Έτοιμη να τινάξει στον αέρα την Ευρωζώνη η Ιταλία!

της Μαρίας Νεγρεπόντη – Δελιβάνη

Στην ΕΕ δεν σήμανε συναγερμός, ούτε για το πολύ υψηλό έλλειμμα της Ιταλίας, που υπερβαίνει το αντίστοιχο της Ελλάδας, όταν κρίθηκε απαραίτητη η είσοδός της στο ΔΝΤ, αλλά ούτε και για την στασιμότητα της οικονομίας της, που τροφοδοτεί υψηλή ανεργία και συνεχή αύξηση του χρέους της, ως ποσοστό στο ΑΕΠ. Αντιθέτως, ανέβηκε στο κόκκινο το θερμόμετρο του πανικού, με την είδηση ότι η Ιταλία ετοιμάζει ένα παράλληλο σύστημα πληρωμής, το Mini-BOT. Η ιταλική κυβέρνηση έσπευσε να υποβαθμίσει τη σημασία του, υποστηρίζοντας απλώς, και χωρίς άλλες επεξηγήσεις, ότι πρόκειται για μεθόδευση, που θα επιτρέψει την ταχύτερη πληρωμή του χρέους της. Το Mini-BOT, προοίμιο της εξόδου από το ευρώ;

Ωστόσο, οι λόγοι αυτής της ανησυχίας στους κόλπους της ΕΕ, που εκλαμβάνουν αυτό το σύστημα του Mini-BOT, ως έναρξη διαδικασίας για την έξοδο της Ιταλίας από την Ευρωζώνη, έχουν πολλαπλά στηρίγματα. Καταρχήν, η προσφυγή της χώρας σε Mini-BOT ετοιμάστηκε με απόλυτη μυστικότητα, εμφανίστηκε με χαμηλούς τόνους, αποφεύχθηκε η γνωστοποίηση των λεπτομερειών αυτής της επιλογής και το σπουδαιότερο, έτυχε γενικής αποδοχής, ακόμη και από τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Η μυστικότητα αυτή ερμηνεύεται από πολλούς ως προσπάθεια μη διαρροής του τελικού στόχου, μέχρι την ύστατη στιγμή, ώστε να μην υπάρξει μαζική και πανικόβλητη προσφυγή των πολιτών στις τράπεζες. Επιπλέον, οι ανησυχίες της ΕΕ δικαιολογούνται και από το γεγονός ότι αυτοί που τώρα απαρτίζουν την κυβέρνηση της Ιταλίας ουδόλως απόκρυψαν, προεκλογικά, ότι είναι εναντίον του ευρώ, ενώ η συνύπαρξή τους με αυτό στη συνέχεια ήταν εμφανώς συγκαταβατική.

Δηλαδή, ουσιαστικά, ουδέποτε παραιτήθηκαν από την αρχική τους πρόθεση να εγκαταλείψουν την Ευρωζώνη, την οποίαν αντιμετώπισαν ως προσωρινό «αναγκαίο κακό». Πέρα, όμως, από την επιλογή αυτή όσων τώρα κυβερνούν την Ιταλία, υπάρχουν για την περίπτωσή της και ορισμένες δυσκολίες, που κινδυνεύουν να εξελιχθούν σε αδιέξοδα αν η χώρα παραμείνει, τελικά, στην Ευρωζώνη.

Οι αξεπέραστες δυσκολίες της Ιταλίας ...

ΔΝΤ – Καταστρέψαμε την Ελλάδα για να σώσουμε τις τράπεζες!

Το ΔΝΤ ομολόγησε, πρόσφατα, ότι από κοινού με τους «αγαπητούς εταίρους μας», επέλεξε την Ελλάδα, ως σύγχρονη Ιφιγένεια, προκειμένου να σωθούν οι ευρωπαϊκές τράπεζες από βέβαιη καταστροφή. Η ομολογία αυτή έπεσε σαν βόμβα μεγατόνων, στις παραμονές των ευρωεκλογών. Ωστόσο, η τραγική αυτή πραγματικότητα ήταν, απολύτως, διαφανής από την πρώτη στιγμή της καταδίκης μας.

Μάλλον, όμως, ως ημιεπίσημη ανακοίνωση, μέχρι σήμερα, να ήταν ευκολότερο να υπαχθεί στην κατηγορία της συνωμοσιολογίας, από τους σοβαροφανείς εκείνους συμπατριώτες μας, που επιμένουν να υποστηρίζουν ότι για όλα όσα φρικτά μας συμβαίνουν, εδώ και δέκα περίπου χρόνια, φταίμε εμείς. Ενώ, αντιθέτως, κατά τους ίδιους σοβαροφανείς πάντοτε, ΔΝΤ και ΕΕ πασκίζουν να μας σώσουν, προσφέροντάς μας δισεκατομμύρια, από το υστέρημά τους, για να περνούμε καλά.

Πράγματι, και πριν από την επίσημη αυτή ομολογία του ΔΝΤ, και σχεδόν από την αρχή της ομηρίας μας από την τρόικα, σωρεία βιβλίων και άρθρων από οικονομολόγους Έλληνες και ξένους –εμού μη εξαιρουμένης– είδαν το φως της δημοσιότητας, με εμπεριστατωμένες αποδείξεις και εκτεταμένες αναφορές και αναλύσεις, σχετικά με το κατά συρροή αυτό έγκλημα εναντίον της Ελλάδας. ...

Η νέα παγκοσμιοποίηση έχει τα χρώματα της Κίνας*

Η νέα παγκοσμιοποίηση έχει τα χρώματα της Κίνας*

(η αναβίωση του νέου δρόμου του μεταξιού), 2018,

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

—————————————————————
Εισαγωγή

Η παγκοσμιοποίηση δυτικών προδιαγραφών, που κυριάρχησε στην υφήλιο επί περίπου πέντε δεκαετίες, δεν είναι πια μαζί μας. Τη χαριστική βολή τής την έδωσε η έναρξη και η εντατικοποίηση του εμπορικού πολέμου, που κηρύχτηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο, αρχικά εναντίον της Κίνας, αλλά δεν περιορίστηκε φυσικά σε αυτήν. Είναι ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι η Αμερική ήταν αυτή που
επέβαλε την παγκοσμιοποίηση στον υπόλοιπο κόσμο, με την πεποίθηση ότι τα
αποτελέσματά της θα την ευνοούσαν. Και η ίδια πάντοτε υπερδύναμη έθεσε τέλος σε αυτήν, όταν έκρινε ότι δεν την εξυπηρετούσε πια.

