Νίκος Μπελογιάννης | Μην καρτεράτε να λυγίσουμε
Αφιέρωμα στον ήρωα Νίκο Μπελογιάννη (1915-1952). Τραγούδι: Μην καρτεράτε να λυγίσουμε. Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος, Στίχοι/Ποίηση: Φώτης Αγγουλές.
Ομιλία/Έναρξη: Από την ταινία "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" του Ν.Τζίμα (1980).
Τα χαράματα της Κυριακής 30 Μάρτη 1952, πριν την αυγή, στις 4.10′ το πρωί κάτω από το φως των προβολέων, οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος της αμερικανοκρατίας εκτελούν τον κομμουνιστή αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη μαζί με τρεις ακόμα από τους συγκατηγορούμενούς του, τους Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Νίκο Καλούμενο.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, αμέσως μετά την ιστορική απολογία του, η σύντροφός του Έλλη Παππά του δίνει ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Το κρατάει με ένα χαμόγελο. Ο φακός του Δήμου Σακελλαρίου αιχμαλωτίζει τη στιγμή, η φωτογραφία κάνει το γύρο του κόσμου.
Παγκόσμια η ευαισθητοποίηση και οι εκκλήσεις για την αποτροπή του εγκλήματος. Ο μεγάλος ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο ενώνει τη φωνή του με όσους ζητούν να σωθεί η ζωή του, να μη γίνει αυτή η κρατική δολοφονία. Αφιερώνει μάλιστα στον Νίκο Μπελογιάννη ένα σκίτσο του που σηματοδοτεί πλέον τη διεθνή καμπάνια για να σωθεί «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
Το σκίτσο αυτό, μαζί με τη φωτογραφία, ταξίδεψε στο χώρο και στο χρόνο. Έγινε εξώφυλλο βιβλίων, πίνακας, τραγούδι, ποίημα, ταινία.
Το τραγούδι «Ο Μπελογιάννης ζει», σε στίχους Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή, τραγουδήθηκε έκτοτε σε πολλές εκδοχές. (Στη συγκλονιστικότερη κατά τη γνώμη μας εκτέλεση το ακούγαμε από τον γνωστό ηθοποιό Ηλία Λογοθέτη, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης στο αντάρτικο «Λημέρι» του Πάνου Τζαβέλλα που μεσουρανούσε τότε παράλληλα με το «Ταμπούρι».)
Στην πλήρη τους εκδοχή, οι στίχοι είναι οι παρακάτω:
Αφιέρωμα στον ήρωα Νίκο Μπελογιάννη (1915-1952). Τραγούδι: Μην καρτεράτε να λυγίσουμε. Μουσική: Θωμάς Μπακαλάκος, Στίχοι/Ποίηση: Φώτης Αγγουλές.
Ομιλία/Έναρξη: Από την ταινία "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" του Ν.Τζίμα (1980).
Κι εφέτος η πρωτοχρονιά στη φυλακή με βρίσκει
κι άδειο κανίσκι ειν' η καρδιά και μαύροι γύρω μου ίσκιοι.
Κι έτσι καθώς σε σκέφτομαι χαρά που μού 'χεις λείψει
μου σιγοτραγουδά η βροχή του σύννεφου τη θλίψη.
Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή
μητ' όσο στην κακοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι
έχουμε τη ζωή πολύ, πάρα πολύ αγαπήσει.
Γράφει ο kokkiniotis
Τα χαράματα της Κυριακής 30 Μάρτη 1952, πριν την αυγή, στις 4.10′ το πρωί κάτω από το φως των προβολέων, οι σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος της αμερικανοκρατίας εκτελούν τον κομμουνιστή αγωνιστή Νίκο Μπελογιάννη μαζί με τρεις ακόμα από τους συγκατηγορούμενούς του, τους Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη και Νίκο Καλούμενο.
Κατά τη διάρκεια της δίκης, αμέσως μετά την ιστορική απολογία του, η σύντροφός του Έλλη Παππά του δίνει ένα κόκκινο γαρύφαλλο. Το κρατάει με ένα χαμόγελο. Ο φακός του Δήμου Σακελλαρίου αιχμαλωτίζει τη στιγμή, η φωτογραφία κάνει το γύρο του κόσμου.Παγκόσμια η ευαισθητοποίηση και οι εκκλήσεις για την αποτροπή του εγκλήματος. Ο μεγάλος ζωγράφος Πάμπλο Πικάσο ενώνει τη φωνή του με όσους ζητούν να σωθεί η ζωή του, να μη γίνει αυτή η κρατική δολοφονία. Αφιερώνει μάλιστα στον Νίκο Μπελογιάννη ένα σκίτσο του που σηματοδοτεί πλέον τη διεθνή καμπάνια για να σωθεί «ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».
Το σκίτσο αυτό, μαζί με τη φωτογραφία, ταξίδεψε στο χώρο και στο χρόνο. Έγινε εξώφυλλο βιβλίων, πίνακας, τραγούδι, ποίημα, ταινία.
Το τραγούδι «Ο Μπελογιάννης ζει», σε στίχους Δημήτρη Ραβάνη – Ρεντή, τραγουδήθηκε έκτοτε σε πολλές εκδοχές. (Στη συγκλονιστικότερη κατά τη γνώμη μας εκτέλεση το ακούγαμε από τον γνωστό ηθοποιό Ηλία Λογοθέτη, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης στο αντάρτικο «Λημέρι» του Πάνου Τζαβέλλα που μεσουρανούσε τότε παράλληλα με το «Ταμπούρι».)
Στην πλήρη τους εκδοχή, οι στίχοι είναι οι παρακάτω:
