Λαϊκή οργή και αγανάκτηση, για τα προεκλογικά τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, του Παπατζή της αυλής και της γλοιώδους στρούγκας των βολευτάκηδων

==========================================

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η παπανδρεϊκή βαρβαρότητα του σοσιαλισμού πέτυχε... Να και τα φιλανθρωπικά συσσίτια: Που μπορείτε να βρείτε δωρεάν φαγητό

Πρώην επιχειρηματίες, πρώην αυτοαπασχολούμενοι, πρώην υψηλόβαθμα στελέχη επιχειρήσεων,μισθωτοί που απολύθηκαν απο τη δουλειά τους. Τους τα έφερε έτσι η ζωή που πλέον δεν έχουν πόρους να ζήσουν .
Για κάποιο λόγο απέτυχαν στο επάγγελμα τους και μαζί με αυτό έχασαν τα πάντα!
Είναι οι νεόπτωχοι της εποχής μας..της διπλανής πόρτας που σήμερα περιμένουν στην ουρά για να πάρουν ένα πιάτο φαγητό από τα συσσίτια που προσφέρει η Αρχιεπισκοπή Αθηνών στη πλατεία Κουμουνδούρου. Έχασαν σπίτια, εργασίες, οικογένειες, λόγω χρεών, κυρίως στις τράπεζες. Σύμφωνα με στοιχεία του ΙΝ.ΚΑ, 170.000 νοικοκυριά, αδυνατούν να πληρώσουν τα χρέη τους από κάρτες ενώ συνολικά περίπου 2.000.000 Έλληνες βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Να σημειώσουμε ο,τι πέρα απο τα συσσίτια που προσφέρει η Αρχιεπισκοπή σημαντικό είναι και το εργο που επιτελούν και οι περιφερειακές μητροπόλεις.

Του Γιώργου Θεοχάρη

Που θα βρείτε δωρεάν φαγητό: Σημεία διάθεσης ΕΔΩ (HELLENICSPACE)

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Οφειλές κράτους και κόστος χρήματος πνίγουν την αγορά

Σε δεινή θέση η επιχειρηματική δραστηριότητα
Πληρωμές Δημοσίου με... ομόλογα Στα όρια της εξάντλησης κινείται πλέον η ρευστότητα στην αγορά. 

Οι τράπεζες έχουν ανεβάσει κατακόρυφα το κόστος του χρήματος, ακόμη και για υφιστάμενα δάνεια, οδηγώντας τις επιχειρήσεις σε έναν καθημερινό αγώνα επιβίωσης, που πολλές φορές έχει ατυχή κατάληξη. 

Το Δημόσιο έχει προ πολλού προχωρήσει σε μια ανεπίσημη αναστολή πληρωμών, ενώ, όποτε χρειάζεται οπωσδήποτε να τακτοποιήσει μια υποχρέωση, τότε πληρώνει με... ομόλογα. Οι περιπτώσεις πολλές και χαρακτηριστικές: από την υπόθεση της τακτοποίησης των οφειλών προς τους προμηθευτές των νοσοκομείων, έως την πληρωμή των αναδρομικών προς τους δικαστικούς. Εκεί, όμως, που το ρευστό έχει μετατραπεί σε είδος εν ανεπάρκεια είναι στην αγορά. Τα spreads, με τα οποία δίνουν οι τράπεζες, έστω με το σταγονόμετρο, κεφάλαια κίνησης στις επιχειρήσεις, αυξάνουν σχεδόν από μέρα σε μέρα. Το αποτέλεσμα είναι το κόστος του χρήματος να έχει καταστεί πανάκριβο και απαγορευτικό για την ανάπτυξη επιχειρηματικής δραστηριότητας, ενώ στις εφορίες οι αιτήσεις για διακοπή λειτουργίας μικρομεσαίων επιχειρήσεων έχουν αυξηθεί κατά περίπου 15% στο εξάμηνο, σε σχέση με το αντίστοιχο περυσινό διάστημα. (Kathimerini)

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Όταν ο Παπανδρέου είπε προεκλογικά ότι «λεφτά υπάρχουν», έλεγε ψέματα; 100%. Σιγά μη δεν ήξερε! Όλοι ξέρανε.