Δεν είναι διόλου εύκολη η απάντηση στο ερώτημα του εάν, πράγματι, και για πόσο χρονικό διάστημα η Αμερική ωφελήθηκε από την παγκοσμιοποίηση, όπως αρχικά το ήλπιζε. Οι σίγουρες, ωστόσο, γενικότερες συνέπειες της παγκοσμιοποίησης είναι ότι δημιούργησε ελάχιστους νικητές και αναρίθμητες στρατιές ηττημένων, ότι κορύφωσε τις κάθε μορφής ανισότητες, και ακόμη ότι μεταχειρίστηκε, από πολλές απόψεις, την εργασία ως «μαύρο πρόβατο», με αποτέλεσμα τη σημαντική πτώση του μεριδίου της στο ΑΕΠ. Ακόμη, στις σίγουρες θετικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης είναι και η διαπίστωση ότι η Κίνα, η Ινδία και σε μικρότερο βαθμό και άλλες αναδυόμενες οικονομίες, ωφελήθηκαν εξαιρετικά από την παγκοσμιοποίηση, ενώ χάρη σε αυτήν εκατομμύρια κατοίκων τους εξήλθαν από την απόλυτη φτώχεια.
Η εγκατάλειψη της, δυτικών προδιαγραφών, παγκοσμιοποίησης είναι το αποτέλεσμα της οργής πολυάριθμων κοινωνικό-οικονομικών ομάδων ως αντίδραση στα δυσμενή αποτελέσματά της εναντίον τους.
Οφείλεται, ακόμη, στη νομοτελειακή εναλλαγή της παγκοσμιοποίησης με το σύστημα του προστατευτισμού ή της αντι-παγκοσμιοποίησης που παρατηρείται κάθε 40 ή 50 χρόνια (Lenglet).
Παρότι, ανταποκρίνεται απολύτως στην πραγματικότητα η διαπίστωση ότι η «παγκοσμιοποίηση δυτικού τύπου έχει υποχωρήσει», δεν είναι όμως τα ίδιο και με αυτήν, που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πια καθεστώς παγκοσμιοποίησης
στην υφήλιο. Και τούτο, διότι ανατέλλει μια άλλη παγκοσμιοποίηση, με εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά σε σχέση με την απερχόμενη, που αυτή φέρει τα
χρώματα της Κίνας. ...

ΟΡΓΗ για τη δήλωση «καθηγήτριας» (!!!!!!!!) του Πανεπιστημίου Μακεδονίας ότι:

«Είναι μια ΦΑΝΤΑΣΙΩΣΗ » ότι «Η Μακεδονία ήταν, είναι και θα είναι ελληνική». Η……»διαπίστωση» αυτή (που γνωστοποιήθηκε από ΜΜΕ) ανήκει (όπως δημοσιοποιήθηκε και από όσο γνωρίζω δεν διαψεύστηκε) σε άτομο που φέρει το τίτλο …… «καθηγήτριας», που……..διδάσκει και που…..παραμένει στη θέση της (!!!!!!!!!) στο Πανεπιστήμιο ΠΑΜΑΚ, στο ίδιο αυτό Πανεπιστήμιο για το οποίο η υπογράφουσα ως Πρύτανης, έκανε μαζί με ολόκληρη την πόλη αγώνα για να γίνει ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ! (για να γίνει δηλαδή Πανεπιστήμιο, διότι φυσικά δεν διανοήθηκε ΤΟΤΕ ΚΑΝΕΙΣ να αμφισβητήσει την ελληνικότητα της Μακεδονίας).

ΠΟΥ ΦΘΑΣΑΜΕ! !!! Είναι αδιανόητο, είναι φρικιαστικό, είναι εθνικά αυτοκτονικό! Δεν απορώ, βέβαια, ότι προδότες πουλημένοι σε ξένα κράτη, υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Άλλωστε, προφανώς η…….περί ης ο λόγος «καθηγήτρια», το πιθανότερο είναι να μην είναι Ελληνίδα (θα ήταν, όντως, μια ανακούφιση να το πληροφορηθούμε). Η απορία μου, αντιθέτως, έγκειται στο πως δεν σηκώθηκαν οι πέτρες να την κυνηγήσουν!!!!! Να την εξοστρακίσουν. Πως, δεν κινήθηκαν ΠΑΡΑΥΤΑ ( ακόμη και μέσα στο Σαββατοκύριακο-είναι εμφανώς εξαιρετικά επείγον) οι αρχές του Πανεπιστημίου Μακεδονίας να ξεπετάξουν έξω το ΜΙΑΣΜΑ, που διδάσκει τα Ελληνόπουλα ότι «η Μακεδονία δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι ελληνική». Και πως, ω, ναι, ΠΩΣ, δεν εμφανίστηκε ο αρμόδιος υπουργός (όσο βέβαια μπορώ να γνωρίζω), εννοώ τον Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, να δικαιολογηθεί αν είναι ο ίδιος που έβαλε (ΕΝ ΑΓΝΟΙΑ ΤΟΥ) την υπογραφή του για το διορισμό αυτής της…

Η ΕΕ, ο Όρμπαν και οι ευρωπαϊκές αξίες

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη

Η μακροχρόνια οργή της ΕΕ εναντίον του Ούγγρου ηγέτη Βίκτορ Όρμπαν βρήκε διέξοδο στις 12 Σεπτεμβρίου στο Στρασβούργο, με αφορμή έκθεση της Ολλανδής βουλευτού Τζούντιθ Σαργκεντίνι. Με βάση το περιεχόμενο αυτής της έκθεσης, που κατηγορούσε τον Ούγγρο πρωθυπουργό για παραβίαση των ευρωπαϊκών αξιών (με επίκεντρο την αντι-μεταναστευτική του συμπεριφορά), επιστρατεύτηκε για δεύτερη φορά στην ιστορία της ΕΕ το άρθρο 7 (η πρώτη ήταν το 2017 εναντίον της Πολωνίας), προς το παρόν για να τον επιπλήξει. Η πρόταση συγκέντρωσε 448 ψήφους εναντίον του Όρμπαν και 197 υπέρ του.

Να υπενθυμίσω ότι ο Όρμπαν εκλέχτηκε θριαμβευτικά στις 8 Απριλίου του 2018, για τέταρτη φορά στην Ουγγαρία (βρίσκεται στην εξουσία από το 1998-2002), με 134 έδρες από τις 199 και με συμμετοχή 70%. Την ημέρα των εκλογών ο Οργανισμός Ασφάλειας και Συνεργασίας στην Ευρώπη (ΟΑΣΕ), τοποθέτησε παρατηρητές στην Ουγγαρία, οι οποίοι αναγκάστηκαν να παραδεχθούν ότι «γενικώς υπήρξε σεβασμός στις ελευθερίες και στα ατομικά δικαιώματα» και ακόμη ότι «η οργάνωση, την ημέρα των εκλογών ήταν διαυγής και επαγγελματική«.

Ένα σημαντικό τμήμα του ευρωπαϊκού πληθυσμού, δηλώνει, από κοινού με τον Ούγγρο ηγέτη ότι δεν εκλαμβάνει το πολίτευμα της «φιλελεύθερης δημοκρατίας» ως μοναδικό, αλλά ούτε και ως αδιαφιλονίκητα άριστο σχήμα διακυβέρνησης των σύγχρονων οικονομιών της υφηλίου.

Με επικεφαλής τον Όρμπαν, η Ουγγαρία, η Σλοβακία, η Τσεχία, η Πολωνία και η Ρουμανία αμφισβητούν ανοικτά την επιλογή του δυτικού μοντέλου που επιβάλλει, μεταξύ άλλων, τη χωρίς όρους, διάνοιξη των εθνικών συνόρων σε πρόσφυγες και παράνομους μετανάστες. Εντελώς πρόσφατα στις παραπάνω αυτές τάσεις προστίθεται και η νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του Γιάνεζ Γιάνσα στη Σλοβενία, με τη στήριξη και την πλήρη αποδοχή του Όρμπαν.

Άνοδος των αντισυστημικών...

