Ζούμε σε μια ιστορική εποχή με δυο όψεις. Από τη μια, είναι περίοδος τεράστιων κίνδυνων για τον κόσμο της εργασίας. Είναι σε εξέλιξη μια επιχείρηση κοινωνικής καταβύθισης με πρωτεργάτη τον κόσμο του κεφαλαίου. Και θύμα το λαό και τη νεολαία, το παρόν αλλά και το μέλλον.
Από την άλλη, είμαστε μπροστά σε μια μεγάλη πρόκληση για το εργατικό κίνημα, τους κομμουνιστές, την αριστερά.
Καλούμαστε να δράσουμε μαχητικά όσο ποτέ. Αλλά πρέπει και να στοχαστούμε βαθιά, να δούμε καθαρά. Οι αντίπαλοι μας βλέπουν 10 και 50 χρόνια μπροστά.
Πρέπει και εμείς να τελειώνουμε με το σεχταρισμό του εφήμερου, του συγκυριακού. Με τη θεοποίηση του ελάχιστου, του άμεσου, του εύπεπτου.
Τα ‘’μικρά’’ και τα ‘’μεγάλα’’
Ακούγεται
συνέχεια. Πονηρά, από βολεμένες στα θέσφατά τους ηγεσίες. Καλόπιστα,
από αγωνιστές: ‘’Ας ενωθούμε στα ‘’μικρά’’. Γιατί μια ζωή μπαίνουν
‘’μεγάλα’’ για να μας χωρίζουν; Πράγματα που δεν είναι της ώρας;’’.
Τέτοια ‘’μεγάλα’’ προσφάτως είναι ‘’η έξοδος από το ευρώ και την ΕΕ’’
και βέβαια ο αντικαπιταλιστικός προσανατολισμός του κινήματος. ‘’Μικρά’’
και ενωτικά είναι το ‘’όχι στο μνημόνιο’’ και το ‘’ναι στα δημόσια
αγαθά’’.
Απίστευτη
αντιστροφή! Αυτοκτονική ακύρωση του ρηξικέλευθου επαναστατικού
χαρακτήρα του αριστερού κινήματος, πολιτικά, ιδεολογικά, κινηματικά. ...
