Έως και 9,1% η διαφορά με την Ντόρα Μπακογιάννη στην μάχη για την προεδρία της ΝΔ

Προβάδισμα Σαμαρά δείχνουν τώρα οι δημοσκοπήσεις

Διαφορά η οποία φτάνει και στις 9,1 ποσοστιαίες μονάδες υπέρ του Αντώνη Σαμαρά, καταγράφουν οι δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον κυριακάτικο τύπο. Ο Μεσσήνιος πολιτικός εμφανίζεται να αποκτά προβάδισμα μετά την συμμαχία με τον Δημήτρη Αβραμόπουλο. Στις…20 μονάδες ανοίγει η ψαλίδα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ ενώ οι Έλληνες εμφανίζονται να στηρίζουν τα πρώτα μέτρα της κυβέρνησης με εξαίρεση την κατάργηση των κινήτρων απόσυρσης

Τα ευρήματα από τις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύονται στον κυριακάτικο τύπο, έχουν ως εξής:

►Alco για το Πρώτο Θέμα

Στη δημοσκόπηση της Alco για λογαριασμό της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται να προηγείται με 6,5 ποσοστιαίες μονάδες διαφορά της Ντόρας Μπακογιάννη κατά τον πρώτο γύρο και με 9,1 μονάδες κατά τον δεύτερο γύρο. Οι συγκεκριμένες διαφορές προκύπτουν ότι ερωτώνται οι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας που δηλώνουν πρόθεση να συμμετάσχουν στην εκλογική διαδικασία της 29ης Νοεμβρίου. Στο σύνολο των ψηφοφόρων της ΝΔ, ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται να έχει προβάδισμα 4 μονάδων κατά τον πρώτο γύρο και 6,9 μονάδων κατά τον δεύτερο γύρο. Στην ερώτηση, ποιος πιστεύετε ότι θα εκλεγεί πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, το 39,6% τάχθηκε υπέρ του Αντώνη Σαμαρά έναντι 36,2% που ήταν το ποσοστό υπέρ της Ντόρας Μπακογιάννη. Να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη έρευνα, διενεργήθηκε στο διάστημα 11 έως 13 Νοεμβρίου δηλαδή μετά τη δημόσια στήριξη που παρείχε στον Αντώνη Σαμαρά ο Δημήτρης Αβραμόπουλος.

►Public Issue για την Καθημερινή της Κυριακής

Στην δημοσκόπηση της Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής» ο Αντώνης Σαμαράς εμφανίζεται με προβάδισμα οκτώ ποσοστιαίων μονάδων στις τάξεις των μελών της Νέας Δημοκρατίας που δηλώνουν ότι θα συμμετάσχουν στην εκλογή του νέου προέδρου. Συγκεκριμένα, συγκεντρώνει ποσοστό 43% έναντι 35% της Ντόρας Μπακογιάννη και 18% του Παναγιώτη Ψωμιάδη (ποσοστό 4% απομένει στο δεν ξέρω, δεν απαντώ). Στην παράσταση νίκης, καταγράφεται πλήρης ανατροπή των δεδομένων που αποτύπωσε η προηγούμενη έρευνα της Public Issue στις 19-21 Οκτωβρίου. Το ποσοστό της Ντόρας Μπακογιάννη, υποχώρησε από το 79% τον Οκτώβριο, στο 42% τον Νοέμβριο. Αντίθετα, το ποσοστό του Αντώνη Σαμαρά αυξήθηκε από το 6% στο 43%, Ο Μεσσήνιος πολιτικός, θεωρείται πλέον και καταλληλότερος για να διαδεχτεί τον Κώστα Καραμανλή στην αρχηγία του κόμματος με ποσοστό 38% έναντι 29% της Ντόρας Μπακογιάννη.

►Focus για την Real News

Στην Real News δημοσιεύεται δημοσκόπηση της Focus η οποία καταγράφει την πρόθεση ψήφου των Ελλήνων 40 ημέρες μετά τις εθνικές εκλογές. Η ψαλίδα ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και στην Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται να έχει ανοίξει στις 20,6 ποσοστιαίες μονάδες με το κυβερνών κόμμα να συγκεντρώνει το 42,7% και την αξιωματική αντιπολίτευση να έχει ποσοστό μόλις 22,1%. Ακολουθούν το ΚΚΕ με 6,8%, ο ΛΑΟΣ με 6,2% και ο ΣΥΡΙΖΑ με 3,5%. Το 56,7% των ερωτηθέντων δήλωσαν ότι έχουν θετική ή πολύ θετική εικόνα για την κυβέρνηση, Σχεδόν καθολική είναι η αποδοχή του νομοσχεδίου για την καταβολή του επιδόματος κοινωνικής αλληλεγγύης (με ποσοστό 85%) ενώ το 50,8% των Ελλήνων τάσσονται θετικά στην κατάργηση των stage στο δημόσιο. Αρνητική είναι η εικόνα για την κατάργηση των κινήτρων απόσυρσης καθώς μόλις το 30,4% τάσσεται υπέρ αυτής της εξέλιξης.

Σχόλιο: Το ρεύμα Σαμαρά έγινε η δυναμική συνένωση των ΜΗ προνομιούχων Ελλήνων.

Οι ιδεολογίες έχουν σχεδόν εκπέσει στη συνείδηση του Έλληνα ψηφοφόρου. Η ισοπεδωτική αντίληψη ¨όλοι είναι ίδιοι" αρχίζει να διαχέεται σε όλα τα επίπεδα. Η δεξιά - αριστερά ίσως σήμερα παρά ποτέ, έχει χάσει το δυναμικό της διαφοράς. Η τελευταία παγκόσμια κρίση, από οικονομική, έγινε κρίση αξιών και ισοπέδωσης ιδεολογιών. Οι λαοί αρχίζουν να αναθεωρούν παρωχημένες αντιλήψεις και πρακτικές και να προβληματίζονται σοβαρά για το μέλλον.

Η τελευταία ήττα της δεξιάς παράταξης και η μεγαλειώδης νίκη του ΠΑΣΟΚ έφεραν τη νέα πραγματικότητα σε νέα αδιέξοδα. Η πάλη για να φύγει η δεξιά είχε μέσα της την ελπίδα. Οι πρόωρες εκλογές αποσυντόνισαν αυτό το πλάνο και κατέστρεψαν την ελπίδα.

Η πορεία αυτής της κυβέρνησης, αν εξαιρέσεις τα τελευταία επικοινωνιακά παιχνίδια με την αξιοκρατία των κομματικών Γ.Γραμματέων, ως δήθεν αξιοκρατικών διαδικασιών και άλλων τηλεοπτικών εντυπώσεων, του πρωθυπουργού, έχουν μπει σε μία καλή σχετική τροχιά, συγκρινόμενη πάντα με την ακυβερνησία Καραμανλή.

Οι εκλογές αυτές είχαν ένα πολύ μεγάλο καλό. Αφύπνισαν το Έλληνα ψηφοφόρο και ταρακούνησαν το υπάρχον πολιτικό κατεστημένο. Για πρώτη ίσως φορά έγινε αυτοκριτική από τους πολιτικούς και ειπώθηκαν πράγματα που μέχρι χθες τα είχαν ξεχάσει ή έστω ωραιοποιήσει. Εμείς θα επιμείνουμε ότι εγκληματικά τα είχαν αποκρύψει και εξιδανικεύσει.

Η καταλληλότητα Καραμανλή, έγινε ανεπάρκεια και η λιγότερη αποδοχή Γιώργου Παπανδρέου παρουσιάστηκε ως λύση για την έξοδο από τη κρίση. Όλα αυτά σήμερα απασχολούν όλους τους Έλληνες οι οποίοι έπεσαν ξαφνικά σε βαθιά νερά.

Δύο είναι σήμερα τα κύρια προβλήματα που απασχολούν τους Έλληνες πολίτες: Οικονομία και εξωτερική πολιτική. Για το πρώτο έχουν ελαχιστοποιηθεί οι ελπίδες για κάτι καλύτερο, όσο για το δεύτερο πιστεύουν ότι αν ΔΕΝ υπάρξει ένας αντιπολιτευτικός πόλος ενδυνάμωσης του πατριωτισμού και της εθνικής μας αξιοπρέπειας, τότε θα έχουμε τελειώσει ως χώρα.

Οι οικονομικές κρίσεις έχουν ένα τέλος και μία νέα αρχή. Το τέλος (και με την έννοια του σκοπού) θα το πληρώσουν έντιμοι φορολογούμενοι που δηλώνουν τα εισοδήματά τους (κυρίως μισθωτοί και συνταξιούχοι) και η οικονομική πολιτική με την λιτότητα ("σφίξτε και άλλο το ζωνάρι" ή με το "ξοδεύουμε περισσότερα από ότι παράγουμε" - βλέπε δικομματισμός ) θα υπάρξει μια σχετική ανάκαμψη και ένας νέος φαύλος κύκλος.

Τα εθνικά θέματα όμως, είναι η μεγάλη αδυναμία των τελευταίων αντιπροσώπων μας της πολιτικής. Το δίδυμο Μπακογιάννη - Παπανδρέου ΔΕΝ εξασφαλίζουν την σιγουριά που θέλει ο Έλληνας για να αισθάνεται ασφάλεια και εθνική αξιοπρέπεια. Η Μπακογιάννη κρίθηκε τη τελευταία πενταετία και ο ρόλος του Πάγκαλου (συν αντιληπτής Ντόρας) ΔΕΝ μπορεί να πιέσουν το νέο πρωθυπουργό για αυτά που θα ήθελε η πλειονότητα των Ελλήνων πολιτών να διαχειριστούν τα εθνικά μας θέματα με εθνική πειθώ. Το να "ρωτάμε τους συμμάχους στο ΝΑΤΟ ή τους εταίρους στη Ευρωπαϊκή Κοινότητα έχει αποκλεισθεί ως επιχείρημα. Εδώ χρειάζεται τσαμπουκάς Ανδρέα Παπανδρέου και ΟΧΙ μισόλογα και "ευχαριστώ".

Ο Σαμαράς μάλλον έρχεται να καλύψει αυτήν την έλλειψη στα εθνικά μας θέματα.

Η απογοήτευση του ΛαΟΣ να αντιπολιτευθεί σοβαρά και να πείσει, από την έως τώρα, διαδρομή του στη περασμένη βουλή, μάλλον έχει ΟΧΙ μόνον απογοητεύσει αλλά και αποτύχει.

Το κόμμα του κολοτούμπα έχει κάποια στελέχη που θα μπορούσαν να σταθούν άξια σε αυτό το θέμα, αλλά ο παρωχημένος βερμπαλισμός του, να πελαγοδρομεί σε στήριξή πότε Καραμανλή και πότε Ντόρα (χωρίς καν να του το ζητήσουν) πότε να τους κατηγορεί και ξανά να τους προσφέρει απλόχερα βοήθεια, έχει μόνο μία μόνο ανάγνωση γραφής:
ψαρεύει σε θολά νερά και ότι αρπάξει σε κομματική ιδιοτέλεια.

Η στήριξη λοιπόν Σαμαρά, από όλο και περισσότερους πολίτες, διαφορετικών πολιτικών αποχρώσεων, έχει την την αποδοχή ως του καλύτερου διαχειριστή των εθνικών μας θεμάτων.

Η λάθος επιλογή Μειμαράκη, Σκυλακάκη και άλλων παρατρεχάμενων από το στρατόπεδο της Ντόρας να αναδεικνύουν αυτό το θέμα της αποπομπής Σαμαρά, ως αρνητικό επιχειρηματολογικό λόγο, έχει αποδειχθεί ότι τον ανεβάζουν δημοσκοπικά.

Οι πολίτες έχουν και μνήμη και κρίση. Η τελευταία άνοδος του Σαμαρά οφείλεται εν πολλοίς σε αυτή τη λάθος τακτική των πρωτοπαλίκαρων της Ντόρας. Όταν η ίδια το καταλάβει τότε θα είναι πλέον αργά για αναστροφή του κλίματος.

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το «τείχος» του ΚΚΕ

Tου Πασχου Μανδραβελη kathimerini

Αν θαυμάζουν κάτι οι πολίτες στο ΚΚΕ είναι η συνέπειά του, επειδή την μπερδεύουν με την ακινησία. Για να πούμε των πολιτών το δίκιο, εύκολο να μπερδευτεί κανείς, επειδή τα νεκρά πράγματα παρουσιάζουν μια θαυμαστή συνέπεια: δεν δημιουργούν ποτέ εκπλήξεις. Είναι συνεπή με όσα περιμένουμε. Ενα ντουβάρι, για παράδειγμα, μπορεί να παραμένει στη θέση του ακόμη και μετά από σεισμό. Κι αυτό είναι μια θαυμαστή συνέπεια στον χρόνο.

