Η Ντόρα, ο Αντώνης και οι άλλοι...

Από το greekstory

Σε περίπου 15 ημέρες, τα μέλη της ΝΔ και οι φίλοι που θα εγγραφούν ως μέλη και θα ψηφίσουν στις κομματικές κάλπες θα εκφραστούν πολιτικά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ντόρα ή Αντώνης; Εκεί ανήκουν και οι ψήφοι διαμαρτυρίας που θα συλλέξει ο Ψωμιάδης, ο οποίος κινούμενος στην σκιά των πρωταγωνιστών και δεξιότερα του Σαμαρά, κατοχυρώνει ποσοστό που ιδεολογικά θα μπορούσε να ανήκει στον ‘αρχηγό Αντώνη’.

Η υποψηφιότητα Ψωμιάδη θα ευνοούσε ιδιαιτέρως την Ντόρα αν – όπως διαφαινόταν στην αρχή – η ‘ψηλή’ μπορούσε να καθαρίσει την υπόθεση από τον πρώτο γύρο. Ψαλίδιζε δύναμη από Σαμαρά, ιδιαίτερα στη Μακεδονία, όπου παραμένει ισχυρό το Σκοπιανό ζήτημα, και με την προϋπόθεση ότι ο Μεσσήνιος δεν θα κατάφερνε να αποκτήσει δυναμική, το φίνις θα ήταν νοκ άουτ στον πρώτο γύρο για την πλευρά Μπακογιάννη.

Όμως, μετά την προσχώρηση Αβραμόπουλου, τα πράγματα άλλαξαν. Παρόλο που – όπως λέγεται – ο δεύτερος δεν μετέφερε και μεγάλο πολιτικό βάρος προς το στρατόπεδο Σαμαρά, η κίνηση αυτή έδωσε το σύνθημα για την επικοινωνιακή αντεπίθεση των Σαμαρικών, που πολύ γρήγορα κατεγράφη στα γκάλοπ που ορισμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων επιμένουν να διενεργούν.

Η Ντόρα χρειάζεται όλη τη δύναμη που μπορεί να συγκεντρώσει το επόμενο διάστημα έως την πρώτη κάλπη και αναλόγως του εύρους του αποτελέσματος, η τελική μάχη θα δοθεί την εβδομάδα που ακολουθεί έως το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, όπου θα εκλεγεί η νέα ηγεσία του κόμματος. Το door to door εντατικοποιείται, τα επιχειρήματα αναπτύσσονται με ένταση. Η ίδια, αν και σε κάποιο βαθμό επανασυσπειρώνει τον λεγόμενο μεσαίο χώρο που η ΝΔ είχε απωλέσει από πολύ νωρίς κατά την διακυβέρνηση Καραμανλή, υπολείπεται σε διείσδυση στη βαριά δεξιά πτέρυγα. Όμως εκεί δεν είναι μόνη. Υπάρχει το κριτήριο της κυβερνησιμότητας, που έχει τραβήξει πολλούς προς το στρατόπεδο Μπακογιάννη, ενώ, λίγο πιο πέρα κινείται ο ένοικος της γκαρσονιέρας της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας, ο οποίος, έχοντας για καιρό προστατέψει την εικόνα του, πετυχαίνει και εκφράζει νέο, έξυπνο (και όπως πάντα αποτελεσματικό, επικοινωνιακά) πολιτικό λόγο, κινούμενος ως προκεχωρημένο φυλάκιο μέσα στην καρδιά της δεξιάς παραταξιακής συνείδησης. Επιχειρηματολογεί υπέρ της Παράταξης, όπως έπραττε πάντα και συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας και προτείνει τη λύση Μπακογιάννη.

Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Άλλωστε η φιλοσοφία της Ντόρας, που είναι περισσότερο κεντρώα από δεξιά, μπορεί να αποτελέσει το μέσο εξαγνισμού του αρχηγού του ΛΑΟΣ, ο οποίος με ταπεινότητα να επανενωθεί με τη μητέρα-παράταξη. Απ’ ότι φαίνεται, στόχος είναι η επάνοδος Καρατζαφέρη, έστω και ως προοπτική, που επισήμως δεν επικροτείται, να λειτουργήσει λυτρωτικά στο θυμικό της παραδοσιακής βάσης και να υπερκεράσει τη δυναμική Σαμαρά – Αβραμόπουλου.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, για την επόμενη ημέρα, ο αριθμός των οπαδών που θα ψηφίσουν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ήδη έχει καταγραφεί η αδιαφορία περίπου 1 εκατομμυρίου ψηφοφόρων που αποχώρησαν από την «πλατειά κοινωνική συμμαχία». Και βέβαια, πολύ μεγάλη ήταν και η αποχή από τις κάλπες. By the way αυτό σημαίνει ότι ‘το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου’ έχει πιάσει οροφή, σε μία πολύ κακή στιγμή για τη ΝΔ, πολιτικά και εκλογικά. Η ψύχραιμη εκλογική ανάλυση, μαζί με το παρατεταμένο τρακ της πρώτης Κυβέρνησης Παπανδρέου, που, προς το παρόν εισπράττει το ανάθεμα των Βρυξελλών, δίνει σε ορισμένους ελπίδες για ανοιξιάτικα εκλογικά παιχνίδια.

Αυτός είναι ένας άλλος ένας λόγος που η ΝΔ πρέπει να βρει γρήγορα την περπατησιά της. Με παπούτσι ή γόβα, η δυναμική αντιπολίτευση μάς κάνει όλους καλύτερους…

Σχετικά: Το έκτακτο συνέδριο της Ν.Δ.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πανστρατιά, έστω και για τη χαμένη νίκη του κατεστημένου

κράχτης

Το "ακανθώδες μονοπάτι" η Ντόρα ξεκίνησε να το διαβαίνει από παλαιά. Με την αμφισβήτηση των περισσοτέρων "δελφίνων και λοχαγών" που έβλεπαν με θετικό μάτι την μετά Κώστα Καραμανλή. Ήξεραν, έβλεπαν, την οργάνωση, την αποδοχή και στήριξη της Ντόρας από την πλειονότητα των ΜΜΕ εδώ και αρκετά χρόνια.Περίμεναν καρτερικά την δική τους "ώρα". Ήλθε όμως ο Κώστας Καραμανλής και την τοποθέτηση δίπλα του στο νευραλγικό Υπουργείο των Εξωτερικών. Έτσι αμέσως η δημοτικότητά της αλλά και οι "μετοχές" της ανέβηκαν και έγινε το Νο 2 στη ΝΔ.

Όμως σιγά σιγά επανήλθε στο προσκήνιο, ο αποστασιοποιημένος και μέχρι τότε παροπλισμένος Αντώνης Σαμαράς με το Υπουργείο Πολιτισμού.
Και άρχισαν τα πρώτα δημοσιεύματα. ότι .....ο Σαμαράς ετοιμάζεται.
Και επαληθεύτηκαν όλες οι δημοσιογραφικές πληροφορίες.

Και φτάσαμε στο σημείο μηδέν και ο Σαμαράς διεκδικεί επί ίσοις όροις το αξίωμα του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, με εκλογή από τη βάση του κόμματος..
Διαδικασία εκλογής που προσπάθησε να τη μπλοκάρει η Ντόρα.Απέτυχε και αναγκάστηκε σε απανωτές αναδιπλώσεις..
Εκείνοι όμως που υποστήριξαν από την αρχή την εκλογή του αρχηγού απο τη βάση του κόμματος έχουν ήδη συμμαχήσει και φτάσαμε να έχουμε μπροστά μας μία εκλογή θρίλερ ή "ντέρμπι".

Καθημερινά, ακούμε βουλευτές και στελέχη να τάσσονται με τον Αντώνη Σαμαρά και άλλη με την Ντόρα.

Η Ντόρα για να συσπειρώσει τα μέλη της ΝΔ,ξεκίνησε τον προεκλογικό της αγώνα, με μόνιμη επωδό, την αντιπολιτευτική τακτική κατά του ΠΑΣΟΚ επηρεασμένη και αυτή απο τη ρητορική Σαμαρά και απο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, ποιός θα κολακέψει περισσότερο τους ψηφοφόρους της ΝΔ.

Τώρα όμως διαπίστωσε ότι δεν της βγαίνει. Δεν πείθονται οι Νεοδημοκράτες ότι φέρνει κάτι καινούργιο, με την αντιπολίτευση σε μία κυβέρνηση 30 ημερών και χωρίς να κάνει καθόλου κριτική στο κόμμα της και στα αίτια της ήττας και σε τί καινούριο θα πρέπει να πρεσβεύει στο χώρο της συντηρητικής παράταξης.

Έτσι δειλά - δειλά αλλάζει στρατηγική, άρχισε απο χθές την κριτική για τα έργα και ημέρες της κυβέρνησης, για τα λαμόγια, για το ηθικό και νόμιμο, για αλλαγές. για αξιοκρατία και άλλα παρόμοια .
Αρχισε δέ και η σπορά και του διλήμματος της διάσπασης σε περίπτωση ήττας της.Βέβαια επίσημα το αρνούνται, αλλά άν συζητήσει κανείς με στελέχη της Ντόρας, είναι πιά μόνιμο το δίλημμα, και μάλιστα το παρομοιάζουν με εκείνο του Σιμήτη, όταν εκλέχθηκε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.

Όσο δέ πλησιάζει η 29 Νοεμβρίου και τα γκάλοπ θα φέρουν τον Αντώνη Σαμαρά να προηγείται ή να είναι κοντά, τόσο περισσότερο θα ενταθεί η προσπάθεια του επιτελείου της να περάσει στον Νεοδημοκράτη, το δίλημμα της εκλογιμότητας και της δυνατότητας να επαναφέρει την ΝΔ στην εξουσία και θα αφήνεται να εννοηθεί και η περίπτωση διασπάσεων, αφού είναι γνωστό ότι δέν θα ήταν δυνατόν η Ντόρα να είναι παρά των πλευρών του Αντώνη Σαμαρά ώς δεύτερη, άν αποτύχει να εκλεγεί εκείνη.

Έτσι πιστεύεται ότι θα εντείνει τις προσπάθειές της να πείσει, ότι εκείνη είναι η νομιμόφρονα του κόμματος, "απογαλακτισμένη" πολιτικά από τον Επίτιμο,και η ικανότερη..

Βέβαια με τόση στήριξη που έχει από όλες τις απόψεις, ΜΜΕ, μηχανισμούς,παράγοντες, θα έπρεπε να κάνει "περίπατο", αλλά τελικά ο δρόμος για την αρχηγία είναι "ακανθώδης" και πάρα πολλές παγίδες..Ας είμαστε λοιπόν επιφυλακτικοί και άς περιμένουμε το χρόνο να κυλίσει.. και θα δούμε..

Σχόλιο: Πανστρατιά, έστω για τη χαμένη νίκη του κατεστημένου.
Η απέλπιδα προσπάθεια του κατεστημένου να διατηρήσει τα κεκτημένα επιλέγοντας ως κατάλληλο φορέα τη "κόρη Μητσοτάκη" έχει ελάχιστες ελπίδες να διασωθεί.

