Δημόσια παραδοχή Γ.Παπανδρέου

Σκληρές Αλήθειες (Γιάννης Παπαϊωάννου)

25/11/2009 – Βασικός Σχολιασμός Επικαιρότητας

3. Εμείς ακούγαμε τις εκτιμήσεις και του κ. Προβόπουλου και άλλων οικονομικών παραγόντων και ζητούσαμε, καθημερινά, κατά την προεκλογική περίοδο να μας πει η κυβέρνηση Καραμανλή τα πραγματικά δεδομένα, που μόνο αυτή ήξερε. Μας έλεγαν «τα νούμερα τα γνωρίζετε». Μας εξαπατούσαν. Και εξαπατούσαν όλους τους Έλληνες πολίτες.

4. Παραθέτουμε την σχετική απάντηση του Γ. Παπανδρέου στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ» στις 28/9/2009:

Ερώτηση: Κύριε πρόεδρε, η συζήτηση τις δυο-τρεις τελευταίες μέρες επικεντρώνεται στο έλλειμμα. Υπαινιχθήκατε στο debate με τον κ. Καραμανλή ότι τα επίσημα στοιχεία δεν είναι και τα πραγματικά. Το πιστεύετε αυτό; Έχετε άλλα στοιχεία; Γιατί υπάρχουν και δημοσιεύματα που λένε ότι το έλλειμμα βρίσκεται στο 10%.

Απάντηση: Θα περίμενα από τον κ. Καραμανλή ή να διαβεβαιώσει ότι τα στοιχεία τα οποία δημοσίως ακούγονται είναι και τα επίσημα, ή να μας πει ποια είναι η πραγματικότητα. Και επειδή και εγώ ακούω όλες αυτές τις φημολογίες, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο έχω θέσει αυτή την ερώτηση. Δυστυχώς, δεν έλαβα απάντηση.

5. Παραθέτουμε και την απάντηση του Γ. Παπανδρέου στο «ΕΘΝΟΣ της Κυριακής» στις 4/10/2009:

Ερώτηση: Ο εφιάλτης των «άδειων ταμείων» είναι υπαρκτός. Όλοι πλέον μιλούν για κρυφά χρέη, κρυφό δανεισμό και δυσθεώρητο έλλειμμα που παραδίδει η απερχόμενη κυβέρνηση. Επιμένετε στην τοποθέτηση που κάνατε στο ντιμπέϊτ ότι δεν θα προχωρήσετε σε απογραφή; Θα αναγκαστείτε ενδεχομένως να καταφύγετε σε νέο δανεισμό εντός του έτους

Απάντηση: Πράγματι, όλοι γνωρίζουν πως η πραγματική δημοσιονομική κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από αυτή που ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Ωστόσο, επαναλαμβάνω πως αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί τις δεσμεύσεις μας.

Σχόλιο: Αυτό που μας λέει το κείμενο είναι σκληρό όπως κάθε αλήθεια.

Ο Παπανδρέου μέσα από τον Βασικό σχολιασμό παραδέχεται ότι ήξερε τις εκτιμήσεις Προβόπουλου, είχε ακούσει την φημολογία, και έκανε πολιτικό παιχνίδι.

Το «όσα ξέρει ο νοικοκύρης δεν τα ξέρει ο κόσμος όλος» σύντροφοι. Ως επιχείρημα είναι αποκρουστικό. Δεν στέκεται ούτε καν ως ελαφρυντικό. Είναι ανέκδοτο.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Από την οικονομία θα κριθεί η Κυβέρνηση!

Βασίλης Ραούλης

Η ευκολία με την οποία το προηγούμενο διάστημα στοχοποιήθηκε, από μέρος του ΠΑΣΟΚ, η πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Οικονομίας προκαλεί πραγματικά μεγάλη εντύπωση.

Όχι γιατί κανείς απαγόρευσε την δημόσια κριτική αλλά γιατί η προχειρότητα με την οποία αυτή έγινε, έδωσε σε κάποιους την εντύπωση ότι, ασχέτως πραγματικών προθέσεων, άλλους σκοπούς εξυπηρέτησε.

Με δεδομένη την οικτρή κατάσταση των δημοσιονομικών της χώρας, με δεδομένο το στενό pressing από την Ε.Ε., με δεδομένο μια πραγματικότητα πολύ χειρότερη από την χειρότερη πρόβλεψη που θα μπορούσε να κάνει κάποιος, πριν από δύο μήνες, θα περίμενε κανείς ότι σύσσωμη η κυβέρνηση θα «αγκάλιαζε» τους ανθρώπους που ανέλαβαν το βάρος της μεγάλης ανατροπής.

Γιατί η πραγματική ανατροπή βρίσκεται στους αριθμούς, στα δεδομένα και την καρδιά της οικονομίας.

Είναι εύκολο να εξαγγέλλεις και να υλοποιείς πολιτικές κοινά αποδεχτές. Να ρυθμίζεις ζητήματα ώριμα στην κοινωνία. Να μιλάς και να πιστεύεις σε αξιοκρατικές διαδικασίες. Να αλλάζεις κακώς κείμενα σε δημόσιους οργανισμούς. Να διορίζεις νέες διοικήσεις. Να εξαγγέλλεις διάφορα.

Αλλά είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις τα πραγματικά προβλήματα μιας οικονομίας βαριά άρρωστης, όταν γνωρίζεις ότι από την εξέλιξη αυτής της προσπάθειας θα εξαρτηθεί σε τεράστιο βαθμό η συνολική σου επιτυχία σαν κυβέρνηση.

Πως το έλεγε απλά ένας καλός μου φίλος;

Τα χρήματα δεν υπάρχουν! Αν υπήρχαν να δεις τι θα έκανα!

Και στην Κυβέρνηση μετά τις θλιβερές διαπιστώσεις για την πραγματική κατάσταση των δημόσιων οικονομικών, για το ύψος των χρωστούμενων, για το μέγεθος της μαύρης τρύπας των ταμείων, αυτό λένε: Χρήματα δεν υπάρχουν… Αν υπήρχαν!

Μήπως από αυτό δεν εξαρτώνται όλα;

Οι προσλήψεις στους αναγκαίους τομείς. Η διοικητική μεταρρύθμιση και η δημιουργία ισχυρών ( και οικονομικά) δήμων. Οι αλλαγές στην παιδεία. Το ασφαλιστικό και η μεταρρύθμισή του. Οι δημόσιες επενδύσεις. Η εισοδηματική πολιτική. Η πολιτική στο χώρο της υγείας. Η αναμόρφωση του φορολογικού συστήματος. Οι πολιτικές στήριξης των αγροτών.

Το άλφα και το ωμέγα της όποιας προσπάθειας.

Και κυρίως η εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό.

Μια χώρα με «καταρρέουσα» οικονομία δεν μπορεί ούτε να δανειστεί με καλούς όρους, ούτε να διαπραγματευτεί πολιτικές, ούτε να προσελκύσει επενδύσεις απαραίτητες για την ανάπτυξη, άρα για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, άρα για τη μείωση της ανεργίας.

Θα περίμενε κανείς σε ένα μικρό διάστημα 50 ημερών, εκ των οποίων οι περισσότερες αφιερώθηκαν στην καταγραφή της πραγματικής κατάστασης, τουλάχιστον δημόσια, το οικονομικό επιτελείο της Κυβέρνησης να υπερασπίζεται από τα στελέχη της μέχρι τέλους και με φανατισμό.

Αντίθετα η στοχοποίηση του γύρισε σαν μπούμερανγκ στο σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής.

Γεγονός ανεξήγητο για έμπειρα πολιτικά στελέχη!
========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η βάση της Ν.Δ θα αποφασίσει το μέλλον του κόμματος αλλά και της Ελλάδος...!

Ελλήνων Αφύπνιση

Μήπως ήρθε η ώρα για να κάνουμε την αρχή;

Στην εκλογική διαδικασία που θα λάβει χώρα την Κυριακή διακυβεύεται εκτός από το μέλλον του κόμματος της Νέας Δημοκρατίας και το μέλλον της Ελλάδος.

Μέχρι στιγμής, αν και η αλήθεια είναι πως είναι νωρίς ακόμα, η κυβέρνηση δεν έχει ανταποκριθεί σε αυτά τα οποία υποσχέθηκε στους Έλληνες, ενώ ακολουθεί κάποιες τακτικές, για τις οποίες οι Έλληνες δεν ενημερώθηκαν και δεν ερωτήθηκαν ποτέ, σε κάποια άλλα θέματα.

Ως εκ τούτου πολύ σύντομα και φυσικά μετά από δυσμενή κατάσταση για τη χώρα θα κλιθεί πιθανόν η Ν.Δ να κυβερνήσει και πάλι… αφού προηγουμένως έχει περάσει από το στάδιο της «κάθαρσης».

Το ερώτημα λοιπόν σε αυτήν την περίπτωση είναι ένα!

Είναι έτοιμοι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ να λάβουν γενναίες αποφάσεις προς το συμφέρον αφενός του κόμματος τους αλλά αφετέρου και της πατρίδας μας;

Η διαδικασία της εκλογής Προέδρου στη Ν.Δ είναι η μεγάλη ευκαιρία για την Ελλάδα να κάνει μια σημαντική αρχή. Μια αρχή που θα έπρεπε φυσικά να έχει γίνει ίσως και δεκαετίες πριν…!

Η αρχή αυτή είναι η κάθαρση της οικογενειοκρατίας!

Ζούμε σε ένα κράτος που λέμε πως έχουμε Δημοκρατία, όμως στην πραγματικότητα εξουσία εδώ και δεκαετίες ασκούν μερικές μόνον οικογένειες, με ελάχιστα διαλείμματα.

Και αυτό συμβαίνει φυσικά γιατί εμείς οι ίδιοι δίνουμε την δυνατότητα της συνέχισης αυτής της, κατά κάποιο τρόπο, βασιλικής διακυβέρνησης του τόπου.

Το «δαχτυλίδι» εδώ και δεκαετίες περνά από τον παππού στον πατέρα και από τον πατέρα στο γιο και ούτω καθ’ εξής!
Φυσικά επαναλαμβάνουμε πως όλα αυτά συμβαίνουν με αποκλειστικά δική μας ευθύνη.
Ποτέ δεν προσπαθήσαμε πραγματικά να επιλέξουμε κάποιον, είτε για αρχηγό ενός από τα 2 μεγάλα κόμματα είτε και για Πρωθυπουργό, με βάση τις ικανότητες του, το έργο του, το όραμα του για την Ελλάδα, τις προοπτικές και το σχέδιο του για τον τόπο μας…!
Πάντα μας γοήτευε ένα και μόνο πράγμα!
Το όνομα! Συνδέαμε και συνδέουμε ίσως το όνομα με τον πρώτο της οικογενείας ο οποίος χρονικά κυβέρνησε την Ελλάδα, και με βάση τις επιδόσεις εκείνου χαρίζουμε την εξουσία και στους απογόνους του.
Αυτό όμως αποτελεί ίσως το μεγαλύτερο λάθος της νεότερης ιστορίας μας.

Κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβουμε πως στις θέσεις εξουσίας δεν μπορεί να μπαίνει κάποιος μόνο και μόνο λόγω ονόματος.

Το βασικό και αν θέλετε το μοναδικό μας κριτήριο, αν θέλουμε να πάμε μπροστά, είναι να επιλέγουμε τους εκάστοτε αρχηγούς ή Πρωθυπουργούς, με βάση το έργο τους, τις ικανότητες τους και ούτω καθ’ εξής…!

Η εκλογή λοιπόν του Νέου Προέδρου της Ν.Δ είναι μια καλή ευκαιρία να κάνουμε την αρχή.

Αν γίνει τώρα η αρχή αυτή, στη συνέχεια ανοίγει ο δρόμος για την οριστική πτώση της οικογενειοκρατίας στην Ελλάδα.

Αν πάλι δεν συμβεί αυτό στην εκλογική αυτή διαδικασία, τότε η επόμενη μας ευκαιρία θα είναι… ίσως… μετά από μια 15ετία…δηλαδή το χάος...! (( Λ ))..

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

30 Νοεμβρίου τι;

Μουζακιάρη Βένη

Μετά τις χθεσινές τελευταίες συγκεντρώσεις των δυο υποψηφίων ( και βέβαια με τον τον κ. Ψωμιάδη τρίτο) προκύπτει εύλογα το ερώτημα μετά τις 29 Νοεμβρίου τι;

Μετά τις 29 Νοεμβρίου, πώς ξανασυσπειρώνεται και με ποιον τρόπο εντάσσεται όλη η κομματική βάση σε ενιαίο πλαίσιο δράσης με τον ίδιο αρχηγό, που σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις σίγουρα στους μισούς δεν θα είναι αρεστός;

Οι υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ, το βράδυ της 27ης Νοεμβρίου έβαλαν τελεία στον προεκλογικό τους αγώνα με δυο, ιδιαίτερης και σημαντικής προσέλευσης κόσμου, συγκεντρώσεις.

Παρουσιάστηκαν δυνατοί, έδωσαν τις τελικές τους απαντήσεις, διατύπωσαν για ακόμη μια φορά τους στόχους και τα ζητούμενα τους, αποποιήθηκαν κάθε μομφή, προερχόμενη από την αντίπαλη ομάδα.

Χαιρέτησαν τους φίλους ΝΔκράτες, παρουσίασαν τους φίλους-στελέχη της ΝΔ και αναμένουν το αποτέλεσμα της κάλπης...

Έφτασαν οι ημέρες για την τελική έκβαση του προεκλογικού αγώνα. Η εκλογική διαδικασία αρχίζει αύριο στις 7 και ολοκληρώνεται μετά από δώδεκα ώρες, στις 7 το απόγευμα.

