28η Οκτωβρίου: και αν λέγαμε «ΝΑΙ»; Αυτή είναι η 28η Οκτωβρίου

Μερικές σκέψεις του Χατζιδάκι, αλλά και του Ζαχαριάδη, για την εθνική επέτειο και δεκάδες αναπάντητα ερωτήματα για την πραγματική σημασία του αντιφασιστικού αγώνα από το 1940 μέχρι σήμερα, στα οποία η ομάδα δημιουργών του ντοκιμαντέρ ΦΑΣΙΣΜΟΣ Α.Ε. επιχειρεί να δώσει απαντήσεις με ένα νέο εγχείρημα. 

 

«Στις 28 Οκτωβρίου με κάθε είδους εκδήλωση, αγωνιστείτε για το εθνικό ξεκίνημα»
ΕΑΜ

Του Αρη Χατζηστεφάνου

«Γιατί είπε το “ΟΧΙ” ο Μεταξάς, αφού θαύμαζε τον άξονα και κυβερνούσε με τον τρόπο του χιτλερικού εθνικοσοσιαλισμού;» αναρωτιόταν ο Μάνος Χατζιδάκις, σε μια από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές. Και ύστερα από μερικά δευτερόλεπτα έδινε μόνος του την απάντηση: «Αυτά είναι λίγο πολύ γνωστά… Oι πιέσεις, οι Αγγλοι, τα ανάκτορα κτλ. Μπορεί κανείς να ερωτηθεί και αν λέγαμε ΝΑΙ; Πάλι στα ίδια θα ήμασταν. Ενα-δυο χρόνια υπό συμμαχική επιστασία –μήπως δεν είμαστε πέντε και δέκα χρόνια κάτω από αυτούς;– κι ύστερα μες στη συμμαχία και τέλος στην ευρωπαϊκή κοινότητα».
Ο ανυπόμονος ακροατής ίσως να διέκρινε στα λόγια του μεγάλου μουσικοσυνθέτη μια αντεστραμμένη θεωρία των δύο άκρων, όπου η καταδίκη των συμμάχων μπορεί να οδηγήσει και σε μια επικίνδυνη ηθική απενοχοποίηση όσων συνεργάστηκαν με τους κατακτητές –σαν αυτή που επιχειρούν εδώ και δεκαετίες οι γνωστοί αναθεωρητές της ελληνικής και ευρωπαϊκής ιστορίας. ...

Ξαρχάκος - Φθινοπωρινός δρόμος ( ορχηστρικό )

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Σαν σήμερα απελευθερώνεται η χώρα μας από τους Γερμανούς [Βίντεο]

Λίγες ημέρες μετά την απελευθέρωση από τους Ναζί έρχεται η ώρα του εμφυλίου – 

Η Ελλάδα ίσως αποτελεί την μόνη χώρα παγκοσμίως που οδηγήθηκε σε μία τόσο βίαιη μετάβαση.

Ντοκουμέντο από τον Φίνο."12 Οκτωβρίου 1944: Απελευθέρωση της Αθήνας" (Χωρίς Ήχο)

12 Οκτωβρίου 1944 απελευθερώνεται από τους Γερμανούς, 12 Οκτωβρίου 1949 τελειώνει και τυπικά ο Εμφύλιος πόλεμος με την ανακοίνωση του Δημοκρατικού Στρατού ότι προχωρά σε κατάπαυση του πυρός.
Η εβδομάδα από τις 12 έως τις 19 Οκτωβρίου 1944 ήταν μια από τις πιο σημαντικές στον 20ο αιώνα σε επίπεδο συμβολισμού αλλά και γεγονότων.
Στις 12 Οκτωβρίου τα γερμανικά στρατεύματα ξεκινούν την αποχώρησή τους από την Αθήνα. ...

“... δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι...” Che Guevara

 Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος

 «Υπήρξε από τους πιο οικείους, από τους πιο θαυμαστούς, από τους πιο αγαπητούς, και, δίχως αμφιβολία, ο πιο εξαίρετος από τους επαναστάτες συντρόφους μας (...).
                   
 Ξεχείλιζε από ένα βαθύ πνεύμα μίσους και περιφρόνησης προς τον ιμπεριαλισμό (...).