Υπό την έννοια αυτή το ΚΚΕ είναι συνεπές στην ακινησία του. Μπορεί το Τείχος του Βερολίνου να έπεσε στον μεγάλο σεισμό του 1989, τα ντουβάρια όμως στη σκέψη που μεθοδικά έφτιαξε το ΚΚΕ όχι μόνο παραμένουν όρθια, αλλά χτίζονται και νέα. Ετσι, την περασμένη Δευτέρα (9.11. 2009) σωματώδεις μπράβοι του ΚΚΕ έστησαν ένα ανθρώπινο τείχος στο Πανεπιστήμιο Μακεδονία, απαγορεύοντας την είσοδο σε ομιλητές και καλεσμένους μιας εκδήλωσης -του ιδίου του πανεπιστημίου- για τα 20 χρόνια από την πτώση του Τείχους.

Μη φανταστείτε ότι αυτό είναι ασυνεπές προς τη λογική και πρακτική του ΚΚΕ. Μόλις προχθές η κ. Παπαρήγα δήλωσε για το Τείχος του Βερολίνου: «Δεν είχε δικαίωμα ένας λαός, μια εξουσία εργατική ή η οποιαδήποτε κυβέρνηση να σεβαστεί τα σύνορά της και να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της; Σκεφθείτε αν μέσα στην Αθήνα είχαμε τρεις - τέσσερις δήμους που ανήκαν σ’ έναν στρατό κατοχής, θα ήταν ελεύθερα, μπες-βγες;» Τι νομίζαμε, λοιπόν; Οτι θα ήταν ελεύθερο το «μπες-βγες» των φορέων αντικομμουνιστικών αντιλήψεων στο Ανατολικό Βερολίνο ή στα ελληνικά ΑΕΙ;

Την ίδια ώρα το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας φιλοξενούσε σε διαφορετική αίθουσα εκδήλωση, που διοργάνωσε το ΚΚΕ για την 68η επέτειο από την ίδρυση του ΕΑΜ και την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης. Και ιδού ο παραλογισμός του ασύλου: οι εξωπανεπιστημιακοί μπράβοι του ΚΚΕ εκδίωξαν τους πανεπιστημιακούς από το πανεπιστήμιο! Το πιο αστείο; Η πρυτανεία δεν εξέδωσε καν ανακοίνωση διαμαρτυρίας για το τείχος που χτίστηκε εντός του ΑΕΙ. Αλλά γιατί να εκδώσει; Απελευθερωμένα από το ΚΚΕ εδάφη δεν είναι οι καλυπτόμενοι από το άσυλο χώροι των ΑΕΙ; Προφανώς ο δεξιός πρύτανης του Πανεπιστημίου Μακεδονίας συμμερίζεται την άποψη της κ. Παπαρήγα; «Δεν είχε δικαίωμα μια εξουσία εργατική να υψώσει το τείχος μέσα στο έδαφός της;».

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το "μαγαζάκι" του... τρόμου!!! (προσεχώς στη βουλή;)

Από τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟ

Οι εσωκομματικές εξελίξεις στη Ν.Δ. δείχνουν ότι η Ντόρα χάνει τη μάχη από τον Σαμαρά. Δημοσκόπηση, που θα δούμε αύριο, θέλει τον Καλαματιανό πολιτικό να προηγείται 8 - 10 μονάδες της αντιπάλου του και αυτό πλέον ανοίγει τον ασκό του Αιόλου! Αφού, και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε, η Ντόρα περίμενε μια ολόκληρη ζωή αυτή τη στιγμή -να γίνει πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας- και εάν χάσει είναι απίθανο να μείνει υπό την ηγεσία του "οικογενειακού" της εχθρού στις τάξεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης!

Οι διαβεβαιώσεις της, ότι θα υπερασπιστεί την ενότητα της Ν.Δ., ακούγονται ως λόγια του αέρα. Αρκεί να θυμηθεί κανείς την ίδια, όταν έτρεχε για δήμαρχος Αθηνών να υπόσχεται ότι δεν θα εγκαταλείψει τη δημαρχεία πριν ολοκληρώσει τη θητεία της, πράγμα που φυσικά αθέτησε σαν ήλθε η ώρα να ξαναμπεί στη βουλή! Αυτή είναι η Ντόρα, αυτό είναι το γονίδιό της, μπέσα πολιτική δεν υπάρχει!

Το παραπολιτικό παρασκήνιο λέει και οι πηγές μου σπάνια πέφτουν έξω, ότι η Ντόρα ήδη ετοιμάζει τις επόμενες κινήσεις της προς μια κατεύθυνση ενός Νέου Κέντρου, όπου σε πρώτη φάση θα "μαζέψει" όχι μόνο τους Μητσοτακικούς της Νέας Δημοκρατίας αλλά και τους εκσυγχρονιστές του ΠΑΣΟΚ που ο Γιώργος άφησε απ' έξω... Οι ίδιες πηγές επιμένουν, ότι δίαυλοι επικοινωνίας υπάρχουν εδώ και καιρό και μάλιστα σχολιάζουν: σε τι ακριβώς διαφέρει ο κοινωνικός φιλελευθερισμός από τους φιλελεύθερους σοσιαλιστές; Και τα δύο φωνάζουν, έμμεσα αλλά καθαρά, "είμαστε Κεντρώοι και θέλουμε τη... λευτεριά μας!".

Τι μέλλον θα είχε ένα τέτοιο κόμμα; Λαμπρό, θα έλεγαν οι θιασώτες του! Θα μπορούσε να παίζει το ρόλο ρυθμιστή στο δημόσιο βίο της χώρας, αλλοτε συμμαχώντας με τη δημοκρατική Αριστερά (ΠΑΣΟΚ) και άλλοτε με τη Νέα Δημοκρατία! Ένα πολιτικό μαγαζάκι του... τρόμου στα μάτια κάθε προοδευτικού ανθρώπου, μία δύναμη "ενότητας και εθνικής συμμαχίας" στην προπαγάνδα των εμπνευστών του!

Βεβαίως, ένα τέτοιο σενάριο προϋποθέτει την αποτυχία της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου και μία νέα, ίσως πρόωρη προσφυγή στις κάλπες, με άλλη ηγεσία την επόμενη ημέρα στο ΠΑΣΟΚ, πρόθυμη να συνεργαστεί με το Νέο Κέντρο! Ή ακόμη και εάν το ΠΑΣΟΚ αρνιόταν, με τη Νέα Δημοκρατία!

Υπάρχει και ακόμη πιο τρομαχτικό σενάριο: ΠΑΣΟΚ (όχι του Γιώργου), το Νέο Κέντρο της Ντόρας και Νέα Δημοκρατία σε κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας δίχως τα "ενοχλητικά" άκρα (ΛΑ.Ο.Σ. και κομμουνιστική αριστερά). Αυτό θα το "σέρβιραν" στο λαό ως λύση ανάγκης, αποτυχία των μονοκομματικών κυβερνήσεων, ακόμα και ως μία νέα μεταπολίτευση -αν και η νέα μεταπολίτευση μπορεί να εννοηθεί μόνο ως μία αμεσοδημοκρατική Πολιτεία και όχι ως συνάντηση των απανταχού λαμογιών της Ολιγαρχίας! Και αυτό το έργο, οι εμπνευστές του, δεν το βλέπουν πολύ μακριά: τέλη 2010 αρχές 2011 είναι η κατάλληλη εποχή, σύμφωνα προς τις εκτιμήσεις τους...

Ποιο είναι το χρέος και η απάντηση της Δημοκρατικής Αριστεράς σε όλο αυτό; Απλά πράγματα: η στήριξη και η πίεση όλων μας προς την κυβέρνηση του Γιώργου Παπανδρέου, να κινηθεί γρήγορα και αποτελεσματικά! Να γίνουν οι ιδέες και οι υποσχέσεις πράξη, πριν ο λαός -που ανυπόμονος υπομένει- απογοητευθεί και αφεθεί στους δημαγωγούς που ενεδρεύουν! Στα "υπόγεια, ζάρια πάντα θα παίζουν οι αργυραμοιβοί", αυτό δεν είναι κάτι νέο, αλλά τώρα έχουμε την ευκαιρία να αναστήσουμε την πατρίδα και το λαό ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΑ με καθαρές λύσεις και καθαρές ιδεολογίες! Και έτσι τα σενάρια των παράκεντρων της εξουσίας να μείνουν όνειρα-εφιάλτες... Αυτό θα ήταν μια ουσιαστική αντι(παρα)εξουσιαστική πολιτική απάντηση, αυτή θα είναι μια αληθινά αντι(παρα)εξουσιαστική κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Και καλά, "το σύστημα ΠΑΣΟΚ" προσπαθεί να εκλέξει τον "τέρμα δεξιά" Σαμαρά!

Πονηρούλα η Ντόρα... antikrogias

Όλοι καταλαβαίνουμε που το πάει. Δυστυχώς όμως δεν καταλαβαίνει ότι με αυτή την τακτική -που δείχνει και έναν πανικό- το αποτέλεσμα θα είναι ακριβώς το αντίθετο από αυτό που περιμένει.

Ενώ από την μία, έως σήμερα, το ΠΑΣΟΚ κράτησε με θρησκευτική ευλάβεια αποστάσεις από τα εσωκομματικά της Ν.Δ.... Ξαφνικά, βλέπουμε την Ντόρα να το εμπλέκει η ίδια στην επικοινωνιακή της τακτική, πιστεύοντας ότι οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. είναι προβατάκια και τρώνε κουτόχορτο.
Απίστευτος λαϊκισμός! Σανίδα σωτηρίας της Ντόρας, η εναντίωσή της σε ένα ανύπαρκτο σύστημα... ΠΑΣΟΚ; Κρίμα.

Σαφώς και "δεν θα εκλέξει πρόεδρο της Ν.Δ. το σύστημα ΠΑΣΟΚ". Γιατί αυτό το σύστημα δεν υπάρχει! Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή προσπαθεί να συμμαζέψει το μπάχαλο που αντίκρισε -που όσο περνούν οι μέρες γίνεται πιο ξεκάθαρο- σε κάθε επίπεδο της δημόσιας διοίκησης.

Αυτό που ισχύει, αλλά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν, είναι ότι είτε Σαμαράς, είτε Ντόρα, για το ΠΑΣΟΚ είναι το ίδιο και το αυτό. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Γιατί πολύ απλά και οι δυο τους είναι... λίγοι. Είθισται να λέμε πως η "εξουσία ενώνει". Αυτή τη στιγμή όμως, στην Ν.Δ. κοντράρονται δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι. Ιδεολογικοπολιτικά αλλά κυρίως σε προσωπικό επίπεδο. Και η βάση της Ν.Δ. δυστυχώς το ξέρει πολύ καλά αυτό...

Οπότε Ντόρα, άσε τα περί "συστήματος ΠΑΣΟΚ". Τα ακούσαμε τις τελευταίες μέρες πριν τις εκλογές και από τον Καραμανλή και είδατε που φτάσατε με αυτά τα λαϊκίστικα τσιτάτα...

Και αφήστε το ΠΑΣΟΚ να ασχοληθεί με το μπάχαλο που παραδώσατε και κοιτάξτε τι θα κάνετε με τα δικά σας "Συστήματα". Τα "ΣΑΠΙΑ", σύμφωνα με καταγγελίες από πολιτικό που ΣΕ στηρίζει, για το "σύστημα" ενός άλλου πολιτικού που επίσης ΣΕ στηρίζει!...

ΥΓ. Μήπως το "σύστημα ΠΑΣΟΚ" έκανε και τον βουλευτή σας να ανεξαρτητοποιηθεί;

Σχετικά: Το έκτακτο συνέδριο της Ν.Δ.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Ντόρα, ο Αντώνης και οι άλλοι...

Από το greekstory

Σε περίπου 15 ημέρες, τα μέλη της ΝΔ και οι φίλοι που θα εγγραφούν ως μέλη και θα ψηφίσουν στις κομματικές κάλπες θα εκφραστούν πολιτικά προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Ντόρα ή Αντώνης; Εκεί ανήκουν και οι ψήφοι διαμαρτυρίας που θα συλλέξει ο Ψωμιάδης, ο οποίος κινούμενος στην σκιά των πρωταγωνιστών και δεξιότερα του Σαμαρά, κατοχυρώνει ποσοστό που ιδεολογικά θα μπορούσε να ανήκει στον ‘αρχηγό Αντώνη’.

Η υποψηφιότητα Ψωμιάδη θα ευνοούσε ιδιαιτέρως την Ντόρα αν – όπως διαφαινόταν στην αρχή – η ‘ψηλή’ μπορούσε να καθαρίσει την υπόθεση από τον πρώτο γύρο. Ψαλίδιζε δύναμη από Σαμαρά, ιδιαίτερα στη Μακεδονία, όπου παραμένει ισχυρό το Σκοπιανό ζήτημα, και με την προϋπόθεση ότι ο Μεσσήνιος δεν θα κατάφερνε να αποκτήσει δυναμική, το φίνις θα ήταν νοκ άουτ στον πρώτο γύρο για την πλευρά Μπακογιάννη.