Πριν από 10 χρόνια μιλούσες για μια Ελλάδα-μπουρδέλο. Τώρα με την κρίση, που το μπουρδέλο έχει πάρει φωτιά, χαίρεσαι; Όχι μωρέ, τι να χαίρομαι; Δεν έχει καμιά χαρά αυτή η δικαίωση. Φαινόταν ότι το πράγμα θα καταρρεύσει. Ήδη κατέρρεε. Πολύ πριν η χώρα χρεωκοπήσει οικονομικά, είχε χρεωκοπήσει συναισθηματικά, κοινωνικά, ηθικά, πολιτιστικά. Ποια ήταν τα σημάδια της χρεωκοπίας; Όλα αυτά που φωνάζαμε τότε και μας λέγανε γραφικούς. Η Ελλάδα του lifestyle και του «Κλικ», η Ελλάδα που πετούσε πεντοχίλιαρα στα κέντρα, η Ελλάδα του γκομενιάρη αρχηγού που χόρευε ζεϊμπέκικο και έτρεχε στα εγκαίνια της «Αυριανής». Αυτή η Ελλάδα καταρρέει σήμερα. Η Ελλάδα του Ελληναρά που ξεσάλωσε. Ο απλός κόσμος δε φταίει; Πώς δε φταίει! Το ψάρι βρωμούσε και απ’ το κεφάλι και απ’ την ουρά. Ο κόσμος έκλεβε από την εφορία και οι μεγάλοι από τα ταμεία. Υπήρχε μια σιωπή συνενοχής. Όποτε έσκαγε κανένα σκάνδαλο και ο κόσμος αγρίευε, του πετούσαν ένα κόκαλο να ηρεμήσει –καμιά αυξησούλα, κάνα επιδοματάκι να πάει να τα φάει στα σκυλάδικα ή στα υπερσόου της Πρωτοψάλτη και του Νταλάρα, παρέα με τους αστέρες του ΠΑΣΟΚ. Και για όσους έμεναν σπίτι υπήρχε το «Μπράβο Ρούλα». Τώρα όμως ο κόσμος βγήκε στους δρόμους…

Τί είναι αυτό που χρειάζεται επειγόντως σήμερα;

Του Δημήτρη Καζάκη*

Στην Αριστερά κυριαρχούσε, ανέκαθεν,  μια ιδιότυπη έπαρση. Για κάποιον περίεργο και μεταφυσικό λόγο θεωρείται, ως δεδομένο από πολλούς, ότι ο λαός, οι εργαζόμενοι, η εργατική τάξη έχουν απόλυτη ανάγκη την Αριστερά και, μάλιστα, ανεξάρτητα από την πραγματική κατάσταση της ίδιας της Αριστεράς.
 
Επομένως, το κυρίαρχο ζήτημα είναι πρώτα να κάνει διάλογο η Αριστερά, να τα βρει με τον εαυτό της και κατόπιν να αναλάβει τα ηνία του λαού, ο οποίος υποτίθεται ότι δεν τον απασχολεί τίποτε άλλο εκτός από το πότε και το πώς θα τεθεί επικεφαλής η Αριστερά. 
 
Μέχρι, όμως, να γίνει κάτι τέτοιο θα πρέπει υπομονετικά να περιμένει πότε θα είναι έτοιμη η αριστερά για να ηγηθεί του αγώνα.

Το σκηνικό είναι γνώριμο από παλιά. Το έργο έχει παιχτεί πολλές φορές από την εποχή της «ενωμένης αριστεράς» του 1974, του πάλαι ποτέ ενιαίου συνασπισμού της δεκαετίας του '80 και πάει λέγοντας μέχρι της μέρες μας.Κάθε φορά που η ζωή και η ταξική πάλη επιτάσσει να στραφούμε στον κόσμο, στους απλούς εργαζόμενους, να οργανώσουμε τη μαζική πάλη τους, να βοηθήσουμε στο ξεκαθάρισμα των άμεσων στόχων και των αιτημάτων εκείνων που θα επιτρέψουν να γεννηθεί ένα αληθινό πλειοψηφικό κίνημα μέσα στο λαό και την εργατική τάξη, ορισμένοι αναζητούν καταφύγιο στο διάλογο της Αριστεράς στη βάση του «όλοι αριστεροί είμαστε, προς τι το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός».

Η περίοδος στην οποία βρισκόμαστε δεν είναι συνηθισμένη. Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές και αδυσώπητες. Δεν αφήνουν περιθώρια για γενικές αναζητήσεις στο χώρο της Αριστεράς. 
Τα πράγματα είναι εξαιρετικά απλά. Ή θα κινητοποιηθεί η μεγάλη πλειοψηφία της εργατικής τάξης, των εργαζομένων, του λαού και της νεολαίας, ή θα ζήσουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις κοινωνικής αποσύνθεσης και διάλυσης.
Πώς όμως θα γίνει να κινητοποιηθεί η πλειοψηφία του λαού;

Ποια ευαισθησία έδειξαν όσοι διατείνονταν τις προηγούμενες μέρες ότι μπορεί να πουν ένα «έως εδώ, η συνείδηση μου δεν μου το επιτρέπει»;

Όχι, η συνείδηση του πασόκου βουλευτή τα επιτρέπει όλα! Τα καταπίνει όλα ο πασόκος: Μνημόνια, ΔΝΤ, ασφαλιστικά, ψεκασμούς με χημικά, τα πάντα.

Απ' την εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς"

Τζάμπα μάγκες ... Η έκφραση αυτή, που είχε χρησιμοποιήσει ο Σημίτης απευθυνόμενος προς τη Ν.Δ. του Κ. Καραμανλή πριν λίγα χρόνια, ταιριάζει γάντι για ολόκληρη την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, η οποία χωρίς αιδώ, χωρίς ντροπή ψήφισε (γκρέμισε καλύτερα) την κοινωνική ασφάλιση σε λίγη ώρα μέσα στο «ναό» της Βουλής.