Ικανός αρχηγός, αυθεντία, δεξιοτέχνης του επαναστατικού πολέμου. Κι όμως, με τον ηρωικό και δοξασμένο θάνατό του, κάποιοι επιχειρούν να αρνηθούν την ισχύ ή την αξία των αντιλήψεων και των αντάρτικων ιδεών του. Μπορεί να πεθάνει ο δεξιοτέχνης, κύρια όταν η τέχνη του είναι τόσο επικίνδυνη όσο η επαναστατική πάλη, αλλά εκείνο που με κανέναν τρόπο δε θα πεθάνει είναι η τέχνη στην οποία αφιέρωσε τη ζωή του και την ευφυΐα του (...).

    
Επέδρασε σημαντικά στη στάση του η αντίληψη ότι...

οι άνθρωποι έχουν μια σχετική αξία στην ιστορία, η ιδέα ότι δεν ηττάται η υπόθεση όταν πεθαίνουν οι άνθρωποι, και ότι η ακατάσχετη πορεία της ιστορίας δε σταματά, ούτε θα σταματήσει με το χαμό των αρχηγών(...).

  
Άνθρωποι σαν κι αυτόν είναι ικανοί, με το παράδειγμά τους, να συμβάλουν στην εμφάνιση άλλων που να τους μοιάζουν (...)».

    Με αυτά τα λόγια αποχαιρετούσε ο Φιντέλ Κάστρο, στον επικήδειο που εκφώνησε στην Πλατεία της Επανάστασης, στην Αβάνα, στις 18 Οκτώβρη 1967, τον Ερνέστο Γκεβάρα. Τον Τσε.

  

Σαν σήμερα πριν από 47 χρόνια, στις 8 προς 9 Οκτώβρη του 1967, ο κομαντάντε Τσε Γκεβάρα περνούσε στο πάνθεον των «αθανάτων» της Ιστορίας του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. «Έφυγε» χτυπημένος από δυο σφαίρες στο σβέρκο, πισώπλατα, αφού οι δολοφόνοι του, αν και αιχμάλωτος, δεν είχαν το κουράγιο να τον κοιτούν στα μάτια ούτε καν τη στιγμή που τον εκτελούσαν.

  

    Όση, όμως, προσπάθεια κι αν κατέβαλαν, όσο μελάνι κι αν έχυσαν, όποια προβοκάτσια κι αν έστησαν, ό,τι κι αν σκόπευαν με τη δολοφονία του, τον Τσε ποτέ δεν κατάφεραν να τον βγάλουν απ' τη μέση.

  

    Το έγκλημα, αντί να σβήσει τα ίχνη αυτού του ασθματικού γιατρού από την Αργεντινή, μετατράπηκε σε βαθιά, σε ζωογόνα και ελπιδοφόρα ανάσα για τους αδικημένους, για τους λαούς όλου του κόσμου.

  

    Ο Τσε σχεδόν μισό αιώνα μετά τη δολοφονία του συνεχίζει να «ζει»! Και ίσως η εξήγηση αυτής της «αθανασίας» να είναι εκείνη που έδωσε ο Ζαν Πωλ Σαρτρ: «Ο Τσε Γκεβάρα είναι ένας από τους μεγάλους μύθους αυτού του αιώνα. Η ζωή του - έλεγε ο Σαρτρ - είναι η ιστορία του πληρέστερου ανθρώπου της εποχής μας».

Ποιος ήταν ο Τσε;

Το χρονικό της δολοφονίας του Ιωάννη Καποδίστρια (27 Σεπτεμβρίου 1831)

