Όποιος θέλει να γράψει για την ιστορία, πρέπει να ξέρει ιστορία. Αυτό πρέπει να ισχύει και για όσους ασχολούνται συγγραφικά και επιστημονικά με την ιστορία και για πολιτικούς. Ισχύει διπλά για τον Α. Λοβέρδο, ο οποίος πριν αναλάβει συγγραφικά τη “Νέα Ελληνική Ανόρθωση” συνέγραψε ένα ιστορικό βιβλίο με τίτλο: “Πολιτική Ιστορία της Ελλάδας 1828 – 1975″ (εκδόσεις Σάκκουλα, 2000).
Ένα ιστορικό βιβλίο γεμάτο με λάθη, ανακρίβειες, ασυνταξίες και βερμπαλισμούς που συνηθίζει ο Α. Λοβέρδος, αλλά δεν αρμόζουν σε μία ψύχραιμη ιστορική αποτύπωση. Και δεν μιλάμε για αστεία λάθη, που προδίδουν τουλάχιστον απουσία διόρθωσης, όπως ότι ο Καποδίστριας “το 1915 κατέστη αντίπαλη μορφή του Μέτερνιχ” (σελ. 19), αλλά για άγνοια βασικών ιστορικών στοιχείων.
Είχαμε απλή αναλογική από το 1864!
Διότι όποιος γράφει ένα ιστορικό βιβλίο, ειδικά αν διδάσκει και συνταγματικό δίκαιο όπως ο Α. Λοβέδος, δεν μπορεί να γράφει ότι
-”μεταξύ 1864 και 1875 (…) ο εκλογικός νόμος βασιζόταν στην απλή αναλογική” (σελ. 57). Οι Έλληνες εκείνη την εποχή ψήφιζαν με σφαιρίδια. Σφαιρίδια και απλή αναλογική είναι έννοιες ασύμβατες μεταξύ τους. ...