ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

Η Στρατηγική της ανάτασης του Ελληνισμού στο έργο του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

 

Δημήτρης Μάρτος

Μιχάλης Χαραλαμπίδης 6ο Συνέδριο ΠΑΣΟΚ 1996 

https://youtu.be/LHH4rXrV7xE?si=LVGqTudWGbFuu6ud 

Απο την ιστορική ομιλία του Μιχάλη Χαραλαμπίδη 

 http://polis-agora.blogspot.com/

ΜΝΗΜΗ ΜΙΧΑΛΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗ - ΕΤΗΣΙΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

 

Δευτέρα 27 Μαΐου 2024

Η 1η εκδήλωση του Ομίλου Πολιτικού Προβληματισμού “Μιχάλης Χαραλαμπίδης” Αφιερωμένη στην μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη Κοζάνη 26 Μαίου 2024. Αίθουσα εκδηλώσεων Κοβεντάρειο. . . .

Υπάρχει Λόγος: Ο εκσυγχρονιστής της διαφθοράς – Ο Κώστας Βαξεβάνης για τον Κώστα Σημίτη: Δεν είδε, δεν άκουσε, δεν μίλησε

Δεν είδε, δεν άκουσε, δεν μίλησε

Ο Κώστας Βαξεβάνης δεν ακολουθεί τον δρόμο της αγιογράφησης του Κώστα Σημίτη και λέει τα πράγματα με το όνομά τους. Ο Σημίτης, η διαφθορά, το κόλπο του Χρηματιστηρίου Αθηνών, τα Ίμια, ο Οτσαλάν και η επικάλυψη του «ξεβλαχέματος». 

Υπάρχει Λόγος #3: Ο εκσυγχρονιστής της διαφθοράς - Ο Κώστας Βαξεβάνης για τον Κώστα Σημίτη

 https://yparhei-logos.simplecast.com/episodes/3-yparxei-logos-vaxevanis-shmiths-podcast-ep3-FpZG3ZoB 

Χρηματιστήριο, Οτσαλάν, Ίμια, εξοπλιστικά, μαύρα ταμεία Siemens, είσοδος στην ΟΝΕ με πλαστά στοιχεία, Κτηματολόγιο, Ολυμπιακά έργα, παράνομες ελληνοποιήσεις, υπερκοστολογημένα έργα και πολλά πολλά άλλα, τα οποία σίγουρα ξεχνώ έχουν τη σφραγίδα του Κώστα Σημίτη. Ήταν ο χειρότερος πρωθυπουργός της Μεταπολίτευσης, μέχρι που τον αντικατέστησε στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Μην ξεχάσουμε κι αυτά που ξέρουμε επειδή πέθανε. . . .

«Ζούμε ξανά την Ανταλκίδειο Ειρήνη»! Ο Δρ Άρης Πετάσης μας θυμίζει την ιστορία που δυστυχώς επαναλαμβάνεται;

Το κείμενο της ανταλκιδείου ειρήνης, όπως το παραθέτει ο Ξενοφών, έχει ως εξής:

Ἀρταξέρξης βασιλεύς νομίζει δίκαιον τάς μέν ἐν τῇ Ἀσίᾳ πόλεις ἑαυτοῦ εἶναι καί τῶν νήσων Κλαζομενάς καί Κύπρον, τάς δέ ἂλλας Ἑλληνίδας πόλεις καί μικράς καί μεγάλας αὐτονόμους ἀφεῖναι πλήν Λήμνου καί Ἴμβρου καί Σκύρου· ταύτας δέ ὣσπερ τό ἀρχαῖον εἶναι Ἀθηναίων. Ὁπότεροι δέ ταύτην τήν εἰρήνην μή δέχονται, τούτοις ἐγώ πολεμήσω μετά τῶν ταῦτα βουλομένων καί πεζῇ καί κατά θάλατταν καί ναυσί καί χρήμασιν.