Ο Κόμης Ιωάννης Καποδίστριας(10/02/1776-09/10/1831) από διπλωμάτης και πολιτικός επελέγη ως 1ος κυβερνήτης της Ελλάδας ενώ τελούσε υπό την προστασία των Μεγάλων Δυνάμεων και νωρίτερα υπουργός εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια με πολιτική παράδοση. Αναμείχθηκε νωρίς(1803) με την πολιτική ως γραμματέας της επικράτειας της Ιονίου Πολιτείας. Με την κατάληψη των Επτανήσων από τους Γάλλους αποσύρθηκε και εντάχθηκε στη ρωσική διπλωματική υπηρεσία.
Εκεί κατάφερε να αναδειχθεί σε υπουργό εξωτερικών της Ρωσικής Αυτοκρατορίας(1815-22), οπότε και υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της επανάστασης του 1821. Η Εθνική Συνέλευση της Τροιζήνας(14/04/1827) τον επέλεξε 1ο κυβερνήτη της Ελλάδας, θέση από την οποία ήρθε σε τριβή με τοπικούς αξιωματούχους με αποτέλεσμα την δολοφονία(το γιατί εδώ δείτε) του (09/10/1831) στο Ναύπλιο από τον αδελφό και τον γιο του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, σε αντίποινα της φυλάκισης του τελευταίου. Ως κυβερνήτης προώθησε σημαντικές μεταρρυθμίσεις για την ανόρθωση της κρατικής μηχανής και τη θέσπιση νομικού πλαισίου, απαραίτητου για την εγκαθίδρυση της τάξης. Αναδιοργάνωσε τις ένοπλες δυνάμεις υπό ενιαία διοίκηση.
Στη Μηχανή του Χρόνου, με το Χρίστο Βασιλόπουλο, παρουσιάστηκε το αφιέρωμα για τον Ιωάννη Καποδιστρια .
Μπορείτε να δείτε και τα δυο μέρη:

Δυο φορές ξένος - Συνθήκη της Λωζάνης

«Δυο φορές ξένος»: Ο ξεριζωμός Ελλήνων και Τούρκων στο Γαλλικό Ινστιτούτο

Σχετικό 1. : Συγκλονιστική μαρτυρία 92χρονης Ελληνίδας από τη Σμύρνη: Μας έδιωξαν οι Τούρκοι και οι Ελληνες δεν μας ήθελαν [εικόνες - VIDEO]
Σχετικό  2. : "Ξεχασμένο" βίντεο από την καταστροφή της Σμύρνης! Συγκλονιστικό ντοκουμέντο... από τον ίδιο τον εγγονό του George Magarian και κινηματογραφιστή Robert Davidian.
 

Το ντοκιμαντέρ βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του δημοσιογράφου Μπρους Κλαρκ

Το ντοκιμαντέρ «Δυο φορές ξένος» εστιάζει στους διωγμούς των Βαλκανίων μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό, συνεντεύξεις με ιστορικούς και συγκλονιστικές προφορικές μαρτυρίες προσφύγων από την Ελλάδα και την Τουρκία

Μέσα από μαρτυρίες και σπάνιο αρχειακό υλικό, το ντοκιμαντέρ «Δυο φορές ξένος» εστιάζει στους διωγμούς των Βαλκανίων.

Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του δημοσιογράφου Μπρους Κλαρκ, το ντοκιμαντέρ «Δυο φορές ξένος» των Ανδρέα Αποστολίδη και Γιούρι Αβέρωφ εγκαινιάζει για το 2012 το πρόγραμμα προβολών του Cine Doc στο Γαλλικό Ινστιτούτο.

Το φιλμ προβάλλεται τη μεθεπόμενη Τετάρτη 11 Ιανουαρίου στο auditorium του Γαλλικού Ινστιτούτου που πλέον έχει γίνει το στέκι των προβολών του Cine Doc.

Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι περισσότεροι κάτοικοι των χωρών των  Βαλκανίων ζούσαν στην «πολυεθνική» Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία επέτρεπε σε Χριστιανούς, Μουσουλμάνος και Εβραίους να συμβιώνουν ειρηνικά. 

Ωστόσο, το 1924, αυτός ο κόσμος είχε πια καταρρεύσει. Περί τους 400.000 μουσουλμάνους εκδιώχθηκαν από την Ελλάδα, την ώρα που τουλάχιστον 1,2 εκατομμύρια έλληνες ορθόδοξοι αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στην Τουρκία. ...

Συγκλονιστική μαρτυρία 92χρονης Ελληνίδας από τη Σμύρνη: Μας έδιωξαν οι Τούρκοι και οι Ελληνες δεν μας ήθελαν [εικόνες - VIDEO]

Σχετικό: "Ξεχασμένο" βίντεο από την καταστροφή της Σμύρνης! Συγκλονιστικό ντοκουμέντο... από τον ίδιο τον εγγονό του George Magarian και κινηματογραφιστή Robert Davidian.