Όμως, μετά την προσχώρηση Αβραμόπουλου, τα πράγματα άλλαξαν. Παρόλο που – όπως λέγεται – ο δεύτερος δεν μετέφερε και μεγάλο πολιτικό βάρος προς το στρατόπεδο Σαμαρά, η κίνηση αυτή έδωσε το σύνθημα για την επικοινωνιακή αντεπίθεση των Σαμαρικών, που πολύ γρήγορα κατεγράφη στα γκάλοπ που ορισμένες εταιρείες δημοσκοπήσεων επιμένουν να διενεργούν.

Η Ντόρα χρειάζεται όλη τη δύναμη που μπορεί να συγκεντρώσει το επόμενο διάστημα έως την πρώτη κάλπη και αναλόγως του εύρους του αποτελέσματος, η τελική μάχη θα δοθεί την εβδομάδα που ακολουθεί έως το Σάββατο 5 Δεκεμβρίου, όπου θα εκλεγεί η νέα ηγεσία του κόμματος. Το door to door εντατικοποιείται, τα επιχειρήματα αναπτύσσονται με ένταση. Η ίδια, αν και σε κάποιο βαθμό επανασυσπειρώνει τον λεγόμενο μεσαίο χώρο που η ΝΔ είχε απωλέσει από πολύ νωρίς κατά την διακυβέρνηση Καραμανλή, υπολείπεται σε διείσδυση στη βαριά δεξιά πτέρυγα. Όμως εκεί δεν είναι μόνη. Υπάρχει το κριτήριο της κυβερνησιμότητας, που έχει τραβήξει πολλούς προς το στρατόπεδο Μπακογιάννη, ενώ, λίγο πιο πέρα κινείται ο ένοικος της γκαρσονιέρας της κεντροδεξιάς πολυκατοικίας, ο οποίος, έχοντας για καιρό προστατέψει την εικόνα του, πετυχαίνει και εκφράζει νέο, έξυπνο (και όπως πάντα αποτελεσματικό, επικοινωνιακά) πολιτικό λόγο, κινούμενος ως προκεχωρημένο φυλάκιο μέσα στην καρδιά της δεξιάς παραταξιακής συνείδησης. Επιχειρηματολογεί υπέρ της Παράταξης, όπως έπραττε πάντα και συγκεντρώνει τα φώτα της δημοσιότητας και προτείνει τη λύση Μπακογιάννη.

Εκεί θα παιχτεί το παιχνίδι. Άλλωστε η φιλοσοφία της Ντόρας, που είναι περισσότερο κεντρώα από δεξιά, μπορεί να αποτελέσει το μέσο εξαγνισμού του αρχηγού του ΛΑΟΣ, ο οποίος με ταπεινότητα να επανενωθεί με τη μητέρα-παράταξη. Απ’ ότι φαίνεται, στόχος είναι η επάνοδος Καρατζαφέρη, έστω και ως προοπτική, που επισήμως δεν επικροτείται, να λειτουργήσει λυτρωτικά στο θυμικό της παραδοσιακής βάσης και να υπερκεράσει τη δυναμική Σαμαρά – Αβραμόπουλου.

Σε κάθε περίπτωση πάντως, για την επόμενη ημέρα, ο αριθμός των οπαδών που θα ψηφίσουν έχει ιδιαίτερη σημασία. Ήδη έχει καταγραφεί η αδιαφορία περίπου 1 εκατομμυρίου ψηφοφόρων που αποχώρησαν από την «πλατειά κοινωνική συμμαχία». Και βέβαια, πολύ μεγάλη ήταν και η αποχή από τις κάλπες. By the way αυτό σημαίνει ότι ‘το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου’ έχει πιάσει οροφή, σε μία πολύ κακή στιγμή για τη ΝΔ, πολιτικά και εκλογικά. Η ψύχραιμη εκλογική ανάλυση, μαζί με το παρατεταμένο τρακ της πρώτης Κυβέρνησης Παπανδρέου, που, προς το παρόν εισπράττει το ανάθεμα των Βρυξελλών, δίνει σε ορισμένους ελπίδες για ανοιξιάτικα εκλογικά παιχνίδια.

Αυτός είναι ένας άλλος ένας λόγος που η ΝΔ πρέπει να βρει γρήγορα την περπατησιά της. Με παπούτσι ή γόβα, η δυναμική αντιπολίτευση μάς κάνει όλους καλύτερους…

Σχετικά: Το έκτακτο συνέδριο της Ν.Δ.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πανστρατιά, έστω και για τη χαμένη νίκη του κατεστημένου

κράχτης

Το "ακανθώδες μονοπάτι" η Ντόρα ξεκίνησε να το διαβαίνει από παλαιά. Με την αμφισβήτηση των περισσοτέρων "δελφίνων και λοχαγών" που έβλεπαν με θετικό μάτι την μετά Κώστα Καραμανλή. Ήξεραν, έβλεπαν, την οργάνωση, την αποδοχή και στήριξη της Ντόρας από την πλειονότητα των ΜΜΕ εδώ και αρκετά χρόνια.Περίμεναν καρτερικά την δική τους "ώρα". Ήλθε όμως ο Κώστας Καραμανλής και την τοποθέτηση δίπλα του στο νευραλγικό Υπουργείο των Εξωτερικών. Έτσι αμέσως η δημοτικότητά της αλλά και οι "μετοχές" της ανέβηκαν και έγινε το Νο 2 στη ΝΔ.

Όμως σιγά σιγά επανήλθε στο προσκήνιο, ο αποστασιοποιημένος και μέχρι τότε παροπλισμένος Αντώνης Σαμαράς με το Υπουργείο Πολιτισμού.
Και άρχισαν τα πρώτα δημοσιεύματα. ότι .....ο Σαμαράς ετοιμάζεται.
Και επαληθεύτηκαν όλες οι δημοσιογραφικές πληροφορίες.

Και φτάσαμε στο σημείο μηδέν και ο Σαμαράς διεκδικεί επί ίσοις όροις το αξίωμα του αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, με εκλογή από τη βάση του κόμματος..
Διαδικασία εκλογής που προσπάθησε να τη μπλοκάρει η Ντόρα.Απέτυχε και αναγκάστηκε σε απανωτές αναδιπλώσεις..
Εκείνοι όμως που υποστήριξαν από την αρχή την εκλογή του αρχηγού απο τη βάση του κόμματος έχουν ήδη συμμαχήσει και φτάσαμε να έχουμε μπροστά μας μία εκλογή θρίλερ ή "ντέρμπι".

Καθημερινά, ακούμε βουλευτές και στελέχη να τάσσονται με τον Αντώνη Σαμαρά και άλλη με την Ντόρα.

Η Ντόρα για να συσπειρώσει τα μέλη της ΝΔ,ξεκίνησε τον προεκλογικό της αγώνα, με μόνιμη επωδό, την αντιπολιτευτική τακτική κατά του ΠΑΣΟΚ επηρεασμένη και αυτή απο τη ρητορική Σαμαρά και απο τον μεταξύ τους ανταγωνισμό, ποιός θα κολακέψει περισσότερο τους ψηφοφόρους της ΝΔ.

Τώρα όμως διαπίστωσε ότι δεν της βγαίνει. Δεν πείθονται οι Νεοδημοκράτες ότι φέρνει κάτι καινούργιο, με την αντιπολίτευση σε μία κυβέρνηση 30 ημερών και χωρίς να κάνει καθόλου κριτική στο κόμμα της και στα αίτια της ήττας και σε τί καινούριο θα πρέπει να πρεσβεύει στο χώρο της συντηρητικής παράταξης.

Έτσι δειλά - δειλά αλλάζει στρατηγική, άρχισε απο χθές την κριτική για τα έργα και ημέρες της κυβέρνησης, για τα λαμόγια, για το ηθικό και νόμιμο, για αλλαγές. για αξιοκρατία και άλλα παρόμοια .
Αρχισε δέ και η σπορά και του διλήμματος της διάσπασης σε περίπτωση ήττας της.Βέβαια επίσημα το αρνούνται, αλλά άν συζητήσει κανείς με στελέχη της Ντόρας, είναι πιά μόνιμο το δίλημμα, και μάλιστα το παρομοιάζουν με εκείνο του Σιμήτη, όταν εκλέχθηκε αρχηγός του ΠΑΣΟΚ.

Όσο δέ πλησιάζει η 29 Νοεμβρίου και τα γκάλοπ θα φέρουν τον Αντώνη Σαμαρά να προηγείται ή να είναι κοντά, τόσο περισσότερο θα ενταθεί η προσπάθεια του επιτελείου της να περάσει στον Νεοδημοκράτη, το δίλημμα της εκλογιμότητας και της δυνατότητας να επαναφέρει την ΝΔ στην εξουσία και θα αφήνεται να εννοηθεί και η περίπτωση διασπάσεων, αφού είναι γνωστό ότι δέν θα ήταν δυνατόν η Ντόρα να είναι παρά των πλευρών του Αντώνη Σαμαρά ώς δεύτερη, άν αποτύχει να εκλεγεί εκείνη.

Έτσι πιστεύεται ότι θα εντείνει τις προσπάθειές της να πείσει, ότι εκείνη είναι η νομιμόφρονα του κόμματος, "απογαλακτισμένη" πολιτικά από τον Επίτιμο,και η ικανότερη..

Βέβαια με τόση στήριξη που έχει από όλες τις απόψεις, ΜΜΕ, μηχανισμούς,παράγοντες, θα έπρεπε να κάνει "περίπατο", αλλά τελικά ο δρόμος για την αρχηγία είναι "ακανθώδης" και πάρα πολλές παγίδες..Ας είμαστε λοιπόν επιφυλακτικοί και άς περιμένουμε το χρόνο να κυλίσει.. και θα δούμε..

Σχόλιο: Πανστρατιά, έστω για τη χαμένη νίκη του κατεστημένου.
Η απέλπιδα προσπάθεια του κατεστημένου να διατηρήσει τα κεκτημένα επιλέγοντας ως κατάλληλο φορέα τη "κόρη Μητσοτάκη" έχει ελάχιστες ελπίδες να διασωθεί.

Η βάση της συντηρητικής παράταξης κατανόησε ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει το τοπίο.

Ακόμη ΔΕΝ έχει αποφορτιστεί συναισθηματικά από τη προεκλογική εκστρατεία.
Σιγά - σιγά αλλά σταθερά εγκαταλείπει αυτό το ερμαφρόδιτο κομματικό οικοδόμημα, που χτίστηκε τηλεοπτικά βασιζόμενο ΟΧΙ σε αρχές και ιδεολογία, αλλά σε δημοσκοπικά γραφεία
(βλ. Λούλη) και παράγοντες του τύπου (λέγε με Θόδωρα) παρασύροντας τον Κ.Καραμανλή, τον νεώτερο, στον απόλυτο εξευτελισμό.

Οι κομματικοί επενδυτές ΔΕΝ σταματούν αλλά ούτε και υπολογίζουν ονόματα και πρόσωπα.

Χρησιμοποίησαν έναν μεγάλο όνομα (σύμβολο για τη παράταξη αυτή) και επένδυσαν σε αυτό μέχρι τέλους. Το αποτέλεσμα ήταν οδυνηρό για τον αποδέκτη, παρά τις προειδοποιήσεις του στενού οικογενειακού του περιβάλλοντος.

Τώρα παίζουν το τελευταίο χαρτί επενδύοντας και πάλι στην οικογενειοκρατία. Το όνομα αυτό όμως ΔΕΝ έχει τα εχέγγυα του ιδρυτή της παράταξης, παρόλα αυτά το ρισκάρουν.

Τα τελευταία νέα είναι πολύ δύσκολα για την ίδια τη Ντόρα που βλέπει το "μαντρί" να αυτονομείται και να επιλέγει καθαρές φωνές ΜΗ εξαρτώμενες από ΜΜΕ και τζάκια.

Τα τηλεοπτικά παράθυρα τελευταία γεμίζουν από οργή για όλα αυτά και προβληματίζουν πολλά στελέχη που βιάστηκαν να επιλέξουν.

Εμείς εκτιμούμε ότι η νίκη του Αντώνη Σαμαρά θα είναι πολύ Μεγάλη. Αυτό ίσως ΔΕΝ συμφέρει πολλούς αλλά εμείς το στηρίζουμε ως ιστοχώρος. Οι λόγοι είναι απλοί και τους έχουμε επαναδιατυπώσει:

1. Τα εθνικά θέματα θα έχουν ένα υποστηριχτή που οι περισσότεροι Έλληνες συμφωνούν μαζί του. Είναι ίσως ο μόνος που αυτή τη στιγμή μπορεί να σύρει τη κυβέρνηση σε λιγότερες εκπτώσεις και στρογγυλεύσεις.

2. Η πολυσυλλεκτικότητα του κολοτούμπα Καρατζαφέρη θα μειωθεί έως περιθωρίου. Η τελευταία τακτική προσέγγισης με τη Ντόρα το αποδεικνύει. Ο άνθρωπος με αρχηγό τον Σαμαρά πρέπει να επιστρέψει ξανά στα δεξιά ακραία εξοχικά διαμερίσματα.

Μετά το τέλος της Ντόρας η οικογενειοκρατία έχει ξεκαθαρίσει κατα τα 2/3/

Το άλλο 1/3 παρά τη δυναμική του έχει αρχίσει να χρεώνεται με πολιτικό κόστος.