Η νέα παγκοσμιοποίηση έχει τα χρώματα της Κίνας*

Η νέα παγκοσμιοποίηση έχει τα χρώματα της Κίνας*

(η αναβίωση του νέου δρόμου του μεταξιού),
2018,Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

———————————————————
Εισαγωγή

Η παγκοσμιοποίηση δυτικών προδιαγραφών, που κυριάρχησε στην υφήλιο επί περίπου πέντε δεκαετίες, δεν είναι πια μαζί μας. Τη χαριστική βολή τής την έδωσε η έναρξη και η εντατικοποίηση του εμπορικού πολέμου, που κηρύχτηκε από τον Αμερικανό πρόεδρο, αρχικά εναντίον της Κίνας, αλλά δεν περιορίστηκε φυσικά σε αυτήν. Είναι ενδιαφέρον να επισημανθεί ότι η Αμερική ήταν αυτή που
επέβαλε την παγκοσμιοποίηση στον υπόλοιπο κόσμο, με την πεποίθηση ότι τα
αποτελέσματά της θα την ευνοούσαν. Και η ίδια πάντοτε υπερδύναμη έθεσε τέλος σε αυτήν, όταν έκρινε ότι δεν την εξυπηρετούσε πια.
Δεν είναι διόλου εύκολη η απάντηση στο ερώτημα του εάν, πράγματι, και για πόσο χρονικό διάστημα η Αμερική ωφελήθηκε από την παγκοσμιοποίηση, όπως αρχικά το ήλπιζε. Οι σίγουρες, ωστόσο, γενικότερες συνέπειες της παγκοσμιοποίησης είναι ότι δημιούργησε ελάχιστους νικητές και αναρίθμητες στρατιές ηττημένων, ότι κορύφωσε τις κάθε μορφής ανισότητες, και ακόμη ότι μεταχειρίστηκε, από πολλές απόψεις, την εργασία ως «μαύρο πρόβατο», με αποτέλεσμα τη σημαντική πτώση του μεριδίου της στο ΑΕΠ. Ακόμη, στις σίγουρες θετικές συνέπειες της παγκοσμιοποίησης είναι και η διαπίστωση ότι η Κίνα, η Ινδία και σε μικρότερο βαθμό και άλλες αναδυόμενες οικονομίες, ωφελήθηκαν εξαιρετικά από την παγκοσμιοποίηση, ενώ χάρη σε αυτήν εκατομμύρια κατοίκων τους εξήλθαν από την απόλυτη φτώχεια.
Η εγκατάλειψη της, δυτικών προδιαγραφών, παγκοσμιοποίησης είναι το αποτέλεσμα της οργής πολυάριθμων κοινωνικό-οικονομικών ομάδων ως αντίδραση στα δυσμενή αποτελέσματά της εναντίον τους.
Οφείλεται, ακόμη, στη νομοτελειακή εναλλαγή της παγκοσμιοποίησης με το σύστημα του προστατευτισμού ή της αντι-παγκοσμιοποίησης που παρατηρείται κάθε 40 ή 50 χρόνια (Lenglet).
Παρότι, ανταποκρίνεται απολύτως στην πραγματικότητα η διαπίστωση ότι η «παγκοσμιοποίηση δυτικού τύπου έχει υποχωρήσει», δεν είναι όμως τα ίδιο και με αυτήν, που υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει πια καθεστώς παγκοσμιοποίησης. ...

Η αρχή του τέλους της παγκοσμιοποίησης;

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη, 

Εισαγωγή

Στη δεκαετία του ’80 επιβλήθηκε σε ολόκληρη την υφήλιο  το διεθνές οικονομικό σύστημα, που έγινε γνωστό με το όνομα «παγκοσμιοποίηση». Η επιλογή και προώθησή του οφείλεται στις ΗΠΑ, που είχαν δικαιολογημένους φόβους να πιστεύουν  ότι κινδύνευαν να χάσουν την παγκόσμια επικυριαρχία τους, και να τους διαδεχθεί σε αυτήν η Ιαπωνία ή η Ευρώπη.  Η απελευθέρωση των συναλλαγών, σε συνδυασμό με το καθεστώς  οικονομικού  φιλελευθερισμού ήταν το  σύστημα που οι ΗΠΑ πρόβλεπαν ότι θα τους ευνοούσε και θα τους εξασφάλιζε τη συνέχιση της διεθνούς πρωτοκαθεδρίας τους. Το νέο διεθνές σύστημα[1],  έγινε δεκτό από το ένα άκρο του πλανήτη, ως το άλλο, με μεγάλο ενθουσιασμό, γιατί υποσχόταν το τέλος των κρίσεων, την αύξηση της ευημερίας, την ωφέλεια όλων των συναλλασσομένων, στο πλαίσιο της απελευθέρωσης του διεθνούς  εμπορίου καθώς και τη δυνατότητα όλων των κατοίκων της Γης να επωφεληθούν από τις νέες τεχνολογίες. Οι ολιγάριθμοι οικονομολόγοι, που  διατύπωσαν, από την αρχή, αμφιβολίες, σχετικά με τις επιπτώσεις της παγκοσμιοποίησης[2]αντιμετωπίστηκαν ως ανορθόδοξοι, μη προοδευτικοί, μεμψίμοιροι κ.ά. Ωστόσο, οι δυσμενείς συνέπειες της παγκοσμιοποίησης, καθώς και η αθέτηση των αρχικών της υποσχέσεων δικαίωσαν εκ των υστέρων τους σκεπτικιστές.

Όταν  η «παγκοσμιοποίηση», εμφανίστηκε πριν τέσσερις περίπου δεκαετίες  εκλήφθηκε ως  νέο σύστημα, ενώ δεν ήταν. Αντιθέτως, επειδή  έχουμε στη διάθεσή μας  μόνο δύο διεθνείς κοσμοθεωρίες, αυτήν της ...

Κύριοι, δυστυχώς επαληθευτήκαμε για τα Μνημόνια

Και ξαφνικά σύσσωμος, θα έλεγα, ο ξένος Τύπος, ανακάλυψε ότι η Ελλάδα έχει καταστραφεί από τις «φροντίδες» που της επιφύλαξαν τα Μνημόνια και, ουσιαστικά, δεν έχει διέξοδο, αν παραμείνει στα αποκαΐδια τους. Τώρα, έγινε, επιτέλους ξεκάθαρο ότι η Ελλάδα καταβαραθρώθηκε, επειδή οι κυβερνώντες, με τη στενή συνεργασία των ΜΜΕ, της απέκλεισαν οποιαδήποτε άλλη επιλογή, εκτός από την «υποχρεωτική ευρωπαϊκή πορεία«. Και αυτή ήταν το τέλος της.

Δικαιούμαι να πω, χωρίς φυσικά ίχνος ικανοποίησης, ότι αυτές οι αυταπόδεικτες, αλλά και τόσο τραγικά καθυστερημένες διαπιστώσεις, με δικαιώνουν 100%. Όπως κουράστηκα να το επαναλαμβάνω από την πρώτη στιγμή της κρίσης, μνημόνια και ευρωπαϊκά προγράμματα είχαν τραγικά εσφαλμένη βάση και γι’ αυτό θα κατέληγαν με βεβαιότητα (όπως και κατέληξαν δυστυχώς) σε ολοκληρωτική καταστροφή της Ελλάδας: οικονομική, κοινωνική, αλλά και εθνική[1].