 

Η 92χρονη Κατίνα από τη Μικρά Ασία δεν βρίσκεται πλέον εν ζωή. Πριν πεθάνει, όμως, άφησε ως παρακαταθήκη στα δισέγγονά της και μέσω της σελίδας της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, την ιστορία της ζωής της – τουτέστιν την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Με μια ανόθευτη και άκρως συγκινητική αφήγηση, εξιστορεί τα πάθη τα Μικρασιατών.
Από τους διωγμούς των Τούρκων, έως τη δύσκολη προσαρμογή στην Ελλάδα, τον ρατσισμό που
βίωσαν, αλλά και τον διπλό ξεριζωμό.
.
Αυτά είπε η 92χρονη γυναίκα:
.

Αλιέντε: Ένας πρόεδρος που πέθανε με τ΄ όπλο στο χέρι για τον λαό του - 11/09/1973

Η 11η Σεπτεμβρίου δεν είναι μαύρη επέτειος μόνο για τους Δίδυμους Πύργους. Την ίδια ημέρα το 1973 ο στρατηγός Αγκούστο Πινοσέτ μαζί με παραστρατιωτικές ομάδες εισέβαλε στο προεδρικό μέγαρο, έριξε τον Σαλβαδόρ Αλιέντε και οδήγησε τη Χιλή στα 17 πιο μαύρα χρόνια της ιστορίας της.

Η ιστορία λέει ότι ο Αλιέντε αυτοκτόνησε πριν τον συλλάβει ο στρατός του Πινοσέτ με ένα όπλο που λέγεται πως του είχε δωρίσει ο Φιντέλ Κάστρο. 



Ακολουθεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μαζικές εκτελέσεις, άγρια βασανιστήρια, συλλήψεις. 

Οδηγούσαν τους... αντιφρονούντες σε στάδιο του Σαντιάγο. Είτε τους εκτελούσαν είτε τους βασάνιζαν. 
Όσοι εκτελούνταν, τους έβαζαν σε αεροπλάνα και τους πετούσαν στη θάλασσα. Χιλιάδες δολοφονήθηκαν. Χιλιάδες εξαφανίστηκαν από προσώπου γης.

Το κείμενο από το www.americalatina.com.gr περιλαμβάνει και το τελευταίο διάγγελμά του:

08/09/1944: Εκτελείται από τους Γερμανούς η «Μπουμπουλίνα της Κατοχής», Λέλα Καραγιάννη (ΒΙΝΤΕΟ)

«Εκτελείται στο Χαϊδάρι Αθηνών από τους Γερμανούς η ηρωίδα της αντίστασης Λέλα Καραγιάννη, αρχηγός της μυστικής οργάνωσης «»ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ»». Μαζί της εκτελούνται, ακόμη 72 Έλληνες και Ελληνίδες.»

Mνήμες ΛΕΛΑ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗ

H μεγάλη ηρωίδα πολύτεκνη μητέρα της πραγματικής Eθνικής Aντίστασης.H δράση και η εκτέλεσή της όπως την περιέγραψε ο γυιός της Bύρων Kαραγιάννης