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η «ΨΕΥΔΟΑΡΙΣΤΕΡΑ» ΒΙΑΖΕΙ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤ» ΕΝΤΟΛΗ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΤΗΣ.

Άρθρο του δικηγόρου, Δημήτρη Καραμήτσα,

Αντιπροέδρου του Ν.ΙΝΚΑ

"Η ιστορία ξαναγράφεται από τους ίδιους νικητές".

Λίγες δεκαετίες πριν, βιώναμε στην χώρα μας την διαστρέβλωση των ιστορικών πραγματικών περιστατικών.

Μαθαίναμε άλλες "αλήθειες" από τις πραγματικές. Κατασκευασμένες ανακρίβειες που εξυπηρετούσαν τις σκοπιμότητες των νικητών και της εξουσίας.
Η πένα των "ιστορικών" και η ισχύς της εξουσίας, που κατασκεύαζε χαλκευμένες πληροφορίες, κατασκεύαζε και ιστορικές εικονικές πραγματικότητες για να εγκλωβίσει τους ανθρώπους και τις κοινωνίες.
Ας μην νομίσουμε ότι το φαινόμενο αυτό είναι μόνο εγχώριο ή ότι σταμάτησε.
Κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι "αριστεροί" διαμαρτύρονταν έντονα για τα "χαλκεία" της ιστορίας και ζητούσαν την αποκάλυψη της αλήθειας για τα ιστορικά συμβάντα.

Σε κάποιους επιγόνους τους, δόθηκε από τους ίδιους αφέντες- εργοδότες η εργολαβία, το δικαίωμα να ξαναγράψουν την ιστορία, να την αναθεωρήσουν. Δεν την αναθεώρησαν όμως και δεν την αναθεωρούν με πραγματικά γεγονότα, αλλά με νέα "χαλκεία", με νέες σκοπιμότητες. Ως συνεπείς εργολάβοι πράττουν σύμφωνα με όσα τους διέταξαν οι εργοδότες τους.

Ιστορία όμως είναι η καταγραφή και συγκέντρωση πραγματικών γεγονότων. Η κριτική παρέμβαση του ιστορικού επιτρέπεται μόνο για να ξεδιαλύνει ποιό στοιχείο είναι πραγματικό και αληθές και ποιό σκόπιμα χαλκευμένο και προκειμένου να κρίνει την σκοπιμότητα της πηγής. Τα συμπεράσματα από την Ιστορία ανήκουν πάντοτε στις κοινωνίες και όχι στους ιστορικούς.

Σε όλο τον πλανήτη, μια ψευδο-αριστερά έχει αναλάβει τον ρόλο να ξαναγράψει την Ιστορία.

Το 1ο παράδοξο είναι, το πως σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον καπιταλισμό, ανατίθεται το έργο αυτό (ακόμα και από δεξιές κυβερνήσεις) σε μία κατά δήλωσή της "αριστερά";

Το 2ο παράδοξο είναι το γιατί οι ίδιοι "νικήτες" θέλουν να ξαναγράψουν την κίβδηλη ιστορία;
Είναι σαφές ότι η Ιστορία, όπως την αντιλαμβάνονται οι "νικητές" ανακλά πάντοτε κάποιες σκοπιμότητες.

Από τις σκοπιμότητες και μόνο, όπως εκδηλώνονται στο "ξαναγράψιμο" της ιστορίας (διότι δεν βρισκόμαστε στα μυστικά κέντρα αποφάσεων όσων ανέθεσαν το έργο στους εργολάβους «ιστορικούς») μπορούμε να υποθέσουμε τους σκοπούς, όσων ανέθεσαν το έργο στους ψευδοαριστερούς, ψευδοεπιστήμονες εργολάβους της Ιστορίας.

Σκοπός τους είναι να αμβλυνθούν οι ιστορικές διαφορές των λαών, των θρησκειών, των πολιτικών σε ένα συμπερασματικό πλαίσιο που θα επιβάλλει και θα επιτάσσει την απώλεια της εθνικής και πολιτικής συνείδησης. Η απώλεια των τελευταίων στοιχείων και η απόρριψη αυτών των χαρακτηριστικών είναι ίδιον των αυτοκρατοριών. "Ενας λαός, μία χώρα, ένας ηγέτης" , φώναζε ένας από τους τελευταίους επίδοξους αυτοκράτορες της γης και οι άλλοι αυτοκράτορες συγκρούστηκαν μαζί του ... .
Αλλωστε από την παραγωγική άποψη του καπιταλισμού, η ομογενοποίηση και η ταυτότητα χαρακτηριστικών των προϊόντων αποτελεί στόχο.

Ο άνθρωπος καταναλωτής με συγκεκριμένες, προδεδομένες συνήθειες κατανάλωσης είναι ένα ζητούμενο.

Το ίδιο ζητούμενο είναι και ο πειθήνιος αγνωστικιστής άνθρωπος, χωρίς πολιτική σκέψη και βαθύτερα ζητούμενα, με κυρίαρχη την αντίληψη ότι όλα και όλοι είναι ίδια ... .

Μία από τις πολλές τακτικές που χρησιμοποιούν τα κέντρα αποφάσεων και τα χρηματοδοτούμενα από αυτούς ευαγή ιστορικά ιδρύματα είναι και η "νεοκιβδηλεία" της ιστορίας. Αυτή στρέφεται στην ανακάλυψη ομοιοτήτων μεταξύ προσώπων και πραγματικών περιστατικών, χαλκεύει τα γεγονότα και επιβάλλει συμπεράσματα, ώστε να επιβάλλει ισορροπίες και όχι να καταδείξει τις επιδιώξεις και τις αλήθειες.

Μερικές δεκαετίες πριν, οι ίδιοι άνθρωποι και από τις δύο πλευρές είχαν λάβει εντολές να επιβάλλουν το μίσος και την μισαλλοδοξία. Πριν από μερικές δεκαετίες, στα χρόνια του ψυχρού πολέμου, βασίλευε το μαύρο - άσπρο. Τώρα οι εντολές είναι να βασιλεύσει το ροζ ή το γκρί.

Οι "δεξιοί" αποφασίστηκε να «πεφωτιστούν» και να ξεχάσουν το μίσος και οι "αριστεροί" έμειναν από χρηματοδότες και βρήκαν νέα αφεντικά, που τους έδωσαν νέες εντολές.

Η ιστορία όμως, εάν σκοπεί στα "πραγματικά περιστατικά" δεν θα έπρεπε να έχει κανένα ρόλο σε αυτές τις σκοπιμότητες.
Οταν οι ψευδοαριστεροί έρχονται να ξαναχαλκεύσουν την ιστορία, όπως οι "δεξιοί" πριν, δεν μπορούμε παρά να τους γυρίσουμε την πλάτη, παρά να τους καταγγείλουμε έντονα και φωναχτά.

Ανωθεν επιβολή απόψεων και γνώσης από κανένα δεν πρέπει να

δεχόμαστε.
Ας φέρει ο οποιοσδήποτε τις πηγές του για να τις κρίνουμε και να τις εξετάσουμε.
"Συνωστισμοί", "υγιεινοί περίπατοι στην έρημο" υπό την απειλή όπλων και διαγραφές πραγματικών περιστατικών από την Ιστορία δεν είναι αποδεκτοί και πρέπει να καταγγέλονται συνεχώς και ανελέητα.
Οι βιοτικές ανάγκες των ανθρώπων δεν μπορούν να ξαναγίνονται όπλο στα χέρια των εξουσιαστών του πλανήτη.

Η βιολογική ισότητα νόμων για τον άνθρωπο μπορεί να εξηγήσει την ιστορία στο βάθος της.

Η σκοπιμότητα να καλύψουν ακόμα μία φορά τα αίσχη τους με την βοήθεια πουλημένων εργολάβων της ιστορίας για να δημιουργήσουν νέα αίσχη δεν μπορεί να περάσει.

Τα νέα σκοτάδια δεν μπορούν να διαδεχθούν τα παλιά και τα βιβλία της ιστορίας πρέπει να τα επιστρέψουμε ως αζήτητα, εάν δεν περιέχουν τις πηγές τους και την κριτική άποψη για την εγκυρότητά τους.

Χίλια δυο ιστορικά γεγονότα έχουν αποτελέσει αντικείμενο κιβδηλείας.
Η ιστορία γράφεται χρόνια τώρα ως μυθιστόρημα και όχι ως επιστημονική γνώση με την παράθεση πηγών (που και αυτές κρίνονται για την εγκυρότητα και την σκοπιμότητά τους). Τα συμπεράσματα τα θέτει ο δήθεν "ιστορικός" στο στόμα του αναγνώστη, εάν δεν τα φωνάζει ο ίδιος και μάλιστα μονόπλευρα.

Αυτά πρέπει να τα ξεχάσουμε και τα "ιστορικά πονήματα" που δεν φέρουν αυτά τα χαρακτηριστικά πρέπει να τα πετάξουμε εκεί που ανήκουν: στα σκουπίδια.

Μένω στον Θουκυδίδη. Τουλάχιστον αυτός παρουσίαζε τις απόψεις και τις σκέψεις αμφοτέρων των πλευρών και σε χρόνο που οι σύγχρονοί του μπορούσαν να γνωρίζουν και να τον κατατάξουν στους "τα αληθή λέγοντες" ή στους "ψεύτες και τους συκοφάντες" της ιστορίας.

Αφεντικά η γνώση δεν μπορεί να έχει, γιατί τότε γίνεται όργανό τους.

Ας δούμε κριτικά με τα πιο πάνω εργαλεία την "ιστορία" που ξαναγράφουν οι εργολάβοι και οι εργολάβισσες της "ψευδοαριστεράς" για λογαριασμό των ίδιων αφεντικών και ας απορρίψουμε ό,τιδήποτε δεν φέρει τα πιο πάνω χαρακτηριστικά.

Ανάγκη από νέα ψέματα δεν έχουμε.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Παγκόσμια φτώχια και νεοφιλελευθερισμός ή "ενός κακού μύρια έπονται"...

Ο άλλος δρόμος
του Αντώνη Καρακούση dolnet

Προχθές το βράδυ στο Κοινοβούλιο πραγματοποιήθηκε, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος της Βουλής των Ελλήνων, μια άκρως ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα το κραχ του 1929 και την τρέχουσα διεθνή χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση.

Σημαντικοί οικονομολόγοι, τραπεζίτες και ιστορικοί, όπως οι κκ. Γ. Προβόπουλος, Ν. Καραμούζης, Κ. Κωστής και άλλοι περιέγραψαν ομοιότητες και διαφορές, διέγνωσαν λάθη, συνέκριναν πολιτικές και ανέδειξαν ευθύνες για το παρ΄ ολίγον δεύτερο κραχ, που απεφεύχθη επειδή ξεπεράστηκαν ιδεολογικές και άλλες αγκυλώσεις για τον ρόλο και την παρεμβατικότητα του κράτους. Πολλά τα ενδιαφέροντα σ΄ αυτή την άγνωστη για τα ΜΜΕ εκδήλωση.

Ορισμένα μάλιστα ήταν και αρκούντως διαφωτιστικά και απολύτως ανατρεπτικά για τα κυρίαρχα ιδεολογικο-πολιτικά δόγματα της τελευταίας εικοσαετίας.

Αναπτύσσοντας τους λόγους που έφεραν την κρίση, ο κ. Καραμούζης ξεχώρισε τις επικρατήσασες διεθνώς νεοφιλελεύθερες αρχές οι οποίες χρεοκόπησαν στην παρούσα κρίση και τις ανέδειξε κατά τρόπο απολύτως ακριβή.

Έχουμε και λέμε λοιπόν. Πρώτη αρχή που κατερρίφθη είναι αυτή της αοράτου χειρός, του Ανταμ Σμιθ, η οποία αποδέχεται ως έμφυτη τη σταθερότητα και την αρμονία της αγοράς. Ακολούθως κατέπεσε η ιδέα που έφερε τις ελεύθερες αγορές χρήματος και κεφαλαίου να ορίζουν πάντα τις σωστές τιμές.

Όπως επίσης απεδείχθη προβληματική η δήθεν ικανότητα των αγορών να αυτορρυθμίζονται και σε κάποιον βαθμό να αυτοεποπτεύονται.

Ακόμη, μύθος απεδείχθη η πεποίθηση ότι οι οικονομικές μονάδες ενεργούν πάντα ορθολογικά στη λήψη των αποφάσεων και ότι αθροιστικά η συμπεριφορά τους οδηγεί δήθεν σε αρμονική λειτουργία της οικονομίας της αγοράς. Απολύτως μούφα απεδείχθη η βεβαιότητα ότι η κερδοσκοπία αποτελεί πάντα σταθεροποιητικό παράγοντα των αγορών. Οπως βεβαίως και το δόγμα που έλεγε ότι η καλύτερη μακροοικονομική πολιτική είναι η μη πολιτική, ότι δηλαδή επαρκεί η θέσπιση «σταθερών κανόνων» σαν και αυτή του αντιπληθωρισμού για να πάει καλά ο κόσμος.