Ακολουθεί η γνώριμη διαδικασία της ψηφομέτρησης,ανακοίνωσης των αποτελεσμάτων και βέβαια οι μετεκλογικές δηλώσεις (νίκης -ήττας) των υποψηφίων.

Το ερώτημα ουσίας όμως παραμένει: Μετά τις 29 τι;

(Με την μόνη επιφύλαξη ασφαλώς πως ο προεκλογικός αγώνας θα λήξει αύριο .. ). Πέρα από το γεγονός, πως ο αυριανός (κυριολεκτικά) αρχηγός θα πρέπει να προσαρμοστεί ο ίδιος αλλά και να προσαρμόσει το έμψυχο κόμμα πάνω του, θα πρέπει αναγκαία και άμεσα να προσπεράσει την προεκλογική διαδικασία και να καταστεί ο αρχηγός, αν όχι ευρείας και μεστής αποδοχής τουλάχιστον ο αρχηγός, αποδέκτης σεβασμού, μικρών αντιδράσεων και μηδενικής άρνησης.

Η αντιπολίτευση και η παρακολούθηση των εσωτερικών εξελίξεων στην χώρα, αναμένεται επιτακτικά να αποτελέσει το μοναδικό στόχο της ΝΔ και του ίδιου του αρχηγού.

Μόνο μέσα από την σωστή ,δυναμική και δίκαιη αντιπολίτευση, η ΝΔ θα αποκτήσει τον πολιτικό της βηματισμό και θα εκφράσει μεγάλο μέρος της κομματικής της βάσης.

Ο κύριος αντίπαλος της ΝΔ είναι το Πασόκ. Δεν είναι ούτε η Μπακογιάννη ούτε ο Σαμαράς.

Το Πασόκ είναι η αντίπαλη πολιτική παράταξη και στο Πασόκ θα πρέπει να εξαντληθεί κάθε περιθώριο αμφισβήτησης και κριτικής σε πλαίσιο δικαίου και ορθής σκέψης ασφαλώς.

Η νέα ημέρα για την ΝΔ θα πρέπει να χαρακτηρίζεται σε πρώτο και τελικό βαθμό από ορθολογισμό, δικαιοσύνη και λογική. Είναι επιτακτικό και αναγκαίο η επόμενη ημέρα να μην φέρει εσωκομματικές κακεντρέχειες, αλλά αποκλειστικά διάθεση για προσφορά έργου, πάντα στην κατεύθυνση της εποικοδομητικής κριτικής και παρακολούθησης των πράσινων εργασιών και προσπαθειών.

Ο νέος αρχηγός της ΝΔ είναι αναγκαίο να φέρει και να μεταδώσει πνεύμα δικαιοσύνης και διάθεσης για προσφορά, με περιορισμό στο ελάχιστο της μικροπολιτικής και ιδιοτέλειας ( αναφέρω περιορισμό καθώς η πλήρης εξαφάνιση δεν είναι εφικτό ενδεχόμενο..).

Οι εξελίξεις θα έρθουν από την επόμενη ημέρα ,έρχονται αύριο. Το όποιο αποτέλεσμα ,όμως οφείλει να τύχει ευρείας και καθολικής αποδοχής .Ο αρχηγός μπορεί να μην είναι καθολικής επιλογής ,αλλά είναι αναγκαίο να είναι αποδεκτός και να θέσει τις αρχές του και τις αξίες του σε δημοκρατικό, αξιοκρατικό και αναμφίβολα σύχρονο πλαίσιο έκφρασης και δράσης..

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η ανοιχτή κοινωνία και οι εχθροί της

Του Πάσχου Μανδραβέλη

Αριστερά της Αριστεράς δεν υπάρχει η Δεξιά, όπως πίστευε ο Χαρίλαος Φλωράκης. Υπάρχει η ακροδεξιά, που όλο και πιο συχνά συναντιέται με την ακροαριστερά. Οχι μόνο για να δίνουν μάχες με καδρόνια και πέτρες στο κέντρο της Αθήνας, αλλά με κοινές επιθέσεις σε όσους όσους προσπαθούν να υπερασπιστούν το δικαίωμα καθενός να λέει ότι του καπνίσει.

Οπότε είναι φυσικό η Χρυσή Αυγή να συμφωνεί με τις παρεμβάσεις του "Αντιεξουσιαστικού Κινήματος".

«... Να υπενθυμίσουμε πως ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος έχει καταφερθεί πολλές φορές εναντίον του Εθνικισμού... τέτοιος που είναι και λίγα αυγά έφαγε!» (σχετικό εδώ)

Ή όπως έγραφε ένας σύντροφός τους της άλλης πλευράς:

«O τύπος έχει γράψει τις άπειρες αθλιότητες και φιλοδωρείται μόνο με αυγά .. και μόνο δύο. Αυτή είναι η ηθική ανωτερώτητα του α/α χώρου.» (σχετικό εδώ)

Δεν είναι απλώς μια εκπληκτική η σύμπτωση νεατερντάλιων απόψεων. Είναι μια έκφραση μιας βασικής διαχωριστικής γραμμής σήμερα στις δυτικές κοινωνίες. Υπάρχουν οι φίλοι της ελευθερίας και οι εχθροί της ανοιχτής κοινωνίας. Οι τελευταίοι μοιάζουν ότι αντιπαλεύει ο ένας τον άλλο, αλλά στην ουσία τακιμιάζουν. Όχι μόνο στις πρακτικές, αλά και στις απόψεις...

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Tο διαδίκτυο έκανε τον περίπατο της Ντόρας ...ντέρμπι!

Από τον Κώστα Π. (Press-GR)

Με την ανακοίνωση της απόφασης Καραμανλή για παραίτηση μετά την βαριά ήττα των εκλογών, το σύνολο του δημοσιογραφικού κόσμου αλλά και των κομματικών στελεχών προεξόφλησαν την ανάληψη της ηγεσίας του κόμματος από την κα Μπακογιάννη.

Ήταν μάλιστα τέτοια η σιγουριά τους που εξήγησαν την όλη διαδικασία των πρόωρων εκλογών και της παραίτησης ως "παράδοση δαχτυλιδιού" στην τ. ΥΠΕΞ.

Ίσως να μην είχαν άδικο.

Εκτός από τον ισχυρότατο και διαχρονικό μηχανισμό που διαθέτει η κυρία Μπακογιάννη εντός της Νέας Δημοκρατίας, είχε διαχρονικά και την στήριξη των μεγαλύτερων εκδοτικών συγκροτημάτων και Μέσων. Σε κάποιες άλλες εποχές λοιπόν, η παράσταση της διαδοχής θα ήταν για ένα ρόλο.

Αυτό που δεν υπολόγισαν όσοι βιάστηκαν να προλάβουν τις εξελίξεις, ήταν το διαδίκτυο. Από την εποχή της παντοδυναμίας της ως ΥΠΕΞ, οι μοναδικές φωνές κριτικής προς το πρόσωπο της ήταν από τα Blogs. Ακόμα και...

θέματα μείζονος σημασίας, όπως η φυγή του Καραβέλλα στο εξωτερικό και οι λάθος χειρισμοί του υπουργείου δε βγήκαν από κάποιον δαιμόνιο ρεπόρτερ κάποιου κύριου ΜΜΕ αλλά από το Press-gr.

Ακόμα και η διαχρονική δημοφιλία της όπως φαινόταν στις δημοσκοπήσεις προ του 2009, δέχτηκε βαρύ πλήγμα από την κριτική στους χειρισμούς της στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, αποκλειστικά και μόνο από το διαδίκτυο. Τα ιστολόγια που ασχολούνται με θέματα εξωτερικής πολιτικής και Εθνικά θέματα ήταν αυτά που εστίαζαν σε λάθος χειρισμούς ή σε διαφωνίες σχετικά με την εξωτερική πολιτική. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα την πτώση της στην τέταρτη θέση μεταξύ των δημοφιλέστερων πολιτικών.

Και όμως, η κυρία Μπακογιάννη ήταν από τα λίγα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας που είχε επενδύσει τόσο πολύ στην διαδικτυακή παρουσία. Η ιστοσελίδα της είναι ίσως η καλύτερη σελίδα πολιτικού προσώπου, ενώ η ίδια ήταν η μόνη υπουργός που οργάνωσε συνάντηση με Bloggers. Και όμως, η αδυναμία της να εξασφαλίσει την επικράτηση στην εσωκομματική διαδικασία είναι αποκλειστικά έργο των blogs.Που χάθηκε λοιπόν το παιχνίδι;

Προεκλογικά, όταν η πλειοψηφία των μέσων "έπαιζε" ΠΑΣΟΚ, λογικό και επόμενο ήταν (όπως έγινε και στην Αμερική), ο πυρήνας των ψηφοφόρων της ΝΔ να στραφεί στα ιστολόγια, ιδιαίτερα σε αυτά που ήταν ουδέτερα ή φιλικά προς την κυβέρνηση. Αυτά ακριβώς τα ιστολόγια είναι και σήμερα η βασική πηγή πληροφόρησης από ένα βαθιά πληγωμένο εκλογικό σώμα. Άρα η βαρύτητα τους ως προς την διαμόρφωση του εκλογικού αποτελέσματος είναι καθοριστική.

Η κυρία Μπακογιάννη λοιπόν, παρασυρμένη από τον πολιτικό αυτισμό που διακρίνει την συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών, έφτιαξε μία ωραία διαδικτυακή παρουσία για τον εαυτό της. Αυτό όμως, πλέον δεν έχει κανένα αντίκρισμα στη διαμόρφωση γνώμης, όπως δεν θα είχε και μία χαρακτηρισμένη κομματική εφημερίδα όσο όμορφη και να είναι.

Η κυρία Μπακογιάννη και το επιτελείο της, δεν αφουγκράστηκαν τα Blogs που είναι άλλωστε και η πρωτογενής έκφραση του πολίτη, Ιδιαίτερα τα φίλα προσκείμενα στη Νέα Δημοκρατία.

Φανταστείτε ότι σε εκείνη την περιβόητη συνάντηση της με τους Bloggers ως υπουργός Εξωτερικών, δεν υπήρχε ούτε ένα ιστολόγιο που να ασχολείται με εξωτερική πολιτική, ούτε καν ένα προσκείμενο στη Νέα Δημοκρατία! Αυτό το ατόπημα όσο και αν φαίνεται ασήμαντο, είναι καθοριστικό, αφού μία υπουργός της κυβέρνησης αγνόησε όσους στήριζαν ανιδιοτελώς την ίδια την κυβέρνηση!

Μπορεί λοιπόν στη Νέα Δημοκρατία να μην συζήτησαν τους λόγους της ήττας μετεκλογικά, τα Blogs όμως έχουν βγάλει τα συμπεράσματα τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα Blogs έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην παραίτηση Σουφλιά (θυμηθείτε τη δήλωση του Καμμένου τη βραδιά των εκλογών: Απολογούμαι για τη φωτογραφία του Σουφλιά να χορεύει με τους Νταβατζήδες που βγήκε στα Blogs). Παρόμοια είναι και η άποψη τους για τις ευθύνες της κυρίας Μπακογιάννη, ενώ η ίδια αναλώνεται με το να προσπαθεί να πείσει τον κάθε σύνεδρο ή στέλεχος, συνεχίζοντας να αγνοεί την βάση που εκφράζεται μέσα από το διαδίκτυο.

Η στήριξη της εκεί βασίζεται (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) σε κάτι απίθανους τύπους με θεματολογία και λογική παραθρησκευτικής οργάνωσης και μηδενικής επισκεψιμότητας !
Ο Σαμαράς αντίθετα φαίνεται ότι έριξε μεγάλο βάρος στο διαδίκτυο αφού έχει κερδίσει σε τέτοιο βαθμό τα ιστολόγια που κατάφερε να ανατρέψει την υπεροχή της αντιπάλου της στα υπόλοιπα ΜΜΕ.

Φταίει βέβαια και το γεγονός ότι δεν απασχόλησε ποτέ με κάποιο σκάνδαλο, αλλά και ότι ηλικιακά οι Bloggers δεν επηρεάζονται τόσο πολύ από τα πολιτικά δρώμενα του 1993.

Απομένει να δούμε εάν ο Σαμαράς καταφέρει να κάνει την έκπληξη, όπως κατάφερε αντίστοιχα ο Ομπάμα νικώντας την Χίλαρυ που και αυτή διέθετε όλους τους παραδοσιακούς μηχανισμούς με το μέρος της. Όχι όμως και το διαδίκτυο.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Γιατί στηρίζω τον Αντ. Σαμαρά...

Του Στράτου Γ. Σιμόπουλου*
(stratos_simopoulos@yahoo.gr )

.
Πιστεύω ότι κύριος στόχος της πολιτικής πρέπει να είναι η άνοδος του οικονομικού, μορφωτικού και πολιτιστικού επιπέδου των πολιτών, με το πρώτο να επηρεάζει, προφανώς, άμεσα τα άλλα δύο.

Είναι λογικό λοιπόν, οι θέσεις τις οποίες εκφράζουν οι πολιτικοί για την οικονομία, να επηρεάζουν σαφώς και τη γνώμη μου γι’ αυτούς.

Ο Αντώνης Σαμαράς, οικονομολόγος ο ίδιος, έχει εκφράσει εδώ και καιρό τη σταθερή θέση, ότι στην Ελλάδα απαιτείται στροφή στην μικρο-οικονομία, δηλαδή στο δυναμισμό των επιχειρήσεων και...