Ήταν Άνοιξη του 1941, όταν μετά από σκληρή πάλη έξι μηνών, έπεσαν τα μαύρα πέπλα του Ναζισμού και του Φασισμού πάνω στην γαλάζια μας χώρα… Ακολούθησαν σε λίγο: πείνα, βία, τρομοκρατία, εκτελέσεις, θάνατος. O λαός μας υπέφερε, δυστυχούσε και έμοιαζε να έχει χάσει κάθε ελπίδα.
Τότε άρχισε να γεννιέται, σε μερικές γενναίες και αδάμαστες ψυχές, η ανάγκη της αντίστασης, ανάγκη για την δημιουργία ομάδων από ψυχωμένους πατριώτες, που θα αναπτέρωναν το κλονισμένο φρόνημα του ελληνικού λαού και θα τον ωθούσαν σε πράξεις αντίστασης κατά των κατακτητών.
Με βαθιά συγκίνηση σας γνωρίζω ότι η πρώτη που οργάνωσε μια τέτοια ομάδα αντίστασης ήταν η αξέχαστη μάνα μας, η Λέλα Καραγιάννη. Είχε επτά παιδιά να φροντίσει, να θρέψει, να μεγαλώσει. Όμως ήταν τόση η αγάπη της για την πατρίδα που έβαλε την οικογένεια σε δεύτερη μοίρα. Υπεράνω όλων η Πατρίδα! Ακριβώς όπως δίδασκαν οι πρόγονοί μας.
Την οργάνωση ονόμασε «Μπουμπουλίνα» και την απετέλεσαν λίγοι στην αρχή, αποφασισμένοι πατριώτες, και τα μεγαλύτερα απ’ τα παιδιά της.
Άρχισε να προκαλεί σαμποτάζ σε βάρος των κατακτητών και ήρθε σε επαφή με το συμμαχικό Στρατηγείο Μέσης Ανατολής, όπου διεβίβαζε πληροφορίες για τις κινήσεις του εχθρού. Oι Γερμανοί προσπαθούσαν να την ανακαλύψουν, αλλά δεν το κατόρθωναν.
Και ενώ πια ροδοχάραζε η ελευθερία πάνω απ’ την τυραννισμένη χώρα, η Λέλα Καραγιάννη, ύστερα από προδοσία, συλλαμβάνεται μαζί με τα 5 μεγαλύτερα παιδιά της. Στα χέρια των Ες-Ες μαρτύρησε, αλλά δεν πτοήθηκε. Δεν απεκάλυψε κανένα συναγωνιστή ούτε όταν βρέθηκε μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα. Αντίθετα, βρήκε τον θάνατο, ψέλνοντας τον Εθνικό μας Ύμνο, τον ύμνο προς την Ελευθερία για την οποία θυσιάστηκε. ...

14 Αυγούστου 1954: Απόψε, που σκοτώνουν τον Πλουμπίδη…

Νικος Μπογιοπουλος 

   Φορούσε μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο. Ηταν ντυμένος λες και πήγαινε σε γιορτή. Γύρω στις 5 το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ο τόπος που είχε επιλεγεί ήταν η Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί. Περνώντας δίπλα από τους δημοσιογράφους, δεμένος ακόμα με τις χειροπέδες, κοντοστέκεται. Τους χαιρετά.
   «Γεια σας παιδιά. Μπράβο, όλο νιάτα βλέπω μπροστά μου. Σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία, να “στε πάντα καλά. Βλέπετε εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το Κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει».
   Λίγες ώρες αργότερα, οι εφημερίδες φέρνουν στην Αθήνα την είδηση: «Εξετελέσθη ζητωκραυγάζων υπέρ του ΚΚΕ, αντιμετώπισε με απόλυτον ψυχραιμίαν τας σφαίρας του αποσπάσματος (…) δεν εδέχθη ούτε να κοινωνήση, ούτε να του δέσουν τους οφθαλμούς του»…

Στην Ακρόπολη πριν 73 χρόνια: Η θυσία του στρατιώτη Κουκίδη και η ηρωική «αποκοτιά» των Γλέζου-Σάντα

Μια άγνωστη σε πολλούς ηρωική πράξη, στα χρόνια της γερμανικής κατοχής στη χώρα μας,

 είναι αυτή του πρώτου ίσως νεκρού της Εθνικής Αντίστασης, η θυσία του στρατιώτη Κώστα Κουκίδη.

Σχετικά: Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά συνάφεια για το ερώτημα Κουκίδης
Οταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής μπήκαν στην Αθήνα και ανέβηκαν στην Ακρόπολη, φρουρός ακόμη έστεκε εκεί για την ελληνική σημαία ο απλός φαντάρος Κώστας Κουκίδης. Μια ομάδα ναζί τον πλησίασε, κρατώντας τη σβάστικα στα χέρια τους. "Κατέβασε τη σημαία" του είπαν "και ανέβασε τη δική μας". Ο Κώστας δε γνώριζε τη γλώσσα τους, μα κατάλαβε. Εσφιξε τα δόντια, έλυσε το σχοινί και αργά άρχισε να κατεβάζει τη γαλανόλευκη. Υστερα κοντοστάθηκε για μια στιγμή, κάρφωσε τα μάτια του στο Γερμανό επικεφαλής και απότομα μ' ένα σάλτο βρέθηκε στο διπλανό βράχο, τυλίχτηκε με τη σημαία και ρίχτηκε στο κενό. Διακόσια μέτρα βάθος. ...

