Κατερίνα Γώγου: Η ποιήτρια της μοναξιάς και της επανάστασης

Γράφει:

Βόρις Καραγιάννης

Η ηθοποιός, η ποιήτρια, η επαναστάτρια, η ευάλωτη, η αυτοκαταστροφική... η Κατερίνα Γώγου. 

---

Την Κατερίνα Γώγου την «συνάντησα» στους δρόμους των Εξαρχείων. Ήταν ένα πανέμορφο γκράφιτι στον τοίχο. Αργότερα την είδα και στο Σύνταγμα. Κάποιος είχε γράψει «το νου σου έ;» με μαρκαδόρο σε κάποιο από τα μάρμαρα της Πλατείας. Μετά ήταν στον αέρα. Πάντα στα Εξάρχεια.

Ήταν ένα από εκείνα τα μανιασμένα αεράκια που διασχίζουν με ταχύτητα τους δρόμους, πετούν πάνω από τους ανθρώπους και τους δίνουν εκείνη την ανάσα. Μέχρι να σβήσουν οριστικά. Η Κατερίνα Γώγου «έφυγε» στις 3 Οκτωβρίου του 1993. Το επέλεξε. Με χάπια και αλκοόλ. Σε ηλικία 53 ετών (γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1940).

Ο κόσμος την γνώρισε μέσα από τις ελληνικές ταινίες της «Φίνος». Το γλυκό, τρελό κορίτσι που κουβαλούσε όλη την αφέλεια του κόσμου. Ε, μόνο έτσι δεν ήταν η Κατερίνα Γώγου. Κάθε ποίημά της είναι σαν να τρως δέκα μπουνιές μαζί! ...

Κατερίνα Γώγου: Η ασυμβίβαστη ηθοποιός και ποιήτρια που αυτοκτόνησε στα 53 της πέθανε σαν σήμερα

H ποιήτρια και ηθοποιός άφησε την τελευταία της πνοή σαν σήμερα μέσα στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε στο «Ιπποκράτειο»

Σαν σήμερα, στις 3 Οκτωβρίου του 1993, η Κατερίνα Γώγου αυτοκτόνησε καταναλώνοντας υπερβολική δόση χαπιών και αλκοόλ. 27 χρόνια μετά τον θάνατο της, έχει αφήσει το έντονο στίγμα της και εξακολουθεί να συγκλονίζει με τους στίχους και την ασυμβίβαστη σκέψη της. Η ποιήτρια με τον οργισμένο στίχο και τους μελαγχολικούς συνειρμούς σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή.

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε την 1η Ιουνίου 1940 στην Αθήνα και από τα έξι χρόνια της ξεκίνησε τη θεατρική της καριέρα ως παιδί - θαύμα. Τα εφηβικά της χρόνια στιγματίστηκαν από έναν αυστηρό πατέρα, που ωστόσο υποστήριξε το όνειρό της και τη βοήθησε να σπουδάσει στη δραματική σχολή του Τάκη Μουζενίδη, η οποία εθεωρείτο μια από τις καλύτερες της εποχής και χορό στη σχολή της Κούλας Πράτσικα.

Το 1952 πρωτοεμφανίστηκε στον κινηματογράφο στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Ο Άλλος», δίπλα στον Γιώργο Παππά. Τα πρώτα της επαγγελματικά βήματα στο θέατρο τα έκανε με τον θίασο του Ντίνου Ηλιόπουλου στο έργο των Ευαγγελίδη - Μαρή «Κύριος 5%».

Φήμη, όμως, απέκτησε στα κινηματογραφικά πλατό της Φίνος Φιλμ κατά τη δεκαετία του ‘60, παίζοντας δεύτερους ρόλους σε δεκάδες ταινίες, συνήθως κωμωδίες, στις οποίες ήταν η «θεότρελη» μικρή αδελφή, το «ατίθασο νιάτο» ή η σκανδαλιάρα υπηρέτρια. Χαρακτηριστικοί είναι οι ρόλοι της στις ταινίες «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο» (1959), «Νόμος 4.000» (1962), «Δεσποινίς Διευθυντής» (1964), «Γάμος αλά ελληνικά» (1964), «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα» (1965), «Μια τρελλή τρελλή οικογένεια» (1965).

Η Κατερίνα Γώγου ξεκίνησε να γράφει το 1978 και η παραγωγή της ολοκληρώθηκε το 2002, με τη μεταθανάτια έκδοση του «Με λένε Οδύσσεια». H Ελληνίδα ηθοποιός και ποιήτρια άφησε την τελευταία της πνοή στις 3 Οκτωβρίου 1993, μέσα στο ασθενοφόρο που τη μετέφερε στο «Ιπποκράτειο». Ηταν σε κώμα λόγω υπερβολικής κατανάλωσης αλκοόλ, ενώ αντιμετώπιζε πρόβλημα και με τα ναρκωτικά. Πέρασαν, δύο ημέρες έως την αναγνώριση του πτώματός της, επειδή ένας φίλος της που τη συνόδευε στις Πρώτες Βοήθειες εξαφανίστηκε αμέσως μετά τον θάνατό της.

Η προσωπική της ζωή ήταν μια οικογενειακή τραγωδία μετά το μπλέξιμο της κόρης της με την ηρωίνη, στην οποία από ειρωνεία της τύχης τελικά ενέδωσε κι εκείνη, προσπαθώντας να σώσει τη Μυρτώ. Άρχισε να επισκέπτεται ψυχιάτρους, «κινούμενη άμμος πια η ζωή μου», έλεγε χαρακτηριστικά. Η Μυρτώ Τάσιου, ζωγράφος και ποιήτρια, αυτοκτόνησε στην Αθήνα, τον Σεπτέμβριο του 2015.