Η βάση της συντηρητικής παράταξης κατανόησε ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Ακόμη ΔΕΝ έχει αποφορτιστεί συναισθηματικά από τη προεκλογική εκστρατεία.
Σιγά - σιγά αλλά σταθερά εγκαταλείπει αυτό το ερμαφρόδιτο κομματικό οικοδόμημα, που χτίστηκε τηλεοπτικά βασιζόμενο ΟΧΙ σε αρχές και ιδεολογία, αλλά σε δημοσκοπικά γραφεία
(βλ. Λούλη) και παράγοντες του τύπου (λέγε με Θόδωρα) παρασύροντας τον Κ.Καραμανλή, τον νεώτερο, στον απόλυτο εξευτελισμό.

Οι κομματικοί επενδυτές ΔΕΝ σταματούν αλλά ούτε και υπολογίζουν ονόματα και πρόσωπα.

Χρησιμοποίησαν έναν μεγάλο όνομα (σύμβολο για τη παράταξη αυτή) και επένδυσαν σε αυτό μέχρι τέλους. Το αποτέλεσμα ήταν οδυνηρό για τον αποδέκτη, παρά τις προειδοποιήσεις του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Τώρα παίζουν το τελευταίο χαρτί επενδύοντας και πάλι στην οικογενειοκρατία. Το όνομα αυτό όμως ΔΕΝ έχει τα εχέγγυα του ιδρυτή της παράταξης, παρόλα αυτά το ρισκάρουν.

Τα τελευταία νέα είναι πολύ δύσκολα για την ίδια τη Ντόρα που βλέπει το "μαντρί" να αυτονομείται και να επιλέγει καθαρές φωνές ΜΗ εξαρτώμενες από ΜΜΕ και τζάκια.

Τα τηλεοπτικά παράθυρα τελευταία γεμίζουν από οργή για όλα αυτά και προβληματίζουν πολλά στελέχη που βιάστηκαν να επιλέξουν.

Εμείς εκτιμούμε ότι η νίκη του Αντώνη Σαμαρά θα είναι πολύ Μεγάλη. Αυτό ίσως ΔΕΝ συμφέρει πολλούς αλλά εμείς το στηρίζουμε ως ιστοχώρος. Οι λόγοι είναι απλοί και τους έχουμε επαναδιατυπώσει:

1. Τα εθνικά θέματα θα έχουν ένα υποστηριχτή που οι περισσότεροι Έλληνες συμφωνούν μαζί του. Είναι ίσως ο μόνος που αυτή τη στιγμή μπορεί να σύρει τη κυβέρνηση σε λιγότερες εκπτώσεις και στρογγυλεύσεις.

2. Η πολυσυλλεκτικότητα του κολοτούμπα Καρατζαφέρη θα μειωθεί έως περιθωρίου. Η τελευταία τακτική προσέγγισης με τη Ντόρα το αποδεικνύει. Ο άνθρωπος με αρχηγό τον Σαμαρά πρέπει να επιστρέψει ξανά στα δεξιά ακραία εξοχικά διαμερίσματα.

Μετά το τέλος της Ντόρας η οικογενειοκρατία έχει ξεκαθαρίσει κατα τα 2/3/

Το άλλο 1/3 παρά τη δυναμική του έχει αρχίσει να χρεώνεται με πολιτικό κόστος.

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η «ΨΕΥΔΟΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤ» ΕΝΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΗΣ.

Άρθρο του δικηγόρου, Δημήτρη Καραμήτσα,

Αντιπροέδρου του Ν.ΙΝΚΑ

"Η ιστορία ξαναγράφεται από τους ίδιους νικητές".

Λίγες δεκαετίες πριν, βιώναμε στην χώρα μας την διαστρέβλωση των ιστορικών πραγματικών περιστατικών.

Μαθαίναμε άλλες "αλήθειες" από τις πραγματικές. Κατασκευασμένες ανακρίβειες που εξυπηρετούσαν τις σκοπιμότητες των νικητών και της εξουσίας.
Η πένα των "ιστορικών" και η ισχύς της εξουσίας, που κατασκεύαζε χαλκευμένες πληροφορίες, κατασκεύαζε και ιστορικές εικονικές πραγματικότητες για να εγκλωβίσει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες.
Ας μην νομίσουμε ότι το φαινόμενο αυτό είναι μόνο εγχώριο ή ότι σταμάτησε.
Κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι "αριστεροί" διαμαρτύρονταν έντονα για τα "χαλκεία" της ιστορίας και ζητούσαν την αποκάλυψη της αλήθειας για τα ιστορικά συμβάντα.

Σε κάποιους επιγόνους τους, δόθηκε από τους ίδιους αφέντες- εργοδότες η εργολαβία, το δικαίωμα να ξαναγράψουν την ιστορία, να την αναθεωρήσουν. Δεν την αναθεώρησαν όμως και δεν την αναθεωρούν με πραγματικά γεγονότα, αλλά με νέα "χαλκεία", με νέες σκοπιμότητες. Ως συνεπείς εργολάβοι πράττουν σύμφωνα με όσα τους διέταξαν οι εργοδότες τους.

Ιστορία όμως είναι η καταγραφή και συγκέντρωση πραγματικών γεγονότων. Η κριτική παρέμβαση του ιστορικού επιτρέπεται μόνο για να ξεδιαλύνει ποιό στοιχείο είναι πραγματικό και αληθές και ποιό σκόπιμα χαλκευμένο και προκειμένου να κρίνει την σκοπιμότητα της πηγής. Τα συμπεράσματα από την Ιστορία ανήκουν πάντοτε στις κοινωνίες και όχι στους ιστορικούς.

Σε όλο τον πλανήτη, μια ψευδο-αριστερά έχει αναλάβει τον ρόλο να ξαναγράψει την Ιστορία.

Το 1ο παράδοξο είναι, το πως σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον καπιταλισμό, ανατίθεται το έργο αυτό (ακόμα και από δεξιές κυβερνήσεις) σε μία κατά δήλωσή της "αριστερά";

Το 2ο παράδοξο είναι το γιατί οι ίδιοι "νικήτες" θέλουν να ξαναγράψουν την κίβδηλη ιστορία;
Είναι σαφές ότι η Ιστορία, όπως την αντιλαμβάνονται οι "νικητές" ανακλά πάντοτε κάποιες σκοπιμότητες.

Από τις σκοπιμότητες και μόνο, όπως εκδηλώνονται στο "ξαναγράψιμο" της ιστορίας (διότι δεν βρισκόμαστε στα μυστικά κέντρα αποφάσεων όσων ανέθεσαν το έργο στους εργολάβους «ιστορικούς») μπορούμε να υποθέσουμε τους σκοπούς, όσων ανέθεσαν το έργο στους ψευδοαριστερούς, ψευδοεπιστήμονες εργολάβους της Ιστορίας.

Σκοπός τους είναι να αμβλυνθούν οι ιστορικές διαφορές των λαών, των θρησκειών, των πολιτικών σε ένα συμπερασματικό πλαίσιο που θα επιβάλλει και θα επιτάσσει την απώλεια της εθνικής και πολιτικής συνείδησης. Η απώλεια των τελευταίων στοιχείων και η απόρριψη αυτών των χαρακτηριστικών είναι ίδιον των αυτοκρατοριών. "Ενας λαός, μία χώρα, ένας ηγέτης" , φώναζε ένας από τους τελευταίους επίδοξους αυτοκράτορες της γης και οι άλλοι αυτοκράτορες συγκρούστηκαν μαζί του ... .
Αλλωστε από την παραγωγική άποψη του καπιταλισμού, η ομογενοποίηση και η ταυτότητα χαρακτηριστικών των προϊόντων αποτελεί στόχο.

Ο άνθρωπος καταναλωτής με συγκεκριμένες, προδεδομένες συνήθειες κατανάλωσης είναι ένα ζητούμενο.

Το ίδιο ζητούμενο είναι και ο πειθήνιος αγνωστικιστής άνθρωπος, χωρίς πολιτική σκέψη και βαθύτερα ζητούμενα, με κυρίαρχη την αντίληψη ότι όλα και όλοι είναι ίδια ... .

Μία από τις πολλές τακτικές που χρησιμοποιούν τα κέντρα αποφάσεων και τα χρηματοδοτούμενα από αυτούς ευαγή ιστορικά ιδρύματα είναι και η "νεοκιβδηλεία" της ιστορίας. Αυτή στρέφεται στην ανακάλυψη ομοιοτήτων μεταξύ προσώπων και πραγματικών περιστατικών, χαλκεύει τα γεγονότα και επιβάλλει συμπεράσματα, ώστε να επιβάλλει ισορροπίες και όχι να καταδείξει τις επιδιώξεις και τις αλήθειες.

Μερικές δεκαετίες πριν, οι ίδιοι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές είχαν λάβει εντολές να επιβάλλουν το μίσος και την μισαλλοδοξία. Πριν από μερικές δεκαετίες, στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, βασίλευε το μαύρο - άσπρο. Τώρα οι εντολές είναι να βασιλεύσει το ροζ ή το γκρί.

Οι "δεξιοί" αποφασίστηκε να «πεφωτιστούν» και να ξεχάσουν το μίσος και οι "αριστεροί" έμειναν από χρηματοδότες και βρήκαν νέα αφεντικά, που τους έδωσαν νέες εντολές.

Η ιστορία όμως, εάν σκοπεί στα "πραγματικά περιστατικά" δεν θα έπρεπε να έχει κανένα ρόλο σε αυτές τις σκοπιμότητες.
Οταν οι ψευδοαριστεροί έρχονται να ξαναχαλκεύσουν την ιστορία, όπως οι "δεξιοί" πριν, δεν μπορούμε παρά να τους γυρίσουμε την πλάτη, παρά να τους καταγγείλουμε έντονα και φωναχτά.

Ανωθεν επιβολή απόψεων και γνώσης από κανένα δεν πρέπει να

δεχόμαστε.
Ας φέρει ο οποιοσδήποτε τις πηγές του για να τις κρίνουμε και να τις εξετάσουμε.
"Συνωστισμοί", "υγιεινοί περίπατοι στην έρημο" υπό την απειλή όπλων και διαγραφές πραγματικών περιστατικών από την Ιστορία δεν είναι αποδεκτοί και πρέπει να καταγγέλονται συνεχώς και ανελέητα.
Οι βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων δεν μπορούν να ξαναγίνονται όπλο στα χέρια των εξουσιαστών του πλανήτη.

Η βιολογική ισότητα νόμων για τον άνθρωπο μπορεί να εξηγήσει την ιστορία στο βάθος της.

Η σκοπιμότητα να καλύψουν ακόμα μία φορά τα αίσχη τους με την βοήθεια πουλημένων εργολάβων της ιστορίας για να δημιουργήσουν νέα αίσχη δεν μπορεί να περάσει.

Τα νέα σκοτάδια δεν μπορούν να διαδεχθούν τα παλιά και τα βιβλία της ιστορίας πρέπει να τα επιστρέψουμε ως αζήτητα, εάν δεν περιέχουν τις πηγές τους και την κριτική άποψη για την εγκυρότητά τους.