Ο ξεριζωμός και η γενοκτονία των Ποντίων

Η γενοκτονία των Ποντίων ( 1916 – 1923 ) 
με 353.000 νεκρούς αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες γενοκτονίες του αιώνα μας.

Τον Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου, ημέρα που ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα, ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923.
Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη.
Γιατί η ήττα του 1922, η «νέα τάξη πραγμάτων» που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά. Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.

Τι εννοούμε όμως με τον όρο «γενοκτονία»;
Πριν από τον όρο «Γενοκτονία» υπήρχε ο όρος «Εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας». Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. ...

Σαν σήμερα έφυγε ο Νίκος Γκάτσος

"Τον θεωρώ τον πιο σημαντικό άνθρωπο που γνώρισα στη ζωή μου, μετά τη μητέρα μου"

Με αυτές τις λίγες λέξεις σκιαγράφησε τον Νίκο Γκάτσο ο Μάνος Χατζιδάκις . Τα 18 χρόνια που δημιουργεί η πάροδος της βιολογικής απουσίας του Νίκου Γκάτσου (σαν σήμερα το 1992) προβάλλουν και αποκαλύπτουν  την σπουδαία του προσφορά στην ελληνική ποίηση και το ελληνικό τραγούδι.

Γιατί ο Ν. Γκάτσος  κατάφερε με ένα μοναδικό τρόπο να δημιουργήσει ένα αυτόνομο ποιητικό σύμπαν πάνω σε καθορισμένα εκ των προτέρων από τους συνθέτες μουσικά μέτρα. Ανάμεσα στα ποιητικής αισθητικής τραγούδια του Ν. Γκάτσου είναι τα «Αθανασία», «Η μικρή Ραλλού», «Αύριο πάλι», «Σ' έβλεπα στα μάτια», «Μάτια βουρκωμένα», «Παλικάρι στα Σφακιά», «Ο Γιάννης ο φονιάς», «Κοίτα με στα μάτια», «Μπουρνοβαλιά», «Η ενδεκάτη εντολή», «Κεμάλ» και «Περιμπανού». Τα περισσότερα από τα προαναφερθέντα τραγούδια είναι καρπός της συνεργασίας του με τον Μάνο Χατζιδάκι. Είναι γνωστή η καλλιτεχνική τους συμπόρευση - ο Χατζιδάκις βρήκε στον Γκάτσο τον Λόγο των τραγουδιών του.

Θεωρείται ως ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του ελληνικού ποιητικού υπερρεαλισμού. Ο ποιητής της συλλογής «Αμοργός», κορυφαίος στιχουργός της ελληνικής έντεχνης μουσικής, μεταφραστής, ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε στα Χάνια Φραγκόβρυσης – Ασέα – στις 8 Δεκεμβρίου 1911...

Ohio couple married 70 years die 15 hours apart - Συγκλονιστικό: Έζησαν_μαζί_70_χρόνια, «έφυγαν» με διαφορά 15 ωρών

Για 70 χρόνια έτρωγαν μαζί πρωινό. Κρατώντας, μάλιστα, ο ένας το χέρι του άλλου. Η μοίρα τους ήθελε μαζί στη ζωή, αλλά μαζί και στο θάνατο. Και έτσι μετά από 70 και πλέον χρόνια κοινού βίου, «έφυγαν» με διαφορά 15 ωρών.

Πρωταγωνιστές αυτής της συγκλονιστικής, αλλά και πολύ συγκινητικής ιστορίας, ένα ζευγάρι από το Οχάιο των ΗΠΑ.

Η Χέλεν Φέλουμλι και ο Κένεθ Φέλουμλι. Η 92χρονη άφησε την τελευταία της πνοή στις 12 Απριλίου, ο 91χρονος την ακολούθησε το επόμενο πρωί…

Τα οκτώ παιδιά του υπέροχου ζεύγους είπαν στα ΜΜΕ, που έφεραν στο φως την ιστορία των γονιών τους, ότι ήταν τόσο ερωτευμένοι που μετά την απώλεια της μητέρας τους περίμεναν να «φύγει» και ο πατέρας τους.

«Δεν ήθελε να ζήσει μόνος του, δίχως αυτήν», είπαν χαρακτηριστικά.

