Κατερίνα Γώγου: Η ποιήτρια της μοναξιάς και της επανάστασης

Γράφει:

Βόρις Καραγιάννης

Η ηθοποιός, η ποιήτρια, η επαναστάτρια, η ευάλωτη, η αυτοκαταστροφική... η Κατερίνα Γώγου. 

---

Την Κατερίνα Γώγου την «συνάντησα» στους δρόμους των Εξαρχείων. Ήταν ένα πανέμορφο γκράφιτι στον τοίχο. Αργότερα την είδα και στο Σύνταγμα. Κάποιος είχε γράψει «το νου σου έ;» με μαρκαδόρο σε κάποιο από τα μάρμαρα της Πλατείας. Μετά ήταν στον αέρα. Πάντα στα Εξάρχεια.

Ήταν ένα από εκείνα τα μανιασμένα αεράκια που διασχίζουν με ταχύτητα τους δρόμους, πετούν πάνω από τους ανθρώπους και τους δίνουν εκείνη την ανάσα. Μέχρι να σβήσουν οριστικά. Η Κατερίνα Γώγου «έφυγε» στις 3 Οκτωβρίου του 1993. Το επέλεξε. Με χάπια και αλκοόλ. Σε ηλικία 53 ετών (γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1940).

Ο κόσμος την γνώρισε μέσα από τις ελληνικές ταινίες της «Φίνος». Το γλυκό, τρελό κορίτσι που κουβαλούσε όλη την αφέλεια του κόσμου. Ε, μόνο έτσι δεν ήταν η Κατερίνα Γώγου. Κάθε ποίημά της είναι σαν να τρως δέκα μπουνιές μαζί! ...

Κατερίνα Γώγου: Η ασυμβίβαστη ηθοποιός και ποιήτρια που αυτοκτόνησε στα 53 της πέθανε σαν σήμερα

H ποιήτρια και ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή σαν σήμερα μέσα στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε στο «Ιπποκράτειο»

Σαν σήμερα, στις 3 Οκτωβρίου του 1993, η Κατερίνα Γώγου αυτοκτόνησε καταναλώνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ. 27 χρόνια μετά τον θάνατο της, έχει αφήσει το έντονο στίγμα της και εξακολουθεί να συγκλονίζει με τους στίχους και την ασυμβίβαστη σκέψη της. Η ποιήτρια με τον οργισμένο στίχο και τους μελαγχολικούς συνειρμούς σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή.

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1940 στην Αθήνα και από τα έξι χρόνια της ξεκίνησε τη θεατρική της καριέρα ως παιδί - θαύμα. Τα εφηβικά της χρόνια στιγματίστηκαν από έναν αυστηρό πατέρα, που ωστόσο υποστήριξε το όνειρό της και τη βοήθησε να σπουδάσει στη δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη, η οποία εθεωρείτο μια από τις καλύτερες της εποχής και χορό στη σχολή της Κούλας Πράτσικα.

Το 1952 πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Ο Άλλος», δίπλα στον Γιώργο Παππά. Τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα στο θέατρο τα έκανε με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Κύριος 5%».

Φήμη, όμως, απέκτησε στα κινηματογραφικά πλατό της Φίνος Φιλμ κατά τη δεκαετία του ‘60, παίζοντας δεύτερους ρόλους σε δεκάδες ταινίες, συνήθως κωμωδίες, στις οποίες ήταν η «θεότρελη» μικρή αδελφή, το «ατίθασο νιάτο» ή η σκανδαλιάρα υπηρέτρια. Χαρακτηριστικοί είναι οι ρόλοι της στις ταινίες «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Νόμος 4.000» (1962), «Δεσποινίς Διευθυντής» (1964), «Γάμος αλά ελληνικά» (1964), «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965), «Μια τρελλή τρελλή οικογένεια» (1965).

Η Κατερίνα Γώγου ξεκίνησε να γράφει το 1978 και η παραγωγή της ολοκληρώθηκε το 2002, με τη μεταθανάτια έκδοση του «Με λένε Οδύσσεια». H Ελληνίδα ηθοποιός και ποιήτρια άφησε την τελευταία της πνοή στις 3 Οκτωβρίου 1993, μέσα στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε στο «Ιπποκράτειο». Ηταν σε κώμα λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, ενώ αντιμετώπιζε πρόβλημα και με τα ναρκωτικά. Πέρασαν, δύο ημέρες έως την αναγνώριση του πτώματός της, επειδή ένας φίλος της που τη συνόδευε στις Πρώτες Βοήθειες εξαφανίστηκε αμέσως μετά τον θάνατό της.

Η προσωπική της ζωή ήταν μια οικογενειακή τραγωδία μετά το μπλέξιμο της κόρης της με την ηρωίνη, στην οποία από ειρωνεία της τύχης τελικά ενέδωσε κι εκείνη, προσπαθώντας να σώσει τη Μυρτώ. Άρχισε να επισκέπτεται ψυχιάτρους, «κινούμενη άμμος πια η ζωή μου», έλεγε χαρακτηριστικά. Η Μυρτώ Τάσιου, ζωγράφος και ποιήτρια, αυτοκτόνησε στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο του 2015.