Χίλια δυο ιστορικά γεγονότα έχουν αποτελέσει αντικείμενο κιβδηλείας.
Η ιστορία γράφεται χρόνια τώρα ως μυθιστόρημα και όχι ως επιστημονική γνώση με την παράθεση πηγών (που και αυτές κρίνονται για την εγκυρότητα και την σκοπιμότητά τους). Τα συμπεράσματα τα θέτει ο δήθεν "ιστορικός" στο στόμα του αναγνώστη, εάν δεν τα φωνάζει ο ίδιος και μάλιστα μονόπλευρα.

Αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε και τα "ιστορικά πονήματα" που δεν φέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να τα πετάξουμε εκεί που ανήκουν: στα σκουπίδια.

Μένω στον Θουκυδίδη. Τουλάχιστον αυτός παρουσίαζε τις απόψεις και τις σκέψεις αμφοτέρων των πλευρών και σε χρόνο που οι σύγχρονοί του μπορούσαν να γνωρίζουν και να τον κατατάξουν στους "τα αληθή λέγοντες" ή στους "ψεύτες και τους συκοφάντες" της ιστορίας.

Αφεντικά η γνώση δεν μπορεί να έχει, γιατί τότε γίνεται όργανό τους.

Ας δούμε κριτικά με τα πιο πάνω εργαλεία την "ιστορία" που ξαναγράφουν οι εργολάβοι και οι εργολάβισσες της "ψευδοαριστεράς" για λογαριασμό των ίδιων αφεντικών και ας απορρίψουμε ό,τιδήποτε δεν φέρει τα πιο πάνω χαρακτηριστικά.

Ανάγκη από νέα ψέματα δεν έχουμε.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Παγκόσμια φτώχια και νεοφιλελευθερισμός ή "ενός κακού μύρια έπονται"...

Ο άλλος δρόμος
του Αντώνη Καρακούση dolnet

Προχθές το βράδυ στο Κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα το κραχ του 1929 και την τρέχουσα διεθνή χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση.

Σημαντικοί οικονομολόγοι, τραπεζίτες και ιστορικοί, όπως οι κκ. Γ. Προβόπουλος, Ν. Καραμούζης, Κ. Κωστής και άλλοι περιέγραψαν ομοιότητες και διαφορές, διέγνωσαν λάθη, συνέκριναν πολιτικές και ανέδειξαν ευθύνες για το παρ΄ ολίγον δεύτερο κραχ, που απεφεύχθη επειδή ξεπεράστηκαν ιδεολογικές και άλλες αγκυλώσεις για τον ρόλο και την παρεμβατικότητα του κράτους. Πολλά τα ενδιαφέροντα σ΄ αυτή την άγνωστη για τα ΜΜΕ εκδήλωση.

Ορισμένα μάλιστα ήταν και αρκούντως διαφωτιστικά και απολύτως ανατρεπτικά για τα κυρίαρχα ιδεολογικο-πολιτικά δόγματα της τελευταίας εικοσαετίας.

Αναπτύσσοντας τους λόγους που έφεραν την κρίση, ο κ. Καραμούζης ξεχώρισε τις επικρατήσασες διεθνώς νεοφιλελεύθερες αρχές οι οποίες χρεοκόπησαν στην παρούσα κρίση και τις ανέδειξε κατά τρόπο απολύτως ακριβή.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Πρώτη αρχή που κατερρίφθη είναι αυτή της αοράτου χειρός, του Ανταμ Σμιθ, η οποία αποδέχεται ως έμφυτη τη σταθερότητα και την αρμονία της αγοράς. Ακολούθως κατέπεσε η ιδέα που έφερε τις ελεύθερες αγορές χρήματος και κεφαλαίου να ορίζουν πάντα τις σωστές τιμές.

Όπως επίσης απεδείχθη προβληματική η δήθεν ικανότητα των αγορών να αυτορρυθμίζονται και σε κάποιον βαθμό να αυτοεποπτεύονται.

Ακόμη, μύθος απεδείχθη η πεποίθηση ότι οι οικονομικές μονάδες ενεργούν πάντα ορθολογικά στη λήψη των αποφάσεων και ότι αθροιστικά η συμπεριφορά τους οδηγεί δήθεν σε αρμονική λειτουργία της οικονομίας της αγοράς. Απολύτως μούφα απεδείχθη η βεβαιότητα ότι η κερδοσκοπία αποτελεί πάντα σταθεροποιητικό παράγοντα των αγορών. Οπως βεβαίως και το δόγμα που έλεγε ότι η καλύτερη μακροοικονομική πολιτική είναι η μη πολιτική, ότι δηλαδή επαρκεί η θέσπιση «σταθερών κανόνων» σαν και αυτή του αντιπληθωρισμού για να πάει καλά ο κόσμος.

Η άποψη επίσης ότι οι μέτοχοι των εταιρειών και των τραπεζών έχουν τα μέσα να επιβάλουν τον ορθολογισμό και τον έλεγχο στη διοίκηση των εταιρειών ώστε να ταυτίζονται τα συμφέροντα μετόχων και διοικούντων απεδείχθη απολύτως εσφαλμένη. Ειδικώς αυτή η άποψη επέτρεψε να επικρατήσει το απολύτως προβληματικό δόγμα «ό,τι είναι καλό για τη Citibank και την General Μotors είναι καλό για την Αμερική», ή ακόμη χειρότερα «ό,τι είναι καλό για τις διοικήσεις της Citibank και της General Μotors είναι καλό για την Αμερική».

Οι στρεβλώσεις που επιβλήθηκαν διεθνώς με την επικράτηση της νεοκλασικής νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου επέδρασαν καθοριστικά.

Φόροι μειώθηκαν, ρυθμίσεις και παρεμβάσεις στην αγορά ελαχιστοποιήθηκαν, η συγκέντρωση κεφαλαίου γιγαντώθηκε, η κερδοσκοπία πολλαπλασιάστηκε, η ανισοκατανομή πλούτου και εισοδήματος διευρύνθηκε, η συμμετοχή στα συνδικάτα μειώθηκε, οι αντιπαραγωγικές επενδύσεις σε σπίτια και μετοχές εκτινάχθηκαν στα ύψη, η σημασία των μαζικών κερδοσκοπικών φαινομένων υποβαθμίστηκε, δεν επέτρεψε την αξιολόγηση της παράλογης ευφορίας, παρέτεινε και διηύρυνε τις «φούσκες» τιμών και τελικώς έφερε το χάος.

Η ανάδειξή τους και η αναγνώρισή τους μάλιστα από πρόσωπα που έζησαν εκ των έσω το μέγα λάθος έχουν εξαιρετική σημασία και βεβαίως δείχνουν ακριβώς τον άλλον δρόμο στον οποίο πρέπει πια να βαδίσουμε.

Σχόλιο: Πολλά και ενδιαφέροντα ειπώθηκαν και από τις δύο πλευρές σκέψης.

Για μας ξεχωρίζει αυτή του κράτους πρόνοια, όπου οι κοινωνίες αναπτύσσονται αργά και σταθερά και σύμφωνα με:

κλικ> Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΒΙΟΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ <κλικ

Το ότι, όποιος είναι με το διαπλεκόμενο σύστημα, σύμφωνα με το οποίο "αρπάζει το μεγάλο κομμάτι πίτα" από τους εργαζόμενους και τους έξω από αυτό, αυτοαποκαλείται φιλελεύθερος και βλέπει τη υπόλοιπη κοινωνία ως μία απλή θεωρία ΜΗ ικανών και τεμπέληδων, είναι μία δική του άποψη, η οποία προφανώς τον βολεύει να εξακολουθεί να γεύεται υπέρμετρα ένα πλούτο που σαφώς ΔΕΝ του ανήκει, (σύμφωνα με τη προσφορά του σε αυτό), αλλά τον ξοδεύει χωρίς να συμμερίζεται τις ανάγκες και της υπόλοιπης κοινωνίας.

Οι θεωρίες είναι όλες αποδεκτές (σε αυτούς που τις υιοθετούν) και εξαρτάται στην εκάστοτε επιλογή των ανθρώπων που τις επιλέγουν. Η ανθρωπότητα ιστορικά ποτέ ΔΕΝ ξέφυγε από την αρπαγή και την ανισοκατανομή του πλούτου. Πως μπορεί κάποιος να αποδεχτεί να δώσει απο αυτά που με την ανοχή των πολλών απολαμβάνει; ή πως μπορείς να στερήσεις το ιδεολόγημα από τον "ΜΗ έχοντα" να καταστεί "κατέχοντας";

Το θέμα αυτό πρέπει όλες οι κοινωνίες να το δουν από την ανθρωπιστική πλευρά και τις βοιωτικές του ανάγκες. Ποτέ δεν έχει καταγραφεί η ιδανική πολιτεία και το "Ου τόπος" μας οδηγεί σε μία φανταστική επιθυμητή κοινωνία που και αυτή αν είχε εφαρμοστεί σε κοινωνία με ανθρώπους θα είχε γίνει φορτική και ξένη ... (Καβάφης). Η μόνη κοινωνία που μπορεί να καταγραφεί είναι αυτή των μεγάλων κοινοβίων τις οποίες συναντούμε στις μέλισσες και τα μυρμήγκια. Ο άνθρωπος ακόμη παραμένει με το συναίσθημα της συνεχούς έλλειψης και του ανικανοποίητου που είχα από την εποχή των σπηλαίων.

Οι κοινωνίες που προσπάθησαν να εισάγουν την αγάπη και την αλληλεγγύη, όπως ο χριστιανισμός (των πρώτων χρόνων) και τα σοβιετικά συστήματα αργότερα, απέτυχαν παταγωδώς. Ο μεν χριστιανισμός προσκολλήθηκε στο άρμα της εξουσίας και ενέσπειρε το φόβο θεού και σεβασμό στην εξουσία, με αποτέλεσμα ο πιστός να αποδεχτεί τη δουλεία (εκ θεού εκπορευόμενη) ο δε σοβιετισμός με την κλίκα της γραφειοκρατίας και την επιλεκτική εξουσιαστική αντίληψη των ηγητόρων μεταβλήθηκε και αυτός σε ένα επίγειο (θεοκρατικό) προσωπολατρικό σύστημα εκμετάλλευσης των εκλεκτών κηφήνων.

Το θέμα αυτό έχει πολύ μεγάλο βάθος και έχει αναλυθεί από πολλούς και σπουδαίους στοχαστές, μία ακόμη "πρόχειρη" ανάλυση θα ήταν μία ακόμη μελέτη στο αρχείο.

Για να συνδέσω όλα τα προηγούμενα, θα αναδημοσιεύσω το άρθρο του Σπύρου Ζήση (Οκτώβριος 2003 servitoros)

Νάσος



"Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια οικονομική θεωρία-πρόταση, κρατικής διαχείρισης, που για να την κατανοήσουμε απαιτείται να ανατρέξουμε στις ρίζες της... Θα πρέπει κατ' αρχήν από την λέξη, να αφαιρέσουμε το πρόθεμα «νέο» που υποδηλώνει κατά τον καλύτερο τρόπο το παλιό...

Αρα («νέο» - φιλελευθερισμός = παλιοφιλελευθερισμός). Συνεπάγεται ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια παλιά οικονομική-πολιτική θεωρία που ξαναπροβάλλεται ως «νέα» τα τελευταία χρόνια μέσα στο σύστημα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης... Είναι απαραίτητο επίσης να κατανοήσουμε την σχέση που υπάρχει μεταξύ του φιλελευθερισμού και του Κευνσιανισμού...