Σχεδόν 12 ώρες μετά το θάνατο της Χέλεν ο Κένεθ κοίταξε τα παιδιά του και τους είπε «η μαμά έφυγε..» Το πρόσωπό του μαύρισε και το επόμενο πρωί οι συγγενείς του τον βρήκαν νεκρό…

"Ξεχασμένο" βίντεο από την καταστροφή της Σμύρνης! Συγκλονιστικό ντοκουμέντο... από τον ίδιο τον εγγονό του George Magarian και κινηματογραφιστή Robert Davidian.

Βρέθηκε εκπληκτικό φιλμ ντοκουμέντο μετά από 86 χρόνια! Το φιλμ τράβηξε ο George Magarian, κατά την διάρκεια των γεγονότων της Σμύρνης...
Ο George Magarian, γεννημένος το 1895 σπούδασε στο "Αμερικανικό Κολλέγιο" στο Ικόνιο (Konya) της Τουρκίας. Αργότερα, διατέλεσε διευθυντής στο παράρτημα του Ικονίου της ΧΑΝ (Χριστιανική Αδελφότης Νέων) ή YMCA. Αν και η YMCA δεν είναι φιλανθρωπική οργάνωση, την περίοδο των γεγονότων στην Μικρά Ασία το 1922, οργάνωσε δομές ανακούφισης των θυμάτων της τραγωδίας αυτής...

Μυτιλινιά ακούσματα και χοροί - Χαιρετισμούς σε Άναξο και Σκουτάρο

http://dim-skout.les.sch.gr/?page_id=37

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821: Η προετοιμασία και οι μάχες του πρώτου έτους

Οι Έλληνες, αφού πλέον πείσθηκαν, μετά από τις επανειλημμένες επαναστάσεις, ότι οι ξένοι απέβλεπαν μόνο στα συμφέροντά τους και τους μεταχειρίζονταν σαν όργανα για τους σκοπούς τους, αποφάσισαν να επιδιώξουν την απελευθέρωσή τους με τις δικές τους δυνάμεις.
Την ιδέα αυτή στους υπόδουλους Έλληνες ενίσχυσαν και οι αγώνες των Σουλιωτών κατά του τυράννου των Ιωαννίνων, Αλή πασά.
Με την Φιλική Εταιρεία, η οποία μέχρι τις παραμονές του αγώνα είχε πάρει τεράστιες διαστάσεις, αριθμούσε δε μεταξύ των μελών της ό,τι εκλεκτό είχε να επιδείξει το Έθνος, άρχισε ζωηρότατη δραστηριοποίηση του Ελληνισμού. Επειδή, όμως, αν και είχε εξαπλωθεί παντού, η Εταιρεία ήταν ουσιαστικά ακέφαλη, οι ιδρυτές της αναγκάσθηκαν ν’ αναθέσουν την αρχηγία της σε άνθρωπο, ο οποίος ενέπνεε σεβασμό και εμπιστοσύνη.
Το 1819, στάλθηκε στην Αγία Πετρούπολη ο Εμμανουήλ Ξάνθος, ένας από τους τρεις ιδρυτές της, για να προσφέρει την αρχηγία στον υπουργό Εξωτερικών του Τσάρου της Ρωσίας, Ιωάννη Καποδίστρια,.
Η στιγμή, όμως, δεν ήταν κατάλληλη, επειδή στην Ισπανία είχε, πριν από λίγο, ξεσπάσει επανάσταση και οι διπλωμάτες της Ιερής Συμμαχίας ασχολούνταν με τη λήψη μέτρων για την καταστολή του φιλελεύθερου κινήματος, το οποίο ήταν απόρροια της Γαλλικής Επανάστασης του 1789. Έτσι, ο Καποδίστριας δεν δέχθηκε την αρχηγία της Φιλικής Εταιρείας, δηλώνοντας όμως ότι θα στηρίξει το εγχείρημα και ο ίδιος και ο Τσάρος
Τότε, ο Ξάνθος στράφηκε στον Αλέξανδρο Υψηλάντη, ο οποίος καταγόταν από φαναριώτικη οικογένεια. Ο παππούς του είχε χρηματίσει διερμηνέας της Πύλης και ηγεμόνας στην Βλαχία, ο δε πατέρας του είχε διοριστεί ηγεμόνας στη Μολδαβία, απ’ όπου αναγκάσθηκε να δραπετεύσει μαζί με την οικογένειά του στη Ρωσία, επειδή ο σουλτάνος τον υποπτεύθηκε ότι εξυπηρετούσε τα ρωσικά συμφέροντα. Ο ίδιος είχε διαπρέψει στους πολέμους της Ρωσίας κατά του Ναπολέοντα, στη μάχη δε της Λειψίας είχε χάσει το δεξί του χέρι. ...

