐτραβήχθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὁ δὲ Νενέκος εἰς τὰς 26 τοῦ Μαρτίου ἐπῆρε τοὺς Τούρκους καὶ ἐπῆγε κι ἐχάλασε μία οἰκογένεια Καρυτινὴ ὁποὺ ἦτον ἀπὸ παλαιὰ εἰς τὴν Πάτρα (1), ἐσκλάβωσε τὰ παιδιά, οἱ ἄνδρες ἐγλύτωσαν μόνον μὲ τὸ κορμί, μὲ τὸ τουφέκι στὸ χέρι, τοὺς πῆρε 6.000 σφαχτά. Εἰς τὰ 26, ὅταν ἐπρωτοπροσκύνησε, εἶχα διατάξει ἕναν λεγόμενον Σαγιᾶ νὰ τὸν σκοτώσει. Ὁ Σαγιᾶς μοῦ ἐζήτησε τὴν ἄδειαν καὶ ἐγὼ εἶχα τὴν ὄρεξιν, καὶ πάλιν ὅταν ἄκουσα καὶ ἐσκλάβωσε τοὺς Ἕλληνας τὸν ἐντεμπίχιασα μὲ ἕνα γράμμα: «Ἄπιστε, διατί δὲν τὸν σκοτώνεις, ποὺ ἀκόμη μὲ τοὺς Τούρκους εἶναι, ἀφοῦ ἦλθε ὁ Κυβερνήτης;» Τότε ὁ Σαγιᾶς ἔσμιξε τὸν Νενέκο καὶ ἐσκοτώθη (2) ὁ Νενέκος. Εἰς τὰ 1828 ἔγιναν παράπονα. Ὁ Νενέκος εἶχε φερμάνι ἀπὸ τὴν Πόλη καὶ τὸν ἔλεγαν Μπέη Νενέκο.

Πολλές φορές η συνοχή των εξεγερμένων δοκιμάστηκε και ο σκοπός μπήκε σε μεγάλο κίνδυνο από το ξέσπασμα της ελληνικής επανάστασης ενάντια στον Οθωμανικό ζυγό μέχρι και τη νικηφόρα κατάληξή της και την ίδρυση του ελληνικού κράτους.

Μια από αυτές τις φορές σημαδεύτηκε από δυο πρόσωπα. Το ένα ήταν ο Γέρος του Μοριά, ο αρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης. Το άλλο ήταν ο Δημήτρης Νενέκος ένας από τους οπλαρχηγούς του απελευθερωτικού αγώνα που κατέληξε να μείνει στην ιστορία ως συνώνυμο της προδοσίας, της δουλοπρέπειας και της υποταγής.

Ο Νενέκος πάνω στη φωτιά της μάχης επέλεξε να αλλάξει στρατόπεδο, να θέσει σε κίνδυνο την πορεία της επανάστασης και ανάγκασε τον Κολοκοτρώνη να λάβει σκληρά μέτρα και να προειδοποιήσει πως για τους προσκυνημένους υπάρχει μόνο το τσεκούρι και η φωτιά.

Ποιος ήταν ο οπλαρχηγός Δημήτρης Νενέκος

Θλίψη! Τι απέγιναν οι ήρωες της Επανάστασης του 1821;(vid)

Έδωσαν τα πάντα για την ελευθερία της πατρίδας. Ποιο ήταν το... ευχαριστώ;

Οι άνθρωποι που μέσα σε μία νύκτα έγιναν ηγέτες της Επανάστασης του ’21, θυσιάζοντας την ζωή τους και τις περιουσίες τους για την ελευθερία της πατρίδας μας δεν έτυχαν ανάλογης μεταχείρισης από το ελληνικό κράτος.

Μπορεί αυτοί να έδωσαν ό,τι είχαν για την επανάσταση, αλλά πολύ γρήγορα αγνοήθηκαν από την ελεύθερη Ελλάδα.

Για να επιστρέψει πολύ γρήγορα αυτή η «ελεύθερη Ελλάδα» σε μία νέα σκλαβιά.

Διαβάστε αυτήν την ενδιαφέρουσα έρευνα και διαπιστώστε μόνοι σας πόσο αχάριστος μπορεί να είναι ένας λαός στους ανθρώπους που έδωσαν κυριολεκτικά το αίμα τους και την ζωή τους για την πατρίδα τους. Είπαμε. Η Ιστορία διδάσκει.

Αχαριστία ευεργετηθέντων!

Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: καταδικάστηκε μια φορά σε φυλάκιση το 1825 από τον Μαυροκορδάτο και την παρέα του και μια σε θάνατο (1833) από την αντιβασιλεία του Όθωνα που τελικά μετατράπηκε σε ισόβια, για στάση εναντίον του βασιλέως και κλείστηκε στη γνωστή ποντικότρυπα-φυλακή του Ναυπλίου. Αποφυλακίστηκε με εντολή του Όθωνα λίγους μήνες αργότερα και τελικά πέθανε στις 4 Φλεβάρη 1843.

Γεώργιος Καραϊσκάκης: 

25η Μαρτίου 2012 - γνώση, μνήμη, καταστολή

Σήμερα λοιπόν, είναι λέει ημέρα εθνικής μνήμης, εξύψωσης του έθνους, προβολή όλων των αρετών της φυλής μας η οποία περήφανη εξεγέρθηκε το 1821 εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.  Τώρα τι από όλα αυτά είναι η ακριβής αλήθεια είναι μεγάλη κουβέντα, για αυτό προτρέπουμε όσους δεν πιστεύουν τα πράματα όπως τα μάθαμε στο σχολείο, να διαβάσουν και να ψάξουν στις πηγές σε βιβλία όπως του Σκαρίμπα, και απομνημονεύματα των αγωνιστών και όσων τέλος πάντων προσπάθησαν τον 19ο αιώνα να γράψουν για την ελληνική επανάσταση.  Το μόνο σίγουρο είναι ότι δόθηκε πολύ αίμα και πολύ πίστη στην ελευθερία αυτού του τόπου από τον ντόπιο λαό, ενάντια σε όλες τις αρνητικές συγκυρίες.

Στο σήμερα όμως και στο ελληνικό κράτος του 2012, συνεχίζεται ένας θεσμός ξενόφερτος όπως οι παρελάσεις μαθητών και στρατού ως φόρο τιμής στους αγώνες του έθνους, μόνο που αν ψάξει κανείς θα δει είναι πως οι αγωνιστές το λιγότερο παρελάσεις ήθελαν από τους απογόνους τους.
 Όπως και να χει, σήμερα σε όλη τη χώρα οι κυβερνώντες και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν έκαναν επίδειξη δύναμης με την εμφάνιση ισχυρών δυνάμεων της αστυνομίας σε όλη τη χώρα και ιδίως στην Αθήνα. Σήμερα είχε καλό καιρό, γεγονός που οδήγησε τον περισσότερο κόσμο, που μπορεί να έχει μια κάποια οικονομική ευχαίρια, σε βόλτες ηρεμίας και χαλάρωσης παρά να έρθει αντιμέτωπος με ισχυρότατες δυνάμεις καταστολής. ...

Ο Ξεσηκωμός του Γένους! Όλη η Ιστορία σ΄ένα εκπληκτικό ντοκιμαντέρ

Ντοκιμαντέρ παραγωγής 2008-2009, συνδυασμένο με ιστορικές μαρτυρίες αλλά και σύγχρονες
κινηματογραφικές λήψεις, με τη σφραγίδα του National Geographic. Στο Ντοκιμαντέρ παρουσιάζονται
όλα εκείνα τα συγκλονιστικά γεγονότα που οδήγησαν στην Επανάσταση του 1821, από την ίδρυση
της Φιλικής Εταιρίας στην Οδησσό μέχρι την απελευθέρωση της Ελλάδας και τη δολοφονία
του Ιωάννη Καποδίστρια
==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821: Η προετοιμασία και οι μάχες του πρώτου έτους