τη διάρθρωση των αγορών. Άλλωστε, πολλά από τα αιτήματα που θέτει επιτακτικά ο κοινωνικός φιλελευθερισμός, όπως η ανταγωνιστικότητα παντού, η διάχυση ευκαιριών και εισοδήματος, ο ρόλος της μεσαίας τάξης στην ανάπτυξη και η κοινωνική συνοχή, αφορούν πρωτίστως την μικρο-οικονομία.

Οι μικρο-οικονομικές μεταρρυθμίσεις, πιστεύει, ότι πρέπει να ενισχύουν την ανταγωνιστικότητα, να επαναρυθμίζουν τις αγορές, να στηρίζουν την πρωτοβουλία, την καινοτομία, το επιχειρηματικό ρίσκο, να προστατεύουν τη μικρή και μεσαία επιχείρηση, την αγροτική εκμετάλλευση, την εμπορική δραστηριότητα. Δεν κοστίζουν τίποτε, αντίθετα φέρνουν έσοδα στο ίδιο το κράτος. Δεν έχουν πολιτικό κόστος, αντίθετα δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι θα νιώσουν ευγνώμονες και εκατομμύρια θα ωφεληθούν τελικά.

Ο Αντώνης Σαμαράς, εξειδικεύοντας τα παραπάνω, πιστεύει ότι, ακόμη και σε συνθήκες υψηλού ελλείμματος μπορούμε να μειώσουμε τους συντελεστές φορολόγησης και σε συνθήκες μείωσης των εσόδων των ασφαλιστικών ταμείων μπορούμε να μειώσουμε τις εργοδοτικές εισφορές. Δίνουμε έτσι οξυγόνο ζωής, κυρίως σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις, αλλά ταυτόχρονα, εισπράττουμε περισσότερα έσοδα.

Κυρίαρχη επιλογή, επίσης, στην οικονομική πολιτική του Αντώνη Σαμαρά, αποτελεί η ενίσχυση της μεσαίας τάξης, με όλες της τις διαστρωματώσεις. Μία μεσαία τάξη, η οποία την τελευταία δεκαετία έχει πιεσθεί σε μεγάλο βαθμό, παρά το γεγονός ότι είναι εκείνη, η οποία αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της ελληνικής οικονομίας, παράγει πλούτο και δημιουργεί θέσεις εργασίας.

Οι παραπάνω, λοιπόν, απόψεις του Αντώνη Σαμαρά συνδυασμένες με τις θέσεις του για όλα τα μείζονα θέματα που απασχολούν την ελληνική κοινωνία με βρίσκουν σύμφωνο, σε μεγάλο βαθμό, και γι’ αυτό στηρίζω ανεπιφύλακτα την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Νέας Δημοκρατίας.

*Ο κ. Στράτος Σιμόπουλος είναι επιχειρηματίας, μέλος του ΔΣ του ΣΒΒΕ.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Αν μιλάς στο Θεό, προσεύχεσαι. Αν σου μιλά ο Θεός, είσαι σχιζοφρενής!

Ο Θεός μας έχει εγκαταλείψει προ πολλού... TVxs

«Αν μιλάς στο Θεό, προσεύχεσαι. Αν σου μιλά ο Θεός, είσαι σχιζοφρενής!».

Η επίκληση του Θεού και η χρήση της θρησκείας ως μέσο άσκησης πολιτικής. Ένα άρθρο της Sheila Samples, που δημοσιεύεται στο Information Clearing House.

Πριν από μερικούς μήνες το αμερικανικό δίκτυο CNN δημοσίευσε δυο δημοσκοπήσεις για τους Αμερικανούς και τις θρησκευτικές πεποιθήσεις τους.

Η πρώτη ανέφερε ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί απορρίπτουν τη θρησκεία και, συνεπώς – σύμφωνα με το CNN – η χώρα γίνεται «λιγότερο χριστιανική». Η δεύτερη, δείγμα της οποίας υπήρξαν 742 άτομα, κατά κύριο λόγο λευκοί ευαγγελιστές προτεστάντες, «αποκάλυψε» ότι πάνω από 6 στους 10 πιστεύει ότι ο βασανισμός είναι σε κάποιες περιπτώσεις δικαιολογημένος.

Οποιοσδήποτε έχει δώσει βάση στον αυξανόμενο αριθμό των φανατισμένων ευαγγελιστών κατά τη διάρκεια των τελευταίων δύο δεκαετιών αναγνωρίζει τη δημιουργία ενός αυξανόμενου χάσματος μεταξύ της Θρησκείας και του Χριστιανισμού. Σήμερα, ο όρος «θρησκευόμενος χριστιανός» είναι τουλάχιστον οξύμωρος.

Όλες οι θρησκείες είναι πολιτική. Μιλώντας στο CNN, o Mark Silk του Κολεγίου Trinity σημείωσε: «Στη δεκαετία του ’90, η αμερικανική κοινή γνώμη λησμόνησε ότι υπήρχε μία επί πολλά χρόνια «θρησκευτική δεξιά» συνδεδεμένη με ένα πολιτικό κόμμα. Το γεγονός αυτό έκανε πολλούς ανθρώπους να στραφούν αλλού». Ο Silk ανέφερε ως παράδειγμα τη σχέση του Ρεπουμπλικανικού κόμματος με ομάδες όπως οι «Ηθική Πλειοψηφία» και «Συγκεντρωθείτε στην Οικογένεια».

Ο Τόνι Πέρκινς, ο δεξιός ευαγγελιστής πρόεδρος του Συμβουλίου Οικογενειακής Έρευνας, δήλωσε στο CNN πως δε συντρέχει λόγος ανησυχίας. Υποστήριξε πως οι άνθρωποι θα επιστρέψουν στη θρησκεία τους σύντομα, η απομάκρυνση θα εξομαλυνθεί και η θρησκεία θα αποτελέσει ένα ακόμα μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής των ανθρώπων. Τα «καλά νέα», σύμφωνα με τον Πέρκινς, είναι ότι «όσο η οικονομία καταρρέει, θεωρώ ότι οι άνθρωποι θα οδηγούνται στη θρησκεία».

Όσο περισσότεροι άνθρωποι χάνουν δηλαδή τη δουλειά τους, το σπίτι τους, τόσοι περισσότεροι θα αναζητήσουν έναν ηγέτη – «σαν κοπάδια που οδηγούνται στη θρησκεία». Η συντηρητική θρησκευτική δεξιά αποτελεί μια τρομακτική πολιτική δύναμη, καθοδηγούμενη στις προσπάθειές της να διχάσει και να κατακτήσει, μια ακόρεστη επιθυμία για δύναμη και μια ιδεολογία μίσους, ανίκανη να φέρει το Θεό στο επίπεδό της. Επιτυγχάνει στον έλεγχο του κοπαδιού διότι ο φόβος – ιδίως ο φόβος απέναντι στο Θεό – είναι ένα εξαιρετικό κίνητρο. Χρησιμοποιεί το θεό όχι μόνο ως ένα όπλο απέναντι σε εκατομμύρια που στέκονται ανάμεσα στους ίδιους και τους στόχους τους να αντικαταστήσουν τη δημοκρατία με τη θεοκρατία και για τον έλεγχο τον παγκόσμιων πηγών και των ανθρώπων.

Κανείς δεν ήταν μεγαλύτερος «μάστορας» στην επίκληση του ΘΕΟΥ για τους θανάτους στα πολεμικά πεδία από τον πρώην Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους, ο οποίος δημοσίως υπερηφανευόταν ότι ο Θεός τον προσέλαβε για να διώξει το κακό από τη Γη. «Πιστεύω ότι ο Θεός μιλά μέσω εμού», είχε δηλώσει το 2004. Ακόμα πιο πριν, το 2003, ο Μπους προσπάθησε να δημιουργήσει μια «συμμαχία προθυμίας» για τη σφαγή στο Ιράκ στο όνομα του Θεού. Σύμφωνα με την εφημερίδα Charleston Gazette, ο Μπους είχε πει στον τότε Γάλλο πρόεδρο Ζακ Σιράκ ότι «Η εισβολή στο Ιράκ πρέπει να γίνει για να ανατρέψει τους Γωγ και Μαγώγ, τους βιβλικούς σατανικούς προφήτες της Αποκάλυψης».

Άλλοι πρόεδροι, από την άλλη, όπως ο Lyndon Johnson, δεν ήταν τόσο «μεγαλόψυχοι». Ο θεός έφταιγε, δεν έλαβε τα εύσημα για την αποτυχία του Βιετνάμ. Ο Ronnie Dugger, στο βιβλίο του «Ο πολιτικός: Η ζωή και οι καιροί του Lyndon Johnson», γράφει ότι ο Johnson είχε πει στο Αυστραλιανό πρέσβη Ernst Lemberter το 1966 ότι το Άγιο Πνεύμα τον επισκεπτόταν συχνά... «Έρχεται σε μένα γύρω στις 2 η ώρα το πρωί. Όταν πρέπει να δώσω μια εντολή, μου λέει ο Θεός αν πρέπει να βομβαρδίσω ή όχι».

Οι Χριστιανοί πρέπει να εξυμνούνται για την απόρριψη της σύγχρονης θρησκείας. Όταν ο θεός που έχουν μάθει να αγαπούν είτε εξυμνείται είτε κατηγορείται για όλα τα στραβά του κόσμου, όταν ψάχνουν μάταια για το Χριστό και τελικά τον βρίσκουν να συχνάζει στην Ουάσινγκτον, με την άπληστη, πολεμοχαρή συμμορία που αυτοαποκαλείται «Η οικογένεια», είναι καιρός να ρίξουμε μια δεύτερη ματιά στην κατεύθυνση στην οποία οδεύει αυτό το έθνος.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Μέλος ΔΕΠ στην ΑΣΟΕΕ τρώει ξύλο για να σταματήσει το μάθημα και να φύγει από την αίθουσα..

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΔΕΠ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αθήνα, 27 Νοεμβρίου 2009

Το απόγευμα της Τετάρτης 25 Νοεμβρίου, ομάδα 15 περίπου ατόμων αγνώστων στοιχείων εισέβαλε στην αίθουσα όπου δίδασκε ο συνάδελφος Μάκης Σαπουντζόγλου και του ζήτησε με σκαιό τρόπο να σταματήσει τη διάλεξη και να αποχωρήσει, διότι ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τη συγκεκριμένη αίθουσα για δικούς τους σκοπούς. Όταν αυτός αρνήθηκε, τον προπηλάκισαν με χυδαίο λεξιλόγιο και χειροδίκησαν εναντίον του. Το επεισόδιο αυτό έρχεται σε συνέχεια άλλων περιστατικών βίας που έλαβαν χώρα στο ΟΠΑ τα τελευταία χρόνια, αλλά είναι η πρώτη φορά που ασκείται σωματική βία σε βάρος διδάσκοντος του Πανεπιστημίου μας κατά την ώρα του μαθήματος.

Το ΔΣ του Συλλόγου Μελών ΔΕΠ του ΟΠΑ εκφράζει την αγανάκτησή του για το αποτρόπαιο συμβάν και δηλώνει την αμέριστη συμπαράστασή του στο συνάδελφο Σαπουντζόγλου. Ζητά επίσης από τις Πρυτανικές αρχές του ΟΠΑ, το Υπουργείο Παιδείας και τα άλλα όργανα της πολιτείας, να μας γνωστοποιήσουν τι μέτρα προτίθενται να λάβουν επιτέλους, ώστε να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον και να υπάρξει στοιχειώδης έστω προστασία των εργαζομένων στο πανεπιστήμιο.

Tο ΔΣ καλεί τα μέλη ΔΕΠ σε μονοήμερη αποχή διαμαρτυρίας από τα διδακτικά τους καθήκοντα τη Δευτέρα 30 Νοέμβριου και ζητά από τα μέλη του να εξηγήσουν στους φοιτητές κατά την πρώτη τους διάλεξη μετά την 30η Νοεμβρίου τους λόγους της αποχής, αλλά και το ότι η όποια μορφή βίας δεν μπορεί να έχει θέση σε ένα χώρο μάθησης και έρευνας όπως το Πανεπιστήμιο.
Η αποχή της Δευτέρας 30 Νοεμβρίου είναι ένα ελάχιστο μήνυμα διαμαρτυρίας και μία συμβολική πράξη αλληλεγγύης προς έναν συνάδελφο μας. Στη θέση του θα μπορούσε να έχει βρεθεί οποιοδήποτε άλλο μέλος ΔΕΠ του ΟΠΑ.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου
Ο Πρόεδρος
Ο Γραμματέας
Πάνος Τσακλόγλου
Γιώργος Μπάλτας

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Θα γίνει; ΔΕΝ θα γίνει!!!... Θα γίνει; ΔΕΝ θα γίνει!!!... .Θα γίνει;...