Η Κατερίνα Γώγου με την κόρη της Μυρτώ

«Η Κατερίνα ήταν μια ταραγμένη ψυχή. Ένιωθε σαν αγρίμι παγιδευμένο, ήταν διαρκώς σε διωγμό. Μια λέξη μπορούσε να την πληγώσει, μια κίνηση να την ταπεινώσει. Δυο μήνες πριν πεθάνει την συνάντησα τυχαία. Ήταν γερασμένη, σαν μάγισσα από παραμύθι, με άσπρα μαλλιά, ατημέλητη, με βραχνή φωνή. Η Κατερίνα πέθανε αγρίμι όπως έζησε και σαν αγρίμι» έχει δηλώσει ο σκηνοθέτης Νίκος Κούνδουρος.

Ποιήματα της Κατερίνας Γώγου έχουν μελοποιήσει μεταξύ άλλων, ο Κυριάκος Σφέτσας, ο Πάνος Κατσιμίχας, ο Κωνσταντίνος Βήτα, ο Ηλίας Λιούγκος, ο Παντελής Θεοχαρίδης και ο Τάσος Ρωσόπουλος.

Η Κατερίνα Γώγου με δικά της λόγια

Στη συλλογή της "Ιδιώνυμο", η Κατερίνα Γώγου εξομολογούνταν πως ο μεγαλύτερός της φόβος είναι μη γίνει "ποιητής". Αργότερα η ίδια θα εξηγήσει σε συνεντεύξεις της τι ακριβώς εννοούσε με αυτή τη δήλωση, περιγράφοντας το λειτούργημα του ποιητή όπως το έχει στο μυαλό της και ποιο είναι, σύμφωνα με την ίδια, το ιδιαίτερο χρέος του.

"Λέω για τους ποιητές της παραγγελιάς ή της γυάλας, λέω πως δεν είναι η ίδια η ζωή, αλλά ο ρόλος. Λέω για εκείνους που οι ίδιοι δεν είχαν ποτέ δημιουργικό έργο και καταφέρανε να οδηγούν την τέχνη, τα γράμματα και την παιδεία, εκεί που η εξουσία μπορεί να τα οικειοποιείται για δικό της όφελος. Λέω γι' αυτούς τους κοριούς που η ιδεολογική τους ταυτότητα έχει το χρώμα του χιλιάρικου. Όχι. Δεν φαντάζομαι μία ζωή χωρίς το ποίημα, γιατί η ζωή ΕΙΝΑΙ το ποίημα.

Ο ποιητής φυλάει την ψυχή του, όχι γι'αυτόν, αλλά για όλους μας. Η τέχνη αγαπάει τον άνθρωπο. Αγαπάει τη ζωή. Με έρωτα βαθύ, απεγνωσμένο. Ο ποιητής είναι ο ενδιάμεσος. Παίρνει και φέρνει το "μήνυμα" με φτεράκια στα πόδια, σαν τον Ερμή. Κρυώνει τις νύχτες πολύ, είναι μακρινή διαδρομή, πάει μακριά, στις πιο απόκρημνες ράχες, είναι παιδί, είναι τόσο εύκολο να χαθεί, ξέρει όμως πως πρέπει να έρθει πάλι, κι αυτό είναι η αγάπη, που τον κάνει να αντέχει και τον κρατάει στη ζωή.. (Συνέντευξη στον Δημήτρη Νόλλα, περ. Ταχυδρόμος 1987)''.

Η ίδια θα αναθεωρήσει λίγα χρόνια αργότερα, το 1991, όταν στην τελευταία της συνέντευξη, στην Ελένη Γκίκα θα πει: "Ντρεπόμουνα να λέω ότι είμαι ποιήτρια, γιατί δεν το θεωρώ επάγγελμα, αλλά αυτόν τον καιρό θα το λέω, ότι είμαι ποιήτρια, νομίζω ότι το επιτρέπω στον εαυτό μου τώρα, έχω περάσει πάρα πολλά για να μπορώ να το πω και θα το λέω".

Μελοποιημένο ποίημα της Κατερίνας Γώγου - Μελοποίηση: Νίκος Μαϊντάς, ερμηνεία: Magic De Spell, Σωκράτης Μάλαμας, Νίκος Μαϊντάς:

Η βαθιά πολιτική της στάση, η αναρχική της διάθεση, η περιθωριακή συνείδησή της και οι κοινωνικές ανησυχίες της διαπερνούν ολόκληρη την ποιητική παραγωγή της Κατερίνας Γώγου. Δηλώνει ανοιχτά πως υπερασπίζεται την αναρχία, κάτι που δεν έκρυψε ποτέ παρά το γεγονός ότι δήλωνε κατά των ταμπέλων. Είχε ταχθεί δημόσια στο πλευρό πολλών αναρχικών και συμμετείχε σε επιτροπές που μάχονταν για την αποφυλάκισή τους. 

Σε συζήτηση με τον Γ. Νοταρά για το περιοδικό Ποπ & Ροκ (1981) η ποιήτρια είχε πει χαρακτηριστικά: "Το κράτος παίρνει τη μορφή του αστυνόμου, του καθοδηγητή, του κομματάρχη και αντιπαρατίθεται απέναντί σου. Μια ζωή, σε αυτές τις αναμετρήσεις μονίμως τρέχαμε και από πίσω μας κυνηγούσαν. Εγώ όταν λέω "κράτος" εννοώ όλα τα κόμματα. Γιατί είτε έτσι λεγεται το κράτος, είτε αλλιώς, πάντα θα υπάρχουν κάποιοι που θα κυνηγάνε κάποιους άλλους. Και θα υπάρχουν καμιά χιλιάδα άτομα, όσο πάμε και λιγοστεύουμε, που πάντα θα λένε όχι σε αυτά τα πράγματα".

Πολύ τρυφερή και ευαίσθητη η Κατερίνα Γώγου χαρακτηριζόταν από μία ψυχολογία πολύ εύθραστη. Χαρακτηριστικό πράδειγμα η απάντησή της στην ερώτηση του δημοσιογράφου Άρη Σκιαδόπουλου τι μπορεί να την ρίξει. "Ένα φυλλαράκι που μπορεί να φύγει από το δέντρο".