Ο μεν φιλελευθερισμός υποστηρίζει τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών, νοσοκομείων, ασφαλιστικών εταιριών, τραπεζών, μέσων μεταφοράς την κατάργηση του κρατικού παρεμβατισμού στα οικονομικά ζητήματα, καθώς και την κατάργηση των ορίων, των φραγών, των δασμών στο εμπόριο, την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών... Με σκοπό να ενθαρρύνει τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Που καταλήγει να σημαίνει, ελευθερία στους έχοντες και κατέχοντες τα μέσα παραγωγής, του παγκόσμιου εμπορίου κλπ, να αυξάνουν τα κέρδη τους κατά το πώς το θέλουν...

Καθώς οι πλούσιοι θα έχουν τη δυνατότητα να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι...

Πατέρας του φιλελευθερισμού θεωρήθηκε, ο Αγγλος οικονομολόγος ο Ανταμς Σμίθ, που υποστήριξε αυτές τις ιδέες από το 1776, όπου βρήκαν απήχηση και κυριάρχησαν έως τις αρχές του 19ου αιώνα στην Αμερική, αφού προπαγανδίστηκαν στους εργαζόμενους ως προοδευτικές, σε σχέση με αυτό που πρόβαλε η συντηρητική πολιτική της εποχής... Ο μικροαστικός φιλελευθερισμός παρουσιάστηκε ως ιδεολογία, όπου μαζί με την ελευθερία της αγοράς, προέβαλε την ελευθερία στην έκφραση, στη θρησκεία, στα ήθη, την σεξουαλική απελευθέρωση, την ελευθερία σε όλα..., απέκρυβε όμως την ελευθερία του «ισχυρού» να εκμεταλλεύεται κατά τον καλύτερο τρόπο τον «ανίσχυρο». Στην πραγματικότητα οι συντηρητικοί πολιτικοί της εποχής δεν θα είχαν καμία αντίρρηση ως προς τον οικονομικό φιλελευθερισμό και μόνον...

Ο δε Κευνσιανισμός υποστηρίζει, το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος, τη μικτή οικονομία με το κράτος να παίζει βασικό ρόλο στον τον έλεγχο της αγοράς, την πλήρη απασχόληση, την μείωση της ανεργίας με κρατικούς παρεμβατισμούς... και άλλα που θα εξασφαλίζουν την ισορροπία της κοινωνίας, ως ασφαλιστική δικλίδα δια μέσου μιας πολιτικής οικονομίας... Εμπνευστής αυτής της θεωρίας, θεωρήθηκε άλλος ένας οικονομολόγος, με το όνομα Τζων Μάυναρντ Κέυνς, που αμφισβήτησε έντονα το φιλελευθερισμό, προβάλλοντας τις ιδέες του, μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1930, σαν τις καλύτερες για το κράτος, ώστε να μπορεί να ξεπερνάει (το κράτος) τις οικονομικές κρίσεις του...

Αυτές οι ιδέες επηρέασαν τις κυβερνήσεις και βελτίωσαν τη ζωή πολλών ανθρώπων όπου η πίστη ότι οι κυβερνώντες θα πρέπει να προάγουν το κοινό όφελος έγινε ευρέως αποδεκτή από εκατομμύρια ανθρώπους...

Όμως η οικονομική κρίση των τελευταίων εικοσιπέντε χρόνων, σε συνδυασμό με τους μειωμένους ρυθμούς κερδών και την κατάρρευση του «ανατολικού μπλοκ», ενέπνευσε τους ισχυρούς της γης να αναβιώσουν το φιλελευθερισμό και να τον κάνουν «νέο»..., και κατ' επέκταση την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση...
Οι ανά τον κόσμο νεοφιλελεύθερες ιδέες έχουν επιβληθεί από ισχυρότατους οικονομικούς θεσμούς όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η παγκόσμια τράπεζα και η Δια-Αμερικανική τράπεζα ανάπτυξης.

Η επιβουλή αυτών των κανόνων στην αγορά, ελευθερώνοντας τις επιχειρήσεις από τους οποιοδήποτε θεσμούς επιβάλλονται από τις όποιες κυβερνήσεις ανεξάρτητα από την κοινωνική καταστροφή που ενδεχομένως θα προκληθεί... Με κύρια σημεία, την κατάργηση των ελέγχων στις τιμές... Τη μείωση των μισθών με την διάσπαση των εργαζομένων και την αφαίρεση των εργατικών δικαιωμάτων... Τη μεγαλύτερη ελευθερία στο διεθνές εμπόριο, την επένδυση-μετακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων και υπηρεσιών... Τις περικοπές των Δημόσιων δαπανών για κοινωνικές υπηρεσίες, όπως είναι η συντήρηση δρόμων, γεφυρών, έργων υποδομής ή προστασία του περιβάλλοντος και άλλα, με αντιστάθμισμα τις φορολογικές ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων... Τις ιδιωτικοποιήσεις με την πώληση των κρατικών επιχειρήσεων σε ιδιώτες επενδύτες, όπως τράπεζες, ενέργεια, ηλεκτρισμός, τηλεπικοινωνίες, βιομηχανίες κλειδιά, σχολεία, νοσοκομεία, διόδια, νερό... Με την εξαφάνιση κάθε έννοιας κοινού οφέλους και κοινωνικότητας καθιστώντας κυρίαρχη την ιδιωτική πρωτοβουλία... Καταπιέζοντας τα ασθενέστερα στρώματα των κοινωνιών, εξαναγκάζοντας τα, να βρίσκουν μόνα τους λύσεις στην έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και κοινωνικής ασφάλισης... Για να μας πείσουν βέβαια για όλα αυτά, οι πατέρες του «νέο» φιλελευθερισμού, μας λένε με τον πιο απλό τρόπο ότι όλα γίνονται για το καλό μας..., ότι μια αγορά χωρίς κανόνες είναι ο καλύτερος τρόπος για την αύξηση της παραγωγικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία τελικά θα ωφελήσει όλους μας... Και όποιος αποτύχει σε ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα, θα είναι ανάξιος, τεμπέλης, ανίκανος και ότι άλλο φαντασθεί κανείς...

Ξεκάθαρο παράδειγμα νεοφιλελευθερισμού στην πράξη, έγινε στην Χιλή με την ανατροπή του δημοφιλούς καθεστώτος του Προέδρου Αλλιέντε, με το πραξικόπημα του 1973 (χάρη στον οικονομολόγο του πανεπιστημίου του Σικάγο Μίλτον Φρίντμαν). Ακολούθησαν και άλλες χώρες όπως το Μεξικό όπου οι μισθοί μειώθηκαν κατά 40-50% όταν το κόστος ζωής αυξήθηκε κατά 80%, όπου πάνω από 20.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν και 1.000 κρατικές επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν...

Σήμερα, η ανθρωπότητα βλέπει το νεοφιλελευθερισμό ως απειλή... και έχουν αναπτυχθεί σε παγκόσμια κλίμακα μεγάλα και σημαντικά κινήματα, όχι με σκοπό να αλλάξουν τον κόσμο..., αλλά, απλά ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την προάσπιση του κοινωνικού κράτους...

Στην Αργεντινή, που πριν από πενήντα χρόνια εθεωρείτο μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του τρίτου κόσμου, πασχίζουν τώρα να βγουν από την οικονομική κρίση που προκάλεσαν οι νεοφιλελεύθεροι πειραματισμοί της δεκαετίας του 90.

Το 57% των Αργεντινών ζει στη φτώχεια με την ανεργία επίσημα στο 30% με τους εργαζόμενους να προσπαθούν να κινήσουν από μόνοι τους τα παροπλισμένα εργοστάσια... Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της Νιού Γιορκ Τάιμς: «Αντί να αποδεχθούν αυτή την κατάσταση οι εργαζόμενοι, με την υποστήριξη των αριστερών οργανώσεων και των γειτονιών, έχουν αγκαλιάσει την ιδέα του λαϊκού καπιταλισμού, καταφέρνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις να πείσουν τα δικαστήρια να τους επιτρέψουν να αναλάβουν τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεων...»

Ο λαϊκός καπιταλισμός και ο de facto σοσιαλισμός, θεραπεύει πλέον τις πληγές του Αργεντίνικου νεοφιλελευθερισμού... 160 εργοστάσια με 10.000 εργάτες αναστήθηκαν με την αυτοδιαχείριση, γράφουν οι Αμερικανικές εφημερίδες...

Τα περισσότερα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια είναι συγκεντρωμένα στο Μπουένος Αϊρες και τα περίχωρα, όπου βρίσκεται η καρδιά της βιομηχανίας της Αργεντηνής. Σε πολλά από αυτά, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της Νιού Γιορκ Τάιμς, η παραγωγή έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με τα χαμηλά επίπεδα της περιόδου της κρίσης, υπολείπονται όμως αρκετά των επιπέδων των αρχών του 90.... Οι μισθοί έχουν και αυτοί διπλασιαστεί, ενώ διεξάγονται μηνιαία συμβούλια, στα οποία οι εργαζόμενοι εκλέγουν τους διευθυντές και συζητούν θέματα των μισθών και των προσλήψεων. Η ισχνή ανάκαμψη, πάντως της οικονομίας έχει ανοίξει την όρεξη σε ορισμένους πρώην ιδιοκτήτες που προσπάθησαν να πάρουν τα εργοστάσια τους πίσω, συνήθως με την βοήθεια της αστυνομίας, όπως έγινε με την κλωστοϋφαντουργία Μπρούκμαν τον Απρίλιο, κατηγορώντας τους καταληψίες εργαζόμενους ως «παραβάτες και κλέφτες».

Γίνεται πλέον φανερό ότι οι επωφελούμενοι από τον νεοφιλελευθερισμό είναι μια μειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού. Για την συντριπτική πλειοψηφία επιφέρει περισσότερη εξαθλίωση απ' ότι πριν... χωρίς τα μικρά και σκληρά κερδισμένα δικαιώματα των τελευταίων εξήντα χρόνων...

Του Ζήση Σπύρου

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: Elizabeth Martinez, Arnoldo Garcia

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πρόταση προς Συμπολίτισσες και Συμπολίτες για μια Πρωτοβουλία στο Χώρο των ΜΜΕ

Για να μπορεί μια κοινωνία να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της σε οποιοδήποτε επίπεδο, πρέπει προηγούμενα να είναι σε θέση να τα καταγράψει και να μπορεί να διαλεχθεί για αυτά.

Η ελληνική κοινωνία διαλέγεται σήμερα δια των κ.κ. Λαμπράκη, Μπόμπολα, Κυριακού, Αλαφούζου, Κοντομηνά, Κουρή, Τεγοπούλου κι ολίγων άλλων παρόμοιων, οι οποίοι δεν ξεπερνούν τους δέκα, αλλά ελέγχουν το 95% της επικοινωνίας κι ενημέρωσης στη χώρα. Αυτοί μπορεί να είναι ή να μην είναι σεβαστοί ως μέλη της κοινωνίας, να κάνουν ως επιχειρηματίες τη δουλειά τους, αλλά δεν είναι απαραίτητα(κομψές οι διατυπώσεις) φερέγγυοι για τη διεξαγωγή ενός δημιουργικού δημόσιου διαλόγου. Τό αυτό, γιά άλλους λόγους, ισχύει και γιά την εκάστοτε διορισμένη διοίκηση της ΕΡΤ.