Η σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ με την συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών της κυβέρνησης, θα σηματοδοτήσει τη νέα νικηφόρα πορεία… (σίβυλλα)

Παρά τις όποιες «καθυστερήσεις» στο κυβερνητικό έργο, το Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ θα προετοιμάσει το πολιτικό και ιδεολογικό πλαίσιο για την σύγκλιση του Εθνικού Συμβουλίου, με την συμπλήρωση των πρώτων 100 ημερών της διακυβέρνησης του Κινήματος.
Οι «εκτιμήσεις» ότι ο Γιώργος Παπανδρέου θέλει ν’ αποφύγει τη σύγκλιση του ανώτατου θεσμικού οργάνου του Κινήματος, ώστε να μην υπάρξουν έντονες κριτικές, δεν έχουν βάση. Ο πρόεδρος του Κινήματος και της κυβέρνησης θα προχωρήσει σε πλήρη δραστηριοποίηση του κόμματος με διαφάνεια και προοπτική κομματικής ανασυγκρότησης. Μάλιστα, σύμφωνα με εκτιμήσεις κύκλων του κομματικού ΠΑΣΟΚ, ο νέος Γραμματέας κ. Σωκράτης Ξυνίδης έχει ήδη δρομολογήσει όλες τις οργανωτικές διαδικασίες για μια σύγκλιση του οργάνου που θα σηματοδοτήσει τη νέα σοσιαλιστική πορεία του ΠΑΣΟΚ.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Αναμνήσεις από την ΠΑΜΚ (10/01/1991)

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

10 Ιανουαρίου 1991: Το σύνολο των σχολείων και σχολών της χώρας τελούν υπό κατάληψη, η Αθήνα μία πένθιμη πόλη που ετοιμάζεται να θρηνήσει στους δρόμους... Στην Πάτρα έχει δολοφονηθεί από τους ΟΝΝΕΔίτες, στις 8 του μηνός, ο Νίκος Τεμπονέρας και το παν-εκπαιδευτικό συλλαλητήριο εκείνης της ημέρας έχει μετατραπεί σε παλλαϊκή διαδήλωση 100.000 ανθρώπων! Την πορεία οδηγούν οι ΠΑΜΚίτες, το μαθητικό του ΠΑΣΟΚ.

Στην κορυφή, το Πολυκλαδικό Πειραιά με τους Σάκη Ρηγάτο, Γιώργο Ταγλάρη, Γιάννη Στεφανάκη και άλλους. Πίσω τους το Πολυκλαδικό Κορυδαλλού με τον Παντελή Πασπαλά Γιώργο Αρβανίτη. Τρίτο στη σειρά το Χαϊδάρι με εμένα και σημαιοφόρο τη Νταίζη (Διονύσια) Μαρκοπούλου να κρατά υπερήφανη το πορτοκαλί λάβαρο (που αργότερα θα καθιερωθεί ως επίσημο χρώμα της Αριστερής Πτέρυγας του ΠΑΣΟΚ και της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ). και τον

Η ατμόσφαιρα εκρηκτικά ηλεκτρισμένη, ήμασταν όλοι για όλα αποφασισμένοι. Κοντά μας οι γονείς μας, τα συνδικάτα, οι απολυμένοι της ΕΑΣ, οι φοιτητές...

Μπροστά στο Υπουργείο Παιδείας (στην οδό Μητροπόλεως) οι "γνωστοί άγνωστοι" θα επιχειρήσουν την πρώτη τους προβοκάτσια, να δημιουργήσουν επεισόδια να μας "σπάσουν"! Θα περικυκλωθούν από 3.000 ΠΑΜΚίτες και θα απομονωθούν! Στη συνέχεια, η Επιτροπή Καταλήψεων Αττικής θα ανέβει στο γραφείο του υπουργού Βασίλη Κοντογιαννόπουλου"Απ' τα κόκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα Ιερά και σαν πρώτα ανδρειωμένη χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά"... (Δεν υπάρχουν ανάμεσά μας Συνασπισμένοι - είναι κατά των Καταλήψεων - δεν έχουν μπολιάσει το Κίνημα με τις περίεργες ανεθνικές και σάπιες δοξασίες τους... Από την κομμουνιστική Αριστερά συμμετέχει στον αγώνα μόνο η ομάδα Γράψα, η διάσπαση της ΚΝΕ, σημερινό ΝΑΡ). και θα ζητήσει την παραίτησή του. Από κάτω όλοι μας, χιλιάδες λαού, λέμε τον Εθνικό Ύμνο,

Ο Υπουργός αλαζονικά θα αρνηθεί να παραιτηθεί και η διαδήλωση αποφασίζει να μη διαλυθεί...

Προχωράμε προς την πλατεία Ομονοίας, οδηγούμε την πορεία εκεί... Δίχως να ξέρουμε γιατί, λέμε ότι πάμε να κάνουμε καθιστική διαμαρτυρία! 100.000 άνθρωποι καθιστική διαμαρτυρία! Παρελαύνουμε με τα πανό, τις σημαίες μας (έχουμε και ελληνικές σημαίες μαζί μας), φωνάζουμε το σύνθημα: "Σκοτώσατε τον Νίκο, θα το ΄βρετε από εμάς, αλήτες, δολοφόνοι της δεξιάς!". Οι πολίτες της Αθήνας μας χειροκροτούν στο πέρασμά μας, πολλοί ενώνονται μαζί μας, η λαοθάλασσα έχει πλημμυρίσει όλη την πρωτεύουσα.

Στην Ομόνοια δεν θα καθίσουμε όλοι. Θα διώξουμε γυμνάσια, γονείς, συνδικάτα... Θα μείνουμε 40.000 μαθητές, για όσο χρειαστεί... Σε Πανεπιστημίου και Πατησίων (Χαυτεία) στήνονται οδοφράγματα. Την Πανεπιστημίου κρατάνε οι Πειραιώτες, την Πατησίων οι Κορυδαλλιώτες, από τη Σταδίου κατεβαίνουν 10.000 φοιτητές. Οι διμοιρίες των ΜΑΤ αρχίζουν να μας περικυκλώνουν και να παίρνουν θέσεις επίθεσης. Εκεί ο Παντελής Πασπαλάς (γραμματέας της Νομαρχιακής ΠΑΜΚ Β΄ Πειραιά), θα κάνει μία από εκείνες τις ηρωικές του πράξεις, που θα μείνουν στην ιστορία της ΠΑΜΚ. Θα σταθεί μπροστά από τις αλυσίδες περιφρούρησης και με μια ντουντούκα στο χέρι θα φωνάξει προς τις δυνάμεις καταστολής: "Παρακαλούνται οι αστυνομικές δυνάμεις να εγκαταλείψουν το χώρο εντός πενταλέπτου"! Θα απαντήσουν με μια βροχή δακρυγόνων, στοχεύοντας πάνω στα κορμιά μας. Οι αλυσίδες όμως δεν σπάνε!

Στις οδομαχίες στην Πανεπιστημίου, τα ΜΑΤ θα ηττηθούν, θα ποδοπατηθούν από το Πολυκλαδικό Πειραιά και τα άλλα σχολεία του λιμανιού! Εκεί ο Σάκης Ρηγάτος (γραμματέας της Νομαρχιακής ΠΑΜΚ Α΄ Πειραιά) θα κερδίσει το πρώτο του φωτογραφικό πρωτοσέλιδο στις εφημερίδες της επόμενης ημέρας: Να έχει ρίξει ένα ΜΑΤατζή στην άσφαλτο και να τον σημαδεύει με ένα καδρόνι! Στην άτακτη υποχώρησή τους τα ΜΑΤ θα ρίξουν άστοχα και τα τελευταία τους δακρυγόνα, που θα προκαλέσουν πυρκαγιά στο κατάστημα "Κάπα Μαρούση". Μέσα στο κτίριο θα βρουν φριχτό θάνατο από ασφυξία 4 άνθρωποι: ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης κι ένα - αγνώστων στοιχείων - νεαρό άτομο.

Την ίδια ώρα, εξαγριωμένοι διαδηλωτές θα εισβάλουν στα γραφεία της ΔΑΚΕ στην Ομόνοια και θα τα καταστρέψουν. Ήδη, με τους συντρόφους και συμμαθητές μου, έχουμε πάρει θέση στα οδοφράγματα στα Χαυτεία. Είμαι 16 χρονών και γραμματέας της Νομαρχιακής ΠΑΜΚ Β3 Αθήνας (δυτικά προάστια).

Η ατμόσφαιρα είναι αποπνικτική! Μας ρίχνουν ό,τι χημικά έχουν! Τα πιο πολλά ληγμένα, αφού κατά τη δεκαετία του '80 το ΠΑΣΟΚ δεν τα είχε χρησιμοποιήσει. Ο Μητσοτάκης θέλει να πνίξει τη μαθητιώσα νεολαία, το μέλλον της Ελλάδας, με δηλητήρια! Αυτό όμως μας κάνει ακόμα πιο αποφασισμένους, με τα ελικόπτερα να πετάνε από πάνω μας για να κρατάνε το χημικό νέφος χαμηλά! Εκεί θα δω τον Πασπαλά, να μου φωνάζει: "Η ΕΦΕΕ μας θέλει στο Πολυτεχνείο, να μην το κάψει η Δεξιά για προβοκάτσια!". Θα ξεκινήσει με άλλους χίλιους να μπούνε μέσα για περιφρούρηση!

Τα δακρυγόνα θα τελειώσουν και οι διμοιρίες θα υποχωρήσουν... Ο ανεφοδιασμός τους θα γίνει από ασθενοφόρα, για να περνάνε μέσα από τις γραμμές μας! Θα επιχειρήσω να μπω και εγώ στο Πολυτεχνείο από την Πατησίων! Εκεί όμως θα γίνει μακελειό! Θα καταφέρουμε να φτάσουμε μέχρι το ύψος της Σολωμού και εκεί θα πέσουμε! Ο Μανόλης Σαββιδάκης, γραμματέας της ΠΑΜΚ ΧΑϊδαρίου και συμμαθητής μου θα δεχτεί ένα στην κοιλιά, εγώ ένα άλλο στα πλευρά, αφού η εντολή ήταν να τα ρίχνουν καταπάνω μας! Όσοι στέκουν ακόμα όρθιοι θα μας σύρουν πίσω στις φωτιές. Τα νοσοκομεία είναι γεμάτα από τραυματίες μαθητές.

Ο Πασπαλάς θα καταφέρει να μπει στο Πολυτεχνείο. Θα κινηθούν από τα στενά πίσω από την Κάνιγγος και εκεί θα πιάσουν "ομήρους" και μισή διμοιρία των ΜΑΤ, για να τους αφήσουν να φύγουν τρέχοντας λίγο αργότερα! Το κράτος της Δεξιάς καταρρέει, οι δυνάμεις καταστολής τους συλλαμβάνονται από μαθητές!

Οι οδομαχίες θα κρατήσουν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Έχοντας απομείνει με περίπου 40 συντρόφους μου, τον σκληρό πυρήνα της ΠΑΜΚ Χαϊδαρίου, από τους 1500 που είχαμε ξεκινήσει το πρωί, και με την Νταίζη να κρατά ακόμη όρθια την πορτοκαλί σημαία θα γυρίσουμε στα σχολεία μας. Το ίδιο θα κάνουν και οι άλλοι που μείνανε έξω από το Πολυτεχνείο, το οποίο τελεί υπό κατάληψη της ΕΦΕΕ και των μαθητών.

Το επόμενο πρωί οι "δακρυγονοκαπνισμένες" γενικές συνελεύσεις των σχολείων θα ψηφίζουν σε όλη την Ελλάδα συνέχιση του Αγώνα. Η είδηση και των νεκρών στο "Κ. ΜΑΡΟΥΣΗ" θα μας εξαγριώσει ακόμη περισσότερο. Ήταν οι ημέρες που οι Δεξιοί δεν κυκλοφορούσαν στους δρόμους! Πέντε στο σύνολο νεκροί, ήταν αίμα που ζητούσε εκδίκηση!

Η Τώνια Αντωνίου, σήμερα βουλευτής τότε γραμματέας του Κ.Σ. της ΠΑΜΚ, μας αναζητά σε νοσοκομεία, κρατητήρια... Τηλεφωνεί στα σπίτια και στα σχολεία μας. Κινητά τηλέφωνα δεν υπήρχαν τότε. Ένας ένας δίνουμε παρουσία και μας καλεί όλους να εμφανιστούμε στο δεύτερο όροφο της Χαριλάου Τρικούπη, που ήταν τότε τα γραφεία του Τομέα Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ, να βεβαιωθεί ότι... ζούμε! Ένας αγνοείται: ο Πασπαλάς!

Θα τον ανακαλύψουμε στο Πολυτεχνείο, που αρνείται να το εγκαταλείψει. Θα τον βγάλει με το ζόρι ο Προκόπης Φωτεινόπουλος και θα τον φέρει από το... αφτί στα γραφεία της Νεολαίας.

Έχοντας πλέον απαρτία, η διαδικασία θα αρχίσει με μια ανάμικτη, αξέχαστη μπορώ να πω, μυρωδιά βενζίνης και δακρυγόνων να αναδύεται από τα ρούχα του Πασπαλά και να γεμίζει την αίθουσα... Η ατμόσφαιρα βαριά, αν και θέμα απαγόρευσης του καπνίσματος στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ τότε δεν υπήρχε, αλλά και να υπήρχε, ήμασταν πολύ μικροί για να καπνίζουμε, αρκετά μεγάλοι ωστόσο, για να πετύχουμε την πρώτη παραίτηση Υπουργού της κυβέρνησης Μητσοτάκη, που σήμανε και την αρχή του τέλους της μέχρι τότε αήττητης κυβέρνησης της Δεξιάς!

(Λεζάντα: Στην κορυφή της πορείας της 10ης Ιανουαρίου 1991. Ο Παντελής Πασπαλάς, τέρμα αριστερά με τη χαίτη, δίπλα ο Σάκης Ρηγάτος με το μαλλί αφάνα, ο Γιάννης Στεφανάκης με τη ντουντούκα στο χέρι...).

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Διακομματική συμπαιγνία ή απόκρυψη της αλήθειας; Ιδού η απορία!!!

Πριν από τον Καραμανλή είχε ενημερώσει ο Προβόπουλος το ΠαΣοΚ (politis-gr)

Στο θέατρο που παραλόγου των εκλογών , το «υπάρχουν λεφτά-υπάρχουν λεφτά» χρησιμοποιήθηκε ως μια πολιτική πλάνη που σημάδευε στο κέντρο της ανθρώπινης ψυχοσύνθεσης παρακάμπτοντας όμως το έλλογο τμήμα της.