Η άποψη επίσης ότι οι μέτοχοι των εταιρειών και των τραπεζών έχουν τα μέσα να επιβάλουν τον ορθολογισμό και τον έλεγχο στη διοίκηση των εταιρειών ώστε να ταυτίζονται τα συμφέροντα μετόχων και διοικούντων απεδείχθη απολύτως εσφαλμένη. Ειδικώς αυτή η άποψη επέτρεψε να επικρατήσει το απολύτως προβληματικό δόγμα «ό,τι είναι καλό για τη Citibank και την General Μotors είναι καλό για την Αμερική», ή ακόμη χειρότερα «ό,τι είναι καλό για τις διοικήσεις της Citibank και της General Μotors είναι καλό για την Αμερική».

Οι στρεβλώσεις που επιβλήθηκαν διεθνώς με την επικράτηση της νεοκλασικής νεοφιλελεύθερης σχολής του Σικάγου επέδρασαν καθοριστικά.

Φόροι μειώθηκαν, ρυθμίσεις και παρεμβάσεις στην αγορά ελαχιστοποιήθηκαν, η συγκέντρωση κεφαλαίου γιγαντώθηκε, η κερδοσκοπία πολλαπλασιάστηκε, η ανισοκατανομή πλούτου και εισοδήματος διευρύνθηκε, η συμμετοχή στα συνδικάτα μειώθηκε, οι αντιπαραγωγικές επενδύσεις σε σπίτια και μετοχές εκτινάχθηκαν στα ύψη, η σημασία των μαζικών κερδοσκοπικών φαινομένων υποβαθμίστηκε, δεν επέτρεψε την αξιολόγηση της παράλογης ευφορίας, παρέτεινε και διηύρυνε τις «φούσκες» τιμών και τελικώς έφερε το χάος.

Η ανάδειξή τους και η αναγνώρισή τους μάλιστα από πρόσωπα που έζησαν εκ των έσω το μέγα λάθος έχουν εξαιρετική σημασία και βεβαίως δείχνουν ακριβώς τον άλλον δρόμο στον οποίο πρέπει πια να βαδίσουμε.

Σχόλιο: Πολλά και ενδιαφέροντα ειπώθηκαν και από τις δύο πλευρές σκέψης.

Για μας ξεχωρίζει αυτή του κράτους πρόνοια, όπου οι κοινωνίες αναπτύσσονται αργά και σταθερά και σύμφωνα με:

κλικ> Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ ΒΙΟΤΙΚΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΚΑΙ Η ΦΥΣΗ <κλικ

Το ότι, όποιος είναι με το διαπλεκόμενο σύστημα, σύμφωνα με το οποίο "αρπάζει το μεγάλο κομμάτι πίτα" από τους εργαζόμενους και τους έξω από αυτό, αυτοαποκαλείται φιλελεύθερος και βλέπει τη υπόλοιπη κοινωνία ως μία απλή θεωρία ΜΗ ικανών και τεμπέληδων, είναι μία δική του άποψη, η οποία προφανώς τον βολεύει να εξακολουθεί να γεύεται υπέρμετρα ένα πλούτο που σαφώς ΔΕΝ του ανήκει, (σύμφωνα με τη προσφορά του σε αυτό), αλλά τον ξοδεύει χωρίς να συμμερίζεται τις ανάγκες και της υπόλοιπης κοινωνίας.

Οι θεωρίες είναι όλες αποδεκτές (σε αυτούς που τις υιοθετούν) και εξαρτάται στην εκάστοτε επιλογή των ανθρώπων που τις επιλέγουν. Η ανθρωπότητα ιστορικά ποτέ ΔΕΝ ξέφυγε από την αρπαγή και την ανισοκατανομή του πλούτου. Πως μπορεί κάποιος να αποδεχτεί να δώσει απο αυτά που με την ανοχή των πολλών απολαμβάνει; ή πως μπορείς να στερήσεις το ιδεολόγημα από τον "ΜΗ έχοντα" να καταστεί "κατέχοντας";

Το θέμα αυτό πρέπει όλες οι κοινωνίες να το δουν από την ανθρωπιστική πλευρά και τις βοιωτικές του ανάγκες. Ποτέ δεν έχει καταγραφεί η ιδανική πολιτεία και το "Ου τόπος" μας οδηγεί σε μία φανταστική επιθυμητή κοινωνία που και αυτή αν είχε εφαρμοστεί σε κοινωνία με ανθρώπους θα είχε γίνει φορτική και ξένη ... (Καβάφης). Η μόνη κοινωνία που μπορεί να καταγραφεί είναι αυτή των μεγάλων κοινοβίων τις οποίες συναντούμε στις μέλισσες και τα μυρμήγκια. Ο άνθρωπος ακόμη παραμένει με το συναίσθημα της συνεχούς έλλειψης και του ανικανοποίητου που είχα από την εποχή των σπηλαίων.

Οι κοινωνίες που προσπάθησαν να εισάγουν την αγάπη και την αλληλεγγύη, όπως ο χριστιανισμός (των πρώτων χρόνων) και τα σοβιετικά συστήματα αργότερα, απέτυχαν παταγωδώς. Ο μεν χριστιανισμός προσκολλήθηκε στο άρμα της εξουσίας και ενέσπειρε το φόβο θεού και σεβασμό στην εξουσία, με αποτέλεσμα ο πιστός να αποδεχτεί τη δουλεία (εκ θεού εκπορευόμενη) ο δε σοβιετισμός με την κλίκα της γραφειοκρατίας και την επιλεκτική εξουσιαστική αντίληψη των ηγητόρων μεταβλήθηκε και αυτός σε ένα επίγειο (θεοκρατικό) προσωπολατρικό σύστημα εκμετάλλευσης των εκλεκτών κηφήνων.

Το θέμα αυτό έχει πολύ μεγάλο βάθος και έχει αναλυθεί από πολλούς και σπουδαίους στοχαστές, μία ακόμη "πρόχειρη" ανάλυση θα ήταν μία ακόμη μελέτη στο αρχείο.

Για να συνδέσω όλα τα προηγούμενα, θα αναδημοσιεύσω το άρθρο του Σπύρου Ζήση (Οκτώβριος 2003 servitoros)

Νάσος



"Ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια οικονομική θεωρία-πρόταση, κρατικής διαχείρισης, που για να την κατανοήσουμε απαιτείται να ανατρέξουμε στις ρίζες της... Θα πρέπει κατ' αρχήν από την λέξη, να αφαιρέσουμε το πρόθεμα «νέο» που υποδηλώνει κατά τον καλύτερο τρόπο το παλιό...

Αρα («νέο» - φιλελευθερισμός = παλιοφιλελευθερισμός). Συνεπάγεται ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι μια παλιά οικονομική-πολιτική θεωρία που ξαναπροβάλλεται ως «νέα» τα τελευταία χρόνια μέσα στο σύστημα της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης... Είναι απαραίτητο επίσης να κατανοήσουμε την σχέση που υπάρχει μεταξύ του φιλελευθερισμού και του Κευνσιανισμού...

Ο μεν φιλελευθερισμός υποστηρίζει τις ιδιωτικοποιήσεις δημοσίων οργανισμών, νοσοκομείων, ασφαλιστικών εταιριών, τραπεζών, μέσων μεταφοράς την κατάργηση του κρατικού παρεμβατισμού στα οικονομικά ζητήματα, καθώς και την κατάργηση των ορίων, των φραγών, των δασμών στο εμπόριο, την παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών... Με σκοπό να ενθαρρύνει τον ελεύθερο ανταγωνισμό. Που καταλήγει να σημαίνει, ελευθερία στους έχοντες και κατέχοντες τα μέσα παραγωγής, του παγκόσμιου εμπορίου κλπ, να αυξάνουν τα κέρδη τους κατά το πώς το θέλουν...

Καθώς οι πλούσιοι θα έχουν τη δυνατότητα να γίνονται πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι...

Πατέρας του φιλελευθερισμού θεωρήθηκε, ο Αγγλος οικονομολόγος ο Ανταμς Σμίθ, που υποστήριξε αυτές τις ιδέες από το 1776, όπου βρήκαν απήχηση και κυριάρχησαν έως τις αρχές του 19ου αιώνα στην Αμερική, αφού προπαγανδίστηκαν στους εργαζόμενους ως προοδευτικές, σε σχέση με αυτό που πρόβαλε η συντηρητική πολιτική της εποχής... Ο μικροαστικός φιλελευθερισμός παρουσιάστηκε ως ιδεολογία, όπου μαζί με την ελευθερία της αγοράς, προέβαλε την ελευθερία στην έκφραση, στη θρησκεία, στα ήθη, την σεξουαλική απελευθέρωση, την ελευθερία σε όλα..., απέκρυβε όμως την ελευθερία του «ισχυρού» να εκμεταλλεύεται κατά τον καλύτερο τρόπο τον «ανίσχυρο». Στην πραγματικότητα οι συντηρητικοί πολιτικοί της εποχής δεν θα είχαν καμία αντίρρηση ως προς τον οικονομικό φιλελευθερισμό και μόνον...

Ο δε Κευνσιανισμός υποστηρίζει, το κράτος δικαίου και το κοινωνικό κράτος, τη μικτή οικονομία με το κράτος να παίζει βασικό ρόλο στον τον έλεγχο της αγοράς, την πλήρη απασχόληση, την μείωση της ανεργίας με κρατικούς παρεμβατισμούς... και άλλα που θα εξασφαλίζουν την ισορροπία της κοινωνίας, ως ασφαλιστική δικλίδα δια μέσου μιας πολιτικής οικονομίας... Εμπνευστής αυτής της θεωρίας, θεωρήθηκε άλλος ένας οικονομολόγος, με το όνομα Τζων Μάυναρντ Κέυνς, που αμφισβήτησε έντονα το φιλελευθερισμό, προβάλλοντας τις ιδέες του, μετά το μεγάλο οικονομικό κραχ του 1930, σαν τις καλύτερες για το κράτος, ώστε να μπορεί να ξεπερνάει (το κράτος) τις οικονομικές κρίσεις του...

Αυτές οι ιδέες επηρέασαν τις κυβερνήσεις και βελτίωσαν τη ζωή πολλών ανθρώπων όπου η πίστη ότι οι κυβερνώντες θα πρέπει να προάγουν το κοινό όφελος έγινε ευρέως αποδεκτή από εκατομμύρια ανθρώπους...

Όμως η οικονομική κρίση των τελευταίων εικοσιπέντε χρόνων, σε συνδυασμό με τους μειωμένους ρυθμούς κερδών και την κατάρρευση του «ανατολικού μπλοκ», ενέπνευσε τους ισχυρούς της γης να αναβιώσουν το φιλελευθερισμό και να τον κάνουν «νέο»..., και κατ' επέκταση την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση...
Οι ανά τον κόσμο νεοφιλελεύθερες ιδέες έχουν επιβληθεί από ισχυρότατους οικονομικούς θεσμούς όπως είναι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), η παγκόσμια τράπεζα και η Δια-Αμερικανική τράπεζα ανάπτυξης.

Η επιβουλή αυτών των κανόνων στην αγορά, ελευθερώνοντας τις επιχειρήσεις από τους οποιοδήποτε θεσμούς επιβάλλονται από τις όποιες κυβερνήσεις ανεξάρτητα από την κοινωνική καταστροφή που ενδεχομένως θα προκληθεί... Με κύρια σημεία, την κατάργηση των ελέγχων στις τιμές... Τη μείωση των μισθών με την διάσπαση των εργαζομένων και την αφαίρεση των εργατικών δικαιωμάτων... Τη μεγαλύτερη ελευθερία στο διεθνές εμπόριο, την επένδυση-μετακίνηση κεφαλαίων, προϊόντων και υπηρεσιών... Τις περικοπές των Δημόσιων δαπανών για κοινωνικές υπηρεσίες, όπως είναι η συντήρηση δρόμων, γεφυρών, έργων υποδομής ή προστασία του περιβάλλοντος και άλλα, με αντιστάθμισμα τις φορολογικές ελαφρύνσεις των επιχειρήσεων... Τις ιδιωτικοποιήσεις με την πώληση των κρατικών επιχειρήσεων σε ιδιώτες επενδύτες, όπως τράπεζες, ενέργεια, ηλεκτρισμός, τηλεπικοινωνίες, βιομηχανίες κλειδιά, σχολεία, νοσοκομεία, διόδια, νερό... Με την εξαφάνιση κάθε έννοιας κοινού οφέλους και κοινωνικότητας καθιστώντας κυρίαρχη την ιδιωτική πρωτοβουλία... Καταπιέζοντας τα ασθενέστερα στρώματα των κοινωνιών, εξαναγκάζοντας τα, να βρίσκουν μόνα τους λύσεις στην έλλειψη υγειονομικής περίθαλψης, εκπαίδευσης και κοινωνικής ασφάλισης... Για να μας πείσουν βέβαια για όλα αυτά, οι πατέρες του «νέο» φιλελευθερισμού, μας λένε με τον πιο απλό τρόπο ότι όλα γίνονται για το καλό μας..., ότι μια αγορά χωρίς κανόνες είναι ο καλύτερος τρόπος για την αύξηση της παραγωγικότητας και της οικονομικής ανάπτυξης, η οποία τελικά θα ωφελήσει όλους μας... Και όποιος αποτύχει σε ένα τέτοιο οικονομικό σύστημα, θα είναι ανάξιος, τεμπέλης, ανίκανος και ότι άλλο φαντασθεί κανείς...