Οι Έλληνες, αφού πλέον πείσθηκαν, μετά από τις επανειλημμένες επαναστάσεις, ότι οι ξένοι απέβλεπαν μόνο στα συμφέροντά τους και τους μεταχειρίζονταν σαν όργανα για τους σκοπούς τους, αποφάσισαν να επιδιώξουν την απελευθέρωσή τους με τις δικές τους δυνάμεις.
Την ιδέα αυτή στους υπόδουλους Έλληνες ενίσχυσαν και οι αγώνες των Σουλιωτών κατά του τυράννου των Ιωαννίνων, Αλή πασά.
Με την Φιλική Εταιρεία, η οποία μέχρι τις παραμονές του αγώνα είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, αριθμούσε δε μεταξύ των μελών της ό,τι εκλεκτό είχε να επιδείξει το Έθνος, άρχισε ζωηρότατη δραστηριοποίηση του Ελληνισμού. Επειδή, όμως, αν και είχε εξαπλωθεί παντού, η Εταιρεία ήταν ουσιαστικά ακέφαλη, οι ιδρυτές της αναγκάσθηκαν ν’ αναθέσουν την αρχηγία της σε άνθρωπο, ο οποίος ενέπνεε σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Το 1819, στάλθηκε στην Αγία Πετρούπολη ο Εμμανουήλ Ξάνθος, ένας από τους τρεις ιδρυτές της, για να προσφέρει την αρχηγία στον υπουργό Εξωτερικών του Τσάρου της Ρωσίας, Ιωάννη Καποδίστρια,.
Η στιγμή, όμως, δεν ήταν κατάλληλη, επειδή στην Ισπανία είχε, πριν από λίγο, ξεσπάσει επανάσταση και οι διπλωμάτες της Ιερής Συμμαχίας ασχολούνταν με τη λήψη μέτρων για την καταστολή του φιλελεύθερου κινήματος, το οποίο ήταν απόρροια της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Έτσι, ο Καποδίστριας δεν δέχθηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας, δηλώνοντας όμως ότι θα στηρίξει το εγχείρημα και ο ίδιος και ο Τσάρος
Τότε, ο Ξάνθος στράφηκε στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος καταγόταν από φαναριώτικη οικογένεια. Ο παππούς του είχε χρηματίσει διερμηνέας της Πύλης και ηγεμόνας στην Βλαχία, ο δε πατέρας του είχε διοριστεί ηγεμόνας στη Μολδαβία, απ’ όπου αναγκάσθηκε να δραπετεύσει μαζί με την οικογένειά του στη Ρωσία, επειδή ο σουλτάνος τον υποπτεύθηκε ότι εξυπηρετούσε τα ρωσικά συμφέροντα. Ο ίδιος είχε διαπρέψει στους πολέμους της Ρωσίας κατά του Ναπολέοντα, στη μάχη δε της Λειψίας είχε χάσει το δεξί του χέρι. ...

Μάχες των Ελλήνων - Σκαι: "Από τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 μέχρι και τους δύο Βαλκανικούς πολέμους"

 

==========================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

"1821" - Ιστορικό ντοκιμαντέρ

Η σειρά ντοκιμαντέρ του Σκάι με τίτλο "1821", είναι η πρώτη του είδους που αγγίζει πτυχές της ιστορίας μας που από κάποιους θεωρούνται ταμπού. Υπό αυτή την έννοια μπορεί να αποτελέσει αφορμή τόσο για προβληματισμό όσο, κυρίως, για "να ξεκλειδώσουμε το κατώγι της ιστορίας μας και να φέρουμε στο φως «τους όφεις και τα φίδια» που είναι μέσα κλεισμένα" όπως λέει ο Δημήτρης Λιαντίνης.  

από Liantinis.org

Παρακολουθείστε τη:

Περίληψη 1ου επεισοδίου «Στη Σκιά της Μεγάλης Πύλης»

Στη σημερινή εποχή δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως η περίοδος της Τουρκοκρατίας δεν ήταν παρά μια παρένθεση στην ελληνική ιστορία και ότι τίποτα ουσιαστικά δεν άλλαξε σε 400 χρόνια. Όμως στην πραγματικότητα, σε αυτήν την περίοδο, συντελούνται σημαντικές αλλαγές σε διάφορα επίπεδα, στην κοινωνία, την οικονομική ζωή, τη δημογραφία, εξελίξεις που επηρέασαν όχι μόνο την εθνικοαπελευθερωτική επανάσταση του 1821 αλλά ακόμη και την Ελλάδα του σήμερα.

Η σειρά ξεκινάει σκιαγραφώντας τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά της ζωής των ελληνόφωνων χριστιανών μέσα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία: υποδούλωση και καταπίεση, αυτονομία και οικονομική ευημερία, ελευθερία στην θρησκεία και την παιδεία, προσδοκίες αλλά και αναρχία,, αβεβαιότητα για το μέλλον.

Για να αποκτήσουμε μία εικόνα της καθημερινής ζωής των ελληνόφωνων χριστιανών, παρακολουθούμε τις ανασκαφές αρχαιολόγων στη Βοιωτία και το νεκροταφείο της Κορίνθου και μελετάμε τα οθωμανικά φορολογικά αρχεία της εποχής. Ανακαλύπτουμε πώς τον 15ο και 16ο αιώνα η ελληνική χερσόνησος περνάει μια περίοδο σχετικής ευημερίας, γνωστής ως Pax Ottomanica. Δημιουργούνται νέα χωριά, οι πληθυσμοί αυξάνουν και γίνονται σημαντικά δημόσια έργα. ...