Σήμερα φυσικά όλα αποκαλύπτονται. Οι δηλώσεις του κ. Προβόπουλου ότι είχε ενημερώσει τον κ. Παπανδρέου, τον κ. Παπακωνσταντίνου και την κ. Κατσέλη , ένα μήνα πριν την εκλογές (8 Σεπτεμβρίου), αποκαλύπτουν -εν μέρει- το εύρος της πολιτικής απάτης και του εμπαιγμού του ελληνικού λαού (το γιατί «εν μέρει» θα το διαπιστώσουμε στην συνέχεια).

Εκείνο όμως που αποκαλύπτεται -το ίδιο ξεκάθαρα- είναι ότι σε αυτή την πολιτική απάτη συνέργησαν η πλειονότητα των ΜΜΕ της χώρας μας. Την κατάσταση την τραγικοποιεί περισσότερο το γεγονός ότι ακόμα και τώρα που ένα μέρος του προεκλογικού σκηνικού βλέπει το φώς της δημοσιότητας, τα ΜΜΕ προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν την κοινή γνώμη.

Έτσι λοιπόν οι διάφοροι γραμμητζήδες και τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια έχουν επιδοθεί σ` έναν αγώνα ,για να μας πείσουν ότι «Ξένοι επενδυτές εκμεταλλεύτηκαν την προειδοποίηση του διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος Γ. Προβόπουλου, ότι υπάρχει το ενδεχόμενο να βρεθεί η χώρα σε αδυναμία να εξυπηρετήσει το δημόσιο χρέος της, για να κερδοσκοπήσουν».

Παρακάμπτουν βέβαια την δήλωση Προβόπουλου ότι «εγώ δεν μίλησα για χρεοκοπία. Αυτό το έκανε ο κ. Παπανδρέου με δηλώσεις του στο υπουργικό συμβούλιο».

Άρα εάν κάποιος ευθύνεται για την άνοδο των επιτοκίων που δανειζόμαστε (κάποια δις) και για την κερδοσκοπία εις βάρος της χώρας μας, αυτός δεν είναι ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, αλλά ο πρωθυπουργός της χώρας κ. Γ. Παπανδρέου. Μάλιστα πολλοί λέγαμε τότε ότι ...«πυροβολεί τα πόδια του».

Το ίδιο αποπροσανατολιστικές αναλύσεις ακολουθούν και για την αντίδραση της κυβέρνησης. Προσέξτε το σενάριο των γραμμητζήδων. Βγαίνει-λένε- ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Πεταλωτής και βάζει στην…. θέση του τον κ. Προβόπουλο.

Βγαίνει μετά -λένε-ο κ. Παπακωνσταντίνου και το αμβλύνει το πράγμα, το μαλακώνει και το στρογγυλεύει, με το αιτιολογικό ότι δεν του επιτρέπεται από την θέση του να κατηγορήσει τον διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος.

Όμως, πως να τον κατηγορήσει αφού ο κ. Προβόπουλος του είχε παρουσιάσει τα στοιχεία ευθέως -ΠΡΟΣΕΞΤΕ πριν τα παρουσιάσει (2/9) στον τότε πρωθυπουργό κ. Κώστα Καραμανλή - ήδη από το περασμένο καλοκαίρι.

Τότε σε εκείνη την συνάντηση του Αυγούστου ,ο κ. Παπακωνσταντίνου έλαβε ΠΛΗΡΗ γνώση της κατάστασης της ελληνικής οικονομίας και μάλιστα είχε ζητήσει από τον κ. Προβόπουλο ...μια χάρη: «Να τα πει αυτά και στο…. ΠαΣοΚ».

Είχε τους λόγους του, αφού γνώριζε ότι ο σχεδιασμός του επικοινωνιακού επιτελείου είχε ήδη χαράξει την επικοινωνιακή γραμμή επάνω στο ότι ...«Χρήματα υπάρχουν». Και ως γνωστόν οι σχέσεις Παπακωνσταντίνου –Ραγκούση δεν ήταν και οι καλύτερες.

Το αίτημα πράγματι ...εισακούσθηκε και στις 8 Σεπτεμβρίου ο κ. Προβόπουλος επανέλαβε την ενημέρωση στους κκ. Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου και την κα Κατσέλη. Επομένως το ΠΑΣΟΚ γνώριζε την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας-απόρροια της διεθνούς κρίσης- από το καλοκαίρι.

Άρα αυτά που έλεγε και έταζε προεκλογικά ήταν η μεγαλύτερη πολιτική απάτη τού ελληνικού λαού στα χρόνια της μεταπολίτευσης.

Σχόλιο: Διακομματική συμπαιγνία ή απόκρυψη της αλήθειας;

Ιδού η απορία!!!

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ποιός και γιατί πιέζει για το εμβόλιo;Απόλυτος διχασμός στους γιατρούς

Γιώργος Σαρρης

Καλπάζει λοιπόν η γρίπη αφού εκατοντάδες χιλιάδες έχουν ήδη προσβληθεί και στην Ελλάδα.

Βέβαια ανησυχία δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει, αφού όλοι πια έχουμε κάποιον από την παρέα η την οικογένεια, που ο ιός του έχει κάνει επίσκεψη, με πολύ ελαφριά πάντα συμπτώματα κατά πολύ μικρότερης έντασης από την κοινή γρίπη.

Που είναι το παράξενο τώρα. Μα βέβαια στο βομβαρδισμό συμβουλών από επίσημα χείλη μέσω των ΜΜΕ, για την αναγκαιότητα και το ακίνδυνο του εμβολίου. Κι αυτό γιατί είναι πια διαπιστωμένη η μεγάλη απροθυμία των Ελλήνων να κάνουν το εμβόλιο.

Οχι βέβαια γιατί είναι ξεροκέφαλοι, αλλά γιατί απλούστατα αυτό τους συμβουλεύουν οι γιατροί τους! Προσωπικά ο γιατρός μου, ο παιδίατρος του μικρού μου γυιού, αλλά και όποιος άλλος γιατρός φίλου ξέρω κάνοντας μια πρόχειρη έρευνα, δεν είναι θετικός για το εμβόλιο. Όλοι οι γιατροί δηλαδή που έχουν την ευθύνη ατόμων με τους οποίους έχουν προσωπική επαφή και άρα νοιώθουν υπεύθυνοι,είναι αρνητικοί η στην καλύτερη επιφυλακτικοί και ζητούν πίστωση χρόνου.
Κοιτάξτε γύρω σας και θα το διαπιστώσετε. Γιατί όμως άραγε οι επίσημοι επιμένουν τόσο;
Γιατί είναι καλύτεροι και πιο υπεύθυνοι γιατροί ας πούμε;
Δεν νομίζω.

Ίσα ίσα που όποιος εκφέρει την γνώμη του θεωρητικά, χωρίς να έχει την ευθύνη προσωπικών ασθενών μπορεί να λέει ότι θέλει. Άρα μάλλον θα πρέπει να σκεφτούμε πως ασκούνται σοβαρές πιέσεις για να γίνουν αυτές οι δηλώσεις, όπως άλλωστε ομολόγησε και η τ.υπουργός υγείας της Φινλανδίας.
Ας μην ξεχνάμε και την περίπτωση της Ουκρανίας που πέρασε στα ψιλά.

Ο πρόεδρος της Ουκρανίας που είναι από τις χώρες που έχουν πληγεί περισσότερο από τον Η1Ν1 , ΑΡΝΉΘΗΚΕ ΤΟΝ ΚΑΘΟΛΙΚΌ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΌ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΡΕΩΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑ 830.000.000 ευρώ,λέγοντας:
"Εγώ δεν εκβιάζομαι από κανέναν. Έχω το δικαίωμα του προέδρου."
Και άσκησε βέτο στην απόφαση για το εμβόλιο. Τι εννοεί ο ποιητής;
Εκβιασμοί απο ποιόν, γιατί και πως;
Ο Ουκρανός πρόεδρος έκρινε την γρίπη αυτή ως ανάξια για να την πληρώσει στην Αμερικάνικη φαρμ.εταιρεία 830,000,000 ευρώ και από όσο βλέπω γύρω μου έχει δίκιο.
Οι απανωτές γρίπες πτηνών, χοίρων,σκύλων, γάτων και άλλων συμπαθών τετράποδων μήπως είναι τελικά άλλος ένας τρόπος να αδειάσει η τσέπη μας υπέρ αναξιοπαθούντων Κροίσων και εν μέσω κρίσης άλλος ένας φορέας φόβου για τις μάζες; Λέμε τώρα...

YΓ.Τό σκιτσάκι του Soter απο το skitso.gr

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το πολιτικό σύστημα της Μεταπολίτευσης σύσσωμο οδηγεί την Χώρα στην χρεωκοπία και στην αποσταθεροποίηση

ΜΗΝΥΜΑ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΩΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΗ Η. ΜΕΛΕΤΟΠΟΥΛΟΥ

Μπροστά στην σημερινή εκρηκτική συγκυρία, και στον συνδυασμό δημοσιονομικής κατάρρευσης, κοινωνικής έκρηξης και πολιτικής αποσταθεροποίησης που διαφαίνεται στον ορίζοντα, αποκαλύπτεται ανάγλυφη η τεράστια πολιτική ευθύνη των δυνάμεων που κυβέρνησαν την χώρα τις τελευταίες δεκαετίες. Οι φάσεις που οδήγησαν στην σημερινή εθνική χρεωκοπία είναι:

1. η ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ με την «δημιουργική λογιστική» της κυβερνήσεως Σημίτη,

2. η πλήρης αποτυχία εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας και κατάργησης του πελατειακού συστήματος και η διόγκωση της διαφθοράς επί της ιδίας, υποτίθεται εκσυγχρονιστικής κυβερνήσεως,

3. η «απογραφή» της κυβερνήσεως Κώστα Καραμανλή, που εξέθεσε την χώρα ως αναξιόπιστη,

4. η πλήρης αποτυχία του οικονομικού επιτελείου Αλογοσκούφη να εξυγιάνει και να ανασυγκροτήσει την ελληνική οικονομία και η τερατώδης διόγκωση του δημοσίου χρέους και του ελλείμματος, οι χιλιάδες διορισμοί ημετέρων, η ίδρυση άνω των 600 δημοσίων οργανισμών(!), αλλά και το πρωτοφανές κύμα διαφθοράς και τα κολοσσιαία σκάνδαλα.

Αυτά στοιχειοθετούν το γεγονός ότι η εξευτελιστική υπαγωγή του υποτίθεται κυρίαρχου ελληνικού κράτους σε καθεστώς κοινοτικής επιτήρησης και η επαπειλούμενη προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οφείλονται στην ανεύθυνη, λαϊκιστική και διαβλητή πολιτική και των δύο κομμάτων εξουσίας, που εναλλάσσονται στην διακυβέρνηση της χώρας την τελευταία τριακονταπενταετία.

Απόδειξη της συνολικής αποτυχίας του σημερινού δικομματικού συστήματος και των παραφυάδων του αποτελεί η ΠΛΗΡΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΚΑΙ ΑΡΝΗΣΗ της σημερινής κυβέρνησης και του κυβερνώντος κόμματος να λάβουν τα επείγοντα εξυγιαντικά μέτρα που απαιτούνται άμεσα για την δημοσιονομική σωτηρία της χώρας. Αλλά και η εκκωφαντική σιωπή και απουσία σοβαρών και επεξεργασμένων προτάσεων από την αντιπολιτευόμενη. Μέτρα όπως η πλήρης αναστολή των διορισμών στο δημόσιο για μία πενταετία, η δραστική περιστολή της δημοσιονομικής σπατάλης, η είσπραξη των οφειλομένων ασφαλιστικών εισφορών και η δίωξη της εισφοροδιαφυγής, η πάταξη της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς, και κυρίως ο διορισμός στα δημόσια αξιώματα ικανών και αδιάβλητων προσωπικοτήτων, θεωρούνται αδιανόητα για τις πολιτικές δυνάμεις του σήμερα. Αυτές απεναντίας στηρίζουν την αναπαραγωγή της πολιτικής τους ισχύος στο πελατειακό σύστημα, στην διαπλοκή, στην προαγωγή μετριοτήτων και ευνοουμένων, στην συντήρηση ενός κράτους ανίκανου, τυραννικού για τον πολίτη και τον επιχειρηματία κράτους.

Η κρίση επιδεινώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, και σύντομα η χώρα μας θα βρεθεί σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Το σημερινό πολιτικό σύστημα εγγίζει πλέον τα όριά του. Το τέλος της περιόδου της Μεταπολίτευσης θα έρθει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Μία νέα, σύγχρονη και πραγματική δημοκρατία πρέπει να διαδεχθεί την αποτυχημένη κληρονομική ολιγαρχία των δύο σημερινών κομμάτων εξουσίας. Η ελληνική κοινωνία διαθέτει προσωπικότητες ικανές να αναλάβουν την ευθύνη και το πολιτικό κόστος των γενναίων αποφάσεων που απαιτούνται για την σωτηρία και την ανασυγκρότηση εκ βάθρων της ελληνικής οικονομίας και του ελληνικού κράτους.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ, κύριοι!!

Μαύρη Πέμπτη η χθεσινή. Πέμπτη της θλίψης και της κατήφειας.

Βομβαρδιστήκαμε με νέα και πληροφορίες για την οικονομική κατάσταση, αύξηση του spread ( το εμπεδώσαμε κι αυτό) που με απλά λόγια μας λέει ότι το χρέος της χώρας αυξήθηκε μέσα σε μερικές ώρες κατά 5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Θα μου πείτε: ε και; Χρωστούσαμε 30.000 ευρώ ο κάθε Έλληνας ( και των μωρών συμπεριλαμβανομένων) και τώρα ανέβηκε το χρέος στα 30.500 ευρώ.

