Λαοθάλασσα συγκεντρώθηκε χθες (18/06) στη συναυλία της Τεχνόπολης, εκφράζοντας για ακόμα μια φορά την αλληλεγγύη τους απέναντι στον Παλαιστινιακό λαό, κρατώντας πιο ζωντανό από ποτέ τον αμείωτο αγωνιστικό παλμό ως την λευτεριά.Με φόντο τις παλαιστινιακές σημαίες που δεν σταμάτησαν να ανεμίζουν, η Χάρις Αλεξίου
ανέβηκε στη σκηνή, και μας χάρισε την πιο συγκινητική στιγμή της βραδιάς.Σε μια σπάνια πια στιγμή επί σκηνής, η Χάρις Αλεξίου ξεσήκωσε όσο κανείς την κατάμεστη Τεχνόπολη, απαγγέλλοντας το σπαρακτικό ποίημα, ενός ποιητή από την Παλαιστίνη. «Μιας και δεν τραγουδάω, θα σας τραγουδήσω αλλιώς. Θα σας διαβάσω ένα ποίημα του Παλαιστίνιου Ζαχαρία Μοχάμεντ».
«Λένε πως οι καλλιτέχνες έχουν πολύ δυνατή φωνή κι έτσι μπορούν να περάσουν τα μηνύματα. Όχι. Οι καλλιτέχνες παίρνουν τη δική σας φωνή και την κάνουν δυνατή», είπε η σπουδαία καλλιτέχνης κι έπειτα μούδιασε όλη την Τεχνόπολη -μέσα κι έξω- με την σπαρακτική της ανάγνωση. https://www.rosa.gr/mousiki/i-sygkinitiki-stigmi-pou-i-charis-alexiou-apangellei-poiima-gia-tin-palaistini-kai-moudiazei-oli-i-technopoli-video/
Του είπα, καθώς με έπνιγε η λύπη:
‘Σου υπόσχομαι ότι η δικαιοσύνη θα νικήσει στο τέλος και η ειρήνη σύντομα θα έρθει’.
Του έλεγα ψέματα, φυσικά. Ξέρω ότι η δικαιοσύνη δεν θα νικήσει και η ειρήνη δεν θα έρθει σύντομα, αλλά έπρεπε να σταματήσω τα δάκρυά του.
Είχα αυτήν τη λανθασμένη ιδέα που λέει πως αν μπορούσαμε με κόλπα να σταματήσουμε το ποτάμι των δακρύων, όλα θα συνέχιζαν την πορεία τους με τη λογική, τα πράγματα θα γίνονταν αποδεκτά ως έχουν, η βία και η δικαιοσύνη θα βοσκούσαν μαζί στο ίδιο χωράφι, ο Θεός και ο Σατανάς θα ήταν αδέρφια, και το θύμα θα ήταν ο έρωτας του θύτη.
Αλλά δεν υπάρχει τρόπος να σταματήσουν τα δάκρυα. Ξεχύνονται ολοένα σαν πλημμύρα, να διαλύσουν την ψεύτικη τελετή της ειρήνης. . . .


.webp)


