Η κατάσταση ήταν ξεκάθαρη, από την πρώτη στιγμή και συνεπώς εύκολα αντιληπτή ακόμη και από οικονομολόγους του «γλυκού νερού», αν μου επιτρέπεται η όχι κομψή αυτή έκφραση. Το βασικό στοιχείο της καταστροφής ήταν ο εξαρχής σχεδιασμός της δήθεν «σωτηρίας» μας, με παντελή έλλειψη αναπτυξιακής δυνατότητας. Η χώρα, για να εξυπηρετεί το χρέος της, ήταν υποχρεωμένη να δανείζεται συνεχώς και παράλληλα να στραγγαλίζει την εσωτερική ζήτηση, περιορίζοντας σε τραγικά επίπεδα το σύνολο των εισοδημάτων και υιοθετώντας πρωτοφανούς ύψους και έμπνευσης φορολογικούς συντελεστές!

Αναπόφευκτα, το χρέος σκαρφάλωνε ακατάπαυστα σε απόλυτους και σε σχετικούς όρους, αλλά όμως το ΔΝΤ με τη συμπαράσταση της κυρίας Μέρκελ, αναζητούσε αγωνιωδώς μεθοδεύσεις (φυσικά, εκτός των ορίων της οικονομικής επιστήμης) για να το βαφτίσει «βιώσιμο». Προφανώς, επειδή, αν δεν ήταν βιώσιμο (που δεν ήταν, δεν είναι και δεν θα είναι), θα ήταν αδύνατη η συνέχιση της παρουσίας του ΔΝΤ στην ελληνική δραματική σκηνή. Και η αποχώρησή του θα αποτελούσε επίσημη ομολογία παταγώδους αποτυχίας, κάτι που φυσικά έπρεπε με κάθε θυσία να αποφευχθεί!

Ταυτόχρονα, όσο και αναπόφευκτα, οι νέοι Έλληνες επιστήμονες εγκατέλειπαν κατά χιλιάδες την Ελλάδα, η αγορά εργασίας βάδιζε σταθερά προς πλήρη ζουγκλοποίηση, ο παραγωγικός ιστός της οικονομίας κατέρρεε, και το σύνολο του ελληνικού πλούτου όδευε προς ξεπούλημα.

Κρανίου τόπου

Ωστόσο, όσο και αν φαίνεται απίστευτο, είναι όμως γεγονός. Δηλαδή, σε αυτή την κρανίου τόπου οικονομία, όλες ανεξαιρέτως οι ελληνικές κυβερνήσεις των εννέα τελευταίων ετών, πλαισιωμένες φυσικά από τους υπουργούς Οικονομικών τους και το σύνολο των λοιπών οικονομικών συνεργατών τους, διέκριναν καθαρά την ανάπτυξη. Διατυμπανίζουν δε με ενθουσιασμό την άφιξή της. Μάλιστα, έφθασαν στο σημείο να καταρτίζουν και αναπτυξιακά προγράμματα! Και, αναμένοντας την (την ανάπτυξη, πάντοτε) αποκοίμιζαν το λαό με παραμύθια. ....

Και τα fake news των New York Times στο πλευρό του Ζάεφ

Την 18η Σεπτεμβρίου δημοσιεύτηκε στην New York Times ένα άρθρο των Marc Santora και Julian E. Barnes. Πρόκειται για άρθρο εξοργιστικού περιεχομένου, που αναφέρεται στα Σκόπια, την Ελλάδα και σε ολόκληρη τη Δύση. Μέσα από τις γραμμές του προβάλλει η καταπάτηση κάθε ίχνους ηθικής, δεοντολογίας και πάνω από όλα δημοκρατίας, προκειμένου να επιτευχθεί το προαποφασισμένο και επιθυμητό αποτέλεσμα στο επικείμενο δημοψήφισμα στα Σκόπια. Δηλαδή, το ΝΑΙ.

Καταρχήν, μέσα από τις πρώτες κιόλας γραμμές του, οι αρθρογράφοι περιγράφουν έναν «ανεξέλεγκτο πανικό», που αφορά την πιθανότητα, διόλου καταφρονητέα όπως υποστηρίζουν, το σκοπιανό δημοψήφισμα να καταλήξει σε ΟΧΙ και όχι στο ποθητό ΝΑΙ. Η ερμηνεία, ωστόσο, που δίνεται και μάλιστα χωρίς ενδοιασμό, για το κατ’ αυτούς απευκταίο πιθανό αποτέλεσμα, παραδόξως δεν επικαλείται τον ανομοιογενή πληθυσμό των Σκοπίων, που έτρεφε ανέκαθεν περισσότερες της μιας εθνικές προτιμήσεις.

Αντιθέτως, χωρίς την προσκόμιση κάποιων, έστω και αμφισβητήσιμων ενδείξεων, οι αρθρογράφοι θεωρούν δεδομένο, όσο και γενικής αποδοχής το γεγονός ότι η έλευση ενός ΟΧΙ καλλιεργείται από τους Ρώσους. Αυτοί μεταξύ άλλων χρησιμοποιούν το Facebook, δαπανούν μεγάλα ποσά και τρομοκρατούν με διάφορους τρόπους τους Σκοπιανούς, προσπαθώντας να τους πείσουν υπέρ του ΟΧΙ.

Ενδεικτικό της έλλειψης αποδείξεων, για την υποστήριξη αυτού του ρόλου των Ρώσων είναι και το ασθενές και χωρίς περιεχόμενο επιχείρημα ενός αξιωματούχου του ΝΑΤΟ, του James H. Mackey, που δηλώνει ότι: «Όσο πιστεύουν ότι είναι σε θέση να δημιουργούν προβλήματα (οι Ρώσοι), τα δημιουργούν«. Παρότι η Ρωσία διέψευσε επισήμως την όποιας μορφής ανάμειξη στο αποτέλεσμα του σκοπιανού δημοψηφίσματος, οι κατηγορίες εναντίον της εντείνονται, όσο πλησιάζει η ημερομηνία του δημοψηφίσματος.

Η υπόθεση, επάνω στην οποία βασίζονται οι κατηγορίες, είναι το γεγονός ότι οι Ρώσοι ...

Το μεταναστευτικό ρεύμα προς την Ευρώπη ενδέχεται να αποτελεί την υλοποίηση ενός σκοτεινού σχεδίου του 1922

Το κείμενο που ακολουθεί αποτελεί προδημοσίευση του νέου βιβλίου της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη με τίτλο «ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΔΥΣΗ, ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΑΝΑΤΟΛΗ»

—————————————————————————————————–

Εισαγωγή

Το κείμενο που ακολουθεί δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας, αλλά ούτε ανήκει στην κατηγορία των «θεωριών συνωμοσίας». Όλα όσα αναφέρονται σε αυτό αποτελούν πραγματικότητα των αρχών του περασμένου αιώνα.

Δεν είμαι πεπεισμένη ότι τα όσα συμβαίνουν τώρα στην Ευρώπη με το μεταναστευτικό κύμα και τις επιπτώσεις που, με μαθηματική ακρίβεια, θα προκύψουν από αυτό, είναι αποτέλεσμα του σχετικού σχεδίου Kalergi. Ωστόσο, είναι δύσκολο για μένα, και θα έλεγα και για όποιον διαβάσει τις γραμμές αυτού του άρθρου, να μην αναρωτηθεί «για το τι ακριβώς συμβαίνει», «τι μπορεί να κρύβεται» κάτω από το ανείπωτο δράμα αυτών των ανθρώπων, τι σχέση μπορεί να υπάρχει «ανάμεσα στο ευρωπαϊκό ιερατείο και τα βραβεία Kalergi» κ.ο.κ.