Η ίδια είχε μιλήσει για την έννοια του έρωτα σε συνέντευξη στην εφημερίδα "Έθνος" το 1982: "Τέχνη σημαίνει έρωτας. Κι ο έρωτας είναι δικαίωμα όλων των ανθρώπων. Έρωτας σημαίνει ν' αγαπήσεις παράφορα τον στραπατσαρισμένο εαυτό σου, γιατί μονάχα έτσι θ' αγαπήσεις και τον δίπλα σου. Και έρωτας είναι η επιθυμία. Επιθυμία για ζωή, για τραγούδια, για σένα και για όλους".

Άρθρα και ειδήσεις για την Κατερίνα Γώγου

Η Κατερίνα Γώγου (Αθήνα 1 Ιουνίου 1940 – 3 Οκτωβρίου 1993) ήταν Ελληνίδα ποιήτρια και ηθοποιός. Ξεκίνησε από μικρή την καριέρα στην ηθοποιία αλλά αργότερα στράφηκε στην ποίηση.

Ως ποιήτρια είναι γνωστή για τον αντισυμβατικό και συνειρμικό τρόπο γραφής της, καθώς και τις αναρχικές της ιδέες. Οι στίχοι της ήταν γεμάτοι οργή και επαναστατικότητα.

Το σκοτάδι της, ο ασυμβίβαστος χαρακτήρας της και η κλονισμένη ψυχολογία της την οδήγησαν, σε ηλικία μόλις 53 ετών, στην αυτοκτονία.

ΒΙΒΛΙΟ / ΑΡΘΡΑ

Κατερίνα Γώγου: Η ασυμβίβαστη της ποίησης

ΒΙΒΛΙΟ / ΝΕΑ

Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε – Κατερίνα Γώγου

ΜΟΥΣΙΚΗ / ΜΟΥΣΙΚΑ ΝΕΑ

Αφιέρωμα στην Κατερίνα Γώγου, με την Μυρτώ Αλικάκη στο Σταυρό του Νότου

ΣΙΝΕΜΑ / ΝΕΑ

Κατερίνα Γώγου – Για την Αποκατάσταση του Μαύρου στον Δαναό

ΒΙΒΛΙΟ / ΝΕΑ

Κατερίνα Γώγου – Πάνω κάτω η Πατησίων: Παρουσίαση βιβλίου-CD

ΒΙΒΛΙΟ / ΝΕΑ

Παρουσίαση έκδοσης για την Κατερίνα Γώγου, στο Passport

-------------------------------------------------------------------------

Κατερίνα Γώγου: Κατηγορήθηκε για συμμέτοχη στη 17 Νοέμβρη & είχε το ίδιο τραγικό τέλος με τη κόρη της

Κατερίνα Γώγου: Κατηγορήθηκε για συμμέτοχη στη 17 Νοέμβρη & είχε το ίδιο τραγικό τέλος με τη κόρη της. Μάνα και κόρη αυτοκτόνησαν

Κατερίνα Γώγου: Η αναρχική ποιήτρια των Εξαρχείων που που κατηγορήθηκε για συμμετοχή στη 17Ν

Η ασυμβίβαστη της ποίησης Κατερίνα Γώγου γεννημένη το 1940. Αναλλοίωτη από τα προτάγματα της καλλιτεχνικής ελίτ, παρέμεινε η ατίθαση επαναστάτρια, ελεύθερο πνεύμα ,γεμάτη έως το τέλος με οργή ενάντια σε κάθε λογής κατεστημένο.

Γεμάτη από αναρχικές ιδέες συνήθιζε να κάνει παρέα με τους περιθωριακούς εκείνης της εποχής που σύχναζαν στην πλατεία Εξαρχείων.Η ποίηση της αιχμηρή και στοχευμένη ενάντια στους κανίβαλους αυτού του κόσμου, ενώ αντίθετα ήταν ανοιχτή αγκαλιά για εκείνους   που η κοινωνία θεωρούσε περίεργους.

Η ασυμβίβαστη της ποίησης

Όμως η Κατερίνα Γώγου ήταν ένας πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος. Δεν της έκαναν ιδιαίτερη αίσθηση όλα αυτά, δεν την ενδιέφερε να είναι διάσημη και πλούσια. Οι ευαισθησίες της για τον κόσμο στον οποίο ζούσε ήταν τόσο έντονες που αναπόφευκτα την απομάκρυναν από τα λαμπερά φώτα της δημοσιότητας. Όταν πέθανε, το 1993, μόλις στα 53 της από αυτοκτονία, το προφίλ που άφησε πίσω της ήταν εντελώς διαφορετικό από αυτό με το οποίο αρχικά ξεκίνησε.

Διανύοντας μια πολιτικοποιημένη πορεία που ξεκίνησε από την αντίσταση στη Χούντα και φτάνοντας μέχρι και το να μιλά αμιγώς πολιτικά μέσα από τα αντισυμβατικά ποιήματά της που καθόρισαν την υποκουλτούρα των 80s. Η Γώγου κατοχυρώθηκε με τα χρόνια ως μια από τις πιο εμβληματικές και χαρακτηριστικές φιγούρες του ελληνικού underground: μαζί με τον Παύλο Σιδηρόπουλο και τον Νικόλα Άσιμο συγκροτεί μάλλον την «Αγία Τριάδα» αυτής της κατηγορίας.