Εφημερίδες, άλλα έντυπα, ραδιοφωνικοί και μικρής εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί, ιστοσελίδες και μπλογκ, πέραν του ότι όλα μαζί δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι της δημόσιας επιρροής π.χ. του Mega, κατά κανόνα καλύπτουν μονομερώς κι όχι πάντα αμερόληπτα τις ανάγκες του δημόσιου διαλόγου.

Είναι τόσα πολλά τα κοινά προβλήματα, τόσο καινούργια ορισμένα από αυτά, τόσο έντονη η παράδοση στη χώρα του ελέγχου της δημόσιας ενημέρωσης κι επικοινωνίας, αλλά και του φανατισμού, της κοκορομαχίας, του ατεκμηρίωτου αποφθευγματικού λόγου κάθε απόχρωσης, που αν δεν υπάρξει μια δημόσια παρέμβαση μεγάλου και καταλυτικού χαρακτήρα στο χώρο της επικοινωνίας, κάθε συζήτηση περί κοινωνικής προόδου, απελευθέρωσης, μεταρρύθμισης, επαναθέσπισης, αναγέννησης κ.ο.κ. θα καταντά μια ανέξοδη κι αδιέξοδη αυτιστική φλυαρία.

Μια μαζική, δημοκρατική, δίχως ιδεολογικά προαπαιτούμενα, παρά μόνο τον έλεγχο από τους ίδιους τους πολίτες-συμμέτοχους, παρέμβαση στο χώρο των ΜΜΕ, θα μπορούσε να αποτελέσει τη σπίθα για να μπεί η ελληνική κοινωνία σε μια τροχιά δημοκρατικού και δημιουργικού επαναπροσδιορισμού.

Στόχος η συγκρότηση μιας Εταιρίας Επικοινωνίας κι Ενημέρωσης Πολιτών που θα χρηματοδοτείται από τους ίδιους τους πολίτες και για την οποία θα διασφαλισθεί ότι δεν θα μπορεί να την μονοπωλήσει κανένα άτομο ή λίγα άτομα ή κάποια οργανωμένη ομάδα. Προαπαιτούμενα μόνο δύο: Τό δικαίωμα του λόγου για όλους, το «άκουσον μεν πάταξον δε». Η απόλυτη δημοκρατία, το ισότιμο δικαίωμα της ψήφου γιά όλους τους συμμέτοχους και η εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων.

Αρχικά όσες πολίτισσες κι όσοι πολίτες συμφωνούν, μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο εγχείρημα και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε μία συγκέντρωσή τους, για να προσδιορίσουν τόσο τη νομική μορφή όσο και τα επόμενα βήματα της προσπάθειας. Ως επόμενο βήμα αυτή η συσπείρωση πολιτών μπορεί να απευθύνει ένα ευρύτατο δημόσιο κάλεσμα γιά συμμετοχή και πλαισίωση του εγχειρήματος. Ανάλογα με το εύρος της απήχησης της πρωτοβουλίας αυτής θα προσδιοριστούν και οι μορφές των ΜΜΕ που θα υιοθετηθούν.

Παράλληλα η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να επεξεργαστεί και να προτείνει μέτρα για τον δημοκρατικό δημόσιο έλεγχο των ήδη υπαρχόντων κρατικών ΜΜΕ.

Όσες Συμπολίτισσες και Συμπολίτες επιθυμούν να συμμετέχουν σε μιάν αρχική συγκέντρωση για τον ακριβή προσδιορισμό των στόχων και των βημάτων μιας τέτοιας πρωτοβουλίας στον χώρο των ΜΜΕ, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με τον υπογράφοντα. Δημοσιογράφοι ή άλλοι πολίτες που δεν επιθυμούν για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους να εκτεθούν δημόσια, μπορούν άφοβα να συμμετέχουν στην όλη προσπάθεια με όποιο τρόπο οι ίδιοι επιλέξουν. Έτσι κι αλλιώς πριν από την προτεινόμενη ιδιωτική συγκέντρωση καμμία δημοσιοποίηση δεν πρόκειται να υπάρξει. O χώρος κι ο χρόνος αυτής της συγκέντρωσης θα προσδιοριστούν ανάλογα με το μέγεθος της ανταπόκρισης.

Δημήτρης Κουμάνταρος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα..

Η πρώτη αναδάσωση στα καμένα των καλοκαιρινών πυρκαγιών του 2009, πραγματοποιήθηκε

σήμερα Παρασκευή 13 Νοεμβρίου από την Μ.Κ.Ο GREEN BELT (www.greenbelt.gr) .

Συγκεκριμένα αναδασώθηκε η θέση Καλλιθέα στο Δήμο Παλαιάς Πεντέλης στο Πεντελικό Όρος.

Στην αναδάσωση συμμετείχαν δημόσια σχολεία του Λεκανοπεδίου Αθηνών, ενώ χορηγός ήταν η Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στα πλαίσια του εκπαιδευτικού περιβαλλοντικού προγράμματός της. Στην αναδάσωση συμμετείχε και ο αμερικανός Πρέσβυς όπως επίσης και πλήθος εργαζομένων της πρεσβείας των Η.Π.Α.

Επόμενο ραντεβού τη Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στον Κοκκιναρά Πεντέλης για να φυτέψουμε 100.000 δένδρα!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

"Μία δημοσκόπησις αρίστη"...

Του Θωμα Ακρωτηριανάκη (Press-GR)

Διατυπώνω πιο κάτω κάποιες προσωπικές πολιτικές εκτιμήσεις μου.
Μία Δημοσκόπησις Αρίστη: τίς αμύνεται περί δηλώσεως ιδρυτού;

"... Ελπίζω, συνεπώς, ότι οι σύμμαχοι κι oi συνεταίροι μας θα καταλάβουν επιτέλους ότι δεν υπάρχει παρά μια Μακεδονία και η Μακεδονία αυτή είναι, είναι ελληνικη".
(Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής, αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης,Τρίτη,της Λαμπρής, 28 Απριλίου 1992, δείτε το σε βίντεο:

Η Dora δεν αμύνεται πλήρως, δεν συμφωνει πλήρως με τη δήλωση αυτή του Καραμανλή, γιαυτό και δεν θα εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ, κι αυτή είναι η άριστη δημοσκόπηση.
Την Dora θα την έκφραζε καλύτερα το εξής που κατασκευάζω:

"Ελπίζω, συνεπώς, ότι όλοι εμείς στην Ελλάδα θα καταλάβουμε επιτέλους αυτό που μας λένε οι σύμμαχοι κι οι συνεταίροι μας πως υπάρχουν δύο Μακεδονίες και μόνο η μια είναι, είναι ελληνική".

Σχόλιο:

«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και de facto) εφόσον το όνομα «Μακεδονία» χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι, στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων»

Ανδρέας Παπανδρέου
23 Απριλίου 1992

Όλα μπορεί ο Έλληνας να τα συγχωρήσει εκτός από αυτό που απευχόμαστε να έχει προσυμφωνηθεί...

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Εκτός από αμετροεπής, δημαγωγός και Κολοτούμπας ο Καρατζαφέρης, κατάντησε και γλείφτης!!!

Εκεί που έφτυνε γλείφει, διαβάζουμε στο blog (KENTΡΙ)

Εδώ και μέρες κυκλοφορούσαν πληροφορίες ότι ο Γ.Καρατζαφέρης έχει αποφασίσει να στηρίξει την Ντόρα και αυτό γιατί ο πιο δεξιός Σαμαράς θα αποτελούσε ανάχωμα για τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Ν.Δημοκρατίας που θέλουν να κινηθούν προς το ΛΑΟΣ, ενώ η Ντόρα που κοιτάει πέρα από τον Ατλαντικό είναι εύκολο να χτυπηθεί στα εθνικά θέματα που αποτελεί προνομιακό πεδίο και κύρια πηγή άντλησης ψηφοφόρων του κόμματος του ΛΑΟΣ.
Ο Γ. Καρατζαφέρης βλέποντας ότι η συμμαχία Δημήτρη-Αντώνη έχει φέρει νέα δυναμική στον Αντώνη, αποφάσισε να στηρίξει εμέσως πλην σαφώς την Ντόρα.
Βγήκε λοιπόν στον RealFM και είπε στον Χατζηνικολάου: "Η Ντόρα Μπακογιάννη μπορεί να κρατήσει το κόμμα της Ν.Δημοκρατίας, ο Σαμαράς όμως όχι, και αυτό γιατί η διάσπαση για την Ν.Δημοκρατία δεν είναι μακρυά" και πιο μετά συνέχισε λέγοντας ότι, «το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί νίκη του Α. Σαμαρά», «ο οποίος κινείται πιο δεξιά από την Ντόρα, θα ήταν πιο δύσκολο να αντιπολιτευτεί το ΠΑΣΟΚ που κινείται στην κεντρωοαριστερό χώρο, ενώ με τη Ντόρα τα πράγματα θα ήταν ακριβώς το αντίθετο, αφού η οικογένεια Παπανδρέου (που παραδοσιακά αντιπαθεί το Μητσοτακέϊκο) δεν θα ήθελε στην αντιπολίτευση κάποιον που κινείται στον ίδιο χώρο»!!!
Όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματικά... Η κίνηση αυτή ήταν πολύ καλά σχεδιασμένη.
την ιδέα για την ανάρτηση, όπως και πάρα πολλά στοιχεία την πήρα από τον UDemand και τώρα έχω μπει σε πολλές σκέψεις...
Εάν η Ντόρα εκπροσωπεί τον κεντρώο ας πούμε χώρο και ο Καρατζαφέρης ήταν το "μαύρο πρόβατο", γιατί όπως Η ΙΔΙΑ είχε πει λίγο πριν τις εκλογές είναι "ακραίο στοιχείο", μήπως έχουν μπερδέψει λίγο τα μπούτια τους εκεί στα εσωκομματικά εκλογομαγειρεία; Τελικά μου φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή στη Ν.Δ. ισχύει το "δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η δεξιοτέρα" !!!

Σχετικές κολοτούμπες:
Ο κολοτούμπας Καρατζαφέρης
Ο «κύριος» Καρατζαφέρης
Nεα κολοτούμπα του κολοτούμπα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ.
Το πήρε το μήνυμα ο Καρατζαφέρης, ο Ψινάκης δεν θα είναι υποψήφιος

κ.α.πολλές κ.

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ.Μπατζελή: "ΔΕΝ δικαιούστε να ομιλείτε κ.Χατζηγάκη"

Η νέα Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι γνωρίζει άριστα τα προβλήματα των αγροτών και ότι μπορεί να δώσει νέα προοπτική, αποφασιστικές λύσεις αλλά κυρίως τη μεγάλη ελπίδα στα χρονίζοντα προβλήματα τους.

ΚΟΝΤΡΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗ

"MHN με προκαλείτε" !!! Τολμηρή και αποφασιστική η κ.Μπατζελή καθήλωσε με αφοπλιστικά επιχειρήματα το προκάτοχό της, σεβόμενη μόνον την υστεροφημία του.