Σκέφθηκα, λοιπόν, ότι θα ενδιαφέρει τους αναγνώστες του περιοδικού «Επίκαιρα», και ακόμη ότι ενδεχομένως θα ενθαρρύνει και συνέχιση της έρευνας, ώστε να διαφωτιστεί περισσότερο η, όντως, περίεργη αυτή υπόθεση.

α) Η πραγματοποίηση του σχεδίου Goudenhove–Kalergi: Η Γενοκτονία των λαών της Ευρώπης[1].

Το σχέδιο Goudenhove-Kalergi θα μπορούσε να είναι προϊόν ενός ευφάνταστου νέου, αλλά και μια συνωμοσία για τη γενοκτονία των λαών της Ευρώπης. Το 1922 ο Goudenhove-Kalergi, ένας προικισμένος νέος αριστοκρατικής καταγωγής, ίδρυσε το κίνημα «Πανευρώπη» στη Βιέννη, που φιλοδοξούσε να δημιουργήσει μια νέα διεθνή τάξη, γύρω από την ενοποίηση της Ευρώπης, και υπό την ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα αποτελούσε το πρώτο βήμα για τη δημιουργία μιας παγκόσμιας κυβέρνησης. Παρότι, το σχέδιο αυτό ήταν σε γνώση ολιγάριθμων ατόμων, και στη συνέχεια ξεχάστηκε για έναν περίπου αιώνα, ωστόσο για τους μυημένους ο Richard Goudenhove Kalergiθεωρείται, και ορθώς, o ιδρυτής της Ενωμένης Ευρώπης. Ακόμη μικρότερος είναι ο αριθμός αυτών που γνωρίζουν ότι το σχέδιο

Πλειστηριασμοί από εταιρίες. Στον αέρα το ελεύθερο συμβολαιογραφικό επάγγελμα

Σε πλήρη αναδιάρθρωση των εργασιακών συνθηκών υπό τις οποίες απασχολούνται οι συμβολαιογράφοι προσανατολίζεται η κυβέρνηση, προκειμένου να προωθήσει τους ζωτικούς για το μνημονιακό της πρόγραμμα πλειστηριασμούς ακινήτων.

Οι αντιστάσεις των συμβολαιογράφων, όπως εκφράζονται με την αποχή από τη συμμετοχή σε συμβατικούς και ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς, είναι εύλογο να έχουν προκαλέσει έντονες ανησυχίες και όχι μόνο στην κυβέρνηση και τις τράπεζες, αλλά και στα διεθνή κέντρα που ενδιαφέρονται για την υλοποίηση του μνημονιακού σχεδιασμού. Εντούτοις, γνωρίζουν πως οι αντιστάσεις αυτές δεν είναι εύκολο να καμφθούν ούτε είναι δυνατόν να γίνουν παντού πραξικοπηματικές ενέργειες όπως αυτές που μεθόδευσε ο υπόδικος πρόεδρος του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Αθήνας, Πειραιά, Αιγαίου και Δωδεκανήσου, Γιώργος Ρούσκας, για το σπάσιμο της αποχής.

Το βέβαιο είναι πως με τη σημερινή πανελλαδική διάρθρωση του συμβολαιογραφικού επαγγέλματος είναι εξαιρετικά απίθανο οι συμβολαιογράφοι να συμμετάσχουν στη διαδικασία παράδοσης των ακινήτων των πολιτών στο κράτος και στις τράπεζες.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΠΙ ΤΑΠΗΤΟΣ Η ΥΠΟΘΕΣΗ κ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ,

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Αργά ή γρήγορα, και σε πείσμα των τόσο μα τόσο αποκαλυπτικών στοιχείων, σχετικά με την "απεχθή" αυτή υπόθεση παρεμβάσεων , έξωθεν όσο και έσωθεν, προκειμένου να
κουκουλωθεί τον τεραστίων διαστάσεων αυτό σκάνδαλο, η αλήθεια θα ΑΠΟΚΑΛΥΦΘΕΙ.
Έχω γράψει, σχετικά, άπειρες φορές για το σκάνδαλο αυτό του αιώνα, το οποίο φαίνεται να βρίσκεται στη ρίζα της καταστροφής του Έθνους μας, και απορώ πως δεν ξεσηκώθηκε ακόμη σύσσωμος ο ελληνικός λαός για να
απαιτήσει διαλεύκανση-κάθαρση-δικαίωση.
Γιατί, ναι, όσο και αν ίσως
φαίνεται υπερβολική η πίστη, ωστόσο είναι πολύ πιθανόν η αποκάλυψη ότι ΕΣΚΕΜΜΕΝΑ-
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΕΝΑ-ΜΕΘΟΔΕΥΜΕΝΑ οδηγήθηκε η χώρα μας στο ικρίωμα, θα είναι και
η σωτηρία μας.
Μετά και την πρόσφατη, ξέφρενη πια, μανιώδη και απροκάλυπτη στήριξη του κ. Γεωργίου από τους....εταίρους μας, διαλύθηκαν και οι τελευταίες
αμφιβολίες (αν, βέβαια, εξακολουθούσαν να υπάρχουν σε κάποιους), για το πόσο αβυσσαλέα είναι η υπόθεση παραποίησης στατιστικών δεδομένων, για το πόσο πολλοί πολιτικοί και ίσως όχι μόνον πολιτικοί εμπλέκονται με αυτήν, για το πόσο
τρέμουν εντός και εκτός της Ελλάδας με αποκαλύψεις...

Όταν το ΟΧΙ γίνεται ΝΑΙ και....σώζεται η Ελλάδα! (περί σχεδίου Β, και ....σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για την τιμωρία των ενόχων)

Περί σχεδίου Β, και… σύστασης Εξεταστικής Επιτροπής για την τιμωρία των ενόχων.

Οι, οπωσδήποτε, αδικαιολόγητα, καθυστερημένες εκμυστηρεύσεις των δύο ξένων συμβούλων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, σχετικά με την ύπαρξη σχεδίου Β, στα πλαίσια του δημοψηφίσματος του 2015, προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων. Αυτές, με επιείκεια χαρακτηρίζονται συλλήβδην ως εξωπραγματικές. Μέσα από αυτές, αποδεικνύεται, περίτρανα και για πολλοστή δυστυχώς φορά, ότι στη χώρα μας έχει απολεστεί η όποιου βαθμού δυνατότητα αντιμετώπισης των προβλημάτων μας, με βάση τη στοιχειώδη λογική και με γνώμονα τα εκάστοτε δεδομένα της πραγματικότητας. Εκλαμβάνονται έτσι, συστηματικά, ως αδιάσειστες αποδείξεις, υποθέσεις αβάσιμες, που φυσικά ουδέποτε επαληθεύθηκαν, αλλά που, αντιθέτως, μεθοδεύτηκε η αποθάρρυνση της όποιας σοβαρής και αντικειμενικής συζήτησης, γύρω από αυτές. Με βάση έωλες υποθέσεις, που ωστόσο η πλειοψηφία των ΜΜΕ τις διαχειρίζεται ως απόλυτη αλήθεια, βλέπουν τη δημοσιότητα σωρεία συζητήσεων, που κατά περίπτωση κατηγορούν ή υπερασπίζονται αποφάσεις και ενέργειες, διαμετρικά αντίθετες των ορθολογικών, προβαίνουν στην αποκάλυψη δήθεν σκανδάλων και επικαλούνται τη δήθεν αδήριτη ανάγκη σύστασης εξεταστικών επιτροπών για την τιμωρία των ενόχων.