Δίνουν 360 ευρώ σύνταξη, όταν στα βαθιά γεράματα -ίσως- θεμελιώσει ο εργαζόμενος «δικαίωμα», και σαν γνήσιοι ριζοσπάστες εξομοιώνουν τις γυναίκες με τους άνδρες στο «δικαίωμα» αυτό, προσθέτοντας τουλάχιστον άλλα 5 χρόνια εργασίας, ώστε τότε και μόνο τότε (κι ας έχει 3 παιδιά) να «θεμελιώσει» και αυτή συνταξιοδοτικό δικαίωμα, όταν θα έχει ξεθεμελιωθεί η ίδια.

Τόση κοινωνική ευαισθησία, από υπουργούς, από βουλευτές, από «ριγμένους» και «δυσαρεστημένους» του ΠΑΣΟΚ.

Η απλή σκέψη πως με κυβέρνηση Ν.Δ. θα ήταν αδύνατο να παρθούν τέτοια μέτρα, που παίρνει το ΠΑΣΟΚ, θα συνοδεύει ως κατάρα όλους τους επώνυμους βουλευτές που μαζί με Ντόρα και Κιλτίδη ψήφισαν το γκρέμισμα του ασφαλιστικού. Δεν είναι ότι δεν ήξεραν τι έκαναν. Δεν είναι ότι δεν συνειδητοποίησαν τι θα έφερνε αυτό το γκρέμισμα. Δεν είναι ότι πιστεύουν πως έτσι «σώζεται η πατρίδα». Δεν είναι ότι δεν έχουν ακούσει από ειδικούς πως τα μέτρα αυτά βουλιάζουν κι άλλο την Ελλάδα. Το κυρίαρχο είναι ότι κοιτάζουν μόνο το... τομάρι τους.

Το τομάρι τους και οι απολαβές τους είναι πιο πάνω από τον εργαζόμενο, το γέροντα, τα παιδιά....

Γιατί ο Στέλιος Καζαντζίδης ντρέπεται που είναι Έλληνας; (Οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν πεθάνουν τα όνειρά τους...)

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ 11_07

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Μπορούν οι ιταλοί πολίτες να εμπιστευτούν το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιταλίας που τη μια συμμαχούσε με τη δεξιά και την άλλη εμφάνιζε ένα κεντροαριστερό προσωπείο; (ΠΑΣΟΚ ακούς;)

2ο Συνέδριο Σοσιαλιστικού Κόμματος Ιταλίας (9-11 Ιούλη) σίβυλλα

Το 2ο Συνέδριό του πραγματοποιεί το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ιταλίας, το αδελφό κόμμα του ΠΑΣΟΚ, που για πρώτη φορά στην μεγάλη ιστορική του πορεία (1892-2010) δεν έχει εκλέξει ούτε έναν βουλευτή στο ιταλικό κοινοβούλιο.

Σ’ αυτή το νέο ξεκίνημα του γίνεται προσπάθεια μιας νέας προοπτικής με επιστροφή στις σοσιαλιστικές ρίζες του αριστερού σοσιαλιστικού κινήματος, όπως περιγράφουν οι δύο πολιτικές εισηγήσεις στο Συνέδριο:

1. Για τον σοσιαλισμό των πολιτών (PER IL SOCIALISMO DEI CITTADINI)

2. Για την Αναγέννηση των Σοσιαλιστών και της Ιταλικής Αριστεράς (“Per la Rinascita dei Socialisti e della Sinistra italiana”).

Θα βρει προοπτική η απόφαση των ιταλών σοσιαλιστών να απαρνηθούν εκείνη την «εκσυγχρονιστική» πολιτική που τους ταύτισε με τη δεξιά και τους οδήγησε στη χειρότερη θέση από το 1892;

Αυτή η επανίδρυση και η επιστροφή στις παραδόσεις του ευρωπαϊκού εργατικού κινήματος θα...

βρει ανταπόκριση στις λαϊκές μάζες, που απαρνήθηκαν τη δεξιά εκσυγχρονιστική στροφή;

Για παράδειγμα: η σημερινή τους απόφαση να αναθεωρήσουν την πολιτική ιδιωτικοποίησης του εθνικού πλούτου και των δημοσίων επιχειρήσεων (όπως η πρόσφατη άρνηση ιδιωτικοποίησης της κρατικής εταιρίας ύδρευσης και η συλλογή υπογραφών για δημοψήφισμα), θα γίνει πιστευτή από τους πολίτες;

Μυστική συμφωνία Ελλάδας-Ισραήλ; (Gaza aid ship to dock in Egypt after Israel pressure)

"...Θα προχωρήσουμε, με οδηγό τους πέντε στόχους του Προγράμματός μας: Εξωτερική πολιτική, που ξαναδίνει φωνή στην Ελλάδα..." (από Ομιλία στη Λαμία)

Οι διπλωματικές πιέσεις που άσκησε το Ισραήλ στην Ελλάδα και την Μολδαβία που πρώτο μετέδωσε το INSIDER φαίνεται ότι αποδίδουν καρπούς. Σύμφωνα με την κρατική ισραηλινή ραδιοφωνία, που επικαλείται την ελληνική ναυτιλιακή εταιρεία Aplha Shipping, το πλοίο "Αμάλθεια" που θα αποπλεύσει απέπλευσε από την Ελλάδα μεταφέροντας ανθρωπιστική βοήθεια προς την Λωρίδα της Γάζας, θα ελλιμενίσει στο αιγυπτιακό λιμάνι του Ελ-Αρίς και όχι το λιμάνι της Γάζας.