Η αμετροέπεια και η έλλειψη αυτοκριτικής (έστω, με την ανάληψη των αυτονοήτων ευθυνών) του κ.Χατζηγάκη ανάγκασε τη κ.Υπουργό να τον αποστομώσει λέγοντας του:

"ΔΕΝ δικαιούστε να ομιλείτε κ.Χατζηγάκη"

Νάσος
========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Tα θερμά μας Συλλυπητήρια στην οικογένεια του πρώην πρωθυπουργού.

Απεβίωσε η Αλίκη Καραμανλή (imerisia)

Tα θερμά του συλλυπητήρια εξέφρασε στον κ. Καραμανλή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής

Απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών η Αλίκη Καραμανλή, μητέρα του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κώστα Καραμανλή, η οποία νοσηλευόταν με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και σε κρίσιμη κατάσταση από τις 5 Οκτωβρίου στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν».Tα θερμά του συλλυπητήρια εξέφρασε στον κ. Καραμανλή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής. «Οι σκέψεις μου, οι σκέψεις μας είναι κοντά σας», ανέφερε ο κ. Παπανδρέου.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ανακοίνωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για την 36η επέτειο του Πολυτεχνείου

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 22
Τηλ.: 210-3665313
Fax: 211-5555904
e-mail: neolaia@pasok.gr

Παρασκευή, 12 Νοεμβρίου 2009

Ανακοίνωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ
για την 36^η επέτειο του Πολυτεχνείου

Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ελληνικός λαός, με μπροστάρη τη νεολαία, έσπασε τον γύψο, που οι δικτάτορες έβαλαν στην Ελλάδα, τον Απρίλη του 67’.

Το κυρίαρχο σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αλλά και η απαίτηση για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ συμπύκνωσαν τις διεκδικήσεις και τα οράματα του ελληνικού λαού. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου έγιναν οι συνεχιστές της διαρκούς θυσίας του ελληνικού λαού στο βωμό του αγώνα για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η εξέγερση σηματοδότησε την «αρχή του τέλους» της χούντας των συνταγματαρχών και αναμφισβήτητα υπήρξε η πιο φωτεινή πράξη αντίστασης σε μια σκοτεινή επταετία για τον τόπο.

Η 17η Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί απλώς ένα χρονικό ορόσημο, αλλά πολύ περισσότερο ένα διαχρονικό σύμβολο διεκδικήσεων του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο. Οι αγώνες της δεκαετίας του ’60 ενάντια στο κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς αλλά και η άνοιξη της Πράγας και ο γαλλικός Μάης του ’68 είναι οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας μαζικών διεκδικήσεων των λαών για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Σήμερα, τα μηνύματα εκείνων των εξεγέρσεων δεν μπορούν και δεν πρέπει να περιορίζονται σε επετειακές εκδηλώσεις και σε μια ξύλινη «αγωνιστική» ρητορική. Σήμερα οφείλουμε να διατρανώσουμε τη διαφοροποίησή μας στους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και τους πολιτικούς τους ομοϊδεάτες. Οι πολιτικές τους απέτυχαν και οδήγησαν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών, επιτείνοντας την ύπαρξη ενός κόσμου με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικές αφετηρίες.

Στον αντίποδα λοιπόν των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων και επιλογών, προβάλλει η ανάγκη δημιουργίας ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος ιδίως της νέας γενιάς και αφύπνισης των νεανικών συνειδήσεων, η ανάγκη να αγωνιστούμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, για αυτοδιάθεση των λαών, εκδημοκρατισμό και ειρηνική συνύπαρξη. Η ανάγκη να αγωνιστούμε για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών για έναν κόσμο με ισότητα ευκαιριών και κοινωνική αλληλεγγύης.

Καλούμε την αγωνιζόμενη νεολαία καθώς και κάθε δημοκράτη πολίτη να συμμετάσχει στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου και στην πορεία το απόγευμα της Τρίτης 17 Νοέμβρη 2009. Η συμμετοχή όλων να αποτελέσει τη δέσμευση για συνέχιση και ενίσχυση των διεκδικήσεων για:

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ - ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ- ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΕΙΡΗΝΗ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το έλλειμα, το ασφαλιστικό και τα λαμόγια οδήγησαν στην παραίτηση Καραμανλή

Ακτιβιστής

Ήταν και είναι παγιωμένη η πεποίθηση ότι ο Καραμανλής παρέδωσε την διακυβέρνηση στον Γιώργο Παπανδρέου.

Αυτό που δεν είχε απαντηθεί με σαφήνεια μέχρι τώρα ήταν ο λόγος που τον οδήγησε να το κάνει. Κι αυτό γιατί με τις βερμπαλιστικές προεκλογικές ρουκέτες του τύπου "Πού πήγαν τα λεφτά κ. Καραμανλή;" και "Λεφτά υπάρχουν" συσκότισαν τους λόγους της απόσυρσης Καραμανλή. Αυτά ήταν τα κύρια συνθήματα που διαλάλησε το ΠΑΣΟΚ για να εξαγοράσει τις ελπίδες, λαμβάνοντας την λαϊκή εντολή. Και έγινε πιστευτό από τα μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων πως για το πρόβλημα έφταιγε καθοριστικά η ανικανότητα της δεξιάς διακυβέρνησης και μόνο. Και ότι θα αρκούσε ένα νοικοκύρεμα της Ελληνικής Οικονομίας και του Κράτους για να τραβήξουμε ξανά προς τη δόξα. Και βγαίνανε όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με χαμόγελα και άνεση να στηρίξουν τα αίολα επιχειρήματα. Ακόμη και μετά τις εκλογές, οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης ισχυρίζονταν πως και η φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική θα εφαρμοζόταν αλλά και επώδυνα μέτρα δεν θα χρειαζόταν να ληφθούν.

Και μετά....

Και μετά.... δεν ήρθε ο έρωτας.

Μετά έπεσε το "THE GAME IS OVER", "το παιχνίδι τελείωσε", από τον Γιούγκερ.

Μετά άρχισαν να καγχάζουν οι Ευρωπαίοι με τα "Greek statistics".

Μετά χαρακτηρίστηκε η Ελληνική οικονομία ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας για την Ευρωζώνη.

Μετά αρχίζει η σκληρότερη επιτήρηση, με την έλευση, από βδομάδα, Ευρωπαίων που θα ελέγξουν τα στοιχεία της Οικονομίας μας.

Μετά ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. ( Κατά τον Λοβέρδο: "το ανοίξαμε μόνοι μας, όταν διαπιστώσαμε πριν 15 μέρες το μέγεθος του προβλήματος")

Και εδώ δίδεται η απάντηση για ποιό λόγο ο Καραμανλής έκανε πάσα την Κυβέρνηση:

1. Γιατί γνώριζε - και μάλιστα πολύ καλά τα προβλήματα - από πριν.
2. Γιατί είχε καταλήξει στην διαπίστωση πως με τους άχρηστους και τα λαμόγια που τον περιστοίχιζαν θα ήταν αδύνατο να δοθούν λύσεις.
3. Γιατί βλέποντας να τον πνίγουν τα αδιέξοδα, έκρινε πως έπρεπε βέβαια να παρθούν σκληρά μέτρα -το είπε- αλλά δεν ήταν σε θέση να τα λάβει εκείνος. Και έτσι αποφάσισε να παραχωρήσει το "μαγαζί".

Και έτσι πήγε στην παραίτηση και με αίτημα για "νωπή εντολή" προκήρυξε τις εκλογές του Οκτώβρη. Και μάλιστα "υποσχέθηκε" να εφαρμόσει δυσάρεστα και σκληρά αντιλαϊκά μέτρα για να βγει η χώρα από την κρίση (διεθνή ή εγχώρια).
Το θάρρος του έφτανε μέχρι εκεί.

Δεν είχε περισσότερο (μάλλον το έχασε στου Μπαϊρακτάρη) ώστε να βγει και να ομολογήσει ότι τα διάφορα κοπρόσκυλα "έφαγαν τα πάντα" κι ότι το "ταμείον είναι μείον".

Και έτσι η διακυβέρνηση πέρασε σ' αυτούς που πίστευαν πως "λεφτά υπάρχουν". Εδώ μπαίνει το ερώτημα: " Καλά δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;"

Αν είναι δυνατόν.

Αν δεν γνώριζαν και δεν "υποψιαζότανε" την έκταση της τρύπας, μάλλον θα πρέπει να χαρακτηριστούν αφελείς.

Αν πάλι ήταν σε γνώση τους αλλά σφύριζαν αδιάφορα θα μπορούσαν να τους προσάψουν την κατηγορία των καιροσκόπων.

Όπως και νάχει όμως, η καυτή πατάτα τώρα είναι στα χέρια τους. Και το ερώτημα είναι πως θα προσεγγίσουν τα προβλήματα. Επιλύοντάς τα ή μεταθέτοντας τη λύση για αργότερα;

Η δεύτερη επιλογή αποδείχθηκε η προσφιλής και ακολουθούμενη με θρησκευτική ευλάβεια από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Τώρα όμως απαιτούνται ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ΠΡΑΞΕΙΣ.

Και ενδεχόμενα δυσάρεστες και για τα μεσαία στρώματα.

Αλλά πριν τολμήσετε να τα ανακοινώσετε θα πρέπει να είστε βέβαιοι ότι οι μεγαλοκαρχαρίες και τα λαμόγια (διαχρονικά και κυρίως κομματικά) θα πληρώσουν πρώτοι τον βαρκάρη.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η ψυχοπονιάρικη δημοσιογραφία

Tου Πασχου Μανδραβελη kathimerini

Aνοιχτή διακυβέρνηση και στις ΔΕΚΟ; Με βιογραφικά, βαβούρα και καθυστερήσεις; Μα γίνονται στην Ελλάδα αυτά; Δεν υπάρχουν τίποτε φίλοι του πρωθυπουργού να στελεχώσουν αυτούς τους καίριους τομείς; Τίποτε κουμπάροι, έστω; Είναι δυνατόν να ξαναπεράσει η ελληνική δημοσιογραφία αυτά που πέρασε με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων; Βλέπετε, ιστορικά οι Ελληνες δημοσιογράφοι αγωνιούν για δύο πράγματα: για το κομματικό κράτος και για τις καθυστερήσεις που προκαλεί κάθε απόπειρα κατάργησής του. Το ακούγαμε και παλιότερα με το ΑΣΕΠ: Σε κάθε καθυστέρηση προτεινόταν άμεσα η παράκαμψή του. Κατόπιν γράφονταν αναλύσεις επί αναλύσεων, για το κομματικό κράτος που μπήκε από τα πολλά παράθυρα που έχει το ΑΣΕΠ.