Αν προσπαθήσουμε να δούμε ψύχραιμα την κατάσταση θα πρέπει να εκτιμήσουμε για ποιο λόγο έγινε αυτό.

Βγήκαν οι κύριοι υπεύθυνοι για την οικτρή θέση που έχει περιέλθει η χώρα και με στόχο να αγρεύσουν ....

ψηφαλάκια, κομματικά για τις εσωκομματικές τους εκλογές, δεν δίστασαν να εγκαλούν, με προκλητικό τρόπο και απύθμενο θράσος, την νέα κυβέρνηση για την κατάσταση που οι ίδιοι με την ανικανότητά τους δημιούργησαν.

Εύκολα θα μπορούσε να τους αντιτείνει κανείς ότι "στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλούν για σχοινί", αλλά δεν είναι εκεί η ουσία.

Το διεθνές κλίμα είναι πολύ κακό για την Ελλάδα. Βρισκόμαστε στο στόχαστρο, ως φαίνεται, των Ευρωπαίων συνεταίρων μας αλλά και των διεθνών οικονομικών οίκων αλλά και εντύπων. Δεν περνάει μέρα που να μην ασχολούνται με την οικονομική θέση της Ελλάδας και να μην περιγράφουν, με τα μελανότερα χρώματα και έντονη κινδυνολογική διάθεση, πόσο δεινή είναι. Ήρθε και το χθεσινό κανόνι του Ντουμπάι, κι έδεσε.

Βγήκαν όλοι και φωνάζουν ότι οδηγούμαστε στο ΔΝΤ, ότι θα εγκατασταθεί ο Τρισέ στην Αθήνα για συνεχή έλεγχο, ότι το spread θα πάει στα 280 κά.

Είναι γεγονός ότι η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη. Είναι γεγονός ότι είμαστε ήδη υπό την σκληρή επιτήρηση της ΕΕ.

Αλλά είναι επίσης γεγονός ότι δεν άλλαξε κάτι δραματικά από τον περασμένο μήνα που ανέλαβε το νέο οικονομικό επιτελείο και προσέτρεξε στο Λουξεμβούργο και έλαβε το "the game is over".

Άρα τι συνετέλεσε και φτάσαμε στην Μαύρη Πέμπτη; Τρεις είναι οι αιτίες που θεωρούμε ότι δημιούργησαν το καταστροφολογικό κλίμα:

1. Η δεδομένη απληστία του καπιταλιστικού συστήματος, για αύξηση με αεριτζίδικο τρόπο των κερδών του. Χωρίς να δείχνει κανενός είδους ενδοιασμό χτύπησε ληστρικά με τα funds και έριξε κατά 9% τις μετοχές τραπεζών στο Χρηματιστήριο, και τον Γενικό δείκτη 6,21%.
2. Οι λανθασμένες (επικοινωνιακά) δηλώσεις του Διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδας κ. Προβόπουλου, που έδωσε το σύνθημα για την άγρια επίθεση στην Ελληνική Οικονομία, και
3. Οι χαμηλοί ρυθμοί της νέας κυβέρνησης, που δίνει την εντύπωση πως δεν έχει αντιληφθεί πλήρως το μέγεθος του προβλήματος.

Κύριοι προχωρήστε ΓΡΗΓΟΡΑ σε αποφάσεις. Και κυρίως εφαρμόστε το πρόγραμμά σας. Γι' αυτό σας ψήφισαν οι Έλληνες πολίτες. Καλές οι εμφανίσεις στο γυαλί και τα εξωτικά νησιά, αλλά δεν υπάρχει η πολυτέλεια της σπατάλης χρόνου.

ΧΡΟΝΟΥ ΦΕΙΔΟΥ, κύριοι!!

Ακτιβιστής

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Δύο αδέλφια από την Κορινθία εξάγουν ελαιόλαδο στην Αμερική

«Χρυσό» λάδι με ιστορία

Τα ΝΕΑ

Απαλή φρουτώδη γεύση που γίνεται ελαφρώς πιπεράτη καθώς σβήνει στο στόμα. Μοιάζει με ένα γευστικό ταξίδι, όμως στην πραγματικότητα πρόκειται για ένα ταξίδι στο παρελθόν.

Τα αδέλφια Καμαριανάκη παράγουν στην Ελλάδα και εξάγουν στην Αμερική ένα βραβευμένο ελαιόλαδο, βασισμένο σε αρχαιοελληνικές συνταγές και στις διηγήσεις των γερόντων του χωριού.

Αφού ολοκλήρωσαν τις σπουδές τους στη Βρετανία, οι δρόμοι τους χώρισαν.

Ο Χρήστος Καμαριανάκης μετανάστευσε στον Καναδά και άνοιξε μια επιχείρηση εγκατάστασης λογισμικών.

Ο Τιμόθεος Καμαριανάκης επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου εργάστηκε ως αρχαιολόγος. Μερικά χρόνια αργότερα, ένα κομμάτι γης στην Πελοπόννησο ένωσε ξανά τα δύο αδέλφια.

Είχαν κληρονομήσει από τον πατέρα τους 25 στρέμματα γης κοντά στο χωριό Πύργος, στην Κορινθία. Ένα κτήμα που είχαν ζωντανέψει με τα χέρια τους όταν- παιδιά ακόμηφύτεψαν εκεί ελαιόδεντρα.

Ακολουθώντας μια οικογενειακή παράδοση που ξεκίνησε τουλάχιστον 400 χρόνια πριν στην Κρήτη, τα δύο αδέλφια αποφάσισαν το 2005 να παράγουν το δικό τους λάδι.

Σήμερα, τα 1.700 μπουκάλια της ετήσιας παραγωγής τους καταλήγουν σε ράφια εκλεκτών καταστημάτων του εξωτερικού. Υπολογίζουν ότι του χρόνου τα έσοδα από τις πωλήσεις τους σε Αμερική, Καναδά και Αγγλία θα φτάσουν το ένα εκατομμύριο δολάρια.

Για να παρασκευάσουν το λάδι τους τα δύο αδέλφια ανέτρεξαν σε αρχαιοελληνικές πηγές και συνδύασαν τα ευρήματά τους με τη λαϊκή σοφία του χωριού.

Ταξίδι στην ιστορία
«Υπάρχουν πηγές από την αρχαιότητα και τον Μεσαίωνα που προσφέρουν σημαντικές πληροφορίες για την καλλιέργεια της ελιάς», λέει στα «ΝΕΑ» ο Τιμόθεος Καμαριανάκης.

«Ο Ιπποκράτης είναι μία από τις πηγές στις οποίες βασίζω σήμερα τις τεχνικές μου.

Δεν αντιγράφω τους αρχαίους Έλληνες και ό,τι έκαναν τότε. Απλά δανείζομαι στοιχεία και τα χρησιμοποιώ σε συνδυασμό με πιο σύγχρονες μεθόδους και τις διηγήσεις των γερόντων στα χωριά».

Μια από αυτές τις μεθόδους, όπως εξηγεί ο κ. Καμαριανάκης, είναι να μην ξεριζώνει τα γαϊδουράγκαθα από το κτήμα του.

«Το γαϊδουράγκαθο λειτουργεί ως ξενιστής για ένα έντομο που καταπολεμά τον δάκο. Προσπαθούμε να βελτιώσουμε το κτήμα με σεβασμό προς τη φύση.

Όχι όπως γίνεται συχνά, όταν ο άνθρωπος ψεκάζει και σκοτώνει τα πάντα», λέει.

Ακόμα και στο κλάδεμα τα δύο αδέλφια εφαρμόζουν τις συμβουλές των γηραιότερων του χωριού.

«“Κλάδεψε το δέντρο έτσι ώστε να μπορεί να πετάξει ένα πουλί ανάμεσα από τα κλαδιά του”, μας λένε οι γέροντες του χωριού», λέει ο Χρήστος Καμαριανάκης.

«Εννοούν ότι το δέντρο πρέπει να κλαδεύεται έτσι ώστε να κυκλοφορεί αρκετός αέρας και φως ανάμεσα από τα κλαδιά του».

Ο Τιμόθεος Καμαριανάκης εφαρμόζει και μια πιο σύγχρονη μέθοδο, τη βιοδυναμική καλλιέργεια.
Αυτή η πρακτική βασίζεται στις φάσεις της σελήνης.

Ανάλογα με αυτές καθορίζεται το πότε θα γίνουν διάφορες εργασίες στο κτήμα, όταν η γη θα είναι έτοιμη για την ανθρώπινη επέμβαση.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πολιτική βία, φόβος, ελπίδες και απελπισίες*

Της Άννας Δαμιανίδη*

Τετάρτη βράδυ πήγα να ακούσω τις ομιλίες των Μανδραβέλη, Ψυχογιού και Δαφέρμου στη Νομική Σχολή. Πρώτη φορά πήγαινα στο καινούργιο κτίριο, από τον πεζόδρομο της Μασσαλίας, αλλά και στο παλιό είχα πολλά χρόνια να πάω Μόλις μπήκα στο αμφιθέατρο, μετάνιωσα. Έχω γκρίζα μαλλιά, κι εκεί μέσα είχε μόνο φοιτητές και φοιτήτριες, μέσος όρος ηλικία τα 20. Ντρεπόμουν όμως και να φύγω, ήμουνα στην πρώτη σειρά. Έμεινα.

Το θέμα ήταν η πολιτική βία. Οι τρεις ομιλητές είχαν τις απόψεις τους ο καθένας, ο Μανδραβέλης μίλησε για τη γλωσσική σύγχυση που ξεχειλώνει την έννοια της βίας και κατά κάποιον τρόπο νομιμοποιεί κάθε είδους αναίτια βία σαν απάντηση σε αυτά που ονομάζονται βία. Ο Ψυχογιός είπε ότι καλλιεργούμε υπερβολικά το θαυμασμό στη βία στην παιδεία και στις παραδόσεις μας. Και ο Δαφέρμος είπε ότι η βία είναι διάχυτη, υπάρχει ψυχολογική βία, εργατική βία, οικογενειακή βία κλπ, δηλαδή κατά κάποιο τρόπο έκανε περίπου αυτό που είχε υποστηρίξει ο Μανδραβέλης, ότι τα βαφτίζουμε όλα βία.

Ύστερα κουβέντιασαν με τα παιδιά, τα οποία βεβαίως ήταν ρομαντικά και αναφέρονταν στην εξέγερση του Πολυτεχνείου με πολύ ενθουσιασμό. Ο Δαφέρμος είπε ότι το Πολυτεχνείο ήταν μια εντελώς ειρηνική εξέγερση σε βίαιες συνθήκες. Ο Ψυχογιός προσπάθησε, όπως κάνει συχνά, να τους εξηγήσει ότι δεν πρέπει να το ζηλεύουν το Πολυτεχνείο και την έξαρσή του γιατί έγινε μετά από μια περίοδο μεγάλης καταπίεσης. Περνούσαμε άσχημα στη χούντα, είπε. Ναι, αλλά είχαμε ελπίδες, είπε ο Δαφέρμος πολύ χαμογελαστός, και τα παιδιά χειροκρότησαν.

Κι αυτό με πίκρανε, ίσως επειδή ήταν και ο γιος μου στο ακροατήριο. Αυτή η φράση και αυτή η αντίδραση πιστεύω ότι είναι στη βάση μιας παρεξήγησης που ερμηνεύει και όσα συνέβησαν σε λίγο.

Γιατί χειροκροτήσανε τα παιδιά; Δεν έχουν αυτά ελπίδες; Είχαμε εμείς περισσότερες; Σκέφτηκα να σηκωθώ να πω ότι δεν είχαμε όλοι ελπίδες, ότι τώρα περνάνε καλύτερα, ότι εμείς πλήτταμε θανάσιμα, ότι δεν θέλαμε ψωμί κι ας φωνάζαμε Ψωμί Παιδεία Ελευθερία -ψωμί υπήρχε- τους Ρολινγκ Στόουνς θέλαμε, τα ενδιαφέροντα πράγματα που συνέβαιναν στον κόσμο. Κι ότι δεν ήταν και τόσο μη βίαιο το Πολυτεχνείο, γιατί είχαμε σπάσει ένα σωρό αντικείμενα, δεν είχαμε αφήσει πόδι σε καρέκλα ή τραπέζι. Τα σκεφτόμουνα, αλλά δεν μιλούσα, θυμόμουνα πόσο γκρίζα είναι τα μαλλιά μου και πόσο σαν τη μύγα μες στο γάλα ήμουνα εκεί μέσα.

Τότε περίπου μπήκανε μέσα οι τραμπούκοι, κάτι τύποι με μαύρα ρούχα και κράνη στο χέρι, κι άρχισαν να βρίζουν. Θέλουμε να διαβάσουμε ένα κείμενο, είπαν, έπιασαν το μικρόφωνο κι έλεγαν κάτι για εικοσάχρονα παιδιά που μπήκαν φυλακή, κι ότι έφταιγε ο Πάσχος. Ξεφτίλες, λέγανε στα παιδιά, καλέσατε εδώ τον υπονομευτή του ασύλου! Δηλαδή κατηγορούσαν όλους εκεί μέσα για αυτό που έκαναν οι ίδιοι, γιατί αυτοί και καταργούσαν και υπονόμευαν το άσυλο.