Η ποιήτρια των Εξαρχείων

Αναρχική, οργισμένη, μποέμ, με μια βαθιά «αθηναϊκή» μελαγχολία να καθορίζει τις ποιητικές της συλλογές, αντί για «μπέμπα» -όπως την αποκαλούσε ο καλλιτεχνικός της περίγυρος στα πρώιμα, «φωτεινά» χρόνια της-κατέληξε να χαρακτηρίζεται ως «Μαγιακόφσκι των Εξαρχείων». Μάλιστα, κάποια στιγμή η Γώγου συνδέθηκε από την αστυνομία ακόμα και με την 17 Νοέμβρη, χωρίς ποτέ ωστόσο να αποδειχθεί πως όντως υπήρχε κάποια σχέση ανάμεσα στην ίδια και την εν λόγω οργάνωση.

Η ιστορία αυτή, που σε γενικές γραμμές έχει ξεχαστεί, αφορά μια μίνι περιπέτειά της με την Δικαιοσύνη στα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, την περίοδο δηλαδή που η 17 Νοέμβρη έκανε τα πρώτα και πιο χαρακτηριστικά της χτυπήματα. Η Γώγου μόλις είχε αρχίσει να κατοχυρώνεται ως μια καλλιτέχνις που έκανε στρατευμένη πολιτικά τέχνη. Το «Βαρύ Πεπόνι» του 1977 και η «Παραγγελιά» του 1980 (μια ταινία για την ιστορία του Νίκου Κοεμτζή), οι δυο τελευταίες ταινίες της ήταν κάτι παραπάνω από δυο απλές κινηματογραφικές συμμετοχές: υπήρξαν ξεκάθαρη πολιτική θέση. Τότε ήταν, το 1980, που η Γώγου κατηγορήθηκε ως μέλος της 17 Νοέμβρη.

Υπερασπίζομαι την Αναρχία/Κατερίνα Γώγου

Ένα βράδυ του 1980, η 17 Νοέμβρη πραγματοποίησε το τρίτο της ένοπλο χτύπημα. Επρόκειτο για την εκτέλεση του υποδιοικητή των ΜΑΤ, Παντελή Πέτρου και του οδηγού του, Σωτήρη Σταμούλη. Και οι δυο εκτελέστηκαν μέσα στο αμάξι όπου και «γαζώθηκαν» στις σφαίρες από τα μέλη της 17 Νοέμβρη.

Όταν η αστυνομία έφτασε στον τόπο του εγκλήματος, εκτός από τα δυο πτώματα, αντίκρισαν και τις προκηρύξεις της 17 Νοέμβρη μέσω των οποίων η τελευταία αναλάμβανε την ευθύνη για το χτύπημα.

Παρόντες ήταν και ορισμένοι αυτόπτες μάρτυρες των γεγονότων. Στις καταθέσεις τους στην αστυνομία, κάποιοι εξ΄αυτών δήλωσαν πως είδαν μια γυναίκα να φεύγει τρέχοντας από το σημείο μετά τους πυροβολισμούς. Η περιγραφή προσομοίαζε εντυπωσιακά στην Κατερίνα Γώγου. Ορισμένοι μάλιστα την κατονόμασαν: μίλησαν συγκεκριμένα για την Γώγου! Ήταν άλλωστε γνωστή από τις κινηματογραφικές της εμφανίσεις.

Μέσα στις επόμενες ώρες, η αστυνομία είχε μπουκάρει στο σπίτι και δίχως τη συγκατάθεσή της την είχε μεταφέρει στα κεντρικά της για ανάκριση – αυτές οι μέθοδοι υπήρχαν ακόμα, το χουντικό καθεστώς, και ειδικά μέσα σε μηχανισμούς όπως η αστυνομία, είχε αφήσει ισχυρή την παρακαταθήκη του.

Η Γώγου στάθηκε έμπρακτα στο πλευρό των αντιεξουσιαστών

Η Γώγου ανακρίθηκε για ώρες από την αστυνομία αλλά όσο επίπονη για την ίδια και αν ήταν η ανάκριση, δεν κατέστη δυνατό να στοιχειοθετηθεί κάποια κατηγορία. Τις πρώτες πρωινές ώρες αφέθηκε ελεύθερη και οι μαρτυρίες περί παρουσίας της στον τόπο της δολοφονίας μπήκαν στο συρτάρι.

Για πολλούς, η Γώγου έπεσε θύμα μιας μεγάλης ομοιότητας. Για άλλους ήταν μια κατασκευασμένη κατάσταση και οι μαρτυρίες ήταν «στημένες» για να μπορέσει η αστυνομία να χτίσει μια συνθήκη εκδίκησης απέναντι στην Γώγου με την οποία είχε ανοιχτούς λογαριασμούς από τα χρόνια της Χούντας.

Και φυσικά, υπάρχει και η τρίτη εκδοχή: η Γώγου ήταν όντως μέλος της 17 Νοέμβρη, γλύτωσε παρά τρίχα εκείνο το βράδυ και στη συνέχεια αποσύρθηκε για λόγους ασφάλειας, δεν αναμείχθηκε ποτέ ξανά με τέτοιες ενέργειες αφού ήταν πλέον στο στόχαστρο των Αρχών και το επόμενο λάθος θα ήταν καθοριστικό.

Κάθε πιθανή εκδοχή βέβαια είναι τμήμα μιας μεγάλης σεναριολογίας. Η αλήθεια δεν θα μαθευτεί μάλλον ποτέ. Και απλά ένας ακόμα αστικός μύθος θα μείνει να συνοδεύει την ταραχώδη και σύντομη ζωή της «μπέμπας» που έζησε μια μποέμικη ζωή στις αναρχικές καταλήψεις…

 Ποίημα: Υπερασπίζομαι την Αναρχία/Κατερίνα Γώγου

«Μη με σταματάς. Ονειρεύομαι.

Ζήσαμε σκυμμένοι αιώνες αδικίας.
Αιώνες μοναξιάς.
Τώρα μη. Μη με σταματάς.
Τώρα κι εδώ για πάντα και παντού.
Ονειρεύομαι ελευθερία.
Μέσα απ’ του καθένα
την πανέμορφη ιδιαιτερότητα
ν’ αποκαταστήσουμε
του Σύμπαντος την Αρμονία.