Γράφει ο Δρ. Άρης Πετάσης*

Μάνος Δανέζης: «Ζούμε ξανά την Ανταλκίδειο Ειρήνη»;

Οι Λαοί που δεν θυμούνται τις σκοτεινές στιγμές της Ιστορίας τους … πρέπει να περιμένουν ότι θα τις ξαναζήσουν …

H Ανταλκίδεια Ειρήνη

Το έθνος, ιστορικά σωζόταν από 3 δασκάλους μαζί με 3 παπάδες, 3 αξιωματικούς και τους απλούς πολίτες

Δρ. Άρης Πετάσης

(περικοπή από κείμενο στην ιστοσελίδα: Militaire News

Υφαίνεται μια νέα μορφή Ανταλκίδειας Ειρήνης που μας θυμίζει αυτή που Σπάρτη και Αθήνα είχαν κάνει όταν δέχτηκαν τον Πέρση Βασιλιά Αρταξέρξη Β’ ως ηγεμόνα της Ελλάδος (Ξενοφώντος:Hellenika V 1,31)  με υπογραφή υποταγής του σπαρτιάτη Ανταλκίδα.  Η συνθήκη προέβλεπε (κάτι που φαίνεται να γίνεται και τώρα): 

1.) παράδοση της Κύπρου (και των τότε ελληνικών πόλεων της Μικράς Ασίας) στους Πέρσες και 

2.) αυτονομία των νησιών του Αιγαίου – αποστρατικοποίηση με σημερινή γλώσσα.  Εξαιρούνταν Λήμνος, Ίμβρος και Σκύρος που είχαν κληρουχίες της Αθήνας ώστε η τελευταία να δεχτεί πιο ενεργά την περσική υποταγή.  

Η Αθηναϊκή πολιτική ελίτ του 386 π.χ. προχώρησε πιο πέρα δεχόμενη την συνθήκη ως πρόσταγμα.  Η επικυριαρχία των Περσών διήρκησε μέχρι τις ημέρες του Μεγάλου Αλέξανδρου.  

Ο Πλάτωνας θεώρησε την συνθήκη ως άκρως ατιμωτική για τους Έλληνες περιγράφοντας την ως αισχρό και ανόσιο έργο.  Στο γνωστό έργο Занимательная Греция ο Μιχαήλ Κασπάροφ αναφέρει: «Όπου απέτυχε ο Ξέρξης [στους περσικούς πολέμους του 5ου αιώνα] πέτυχε ο Αρταξέρξης. 

Ο Πέρσης βασιλιάς έδινε εντολές στην Ελλάδα σαν να ήταν δική του χώρα. . .

Κίνδυνος Βατερλώ με το… καλημέρα. Τι υπογράφουν σήμερα Μητσοτάκης και Ερντογάν

H ιστορία είναι γεμάτη από τέτοια σύμφωνα που υπήρξαν στην πραγματικότητα η καλύτερη προετοιμασία για πόλεμο.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

«Τα σύμφωνα φιλίας υπογράφονται αφού λυθούν τα ζητήματα, όχι πριν λυθούν, στο τέλος, όχι στην αρχή της διαδικασίας», μας λέει κορυφαίος Έλληνας διπλωμάτης, από τους λίγους σοβαρούς ανθρώπους που διαθέτει ακόμα η υπό διάλυση χώρα και διπλωματία μας, με πείρα πολλών δεκαετιών στη διαχείριση των πιο κρίσιμων εθνικών θεμάτων.

Δεν είναι όμως αυτή η γνώμη της κυβέρνησης Μητσοτάκη (και των Αμερικανών και Γερμανών που την καθοδηγούν και τη διευθύνουν). Αν πιστέψουμε τουλάχιστο όσα είπε ο βουλευτής και πρώην Υπουργός της ΝΔ Άγγελος Συρίγος, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ετοιμάζεται να υπογράψει Σύμφωνο Φιλίας με την Τουρκία. Το ίδιο λέει και ο ίδιος ο Ερντογάν, με κάποια παραλλαγή στο όνομα του προς υπογραφή ντοκουμέντου. Είτε όμως ονομαστεί Σύμφωνο Φιλίας, είτε κάτι παραπλήσιο μικρή σημασία έχει.

Σε ανάλογες πληροφορίες του αναφέρθηκε πρόσφατα και ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, που προειδοποίησε την κυβέρνηση να μην υπογράψει συμφωνία ανάλογη εκείνης που είχε υπογράψει στη Μαδρίτη η κυβέρνηση Σημίτη, πληροφορίες που φαίνεται τώρα να επιβεβαιώνονται. . . .