Το "Αμάλθεια" που βρίσκεται στο λιμάνι του Λαυρίου, μεταφέρει τρόφιμα και ιατρικές προμήθειες βάρους 2.000 τόνων. Ναυλώθηκε από λιβυκή φιλανθρωπική οργάνωση "Διεθνές Ίδρυμα Καντάφι" πρόεδρος της οποίας είναι ο Σαίφ αλ Ισλάμ Καντάφι, γιος του Λίβυου ηγέτη, Μοαμάρ Καντάφι.

Νωρίτερα, το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ είχε καταλήξει σε συμφωνία με την Ελλάδα και την Μολδαβία για να εμποδισθεί το πλοίο να φθάσει στον προορισμό του, μετέδωσαν  τα ισραηλινά ΜΜΕ.

Σύμφωνα με την εφημερίδα Χαρέτζ, ο υπουργός Εξωτερικών Αβιγκντορ Λίμπερμπαν απέσπασε τις εγγυήσεις του Έλληνα υπουργού Δημήτρη Δρούτσα και του Μολδαβού ομολόγου του ότι το πλοίο "Αμάλθεια", με μολδαβική σημαία δεν θα αποπλεύσει από το Λαύριο. Η εφημερίδα επικαλείται πηγές του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών σύμφωνα με τις οποίες, η "τριμερής" συμφωνία προβλέπει ότι, ακόμη και εάν το πλοίο αποπλεύσει, δεν θα φτάσει στην Γαζα αλλά θα ελλιμενισθεί σε λιμάνι της Αιγύπτου.

Το BBC επιβεβαιώνει τις διαπραγματεύσεις του Ισραήλ με την Ελλάδα και μεταδίδει ότι το Ισραήλ έχει εντείνει τις διπλωματικές πιέσεις για να αποτρέψει την ανθρωπιστική αποστολή του "Αμάλθεια". ...

…Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι

Εφημερίς "Ο Αιών" 13 Νοεμβρίου 1838

Παιδιά μου! 

…Οι παλαιοί Έλληνες, οι πρόγονοί μας, έπεσαν εις την διχόνοια και ετρώγονταν μεταξύ τους, και έτσι έλαβαν καιρό πρώτα οι Ρωμαίοι, έπειτα άλλοι βάρβαροι καί τους υπόταξαν. Ύστερα ήλθαν οι Μουσουλμάνοι και έκαμαν ό,τι ημπορούσαν, δια να αλλάξη ο λαός την πίστιν του. Έκοψαν γλώσσες εις πολλούς ανθρώπους, αλλ' εστάθη αδύνατο να το κατορθώσουν. Τον ένα έκοπταν, ο άλλος το σταυρό του έκαμε. Σαν είδε τούτο ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, καί του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας. Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. Ύστερον έγιναν οι κοτζαμπάσηδες [προεστοί] εις όλα τα μέρη. Η τρίτη τάξη, οι έμποροι και οι προκομμένοι, το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, και αυτή αύξαινε κάθε ήμερα χειρότερα• διότι, αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, ή εσύρετο από τον έμπορο της Ευρώπης ως βοηθός του ή εγίνετο γραμματικός του προεστού. Και μερικοί μην υποφέροντες την τυραννίαν του Τούρκου και βλέποντας τες δόξες και τες ηδονές οπού ανελάμβαναν αυτοί, άφηναν την πίστη τους και εγίνοντο Μουσουλμάνοι. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε…

…Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα ούτε πως δεν έχομε άρματα ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιταροκάραβα βατσέλα», αλλά ως μία βροχή έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας, και όλοι, και ο κλήρος μας και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι εσυμφωνήσαμε εις αυτό το σκοπό και εκάμαμε την Επανάσταση…

Το σενάριο των διπλών εκλογών

Το πολιτικό μας σύστημα άργησε πολύ να εκσυγχρονισθεί και τώρα και σ’ αυτό το επίπεδο οι μεταβολές θα είναι αιφνίδιες, βίαιες και σε ορισμένες περιπτώσεις … αδελφοκτόνες.

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Μέχρι τις προηγούμενες γενικές εκλογές κυριαρχούσε η αντίληψη ότι ποτέ ένα από τα δύο κόμματα του δικομματισμού δεν προκηρύσσει εκλογές εάν γνωρίζει βάσιμα ότι θα τις χάσει. 

Ο γράφων εξηγούσε τότε ότι το δόγμα αυτό υποχωρεί σε περιόδους κρίσεως ή επικείμενης κρίσεως και κατέληγε ότι ο Καραμανλής θα προκήρυσσε εκλογές στον χρόνο που πράγματι τις προκήρυξε.