Ας παίξουμε. Η γνώση είναι χαρά.
Δεν είναι επιστράτευση απ’ τα σχολεία
Ονειρεύομαι γιατί αγαπώ.
Μεγάλα όνειρα στον ουρανό.
Εργάτες με δικά τους εργοστάσια
συμβάλουν στην παγκόσμια σοκολατοποιία.
Ονειρεύομαι γιατί ΞΕΡΩ και ΜΠΟΡΩ.

Οι τράπεζες γεννάνε τους «ληστές».
Οι φυλακές τους «τρομοκράτες»
Η μοναξιά τους «απροσάρμοστους».
Το προϊόν την «ανάγκη»
Τα σύνορα τους στρατούς
Όλα η ιδιοχτησία.
Βία γεννάει η Βία.
Μη ρωτάς. Μη με σταματάς.
Είναι τώρα ν’ αποκαταστήσουμε
του ηθικού δικαίου την υπέρτατη πράξη.

Να κάνουμε ποίημα τη Ζωή.
Και τη Ζωή πράξη.
Είναι ένα όνειρο που μπορώ μπορώ μπορώ
Σ’ ΑΓΑΠΩ
και δεν με σταματάς δεν ονειρεύομαι. Ζω.

Απλώνω τα χέρια
στον Ερωτά στην αλληλεγγύη
στην Ελευθερία.
Όσες φορές χρειαστεί κι απ’ την αρχή.
Υπερασπίζομαι την Αναρχία.»

===================== 

"O σιωπών δοκεί συναινείν"

5 ποιήματα για το φεγγάρι που αγαπάμε πολύ. Για παρέα σήμερα,

«Λίγες οι νύχτες με φεγγάρι που μ’ αρέσαν.

Τ’ αλφαβητάρι των άστρων που συλλαβίζεις

όπως το φέρνει ο κόπος της τελειωμένης μέρας

και βγάζεις άλλα νοήματα κι άλλες ελπίδες,

πιο καθαρά μπορείς να το διαβάσεις.

Τώρα που κάθομαι άνεργος και λογαριάζω

λίγα φεγγάρια απόμειναν στη μνήμη….

Σιωπές αγαπημένες της σελήνης…»

Του Γ. Σεφέρη από το ποίημα «Τελευταίος Σταθμός»

«Το φεγγάρι, το φεγγάρι

τόσο προσκολλημένο ήταν στο στήθος μου

στην κοιλιά, γι’αυτό δεν το κοιτάζω πια

το αποφεύγω, όπως και τον καθρέφτη.

Το φεγγάρι βγάζει τώρα

ένα χλωμό, υποτονικό φως

που μονότονα λούζει και θυμίζει

άλλες στιγμές όταν νύχτα με τη νύχτα

μεγάλωνε το δρεπάνι

μαζί με τον πόθο

μαζί με την ιδέα της πληρότητας. ...

Ξέρω πως λένε ψέματα οι εφημερίδες, γιατί γράψανε ότι σου ρίξανε στα πόδια. Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο Στόχος το νου σου ε;"

«Στο μυαλό είναι ο στόχος»

«Καμιά φορά ανοίγει η πόρτα σιγά σιγά και μπαίνεις...»

Η Κατερίνα Γώγου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 1 Ιουνίου 1940 και αυτοκτόνησε με χάπια και αλκοόλ στις 3 Οκτωβρίου 1993. Ξεκίνησε από μικρή καριέρα στην ηθοποιία αλλα αργότερα στράφηκε στην ποίηση. Είχε μια κόρη, την Μυρτώ.

Εργάστηκε από μικρή ηλικία σε παιδικούς θεατρικούς θιάσους και στον κινηματογράφο, κυρίως σε ταινίες της Φίνος Φιλμς.

Η ποιήτρια με τον οργισμένο στίχο, τους μελαγχολικούς συνειρμούς και τον αντισυμβατικό χαρακτήρα, άφησε το δικό της στίγμα στην ποίηση και σημάδεψε μία ολόκληρη εποχή ήττας και απογοήτευσης. Παρ' όλα αυτά, μέσα από τους σκοτεινούς στίχους της, διαφαίνεται η ομορφιά της αξιοπρέπειας, της αληλλεγγύης, του αγώνα για ένα καλύτερο μέλλον.

Ένα από τα πιο όμορφα ποιήματα της:

Κατερίνα Γώγου: Πάνω Κάτω η Πατησίων

1. Πάμε ομορφιά μου

2. Α, ρε σύντροφε (Μισθωτή Εργασία)

3. Ετων 9

4. Καμιά Φορά

5. Εμένα οι φίλοι μου

6. Με κόκκινο (Με το κεφάλι θρύψαλα)

7. Αν καμιά φορά

8. Οι εποχές θα με σκεπάσουν

9. Ριζά με λένε τώρα

10. Για την αποκατάσταση του μαύρου (Άσπρη είναι)

11. Τώρα όλο πιο συχνά

12. Ο συγκεκριμενος άνθρωπος (Αυτός εκεί...)

13. Δεντρό ήμουνα

14. Θέλω να κουβεντιάσω

15. Η ζωη μας ειναι σουγιαδες

16. Εδω ή αλλου

17. Άσπρη είναι

18. Πώς με κοιτάζει έτσι

19. Θα 'ρθει καιρός

20. Δε μένει κανείς σ' αυτή την πόλη

Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κοεμτζής.