ΧΑΓΗ: «Νομιμοποίηση» της εκχώρησης εδάφους εθνικής κυριαρχίας

August 12, 2023 IHA-Hellas Dr. NikolaosMoraitisπρόνοια του διεθνούς δικαίου, συνεκμετάλλευση κυριαρχικών δικαιωμάτων, χωρική θάλασσα, ΙΗΑ, Κυριαρχικό δικαίωμα, Νικόλας Λ. Μωραΐτης, αυτοδιάθεση λαού, διαπραγματεύσεις υποχωρήσεως, εδαφική κυριαρχία, μερική οριοθέτηση, νησιωτικό σύμπλεγμα

Οριοθέτηση ΑΟΖ & Υφαλοκρηπίδας τώρα! 

του Νικόλαου Λ. Μωραΐτη Ph.D., Διεθνείς Σχέσεις, Συγκριτική Πολιτική, Εξωτερική Πολιτική των ΗΠΑ, Το παγκόσμιο πολιτικό / οικονομικό / κοινωνικό σύστημα, Καλιφόρνια, U.S.A., Member ofInternational Hellenic Association (USA)

Τα δύο στοιχεία που συνθέτουν το εθνικό συμφέρον ενός κράτους είναι η κατοχύρωση της εθνικής ασφάλειάς του και η εθνική του επιβίωση, χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την επικράτεια του. Στην εδαφική επικράτεια της Ελλάδας, στο πλαίσιο της θεώρησης του εθνικού συμφέροντος, το Αιγαίο είναι εξίσου σημαντικό όσο και το Ιόνιο. 

Συνεπώς, απαραβίαστη αρχή ενός κράτους είναι η διατήρηση της εδαφικής του ακεραιότητας, όπως έχει αυτή καταχωρηθεί στο Σύμφωνο της Κοινωνίας των Εθνών. Η διαρκής προστασία των ορίων ενός κράτους και η έννοια της εδαφικής του ασφάλειας, το δικαίωμα δηλαδή να απωθούνται νόμιμα οι όποιες επιβουλές εναντίον του, υπήρξαν σημαντικές έννοιες στη διαμόρφωση της ιστορίας.

Ο John Herz, στο “International Politics in the Nuclear Age”, αναφερόμενος στην έννοια της εδαφικής ασφάλειας, γράφει ότι κάθε κράτος έχει ένα θεωρητικά αδιαπέραστο κέλυφος, και κατά συνέπεια, στο πλαίσιο της κλασικής άποψης το κράτος πρέπει να έχει την ικανότητα να αποπέμπει τους εχθρούς του, αποτρέποντας κάθε εισβολή. Σήμερα, ένα κράτος μπορεί να καταστραφεί από εξωτερική επίθεση χωρίς να δεχθεί εισβολή.

Δυστυχώς, με την ελλειμματική εθνική στρατηγική, την μη αποτρεπτική πολιτική της χώρας, και με την εκχωρητική πολιτική της ελληνικής «άρχουσας τάξης» να υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία και τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, αυτό το αδιαπέραστο κέλυφος έχει διαρραγεί. . .

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega και στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» με τη Νίκη Λυμπεράκη

 

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega και στην εκπομπή 

«Μεγάλη Εικόνα» με τη Νίκη Λυμπεράκη

 

Ν. Λυμπεράκη: Χαίρεται, κυρίες και κύριοι, είμαι η Νίκη Λυμπεράκη, σας καλωσορίζω στη «Μεγάλη εικόνα» με καλεσμένους που δεν χρειάζονται συστάσεις.

[video]

Ναι, καλά το καταλάβατε, καλεσμένος μας απόψε ο πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Πρόεδρε, που είστε εδώ.

Ευ. Βενιζέλος: Εγώ ευχαριστώ.

Ν. Λυμπεράκη: Είστε εδώ σε μία συγκυρία πολύ συγκεκριμένη, λίγες εβδομάδες απομένουν για τις εκλογές, έχουμε πολλά να πούμε νομίζω.

Ευ. Βενιζέλος: Είμαι στη διάθεσή σας. . .

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης οδηγεί τη χώρα σε εθνική τραγωδία

Ένα περίεργο δημοσίευμα των Νέων

https://www.newsbreak.gr/politiki/299134/o-kyriakos-mitsotakis-odigei-ti-chora-se-ethniki-tragodia/  

Κάποιοι θα μπορούσαν να πουν πως ήδη ζούμε μία εθνική τραγωδία. 100 χρόνια μετά την Μικρασιατική Καταστροφή, η Ελλάδα μέτρα πλέον 25.000 νεκρούς και την μεγαλύτερη μείωση πληθυσμού σε καιρό ειρήνης, στην ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους.