Η Κατερίνα Γώγου με την κόρη της Μυρτώ

«Η Κατερίνα ήταν μια ταραγμένη ψυχή. Ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό. Μια λέξη μπορούσε να την πληγώσει, μια κίνηση να την ταπεινώσει. Δυο μήνες πριν πεθάνει την συνάντησα τυχαία. Ήταν γερασμένη, σαν μάγισσα από παραμύθι, με άσπρα μαλλιά, ατημέλητη, με βραχνή φωνή. Η Κατερίνα πέθανε αγρίμι όπως έζησε και σαν αγρίμι» έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος.

Ποιήματα της Κατερίνας Γώγου έχουν μελοποιήσει μεταξύ άλλων, ο Κυριάκος Σφέτσας, ο Πάνος Κατσιμίχας, ο Κωνσταντίνος Βήτα, ο Ηλίας Λιούγκος, ο Παντελής Θεοχαρίδης και ο Τάσος Ρωσόπουλος.

Η Κατερίνα Γώγου με δικά της λόγια

Στη συλλογή της "Ιδιώνυμο", η Κατερίνα Γώγου εξομολογούνταν πως ο μεγαλύτερός της φόβος είναι μη γίνει "ποιητής". Αργότερα η ίδια θα εξηγήσει σε συνεντεύξεις της τι ακριβώς εννοούσε με αυτή τη δήλωση, περιγράφοντας το λειτούργημα του ποιητή όπως το έχει στο μυαλό της και ποιο είναι, σύμφωνα με την ίδια, το ιδιαίτερο χρέος του.

"Λέω για τους ποιητές της παραγγελιάς ή της γυάλας, λέω πως δεν είναι η ίδια η ζωή, αλλά ο ρόλος. Λέω για εκείνους που οι ίδιοι δεν είχαν ποτέ δημιουργικό έργο και καταφέρανε να οδηγούν την τέχνη, τα γράμματα και την παιδεία, εκεί που η εξουσία μπορεί να τα οικειοποιείται για δικό της όφελος. Λέω γι' αυτούς τους κοριούς που η ιδεολογική τους ταυτότητα έχει το χρώμα του χιλιάρικου. Όχι. Δεν φαντάζομαι μία ζωή χωρίς το ποίημα, γιατί η ζωή ΕΙΝΑΙ το ποίημα.

Ο ποιητής φυλάει την ψυχή του, όχι γι'αυτόν, αλλά για όλους μας. Η τέχνη αγαπάει τον άνθρωπο. Αγαπάει τη ζωή. Με έρωτα βαθύ, απεγνωσμένο. Ο ποιητής είναι ο ενδιάμεσος. Παίρνει και φέρνει το "μήνυμα" με φτεράκια στα πόδια, σαν τον Ερμή. Κρυώνει τις νύχτες πολύ, είναι μακρινή διαδρομή, πάει μακριά, στις πιο απόκρημνες ράχες, είναι παιδί, είναι τόσο εύκολο να χαθεί, ξέρει όμως πως πρέπει να έρθει πάλι, κι αυτό είναι η αγάπη, που τον κάνει να αντέχει και τον κρατάει στη ζωή.. (Συνέντευξη στον Δημήτρη Νόλλα, περ. Ταχυδρόμος 1987)''.

Η ίδια θα αναθεωρήσει λίγα χρόνια αργότερα, το 1991, όταν στην τελευταία της συνέντευξη, στην Ελένη Γκίκα θα πει: "Ντρεπόμουνα να λέω ότι είμαι ποιήτρια, γιατί δεν το θεωρώ επάγγελμα, αλλά αυτόν τον καιρό θα το λέω, ότι είμαι ποιήτρια, νομίζω ότι το επιτρέπω στον εαυτό μου τώρα, έχω περάσει πάρα πολλά για να μπορώ να το πω και θα το λέω".

Μελοποιημένο ποίημα της Κατερίνας Γώγου - Μελοποίηση: Νίκος Μαϊντάς, ερμηνεία: Magic De Spell, Σωκράτης Μάλαμας, Νίκος Μαϊντάς:

Η βαθιά πολιτική της στάση, η αναρχική της διάθεση, η περιθωριακή συνείδησή της και οι κοινωνικές ανησυχίες της διαπερνούν ολόκληρη την ποιητική παραγωγή της Κατερίνας Γώγου. Δηλώνει ανοιχτά πως υπερασπίζεται την αναρχία, κάτι που δεν έκρυψε ποτέ παρά το γεγονός ότι δήλωνε κατά των ταμπέλων. Είχε ταχθεί δημόσια στο πλευρό πολλών αναρχικών και συμμετείχε σε επιτροπές που μάχονταν για την αποφυλάκισή τους. 

