"Ποιος από σας τολμάει το γάτο να ζυγώσει
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;"
γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος
να του κρεμάσει την κουδούνα στην ουρά;"
γράφει ο Σωτήρης Αθηναίος
Τις τελευταίες ημέρες ακούω τη φασαρία για την απεργία των εκπαιδευτικών και σιγοτραγουδώ ολοένα και πιο συχνά τη "συνέλευση των ποντικών". Πρόκειται για τον γνωστό Αισώπειο μύθο, που μελοποιήθηκε από τους αδελφούς Κατσιμίχα.
Σε άλλες εποχές ίσως να υποστήριζα ότι οι Δημόσιοι υπάλληλοι και ιδιαίτερα οι δημόσιοι εκπαιδευτικοί λειτουργοί είναι οι τελευταίοι "που δικαιούνται να ομιλούν".
Σήμερα, όμως, είναι οι πρώτοι που έχουν υποχρέωση και να ομιλούν και να φωνάζουν. Έχουν υποχρέωση προς τον εαυτό τους, την κοινωνία, τους μαθητές τους, τις μελλοντικές γενιές.
Δεν μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω τα αιτήματα τους. Δέχομαι με συνοπτικές διαδικασίες και για την οικονομία της συζήτησης ότι είναι όλα "άδικα και παράλογα".
Και, όμως, είμαι στο πλευρό τους τους. Γιατί ποιος άλλος, από το Δημόσιο Λειτουργό, έχει τα εχέγγυα να σηκώσει το ανάστημα του απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα. Από ποιον, τελικά, περιμένουμε να δώσει μια απάντηση σε έλληνες και ξένους, που, δικαιολογημένα, θεωρούν ότι του Έλληνα ο τράχηλος όλα τα υπομένει; Αν όχι από την πολυπληθέστερη επιστημονική ομοσπονδία δημοσίων λειτουργών. Καταλύθηκε το κράτος πρόνοιας μέσα σε λίγα χρόνια, χάσαμε το μισό μας εισόδημα, χάνουμε τα παιδιά μας στην ξενιτιά και το χειρότερα συνηθίζουμε ως δεδομένη αυτή τη μιζέρια. Δεν πρέπει να διαμαρτυρηθούμε μέχρι εσχάτων, δεν πρέπει να πούμε "Φτάνει πια" και ποιος θα το κάνει αυτό αν όχι ο Δημόσιος Λειτουργός, στον οποίο όλοι εμείς οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουμε δώσει όλα τα εφόδια, για να ασκεί τον αγώνα του δίχως το φόβο της επιβίωσης. ...
Σήμερα, όμως, είναι οι πρώτοι που έχουν υποχρέωση και να ομιλούν και να φωνάζουν. Έχουν υποχρέωση προς τον εαυτό τους, την κοινωνία, τους μαθητές τους, τις μελλοντικές γενιές.
Δεν μπαίνω στον κόπο να σχολιάσω τα αιτήματα τους. Δέχομαι με συνοπτικές διαδικασίες και για την οικονομία της συζήτησης ότι είναι όλα "άδικα και παράλογα".
Και, όμως, είμαι στο πλευρό τους τους. Γιατί ποιος άλλος, από το Δημόσιο Λειτουργό, έχει τα εχέγγυα να σηκώσει το ανάστημα του απέναντι σε αυτή τη βαρβαρότητα. Από ποιον, τελικά, περιμένουμε να δώσει μια απάντηση σε έλληνες και ξένους, που, δικαιολογημένα, θεωρούν ότι του Έλληνα ο τράχηλος όλα τα υπομένει; Αν όχι από την πολυπληθέστερη επιστημονική ομοσπονδία δημοσίων λειτουργών. Καταλύθηκε το κράτος πρόνοιας μέσα σε λίγα χρόνια, χάσαμε το μισό μας εισόδημα, χάνουμε τα παιδιά μας στην ξενιτιά και το χειρότερα συνηθίζουμε ως δεδομένη αυτή τη μιζέρια. Δεν πρέπει να διαμαρτυρηθούμε μέχρι εσχάτων, δεν πρέπει να πούμε "Φτάνει πια" και ποιος θα το κάνει αυτό αν όχι ο Δημόσιος Λειτουργός, στον οποίο όλοι εμείς οι ιδιωτικοί υπάλληλοι και οι ελεύθεροι επαγγελματίες έχουμε δώσει όλα τα εφόδια, για να ασκεί τον αγώνα του δίχως το φόβο της επιβίωσης. ...