Παράλληλα, για πρώτη φορά έχουμε σαφέστατη παραβίαση κυριαρχικών δικαιωμάτων και εθνικής κυριαρχίας για πρώτη φορά μετά τα Ίμια, με την απειλή να έχει πάρει σάρκα και οστά μέσω του παράνομου τουρκολιβυκού μνημονίου. Είναι η πρώτη φορά που η Τουρκία αναρτά έγγραφο στον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών, με το οποίο αμφισβητεί κυριαρχικά δικαιώματα της πατρίδας μας.

Και όμως, τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα. Η Τουρκία για πρώτη φορά αμφισβητεί την κυριαρχία των μεγάλων κατοικημένων νησιών του Αιγαίου με τον Κυριάκο Μητσοτάκη όχι απλώς να παριστάνει τον παρατηρητή, αλλά να κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Δεν ενεργοποιεί καν τις νόμιμες άμυνες που διαθέτει η Ελλάδα, ως μέλος δύο μεγάλων οργανισμών. Της Ευρωπαΐκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ.

Αντίθετα, κάνει ακριβώς αυτό που θα ευχόταν ο Ερντογάν να κάνει. Σε μία κωμική, αλλά εξαιρετικά ανησυχητική εμφάνιση, ο Κυριάκος Μητσοτάκης εμφανίστηκε πρώτος μπροστά στις κάμερες μετά την άτυπη σύνοδο των ευρωπαίων ηγετών, για να προαναγγείλει σκληρές κυρώσεις κατά της ….Ρωσίας!

Βγαίνει λοιπόν από το πουθενά ο Έλληνας πρωθυπουργός για να εμπλέξει την πατρίδα μας σε έναν πόλεμο που δεν μας αφορά, δεν αφορά καν κάποιο μέλος της ΕΕ ή του ΝΑΤΟ και αγνοεί επιδεικτικά την ευθεία απειλή κατά της Ελλάδας και της Κύπρου!

Την ίδια στιγμή που ο ουκρανός πρέσβης στην Αθήνα δηλώνει προκλητικά ότι η Τουρκία είναι σύμμαχος της Ουκρανίας, ο έλληνας πρωθυπουργός την επιβραβεύει αντί να κάνει το αυτονόητο. Να απαιτήσει διπλάσιες κυρώσεις κατά της Τουρκίας για την υπαρκτή, πραγματική και αυξανόμενη απειλή κατά της Ελλάδας και της Κύπρου. Δύο κρατών – μελών της ΕΕ και μάλιστα του σκληρού πυρήνα αυτής, της ευρωζώνης!

Ούτε ο Ερντογάν δεν θα τα κατάφερνε καλύτερα. . .

Ουίλιαμ Μάλλινσον, Χαράλαμπος Τσιτσόπουλος: Μη σκεπτόμενες δεξαμενές σκέψης και μοδάτοι ακαδημαϊκοί [Το ΕΛΙΑΜΕΠ αποτελεί συχνά πρόσφορη πλατφόρμα προπαγάνδας - Επίσης μια αντίστοιχα υποτακτική στάση]

Γράφουν οι Ουίλιαμ Μάλλινσον και Χαράλαμπος Τσιτσόπουλος

Μια διαμάχη ταλανίζει το πεδίο των Διεθνών Σχέσεων εκ καταβολών του και μάλιστα με αμείωτη ένταση. 

Η διαμάχη αυτή έχει, ως επί το πλείστον, λάβει τη μορφή μιας αντιπαράθεσης μεταξύ εκείνων που τονίζουν τη σημασία της ισχύος ως πρωταρχικού στοιχείου των σχέσεων μεταξύ κρατών (οι Ρεαλιστές) κι εκείνων που θεωρούν τη θεσμική συνεργασία ή/και τις ιδέες ως καταλληλότερο εφαλτήριο για την κατανόηση των διακρατικών σχέσεων (οι Ιδεαλιστές ή οι Λειτουργιστές). 

Είναι μάλλον αναμφίλεκτο ότι κι οι δύο παραπάνω σχολές προσφέρουν σημαντικά εργαλεία κατανόησης. 