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Κατερίνα Γώγου - Πάει Αυτό Ήταν

Πάει Αυτό Ήταν

Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε
μέσα σε κίτρινους ανθρώπους
βρώμικα τζάμια
κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω
σαν εκείνη την ιτιούλα
που σού 'χα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα.
Κι ούτε που θα σε ξαναδώ.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ (ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΣΦΕΤΣΑΣ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ) (1o ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΦΕΣΤ. ΚΙΝΗΜ. ΘΕΣ / ΝΙΚΗΣ 1980) - (OST)

ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ ΤΟΥ Π.ΤΑΣΙΟΥ / ΑΚΟΥΜΕ ΤΗΝ Κ. ΓΩΓΟΥ ΣΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΤΡΙΑ ΚΛΙΚ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΚΑΙ ΙΔΙΩΝΥΜΟ

Παύλος Τάσιος, ένας «ακτινογράφος» της ελληνικής κοινωνίας

Ξεκίνησε από το μελόδραμα στα μέσα της δεκαετίας του 1960 («Φτωχολογιά», 1965 - «Παράνομοι πόθοι», 1966 - «Αντίζηλοι», 1968) και σιγά –σιγά μετεξελίχθηκε σε έναν από τους πιο χαρακτηριστικούς «εκπροσώπους» του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου των δυο επόμενων δεκαετιών.  Με ταινίες όπως το «Ναι μεν, αλλά…» (1972), το «Βαρύ πεπόνι» (1977),  η «Παραγγελιά» (1980) και το «Στίγμα» (1982) ο Παύλος Τάσιος αφουγκράστηκε την ελληνική κοινωνία της εποχής μέσα από ζητήματα που άπτονταν της καθημερινότητας. ...

Βγήκαν τα μαχαίρια και τα μυστριά στην ΕΛΑΣ

Γιατί μετά από τόσα χρόνια η ρηξικέλευθη περίπτωση της Κατερίνας Γώγου προκαλεί το ενδιαφέρον; Είναι ένα ποιητικό σύμβολο της πιο ζόρικης και αθώας εποχής των Εξαρχείων ή μια γυναίκα που χάθηκε μέσα της, καταλήγοντας ηττημένη και μόνη - είδωλο με το στανιό; Ένα ντοκιμαντέρ κι ένα CD με μελοποιημένα ποιήματά της που ετοιμάζονται αυτή την περίοδο είναι αφορμή να ξανακοιτάξουμε μια ζωή που ξεχώρισε. 
Σχετικό: Κατερίνα Γώγου | Απρόθυμο είδωλο 

Μια μεγάλη και αποκαλυπτική δικογραφία που περιέχει στοιχεία που αποδεικνύουν τη συμμετοχή υψηλόβαθμων στελεχών της Αστυνομίας σε σύγχρονο δουλεμπόριο και χρηματισμό σε υποθέσεις μεταναστών έχει γίνει η αφορμή να βγουν τα μαχαίρια στην ΕΛΑΣ, αλλά και το μυστρί της λάσπης. Όλοι κατηγορούν όλους, ονόματα εμφανίζονται ως πιθανά να περιέχονται στη δικογραφία και ένα ιδιότυπο ξεκαθάρισμα λογαριασμών εξελίσσεται με φόντο ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα διαφθοράς.

Η έρευνα ξεκίνησε το 2012 και, όπως έχει αποκαλύψει το koutipandoras.gr ακουμπά ανώτερους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ οι οποίοι ήταν βασικοί παράγοντες της λειτουργίας του κυκλώματος. Στη δικογραφία που χειρίζεται η Εισαγγελέας κατά της Διαφθοράς Πόπη Παπανδρέου, εμπεριέχονται στοιχεία από νόμιμες συνακροάσεις που «καίνε» Αξιωματικούς της ΕΛΑΣ αλλά και τουλάχιστον έναν της ΕΥΠ.

Πέρα από τη νομική διάσταση του θέματος αποδεικνύονται τρία πράγματα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

Σαν σήμερα έφυγε η Κατερίνα Γώγου: "Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος, τον νου σου, ε;" - Έρχεται το ιδιώνυμιο ρε...

Σχετικά: Κατερίνα Γώγου - 21 χρόνια από το θάνατό της

Σαν σήμερα έφυγε η Κατερίνα Γώγου, μια πραγματική καλλιτέχνις που αφουγκράστηκε και εξέφρασε τον καιρό της και έδωσε φωνή ως ασυμβίβαστη πνοή της εποχής της σε καταστάσεις που η κοινωνία προσπαθούσε να κρύψει κάτω απ' το χαλάκι.  Στην σύγχρονη Μεταπολεμική Ελλάδα στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών υπήρξαν άνθρωποι με διακρίσεις διεθνούς κύρους ακόμη και με βραβεία Νόμπελ. Η Κατερίνα Γώγου αν και δεν απέκτησε τέτοια βραβεία, έχει το βραβείο της αμφισβήτησης, της ανατροπής της εσωτερικής διαπάλης για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο αληθινή που θα σέβεται και θα εκφράζει τους πόθους, τα λάθη της, την ανθρωπιά της. Αυτό το βραβείο δίνεται καθημερινά από όλους όσους εμπνέονται από το έργο της και το χρησιμοποιούν ως ζωντανό εργαλείο ανάλυσης  κοινωνικών γεγονότων και συναισθημάτων και όχι ως μια στείρα αναπαραγωγή. ...

Κατερίνα Γώγου - Πάει αυτό ήταν... (ΙΔΙΩΝΥΜΟ)

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Κάθε μερα καθαρίζω πατάτες κάθε μέρα καθαρίζω πατάτες...έχω χάσει την φαντασία μου κάθε μέρα καθαρίζω πατάτες...

"Η μοναξιά...η μοναξιά μας, λέω... Για τη δική μας λέω...

Είναι τσεκούρι στα χέρια μας, που πάνω από τα κεφάλια σας γυρίζει γυρίζει γυρίζει γυρίζει..."

"θα τον αλλάξουμε τον κόσμο Μαρία...παρόλα αυτα..."

Αθάνατη Κατερίνα Γώγου !!!