Σε συζήτηση με τον Γ. Νοταρά για το περιοδικό Ποπ & Ροκ (1981) η ποιήτρια είχε πει χαρακτηριστικά: "Το κράτος παίρνει τη μορφή του αστυνόμου, του καθοδηγητή, του κομματάρχη και αντιπαρατίθεται απέναντί σου. Μια ζωή, σε αυτές τις αναμετρήσεις μονίμως τρέχαμε και από πίσω μας κυνηγούσαν. Εγώ όταν λέω "κράτος" εννοώ όλα τα κόμματα. Γιατί είτε έτσι λεγεται το κράτος, είτε αλλιώς, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα κυνηγάνε κάποιους άλλους. Και θα υπάρχουν καμιά χιλιάδα άτομα, όσο πάμε και λιγοστεύουμε, που πάντα θα λένε όχι σε αυτά τα πράγματα".

Πολύ τρυφερή και ευαίσθητη η Κατερίνα Γώγου χαρακτηριζόταν από μία ψυχολογία πολύ εύθραστη. Χαρακτηριστικό πράδειγμα η απάντησή της στην ερώτηση του δημοσιογράφου Άρη Σκιαδόπουλου τι μπορεί να την ρίξει. "Ένα φυλλαράκι που μπορεί να φύγει από το δέντρο".

Η ίδια είχε μιλήσει για την έννοια του έρωτα σε συνέντευξη στην εφημερίδα "Έθνος" το 1982: "Τέχνη σημαίνει έρωτας. Κι ο έρωτας είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Έρωτας σημαίνει ν' αγαπήσεις παράφορα τον στραπατσαρισμένο εαυτό σου, γιατί μονάχα έτσι θ' αγαπήσεις και τον δίπλα σου. Και έρωτας είναι η επιθυμία. Επιθυμία για ζωή, για τραγούδια, για σένα και για όλους".

Άρθρα και ειδήσεις για την Κατερίνα Γώγου

Η Κατερίνα Γώγου (Αθήνα 1 Ιουνίου 1940 – 3 Οκτωβρίου 1993) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και ηθοποιός. Ξεκίνησε από μικρή την καριέρα στην ηθοποιία αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση.

Ως ποιήτρια είναι γνωστή για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό τρόπο γραφής της, καθώς και τις αναρχικές της ιδέες. Οι στίχοι της ήταν γεμάτοι οργή και επαναστατικότητα.

Το σκοτάδι της, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η κλονισμένη ψυχολογία της την οδήγησαν, σε ηλικία μόλις 53 ετών, στην αυτοκτονία.

ΒΙΒΛΙΟ / ΑΡΘΡΑ

Κατερίνα Γώγου: Η ασυμβίβαστη της ποίησης

ΒΙΒΛΙΟ / ΝΕΑ

Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε – Κατερίνα Γώγου

ΜΟΥΣΙΚΗ / ΜΟΥΣΙΚΑ ΝΕΑ

Αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου, με την Μυρτώ Αλικάκη στο Σταυρό του Νότου

ΣΙΝΕΜΑ / ΝΕΑ

Κατερίνα Γώγου – Για την Αποκατάσταση του Μαύρου στον Δαναό

ΒΙΒΛΙΟ / ΝΕΑ

Κατερίνα Γώγου – Πάνω κάτω η Πατησίων: Παρουσίαση βιβλίου-CD

ΒΙΒΛΙΟ / ΝΕΑ

Παρουσίαση έκδοσης για την Κατερίνα Γώγου, στο Passport

-------------------------------------------------------------------------

Κατερίνα Γώγου: Κατηγορήθηκε για συμμέτοχη στη 17 Νοέμβρη & είχε το ίδιο τραγικό τέλος με τη κόρη της

Κατερίνα Γώγου: Κατηγορήθηκε για συμμέτοχη στη 17 Νοέμβρη & είχε το ίδιο τραγικό τέλος με τη κόρη της. Μάνα και κόρη αυτοκτόνησαν

Κατερίνα Γώγου: Η αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων που που κατηγορήθηκε για συμμετοχή στη 17Ν

Η ασυμβίβαστη της ποίησης Κατερίνα Γώγου γεννημένη το 1940. Αναλλοίωτη από τα προτάγματα της καλλιτεχνικής ελίτ, παρέμεινε η ατίθαση επαναστάτρια, ελεύθερο πνεύμα ,γεμάτη έως το τέλος με οργή ενάντια σε κάθε λογής κατεστημένο.

Γεμάτη από αναρχικές ιδέες συνήθιζε να κάνει παρέα με τους περιθωριακούς εκείνης της εποχής που σύχναζαν στην πλατεία Εξαρχείων.Η ποίηση της αιχμηρή και στοχευμένη ενάντια στους κανίβαλους αυτού του κόσμου, ενώ αντίθετα ήταν ανοιχτή αγκαλιά για εκείνους   που η κοινωνία θεωρούσε περίεργους.