Εν τούτοις, μια καινοφανής εξέλιξη έχει λάβει χώρα στους περισσότερους δυτικούς ακαδημαϊκούς κύκλους, η απαρχή της οποίας συμπίπτει με το τέλος του Ψυχρού Πολέμου:

Κυριότεροι σταθμοί των ελληνο-αμερικανικών (και κυπρο-αμερικανικών) σχέσεων μετά το 1947

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Αναρωτιέμαι αν γινόταν αύριο ένα γκάλοπ, πόσοι ‘Ελληνες θα αποδεικνυόταν ότι γνωρίζουν πως οι Ηνωμένες Πολιτείες επέβαλαν τη δικτατορία της 21ης Απριλίου ή ότι ήταν πίσω από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο του 1974. Πόσοι γνωρίζουν ότι ο Πρόεδρος Κλίντον ζήτησε συγνώμη για την επιβολή της δικτατορίας στην Ελλάδα ή ότι ο Χόλμπρουκ έκανε το ίδιο σχετικά με την αμερικανική πολιτική στο κυπριακό; Πόσοι Έλληνες άραγε γνωρίζουν τον ρόλο της αμερικανικής τράπεζας Goldman Sachs στο ελληνικό ζήτημα, αλλά και των ΗΠΑ στην επιβολή των Μνημονίων και Δανειακών δια του ΔΝΤ το 2010, αλλά και στην επίθεση κατά της Κύπρου και των τραπεζών της το 2013;

Και τα αναρωτιέμαι αυτά λόγω της έντασης και της μαζικότητας της επιχείρησης συστηματικής αποβλάκωσης και διαστροφής της συλλογικής ιστορικής μνήμης, που δέχεται επί χρόνια ο ελληνικός λαός, δια των μέσων «ενημέρωσης», των υποτιθέμενων «διανοούμενων» και των εκπαιδευτικών του ιδρυμάτων. ‘Οσο φεύγουν οι γενηές που έζησαν τα γεγονότα του 1967 και του 1974, και είναι πιο δύσκολο να τις ξεγελάσεις, τόσο γίνεται πιο εύκολο να θολώσει η ματιά.

Συζητώντας τις προάλλες με μια ομάδα φοιτητών που ενδιαφέρονται για θέματα εξωτερικής και διεθνούς πολιτικής, διαπίστωσα την έκταση της άγνοιας που έχουν, αλλά και τη δίψα τους να πληροφορηθούν τα πιο βασικά γεγονότα της ιστορίας της χώρας τους.

Μου ζήτησαν λοιπόν οι φοιτητές και τους ετοίμασα έναν κατάλογο των βασικών σταθμών στις ελληνοαμερικανικές σχέσεις μετά το 1947, όταν η Ουάσιγκτων διαδέχεται το Λονδίνο ως εποπτεύουσα νεοαποικιακή δύναμη της Ελλάδας. Χωρίς τη γνώση αυτών των γεγονότων είναι απλώς αδύνατο να γίνει κατανοητή η ελληνική ιστορία. Τον δημοσιεύω προς χρήσιν οποιουδήποτε ενδιαφέρεται για το θέμα.

Δεν είμαι φυσικά ιστορικός, ούτε επιδιώκω να γράψω μια πραγματεία για τη νεώτερη ιστορία μας. Περιορίζομαι στην καταγραφή των βασικών προσδιοριστικών γεγονότων. Μακάρι νέοι ιστορικοί, που δεν ενδιαφέρονται μόνο να κάνουν καριέρα προδίδοντας την επιστήμη τους, να ασχοληθούν συστηματικά για να προσφέρουν στις νέες γενηές έναν μπούσουλα στην ιστορική αλήθεια και, άρα, στο μέλλον της χώρας τους.

Απαγορεύοντας την Αλήθεια

Να κλείσουμε την εισαγωγή αυτή, υπενθυμίζοντας ότι, εδώ και κάμποσα χρόνια, γίνονται δύο πολύ συστηματικές προσπάθειες αναθεώρησης της ιστορικής αλήθειας και βίαιης μεταβολής της μαζικής ιστορικής συνείδησης του ελληνικού λαού, που πάνε παράλληλα με την αποικιοποίηση της χώρας μας. Η μία αντανακλά τις νεοφιλελεύθερες, παγκοσμιοποιητικές ελίτ, τύπου Σόρος και εκδηλώνεται με τις θεωρίες τύπου Ρεπούση για «συνωστισμό» στη Σμύρνη ή με την επιχείρηση κατάργησης κάθε εμφάνισης εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων και ταυτοτήτων.