Ο κ. Καραμανλής ήταν απολύτως ενήμερος ότι οδεύουμε σε έντονη δημοσιονομική κρίση και σε δραματικές πιέσεις για την διευθέτηση των λεγόμενων εθνικών μας θεμάτων. Παρότι προσπαθούσε να διασκεδάσει τις εντυπώσεις συγχέοντας το ελληνικό διαρθρωτικό πρόβλημα με την διεθνή οικονομική κρίση, γνώριζε ότι δεν είχε πλέον καμία απολύτως ευκαιρία να ξεγλιστρήσει από τις διεθνείς πιέσεις που είχαν στοχοποιήσει την χώρα. Οδήγησε, λοιπόν, σε πρόωρες εκλογές «χύμα» και δίχως πρόγραμμα, απλώς για να μην βρεθεί ο ίδιος στην δίνη της κρίσης. Συνεπώς πρόωρες εκλογές διεξάγονται και στην περίπτωση που η ηγεσία ενός από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία, αισθανθεί ότι δεν μπορεί να επωμιστεί το πολιτικό κόστος επιλογών που θίγουν σοβαρά το πλαίσιο πολιτικής νομιμοποίησής της.

Ενώπιον ενός παρόμοιου, αλλά εντελώς διαφορετικού ποιοτικά προβλήματος, βρισκόμαστε σήμερα.

Ο Γιώργος Παπανδρέου θα καταφύγει σε διπλές εκλογές το φθινόπωρο, όχι ασφαλώς για να αποφύγει την κρίση, οργανικό μέρος της οποίας είναι πλέον και ο ίδιος, αλλά για να μην συνδεθεί με τα αποτελέσματα των πρόσφατων επιλογών του σε ότι αφορά στην διαχείριση αυτής της κρίσης. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση διαμόρφωσε το πολιτικό, επικοινωνιακό και θεσμικό πλαίσιο εντός του οποίου η χώρα αποκτά συγκεκριμένη θέση απέναντι στους δανειστές μας και την ΕΕ. Από το φθινόπωρο η θέση αυτή θα επιφέρει ...

Αφιερωμένο στους μαυρογιαλούρους βολευτές: Μια ιστορία υποτέλειας εκμετάλλευσης και τρόμου

ninageor 

Μια ιστορία υποτέλειας εκμετάλλευσης και τρόμου.
Ένας ολόκληρος μηχανισμός αστών πολιτικών,"έγκριτων" οικονομολόγων και διατεταγμένων δημοσιογράφων
επισείει τον τρόμο του δημοσιονομικού ελλείμματος, με στόχο τη βαθιά κοινωνική οπσθοδρόμηση. Την ίδια ώρα οι διεθνείς χρηματοπιστωτικοί λύκοι στήνουν χώρο πάνω στο πτώμα της οικονομίας του ελληνικού κράτους, γλεντώντας τα νέα υπερκέρδη. Η κρίση είναι γι αυτούς το νέο χρυσοφόρο Ελ Ντοράντο και για μας η απόλυτη εξαθλίωση.

The public debt and the financial crisis are bound to the system of people's exploitation. They are also the tools which the banking system uses to dominate. Govevernments are simply bank clerks that impose a deep social regression in the name of crisis.. The past few months the Greek people have been experiencing this nightmare which leads to further poverty, further unymployment, further subjection to bank wolves.

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Κομματική πειθαρχία, από ποιόν;

Του Παναγιώτη Ν. Κρητικού * (μέσω σίβυλλα)

Είναι σύνηθες, το εκάστοτε κυβερνόν κόμμα ενόψει κρισίμων κοινοβουλευτικών αποφάσεων να θέτει ζήτημα κομματικής πειθαρχίας. Και στο βαθμό που έχουν προηγηθεί σε κομματικό επίπεδο δημοκρατικές διαδικασίες σε σχέση με το επίμαχο ζήτημα, και κυρίως, στο βαθμό που οι αποφάσεις που πρόκειται να ληφθούν από την κοινοβουλευτική πλειοψηφία κινούνται εντός των προγραμματικών και ιδεολογικών πλαισίων του κόμματος η αξίωση για κομματική πειθαρχία είναι θεμιτή.

Όμως, σε κάθε περίπτωση η επιβαλλόμενη κομματική πειθαρχία αναιρεί θεσμικές και...

πολιτικές αρχές και αξίες με τις οποίες πρέπει να εναρμονίζεται ο βουλευτής κατά την άσκηση των κοινοβουλευτικών του καθηκόντων.

Πρώτη αρχή είναι αυτή που απορρέει από το Σύνταγμα (άρθρο 60) κατά το οποίο οι βουλευτές έχουν απεριόριστο δικαίωμα γνώμης και ψήφου κατά συνείδηση. Αυτή η αρχή δεν μπορεί να ανατρέπεται ή να παραβιάζεται από σκοπιμότητες οι οποίες υπαγορεύονται από μη κοινοβουλευτικού και πολλές φορές από εξωθεσμικού όργανα των οποίων οι αποφάσεις απαιτούν κοιονοβουλευτική νομιμοποίηση.