Η ασυμβίβαστη της ποίησης

Όμως η Κατερίνα Γώγου ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Δεν της έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση όλα αυτά, δεν την ενδιέφερε να είναι διάσημη και πλούσια. Οι ευαισθησίες της για τον κόσμο στον οποίο ζούσε ήταν τόσο έντονες που αναπόφευκτα την απομάκρυναν από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας. Όταν πέθανε, το 1993, μόλις στα 53 της από αυτοκτονία, το προφίλ που άφησε πίσω της ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό με το οποίο αρχικά ξεκίνησε.

Διανύοντας μια πολιτικοποιημένη πορεία που ξεκίνησε από την αντίσταση στη Χούντα και φτάνοντας μέχρι και το να μιλά αμιγώς πολιτικά μέσα από τα αντισυμβατικά ποιήματά της που καθόρισαν την υποκουλτούρα των 80s. Η Γώγου κατοχυρώθηκε με τα χρόνια ως μια από τις πιο εμβληματικές και χαρακτηριστικές φιγούρες του ελληνικού underground: μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Νικόλα Άσιμο συγκροτεί μάλλον την «Αγία Τριάδα» αυτής της κατηγορίας.

Η ποιήτρια των Εξαρχείων

Αναρχική, οργισμένη, μποέμ, με μια βαθιά «αθηναϊκή» μελαγχολία να καθορίζει τις ποιητικές της συλλογές, αντί για «μπέμπα» -όπως την αποκαλούσε ο καλλιτεχνικός της περίγυρος στα πρώιμα, «φωτεινά» χρόνια της-κατέληξε να χαρακτηρίζεται ως «Μαγιακόφσκι των Εξαρχείων». Μάλιστα, κάποια στιγμή η Γώγου συνδέθηκε από την αστυνομία ακόμα και με την 17 Νοέμβρη, χωρίς ποτέ ωστόσο να αποδειχθεί πως όντως υπήρχε κάποια σχέση ανάμεσα στην ίδια και την εν λόγω οργάνωση.

Η ιστορία αυτή, που σε γενικές γραμμές έχει ξεχαστεί, αφορά μια μίνι περιπέτειά της με την Δικαιοσύνη στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, την περίοδο δηλαδή που η 17 Νοέμβρη έκανε τα πρώτα και πιο χαρακτηριστικά της χτυπήματα. Η Γώγου μόλις είχε αρχίσει να κατοχυρώνεται ως μια καλλιτέχνις που έκανε στρατευμένη πολιτικά τέχνη. Το «Βαρύ Πεπόνι» του 1977 και η «Παραγγελιά» του 1980 (μια ταινία για την ιστορία του Νίκου Κοεμτζή), οι δυο τελευταίες ταινίες της ήταν κάτι παραπάνω από δυο απλές κινηματογραφικές συμμετοχές: υπήρξαν ξεκάθαρη πολιτική θέση. Τότε ήταν, το 1980, που η Γώγου κατηγορήθηκε ως μέλος της 17 Νοέμβρη.

Υπερασπίζομαι την Αναρχία/Κατερίνα Γώγου

Ένα βράδυ του 1980, η 17 Νοέμβρη πραγματοποίησε το τρίτο της ένοπλο χτύπημα. Επρόκειτο για την εκτέλεση του υποδιοικητή των ΜΑΤ, Παντελή Πέτρου και του οδηγού του, Σωτήρη Σταμούλη. Και οι δυο εκτελέστηκαν μέσα στο αμάξι όπου και «γαζώθηκαν» στις σφαίρες από τα μέλη της 17 Νοέμβρη.

Όταν η αστυνομία έφτασε στον τόπο του εγκλήματος, εκτός από τα δυο πτώματα, αντίκρισαν και τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη μέσω των οποίων η τελευταία αναλάμβανε την ευθύνη για το χτύπημα.

Παρόντες ήταν και ορισμένοι αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Στις καταθέσεις τους στην αστυνομία, κάποιοι εξ΄αυτών δήλωσαν πως είδαν μια γυναίκα να φεύγει τρέχοντας από το σημείο μετά τους πυροβολισμούς. Η περιγραφή προσομοίαζε εντυπωσιακά στην Κατερίνα Γώγου. Ορισμένοι μάλιστα την κατονόμασαν: μίλησαν συγκεκριμένα για την Γώγου! Ήταν άλλωστε γνωστή από τις κινηματογραφικές της εμφανίσεις.

Μέσα στις επόμενες ώρες, η αστυνομία είχε μπουκάρει στο σπίτι και δίχως τη συγκατάθεσή της την είχε μεταφέρει στα κεντρικά της για ανάκριση – αυτές οι μέθοδοι υπήρχαν ακόμα, το χουντικό καθεστώς, και ειδικά μέσα σε μηχανισμούς όπως η αστυνομία, είχε αφήσει ισχυρή την παρακαταθήκη του.