Για τον ανερχόμενο ολοκληρωτισμό του παγκόσμιου Χρηματιστικού Κεφαλαίου, οι παραδοσιακές ιδεολογίες και θρησκείες, το εθνικό αίσθημα, η ταξική συνείδηση και κάθε αίσθημα ανήκειν σε κοινωνικές ή εθνικές ομάδες, είναι αντίπαλοι γιατί εμποδίζουν την ανάδυση του ανθρώπου – Δούλου, του Ηomo Economicus.

Η δεύτερη προσπάθεια αναθεώρησης αντανακλά τις νέο-ολοκληρωτικές, νεοσυντηρητικές, εθνικιστικές και ακροδεξιές τάσεις, που αποβλέπουν να επικρατήσουν όχι δια της επιβολής μιας άμορφης «πολυεθνικότητας» τύπου Σόρος, αλλά με τα μέσα του «Διαίρει και Βασίλευε», τους Πολέμους των Πολιτισμών του Χάντινγκτον, τη στρατηγική του Χάους, την μαζική αποκτήνωση του ανθρώπου, την πολιτική που εκφράζουν σήμερα προπάντων οι Τραμπ και Νετανιάχου.

Στη χώρα μας η δεύτερη αυτή σχολή αντανακλάται στη μαζική επανεμφάνιση, ιδίως μετά το 2015, όλης της παραφιλολογίας των οπαδών του Μεταξά, της εμφυλιοπολεμικής ακροδεξιάς και των νοσταλγών της Χούντας. (Το ότι μπορεί να υπάρχουν και τίμιοι ή πατριώτες άνθρωποι μεταξύ όσων, παραπλανημένοι, ακολούθησαν τον Γρίβα, τον Παπαδόπουλο ή τον Βασιληά σε μια ορισμένη ιστορική στιγμή, δεν μεταβάλλει τον ιστορικό ρόλο αυτών των ρευμάτων, που υπήρξαν ιστορικά οι κατ’ εξοχήν αποφύσεις των αμερικανικών και ισραηλινών μυστικών υπηρεσιών).

Εμφύλιος Πόλεμος. ...

“Ο λάθος πόλεμος των γεωτρήσεων” - “Κίνδυνος για μνημόνιο στο Αιγαίο”! Οι ελληνοτουρκικές κρίσεις τα λάθη και οι ήττες μας! Ο Κ.Μαρδάς στο Militaire

Του Κώστα Μαρδά

Συγχωρέστε με για την προσωπική αναφορά, αλλά είμαι ο μόνος που σε εποχή θριαμβολογίας των περισσότερων διεθνολόγων, έχοντας μελετήσει τις 7+2 μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις στο βιβλίο μου ΠΡΟ-ΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ,* προειδοποίησα τηλεοπτικά και αρθρογραφικά ότι η κυπριακή ηγεσία εγκλωβίσθηκε στην επιτυχία της…

Διότι, ναι, μεν έβαλε την Exxon Mobil, την Total και τους άλλους κολοσσούς στην ΑΟΖ της, όμως: Προκάλεσε –χωρίς, βέβαια να το έχει… υπολογίσει σωστά- την διχοτόμηση της ΑΟΖ, αφού το Φατίχ και το Γιαβούζ εισέβαλαν στην ΑΟΖ υπό την ανοχή ΗΠΑ, Ρωσίας, Ε.Ε., Ισραήλ, Αιγύπτου… και της Ελλάδας – βεβαίως, βεβαίως…

Το ηγετικό κατεστημένο της Λευκωσίας, υπό την επήρεια ενός ενεργειακού μεγαλοϊδεατισμού, έφθασε στα όρια της επιτυχίας του… Το τακτικό λάθος των αδελφών μας Κυπρίων φαίνεται πια ολοκάθαρα: Άνοιξαν το μέτωπο των γεωτρήσεων στην ΑΟΖ, χωρίς στρατιωτική κάλυψη, προκαλώντας ακαίρως τον εχθρό να μεταφέρει την απειλή από την Κύπρο στα ανοιχτά της Κρήτης, σε μια εποχή που η Ελλάδα βρίσκεται εν αδυναμία.