Το Σύνταγμα, επομένως, κατοχυρώνει την κατά συνείδηση ψήφο του βουλευτή, και η όποια κυβερνητική (κομματική) εντολή παραβιάζει την ανεξαρτησία της συνείδησησ. Στην περίπτωση μάλιστα του συζητούμενου ασφαλιστικού νομοσχεδίου η αξίωση της κομματικής πειθαρχίας πάσχει από έλλειψη πολιτικής (δημοκρατικής) νομιμοποίησης

Το αντιλαϊκό, αντιασφαλιστικό, αντικοινωνικό με μια λέξη φιλελεύθερης φιλοσοφίας περιεχόμενο του νομοσχεδίου έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με τη λαϊκή εντολή της 4ης Οκτωβρίου 2009, η οποία δόθηκε στην βάση προεκλογικών δηλώσεων και προγραμματικών εξαγγελιών, βαθύτατα και ξεκάθαρα κοινωνικών οι οποίες όμως αναιρούνται.

Συνεπώς, αν υπάρχει ζήτημα κομματικής πειθαρχίας αυτό

αφορά στην ασκούμενη από την κυβέρνηση πολιτική η οποία υφίσταται της λαϊκής εντολής και όχι στην άρνηση βουλευτικής ψήφου η οποία είναι σε εναρμόνιση με την εντολή του Λαού.

Ζούμε ανάποδα...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

(Οι αφορισμοί που ακολουθούν δεαν έχουν φαινομενικά καμία σχέση με την πολιτική. Δεν έχουν καν σχέση με το κοινοβούλιο και τους ποικίλους «ισμούς». Είναι κουβέντες που δεν με αντιπροσωπεύουν, διότι… είμαι εγώ. 

Όπως ακριβώς δεν αντιπροσωπεύει πλέον η Βουλή των Ελλήνων τον κάθε Έλληνα ξεχωριστά και τον ελληνικό λαό ως εκλογικό σώμα, διότι πλέον ο Έλληνας είναι …ο νόμος και η ζωή του η ανάποδη όψη της πολιτικής οικονομίας, όπως την αντιλαμβανόταν ο Jean-Jacques Rousseau).

- Μόνον αν ζούσαμε ανάποδα θα τα βλέπαμε όλα ίσια, μετά την εφαρμογή του Μνημονίου. Μα, η πλειοψηφία στη Βουλή νομοθετεί θεωρώντας ότι μέχρι τώρα τα βλέπαμε ανάποδα …τώρα πια θα ζούμε κοιτάζοντας από την σωστή γωνία. Ποια γωνία; Την από κάτω, την ορθή, την γωνία των άλλων. Τώρα θα ζούμε ανάποδα.

- Μέχρι χθες η αναποδιά ήταν ο κανόνας, τώρα όμως και το ανάποδα θέλει γνώμονα και διαβήτη. Θέλει ΔΝΤ και αυστηρή εποπτεία από τα όργανα της ΕΕ. Τέρμα λοιπόν οι αναποδιές. Η κοινωνία τώρα θα προσανατολίζεται με μοιρογνωμόνιο, θεωρώντας τον εαυτό της πολύ τυχερό που ζει μεν ανάποδα - και όχι απλώς μέσω μικρο-αναποδιών - αλλά …επιβιώνει, προς το παρόν. Ορθολογισμός; Μπα, ρεαλιστικός παραλογισμός! Όταν ζεις ανάποδα το μοιρογνωμόνιο χρησιμεύει σε αυτούς που προσδιορίζουν και μετράνε την στάση σου και όχι σ’ εσένα. Εσύ απλώς προσποιείσαι ότι δεν συμβαίνει τίποτε ή τέλος πάντων πώς ότι και να γίνει θα τα καταφέρεις, διότι μέσα σου πιστεύεις ότι θα συμβεί κάτι που θα σε φέρει πάλι στα …ίσια σου. Κάτι μαγικό που θα αχρηστεύσει το μοιρογνωμόνιο.

-Είναι η αναστροφή της λογικής. Πάντα η αισιοδοξία ανέστρεφε τις πιθανότητες. Τώρα ντεραπάρει και τον ίδιο τον πολιτισμό με υπομόχλιο την ανάγκη. Όχι αυτή με την οποία θα δίναμε στα πόδια μας ξανά το χώμα, αλλά την άλλη, που εννοεί ότι πόδια και χώμα είναι το ίδιο πράγμα. Μα, που την είδες εσύ την αισιοδοξία; Περί απαισιοδοξίας πρόκειται. Λάθος! Για όσους ζουν ανάποδα η απαισιοδοξία είναι αισιοδοξία. Απαισιόδοξος ήσουν μέχρι χθες. Από σήμερα θα είσαι αισιόδοξος. Νέοι αγώνες ξεκινούν για να αναστρέψεις τη ζωή σου…δεν ακούς τι λένε οι συνδικαλιστές;