Η Γώγου στάθηκε έμπρακτα στο πλευρό των αντιεξουσιαστών

Η Γώγου ανακρίθηκε για ώρες από την αστυνομία αλλά όσο επίπονη για την ίδια και αν ήταν η ανάκριση, δεν κατέστη δυνατό να στοιχειοθετηθεί κάποια κατηγορία. Τις πρώτες πρωινές ώρες αφέθηκε ελεύθερη και οι μαρτυρίες περί παρουσίας της στον τόπο της δολοφονίας μπήκαν στο συρτάρι.

Για πολλούς, η Γώγου έπεσε θύμα μιας μεγάλης ομοιότητας. Για άλλους ήταν μια κατασκευασμένη κατάσταση και οι μαρτυρίες ήταν «στημένες» για να μπορέσει η αστυνομία να χτίσει μια συνθήκη εκδίκησης απέναντι στην Γώγου με την οποία είχε ανοιχτούς λογαριασμούς από τα χρόνια της Χούντας.

Και φυσικά, υπάρχει και η τρίτη εκδοχή: η Γώγου ήταν όντως μέλος της 17 Νοέμβρη, γλύτωσε παρά τρίχα εκείνο το βράδυ και στη συνέχεια αποσύρθηκε για λόγους ασφάλειας, δεν αναμείχθηκε ποτέ ξανά με τέτοιες ενέργειες αφού ήταν πλέον στο στόχαστρο των Αρχών και το επόμενο λάθος θα ήταν καθοριστικό.

Κάθε πιθανή εκδοχή βέβαια είναι τμήμα μιας μεγάλης σεναριολογίας. Η αλήθεια δεν θα μαθευτεί μάλλον ποτέ. Και απλά ένας ακόμα αστικός μύθος θα μείνει να συνοδεύει την ταραχώδη και σύντομη ζωή της «μπέμπας» που έζησε μια μποέμικη ζωή στις αναρχικές καταλήψεις…

 Ποίημα: Υπερασπίζομαι την Αναρχία/Κατερίνα Γώγου

«Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ’ του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν’ αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.

Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ’ τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.

Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ’ ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.

Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ’ την αρχή.
Υπερασπίζομαι την Αναρχία.»

===================== 

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Άρης Βελουχιώτης, ο Αρχηγός των Ατάκτων που Όλοι Αποκήρυξαν

«Εμένα δεν θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο», είπε πριν αυτοκτονήσει.

«Εμένα δεν θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο», είπε κάποτε ο Άρης Βελουχιώτης - έτσι και έγινε. Ο Αθανάσιος Κλάρας, η εμβληματική μορφή της Εθνικής Αντίστασης και του ΕΛΑΣ (Ελληνικός Λαϊκός Απελευθερωτικός Στρατός), δεν πιάστηκε ποτέ αιχμάλωτος. Έδωσε ο ίδιος τέλος στη ζωή του, στις 15 Ιουνίου του 1945, στη χαράδρα του Φάγκου, στον Αχελώο ποταμό. Ανακαλύφθηκε την επόμενη μέρα, σαν σήμερα.

Ο Αθανάσιος Κλάρας, λαμιώτης στην καταγωγή, γεννιέται στις 27 Αυγούστου 1905. Γόνος εύπορης οικογένειας, σπουδάζει γεωπονική στην Αβερώφεια Μέση Γεωργική Σχολή της Λάρισας, όμως σύντομα εγκαταλείπει το επάγγελμά του, για να ενταχθεί στις γραμμές του κομμουνιστικού κινήματος και του ΚΚΕ. Η δράση του είναι έντονη και το 1928 γίνεται αρχισυντάκτης του Ριζοσπάστη. Η αφιέρωση του «Μιζέρια» -όπως τον αποκαλούσαν οι φίλοι του, εξαιτίας των συνεχών αναφορών του στη μιζέρια των ανθρώπων- στην κομμουνιστική πάλη έχει ως αποτέλεσμα τη φυλάκισή του, τόσο υπό το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου, όσο και στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά.

Διαβάστε ακόμα: Ο Διονύσης Χαριτόπουλος Ξέρει ότι η Ζωή Είναι Μεγάλη Πουτάνα - και του Αρέσει

Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, ο Αθανάσιος Κλάρας υπηρετεί στο Πυροβολικό. Μετά την κατάρρευση του μετώπου, ζητά από το ΚΚΕ την οργάνωση αντάρτικου, κατά των κατακτητών. Ο ίδιος αναλαμβάνει την ηγεσία μιας ένοπλης ομάδας του ΕΛΑΣ και «βαφτίζεται» Άρης Βελουχιώτης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, το ένοπλο τμήμα του οποίου ηγείται αναπτύσσεται εντυπωσιακά και γίνεται ο πυρήνας του ΕΛΑΣ στην κεντρική Ελλάδα.

Η ρήξη με το ΚΚΕ...

