Ο Αλέκος Τζανετάκος (1937-2010) ήταν ένας από τους αγαπημένους ηθοποιούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου και του θεάτρου. Στις περισσότερες εκ των ταινιών του, ο κόσμος τον θυμάται ως το παιδί της «καρπαζιάς», πάνω στον οποίο συνήθιζε να… εκτονώνεται η εκάστοτε κινηματογραφική παρέα του, όταν εκείνος εκστόμιζε «κοτσάνες».
Η Ελλάδα του 2012 είναι μια χώρα, που, από την εποχή που έπαιζε κυρίαρχο ρόλο στις διεθνείς εξελίξεις, έχοντας ισχυρή εξωτερική πολιτική, έφτασε σήμερα να λοιδορείται παγκοσμίως από ανθρώπους που, υπό διαφορετικές συνθήκες, δεν θα τους γνώριζε ούτε ο… θυρωρός τους. Η λίστα μοιάζει ατέλειωτη: από τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας, Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, μέχρι τον υπουργό Οικονομίας της ίδιας χώρας, Φίλιπ Ρέσλερ, το κόμμα του οποίου δεν ξεπερνά το 2% εντός των γερμανικών τειχών, εδώ και 2,5 χρόνια, όλοι είχαν -και έχουν- κάτι να πουν για την Ελλάδα, κάποια απειλή να εκτοξεύσουν, κάποια προσβολή να επιφυλάξουν. Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο παράδειγμα, η ωμή και άκομψη παρέμβαση της Γερμανίδας καγκελάριου, Άνγκελα Μέρκελ, στις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις, με το αίτημα διεξαγωγής δημοψηφίσματος για την παραμονή ή μη στο ευρώ, ταυτόχρονα με τις εκλογές της 17ης Ιουνίου.
Ο «καπνός» που σήκωσε η παρέμβαση Μέρκελ, διαλύθηκε πολύ γρήγορα. Πολύ πιο γρήγορα, πάντως, από αυτόν που σήκωσε ο Αλέξης Τσίπρας, όταν χαρακτήρισε το νέο πρόεδρο της Γαλλίας, «Ολαντρέου». Αμέσως, άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Τον είπαν υβριστή, υποστήριξαν ότι καταστρέφει τις συμμαχίες της χώρας στο εξωτερικό…