Ξεκάθαρο παράδειγμα νεοφιλελευθερισμού στην πράξη, έγινε στην Χιλή με την ανατροπή του δημοφιλούς καθεστώτος του Προέδρου Αλλιέντε, με το πραξικόπημα του 1973 (χάρη στον οικονομολόγο του πανεπιστημίου του Σικάγο Μίλτον Φρίντμαν). Ακολούθησαν και άλλες χώρες όπως το Μεξικό όπου οι μισθοί μειώθηκαν κατά 40-50% όταν το κόστος ζωής αυξήθηκε κατά 80%, όπου πάνω από 20.000 μικρομεσαίες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν και 1.000 κρατικές επιχειρήσεις ιδιωτικοποιήθηκαν...

Σήμερα, η ανθρωπότητα βλέπει το νεοφιλελευθερισμό ως απειλή... και έχουν αναπτυχθεί σε παγκόσμια κλίμακα μεγάλα και σημαντικά κινήματα, όχι με σκοπό να αλλάξουν τον κόσμο..., αλλά, απλά ενάντια στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και την προάσπιση του κοινωνικού κράτους...

Στην Αργεντινή, που πριν από πενήντα χρόνια εθεωρείτο μια από τις πιο αναπτυγμένες χώρες του τρίτου κόσμου, πασχίζουν τώρα να βγουν από την οικονομική κρίση που προκάλεσαν οι νεοφιλελεύθεροι πειραματισμοί της δεκαετίας του 90.

Το 57% των Αργεντινών ζει στη φτώχεια με την ανεργία επίσημα στο 30% με τους εργαζόμενους να προσπαθούν να κινήσουν από μόνοι τους τα παροπλισμένα εργοστάσια... Χαρακτηριστικό είναι το δημοσίευμα της Νιού Γιορκ Τάιμς: «Αντί να αποδεχθούν αυτή την κατάσταση οι εργαζόμενοι, με την υποστήριξη των αριστερών οργανώσεων και των γειτονιών, έχουν αγκαλιάσει την ιδέα του λαϊκού καπιταλισμού, καταφέρνοντας σε ορισμένες περιπτώσεις να πείσουν τα δικαστήρια να τους επιτρέψουν να αναλάβουν τα περιουσιακά στοιχεία των επιχειρήσεων...»

Ο λαϊκός καπιταλισμός και ο de facto σοσιαλισμός, θεραπεύει πλέον τις πληγές του Αργεντίνικου νεοφιλελευθερισμού... 160 εργοστάσια με 10.000 εργάτες αναστήθηκαν με την αυτοδιαχείριση, γράφουν οι Αμερικανικές εφημερίδες...

Τα περισσότερα αυτοδιαχειριζόμενα εργοστάσια είναι συγκεντρωμένα στο Μπουένος Αϊρες και τα περίχωρα, όπου βρίσκεται η καρδιά της βιομηχανίας της Αργεντηνής. Σε πολλά από αυτά, σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της Νιού Γιορκ Τάιμς, η παραγωγή έχει τριπλασιαστεί σε σχέση με τα χαμηλά επίπεδα της περιόδου της κρίσης, υπολείπονται όμως αρκετά των επιπέδων των αρχών του 90.... Οι μισθοί έχουν και αυτοί διπλασιαστεί, ενώ διεξάγονται μηνιαία συμβούλια, στα οποία οι εργαζόμενοι εκλέγουν τους διευθυντές και συζητούν θέματα των μισθών και των προσλήψεων. Η ισχνή ανάκαμψη, πάντως της οικονομίας έχει ανοίξει την όρεξη σε ορισμένους πρώην ιδιοκτήτες που προσπάθησαν να πάρουν τα εργοστάσια τους πίσω, συνήθως με την βοήθεια της αστυνομίας, όπως έγινε με την κλωστοϋφαντουργία Μπρούκμαν τον Απρίλιο, κατηγορώντας τους καταληψίες εργαζόμενους ως «παραβάτες και κλέφτες».

Γίνεται πλέον φανερό ότι οι επωφελούμενοι από τον νεοφιλελευθερισμό είναι μια μειονότητα του παγκόσμιου πληθυσμού. Για την συντριπτική πλειοψηφία επιφέρει περισσότερη εξαθλίωση απ' ότι πριν... χωρίς τα μικρά και σκληρά κερδισμένα δικαιώματα των τελευταίων εξήντα χρόνων...

Του Ζήση Σπύρου

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν: Elizabeth Martinez, Arnoldo Garcia

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Πρόταση προς Συμπολίτισσες και Συμπολίτες για μια Πρωτοβουλία στο Χώρο των ΜΜΕ

Για να μπορεί μια κοινωνία να αντιμετωπίσει τα προβλήματά της σε οποιοδήποτε επίπεδο, πρέπει προηγούμενα να είναι σε θέση να τα καταγράψει και να μπορεί να διαλεχθεί για αυτά.

Η ελληνική κοινωνία διαλέγεται σήμερα δια των κ.κ. Λαμπράκη, Μπόμπολα, Κυριακού, Αλαφούζου, Κοντομηνά, Κουρή, Τεγοπούλου κι ολίγων άλλων παρόμοιων, οι οποίοι δεν ξεπερνούν τους δέκα, αλλά ελέγχουν το 95% της επικοινωνίας κι ενημέρωσης στη χώρα. Αυτοί μπορεί να είναι ή να μην είναι σεβαστοί ως μέλη της κοινωνίας, να κάνουν ως επιχειρηματίες τη δουλειά τους, αλλά δεν είναι απαραίτητα(κομψές οι διατυπώσεις) φερέγγυοι για τη διεξαγωγή ενός δημιουργικού δημόσιου διαλόγου. Τό αυτό, γιά άλλους λόγους, ισχύει και γιά την εκάστοτε διορισμένη διοίκηση της ΕΡΤ.

Εφημερίδες, άλλα έντυπα, ραδιοφωνικοί και μικρής εμβέλειας τηλεοπτικοί σταθμοί, ιστοσελίδες και μπλογκ, πέραν του ότι όλα μαζί δεν φτάνουν ούτε στο νυχάκι της δημόσιας επιρροής π.χ. του Mega, κατά κανόνα καλύπτουν μονομερώς κι όχι πάντα αμερόληπτα τις ανάγκες του δημόσιου διαλόγου.

Είναι τόσα πολλά τα κοινά προβλήματα, τόσο καινούργια ορισμένα από αυτά, τόσο έντονη η παράδοση στη χώρα του ελέγχου της δημόσιας ενημέρωσης κι επικοινωνίας, αλλά και του φανατισμού, της κοκορομαχίας, του ατεκμηρίωτου αποφθευγματικού λόγου κάθε απόχρωσης, που αν δεν υπάρξει μια δημόσια παρέμβαση μεγάλου και καταλυτικού χαρακτήρα στο χώρο της επικοινωνίας, κάθε συζήτηση περί κοινωνικής προόδου, απελευθέρωσης, μεταρρύθμισης, επαναθέσπισης, αναγέννησης κ.ο.κ. θα καταντά μια ανέξοδη κι αδιέξοδη αυτιστική φλυαρία.

Μια μαζική, δημοκρατική, δίχως ιδεολογικά προαπαιτούμενα, παρά μόνο τον έλεγχο από τους ίδιους τους πολίτες-συμμέτοχους, παρέμβαση στο χώρο των ΜΜΕ, θα μπορούσε να αποτελέσει τη σπίθα για να μπεί η ελληνική κοινωνία σε μια τροχιά δημοκρατικού και δημιουργικού επαναπροσδιορισμού.

Στόχος η συγκρότηση μιας Εταιρίας Επικοινωνίας κι Ενημέρωσης Πολιτών που θα χρηματοδοτείται από τους ίδιους τους πολίτες και για την οποία θα διασφαλισθεί ότι δεν θα μπορεί να την μονοπωλήσει κανένα άτομο ή λίγα άτομα ή κάποια οργανωμένη ομάδα. Προαπαιτούμενα μόνο δύο: Τό δικαίωμα του λόγου για όλους, το «άκουσον μεν πάταξον δε». Η απόλυτη δημοκρατία, το ισότιμο δικαίωμα της ψήφου γιά όλους τους συμμέτοχους και η εφαρμογή της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη των αποφάσεων.

Αρχικά όσες πολίτισσες κι όσοι πολίτες συμφωνούν, μπορούν να δηλώσουν συμμετοχή στο εγχείρημα και στη συνέχεια να προχωρήσουν σε μία συγκέντρωσή τους, για να προσδιορίσουν τόσο τη νομική μορφή όσο και τα επόμενα βήματα της προσπάθειας. Ως επόμενο βήμα αυτή η συσπείρωση πολιτών μπορεί να απευθύνει ένα ευρύτατο δημόσιο κάλεσμα γιά συμμετοχή και πλαισίωση του εγχειρήματος. Ανάλογα με το εύρος της απήχησης της πρωτοβουλίας αυτής θα προσδιοριστούν και οι μορφές των ΜΜΕ που θα υιοθετηθούν.

Παράλληλα η πρωτοβουλία αυτή μπορεί να επεξεργαστεί και να προτείνει μέτρα για τον δημοκρατικό δημόσιο έλεγχο των ήδη υπαρχόντων κρατικών ΜΜΕ.

Όσες Συμπολίτισσες και Συμπολίτες επιθυμούν να συμμετέχουν σε μιάν αρχική συγκέντρωση για τον ακριβή προσδιορισμό των στόχων και των βημάτων μιας τέτοιας πρωτοβουλίας στον χώρο των ΜΜΕ, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με τον υπογράφοντα. Δημοσιογράφοι ή άλλοι πολίτες που δεν επιθυμούν για επαγγελματικούς ή άλλους λόγους να εκτεθούν δημόσια, μπορούν άφοβα να συμμετέχουν στην όλη προσπάθεια με όποιο τρόπο οι ίδιοι επιλέξουν. Έτσι κι αλλιώς πριν από την προτεινόμενη ιδιωτική συγκέντρωση καμμία δημοσιοποίηση δεν πρόκειται να υπάρξει. O χώρος κι ο χρόνος αυτής της συγκέντρωσης θα προσδιοριστούν ανάλογα με το μέγεθος της ανταπόκρισης.

Δημήτρης Κουμάνταρος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το πρώτο ελπιδοφόρο μήνυμα..

Η πρώτη αναδάσωση στα καμένα των καλοκαιρινών πυρκαγιών του 2009, πραγματοποιήθηκε

σήμερα Παρασκευή 13 Νοεμβρίου από την Μ.Κ.Ο GREEN BELT (www.greenbelt.gr) .

Συγκεκριμένα αναδασώθηκε η θέση Καλλιθέα στο Δήμο Παλαιάς Πεντέλης στο Πεντελικό Όρος.

Στην αναδάσωση συμμετείχαν δημόσια σχολεία του Λεκανοπεδίου Αθηνών, ενώ χορηγός ήταν η Πρεσβεία των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, στα πλαίσια του εκπαιδευτικού περιβαλλοντικού προγράμματός της. Στην αναδάσωση συμμετείχε και ο αμερικανός Πρέσβυς όπως επίσης και πλήθος εργαζομένων της πρεσβείας των Η.Π.Α.

Επόμενο ραντεβού τη Κυριακή 13 Δεκεμβρίου στον Κοκκιναρά Πεντέλης για να φυτέψουμε 100.000 δένδρα!

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

"Μία δημοσκόπησις αρίστη"...

Του Θωμα Ακρωτηριανάκη (Press-GR)

Διατυπώνω πιο κάτω κάποιες προσωπικές πολιτικές εκτιμήσεις μου.
Μία Δημοσκόπησις Αρίστη: τίς αμύνεται περί δηλώσεως ιδρυτού;

"... Ελπίζω, συνεπώς, ότι οι σύμμαχοι κι oi συνεταίροι μας θα καταλάβουν επιτέλους ότι δεν υπάρχει παρά μια Μακεδονία και η Μακεδονία αυτή είναι, είναι ελληνικη".
(Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Γ. Καραμανλής, αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης,Τρίτη,της Λαμπρής, 28 Απριλίου 1992, δείτε το σε βίντεο:

Η Dora δεν αμύνεται πλήρως, δεν συμφωνει πλήρως με τη δήλωση αυτή του Καραμανλή, γιαυτό και δεν θα εκλεγεί πρόεδρος της ΝΔ, κι αυτή είναι η άριστη δημοσκόπηση.
Την Dora θα την έκφραζε καλύτερα το εξής που κατασκευάζω:

"Ελπίζω, συνεπώς, ότι όλοι εμείς στην Ελλάδα θα καταλάβουμε επιτέλους αυτό που μας λένε οι σύμμαχοι κι οι συνεταίροι μας πως υπάρχουν δύο Μακεδονίες και μόνο η μια είναι, είναι ελληνική".