ΚΑΖΑΜΙΑΣ 2018: Όσα γίνουν το νέο έτος, εμείς τα λέμε από ΠΡΙΝ

ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑΤΟΣ 

 http://prin.gr/?p=18323

Κι αν κάποια …τρελά «βγουν» αληθινά, μην πείτε ότι φταίμε εμείς

Κουράγιο, 43 χρόνια μείνανε…

 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος το νου σου ε;"

«Στο μυαλό είναι ο στόχος»

«Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις...»

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλα αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.

Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς.

Η ποιήτρια με τον οργισμένο στίχο, τους μελαγχολικούς συνειρμούς και τον αντισυμβατικό χαρακτήρα, άφησε το δικό της στίγμα στην ποίηση και σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή ήττας και απογοήτευσης. Παρ' όλα αυτά, μέσα από τους σκοτεινούς στίχους της, διαφαίνεται η ομορφιά της αξιοπρέπειας, της αληλλεγγύης, του αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.

Ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα της:

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΩΝ: ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΔΙΩΞΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΗ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗ

Τις τελευταίες ημέρες παρακολουθούμε έντρομοι/ες και αγανακτισμένοι μια διαδικασία έντονου στιγματισμού στην ελληνική κοινωνία των «υπερασπιστών της εναλλακτικής λύσης» ή της «δραχμής», όπως απαξιωτικά τους αποκαλούν.

Σύμ­φω­να με τα κα­νά­λια, όποιος/α υπε­ρα­σπί­ζε­ται μια λύση εκτός του ευρώ σχε­δόν ανή­κει σε εγκλη­μα­τι­κή ορ­γά­νω­ση ή δια­πράτ­τει ιδιώ­νυ­μο ποι­νι­κό αδί­κη­μα. Η ελευ­θε­ρία έκ­φρα­σης και πο­λι­τι­κής γνώ­μης, ακόμη και η ίδια η άσκη­ση κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής πέρα από τα όρια του ευρώ, πα­ρου­σιά­ζε­ται σχε­δόν ως εσχά­τη προ­δο­σία, την ίδια στιγ­μή όπου συμ­βαί­νει το ακρι­βώς αντί­θε­το : η χώρα συ­ντρί­βε­ται και τα­πει­νώ­νε­ται στο όνομα της δογ­μα­τι­κής πα­ρα­μο­νής στο ευρώ.

Απο­κο­ρύ­φω­μα όλων αυτών απο­τε­λεί η προ­πα­ρα­σκευή μιας ποι­νι­κής δί­ω­ξης κατά του Γιάνη Βα­ρου­φά­κη ή και η υπα­γω­γή του…. στην Επι­τρο­πή Διε­ρεύ­νη­σης Ευ­θυ­νών για τα Μνη­μό­νια λόγω του ότι υπο­στή­ρι­ξε ρητώς ότι είχε κά­ποιο σχέ­διο Β (και μά­λι­στα κατ’ αρχήν εντός του ευρώ) και ότι προ­σπά­θη­σε να έχει μια σχε­δια­σμέ­νη εναλ­λα­κτι­κή για να το εφαρ­μό­σει. Δη­λα­δή, ο πρώην υπουρ­γός κιν­δυ­νεύ­ει να διω­χθεί για την εκτέ­λε­ση του κα­θή­κο­ντός του. Πρό­κει­ται για κα­τα­φα­νή ποι­νι­κο­ποί­η­ση της ελευ­θε­ρί­ας του λόγου και της άσκη­σης πο­λι­τι­κής δρά­σης ή και κυ­βερ­νη­τι­κής πο­λι­τι­κής από τον τότε αρ­μό­διο υπουρ­γό πι­θα­νό­τα­τα κατ’ επι­τα­γήν των δα­νει­στών. Και μά­λι­στα, αυτό που επι­διώ­κε­ται να «θω­ρα­κι­στεί» με τέ­τοιες δρά­σεις είναι η πλή­ρης υπα­γω­γή στην τρόι­κα αρχών όπως η Γε­νι­κή Γραμ­μα­τεία Δη­μο­σί­ων Εσό­δων. Αυτή η κα­τά­στα­ση ποι­νι­κο­ποί­η­σης οφεί­λει να στα­μα­τή­σει εδώ, αν δεν θέ­λου­με να πυ­κνώ­σουν γύρω μας τα σύν­νε­φα του ολο­κλη­ρω­τι­σμού.

Ονο­μα­τε­πώ­νυ­μο Επάγ­γελ­μα email:

Οι υπο­γρα­φές απο­στέλ­λο­νται στις πα­ρα­κά­τω διευ­θύν­σεις :

Νομοσχέδιο υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης- Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση- Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις». Κατατέθηκε στην Βουλή στις 6-4-2015. Ανάλυση – Κριτική-Παρατηρήσεις - Προτάσεις

Υπόμνημα  Αίτημα Ειδική Ανάλυση Παρατηρήσεις  Τελικές Προτάσεις & Ανοικτή επιστολή

 

Προς

Κύριο Υπουργό κ. Νίκο Βούτση

Κύριο Αναπληρωτή Υπουργό κ.  Γιώργο Κατρούγκαλο

Κοιν.