Η τελευταία, προς το παρόν, περίπτωση ηθελημένης χάλκευσης των γεγονότων, αναφέρεται στις λεπτομέρειες ενός σχεδίου, που όπως φαίνεται είχε εκπονηθεί κατά την περίοδο που προηγήθηκε του δημοψηφίσματος, προκειμένου να προετοιμάσει τις συνθήκες μιας ομαλής μετάβασης στις απαιτήσεις του ΟΧΙ. Αντιπαρέρχομαι κρίσεις, σχετικά με τη μέθοδο, που επιλέχτηκε για τη ...

Καζαριάν: Στο 91% και όχι στο 180% του ΑΕΠ το ελληνικό χρέος

«ΕΧΕΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΕΙ ΜΕ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΟ ΤΡΟΠΟ»

Το ελληνικό χρέος έχει υπολογιστεί με λανθασμένο τρόπο και είναι πολύ μικρότερο από αυτό το επίσημα υπολογιζόμενο. Μετά από 6 αναδιαρθρώσεις θα πρέπει αν υπολογισθεί εκ νέου, σύμφωνα με τον Πολ Καζαριάν, τον μεγαλύτερο Aμερικανό επενδυτή ελληνικών ομολόγων, ιδρυτή και διευθύνοντα σύμβουλο της Japonica Partners. ΕΘΝΟΣ On Line

«Αυτό το οποίο συζητούν σήμερα οι θεσμοί είναι μια πολιτική επινόηση» τονίζει στην Süddeutsche Zeitung του Μονάχου ο Αμερικανός επενδυτής, ο οποίος έλαβε μέρος στο Συνέδριο το οποίο συνδιοργάνωσαν το βρετανικό περιοδικό Economist και το Ελληνογερμανικό Επιμελητήριο χτες στη Φρανκφούρτη.
«Αν το ελληνικό χρέος υπολογιστεί βάσει των διεθνών στάνταρ, τότε δεν φθάνει το 180, αλλά μόλις το 91% του ΑΕΠ. Ο υπολογισμός δεν πρέπει να γίνεται πλέον με βάση την ονομαστική αξία του δημόσιου χρέους, αλλά με βάση τη χρονική αξία των δανείων, με την οποία λαμβάνονται υπόψη οι μέχρι τώρα ελαφρύνσεις, δηλαδή τα χαμηλότερα επιτόκια, η μεγαλύτερη διάρκεια εξόφλησης του χρέους και η μετάθεση του χρόνου έναρξης της αποπληρωμής των δανείων. Η Ελλάδα μπορεί και σήμερα να τα καταφέρει μόνη» είπε δυνατά στην αίθουσα του Συνεδρίου, μεταδίδει η εφημερίδα του Μονάχου.
Παρόμοια άποψη υποστήριξε στο Συνέδριο και ο οικονομολόγος Λαρς Φελντ, μέλος της επιτροπής των πέντε σοφών της Γερμανίας.

Εάν υπολογιστεί η χρονική αξία των δανείων, τότε η κατάσταση είναι λιγότερο δραματική:

ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ "ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΒΑΤΑ"

ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
"ΜΕ Η ΧΩΡΙΣ ΓΡΑΒΑΤΑ"
Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη, 23.05.2017
====================================
Το χθεσινό φιάσκο των συνομιλιών στο Eurogroup, για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, ήταν απολύτως αναμενόμενο, για οποιονδήποτε παρακολουθεί με στοιχειώδη προσοχή τα σχετικά διαμειβόμενα. Εκτός από τα μισόλογα, τα ευχολόγια, τις αμηχανίες, την άρνηση θετικών απαντήσεων, από την ηγεσία της Ευρωζώνης, υπήρχε και η σαφέστατη τοποθέτηση του υπουργού Οικονομίας της Γερμανίας (ορθότερα της ΕΕ), του κ. Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, o οποίος απέκλεισε, ευθαρσώς και εκ των προτέρων, τη διατήρηση φρούδων ελπίδων. Υπήρχε, όμως, ακόμη και κυρίως η παγιωμένη άρνηση, από την πλευρά της ΕΕ, να ικανοποιήσει το μακρόχρονο αίτημα του ΔΝΤ, για ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, παρότι αυτό αποτελούσε προϋπόθεση παραμονής του στο κουαρτέτο, και παρότι αυτή η παραμονή του αποτελεί διακαή επιθυμία της Γερμανίας.
Οι Έλληνες αρμόδιοι, ωστόσο, όχι μόνο έδειξαν ανίκανοι να ερμηνεύσουν, στις σωστές τους διαστάσεις, το σύνολο των αρνητικών ενδείξεων, σχετικά με την ελάφρυνση του χρέους, αλλά επιπλέον μοίραζαν σε καθημερινή βάση υποσχέσεις για μια θετική έκβαση, που θα έθετε δήθεν τέρμα στην αγωνία του ελληνικού λαού, και που θα διάνοιγε δήθεν ελπιδοφόρους ορίζοντες, για την Ελλάδα. Το "κερασάκι στην τούρτα" ήταν, βέβαια, το αποκορύφωμα του κυβερνητικού ενθουσιασμού, για τα όσα λαμπρά δήθεν μας περίμεναν, που θα δικαιολογούσε ακόμη και πρωθυπουργική γραβάτα!
Η τραγελαφική αυτή συμπεριφορά της ελληνικής κυβέρνησης, που για ακόμη μια φορά μας γελοιοποίησε και μας εξευτέλισε διεθνώς, επιδέχεται πολλές αναγνώσεις. Καμία, όμως, από αυτές...

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΥΣΗ ΕΝΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 22.04.2017