Τιμόθεος Κιλίφης: «Ο κόσμος πρέπει να βγει σε μαζικές διαδηλώσεις» VIDEO

Δείτε τι έλεγε σε μια από τις τελευταίες συνεντεύξεις του όπου μιλούσε για ξεσηκωμό

Σήμερα μετά το μεσημέρι, "εκοιμήθη" ο γνωστός και αγαπητός ανά την Ορθοδοξία Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Κιλίφης, αδελφός της Ιεράς Μονής Πεντέλης.

Ευχόμαστε ο Άγιος Θεός να τον αναπαύσει μετά των δικαίων και αγίων Του!

Λίγα λόγια για τον πατέρα Τιμόθεο Κιλίφη

O Αρχιμανδρίτης Τιμόθεος Κιλίφης (Κατά κόσμον: Γεώργιος Κ. Κιλίφης), γεννήθηκε το 1928 στο Αίγιο.

Τελείωσε στην ίδια πόλη το οχτατάξιο γυμνάσιο (με καθυστέρηση δύο ετών, λόγω της γερμανικής κατοχής) το 1948.Στην Αθήνα το 1952 συνεργάστηκε και έγινε μέλος της Αδελφότητας Θεολόγων "Η Ζωή" και το 1960 της Αδελφότητας Θεολόγων "Ο Σωτήρ", απ' όπου αποχώρησε το 1972 κι εντάχθηκε ως μοναχός στην Ι. Μονή Πεντέλης.

Ήταν Αρχιμανδρίτης της ιδίας Ι. Μονής. Από πολλά χρόνια ασχολείται με την λογοτεχνία και τα γράμματα γενικότερα.

Για το πλούσιο συγγραφικό του έργο και την κοινωνική του δράση, του έχουν απονεμηθεί ...

Οι ρίζες του καρναβαλιού στην αρχαία Ελλάδα

Οι ρίζες των εθίμων του Καρναβαλιού εντοπίζονται στην αρχαία Ελλάδα και συγκεκριμένα στις Διονυσιακές εορτές όπως τα Ανθεστήρια, εορτές της Θράκης κτλ.

Ανθεστήρια: Αττική Διονυσιακή εορτή

Τα Ανθεστήρια ήταν ετήσια γιορτή της αναγέννησης της φύσης και γιορτή των νεκρών προς τιμή του Λιμναίου Διονύσου και του Xθόνιου Eρμή. Γίνονταν στην Aθήνα κατά τον μήνα Aνθεστηριώνα (τέλος Φεβρουαρίου – αρχές Μαρτίου) επί τρεις ημέρες. Tο όνομα της γιορτής πιθανολογείται από το ανθέω και το σχετίζουν με το έθιμο της δεύτερης μέρας των χοών να στεφανώνουν τα τρίχρονα αγόρια με λουλούδια.

Eπειδή τα Aνθεστήρια δεν ήταν γιορτή των λουλουδιών είχε υποστηριχθεί παλαιότερα η άποψη πως και το όνομα Aνθεστήρια της όλης γιορτής δε σχετίζεται με τα άνθη, αλλά με το ρήμα «αναθέσσασθαι» που σημαίνει την ανάκληση των ψυχών (όμως η συγκοπή της πρόθεσης ανά δεν είναι χαρακτήρας της ιωνικής διαλέκτου) και σχετίζουν την ετυμολογία με την τρίτη ημέρα της γιορτής που ήταν αφιερωμένη στις ψυχές των νεκρών.

Συνοπτικά τα δρώμενα των τριών ημερών των Ανθεστηρίων ήταν τα εξής:

Με αφορμή τα 90 χρόνια απ' την καταστροφή της Σμύρνης: ''Σμυρνέικο_Μινόρε'' 2012 - 2013

==========================
 "O σιωπών δοκεί συναινείν"