Κύριο Πρωθυπουργό κ. Αλέξη Τσίπρα

Κύριο Υπουργό κ. Μπαλτά Αριστείδη

Κύριο Αναπληρωτή Υπουργό κ. Κουράκη Τάσο

Κυρίες, Κυρίους Βουλευτές, Ευρωπαϊκή Ένωση

Κοιν. Ν.Σ.Κ., ΟΛΜΕ, ΔΟΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΟΣΔΕΠ,  ΜΜΕ

 

Θέμα: Νομοσχέδιο υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης. «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης- Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση- Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις». Κατατέθηκε στην Βουλή στις 6-4-2015. Ανάλυση – Κριτική-Παρατηρήσεις - Προτάσεις.

 

Γενική Παρατήρηση: Σωστά κινείται το νέο νομοσχέδιο, αλλά θέλει μερικές τροποποιήσεις. Ενώ για την αυτοδίκαιη αργία και την δυνητική αργία υπάρχει πρόοδος, αντίθετα για την οριστική παύση και απόλυση, υπάρχει πολύ αυστηρό καθεστώς! Με άλλα λόγια απολύεται πολύ εύκολα ο υπάλληλος: α) με την έννοια της ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός ή εκτός υπηρεσίας και β) με την διάταξη ότι αν έχει ο υπάλληλος τιμωρηθεί το προηγούμενο διετές διάστημα με τρεις ποινές με ποινή άνω του ενός μηνός ή την προηγούμενο έτος έχει τιμωρηθεί για το ίδιο αδίκημα με ποινή πάνω από ένα μήνα! Για τον λόγο αυτό, πρέπει να αυξηθούν τα χρονικά όρια και τα όρια ποινών, δηλ. ο υπάλληλος, να έχει τιμωρηθεί τα δύο προηγούμενα χρόνια με έξι ποινές με ποινή άνω των τριών μηνών αποδοχές ή το προηγούμενο έτος με τρεις ποινές, άνω των τριών μηνών αποδοχές.

Η «αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά, εντός ή εκτός υπηρεσίας, πρέπει να οριοθετηθεί γιατί ο καθένας δίνει την δική του ερμηνεία. . Πρέπει να διαχωριστούν τα αδικήματα τα εντός υπηρεσίας και τα εκτός υπηρεσίας.

 

Υπάλληλος που κατέθεσε καταγγελίες ή ήταν μάρτυρας  κατά της διαφθοράς και κακοδιοίκησης εντός ή εκτός υπηρεσίας, δικαιούται αυτομάτως «Προστασία Μάρτυρα Δημοσίου Συμφέροντος» και προστατεύεται από αντεκδικήσεις από πειθαρχικές διώξεις και αμείβεται αναλόγως της προσφοράς του. Την Προστασία Μάρτυρα Δημοσίου Συμφέροντος, δύναται να την χορηγεί, το αρμόδιο Πειθαρχικό συμβούλιο, ο Περιφερειακός Δ/ντής, ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, ο αρμόδιος Υπουργός ή ο αρμόδιος Εισαγγελέας.

 

Ακολουθούν παρατηρήσεις και προτάσεις:

Ο Μύθος της Μεταπολίτευσης και το βάρος μιας χιονονιφάδας

«Τί ξέρει το ψάρι για το νερό, που μέσα του περνάει όλη του τη ζωή;»