Πολλοί υποψιάζονται ότι για την κατάσταση του διαρκούς κλαυθμού που επικρατεί στα ΜΜΕ φταίνε τα διαπλεκόμενα. Αυτό είναι η μισή αλήθεια, διότι στα κανάλια κλαίνε και για τα ντέρτια του εξωτερικού. Σπανίως μας εξηγούν τι πάει στραβά σε μια περιοχή του κόσμου, απλώς μας επισημαίνουν πόσο δύσκολα είναι εκεί τα πράγματα· ακόμη και όταν το αφεντικό δεν έχει εκεί δουλειές. Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η παράδοση της «κλαίουσας δημοσιογραφίας»;

Στην Ελλάδα -όπου ως γνωστόν θάλλει ο μελοποιημένος κλαυθμός- όποιος δημοσιογράφος θέλει να έχει στην AGB μοίρα πρέπει να κλαίει στο μικρόφωνο. Ετσι κι αλλιώς, πάρχει μια τεράστια ανατολίτικη παράδοση, οι Ελληνες τηλεπαρουσιαστές κλαυθμυρίζουν επί παντός. Οχι γι’ αυτούς, αλλά για τις φουκαριάρες τις μάνες.

Δακρύζουν, για παράδειγμα, τα χαράματα όταν ψυχόπονοι εργατολόγοι τούς εξηγούν ότι οι Ελληνίδες μανούλες, αυτές που μεγάλωσαν γενιές και γενιές ηρώων, δεν θα πάρουν σύνταξη στα 50 όπως γινόταν στην παλιά καλή «Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ελλάδος». Κατά τις δέκα θα κλάψουν παρέα για κάποιες άλλες ηρωικές μάνες, αυτές που μεγάλωσαν τα παιδιά τους για να τα βάλουν στα Stage, και τώρα τα βλέπουν στους πέντε δρόμους (σ. σ.: είναι πέντε συγκεκριμένοι οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας τους οποίους κλείνουν και οι σταζιέρ ζητώντας μονιμοποίηση). Οι δημοσιογράφοι θα εξηγήσουν στους πολίτες πόσο ανάλγητη έχει γίνει η σύγχρονη κοινωνία (σχεδόν «νεοφιλελεύθερη») που σκοτώνει τα όνειρα τόσων παιδιών, αφού δεν τα ταχτοποιεί σε μια θεσούλα στο Δημόσιο. Δίπλα τους σοσιαλιστές εργατολόγοι που θα ελεεινολογήσουν το ανάλγητο κράτος το οποίο στέλνει σωρηδόν τα νέα παιδιά στο γραφείο τους για να κάνουν μαζικές αγωγές και να κατακτήσουν με δικαστικούς αγώνες τα δικαιώματά τους.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά τελειώνει η πρωινή ζώνη Καζαντζίδη, που ευφημίζεται ως «ενημερωτική». Κατόπιν η ελληνική τηλεόραση σε ανώτερες μορφές κλαυθμού. Ως γνωστόν στην Ελλάδα δεν υποφέρουν μόνο τα νέα παιδιά που δεν έχουν δημόσιο μοίρα, υποφέρουν και οι ιδιοκτήτες ακινήτων που πρέπει να πληρώνουν φόρους για να μπορούν τα νέα παιδιά να τακτοποιούνται κατά χιλιάδες στο Δημόσιο. Ετσι, ο κλαυθμός γίνεται στερεοφωνικός. Από τη μια, ψυχοπονάνε τους «σταζιέρ που θα μείνουν στον δρόμο» («τι θα κάνουν τώρα αυτά τα παιδιά;) και από την άλλη δακρύζουν για τους μικρομεσαίους που γονατίζουν από τους φόρους («πώς θα επιβιώσουν αυτά τα μαγαζιά;») και στο τέλος όλοι μαζί κλαίμε για το επίπεδο της δημοσιογραφίας.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Μια άλλη ανάγνωση της μάχης για την ηγεσία της ΝΔ

tapragmata

Στη μάχη για τη διαδοχή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, συμβαίνουν πρωτοφανή πράγματα, που θα προσδιορίσουν τη φυσιογνωμία της ελληνικής κεντροδεξιάς για πολλά χρόνια.

Για πρώτη φορά, η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών στηρίζει το πρόσωπο της επιλογής του, έχοντας όμως ως πρώτο μέλημα την επόμενη μέρα. Από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ είναι ζήτημα αν δέκα μέλη της έχουν «ξεσπαθώσει», κατά το κοινώς λεγόμενο, υπέρ ενός συγκεκριμένου υποψηφίου. Οι υπόλοιποι στηρίζουν μεν, αλλά πρωτίστως διαφυλάσσουν τη δυνατότητα να πορευθούν μαζί μετά τις 29 Νοεμβρίου.

Δεν είναι αυτή η εικόνα, όμως, στο κατεστημένο αυτού του τόπου, το οποίο πάντοτε μέχρι τώρα έριχνε το βάρος του υπέρ μιας κατάστασης στην πολιτική, και με αυτό τον τρόπο προσδιόριζε τις εξελίξεις και εξασφάλιζε τη δική του επιβίωση. Οι δυνάμεις που εδώ και χρόνια καθορίζουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα ευνόησαν την εκλογή του Γεωργίου Ράλλη ως διαδόχου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αφήνοντας εκτός νυμφώνος τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Οι ίδιες δυνάμεις έριξαν το βάρος τους υπέρ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κι όχι υπέρ του Κωστή Στεφανόπουλου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Το ίδιο έγινε με την υποψηφιότητα Έβερτ (κι όχι Βαρβιτσιώτη) το 1993, Σημίτη (κι όχι Αρσένη ή Τσοχατζόπουλου) το 1996, Καραμανλή κι όχι Σουφλιά ή Έβερτ το 1997, Γιώργου Παπανδρέου (κι όχι Ευάγγελου Βενιζέλου) το 2007.

Την ώρα της πολιτικής κρίσης σε μια από τις δυο παρατάξεις εξουσίας, ένα αόρατο χέρι, θαρρεί κανείς, σύντασσε όλο και περισσότερες δυνάμεις πίσω από έναν υποψήφιο, γέρνοντας και την πλάστιγγα, τελικά, υπέρ του.

Σήμερα, είναι η πρώτη φορά που αυτό (ακόμα) δεν το έχουμε δει. Η υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη ξεκίνησε ως αναμφίβολα η ισχυρότερη (όπως του Ευάγγελου Βενιζέλου πριν δυο χρόνια), με τον Τύπο και τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες να την ευνοούν. Άλλωστε η ΝΔ υπήρξε επί 35 χρόνια κόμμα του συστήματος, ακόμα κι όταν το σύστημα την άφηνε εκτός νυμφώνος.

Όταν άλλαξε το εκλογικό σώμα και η υποψηφιότητα Σαμαρά (βοηθούσης της σωρείας λαθών από πλευράς Μπακογιάννη) έδειξε εμφανή σημεία αντοχής, το σύστημα παρακολουθούσε τις εξελίξεις από απόσταση. Όταν η αντοχή Σαμαρά μετετράπη σιγά- σιγά σε δυναμική μέσα στην κοινωνία, συνέβη το πρωτοφανές: Ένα τμήμα του κατεστημένου, μαθημένο να πηγαίνει με το νικητή, εκτίμησε ότι ο Σαμαράς μπορεί να ανατρέψει τα προγνωστικά και να είναι εκείνος ο ηγέτης της ΝΔ μετά τις 29 Νοεμβρίου. Μετακινήθηκε, λοιπόν, προς το Μεσσήνιο πολιτικό, και αυτή του η μετακίνηση είχε ως αποτέλεσμα –πέραν των άλλων που θα αναλύσουμε τις επόμενες ημέρες- την απρόσμενη από πολλούς προσχώρηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου στην προσπάθεια Σαμαρά.

Το κατεστημένο, όμως, γνωρίζει πριν και πάλω από όλα, ένα πράγμα: Αν δεν παραμείνει ενωμένο στον καθορισμό των εξελίξεων, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη δική του επιβίωση. Γι αυτό οι επόμενες ημέρες μέχρι τα τέλη του μηνός, όταν στηθούν οι κάλπες στη ΝΔ, θα είναι εξόχως ενδιαφέρουσες…-

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΣΩΝ ΑΠΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ

ΤΡΑΠΕΖΕΣ - ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΑΦΑΙΡΕΣΗ ΧΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΠΟΣΩΝ ΑΠΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΣ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑΣ-1

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ερχεται έξυπνο «πόθεν έσχες» για όλους από το 2010

Στις δηλώσεις περιουσιακά στοιχεία, εισοδήματα, αγορές, καταθέσεις, επενδύσεις ΤΟΒΗΜΑ

«Πόθεν έσχες» για όλους ετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών. Ολα τα περιουσιακά στοιχεία, τα εισοδήματα από κάθε πηγή, οι αγορές μέσω πιστωτικών καρτών, οι καταθέσεις σε τράπεζες, οι αγορές μετοχών και οι τοποθετήσεις σε αμοιβαία κεφάλαια και η αγορά ομολόγων θα αναγράφονται από το επόμενο έτος στη φορολογική δήλωση που θα κληθούν να υποβάλουν 8.500.000 φορολογούμενοι με σκοπό να γίνουν διασταυρώσεις και να εντοπιστούν όσοι φοροδιαφεύγουν. Η κυβέρνηση, διά στόματος του υπουργού Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου , προχωρεί σε ριζικές αλλαγές στο σύστημα των τεκμηρίων διαβίωσης εφαρμόζοντας ένα νέο και διευρυμένο «πόθεν έσχες» για όλους, είτε δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα. Μάλιστα όπως απάντησε σε ερώτηση του «Βήματος», « αυτή τη στιγμή υπάρχει ένας πολύ μεγάλος πλούτος, ο οποίος φοροδιαφεύγει. Αυτό είναι βαθύτατα κοινωνικά άδικο. Λαμβάνω καθημερινά στο προσωπικό μου mail πάρα πολλά μηνύματα από πολλούς πολίτες ακριβώς σε αυτή την κατεύθυνση, που μας λένε φτιάξτε ένα φορολογικό σύστημα πιο δίκαιο, αποτυπώστε στις φορολογικές δηλώσεις όλα τα εισοδήματα και τον τρόπο διαβίωσης των πολιτών, έτσι ώστε να μη συνεχίζουν να πληρώνουν οι γνωστοί ».

Το νέο έντυπο φορολογικής δήλωσης που θα συμπληρώσουν όλοι οι φορολογούμενοι το 2010 θα περιλαμβάνει αναλυτικούς κωδικούς οι οποίοι θα αφορούν σχεδόν το σύνολο των δαπανών που πραγματοποιούν τα νοικοκυριά, όπως είναι η αγορά αυτοκινήτων, ακινήτων, σκαφών αναψυχής, μετοχών, είτε αυτές γίνονται με μετρητά είτε με πιστωτικές κάρτες. Από τις συγκεκριμένες δαπάνες δεν θα εξαιρούνται ούτε τα δίδακτρα των φροντιστηρίων και των ιδιωτικών σχολείων, τα ενοίκια πρώτης, δεύτερης ή εξοχικής κατοικίας, οι αγορές καταναλωτικών αγαθών πάνω από κάποια αξία, π.χ.

1.000 ευρώ, η διαμονή σε ξενοδοχεία, τα αεροπορικά εισιτήρια και γενικά ό,τι μπορεί να θεωρηθεί οικογενειακή δαπάνη. Παράλληλα, το υπουργείο Οικονομικών θα ζητήσει να αναγραφούν τα αναλυτικά στοιχεία όλων των καταθετικών λογαριασμών που διατηρεί η οικογένεια και τα προστατευόμενα μέλη. Με αυτόν τον τρόπο το υπουργείο Οικονομικών ευελπιστεί να συλλάβει μέρος έστω της καλπάζουσας φοροδιαφυγής η οποία έχει οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού.