- Ακούς αλλά δεν βλέπεις βαθύτερα, καθώς μέσα στα απώτατα βάθη της συνείδησής σου ο πόλεμος συνεχίζεται. Είναι ένας εσωτερικός πόλεμος…

Τα τρία σκαλιά της υπέρβασης

Λόγω των διακοπών του συνεργάτη μας Σωτήρη Γλυκοφρύδη

παραθέτουμε ένα κεφάλαιο από την εισαγωγή του βιβλίου του  ¨6^ος π.Χ. αιώνας - η αρχή της μετακύλησης των ιδεών σε Ανατολή και Δύση που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αλκυών το οποίο θεωρούμε ότι είναι χρήσιμο να διαβαστεί

Τα τρία σκαλιά της υπέρβασης

Για να ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΟΥΝ στις ανάγκες της ζωής, τα διάφορα είδη χρησιμοποιούν μια πρακτική επιβίωσης που μπορεί να παρομοιαστεί με μια τριπλή, αλληλο-εμπλεκόμενη και επαναλαμβανόμενη βαθμίδα, που τα σκαλιά της είναι:

1) Της αυτόνομης προσπάθειας, ή αυτοδυναμίας

2) Της ομοειδούς συνεργασίας ή ομοιομορφίας

3) Της ανομοιοειδούς συνύπαρξης ή ετερότητας

Κατά την πρώτη αρχή, της αυτοδυναμίας, το ον προσπαθεί να επιβιώσει αξιοποιώντας τις δικές του δυνάμεις· κατά τη δεύτερη αρχή, της ομοιομορφίας, συνδέεται με όμοια για δεσμό ισχύος· τέλος, κατά την τρίτη, της ετερότητας, συμπράττει με τα ανόμοια για το κοινό συμφέρον, ολοκληρώνοντας έτσι έναν πλήρη κύκλο εμβιο- πολιτικής συμπεριφοράς.

Κάθε μορφή ζωής, είτε είναι απλό κύτταρο, είτε πολυκυτταρικός οργανισμός, αποσκοπεί σ’ αυτό που αποκαλείται «ολική επιβίωση» και σημαίνει πλήρη επικράτηση της έμβιας δομής του, πάνω σε υπέδαφος ζωής. Οι κατά τόπους και χρόνους διάφορες εκφάνσεις, αποτελούν φαινόμενα παροδικά με ημερομηνία λήξεως.

Ας δούμε, κατ’ αρχήν, πώς συμπεριφέρεται η δομική μονάδα της ζωής, το κύτταρο.

Στημένο παιχνίδι... (Ξεπουλημένοι συνδικαλιστές, έχοντας ήδη συμφωνήσει για τα ελάχιστα που μπορούσαν να πάρουν)

Αν έμεινε κάτι από την υπόθεση με το ασφαλιστικό νομοσχέδιο αυτό ήταν ότι το παιχνίδι ήταν στημένο από την αρχή. 

Ένα νομοσχέδιο – ντροπή για το σύγχρονο ελληνικό κράτος, υπό τις απαιτήσεις του ΔΝΤ, μια κυβέρνηση εντολοδόχος, ορισμένοι πολιτικοί εκτός τόπου και χρόνου και το βασικότερο ένα συνδικαλιστικό κίνημα ηττημένο, όχι χωρίς τις ευθύνες των πολιτών – εργαζομένων.

Μια ακόμη απεργία για την τιμή των όπλων έλαβε τέλος μοιάζοντας περισσότερο με κηδεία των ασφαλιστικών μας δικαιωμάτων αλλά και μια κηδεία όσων ξεπουλούν εδώ και χρόνια τις ελπίδες του κόσμου. 

Μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι να διαδηλώνουν χωρίς ουσιαστική καθοδήγηση, σαν πρόβατα επί σφαγή και με τα εργατικά συνδικάτα ανήμπορα να σταθούν στο ύψος των ιστορικών περιστάσεων.

Ξεπουλημένοι συνδικαλιστές, έχοντας ήδη συμφωνήσει για τα ελάχιστα που μπορούσαν να πάρουν, θα μπορούν να παπαγαλίζουν ότι σώθηκε ο 13^ος και 14^ος μισθός που μοιάζει πιο πολύ με τα αργύρια της προδοτικής συμφωνίας με την κυβέρνηση.

Η λογική της αδιαλλαξίας πέρασε αφού δεν βρέθηκαν χέρια αντίδρασης, δεν έγινε άνω – κάτω η Ελλάδα και ο καθείς ξαναμπαίνει στο καβούκι του, ή μάλλον προγραμματίζει τα μπάνια του.

Και τι νόημα έχει άραγε το ραντεβού για το Σεπτέμβρη και τη ΔΕΘ όταν πια έχει γίνει φανερό ότι το συνδικαλιστικό κίνημα δεν εξεγείρει τα πλήθη, δεν συγκεντρώνει κόσμο στους δρόμους, δεν μπορεί να δώσει μια ηχηρή απάντηση, ένα μήνυμα στην ανάλγητη κυβέρνηση. ...

Στο καναβάτσο της …Βουλής ο κ. Παπανδρέου (συνεχίζει να παγιώνει τις σοβαρές αποστάσεις από την αλήθεια...)