Α. Αϊνστάιν

~~~~

Περνάμε τη ζωή μας κολυμπώντας σε ωκεανούς ψευδαισθήσεων και θάλασσες από αυταπάτες. Μία από τις αγαπημένες ψευδαισθήσεις των ανθρώπων είναι η Ημερομηνία-Ορόσημο.

Αν θυμηθείτε την Ιστορία, έτσι όπως  διδάσκεται στο σχολείο, θα παρατηρήσετε ότι ο χρόνος, ο κοινωνικός χρόνος, τέμνεται από Η-Ο.

Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία υπάρχει ως τις 29 Μαΐου του 1453.
Η Ελληνική Επανάσταση ξεκίνησε στις 25 Μαρτίου του 1821.
Η Χούντα επιβλήθηκε την 21η Απριλίου του 1967.
Η Μεταπολίτευση την 23η Ιουλίου του 1974.
Και το τέλος της Μεταπολίτευσης θα έρθει την 29η Δεκεμβρίου του 2014.

~~{}~~

Τεμαχίζουμε τον κοινωνικό χρόνο για να γίνει Ιστορία.

Η Ιστορία έχει ελάχιστη σχέση με την πραγματικότητα. Δεν είναι παρά ένας τρόπος θεώρησης και απλοποίησης του χαοτικού κοινωνικού φαινομένου.

Αντικειμενικός ιστορικός δεν μπορεί να υπάρξει, αφού κάθε άνθρωπος ζει μέσα στην κοινωνία, διαμορφώνεται απ” αυτήν, οπότε και κρίνει με βάση τις πεποιθήσεις του, τις ανάγκες του, τις αυταπάτες του.

Όπως το ψάρι δεν μπορεί να κατανοήσει το νερό, ακριβώς επειδή ζει μέσα σ” αυτό, έτσι και ο Ιστορικός δεν μπορεί να κατανοήσει τη φύση της αλλαγής ούτε την κοινωνία συνολικά. ...

Βίντεο – Φωτιά Makeleio.gr : “Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής” του Δημοσθένη Κούκουνα. Κυκλοφόρησε βιβλίο “δυναμίτης”

Ο δημοσιογράφος και ιστορικός συγγραφέας Δημοσθένης Κούκουνας παρουσίασε το νέο βιβλίο του ”Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής” σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 10 Δεκεμβρίου 2014 και ώρα 7:00 μ.μ. στην αίθουσα εκδηλώσεων του Ι.Ν. Φανερωμένης, πλατεία Φανερωμένης στον Χολαργό.

Η «Μαύρη Λίστα» Με Τα 163 Ονόματα Ελλήνων Που Συνεργάστηκαν Επιχειρηματικά Με Το Γερμανικό Καθεστώς Στη Διά... by Zangogiannis Nasos

ΟΤΑΝ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ...

Από την πρώτη γερμανική κατοχή μέχρι το 2014

Του Δημοσθένη Κούκουνα

Όπως ακριβώς τονίζω στο νέο βιβλίο μου "Τα ένοχα μυστικά της Κατοχής" (βλ. και το ιστολόγιο aera2012), που θα κυκλοφορήσει σύντομα, στα τελευταία χρόνια βιώνουμε ένα ιδιότυπο κατοχικό καθεστώς, που αν προχείρως συγκριθεί με την τελευταία ιστορική περίοδο κατά την οποία η χώρα μας τελούσε υπό ξενική κατοχή, μεταξύ 1941 και 1944, θα διαπιστώσουμε πολλές ομοιότητες. Ίσως η πιο σημαντική ομοιότητα είναι ότι κυρίαρχοι ήταν τότε, όπως και τώρα, οι Γερμανοί, λιγότερο ή περισσότερο εκλεπτυσμένοι. Το πιο ενδιαφέρον είναι όμως ότι πέριξ των κατακτητών τότε, όπως και τώρα συμβαίνει, λειτουργούσε ένα εγχώριο πολιτικοοικονομικό σύστημα με ποικίλες προεκτάσεις.

Η κλασική ρήση ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται, εδώ έχει μια αξιοπρόσεκτη εφαρμογή. Και επειδή η ιστορική αλήθεια είναι ανώτερη από κάθε επιμέρους πολιτική ή άλλη σκοπιμότητα, αξίζει να εμβαθύνουμε σε κάποιες άγνωστες πτυχές που θα έπρεπε να επισημανθούν. Δυστυχώς επειδή η σύγχρονη ιστορία, ιδιαίτερα δε η κρίσιμη δεκαετία 1940, έχει μέχρι σήμερα συστηματικά κακοποιηθεί ένθεν κακείθεν, πολλά είναι τα αξιοσημείωτα που έχουν αποκρυβεί ή διαστρεβλωθεί. Περισσότερο παρά ποτέ, τώρα είναι η ώρα να τα εντοπίσουμε, να τα ...

Η Συμφωνία της Βάρκιζας

Η Συμφωνία της Βάρκιζας (σπάνιο video) υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945 από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους

του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) μετά την ανακωχή των Δεκεμβριανών στις 11 Ιανουαρίου 1945 ανάμεσα στους Άγγλους και τον ΕΛΑΣ βάσει της οποίας οι δυνάμεις του υποχρεώθηκαν να εκκενώσουν την Αττική και τη Θεσσαλονίκη.

Την αντιπροσωπεία του ΕΑΜ αποτελούσαν ο επικεφαλής Γεώργιος Σιάντος [γ.γ. ΚΚΕ], Ηλίας Τσιριμώκος [γ.γ. Ε.Λ.Δ.], Δημήτρης Παρτσαλίδης [γ. Κεντρικής Επιτροπής του ΕΑΜ] και ο στρατηγός Στέφανος Σαράφης ως στρατιωτικός σύμβουλος, ενώ η κυβερνητική αντιπροσωπεία απαρτιζόταν από τον επικεφαλής Ιωάννη Σοφιανόπουλου, υπουργό Εξωτερικών, Περικλή Ράλλη (υπουργό Εσωτερικών), Ιωάννη Μακρόπουλο (υπουργό Γεωργίας) και Παυσανία Κατσώτα ως στρατιωτικό σύμβουλο.