Σχόλιο:

«Θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι είμαι ανυποχώρητος σε ότι αφορά την πρόκληση των Σκοπίων. Δεν πρόκειται να συναινέσω σε αναγνώριση (de jure και de facto) εφόσον το όνομα «Μακεδονία» χρησιμοποιηθεί με επιθετικό ή όχι, στην ονομασία του κρατιδίου των Σκοπίων»

Ανδρέας Παπανδρέου
23 Απριλίου 1992

Όλα μπορεί ο Έλληνας να τα συγχωρήσει εκτός από αυτό που απευχόμαστε να έχει προσυμφωνηθεί...

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Εκτός από αμετροεπής, δημαγωγός και Κολοτούμπας ο Καρατζαφέρης, κατάντησε και γλείφτης!!!

Εκεί που έφτυνε γλείφει, διαβάζουμε στο blog (KENTΡΙ)

Εδώ και μέρες κυκλοφορούσαν πληροφορίες ότι ο Γ.Καρατζαφέρης έχει αποφασίσει να στηρίξει την Ντόρα και αυτό γιατί ο πιο δεξιός Σαμαράς θα αποτελούσε ανάχωμα για τους δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της Ν.Δημοκρατίας που θέλουν να κινηθούν προς το ΛΑΟΣ, ενώ η Ντόρα που κοιτάει πέρα από τον Ατλαντικό είναι εύκολο να χτυπηθεί στα εθνικά θέματα που αποτελεί προνομιακό πεδίο και κύρια πηγή άντλησης ψηφοφόρων του κόμματος του ΛΑΟΣ.
Ο Γ. Καρατζαφέρης βλέποντας ότι η συμμαχία Δημήτρη-Αντώνη έχει φέρει νέα δυναμική στον Αντώνη, αποφάσισε να στηρίξει εμέσως πλην σαφώς την Ντόρα.
Βγήκε λοιπόν στον RealFM και είπε στον Χατζηνικολάου: "Η Ντόρα Μπακογιάννη μπορεί να κρατήσει το κόμμα της Ν.Δημοκρατίας, ο Σαμαράς όμως όχι, και αυτό γιατί η διάσπαση για την Ν.Δημοκρατία δεν είναι μακρυά" και πιο μετά συνέχισε λέγοντας ότι, «το ΠΑΣΟΚ επιθυμεί νίκη του Α. Σαμαρά», «ο οποίος κινείται πιο δεξιά από την Ντόρα, θα ήταν πιο δύσκολο να αντιπολιτευτεί το ΠΑΣΟΚ που κινείται στην κεντρωοαριστερό χώρο, ενώ με τη Ντόρα τα πράγματα θα ήταν ακριβώς το αντίθετο, αφού η οικογένεια Παπανδρέου (που παραδοσιακά αντιπαθεί το Μητσοτακέϊκο) δεν θα ήθελε στην αντιπολίτευση κάποιον που κινείται στον ίδιο χώρο»!!!
Όπως καταλαβαίνετε, όλα αυτά δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε συμπτωματικά... Η κίνηση αυτή ήταν πολύ καλά σχεδιασμένη.
την ιδέα για την ανάρτηση, όπως και πάρα πολλά στοιχεία την πήρα από τον UDemand και τώρα έχω μπει σε πολλές σκέψεις...
Εάν η Ντόρα εκπροσωπεί τον κεντρώο ας πούμε χώρο και ο Καρατζαφέρης ήταν το "μαύρο πρόβατο", γιατί όπως Η ΙΔΙΑ είχε πει λίγο πριν τις εκλογές είναι "ακραίο στοιχείο", μήπως έχουν μπερδέψει λίγο τα μπούτια τους εκεί στα εσωκομματικά εκλογομαγειρεία; Τελικά μου φαίνεται ότι αυτή τη στιγμή στη Ν.Δ. ισχύει το "δεν γνωρίζει η δεξιά τι ποιεί η δεξιοτέρα" !!!

Σχετικές κολοτούμπες:
Ο κολοτούμπας Καρατζαφέρης
Ο «κύριος» Καρατζαφέρης
Nεα κολοτούμπα του κολοτούμπα ΚΑΡΑΤΖΑΦΕΡΗ.
Το πήρε το μήνυμα ο Καρατζαφέρης, ο Ψινάκης δεν θα είναι υποψήφιος

κ.α.πολλές κ.

Νάσος

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης, κ.Μπατζελή: "ΔΕΝ δικαιούστε να ομιλείτε κ.Χατζηγάκη"

Η νέα Υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης απέδειξε για μια ακόμη φορά, ότι γνωρίζει άριστα τα προβλήματα των αγροτών και ότι μπορεί να δώσει νέα προοπτική, αποφασιστικές λύσεις αλλά κυρίως τη μεγάλη ελπίδα στα χρονίζοντα προβλήματα τους.

ΚΟΝΤΡΑ ΜΠΑΤΖΕΛΗ ΧΑΤΖΗΓΑΚΗ

"MHN με προκαλείτε" !!! Τολμηρή και αποφασιστική η κ.Μπατζελή καθήλωσε με αφοπλιστικά επιχειρήματα το προκάτοχό της, σεβόμενη μόνον την υστεροφημία του.

Η αμετροέπεια και η έλλειψη αυτοκριτικής (έστω, με την ανάληψη των αυτονοήτων ευθυνών) του κ.Χατζηγάκη ανάγκασε τη κ.Υπουργό να τον αποστομώσει λέγοντας του:

"ΔΕΝ δικαιούστε να ομιλείτε κ.Χατζηγάκη"

Νάσος
========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Tα θερμά μας Συλλυπητήρια στην οικογένεια του πρώην πρωθυπουργού.

Απεβίωσε η Αλίκη Καραμανλή (imerisia)

Tα θερμά του συλλυπητήρια εξέφρασε στον κ. Καραμανλή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής

Απεβίωσε σε ηλικία 90 ετών η Αλίκη Καραμανλή, μητέρα του πρώην πρωθυπουργού και προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Κώστα Καραμανλή, η οποία νοσηλευόταν με σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα και σε κρίσιμη κατάσταση από τις 5 Οκτωβρίου στο νοσοκομείο «Ερρίκος Ντυνάν».Tα θερμά του συλλυπητήρια εξέφρασε στον κ. Καραμανλή ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου από το βήμα της Βουλής. «Οι σκέψεις μου, οι σκέψεις μας είναι κοντά σας», ανέφερε ο κ. Παπανδρέου.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ανακοίνωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ για την 36η επέτειο του Πολυτεχνείου

ΙΠΠΟΚΡΑΤΟΥΣ 22
Τηλ.: 210-3665313
Fax: 211-5555904
e-mail: neolaia@pasok.gr

Παρασκευή, 12 Νοεμβρίου 2009

Ανακοίνωση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ
για την 36^η επέτειο του Πολυτεχνείου

Φέτος συμπληρώνονται 36 χρόνια από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου. Ο ελληνικός λαός, με μπροστάρη τη νεολαία, έσπασε τον γύψο, που οι δικτάτορες έβαλαν στην Ελλάδα, τον Απρίλη του 67’.

Το κυρίαρχο σύνθημα ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ αλλά και η απαίτηση για ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ και ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ συμπύκνωσαν τις διεκδικήσεις και τα οράματα του ελληνικού λαού. Οι νεκροί του Πολυτεχνείου έγιναν οι συνεχιστές της διαρκούς θυσίας του ελληνικού λαού στο βωμό του αγώνα για ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Η εξέγερση σηματοδότησε την «αρχή του τέλους» της χούντας των συνταγματαρχών και αναμφισβήτητα υπήρξε η πιο φωτεινή πράξη αντίστασης σε μια σκοτεινή επταετία για τον τόπο.

Η 17η Νοέμβρη του 1973 δεν αποτελεί απλώς ένα χρονικό ορόσημο, αλλά πολύ περισσότερο ένα διαχρονικό σύμβολο διεκδικήσεων του νεολαιίστικου και του λαϊκού κινήματος στην Ελλάδα και στον κόσμο ολόκληρο. Οι αγώνες της δεκαετίας του ’60 ενάντια στο κράτος και το παρακράτος της Δεξιάς αλλά και η άνοιξη της Πράγας και ο γαλλικός Μάης του ’68 είναι οι κρίκοι της ίδιας αλυσίδας μαζικών διεκδικήσεων των λαών για δημοκρατία, κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Σήμερα, τα μηνύματα εκείνων των εξεγέρσεων δεν μπορούν και δεν πρέπει να περιορίζονται σε επετειακές εκδηλώσεις και σε μια ξύλινη «αγωνιστική» ρητορική. Σήμερα οφείλουμε να διατρανώσουμε τη διαφοροποίησή μας στους θιασώτες του νεοφιλελευθερισμού και τους πολιτικούς τους ομοϊδεάτες. Οι πολιτικές τους απέτυχαν και οδήγησαν στην εξυπηρέτηση των συμφερόντων των λίγων και ισχυρών, επιτείνοντας την ύπαρξη ενός κόσμου με διαφορετικές ταχύτητες και διαφορετικές αφετηρίες.

Στον αντίποδα λοιπόν των νεοφιλελεύθερων μονόδρομων και επιλογών, προβάλλει η ανάγκη δημιουργίας ενός ευρύτερου κοινωνικού κινήματος ιδίως της νέας γενιάς και αφύπνισης των νεανικών συνειδήσεων, η ανάγκη να αγωνιστούμε για πραγματικά δημόσια και δωρεάν παιδεία, για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών, για αυτοδιάθεση των λαών, εκδημοκρατισμό και ειρηνική συνύπαρξη. Η ανάγκη να αγωνιστούμε για την προάσπιση των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών για έναν κόσμο με ισότητα ευκαιριών και κοινωνική αλληλεγγύης.

Καλούμε την αγωνιζόμενη νεολαία καθώς και κάθε δημοκράτη πολίτη να συμμετάσχει στον τριήμερο εορτασμό του Πολυτεχνείου και στην πορεία το απόγευμα της Τρίτης 17 Νοέμβρη 2009. Η συμμετοχή όλων να αποτελέσει τη δέσμευση για συνέχιση και ενίσχυση των διεκδικήσεων για:

ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ - ΛΑΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ- ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ- ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ - ΕΙΡΗΝΗ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Το έλλειμα, το ασφαλιστικό και τα λαμόγια οδήγησαν στην παραίτηση Καραμανλή

Ακτιβιστής

Ήταν και είναι παγιωμένη η πεποίθηση ότι ο Καραμανλής παρέδωσε την διακυβέρνηση στον Γιώργο Παπανδρέου.

Αυτό που δεν είχε απαντηθεί με σαφήνεια μέχρι τώρα ήταν ο λόγος που τον οδήγησε να το κάνει. Κι αυτό γιατί με τις βερμπαλιστικές προεκλογικές ρουκέτες του τύπου "Πού πήγαν τα λεφτά κ. Καραμανλή;" και "Λεφτά υπάρχουν" συσκότισαν τους λόγους της απόσυρσης Καραμανλή. Αυτά ήταν τα κύρια συνθήματα που διαλάλησε το ΠΑΣΟΚ για να εξαγοράσει τις ελπίδες, λαμβάνοντας την λαϊκή εντολή. Και έγινε πιστευτό από τα μεγάλα τμήματα των ψηφοφόρων πως για το πρόβλημα έφταιγε καθοριστικά η ανικανότητα της δεξιάς διακυβέρνησης και μόνο. Και ότι θα αρκούσε ένα νοικοκύρεμα της Ελληνικής Οικονομίας και του Κράτους για να τραβήξουμε ξανά προς τη δόξα. Και βγαίνανε όλοι οι υποψήφιοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ με χαμόγελα και άνεση να στηρίξουν τα αίολα επιχειρήματα. Ακόμη και μετά τις εκλογές, οι υπουργοί της νέας κυβέρνησης ισχυρίζονταν πως και η φιλολαϊκή κοινωνική πολιτική θα εφαρμοζόταν αλλά και επώδυνα μέτρα δεν θα χρειαζόταν να ληφθούν.

Και μετά....

Και μετά.... δεν ήρθε ο έρωτας.

Μετά έπεσε το "THE GAME IS OVER", "το παιχνίδι τελείωσε", από τον Γιούγκερ.

Μετά άρχισαν να καγχάζουν οι Ευρωπαίοι με τα "Greek statistics".

Μετά χαρακτηρίστηκε η Ελληνική οικονομία ως αποσταθεροποιητικός παράγοντας για την Ευρωζώνη.

Μετά αρχίζει η σκληρότερη επιτήρηση, με την έλευση, από βδομάδα, Ευρωπαίων που θα ελέγξουν τα στοιχεία της Οικονομίας μας.