Σε …τριτολογία 19 λεπτών αναγκάστηκε σήμερα να καταφύγει ο πρωθυπουργός Γιώργος  Παπανδρέου στην Βουλή προκειμένου να αποσείσει τις εντυπώσεις που προκάλεσε η αποκάλυψη Σαμαρά για την δανειακή σύμβαση (Δεν υπάρχει γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου για τον Μηχανισμό Στήριξης !!!) αλλά και οι παρεμβάσεις του για την νεολαία και το σχέδιο εξόδου από τον Μηχανισμό Στήριξης που παρουσίασε προχθές.

Και το έκανε αυτό για να μην μπορέσει ο Α. Σαμαράς να του απαντήσει, αφού ε’ιχε ήδη κάνει την δευτερολογία του!.

Βέβαια για να ακούσουν τον πρωθυπουργό, που  συνεχώς επαναλαμβανόταν χωρίς να απαντά επί της ουσίας στα ερωτήματα που του έθεσαν ο κ. Σαμαράς και οι άλλοι  πολιτικοί Αρχηγοί είχαν μείνει στην αίθουσα μόνο τέσσερις βουλευτές – τόσοι άντεξαν. Γεγονός κι αυτό πρωτοφανές.

«Κάνουμε τα πάντα για να αλλάξουμε για πάντα την Ελλάδα», είπε μεταξύ άλλων ο κ. Παπανδρέου αισθανόμενος την ανάγκη να επαναλάβει για πολλοστή φορά ότι τα μέτρα είναι αναγκαία. Με σαφή στόχο να περιορίσει τις διαρροές της νεολαίας από το κόμμα του, χρησιμοποίησε επίσης την χιλιοχρησιμοποιημένη πρακτική των συνθημάτων, μιλώντας για την «ενεργή παρουσία των νέων, χωρίς τη οποία η Ελλάδα δεν θα αλλάξει», για τα «εργασιακά και τα κοινωνικά δικαιώματα των νέων», για μία νέα γενιά «απαλλαγμένη από τα βάρη που της κληρονομήσαμε». Είπε επίσης  ότι «έχουμε αρχίσει μία επανάσταση και θα πετύχουμε με τη συμμετοχή της νέας γενιάς» και προς επίρρωση των ισχυρισμών του κατέφυγε στην αναφορά ενός μπλογκ που … στηρίζει τα μέτρα της κυβέρνησης.

Ο Χάρης Καστανίδης επαναφέρει θέμα διπλών εκλογών

Προβληματισμό έχουν προκαλέσει στο Μέγαρο Μαξίμου οι σημερινές δηλώσεις του υπουργού Δικαιοσύνης, Χάρη Καστανίδη. 

Ο ένθερμος υποστηρικτής του Γιώργου Παπανδρέου, μιλώντας στον ρ/σ “Θέμα”, δήλωσε ότι “δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχει ανάγκη δημοκρατικής νομιμοποίησης” και πρόσθεσε ότι “αν ξεχνάμε την ανάγκη αυτή, τότε υπάρχει ο κίνδυνος μια γενναία κυβέρνηση να σώσει τη χώρα, αλλά να μην υπάρξει κεντροαριστερά στην Ελλάδα για τα επόμενα 30 χρόνια”.

Όταν ρωτήθηκε, μάλιστα, αν μπορεί η κυβέρνηση να αναζητήσει καινούργια δημοκρατική νομιμοποίηση με τα καινούργια δημοσιονομικά δεδομένα, απάντησε ορθά κοφτά: “Υποθέτω πως ναι”.

Τη δήλωση Καστανίδη σχολίασε και ο Πάνος Παναγιωτόπουλος, που πέταξε το γάντι στον ίδιο τον Γιώργο Παπανδρέου: «Ο Υπουργός Δικαιοσύνης κ. Χάρης Καστανίδης, με τις σημερινές δηλώσεις του, περί «ανάγκης δημοκρατικής νομιμοποίησης», είναι ξεκάθαρο ότι υπαινίσσεται πρόωρες εκλογές.

Τώρα, πλέον, είναι η σειρά του Πρωθυπουργού να μας απαντήσει υπεύθυνα, αν σκέφτεται να πραγματοποιήσει (και πότε…) αυτό που υπονοεί ο Υπουργός του», δήλωσε.

hbnews

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Λακέδες των μεγαλοτραπεζιτών, δοσίλογοι στο ΔΝΤ και στην κυβέρνηση Μέρκελ.

RaindogNafplio 

 

Λακέδες των μεγαλοτραπεζιτών, δοσίλογοι στο ΔΝΤ και στην κυβέρνηση Μέρκελ.

Καταζητούνται οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ:
- Για ληστεία των εισοδημάτων των εργαζομένων
- Για κλοπή θέσεων εργασίας
- Για δολοφονία εργατικών κατακτήσεων
- Για βόμβα στο ασφαλιστικό
- Για εμπρησμό στον παραγωγικό ιστό της χώρας
- Για υποθήκευση δημόσιας περιουσίας

==========================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"