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Κατερίνα Γώγου - 18 χρόνια από το θάνατό της

Σαν σήμερα έφυγε η Κατερίνα Γώγου, μια πραγματική καλλιτέχνις που αφουγκράστηκε και εξέφρασε τον καιρό της και έδωσε φωνή ως ασυμβίβαστη πνοή της εποχής της σε καταστάσεις που η κοινωνία προσπαθούσε να κρύψει κάτω απ' το χαλάκι.  Στην σύγχρονη Μεταπολεμική Ελλάδα στο χώρο των γραμμάτων και των τεχνών υπήρξαν άνθρωποι με διακρίσεις διεθνούς κύρους ακόμη και με βραβεία Νόμπελ. Η Κατερίνα Γώγου αν και δεν απέκτησε τέτοια βραβεία, έχει το βραβείο της αμφισβήτησης, της ανατροπής της εσωτερικής διαπάλης για μια κοινωνία πιο ανθρώπινη, πιο αληθινή που θα σέβεται και θα εκφράζει τους πόθους, τα λάθη της, την ανθρωπιά της. Αυτό το βραβείο δίνεται καθημερινά από όλους όσους εμπνέονται από το έργο της και το χρησιμοποιούν ως ζωντανό εργαλείο ανάλυσης  κοινωνικών γεγονότων και συναισθημάτων και όχι ως μια στείρα αναπαραγωγή. ...

Νεκρός βρέθηκε στο Μοναστηράκι ο Νίκος Κοεμτζής

 
Σχετικό:Παραγγελιά - στο μυαλό είναι ο στόχος... και η συγκλονιστική εξομολόγηση του Νίκου Κοεμτζή

Νεκρός βρέθηκε λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι, στο Μοναστηράκι, ο Νίκος Κοεμτζής. Ήταν πεσμένος για περισσότερες από δύο ώρες στο πεζοδρόμιο, ώσπου κάποιοι διερχόμενοι ειδοποίησαν ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ, το οποίο τον μετέφερε στην Πολυκλινική Αθηνών, όπου διαπιστώθηκε ο θάνατός του.

Ο άνθρωπος, που το 1973 μαχαίρωσε τρεις αστυνομικούς, επάνω στην περίφημη «παραγγελιά» του αδερφού του, στο νυχτερινό κέντρο «Νεράιδα», και καταδικάσθηκε τρις εις θάνατο και οχτώ φορές ισόβια, για ανθρωποκτονίες από πρόθεση, έφυγε στα 74 του χρόνια και ο θάνατός του αποδίδεται σε παθολογικά αίτια.

Προανάκριση διενεργεί το αστυνομικό τμήμα Ακροπόλεως.  

Λίγα λόγια για τον Νίκο Κοεμτζή:

Διάσημα παιδιά της αριστεράς! Τι απέγιναν τα οργισμένα νιάτα της επανάστασης; (Για ποια Αριστερά μιλάμε;)

Ποια Αριστερά;

Γράφει και συνθέτει κείμενα ο Προβοκάτορας

Σε μια παραζάλη στοχασμού έψαξα και βρήκα τον τίτλο (σχετικό), έχουν γραφεί και ξαναγραφτεί τα ίδια και τα ίδια, παραθέτω κάποια κείμενα από αυτά από τις πηγές τους (με την επιφύλαξη πάντα των αρχικών αναδημοσιεύσεων)

Μια ανάλυση - πρόλογο, Του ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ*

Ελευθεροτυπία, Πέμπτη 20 Μαΐου 2010

Για ποια Αριστερά μιλάμε;

* Πού πάει η Αριστερά; Αυτό το ερώτημα είναι εξαιρετικά καίριο. Γιατί ο τρόπος με τον οποίο θα αντιδράσει η ελληνική κοινωνία στο καταστροφικό πείραμα που υφίσταται, θα εξαρτηθεί από την αυριανή Αριστερά. Πειραματιστές και πειραματόζωα προσβλέπουν σ' αυτήν.

* Η σημερινή Αριστερά είναι μια εκβιασμένη μεταπολεμική κατασκευή των επιτελών της που όλο ξεκόβει από τις ανάγκες της κοινωνίας και όλο προσαρμόζεται με το αζημίωτο στις απαιτήσεις του εξουσιαστικού συστήματος. Και επειδή το πολιτικό σύστημα δεν μπορεί πια να αντέξει το ευεργετικό «εμβόλιο» μιας πραγματικά αριστερής πολιτικής, οι επιτελείς της Αριστεράς, αντί να χάσουν το σύστημα, προτιμούν να ναρκώσουν την κοινωνία.

* Από τον Δεκέμβρη του 2008 το πολιτικό παιχνίδι έχει κατέβει οριστικά στο επίπεδο της κοινωνικής βάσης. Στα πεδία των «αγορών» τα δίκτυα της γραφειοκρατίας, σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, εκστρατεύουν ενάντια στις κοινωνίες. Οι συγκρούσεις της πολιτικής σκηνής διατηρούνται ως θέατρο στο πλαίσιο του Τηλεοπτικού Κοινοβουλίου, ενώ στην κοινωνική βάση η πραγματική σύγκρουση έχει ήδη αρχίσει.

* Μιλάμε εξ άλλου για την Αριστερά μιας κοινωνίας που από υλικοτεχνική άποψη έχει ήδη φτάσει σε συνθήκες κομμουνισμού και οι εξουσιαστικοί θεσμοί την κρατούν ακόμα σε συνθήκες λιμοκτονίας και αλληλοεξόντωσης. Η σημερινή Αριστερά των επιτελείων, είτε με την ενότητα είτε με την καθαρότητα, συμβάλλει στην αλληλοεξόντωση αλλά ευτυχώς δεν έχει καμιά ελπίδα να επιβιώσει. Και άλλωστε στο ανούσιο θέατρο της πολιτικής σκηνής έχει πέσει κιόλας η αυλαία.