Μετά ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ. ( Κατά τον Λοβέρδο: "το ανοίξαμε μόνοι μας, όταν διαπιστώσαμε πριν 15 μέρες το μέγεθος του προβλήματος")

Και εδώ δίδεται η απάντηση για ποιό λόγο ο Καραμανλής έκανε πάσα την Κυβέρνηση:

1. Γιατί γνώριζε - και μάλιστα πολύ καλά τα προβλήματα - από πριν.
2. Γιατί είχε καταλήξει στην διαπίστωση πως με τους άχρηστους και τα λαμόγια που τον περιστοίχιζαν θα ήταν αδύνατο να δοθούν λύσεις.
3. Γιατί βλέποντας να τον πνίγουν τα αδιέξοδα, έκρινε πως έπρεπε βέβαια να παρθούν σκληρά μέτρα -το είπε- αλλά δεν ήταν σε θέση να τα λάβει εκείνος. Και έτσι αποφάσισε να παραχωρήσει το "μαγαζί".

Και έτσι πήγε στην παραίτηση και με αίτημα για "νωπή εντολή" προκήρυξε τις εκλογές του Οκτώβρη. Και μάλιστα "υποσχέθηκε" να εφαρμόσει δυσάρεστα και σκληρά αντιλαϊκά μέτρα για να βγει η χώρα από την κρίση (διεθνή ή εγχώρια).
Το θάρρος του έφτανε μέχρι εκεί.

Δεν είχε περισσότερο (μάλλον το έχασε στου Μπαϊρακτάρη) ώστε να βγει και να ομολογήσει ότι τα διάφορα κοπρόσκυλα "έφαγαν τα πάντα" κι ότι το "ταμείον είναι μείον".

Και έτσι η διακυβέρνηση πέρασε σ' αυτούς που πίστευαν πως "λεφτά υπάρχουν". Εδώ μπαίνει το ερώτημα: " Καλά δεν ήξεραν, δεν ρώταγαν;"

Αν είναι δυνατόν.

Αν δεν γνώριζαν και δεν "υποψιαζότανε" την έκταση της τρύπας, μάλλον θα πρέπει να χαρακτηριστούν αφελείς.

Αν πάλι ήταν σε γνώση τους αλλά σφύριζαν αδιάφορα θα μπορούσαν να τους προσάψουν την κατηγορία των καιροσκόπων.

Όπως και νάχει όμως, η καυτή πατάτα τώρα είναι στα χέρια τους. Και το ερώτημα είναι πως θα προσεγγίσουν τα προβλήματα. Επιλύοντάς τα ή μεταθέτοντας τη λύση για αργότερα;

Η δεύτερη επιλογή αποδείχθηκε η προσφιλής και ακολουθούμενη με θρησκευτική ευλάβεια από όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Τώρα όμως απαιτούνται ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ και ΠΡΑΞΕΙΣ.

Και ενδεχόμενα δυσάρεστες και για τα μεσαία στρώματα.

Αλλά πριν τολμήσετε να τα ανακοινώσετε θα πρέπει να είστε βέβαιοι ότι οι μεγαλοκαρχαρίες και τα λαμόγια (διαχρονικά και κυρίως κομματικά) θα πληρώσουν πρώτοι τον βαρκάρη.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η ψυχοπονιάρικη δημοσιογραφία

Tου Πασχου Μανδραβελη kathimerini

Aνοιχτή διακυβέρνηση και στις ΔΕΚΟ; Με βιογραφικά, βαβούρα και καθυστερήσεις; Μα γίνονται στην Ελλάδα αυτά; Δεν υπάρχουν τίποτε φίλοι του πρωθυπουργού να στελεχώσουν αυτούς τους καίριους τομείς; Τίποτε κουμπάροι, έστω; Είναι δυνατόν να ξαναπεράσει η ελληνική δημοσιογραφία αυτά που πέρασε με τους γενικούς γραμματείς των υπουργείων; Βλέπετε, ιστορικά οι Ελληνες δημοσιογράφοι αγωνιούν για δύο πράγματα: για το κομματικό κράτος και για τις καθυστερήσεις που προκαλεί κάθε απόπειρα κατάργησής του. Το ακούγαμε και παλιότερα με το ΑΣΕΠ: Σε κάθε καθυστέρηση προτεινόταν άμεσα η παράκαμψή του. Κατόπιν γράφονταν αναλύσεις επί αναλύσεων, για το κομματικό κράτος που μπήκε από τα πολλά παράθυρα που έχει το ΑΣΕΠ.

Πολλοί υποψιάζονται ότι για την κατάσταση του διαρκούς κλαυθμού που επικρατεί στα ΜΜΕ φταίνε τα διαπλεκόμενα. Αυτό είναι η μισή αλήθεια, διότι στα κανάλια κλαίνε και για τα ντέρτια του εξωτερικού. Σπανίως μας εξηγούν τι πάει στραβά σε μια περιοχή του κόσμου, απλώς μας επισημαίνουν πόσο δύσκολα είναι εκεί τα πράγματα· ακόμη και όταν το αφεντικό δεν έχει εκεί δουλειές. Πώς εξηγείται λοιπόν αυτή η παράδοση της «κλαίουσας δημοσιογραφίας»;

Στην Ελλάδα -όπου ως γνωστόν θάλλει ο μελοποιημένος κλαυθμός- όποιος δημοσιογράφος θέλει να έχει στην AGB μοίρα πρέπει να κλαίει στο μικρόφωνο. Ετσι κι αλλιώς, πάρχει μια τεράστια ανατολίτικη παράδοση, οι Ελληνες τηλεπαρουσιαστές κλαυθμυρίζουν επί παντός. Οχι γι’ αυτούς, αλλά για τις φουκαριάρες τις μάνες.

Δακρύζουν, για παράδειγμα, τα χαράματα όταν ψυχόπονοι εργατολόγοι τούς εξηγούν ότι οι Ελληνίδες μανούλες, αυτές που μεγάλωσαν γενιές και γενιές ηρώων, δεν θα πάρουν σύνταξη στα 50 όπως γινόταν στην παλιά καλή «Λαϊκή Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ελλάδος». Κατά τις δέκα θα κλάψουν παρέα για κάποιες άλλες ηρωικές μάνες, αυτές που μεγάλωσαν τα παιδιά τους για να τα βάλουν στα Stage, και τώρα τα βλέπουν στους πέντε δρόμους (σ. σ.: είναι πέντε συγκεκριμένοι οι δρόμοι στο κέντρο της Αθήνας τους οποίους κλείνουν και οι σταζιέρ ζητώντας μονιμοποίηση). Οι δημοσιογράφοι θα εξηγήσουν στους πολίτες πόσο ανάλγητη έχει γίνει η σύγχρονη κοινωνία (σχεδόν «νεοφιλελεύθερη») που σκοτώνει τα όνειρα τόσων παιδιών, αφού δεν τα ταχτοποιεί σε μια θεσούλα στο Δημόσιο. Δίπλα τους σοσιαλιστές εργατολόγοι που θα ελεεινολογήσουν το ανάλγητο κράτος το οποίο στέλνει σωρηδόν τα νέα παιδιά στο γραφείο τους για να κάνουν μαζικές αγωγές και να κατακτήσουν με δικαστικούς αγώνες τα δικαιώματά τους.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά τελειώνει η πρωινή ζώνη Καζαντζίδη, που ευφημίζεται ως «ενημερωτική». Κατόπιν η ελληνική τηλεόραση σε ανώτερες μορφές κλαυθμού. Ως γνωστόν στην Ελλάδα δεν υποφέρουν μόνο τα νέα παιδιά που δεν έχουν δημόσιο μοίρα, υποφέρουν και οι ιδιοκτήτες ακινήτων που πρέπει να πληρώνουν φόρους για να μπορούν τα νέα παιδιά να τακτοποιούνται κατά χιλιάδες στο Δημόσιο. Ετσι, ο κλαυθμός γίνεται στερεοφωνικός. Από τη μια, ψυχοπονάνε τους «σταζιέρ που θα μείνουν στον δρόμο» («τι θα κάνουν τώρα αυτά τα παιδιά;) και από την άλλη δακρύζουν για τους μικρομεσαίους που γονατίζουν από τους φόρους («πώς θα επιβιώσουν αυτά τα μαγαζιά;») και στο τέλος όλοι μαζί κλαίμε για το επίπεδο της δημοσιογραφίας.

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Μια άλλη ανάγνωση της μάχης για την ηγεσία της ΝΔ

tapragmata

Στη μάχη για τη διαδοχή στην ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, συμβαίνουν πρωτοφανή πράγματα, που θα προσδιορίσουν τη φυσιογνωμία της ελληνικής κεντροδεξιάς για πολλά χρόνια.

Για πρώτη φορά, η μεγάλη πλειοψηφία των στελεχών στηρίζει το πρόσωπο της επιλογής του, έχοντας όμως ως πρώτο μέλημα την επόμενη μέρα. Από την Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ είναι ζήτημα αν δέκα μέλη της έχουν «ξεσπαθώσει», κατά το κοινώς λεγόμενο, υπέρ ενός συγκεκριμένου υποψηφίου. Οι υπόλοιποι στηρίζουν μεν, αλλά πρωτίστως διαφυλάσσουν τη δυνατότητα να πορευθούν μαζί μετά τις 29 Νοεμβρίου.

Δεν είναι αυτή η εικόνα, όμως, στο κατεστημένο αυτού του τόπου, το οποίο πάντοτε μέχρι τώρα έριχνε το βάρος του υπέρ μιας κατάστασης στην πολιτική, και με αυτό τον τρόπο προσδιόριζε τις εξελίξεις και εξασφάλιζε τη δική του επιβίωση. Οι δυνάμεις που εδώ και χρόνια καθορίζουν τις εξελίξεις στην Ελλάδα ευνόησαν την εκλογή του Γεωργίου Ράλλη ως διαδόχου του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αφήνοντας εκτός νυμφώνος τον Ευάγγελο Αβέρωφ. Οι ίδιες δυνάμεις έριξαν το βάρος τους υπέρ του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη κι όχι υπέρ του Κωστή Στεφανόπουλου, με τα γνωστά αποτελέσματα. Το ίδιο έγινε με την υποψηφιότητα Έβερτ (κι όχι Βαρβιτσιώτη) το 1993, Σημίτη (κι όχι Αρσένη ή Τσοχατζόπουλου) το 1996, Καραμανλή κι όχι Σουφλιά ή Έβερτ το 1997, Γιώργου Παπανδρέου (κι όχι Ευάγγελου Βενιζέλου) το 2007.

Την ώρα της πολιτικής κρίσης σε μια από τις δυο παρατάξεις εξουσίας, ένα αόρατο χέρι, θαρρεί κανείς, σύντασσε όλο και περισσότερες δυνάμεις πίσω από έναν υποψήφιο, γέρνοντας και την πλάστιγγα, τελικά, υπέρ του.

Σήμερα, είναι η πρώτη φορά που αυτό (ακόμα) δεν το έχουμε δει. Η υποψηφιότητα της Ντόρας Μπακογιάννη ξεκίνησε ως αναμφίβολα η ισχυρότερη (όπως του Ευάγγελου Βενιζέλου πριν δυο χρόνια), με τον Τύπο και τους ισχυρούς οικονομικούς παράγοντες να την ευνοούν. Άλλωστε η ΝΔ υπήρξε επί 35 χρόνια κόμμα του συστήματος, ακόμα κι όταν το σύστημα την άφηνε εκτός νυμφώνος.

Όταν άλλαξε το εκλογικό σώμα και η υποψηφιότητα Σαμαρά (βοηθούσης της σωρείας λαθών από πλευράς Μπακογιάννη) έδειξε εμφανή σημεία αντοχής, το σύστημα παρακολουθούσε τις εξελίξεις από απόσταση. Όταν η αντοχή Σαμαρά μετετράπη σιγά- σιγά σε δυναμική μέσα στην κοινωνία, συνέβη το πρωτοφανές: Ένα τμήμα του κατεστημένου, μαθημένο να πηγαίνει με το νικητή, εκτίμησε ότι ο Σαμαράς μπορεί να ανατρέψει τα προγνωστικά και να είναι εκείνος ο ηγέτης της ΝΔ μετά τις 29 Νοεμβρίου. Μετακινήθηκε, λοιπόν, προς το Μεσσήνιο πολιτικό, και αυτή του η μετακίνηση είχε ως αποτέλεσμα –πέραν των άλλων που θα αναλύσουμε τις επόμενες ημέρες- την απρόσμενη από πολλούς προσχώρηση του Δημήτρη Αβραμόπουλου στην προσπάθεια Σαμαρά.

Το κατεστημένο, όμως, γνωρίζει πριν και πάλω από όλα, ένα πράγμα: Αν δεν παραμείνει ενωμένο στον καθορισμό των εξελίξεων, δεν μπορεί να εξασφαλίσει τη δική του επιβίωση. Γι αυτό οι επόμενες ημέρες μέχρι τα τέλη του μηνός, όταν στηθούν οι κάλπες στη ΝΔ, θα είναι εξόχως ενδιαφέρουσες…-

========================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"