Φώτο από "the-greek-tragedy-and-one-way-catharsis"
Σε πείσμα της κυβερνητικής αισιοδοξίας, και των διαβεβαιώσεων ότι αισίως τελειώνει η δεύτερη αξιολόγηση, και ότι στη συνέχεια δεν θα έχουμε πρόβλημα, η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Καθώς το ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο χωρίς μια γενναία ελάφρυνση, και καθώς αυτή η ελάφρυνση δεν είναι ορατή, ο τρόπος αντιμετώπισής του τα επτά τελευταία χρόνια, συνοψίζεται στη λήψη καθαρά βραχυχρόνιων, ή ορθότερα "πυροσβεστικών μέτρων". Αναβάλλεται, έτσι, συνεχώς, η μακροχρόνια, και οριστική λύση του, που ανατίθεται σε ένα αδιευκρίνιστο μέλλον.
Το ΔΝΤ προσπάθησε, μέχρι σήμερα, να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του στο πρόβλημα του ελληνικού χρέους, ρίχνοντας το βάρος του, ολοκληρωτικά, στη μία από τις δύο υποχρεώσεις του, δηλαδή στην ανάγκη παροχής δανείων σε οικονομίες που τα χρειάζονται, προκειμένου να μη διασαλευθεί η παγκόσμια δημοσιονομική ισορροπία. Η άρνηση, όμως, της ΕΕ να λάβει αποτελεσματικά μέτρα για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους, καθιστά εξαιρετικά δύσκολη, αν όχι πια αδύνατη την παραμονή του ΔΝΤ στην Ελλάδα. Και τούτο, εξαιτίας της δεύτερης υποχρέωσής του, αυτής που του επιτρέπει παρέμβαση μόνο σε περίπτωση χωρών, των οποίων το χρέος είναι αντιμετωπίσιμο. Η αγωνία, εξάλλου, του ΔΝΤ ενισχύθηκε πρόσφατα, και εξαιτίας του υπερβολικά υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος που εξασφάλισε η Ελλάδα το 2016. Παρότι, αυτό, εμφανίστηκε ως θρίαμβος από τους κυβερνώντες, στην πραγματικότητα επιβάρυνε τη μακροχρόνια προοπτική του χρέους. Πράγματι, ενώ ο στόχος που συμφωνήθηκε με τους δανειστές ήταν 0,5% του ΑΕΠ για το 2016, αυτό έφθασε στο 3,9% (ή στο 4,2% σύμφωνα με ελληνικούς υπολογισμούς), αντίστοιχα. Η τεραστίων διαστάσεων αυτή διαφορά, που επιπλέον αφορά μέτρο κατεξοχήν οδυνηρό για τους Έλληνες, εκλαμβάνεται, και δικαιολογημένα, ως απόδειξη της αδυναμίας των αρμοδίων να ελέγξουν στοιχειωδώς τις μακροοικονομικές εξελίξεις. Επιπλέον, το μη αναμενόμενο αυτό πρωτογενές πλεόνασμα, που άγγιξε τόσο δυσθεώρητο ύψος, δημιουργεί εύλογη αβεβαιότητα για τη δυνατότητα ομαλής συνέχισής του (παρότι, τα απαιτούμενα από τους δανειστές, υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αποτελούν την ελπίδα, έστω και πολύ αμυδρή, βιωσιμότητας του χρέους). Τέλος, δημιουργείται και φαύλος κύκλος, δεδομένου ότι τα υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα αναιρούν τη δυνατότητα βιωσιμότητας του χρέους, καθώς συνεπάγονται αφαίμαξη της πραγματικής οικονομίας, που με τη σειρά της αποκλείει την ανάπτυξη.
Με τις συνθήκες αυτές, και εφόσον, φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση η ΕΕ να πειστεί να βοηθήσει, ουσιαστικά, την Ελλάδα, για λόγους κυρίως πολιτικούς και όχι μόνο, το ΔΝΤ εμφανίζεται μη...

Επιστροφή στο εθνικό μας νόμισμα: Μια απαγορευμένη συζήτηση

Σχετικό: «Ελληνικό Νόμισμα: ερωτήματα & απαντήσεις»
Αν θέλετε κρατική οντότητα, κυριαρχία & πολιτισμό, έχετε νόμισμα. Τελεία!... Αναγκαία συνθήκη είναι η κυρίαρχη δημοσιονομική ΚΑΙ νομισματική πολιτική. Απὸ τον καιρό του Ομήρου. (Τοῦ Γιώργου Κακαρελίδη)

Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη 

Το περιεχόμενο των δύο πρόσφατων εκθέσεων του ΔΝΤ, δηλαδή αυτής που κυκλοφόρησε ευρέως, αλλά και της εμπιστευτικής1, αποκλείει οποιασδήποτε μορφής αισιοδοξία, για την τύχη της Ελλάδας, αφού τα οδυνηρά και χωρίς περιστροφές συμπεράσματά τους προειδοποιούν ότι “η Ελλάδα οδηγείται σε κατάρρευση”, και ακόμη ότι “έστω και αν η Ελλάδα εφαρμόσει και νέες επώδυνες μεταρρυθμίσεις το χρέος δεν θα καταστεί βιώσιμο”. 

Η ανάλυση του ΔΝΤ, σχετικά με τα αίτια που μας οδήγησαν στην καταστροφή, σχετικά με το ποιοί ευθύνονται για αυτήν, αλλά και σχετικά με το τι θα έπρεπε να γίνει εφεξής για να σωθούμε, είναι ασαφής και πλήρης εσωτερικών αντιφάσεων. Είναι ξεκάθαρο ότι το ΔΝΤ επιθυμεί, διακαώς, να μην είναι παρόν στην τελευταία πράξη του ελληνικού δράματος, τώρα που αποδείχθηκε περίτρανα πια ότι το σύνολο των μέτρων δικής του έμπνευσης, που ήδη εφαρμόστηκαν πειθήνια από τις κυβερνήσεις των 7 τελευταίων ετών, έφεραν τα εντελώς αντίθετα αποτελέσματα των αναμενόμενων. Το χρέος εξακολουθεί να αναρριχάται σε απρόσιτα ύψη (προβλέπεται από το ΔΝΤ τριπλασιασμός του, στις προσεχείς δεκαετίες, ως ποσοστό στο τότε ΑΕΠ). Κατανάλωση, αποταμίευση και επένδυση κυριολεκτικά καταποντίζονται. Οι νέοι, κυρίως οι μορφωμένοι, που εγκατέλειψαν την Ελλάδα ανέρχονται ήδη σε 426.000. Οι επιχειρήσεις εξαφανίζονται σε καθημερινή βάση κατά δεκάδες. 

Η οικοδομική δραστηριότητα και οι σχετικές συναλλαγές βρίσκονται από καιρό σε διαρκή χειμερία νάρκη. Η ανεργία που εξακολουθεί να ανέρχεται, ξεγελάει, ωστόσο, όσους αναζητούν ψευδείς ενδείξεις αισιοδοξίας, πρώτον εξαιτίας της αθρόας μετανάστευσης των νέων μας, που περιορίζει τον ενεργό πληθυσμό, και δεύτερον εξαιτίας αυτών που εκλαμβάνονται ως “απασχολούμενοι”, με μηνιαία αμοιβή 100-300Ε.

ΔΝΤ και Commission δίνουν την απατηλή εντύπωση έντονων διαφωνιών αναμεταξύ τους, για το πως θα “εξακολουθήσουν να σώζουν την Ελλάδα”, με αποτέλεσμα να επινοούν μέτρα άγνωστης θεωρητικής πατρότητας, όπως λ.χ. “προληπτικά μέτρα λιτότητας”, όπως “μειώσεις φόρων με παράλληλη μείωση του αφορολόγητου ορίου”, όπως “διαχρονικά περιφερόμενος κόφτης” και πολλά ανάλογα. ...

Σκέψεις και κρίσεις επί της τριμηνιαίας έκθεσης (Απρίλιος-Ιούνιος 2016) του ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Η Διεθνώς Αναγνωρισμένη Καθηγήτρια Οικονομικών και πρώτη εκλεγείσα γυναίκα Πρύτανης 
3 φορές στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, και Πολυβραβευμένη σε πολλά Πανεπιστήμια του Κόσμου

Της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη 09.08.2016

Μου ζητήθηκε να εκφράσω τις απόψεις μου σχετικά με το περιεχόμενο της έκθεσης του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής. Ανέλαβα με κάποιους ενδοιασμούς αυτό το καθήκον, καθώς οι εκθέσεις αυτές ναι μεν καταρτίζονται από έγκριτους οικονομολόγους, αλλά όμως εκλαμβάνουν ως δεδομένο το ασφυκτικό και αδιέξοδο περιβάλλον των Μνημονίων.