Μερικοί νεαροί τους είπαν να περιμένουν τη σειρά τους να μιλήσουν. Κι ένα παιδί τυφλό άρχισε να ουρλιάζει: Γιατί το κάνετε αυτό; γιατί χαλάτε αυτή τη συζήτηση; Είχε τόση ένταση που με πήρανε τα κλάματα. Ντρεπόμουνα να κλαίω έτσι στην πρώτη σειρά με τα γκρίζα μαλλιά μου, αλλά καλύτερα που έκλαιγα παρά να κατουριέμαι από φόβο.

Φοβήθηκα. Αυτό το φριχτό αίσθημα που σου σφίγγει χαμηλά την κοιλιά, κατουριέσαι πάνω σου, αυτό με είχε πιάσει στην αρχή. Αυτό ήθελαν κι εκείνοι. Να φοβηθούμε. Εντάξει λοιπόν, εγώ τουλάχιστον ανταποκρίθηκα. Ίσως επειδή δεν ήμουνα και στα νερά μου.

Τον αναγνώρισα το φόβο. Τον είχα ξανανιώσει πολλά χρόνια πριν, εκεί στη Νομική, Αθήνας και Θεσσαλονίκης, γιατί έμενα στην Αθήνα αλλά σπούδαζα στη Νομική Θεσσαλονίκης, και στα Πολυτεχνεία αμφοτέρων. Τότε που μας κυνηγούσαν οι μπάτσοι, επί χούντας.. Φοβόμουν πολύ. Μια μέρα είχα κοντέψει να κατουρηθώ από φόβο. Είχαμε πάρει ταξί για να το σκάσουμε από κάποιους που μας πλησίαζαν απειλητικά, και πόση αγωνία είχα μη μυρίσει ο ταξιτζής κάτι...

Αυτός ο φόβος λοιπόν. Τόσα χρόνια μετά, στο ίδιο μέρος κατά κάποιο τρόπο, με το ίδιο θέμα. Οι τύποι απείλησαν λοιπόν καμπόσο, μέχρι που πέταξαν αυγά στον Πάσχο, κι έφυγαν. Κι όταν είδα τα αυγά να πέφτουν, μαζί με το ξάφνιασμα και το σοκ, ένιωσα και ανακούφιση, αυτό ήταν λοιπόν, τέλος, γλιτώσαμε τα χειρότερα.

Σκουπίσαμε τον Πάσχο και τον πιάσανε αγκαζέ, ο Αλιβιζατος που ήταν σαν οικοδεσπότης συντετριμμένος, να τον πάνε όλοι μαζί σε μέρος ασφαλές. Δηλαδή, συγγνώμη, ποιο είναι το ασφαλές; Πού δεν έχει κράτος και εξουσία κάποια φασιστική ομάδα; Μπουλούκι ανεβήκαμε τη Μασσαλίας, μπουλούκι πήγαμε στη Σόλωνος και μπήκαμε σε ένα μπαρ, και πίναμε και πίναμε, και δεν συνερχόμασταν. Ήπια τρία πορτό, κι έμεινα και κουβεντιάσαμε ώρες, αλλά παρόλ' αυτά τη νύχτα έμεινα ξύπνια, δεν μπορούσε να μου περάσει η ταραχή. Στριφογύριζα στο κρεβάτι και εκρήγνυνταν στο μυαλό μου φράσεις αγανάκτησης, και κυρίως η αίσθηση της αδικίας που επιφυλάσσει αυτή η χώρα σε ανθρώπους οι οποίοι κάνουν το έγκλημα να δημοσιεύουν κείμενα. Να πασχίζουν για τη σκέψη, να βάζουν την τέχνη τους, τα δυνατά τους, και η ανταμοιβή, αυγά στα μούτρα. Να πρέπει να φοβούνται να μιλήσουν. Να πρέπει να είναι ήρωες για να μπορούν να γράφουν. Κι έχουμε Δημοκρατία υποτίθεται. Πρέπει να είμαστε ευτυχείς που δεν είναι οι τύποι καθεστώς επίσημο.

Ξαγρυπνούσα και μου έρχονταν στο μυαλό εικόνες από τις γιορτές της Πολεμικής Αρετής των Ελλήνων. Αυτά μας έβαζαν να κάνουμε στη χούντα. Τέτοια θεάματα τραγάνιζαν τα νιάτα μας. Ακούγαμε τραγούδια και μαθαίναμε για κινήματα στην Ευρώπη, την αμφισβήτηση των πάντων, ιδέες καινούργιες, ανατρεπτικές, συγκλονιστικές, κι εδώ είχαμε τον Πατακό. Πώς να πείσουμε τα σημερινά παιδιά να μη νοσταλγούν τις εξεγέρσεις μας; Οι γονείς μας τα κατάφεραν καλύτερα. Τον πόλεμο που έζησαν κανείς δεν τον ζήλεψε, κι ας είχε πολλούς ηρωισμούς. Αλλά βλέπεις άλλη η γοητεία της επανάστασης. Τρομάρα μας. Πώς να εξηγήσουμε ότι χάσαμε τόσα πράγματα που δεν αναπληρώθηκαν με το Πολυτεχνείο.

Εγώ θα ήθελα να είμαι τώρα νέα. Να κάνω χορό, να μπορώ να διαβάζω και να ακούω ό,τι θέλω, να ντύνομαι όπως θέλω, να πηγαίνω σε μικτό σχολείο, να ξέρω ανθρώπους από την Αφρική και την Ασία. Να ταξιδεύω, να πηγαίνω Εράσμους, να μαθαίνω ξένες γλώσσες, να ψάχνομαι, να γνωρίζω παρέες από το Ίντερνετ, να μη φοβάμαι μήπως πέσω σε χαφιέδες που θα με προδώσουν και θα με καλέσει ο ασφαλίτης να με χτυπήσει και να με βιάσει. Να μην ασχολούμαι όπως τότε με την πολιτική, από απελπισία. Απελπισία είχαμε, όχι ελπίδα, γιατί δεν τα λες όλα κύριε Δαφέρμο;

Αλλά ίσως εσύ να έλπιζες περισσότερο, δεν ξέρω. Ήσουν στέλεχος, στην Επιτροπή κατάληψης, μπορεί να ένοιωθες πολλές ελπίδες. Κι εγώ κείνη τη μέρα είχα ελπίδες, αλλά την επόμενη, για θυμήσου; Δεν είχες ενοχές ποτέ; Δεν σκέφτηκες ποτέ τους επόμενους μήνες ότι είχαμε κάνει λάθος με το Πολυτεχνείο; Εγώ το σκεφτόμουνα συνέχεια...

Βέβαια εσείς στην Αθήνα ήσασταν αλλιώς. Πιο ηρωικοί και περήφανοι. Εγώ θα μπορούσα να είμαι εδώ, Τετάρτη έφυγα για μια ηλίθια άσκηση στο Ποινικό, και μου είπε ο Ντένης καθώς έμπαινα στα ΚΤΕΛ, μην πας, έλα στο Πολυτεχνείο, έγινε κατάληψη. Ε, καλά άσε να φύγω τώρα, θα γυρίσω το Σάββατο...

Έμεινα στη Θεσσαλονίκη και κάναμε κι εμείς κατάληψη το πρωί της Παρασκευής στο Πολυτεχνείο. Λέγαμε να πάμε στην Οδοντιατρική που ήταν κεντρικά, τελικά προτιμήθηκε η μίμηση. Είχε από τότε την επικοινωνιακή του σημασία και το μύθο του, το Πολυτεχνείο.

Μείναμε μέχρι τα χαράματα του Σαββάτου. Η μεγαλύτερη ευτυχία ήταν η ώρα της πορείας ως εκεί, της τρεχάλας. Αυτή η ζηλευτή έξαρση,εντάξει, υπήρξε για καποιες ώρες. Αυτό είναι που θέλουν όλοι να ξαναζήσουν. Και το παιχνίδι με το φόβο τους αρέσει άραγε; Δεν έχουν τίποτε καλύτερο στη ζωή τους; Ύστερα περιφερόμουν στις αίθουσες και τις συνελεύσεις και ομολογώ ότι συχνά δεν καταλάβαινα την υπερβολικά επαναστατική γλώσσα, και δεν συμφωνούσα με το σπάσιμο των καρεκλών. Κυκλοφορούσαν όλοι με ένα κομμάτι ξύλο, από πόδια τραπεζιών. Εσύ γιατί δεν έχεις, με ρώτησαν. Εγώ δεν μπορώ να παίξω ξύλο, είχα πει. Και με στεναχωρούσε αυτή η καταστροφή. Είναι κάτι που το σκέφτομαι συχνά. Δεν κατάφερα να πείσω κανέναν εκείνη τη νύχτα ότι δεν χρειαζόταν να σπάμε τις καρέκλες. Το προσπάθησα, αλλά μάταια.

Ωστόσο έκαναν κάτι πολύ σωστό, η επιτροπή που είχαμε εκλέξει. Όταν έμαθαν τι είχε γίνει στο Πολυτεχνείο της Αθήνας, αποφάσισαν να παραδοθούμε. Εν ολίγοις. Αυτό. Να μη χυθεί αίμα. Δεν γίναμε ήρωες. Ας είναι καλά τα παιδιά. Το λέω και το ξαναλέω, αν και έτσι όπως συνταχθήκαμε να βγούμε ήταν πολύ ταπεινωτικό. Στριμωγμένοι, στη σειρά, κι έλεγα μέσα μου, ηττηθήκαμε, ας έχω τουλάχιστον ψηλά το κεφάλι.

Μπροστά είχε ένα τανκς με αναμμένους προβολείς, στρατιώτες με το όπλο προτεταμένο, και μόλις βγαίναμε μας σκόρπιζαν αστυνομικοί με σπρωξιές. Το κεφάλι ψηλά εσύ, έλεγα μέσα μου, και βγήκα κρατώντας αγκαζέ σφιχτά την Κατερίνα και προχωρούσαμε σαν αυτόματα. Κι όπως προχωρούσαμε αποφεύγαμε όσο μπορούσαμε τους αστυνομικούς που ήταν σκόρπιοι σε όλο το δρόμο, κι ένας είχε πιάσει ένα παιδί, που έφτασε σε μας, γαντζώθηκε πάνω μου, και μαζί γαντζωμένος πάνω του ο μπάτσος το κρατούσε και πήγαμε λίγα λεπτά έτσι, τραβώντας ο ένας τον άλλον, αλλά δεν άπλωσα το χέρι να βοηθήσω, να σπρώξω το μπάτσο, να κρατήσω το αγόρι κοντά μου, που εκλιπαρούσε με μια κλαψιάρικη φωνή, καθόλου ηρωικό κι αυτό, συνέχισα να προχωράω σα μηχανή με κύριο στόχο να ξεφύγω.

Αυτή ήταν η ηρωική έξοδος... Αλλά εγώ τουλάχιστον το ήξερα, και δεν είχα οπλιστεί με κανένα ξύλο. Είμαι δειλή, ήθελα να ζήσω, και μάλιστα αρτιμελής, κι ας είχαμε ιδιαιτέρως και αστόχαστα κινδυνεύσει επί ώρες. Κατουριόμασταν από το φόβο μας, και ουρλιάζαμε όταν μας χτυπούσαν, και τρέχαμε να γλιτώσουμε. Δεν θα σας άρεσε, πιστέψτε με. Σε κάνει να νιώθεις πολύ άσχημα, ο φόβος σε αποβλακώνει, σου φτωχαίνει τη ζωή, σου μαραίνει τα νιάτα. Δεν θέλω να χρειάζεται ηρωισμό τίποτα. Θέλω να ζω ασφαλής σε ελεύθερη χώρα, όπως τώρα. Σύμφωνα με τους νόμους. Οι νόμοι είναι για να προστατεύουν κυρίως ανθρώπους σαν εμένα, αδύναμους, δειλούς, αγύμναστους, που δεν θέλουν να παίζουν ξύλο, παιδιά, γριές και γέρους. Θέλουμε νόμους, σύνταγμα, δημοκρατία, ισότητα, τέτοια πράγματα για να συνεννοηθούμε. Όχι επαναστάσεις, όχι πολυτεχνεία. Όχι άλλα πολυτεχνεία. Δεν υπάρχει λόγος για τόση απελπισία.

Τα γράφω αυτά όλα μετά από τόσα χρόνια, γιατί διαρκώς καταλαβαίνω ότι έχει γίνει παρεξήγηση. Ακούστε πάλι τη φωνή του σταθμού. Ακούστε την αγωνία των εκφωνητών. Δεν ήθελαν να πεθάνουν και να γίνουν ήρωες. Δεν ζούσαμε σε εποχές μαύρες, δεν θέλαμε να θυσιαστούμε. Θέλαμε να ζήσουμε, να χαρούμε τα νιάτα μας, τις ευρωπαϊκές κατακτήσεις. Να ζούμε όπως εσείς οι νέοι τώρα. Να βρίσκουμε τον εαυτό μας, όχι να ασχολούμαστε με τους καραβανάδες και να μας βασανίζουν. Τρελαίνομαι όταν ακούω νέους να μου λένε πως είχαμε το προνόμιο της εξέγερσης: Που είχαμε κάθε μέρα να κάνουμε με τα κατακάθια της κοινωνίας, και τα κατακάθια της δικής μας ψυχής, το φόβο μας. φρίκη, και πλήξη, και απόγνωση, και αδιέξοδα! Τώρα έχετε το προνόμιο της εξέγερσης. Πρέπει να είναι οπωσδήποτε με καδρόνια; Τώρα μπορείτε να κάνετε τόσα πράγματα για να αλλάξετε τον κόσμο. Υπάρχουν εθελοντικές οργανώσεις, γιατροί χωρίς σύνορα, ομάδες για τους μετανάστες, δενδροφυτεύσεις, πράγματα που δεν τα φανταζόμασταν. Ελάτε στην ομάδα μας, να κάνουμε μαθήματα ελληνικών στους μετανάστες. Μάθετε το ελληνικό αλφάβητο σε έναν αφρικανό που δεν πήγε σχολείο ποτέ του, και θα δείτε ότι θα αλλάξει ο κόσμος. Πηγαίνετε στην Ουρουγουάη με τους Ινδιάνους, στο Γκάζι με τα τσιγκανάκια, στη Σιέρα Λεόνε με τα παιδιά πολεμιστές, στον Κολωνό με το Κυριακάτικο σχολείο, ελάτε σε μας, στην Αγορά της Κυψέλης, ο κόσμος σας περιμένει να τον αλλάξετε. Και το μυαλό σας μπορεί να δουλέψει ελεύθερα. Να ακούει ελεύθερα, να διατυπώνει ελεύθερα, να ζει τη συγκλονιστική εμπειρία της ελεύθερης σκέψης. Είναι πιο συνταρακτικό από κάθε άλλη συγκίνηση, δεν αναπληρώνεται με τίποτα.