Τα τεκμήρια διαβίωσης όπως ισχύουν σήμερα θα αποτελέσουν παρελθόν, καθώς θα αντικατασταθούν π.χ. στην περίπτωση των αυτοκινήτων, των ακινήτων και των σκαφών αναψυχής από τις πραγματικές δαπάνες που πραγματοποιεί ο φορολογούμενος κάθε χρόνο για να συντηρεί και να χρησιμοποιεί τα συγκεκριμένα περιουσιακά στοιχεία. Χαρακτηριστική ήταν χθες η δήλωση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου, ότι θα πρέπει για παράδειγμα κάποιος να εξηγήσει «γιατί έτυχε να αγοράσει ένα σπίτι, δύο σκάφη και ένα αυτοκίνητο, όταν είναι γιατρός του ΕΣΥ ». Η συγκεκριμένη αναφορά δείχνει το βάθος των ελέγχων που πρόκειται να διενεργήσει το υπουργείο Οικονομικών με στόχο να φέρει στην επιφάνεια αδήλωτα εισοδήματα ή κεφάλαια που έχουν προέλθει από παραοικονομία. Σύμφωνα πάντοτε με τον υπουργό, θα χρησιμοποιηθεί η διαδικασία υποβολής φορολογικών δηλώσεων, για να αποτυπώνονται με όσο μεγαλύτερη ακρίβεια και πληρότητα τα κάθε είδους περιουσιακά στοιχεία του έλληνα φορολογούμενου. Αυτό που θα συζητηθεί, στο πλαίσιο του κοινωνικού διαλόγου για την αλλαγή του φορολογικού συστήματος, θα είναι σύμφωνα με τον κ. Παπακωνσταντίνου ένα σύστημα καλύτερης αποτύπωσης όλων αυτών των περιουσιακών στοιχείων, έτσι ώστε κατόπιν, με διασταυρώσεις, να ελέγχονται φορολογούμενοι και κοινωνικές ομάδες, στις οποίες υπάρχει μεγάλη υποψία φοροδιαφυγής.

Τα τεκμήρια που ισχύουν σήμερα βοηθούν κάποιον να ξεφύγει από την τσιμπίδα της Εφορίας, καθώς με μια μικρή «ποινή» μπορεί να χρησιμοποιεί πολύ ακριβά αυτοκίνητα ή υπερπολυτελή ακίνητα χωρίς να καταβάλλει επιπλέον φόρους. Αυτό είναι κοινωνικά άδικο, όπως είπε ο κ. Παπακωνσταντίνου. Παράλληλα, στο υπουργείο Οικονομικών μελετούν την κατάργηση σημαντικού αριθμού φοροαπαλλαγών.
========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πρώτο μέτρο: σύνταξη στα 65 για όλους

Εξεταστική Επιτροπή για τις ευθύνες με τη «δημιουργική λογιστική»

ΤΟΒΗΜΑ

Υπό την ασφυκτική πίεση των Βρυξελλών οι οποίες απαιτούν από την κυβέρνηση να λάβει ουσιαστικά μέτρα για τη μείωση των ελλειμμάτων όπως έκαναν άλλες χώρες, με πρώτη την Ιρλανδία η οποία προχώρησε ακόμη και σε περικοπές μισθών στο Δημόσιο, ο υπουργός Οικονομικών κ. Γ. Παπακωνσταντίνου ανήγγειλε χθες ότι το επόμενο μέτρο θα είναι η εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης ανδρών- γυναικών στο Δημόσιο.

Με ειδικό νομοσχέδιο το οποίο προηγουμένως θα συμφωνηθεί με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε σταδιακή εξίσωση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στο Δημόσιο, ώστε όλοι να αποχωρούν στο 60ό ή στο 65ο έτος (ανάλογα με τα χρόνια υπηρεσίας), και εν συνεχεία θα αρχίσει διάλογο για το Ασφαλιστικό. Ο υπουργός απέφυγε χθες να εξειδικεύσει τους στόχους των αλλαγών που επιθυμεί η κυβέρνηση και οι οποίοι προφανώς θα σχετίζονται με την ανάγκη εξοικονόμησης πόρων στο ασφαλιστικό σύστημα.

Στο τέλος της τρέχουσας εβδομάδας ή στις αρχές της επομένης αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή και το σχέδιο νόμου για την ανεξαρτητοποίηση της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας. Ο κ. Παπακωνσταντίνου ερωτηθείς αν θα προσωποποιηθούν ευθύνες για την αναξιοπιστία των ελληνικών στατιστικών στοιχείων και αν μάλιστα « η κυβέρνηση θελήσει να φέρει το ζήτημα σε Εξεταστική Επιτροπή », απάντησε ότι αναμένει το πόρισμα της Ανεξάρτητης Επιτροπής που έχει συσταθεί για την ποιότητα των στοιχείων το οποίο και θα καταθέσει στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής.

Η επιτροπή είναι αυτή που θα αποφασίσει για το θέμα της απόδοσης ευθυνών σε συγκεκριμένα πρόσωπα δήλωσε ο υπουργός, σημειώνοντας ότι αυτό επιζητεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Σημείωσε, επίσης, ότι στο Εco/Fin που θα συνέλθει τον Φεβρουάριο θα αποφασιστεί η περίοδος προσαρμογής που θα δοθεί στην Ελλάδα προκειμένου να μειώσει το δημοσιονομικό έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ, αλλά αυτή η προσπάθεια θα πρέπει να ξεκινήσει από το 20010. Οπως ανέφερε, είναι βέβαιο ότι η Ελλάδα θα ενταχθεί στο άρθρο 104 παρ. 9 όσον αφορά την επιτήρηση, και θέση της ελληνικής κυβέρνησης είναι να δοθεί ικανός χρόνος «για μια διατηρήσιμη δημοσιονομική προσαρμογή που να μη φορτώνεται στην πλάτη του έλληνα πολίτη». Διέψευσε, ωστόσο, ότι η ένταξη της χώρας στο άρθρο 104 παρ. 9 συνεπάγεται και έλεγχο των κονδυλίων του ΕΣΠΑ.

Ωστόσο ο μεγάλος φόβος που επικρατεί στο οικονομικό επιτελείο είναι η στάση των αγορών και των διεθνών οίκων αξιολόγησης που παρακολουθούν τις εξελίξεις.

Σχολιάζοντας τον μεγάλο αυτό κίνδυνο, κύκλοι του υπουργείου Οικονομικών τόνιζαν ότι « οι πολιτικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης, ο προϋπολογισμός και το Πρόγραμμα Σταθερότητας έχουν ως στόχο ακριβώς την ανάκτηση της αξιοπιστίας της χώρας απέναντι στις διεθνείς αγορές και πιστεύουμε ότι αυτό θα αποτυπωθεί στις αξιολογήσεις των ξένων οίκων ».
========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Και τώρα μπορείτε να τους λουστείτε!

Του Αντώνη-Μάριου Παπαγιώτη

Στη LIFO που κυκλοφορεί αυτή τη βδομάδα, ο Νίκος Δήμου στα «υπερκείμενα» (σελ. 21) γράφει τις 10 καταστάσεις που τον ενοχλούν. Μία εξ αυτών είναι η κ. Λούκα Κατσέλη, «που έχει πάθει σχιζοειδή διχασμό προσωπικότητας με τον προεκλογικό εαυτό της». «Αναρωτιέμαι» γράφει ο κ. Δήμου, «γιατί οι λιμενεργάτες ζητάνε αυτό που.. εκείνη τους έχει προτείνει».

Έχοντας κρατήσει το προεκλογικό φυλλάδιό της Υπουργού πια, πιστεύω ότι η κ. Κατσέλη δεν έχει την πάθηση που ο αρθογράφος διέγνωσε. Καθόλη τη προεκλογική περίοδο, όπου τη πετύχαινα τηλεοπτικά, στεκόμουν να σημειώσω αν θα παρουσιάσει κάποια πρόταση ή έστω αν θα δεσμευτεί για κάποιο μέτρο, αλλά μάταια.

Μετά τις εκλογές και την κατάληψη του θώκου, η κ. Κατσέλη συνεχίζει να μην προτάσσει λύσεις, διευκολυνομένη από την διπλοπροσωπία της Οικονομίας σε υπουργικό επίπεδο και χρησιμοποιεί το σύνηθες άλλοθι του «παραλάβαμε άλλα απ’ ότι μας έλεγαν», το οποίο οδηγεί στο ρεζίλι των “greek statistics”. Ταυτόχρονα, καθιστά την παρουσία της, από «τζάκι» που είναι σε «γλάστρα»..

Η κ. Λούκα Κατσέλη λοιπόν, στο φυλλάδιό της, αντί να απαντά σε κρίσιμα ερωτήματα, γεννούσε απορίες. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και με τις νέες μέρες του όλου κυβερνητικού ΠΑΣΟΚ. Αντί να βλέπουμε λύσεις, αναρωτιόμαστε ακόμα πιο είναι το σχέδιο, αν υπάρχει και που βαδίζουμε..

Θυμίζω τα περιεχόμενα του φυλλαδίου της:

«Εγγυόμαστε το πραγματικό εισόδημα και την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών». Γράφει η κ. Κατσέλη, αλλά τον τρόπο εγγύησης δεν μας ανέφερε..

«Διοχετεύουμε νέες θέσεις σταθερής εργασίας με αιχμή την πράσινη ανάπτυξη». Γράφει η κ. Κατσέλη, αλλά τον τρόπο διοχέτευσης δεν μας περιέγραψε..

«Στηρίζουμε καινοτόμες επιχειρήσεις». Γράφει η κ. Κατσέλη, αλλά τον τρόπο στήριξης δεν μας γνωστοποίησε..

«Προστατεύουμε τον καταναλωτή και τον μικρομεσαίο επιχειρηματία από την υπερχρέωση». Γράφει η κ. Κατσέλη, αλλά τον τρόπο προστασίας δεν μας κοινοποίησε..

«Ενεργοποιούμε τις δημόσιες επιχειρήσεις για τον πολίτη και την ανάπτυξη». Γράφει η κ. Κατσέλη, αλλά τον τρόπο ενεργοποίησης δεν μας παρουσίασε..

«Διασφαλίζουμε διαφάνεια, αξιοκρατίας και αποτελεσματικότητα παντού». Γράφει η κ. Κατσέλη, αλλά για τον τρόπο διασφάλισης δεν μας πληροφόρησε..

Κάποτε ο Ότο φον Μπίσμαρκ είπε ότι "τα μεγαλύτερα ψέματα λέγονται ύστερα από το κυνήγι, κατά τη διάρκεια του πολέμου και πριν από τις εκλογές"...Στην τελευταία προεκλογική περίοδο, ακούσαμε "ψέματα" από πολλούς. Και οι έλληνες ψηφοφόροι επιβεβαίωσαν το "όσο μεγαλύτερο είναι ένα ψέμα, τόσο πιο πιστευτό γίνεται". Καλό λούσιμο τώρα και καλά δανεικά..!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"