* Δεν μένει λοιπόν παρά η Αριστερά της κοινωνικής βάσης. Θα αποτινάξει τους δικούς της εξουσιαστικούς θεσμούς. Θα διαλύσει ξεπεσμένα και ανυπόληπτα επιτελεία της. Θα συγκροτηθεί από την αρχή, μέσα από μια σκληρή ιδεολογική σύγκρουση, σε μια νέα πραγματικά συνεκτική μορφή οργάνωσης, χωρίς ιεραρχία, χωρίς αυθεντίες. Αυτός είναι ο δρόμος της πολιτιστικής αλλαγής που αναπόφευκτα θα πάρει η Αριστερά και η κοινωνία.

*  Αρχιτέκτονας www.critici.gr

Εμείς γι’ αλλού κινήσαμε γι’ αλλού…

Παραγγελιά - στο μυαλό είναι ο στόχος... και η συγκλονιστική εξομολόγηση του Νίκου Κοεμτζή

Το ζεϊμπέκικο είναι κλειστός χορός, με οδύνη και εσωτερικότητα. Δεν απευθύνεται στους άλλους. Ο χορευτής δεν επικοινωνεί με το περιβάλλον. Περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό του, τον οποίο τοποθετεί στο κέντρο του κόσμου. Για πάρτη του καίγεται, για πάρτη του πονάει και δεν επιζητεί οίκτο από τους γύρω. Τα ψαλίδια, τα τινάγματα, οι ισορροπίες στο ένα πόδι είναι για τα πανηγύρια. Το πολύ να χτυπήσει το δάπεδο με το χέρι «ν' ανοίξει η γη να μπει».

(Ζεϊμπέκικο: "Ο μοναχικός θρήνος" - ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΧΑΡΙΤΟΠΟΥΛΟΣ)

Καταλυτική, η παρουσία της Κατερίνας Γώγου η οποία εμφανίζεται απαγγέλοντας τα ποιήματά της χορεύοντας, κλαίγοντας, φωνάζοντας. Στα ποιήματά της αφουγκράζεται την πραγματικότητα γύρω της και παίρνει ξεκάθαρη πολιτική θέση: «Ξέρω πως ποτέ δε σημαδεύουνε στα πόδια. Στο μυαλό είναι ο στόχος…». Ποιήματα που δυστυχώς μπορούν να είναι διαχρονικά όσο υπάρχει οποιουδήποτε είδους περιθώριο. Ποιήματα που ελάχιστοι έχουν σκεφτεί μέχρι σήμερα να αναλύσουν:

«…Κι όταν σφίγγει το αίμα της και δεν κρατάει άλλο

που ξεπουλάν τη φάρα της

χορεύει στα τραπέζια ξυπόλυτη ζεϊμπέκικο

κρατώντας στα μπλαβιασμένα χέρια της ένα καλά ακονισμένο τσεκούρι

Η ΜΟΝΑΞΙΑ,Η ΜΟΝΑΞΙΑ ΜΑΣ ΛΕΩ,ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΛΕΩ,ΕΙΝΑΙ ΤΣΕΚΟΥΡΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

ΠΟΥ ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ ΣΑΣ,ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΥΡΙΖΕΙ ΓΥΡΙΖΕΙ…»

 Με μια ιδιόχειρη αφιέρωση στη πρώτη σελίδα του βιβλίου του: "Το μακρύ ζεϊμπέκικο" ήρθα μετά από πολύωρη συνάντηση στην οδό Ανδριανού, έξω από το σταθμό  του ηλεκτρικού στο Μοναστηράκι, ένα από τα καθιερωμένα πια Σαββατοκύριακα του Νίκου Κοεμτζή.

Από τότε (30-11-08) πέρασε  αρκετός χρόνος χωρίς μια ανάρτηση, έστω μια μικρή αναφορά. Το δίλημμα μεγάλο και βασανιστικό. Πως να ξεπεράσεις τρεις φόνους και επτά τραυματισμούς και να αναδείξεις πίσω από όλα αυτά τον άνθρωπο Νίκο. Έναν συμπαθέστατο  άνθρωπο που η θεά τύχη του έταξε 23 χρόνια στα κάγκελα.

Δύσκολο θέμα. Γράφτηκαν πολλά για τον Νίκο,  από τραγούδια έως και ταινία έγινε η ζωή του. Είναι για πρώτη φορά που το έγκλημα φαντάζει να έχει έστω μια υποκειμενική δικαιολογία και το αίμα μία αλλιώτικη ιστορία από το παρελθόν.

Ο σεβασμός στους νεκρούς και τα συλλυπητήρια στις οικογένειές τους θεωρούνται αυτονόητα.
Η ιστορία όμως του Νίκου έχει τη δική της μοναδική διαδρομή και η ίδια η ζωή του είναι από μόνη της ένα τραγικό δράμα που η "μοίρα"  (ίσως να ήταν και μία κακή σύμπτωση) θέλησε να του παίξει από μικρό παιδί.

Από τις πρώτες γραμμές του βιβλίου σε συνεπαίρνει η επιθυμία του να ΜΗΝ φτάσεις στο τέλος. Η κάθε του σελίδα είναι μία γνωστή εικόνα που σε πάει πίσω σε δύσκολα χρόνια. "...Μια συγκλονιστική μαρτυρία γραμμένη από τον ίδιο στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων της δοκιμασίας, που ρίχνει φως σε αυτό που υποκριτικά αρνείται η κοινωνία να δει: τη σκοτεινή πλευρά της."

Η WEBTV Channel114news σχεδιάζει ένα αφιέρωμα για τη ζωή του. Ο συγγραφέας Σωτήρης Γλυκοφρύδης θα επιμεληθεί την εκπομπή "Με στοχασμό στην ελεύθερη σκέψη".

Προς το παρόν επιλέξαμε να φωτίσουμε κάποια μέρη από τη ζωή του Νίκου μέσα από μία αναζήτηση στο διαδίκτυο. (συνεχίζεται παρακάτω...)

Νάσος

 Παραγγελιά - στο μυαλό είναι ο στόχος :