Αυτό το προνόμιο έχουμε τώρα. Εκτός κι αν επιτρέψουμε στους τραμπούκους να μας το αφαιρέσουν.

* Φιλοξενώ στο medium.gr το κείμενο της Άννας Δαμιανίδη, όχι μόνο γιατί με αφορά, αλλά γιατί είναι η καλύτερη ανάλυση για τα φαινόμενα πολιτικής βίας που διάβασα (και έγραψα). Το κείμενο δημοσιεύτηκε ως «Σημείωμα» στο Facebook στις 27.11.2009. Η κα Άννα Δαμιανίδη είναι αρθρογράφος της εφημερίδας «Τα Νέα»

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

. . . και που θα λημεριάσουμε Νταβέλη θα μας πιάσουνε!!!

Η Μοναξιά του Σχοινοβάτη (taseis)

Σχοινοβατεί η κυβέρνηση αναζητώντας την ισορροπία ανάμεσα στις προεκλογικές της δεσμεύσεις και τις πιεστικές απαιτήσεις των εταίρων της Ε.Ε. για ταχύτατες και σκληρές (για τους εργαζόμενους) παρεμβάσεις στην οικονομία.

Το πόσο επικίνδυνος είναι ο βηματισμός της κυβέρνησης αποδεικνύεται και από τις πρώτες γκρίνιες που ακούγονται στο εσωτερικό της μόλις έχουν συμπληρωθεί οι πρώτες πενήντα μέρες στην εξουσία. Η γκρίνια, όσο κι αν περιγράφει και κάποιους εσωτερικούς διαγκωνισμούς στα ανώτερα διαμερίσματα της κυβερνητικής εξουσίας, κυρίως αποτυπώνει τις δύο διαφορετικές γραμμές για την αντιμετώπιση της κατάστασης.

Οι αντιλήψεις που αρχίζουν να συγκροτούνται και να συγκρούονται εντός της κυβέρνησης περιγράφονται συνοπτικά ως εξής: Επιμονή σε πολιτικές ήπιας αντιμετώπισης των δημοσιονομικών ή «θεραπείες» σοκ...

Το ασφαλιστικό, το πάγωμα των μισθών στο δημόσιο, η κατάργηση της βάσης του 10 στις Πανελλαδικές, περιγράφουν κάποιες από τις αφορμές για την εμφάνιση των δύο διαφορετικών αντιλήψεων, αλλά και τις πρώτες κόντρες, εντός της κυβέρνησης. Και δεν έχουν συμπληρωθεί, ούτε 100 μέρες….

Ο υπουργός Οικονομικών έχει χτυπηθεί... δυο φορές δημοσίως -από τον πρόεδρο της Βουλής και από τον γραμματέα της κοινοβουλευτικής ομάδας. Οι βουλευτές στέλνουν το σήμα ότι δεν θα είναι θεατές -προχθές έκαναν την υπουργό Περιβάλλοντος να μην έχει πού να κρυφτεί.

ΤΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ, ότι «δεν βρήκαμε ακόμη τον βηματισμό μας και δεν έχει επιτευχθεί καλός συντονισμός», δεν δικαιολογεί την εικόνα που παρουσιάζει η κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου 50 μέρες μετά την ανάληψη της εξουσίας.

Η κατάσταση πλέον είναι χαοτική. Εβδομάδες τώρα στο εσωτερικό του κυβερνώντος κόμματος επικρατεί μια αλλοπρόσαλλη κατάσταση, η οποία απειλεί να προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου πολιτική κρίση.

Σε πολλά από τα στελέχη του κόμματος κυριαρχεί η άποψη ότι η κυβέρνηση αυτή αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της διεθνούς οικονομικής κρίσης .

H αισιοδοξία και οι προσδοκίες των πρώτων ημερών τείνουν να εξανεμισθούν.

Με την πάροδο των ημερών αποδεικνύεται ότι δεν υπάρχει σαφής γραμμή πλεύσης στην οικονομία, ότι δεν υπάρχουν έτοιμες πολιτικές και ολοκληρωμένα σχέδια για μείζονα θέματα , αλλά και ότι δεν υφίσταται κανένα αποτελεσματικό κέντρο συντονισμού. Χάος!

Η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠαΣοΚ είναι ανάστατη και αντιμετωπίζει τους υπουργούς με μεγάλη καχυποψία και επιφύλαξη. Κανείς δεν ζητά την άποψη τους, αλλά και δεν ενημερώνονται επαρκώς από τους υπουργούς με αποτέλεσμα σε αρκετές περιπτώσεις να πληροφορούνται τις αποφάσεις της κυβέρνησης από ...τα ΜΜΕ.

Από την άλλη οι υπουργοί νοιώθουν ανασφαλείς και στις κατ` ιδίαν συζητήσεις τους υποστηρίζουν ότι ο ηγεμονικός τρόπο λειτουργίας του κ. Γ. Παπανδρέου, τους έχει δημιουργήσει αμυντικά αντανακλαστικά. Δεν λείπουν μάλιστα και οι κόντρες καθώς διάφοροι οι υφυπουργοί έχουν τοποθετηθεί για να... ελέγχουν τους υπουργούς!!!

Μια παρατήρηση που προκύπτει αβίαστα από τις πρώτες ημέρες της νέας κυβέρνησης είναι ότι η Κοινοβουλευτική Ομάδα και τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν είναι διατεθειμένα να αφήσουν λευκές επιταγές στα υπουργικά γραφεία.

Όσο για τον Παπανδρέου ,

η δήλωση Προβόπουλου του αφαιρεί ένα μέρος του επιχειρήματος της "καμμένης γης" καθώς φαίνεται ότι γνώριζε από πρώτο χέρι ότι τα δημοσιονομικά της χώρας δεν επιτρέπουν ιδιαίτερα οικονομικά ανοίγματα...

Σχόλιο; Το παραπάνω άρθρο ΔΕΝ χρειάζεται περαιτέρω σχολιασμό.

Πέρασαν οι πρώτες 50 μέρες με την απογοήτευση του κόσμου να είναι κάτι παραπάνω από εμφανής και συγκεκριμένη: Που είναι τα έτοιμα προγράμματα και οι μαγικές συνταγές τους;

Ας περιμένουμε άλλες τόσες για να είμαστε δίκαιοι. Μπορεί στις επόμενες να βρουν το βηματισμό τους. Που ξέρεις όλα μπορεί να συμβούν.

Προς το παρόν ένα παραδοσιακό τραγούδι που μου το έλεγε, πριν πολλά χρόνια ένα αγαπημένο μου πρόσωπο, (που δυστυχώς σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή), σε στιγμές αδράνειας και απραξίας:



Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Αγωνία των νέων για το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης.

Συζήτηση Ευρωπαίων μαθητών με τον Ευρωβουλευτή της ΝΔ, Καθ. Ι.Α.Τσουκαλά

«Νέοι, Καινοτομία και το ενεργειακό μέλλον της Ευρώπης» ήταν το θέμα της ηλεκτρονικής συνομιλίας (online chat) του Ευρωβουλευτή της ΝΔ Καθηγητή, κ. Ιωάννη Τσουκαλά, με 200 περίπου μαθητές, ηλικίας 14-20 ετών, από δέκα διαφορετικά σχολεία της Ευρώπης (Γαλλία, Γερμανία, Λιθουανία, Βουλγαρία, αλλά και Τουρκία).

Κατά τη συζήτηση, που διήρκεσε περισσότερο από μία ώρα, το ενδιαφέρον επικεντρώθηκε στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τη μείωση της κατανάλωσης ενέργειας και την ανακύκλωση. Πολλές ερωτήσεις αφορούσαν το περιβάλλον και οι μαθητές εξέφρασαν την αγωνία τους για τις επιπτώσεις που έχει στον πλανήτη η «δίψα» του ανθρώπου για περισσότερη ενέργεια. Η συζήτηση «ζεστάθηκε» όταν τέθηκε το θέμα της πυρηνικής ενέργειας, όπου μαθητές από τη Γερμανία και τη Σλοβενία εξέφρασαν αντικρουόμενες απόψεις.

Οι μαθητές δεν περιορίστηκαν μόνο σε ευρωπαϊκά θέματα, αλλά έδειξαν ενδιαφέρον και για τα προγράμματα καθαρισμού του επονομαζόμενου «Πλαστικού Νησιού», μιας τεράστιας συγκέντρωσης επιπλεόντων σκουπιδιών στον Ειρηνικό Ωκεανό, με μέγεθος ίσο με αυτό της Ευρώπης. Τέλος, ζήτησαν καλύτερη ενημέρωση των Ευρωπαίων για το περιβάλλον, τα θέματα ενέργειας και την κλιματική αλλαγή.

Ο Ευρωβουλευτής, στις απαντήσεις του, τόνισε την ανάγκη για ενίσχυση των ανανεώσιμων πηγών αλλά και για εξοικονόμηση ενέργειας. Υπενθύμισε στους μαθητές το παράδειγμα της Σουηδίας, η οποία αν και παράγει το 47% του ηλεκτρισμού της από πυρηνικά, είναι η πλέον φιλική προς το περιβάλλον χώρα της Ευρώπης. Τέλος, αναφέρθηκε στην αναγκαιότητα της περιβαλλοντικής ευαισθητοποίησης σε όλα τα επίπεδα της εκπαίδευσης και στον κρίσιμο ρόλο που διαδραματίζουν οι εκπαιδευτικοί.

«Η χρήση του διαδικτύου για την αμεσότερη επαφή με τους νέους μας επιτρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τις ανάγκες και τους προβληματισμούς τους. Ήταν ιδιαίτερη χαρά μου να συνομιλήσω με ευαισθητοποιημένους Ευρωπαίους μαθητές και να ανταλλάξουμε απόψεις για τα σημαντικά θέματα της ενέργειας και του περιβάλλοντος.

Είμαι πεπεισμένος ότι οι νέες γενιές θα είναι πιο συνειδητοποιημένες περιβαλλοντικά από τις παλαιότερες και θα εκπληρώσουν αποτελεσματικότερα τις περιβαλλοντικές τους υποχρεώσεις. Είμαι όμως και προβληματισμένος από την απουσία Ελλήνων μαθητών από τέτοιες πρωτοβουλίες», δήλωσε ο Καθ. κ.Ι.Α. Τσουκαλάς.

Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας FuturEnergia, κύριος στόχος της οποίας είναι η εξοικείωση των νέων με τις έννοιες της ενεργειακής ανάπτυξης, της εξοικονόμησης ενέργειας και της αειφόρου ανάπτυξης (http://www.futurenergia.org).

Η πρωτοβουλία εντάσσεται στο γενικότερο πρόγραμμα European Schoolnet, στο οποίο συμμετέχουν 31 Υπουργεία Παιδείας χωρών της Ευρώπης, εκπαιδευτικά ιδρύματα και ΜΚΟ και στοχεύει στην αξιοποίηση καινοτόμων μορφών διδασκαλίας (http://www.eun.org/).

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ποιος θα περίμενε οι υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου, κατόπιν προσχωρήσαντες στον εκσυγχρονισμό Σημίτη και τη δεξιά, να κυβερνούν τη χώρα;

Ζητούσε τη στήριξη της ΝΔ... (Press-GR)

...σημερινός ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ!

Τι έγραφε σε επιστολή του σε γαλάζια ΝΟΔΕ...

Από τον Χάρη Φλώρο

.

Ποιος θα περίμενε οι υβριστές του Ανδρέα Παπανδρέου, κατόπιν προσχωρήσαντες στον εκσυγχρονισμό Σημίτη και τη δεξιά, να κυβερνούν τη χώρα;
Μια περίπτωση άξια παρατήρησης είναι η λαμπρή καριέρα του κ. Σπύρου Δανέλλη, σήμερα ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου.
Ο κ. Δανέλλης αφού θήτευσε ως βουλευτής του Συνασπισμού, κατόπιν προσχώρησε στο μεγάλο εκσυγχρονιστικό εγχείρημα του κ. Σημίτη και μάλιστα έγινε αντιπρόεδρος του Δ.Σ. του Ομίλου Προβληματισμού για τον Εκσυγχρονισμό της Κοινωνίας (ΟΠΕΚ).
Το 2002 ζήτησε και έλαβε το χρίσμα από τη δεξιά για να εκλεγεί Δήμαρχος Χερσονήσσου και η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ: η επιστολή προς τη δεξιά για να λάβει το χρίσμα το 2006 (κάντε κλικ επάνω για να μεγαλώσει).
Τι κάνει σήμερα; Μα φυσικά, Ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου!Και εις ανώτερα!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"