Άρα, πρέπει να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια; Όχι, βέβαια! Το λάθος αυτό, πρέπει να το καλύψουμε όχι με παρορμητισμούς για… βύθιση τουρκικού πλοίου, αλλά με οργάνωση, διακομματική συνεργασία και πνεύμα ετοιμότητας.

Ας μου επιτρέψουν οι αναγνώστες του φιλόξενου Militaire να παραθέσω τα επιχειρήματά μου, όπως τα ανέπτυξα στην σαββατιάτικη εκπομπή του Γιώργου Αυτιά, στον ΣΚΑΪ:

— Το μνημόνιο για τη μέση γραμμή της ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, μπορεί να μην παράγει έννομα αποτελέσματα, παράγει όμως στρατηγικά αποτελέσματα και πραγματικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα, αυτά, μέχρι στιγμής, είναι εις βάρος μας, καθώς με την άκαιρη, ορμητική και δίχως προηγούμενη αμυντική θωράκιση της κυπριακής ΑΟΖ, ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να μεταφέρει το μέτωπο της αντιπαράθεσης από την Κύπρο, στον άξονα Κρήτης – Λιβύης, διευρύνοντας το μέτωπο υπέρ αυτού… Κυκλώνοντάς μας από το νότο…

ΑΟΖ : Πλησιάζει η «ώρα της Κρίσεως». - Κότες λιράτες. Και μάλιστα, ξεπουπουλιασμένες…

Εθνικά Θέματα, Εξέχοντα, Επικαιρότητα Αιγαίο, Αναλύσεις, Αναστασόπουλος Τάσος, ΑΟΖ, Απόψεις, Ενδιαφέροντα άρθρα, Εξωτερική Πολιτική, Επικαιρότητα, Κύπρος, Πολιτική, Συμφωνία Τουρκίας - Λιβύης, Τουρκική απειλή 

Η Συμφωνία Τουρκίας – Λιβύης, για την μοιρασιά, του θαλάσσιου χώρου της νοτιοανατολική Μεσόγειο και η δειλή πολιτική τάξη της Ελλάδας, που θα οδηγηθεί, σε διαπραγματεύσεις, ως πρόβατο, επί σφαγή.

του Τάσου Αναστασόπουλου

Το Μνημόνιο, με το οποίο η Τουρκία και η Λιβύη (και συγκεκριμένα η κυβέρνηση της Τρίπολης, που δεν ελέγχει τίποτε άλλο, πέρα από ένα μικρό τμήμα της επικράτειας της χώρας αυτής) προσδιορίζουν, στην πράξη, τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες τους, ήλθε να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της εξωτερικής, αλλά και της αμυντικής πολιτικής των Αθηνών, αφού η Άγκυρα κάνει ένα βήμα παραπέρα και πέραν από τηνΛιβυ έμπρακτη αμφισβήτηση της ΑΟΖ της Κύπρου, έρχεται, τώρα, να δρομολογήσει την διαδικασία, για την έμπρακτη αμφισβήτηση της ΑΟΖ, που διεκδικεί η Ελλάδα, την οποία ΑΟΖ, όμως, το ψοφοδεές ελληνικό κράτος δεν έχει ανακηρύξει, επειδή, μέχρι στιγμής -και άγνωστο έως πότε-, δεν τολμά να ανακηρύξει.

Παρά τις όποιες μεγαλοστομίες, η ελληνική πολιτική τάξη, στην πραγματικότητα, είναι τρομοκρατημένη, από την υλοποίηση των σταδίων του σχεδιασμού της κυβέρνησης του Recep Tayyip Erdoğan, όσον αφορά την έμπρακτη διεκδίκηση αυτών, που η τουρκική ελίτ προσδιορίζει, ως συμφέροντά της, στην νοτιανατολική Μεσόγειο, τώρα και στο Αιγαίο, αργότερα.

Ο τρόμος των σαλτιμπάγκων, που αποτελούν, σήμερα, το αστικό πολιτικό σύστημα της χώρας, στο οποίο έχει ενσωματωθεί και η «ριζοσπαστική» Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι ένα απλό ψυχολογικής φύσεως, φαινόμενο. Εδράζεται, στο απλούστατο γεγονός ότι, από την εποχή της τουρκικής εισβολής, στην Κύπρο, τον Ιούλιο – Αύγουστο του 1974 (οπότε η χούντα των Αθηνών και στην συνέχεια, η κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, άφησαν την Κύπρο, στα χέρια του τουρκικού στρατού) και πολύ περισσότερο, από την εποχή της ελληνικής ήττας, στα Ίμια, τον Ιανουάριο του 1996 (όταν η κυβέρνηση του Κώστα Σημίτη αποδέχτηκε την απώλεια τμήματος της εδαφικής επικράτειας της χώρας), ότι, κατά την πάροδο των προηγούμενων δεκαετιών, η Τουρκία έχει γίνει μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη, που έχει την απαραίτητη εμβέλεια να συνομιλεί και να αντιπαρατίθεται, με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής μας, ενώ η Ελλάδα έχει μετατραπεί, σε ένα πολιτικοστρατιωτικό νάνο, ο οποίος ακολουθεί, από μακριά, τον δύστροπο γείτονά του, το αυξανόμενο μέγεθος του οποίου είναι η πηγή του τρόμου αυτού.

Αν συγκρίνουμε τα αντίστοιχα μεγέθη, που αφορούν την ισχύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, τα αποτελέσματα είναι τραγικά, για την χώρα μας. ...

Οι Ελίτ της Ήττας

«Αναλαμβάνεται, κύριε Πρόεδρε, την Προεδρία της Ελληνικής Δημοκρατίας για μία πενταετία όπου θα σημειωθούν σημαντικά γεγονότα και εξελίξεις: 

Η Ευρωπαϊκή ενοποίηση θα προωθηθεί με την ψήφιση ενδεχομένως και της Συνταγματικής Συνθήκης, τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη, τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές καθώς θα μπορούν να προστατεύονται, αλλά και να παραβιάζονται από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων και πάντως η Δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

========================================================================

Οι Ελίτ της Ήττας

Στις 8 Φεβρουαρίου 2005, η Άννα Ψαρούδα-Μπενάκη, τότε πρόεδρος της Βουλής, προσφωνώντας τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια, είπε: “....Τα Εθνικά σύνορα και ένα μέρος της Εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν χάριν της ειρήνης...”.

Αρνησιπάτριδες και Αρνησίθρησκοι

“...ούτω την χώρα νέμεται

η στρατιά της ήττης,

του λαού την απόφασιν,

άτεγκτον, φοβεράν,

περιφρονούσα.”

(Κώστας Καρυωτάκης, Ελεγεία και Σάτιρες, 1927)

του Λεωνίδα Χ. Αποσκίτη*

Πριν δεκατέσσερα χρόνια, το 2004, προειδοποιούσαμε, παρά την ευφορία των ημερών και με αφορμή τις εξελίξεις στο Κυπριακό (σχέδιο Ανάν), ότι η περιβόητη “ελληνοτουρκική φιλία”, την οποία υιοθετούσε το ελληνικό πολιτικό κατεστημένο ήταν ένα φληνάφημα, ότι οι Τούρκοι γαλονάδες και το βαθυκράτος στοχεύουν πάντα στο Αιγαίο και την οριστική άλωση της Κύπρου και, τέλος, ότι δεν υπάρχει καμμία σιγουριά με την “ευρωπαϊκή πορεία” της Τουρκίας. Κατά την ίδια χρονιά, που ήταν και εκλογική, μέσα στον ορυμαγδό των “εκτάκτων” και “αποκλειστικών” προεκλογικών παραθύρων, πέρασε “στο ντούκου” μια κουβέντα του απερχόμενου πρωθυπουργού που είχε πολύ ψαχνό: “Εγώ είμαι τσακάλι”, είχε πει ο Σημίτης, “και αν πιαστώ στο δόκανο, τότε θα κόψω μόνος το πόδι μου και θα ξεφύγω”. Αυτά ειπώθηκαν μερικές εβδομάδες πριν την παραίτησή του, λίγο πριν στήσει ο ίδιος το επικοινωνιακό τρυκ για να τραβηχτεί πίσω από το αδιάφανο πέπλο που συγκαλύπτει την πολιτική πραγματικότητα στην χώρα μας.

Ποιο είναι αυτό το δόκανο; Και τι συμβαίνει πίσω από το πέπλο;