Κατά τα άλλα. και η ανά χείρας έκθεση, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, είναι καλογραμμένη, με πλούσιες παραπομπές στη σχετική βιβλιογραφία, αλλά και με ικανοποιητική κατάταξη ύλης, που αρχικά, υπόσχεται αντικειμενικότητα και αποτελεσματικότητα.

Ωστόσο, για όσους διαβάσουν την ανάλυση των επί μέρους σημείων, πριν από την σύνοψη και τα συμπεράσματα, που είναι άλλωστε και η λογική σειρά, μένουν κατάπληκτοι, όταν φθάνουν, τελικά, στα συμπεράσματα. Και τούτο, επειδή αυτά ουδόλως συμβιβάζονται με τις ορθές γενικά ...

Τα οικονομικά του Μ. Αλεξάνδρου Εισήγηση της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στο συνέδριο της SAFEM - Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης

Τα οικονομικά του Μ. Αλεξάνδρου

Εισήγηση της Μαρίας Νεγρεπόντη-Δελιβάνη στο συνέδριο της SAFEM που έλαβε χώρα στις 4 και 5/6.2016 στo Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης

Έχουν γραφεί πολυάριθμοι Τόμοι για τη ζωή του Μ. Αλέξανδρου, τις εκστρατείες κατάκτησης ολόκληρου του τότε γνωστού κόσμου και τις συνήθειές του. Το στοιχείο του μυστικισμού είναι φυσικό να κυριαρχεί για την περίπτωση μιας προσωπικότητας που άλλαξε το πολιτιστικό πρότυπο και την ιστορική εξέλιξη της εποχής του. Ως οικονομολόγος, θα επιχειρήσω να διερευνήσω, ασφαλώς όχι σε μεγάλο βάθος προς το παρόν, διότι το θέμα βρίσκεται εκτός των ερευνητικών μου ενδιαφερόντων, ορισμένα οικονομικά δεδομένα, σχετικά με τις εκστρατείες του. Δυστυχώς, οι πληροφορίες που αναφέρονται στο πως, και στο από που ο Μ. Αλέξανδρος χρηματοδοτούσε τις συνεχείς και δαπανηρές πολεμικές του επιχειρήσεις, στο πόσο καλός ή κακός manager των οικονομικών του δεδομένων υπήρξε, στο πόσο λάμβανε υπόψη στις αποφάσεις του παρόντος την εξασφάλιση της μελλοντικής οικονομικής του επιβίωσης και συνέχισης των δραστηριοτήτων του, αποτελούν θέματα που καλύπτονται από σημαντικό ποσοστό αβεβαιότητας, σύγχυσης, έτσι που οι σχετικές απόψεις, συχνά, αντιμάχονται μεταξύ τους. Ειδικότερα, ορισμένες πηγές υποστηρίζουν ότι ο Μ. Αλέξανδρος, φεύγοντας για την Ασία, είχε ελάχιστα χρήματα μαζί του, καθώς ο πατέρας του ο Φίλιππος του άφησε τεράστια χρέη πεθαίνοντας. Αντιθέτως, διαμετρικά αντίθετες πληροφορίες διαβεβαιώνουν ότι ο Μ. Αλέξανδρος μπόρεσε να χρηματοδοτήσει τις αχανών διαστάσεων πολεμικές του επιχειρήσεις, επειδή διέθετε σημαντικά χρηματικά ποσά. Από που προέρχονταν αυτά τα ποσά και που ήταν, ενδεχομένως, κρυμμένα;

Η απάντηση, στα ερωτήματα αυτά είναι δύσκολη, επειδή φαίνεται ότι οι δυσχέρειες ή οι ευκολίες χρηματοδότησης των πολεμικών επιχειρήσεων των Μακεδόνων αναφέρονται σε διαφορετικές χρονικές περιόδους, και με την επιφύλαξη αυτή ανταποκρίνονται και οι δύο στην πραγματικότητα.

Στο Μέρος Ι της σύντομης αυτής ανακοίνωσής μου θα ασχοληθώ με τη χρηματοδότηση των πολεμικών επιχειρήσεων του Μ. Αλεξάνδρου, ενώ το Μέρος ΙΙ θα αφιερωθεί στον ...

Περί φοροδιαφυγής - Liste noire des États et territoires non coopératifs και τα καλύτερα των φορολογικών παραδείσων

Tout savoir sur les paradis fiscaux, les sociétés offshore, l'exil fiscal et l'enfer fiscal.

Σχετικό: Les meilleurs Paradis Fiscaux en 2016
Les meilleurs paradis fiscaux - Τα καλύτερα των φορολογικών παραδείσων

Γράφει η Μαρία Νεγρεπόντη-Δελιβάνη

Η Κυβέρνηση , εδώ και αρκετό καιρό, εμφανίζει τη φοροδιαφυγή ως τον υπ'αριθμόν 1 στόχο της. Ωστόσο, μια σειρά από μέτρα και παραλείψεις οδηγούν στο, ακριβώς, αντίθετο αποτέλεσμα.

Να αρχίσω από το πιο πρόσφατο, που αφορά στο φορολογικό παράδεισο του Παναμά (Panama papers : devez-vous avoir peur ?). Η σημερινή εφημερίδα Le Monde αναφέρει ότι 5 χώρες, που θεωρούνται λιγότερο βεβαρημένες από όσο η Ελλάδα, με το πρόβλημα της φοροδιαφυγής, δηλαδή, η Γαλλία, η Γερμανία, η Μ. Βρετανία, η Ισπανία και η Ιταλία ζητούν τη λίστα των φορολογικών παραδείσων, τα ονόματα των χωρών που δεν συνεργάζονται για την πάταξη της φοροδιαφυγής, αλλά και τα ονόματα των ιδιοκτητών αυτών των εταιριών. Εντυπωσιακή είναι η απουσία της Ελλάδας, που επίσημα τουλάχιστον, θεωρείται ως η σοβαρότερη περίπτωση φοροδιαφυγής της Ευρώπης.

Να συνεχίσω με τη σωρεία εκείνων των φορολογικών μέτρων, πρόσφατων και παλαιότερων, που κάτω προφανώς από την πίεση των δανειστών και την εξάντληση της φυσικής αντοχής των διαπραγματευτών, όπως συμβαίνει τις προχωρημένες μεσονύκτιες ώρες, συμφωνούν και προσυπογράφουν νέα φορολογικά μέτρα:
- που είναι βέβαιο και πριν από την όποια σοβαρή μελέτη (που ούτως ή άλλως ουδέποτε λαμβάνει χώρα) ότι θα κορυφώσουν τη φοροδιαφυγή (όπως άλλωστε είναι ήδη η περίπτωση),
- που εξαιτίας των υφιστάμενων ελαστικοτήτων ζήτησης, όχι μόνον η αύξηση των φορολογικών συντελεστών δεν καταλήγει σε αύξηση των εσόδων, αλλά αντιθέτως σε μείωσή τους (όπως ήδη συνέβη και όπως σίγουρα θα συμβεί με την αύξηση του ΦΠΑ, κατά μία μονάδα) ,
-που επειδή το φορολογικό βάρος υπερβαίνει το "κρίσιμο όριο", διώχνει σωρηδόν κυρίως στην περίπτωση αυτή, τους φορολογούμενους/επιχειρηματίες σε μετεγκατάσταση (4000 επιχειρήσεις είναι έτοιμες να αναχωρήσουν).

Και να τελειώσω με μια πολύ σημαντική, αλλά και πολύ παραμελημένη γενική παρατήρηση: