9 χρόνια από το δημοψήφισμα του 2015 – Τα γεγονότα μέσα από το ιστορικό αρχείο της «Κ»

Οι δραματικές στιγμές, οι κρίσιμες αποφάσεις, οι πρωταγωνιστές, ο απόηχος των

εξελίξεων και το παρασκήνιο, όπως καταγράφηκαν από τα φύλλα της «Κ» >

   

Θοδωρής Λέννας

Εννέα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη διεξαγωγή του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου του 2015. Από την ημέρα που περισσότεροι από 6 εκατομμύρια ψηφοφόροι προσήλθαν στις κάλπες, σε συνθήκες τραπεζικής αργίας, κεφαλαιακών ελέγχων και έντονης πολιτικής πόλωσης, για να απαντήσουν με «Ναι» ή «Οχι» στο ερώτημα που είχε θέσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. 

Εννέα χρόνια μετά, όλα μοιάζουν διαφορετικά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης κλείνει πέντε χρόνια στην πρωθυπουργία της χώρας, ο Αλέξης Τσίπρας έχει παραιτηθεί από την ηγεσία του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης και ο ΣΥΡΙΖΑ, τρεις διασπάσεις μετά, αποδυναμωμένος εκλογικά, μοιάζει να περνά μια παρατεταμένη περιδίνηση και κρίση ταυτότητας. 

Κι όμως, ενώ όλα ακούγονται τόσο διαφορετικά, η «σκιά» του 2015 εξακολουθεί να καλύπτει μέρος του δημόσιου πολιτικού διαλόγου ακόμη και σε χρόνο ενεστώτα:

Είτε με τους πρωταγωνιστές εκείνων των ημερών να μπαίνουν στο κάδρο. Είτε με τον πολιτικό απόηχο του δημοψηφίσματος –των όσων προηγήθηκαν και των όσων ακολούθησαν αυτού– να αξιοποιείται συχνά για την αξιολόγηση των πολιτικών, κοινωνικών και οικονομικών ανακατατάξεων που διαμορφώνουν την εικόνα του πολιτικού συστήματος έως και σήμερα. 

Για αυτό και η αναδρομή στα γεγονότα του 2015, με οδηγό το ιστορικό αρχείο της «Κ», δεν λειτουργεί μονάχα ως μια υπενθύμιση των όσων συνέβησαν τότε, αλλά ενδεχομένως και ως μέρος της ερμηνείας των διεργασιών που είναι σε εξέλιξη.

Το πρωτοσέλιδο της «Καθημερινής» την επομένη του διαγγέλματος Τσίπρα. 

«Επιλογή ρήξης με δημοψήφισμα» . . .

Η έκθεση Φιλίπ Πέτερσον: Χάρτης του 1990 αποκαλύπτει τη νέα Ευρώπη – Βρετανία και Ελλάδα είναι εκτός - Το πρόβλημα του Αιγαίου: Mάνου Δανέζη

Η τότε πρόεδρος τής Ελληνικής Βουλής Άννα Ψαρούδα Μπενάκη, προλέγει τήν καταστροφή τής Ελλάδος στον νεοδιοριζόμενο πρόεδρο τής Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολο Παπούλια. 

Αυτός ώς άβουλο πλάσμα τήν άκουσε, τήν δέχτηκε και την υπέγραψε. 

Δηλαδή υπέγραψε την καταστροφή μας αδιαμαρτύρητα αυτός πού διαρρήγνυε τά ιμάτιά του ότι από τα 14 του χρόνια πολεμούσε αντάρτης στα βουνά για το καλό τής Ελλάδος.

  

Με αφορμή το BREXIT, αναδημοσιεύουμε από το προσωπικό του ιστολόγιο άρθρο του καθηγητή Αστροφυσικής Μάνου Δανέζη, στο οποίο εξηγούνται “προφητικά” όχι μόνο οι πρόσφατοι κλυδωνισμοί στην Ευρωπαϊκή Ένωση από το δημοψήφισμα στη Βρετανία, αλλά και αποκαλύπτονται οι σχεδιασμοί ΗΠΑ και Ρωσίας για αναχαίτιση του γερμανικού ιμπεριαλισμού, όπως και εξηγείται τι θέλει η Γερμανία από την Ελλάδα με την οικονομική εξαθλίωση που μας επέβαλλε.

Διάλεξη – συζήτηση του Δρ Μάνου Δανέζη, Αστροφυσικού, μέλους του Σώματος Ομοτίμων Καθηγητών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με θέμα: «Κάποια από τα βασικά αίτια της κατάρρευσης του Δυτικού Πολιτισμού» στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο του Δήμου Αλίμου – στη Θεατρική Σκηνή Αλίμου «Κάρολος Κουν» (Υψηλάντου και Θησείου) τη Δευτέρα 8 Απριλίου 2024, ώρα 19:00 – 21:00. Η είσοδος είναι ελεύθερη Η συμμετοχή είναι δωρεάν Ευχαριστούμε πολύ το κανάλι "Ανοιχτό Πανεπιστήμιο Δήμου Αλίμου" που ανέβασε το video της διάλεξης, στην ηλεκτρονική διεύθυνση    • danezis 1 final  

Διαβάστε το μακροσκελές και αποκαλυπτικό άρθρο:

Τα πραγματικά αίτια της Ελληνικής και Ευρωπαϊκής κρίσης

Διανύοντας μια κρίσιμη για το Έθνος μας περίοδο, όλο και περισσότερο συνειδητοποιούμε ότι, παρόλο που όλοι προσπαθούν να προσανατολίσουν την προσοχή των πολιτών στο τεράστιο οικονομικό μας πρόβλημα, κάτι συμβαίνει, πίσω από όλα αυτά, που κάποιοι γνωρίζουν και σιωπούν, αλλά οι πολίτες αγνοούν ή δεν ενθυμούνται

Άσχετα με το αν συμφωνούμε η όχι, είναι πλέον φανερό ότι οι Ελληνικές Κυβερνήσεις δεν αντιπαλεύουν μόνο τα φριχτά οικονομικά μας δεδομένα, αλλά και κάποιους διεθνείς σχεδιασμούς οι οποίοι απλά χρησιμοποιούν ως μέσον πίεσης την οικονομική δυσπραγία μας, την οποία έντεχνα και σκόπιμα δημιούργησαν με πολλούς τρόπους τις τελευταίες δεκαετίες.

Αυτό βέβαια που δεν πρέπει να αγνοούμε είναι ότι:

Στ. Κασσελάκης στο ΕΡΤNews για Β. Μακεδονία: Η κυβέρνηση φόρεσε την περικεφαλαία του 2019 - «Η Παλαιστίνη πρέπει να αναγνωριστεί άμεσα» επανέλαβε ο Στέφανος Κασσελάκης, στην εφ’ όλης της ύλης στην ΕΡΤ

«Μπορεί να μας πει ο πρωθυπουργός ναι ή όχι, αν γνώριζε για το μπάζωμα πριν γίνει; Γιατί δεν τον ρωτάει κανείς στα μίντια» σημείωσε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ

Επιπλέον, απαντώντας στις κατηγορίες της κυβέρνησης περί δήθεν εργαλειοποίσης μιας τραγωδίας ο Στ. Κασσελάκης τόνισε ότι η Δικαιοσύνη είναι ζήτημα Δημοκρατίας. Δεν εργαλειοποιείς όταν ζητάς να τηρούνται οι νόμοι.  

Έχουμε μονταζιέρα και τραμπουκισμό συγγενών των θυμάτων των Τεμπών υπενθύμισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και αναρωτήθηκε εάν το 41% που έλαβε η ΝΔ στις εθνικές εκλογές που ακολούθησαν της τραγωδίας «αμνηστεύει τον κ. Καραμανλή από το να πάει στη δικαιοσύνη».

Να αναγνωριστεί άμεσα η Παλαιστίνη - Εθνοκάθαρση από το Ισραήλ

Κληθείς να σχολιάσει την εισβολή του Ισραήλ στη Λωρίδα της γάζα και τον θάνατο χιλιάδων αμάχων, ο Στ. Κασσελάκης σχολίασε αρχικά ότι το ταξίδι του στην μέση Ανατολή προκάλεσε μεγάλη ανησυχία στη ΝΔ.  «Πριν καν πάω σε εμπόλεμη ζώνη, άρχισαν την καραμέλα περί σέλφι.»

Αν ο κ. Μητσοτάκης θεωρεί ότι το να πας σε μια εμπόλεμη περιοχή με ρουκέτες της Χαμάς και το Ισραήλ να δολοφονεί 45 άμαχους και παιδιά είναι περιοχή για σέλφι, μάλλον έχει λάθος ορισμό των διακοπών σχολίασε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ επαναλαμβάνοντας ότι «η Παλαιστίνη πρέπει να αναγνωριστεί άμεσα».

«Αυτό που κάνει αυτή τη στιγμή η κυβέρνηση Νετανιάχου, μετά από χρόνια που προκαλεί όχι μόνο τον παλαιστινιακό λαό αλλά και τον δυτικό κόσμο με τους εποικισμούς στη Δυτική Όχθη και τώρα όχι μόνο έχει προχωρήσει σε μια βάναυση σφαγή στη Γάζα, αλλά καταπατά και τις συμφωνίες στη Δυτική Όχθη»  Ξεκαθάρισε ο Στ. Κασσελάκης τονίζοντας ότι . .  .

Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1932

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

(ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ! ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ "ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, (2010)) 

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 Είναι πολύ θετικό ότι η "ISKRA" πήρε την πρωτοβουλία να αναδημοσιεύσει το κεφάλαιο που αφορά τη χρεοκοπία της χώρας μας του 1932 από το εξαίρετο έργο του Νίκου Μπελογιάννη "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα".

Εκείνο που έχει ιδιαίτερη αξία σε αυτήν την αναδημοσίευση θεωρώ πως είναι η εξαιρετική επικαιρότητα, στις τραγικές συνθήκες που βιώνει αυτήν την περίοδο η χώρα μας, τόσο του συγκεκριμένου κεφαλαίου που αναδημοσιεύει η "ISKRA" αλλά και συνολικότερα του βιβλίου του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος δεν ήταν μόνο μια από τις ηρωϊκότερες και μαρτυρικές μορφές του κομμουνιστικού κινήματος, της πατρίδας μας αλλά και ένας σημαντικός επιστήμονας, θεωρητικός και βαθύς μελετητής των οικονομικο-κοινωνικών προβλημάτων.

Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο (τις περισσότερες φορές υπάρχει η αίσθηση ότι αναφέρεται σε σημερινές καταστάσεις) πέραν των πολλών άλλων, γιατί καταδεικνύει ότι το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και ιιδιαίτερα του εξωτερικού, αποτελούσε μόνιμο και διαχρονικό βραχνάιμπεριαλιστικής κηδεμόνευσης και καθήλωσης της χώρας, διαρκών ξένων επεμβάσεων και λεηλασίας του ελληνικού λαού! Γιατί, επίσης, προβάλλει σήμερα την ανάγκη για την Αριστερά και το λαϊκό κίνημα να αμφισβητήσουν και να μην αναγνωρίσουν το χρέος της χώρας ως χρέος του ελληνικού λαού, πράγμα που συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για το σχεδιασμό μιας πολιτικής που θα δώσει ανάσα στον τόπο και διέξοδο από την κρίση με την εφαρμογή ενός νέου προοδευτικού και σοσιαλιστικού προγράμματος!

Σήμερα το δίλημμα για τη χώρα δεν είναι το κατεδαφιστικό "Μνημόνιο ή πτώχευση", αφού και τη λεηλασία του Μνημονίου έχουμε και η χώρα έχει ουσιαστικά χρεωκοπήσει. Το πραγματικό σημερινό δίλημμα για την Ελλάδα είναι: με τους πιστωτές και τα τοκοχρεολύσια ή με την επιβίωση της χώρας και το μέλλον του ελληνικού λαού;

Αυτό το δίλημμα νομίζω ότι αναδείκνυε για το 1932 ο Νίκος Μπελογιάννης και το ίδιο δίλημμα γίνεται πιό επίκαιρο στις μέρες μας!

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ* - ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ:

Μήπως έγινε Σοβιετία το Βερολίνο; – Για το δημοψήφισμα υπέρ της απαλλοτρίωσης των μεγάλων εταιρειών διαμερισμάτων

Αν πεις στο μέσο Έλληνα φιλελεύθερο τη λέξη απαλλοτρίωση, αν επιβιώσει από το αναφυλακτικό σοκ, θα αρχίσει να αφρίζει ενάντια στα “κομμουνιστικά απολιθώματα”, το “δογματισμό” και τις “αγκυλώσεις” που εμποδίζουν τον τόπο να απαλλαγεί από τον “κρατισμό” και να μετατρέψει τη χώρα μας σε σφύζοντα παράδεισο επενδυτών.

Η είδηση λοιπόν ότι την περασμένη Κυριακή 26 Σεπτέμβρη, στην πρωτεύουσα της “ατμομηχανής της ΕΕ” – που λέει και το δημοσιογραφικό κλισέ – εκτός από τις κάλπες για ομοσπονδιακές και τις τοπικές εκλογές του κρατιδίου του Βερολίνου, υπήρχε και μια τρίτη για δημοψήφισμα που εμπεριέχει στον τίτλο της καμπάνιας του τη λέξη “απαλλοτρίωση” αν μη τι άλλο προκαλεί έκπληξη. 

Ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη δημιουργεί το ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό συμμετοχής – που ευνοούνταν φυσικά από τη συνύπαρξη του τοπικού δημοψηφίσματος με πιο κεντρικές πολιτικές αναμετρήσεις -, με πάνω από 1.800.000 ψηφοφόρους- σε μια πόλη με συνολικό αριθμό κατοίκων κοντά στα 3,8 εκ. εκ των οποίων 2,45 εκ. με δικαίωμα ψήφου – να συμμετέχουν, πολύ πάνω από το απαιτούμενο 25% για τη νομική εγκυρότητα του αποτελέσματος. 

Ενός αποτελέσματος που έδωσε με ποσοστό 56% άνετη πλειοψηφία στο “Ναι”, δηλαδή την πρόταση να απαλλοτριωθούν όλα τα διαμερίσματα στεγαστικών εταιρειών με χαρτοφυλάκιο άνω των 3000 κατοικιών στο Βερολίνο.

Τι έγινε ρε παιδιά; Το Βερολίνο (ξανα)βάφτηκε κόκκινο, όπως παλιά; 

Όπως θα ανέμενε κανείς, αν τα δημοψηφίσματα ανατρέπανε την ατομική ιδιοκτησία στον καπιταλισμό θα ήταν παράνομα. 

Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από ό,τι συνέβη στην περίπτωση της καμπάνιας “Deutsche Wohnen & Co Enteignen” (Απαλλοτριώστε τη Deutsche Wohnen [τη μεγαλύτερη εταιρεία διαμερισμάτων στην πόλη] και σία), που εξάντλησε κάθε νομικό παραθυράκι για να φτάσει μια ιδέα που γεννήθηκε πριν τρία χρόνια από συλλογικότητες ενοίκων ως την κάλπη. . .

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά που συμβαίνουν / Ποιους εξυπηρετεί να μην βγουν οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες - Γιατί οι ΗΠΑ δεν τιμωρούν την “αιρετική” Τουρκία - Όχι απελπισία, μόνο καλή ανησυχία.

Κωνσταντίνος Γρίβας: * Καθηγητής Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων :

Η Ελλάδα βρίσκεται σε πόλεμο. Δεν είναι τυχαία όλα αυτά που συμβαίνουν / 13/09/2023.

Ποιους εξυπηρετεί να μην βγουν οι ελληνικοί υδρογονάνθρακες.

 ------ Όχι απελπισία, μόνο καλή ανησυχία. ------ 

*Καθηγητής Γεωπολιτικής και Σύγχρονων Στρατιωτικών Τεχνολογιών, διευθυντής του Τομέα Θεωρίας και Ανάλυσης Πολέμου στην Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων. Διδάσκει Γεωγραφία της Ασφάλειας στην ευρύτερη Μέση Ανατολή στο Τμήμα Τουρκικών και Σύγχρονων Ασιατικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Για να κατανοήσουμε τη δυναμική των σχέσεων ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία πρέπει να έχουμε μια στοιχειωδώς ρεαλιστική εικόνα του διεθνούς συστήματος και του τρόπου που οι δύο χώρες λειτουργούν στο πλαίσιό του. Όμως, κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο μιας και το διεθνές σύστημα βρίσκεται σε μεταβατική φάση, σε φάση έντονης ρευστότητας. Πολλώ δε μάλλον όταν δεν θες καν να επιχειρήσεις κάποια ρεαλιστική ανάγνωση, όπως κάνουν οι ελληνικές ηγετικές ελίτ.

Αυτές επιμένουν να παραμένουν εγκλωβισμένες σε αναγνώσεις της πραγματικότητας, οι οποίες ίσως είχαν κάποιο νόημα 25-30 χρόνια πριν, αλλά σήμερα είναι παραπλανητικές φαντασιώσεις. Η κυρίαρχη αντίληψη στην Ελλάδα είναι ότι ο κόσμος παραμένει μονοπολικός, ωσάν ο παλιός Ψυχρός Πόλεμος να είχε τελειώσει μόλις χθες, με τις ΗΠΑ να αποτελούν τον κυρίαρχο πόλο ισχύος του πλανήτη, πλαισιωμένες από τα άλλα δυτικά κράτη. 

Αυτό δεν είναι ισχυρισμός. Ο τρόπος που η Ελλάδα χειρίζεται στην εξωτερική πολιτική της τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι απόδειξη. Δεν αναφερόμαστε στην καταδίκη της ρωσική εισβολής, ακόμα και της εφαρμογής των δυτικών κυρώσεων, οι οποίες πλήττουν πολλαπλώς την ελληνική οικονομία. Αναφερόμαστε στον τρόπο που η Αθήνα χειρίζεται αυτή την κρίση στο πολιτικό-διπλωματικό-στρατιωτικό επίπεδο, παραβλέποντας μέχρι και καίριες εξελίξεις στο πολεμικό μέτωπο, όπως την αποτυχία της ουκρανικής αντεπίθεσης. ..

Η απολυταρχία είναι μεταδοτική – και η απειλή δεν προέρχεται μόνο από το TikTok ή το AfD

του Klaus Bachman
Με άδεια αναδημοσίευσης από την Berliner Zeitung

Θυμάστε ακόμα την Cambridge Analytica; Το σκάνδαλο γύρω από την εταιρεία είναι πλέον πέντε ετών: τότε, χρησιμοποίησε δεδομένα του Facebook χωρίς τη συγκατάθεση των ενδιαφερόμενων για να δημιουργήσει προφίλ συγκεκριμένων ομάδων-στόχων, ώστε να μπορεί στη συνέχεια να τους στέλνει πολιτικά μηνύματα προσαρμοσμένα ακριβώς σε αυτές. Αυτό παραβίαζε τους βρετανικούς νόμους περί προστασίας δεδομένων, γι’ αυτό και η εταιρεία δέχτηκε έφοδο και στο Facebook (το οποίο δεν παρείχε επαρκή ασφάλεια στα δεδομένα) επιβλήθηκε βαρύ πρόστιμο, μετά το οποίο η Cambridge Analytica χρεοκόπησε. 

Και τα μέσα ενημέρωσης στις ΗΠΑ και την Ευρώπη ανακάλυψαν έναν νέο κίνδυνο για τη δημοκρατία: 

τη χειραγώγηση των ψηφοφόρων από εταιρείες μεγάλων δεδομένων, ψευδών ειδήσεων και προπαγάνδας προσαρμοσμένης ακριβώς σε συγκεκριμένες ομάδες.

Πέντε χρόνια αργότερα, ελάχιστα έχουν απομείνει από αυτό: Μετά από τρία χρόνια ερευνών από τον Βρετανό Επίτροπο Πληροφοριών, ένα είδος διαμεσολαβητή για τα δεδομένα, αποδείχθηκε: η Cambridge Analytica δεν είχε καμία επιρροή στο αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος για το Brexit, δεν είχε καμία ανάμειξη σε αυτό. 

Ο σάλος για τις εκστρατείες των Ρεπουμπλικανών και της Ρωσίας κατά της Χίλαρι Κλίντον στην προεδρική εκστρατεία του 2016 ήταν επίσης υπερβολικός. 

Γνωρίζουμε ότι είχε ως στόχο να κάνει τους ψηφοφόρους να πιστέψουν ότι η Κλίντον είχε πουλήσει παιδιά σε σεξουαλικούς παραβάτες σε πιτσαρία της Ουάσινγκτον, αλλά πόσοι από αυτούς που το άκουσαν το πίστεψαν και πόσοι από αυτούς που το πίστεψαν στη συνέχεια ψήφισαν τον Τραμπ, παρέμεινε στο σκοτάδι.  . . .

Οι SLAPPs – «Στρατηγικές Αγωγές» για τη φίμωση των δημοσιογράφων -

Σχετικό: Speech at the European Anti-SLAPP Conference

 

Ένα νέο «όπλο» στα χέρια των ισχυρών και του πλούτου. Ποινικοποιούν τη συμμετοχή των δημοσιογράφων, των πολιτών και των οργανωμένων κινημάτων στον δημόσιο διάλογο.

Σε μια εποχή όπου οι ανισότητες μεταξύ αφ’ ενός των ανθρώπων της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας και αφ’ ετέρου των απλών ανθρώπων βαθαίνουν όλο και περισσότερο υπέρ των πρώτων, έρχεται και η Δικαιοσύνη -το θεμέλιο της Δημοκρατίας- να βαρύνει την πλάστιγγα της ανισότητας προς ενίσχυση όσων διαχειρίζονται ασύδοτα τον πλούτο και την πολιτική (ή οποιουδήποτε άλλου χαρακτήρα ) δύναμη. 

Παράλληλα, διαπιστώνουμε ολοένα και περισσότερο το βάθος της διαπλοκής που συνδέει τους πυλώνες της εξουσίας: πολιτικούς, δικαστές, θρησκευτικούς ηγέτες, κορυφαίους οικονομικούς παράγοντες («καθαρούς» και «βρόμικους») μεταξύ τους ή και με τραστ εταιρειών κι ομάδες οργανωμένων συμφερόντων, φορολογικούς «παραδείσους» κ.λπ. 

Οι ισχυροί, αφού μέσω της διαφθοράς και της διάβρωσης των θεσμών και των συστημάτων στήριξης των σύγχρονων δυτικών κοινωνιών έχουν αλώσει σχεδόν κάθε οχυρό αντίστασης που εναντιώθηκε στις αδηφάγες ορέξεις τους (ακόμα και με δολοφονίες τολμηρών δημοσιογράφων ή εξαγοράζοντας ή δωροδοκώντας κορυφαία συγκροτήματα Τύπου για να τα καταστήσουν όργανά τους ή να τα φιμώσουν με εύσχημο τρόπο), εδώ και κάποιες δεκαετίες χρησιμοποιούν συστηματικά και την «τυφλή» Δικαιοσύνη για να επιβάλλουν τα συμφέροντά τους και να αχρηστεύουν κάθε εστία αντιλόγου και εναντίωσης σ’ αυτά.  

Λίγοι μόνο γενναίοι δημοσιογράφοι και (συνήθως) μικρής εμβέλειας Μ.Μ.Ε., μαζί με ευσυνείδητους πολίτες, ορθώνουν πλέον το ανάστημά τους, είτε μεμονωμένα είτε συνασπιζόμενοι, και επιδίδονται σε συστηματική ερευνητική δημοσιογραφία για ν’ αποκαλύψουν στο κοινό όσα οι διαπλεκόμενοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν μακριά από τις μάζες που οι ίδιοι χειραγωγούν και εκμεταλλεύονται. 

Σ’ αυτούς τους λίγους τολμηρούς χρωστάμε τα «Panama Papers» ή τα Wikileaks του Τζούλιαν Ασάνζ και των συνεργατών του, που άνοιξαν το δρόμο στις μεγάλες αποκαλύψεις εις βάρος χιλιάδων διαπλεκόμενων και διεφθαρμένων πολιτικών, κρατικών λειτουργών, οικονομικών και κοινωνικών παραγόντων κ.ά.

Οι SLAPPs – «Στρατηγικές Αγωγές». . .

"Το Σύνταγμα Της Ελλάδος Είναι Αντισυνταγματικό " (;) - Μάνος Χατζηδάκης

Σχετικά: πίνακας καταργούμενων, τροποποιουμένων διατάξεων

Ανοικτή πρόκληση στον κ. Σωτηρέλη: 

Γιατί οι δήθεν προοδευτικοί θέλουν να φέρουν τη χώρα στο μεσαίωνα; 

Τι_σηματοδοτεί η παραίνεση: να επανέλθουν οι διατάξεις του ΠΔ του 1974 που ίσχυσε μέχρι το 2002; Δημοσιεύτηκε στις 16/1/14

Από τα παραπάνω προκύπτουν εύλογα τα παρακάτω ερωτήματα:
- Γιατί ο κ. Σωτηρέλης σηκώνει το βάρος αυτής της σκοτεινής για την δημοκρατία μας υπόθεση;
- Γιατί ο ίδιος από το καλοκαίρι προσπαθεί να μας πείσει ότι υπάρχει και εάν δεν υπάρχει νομική φόρμουλα να την "ανακαλύψουμε" αρκεί να βρεθεί ένα κόμμα της ελληνικής βουλής εκτός νόμου;

Εμείς προσπαθήσαμε να εντοπίσουμε πιο είναι εκείνο το ΠΔ που επικαλείται ο κ. Σωτηρέλης (και μάλλον το εντοπίσαμε):
Οι διατάξεις του Ν.Δ. 59/1974 (ΦΕΚ 259 Α')

   

Ο Μάνος Χατζηδάκης με τον Νίκο Ματθαίου έχουν κάνει μια έρευνα που θα φέρει πολιτικό αρμαγεδδώνα στην Ελλάδα. Με ιστορικές πηγές και απόρρητα έγγραφα στα οποία έχει πρόσβαση ο Μάνος Χατζηδάκης, θα αναλύσουν το νέο σύνταγμα το οποίο θα πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα με σκοπό να ευημερήσει. Είναι από τα πιο σημαντικά επεισόδια που βασικά παρέχουν λύσεις στα προβλήματα της χώρας. Όλα είναι ιστορικά δεδομένα και για όλες αυτές τις γνώσεις υπάρχουν πηγές στα βιβλία του Μάνου Χατζηδάκη:

Δημήτρη Καραμήτσα: Σύντομη Αποτίμηση του Εκλογικού Αποτελέσματος των δύο βουλευτικών εκλογών του 2023

Του Δημήτρη Καραμήτσα Δικηγόρου,

Πρόεδρου του «Λαϊκού Κινήματος»,

1.  Στις τελευταίες εκλογές, αυτές του Ιούνη, πέραν της ιστορικά υψηλής αποχής, νικητής για μία ακόμα φορά είναι η δεξιά.

Τέσσερα κόμματα της δεξιάς πολυκατοικίας κατέχουν πλειοψηφικά ποσοστά στο  σώμα των προσελθόντων εκλογέων.

Τέσσερα κόμματα της βαθειάς συντήρησης, της αριστοκρατίας, των ολιγαρχιών, των βασιλέων και αυτοκρατόρων, του οθωμανισμού, των γραικορωμιών της από αρχαιοτάτων χρόνων συντηρητικής παράταξης.

Η εκλογική κατάληξη με διατήρηση των δυνάμεων σε αριθμούς της Ν.Δ. και είσοδο στην Βουλή παραφυάδων της πολυκατοικίας, αποκαλύπτει την βασιμότητα, όσων κομματιών μιας παλιάς μελέτης αποτόλμησα να εκθέσω πριν από μερικές ημέρες. Αυτή η γάγγραινα του ελληνισμού υπάρχει και αναπαράγεται συστημικά μέσα από δεισιδαιμονίες, δοξασίες, ιδεαλισμούς και πάρα πολύ Πλάτωνα ... . 

 Το ποιοι στην μεγάλη ιστορική πορεία του τόπου αυτού έφεραν τους κάθε λογής κατακτητές και συνεργάστηκαν με αυτούς είναι καταγεγραμμένο και δεδομένο. 

Οι “πληγές της φυλής” είναι όλες συγκεντρωμένες επάνω τους. 

Δεν κάνω ειδική αναφορά στους “Σπαρτιάτες”, επισημαίνω μόνο πως από την ανάλυση των επωνύμων τους, οι περισσότεροι είναι αρβανίτες ... του οθωμανισμού - για αυτούς το γράφω, για εμένα δεν έχει σημασία  (ο φίλος Θωμάς Σουβλέλης αποκαλύπτει σε άρθρο του το παρελθόν της οικογένειας Κασιδιάρη και δεν είναι μόνο αυτοί). 

2. Η μαρξιστική αριστερά είναι συνολικά στα αυτά ποσοστά, λίγο πάνω από το 10% της Γιάλτας και ο κομμουνισμός εξακολουθεί να αποτελεί στόχο χυδαίας προπαγάνδας και εκφοβισμού. 

 Η αστική αριστερά με τον μεγάλο τιμονιέρη Τσίπρα πραγματοποίησε μία ακραία δεξιά μανούβρα και ξεβράστηκε ως ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία του “ναι σε όλα” (Ε.Ε., ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Αγορές κ.ο.κ.). 

Τα ίδια και το πάλαι ποτέ σοσιαλιστικό ΠΑΣΟΚ, οι μανούβρες του άλλου μεγάλου τιμονιέρη Σημίτη και τα πνευματικά του τέκνα, απέχουν παρασάγγας από το να αποτελούν σοσιαλιστική αριστερά. Δεξιές στροφές που στήριξαν την επικυριαρχία της δεξιάς προπαγάνδας. 

 Σοσιαλιστικό κόμμα δεν υπάρχει πλέον στην Ελλάδα και τα δύο κόμματα της σοσιαλδημοκρατίας επικυρώνουν όλα σχεδόν τα ιδεολογήματα του νεο-φιλελευθερισμού και τις εντολές του ΝΑΤΟ, της Ε.Ε., της Δύσης. . . .

Το Λυκόφως του Τσίπρα και το τέλος του μηδενισμού

Η ιστορική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ έχει τις απαρχές της - όχι από οργανωτική και εκλογική αλλά από ιδεολογική άποψη - στον περιβόητο Δεκέμβρη του 2008 και το τέλος της στις εκλογές της 21η Μάϊου 2023. Με μια ιδεολογία που σφραγίζεται από την αρχή μέχρι το τέλος από τον μηδενισμό. 

Η ίδια η μεταπολίτευση κατά την ύστερη φάση της, ιδιαίτερα μετά το 2000 είχε σταδιακά αποκτήσει εθνομηδενιστικά και εν τέλει απλώς μηδενιστικά χαρακτηριστικά, όπου ο ατομικός δικαιωματισμός και η κατανάλωση υπερέβαινε κάθε έννοια συλλογικότητας και εθνικού συμφέροντος. 

Το απόγειο αυτής της καταναλωτικής λογικής υπήρξε ακριβώς η μόνη μηδενιστική εξέγερση που έχει συμβεί στην Ελλάδα - εκείνη του Δεκέμβρη του 2008. Η «εξέγερση του Δεκέμβρη» αποτέλεσε την κορύφωση των μηδενιστικών και εθνομηδενιστικών τάσεων, μια και δεν επρόκειτο για κάποια εξέγερση με συγκεκριμένους στόχους, αλλά αποκλειστικά με την επιδίωξη της καταστροφής, της κατανάλωσης αναρίθμητων σπασμένων βιτρινών. 

Αυτό το γεγονός αποτέλεσε την αυθεντική αφετηρία της ανόδου του ΣΥΡΙΖΑ για μία ολόκληρη δεκαπενταετία και όχι οι εκλογές του 2012· άνοδος που μπόρεσε να κορυφωθεί εξαιτίας της μνημονιακής λαίλαπας στην οποία κατέληξε η . . .

Συλλήψεις διαδηλωτών στη Βρετανία στη σκιά του δόγματος «χαμηλής ανοχής» στις αντιδράσεις κατά της μοναρχίας

Συλλήψεις η απάντηση των βρετανικών δυνάμεων ασφαλείας στις αντιδράσεις για τη στέψη και την απαίτηση δημοψηφίσματος για το μέλλον της μοναρχίας. 

Στην εκφοβιστική σύλληψη του επικεφαλής του κορυφαίου ρεπουμπλικανικού κινήματος της Βρετανίας και άλλων πέντε προσώπων που συμμετείχαν στη διοργάνωση της διαμαρτυρίας κατά της μοναρχίας προχώρησαν οι αστυνομικές δυνάμεις το Σάββατο, σε πλήρη ευθυγράμμιση με το δόγμα περί «χαμηλής ανοχής» σε όσους επιχειρήσουν «να υπονομεύσουν την ημέρα της στέψης» του Καρόλου του Γ΄.

Η Βρετανία έχει επιστρατεύσει 11.500 αστυνομικούς στο πλαίσιο της μεγαλύτερης αστυνομικής επιχείρησης που έχει καταγραφεί ποτέ, απέναντι σε έως και 2.000 διαδηλωτές που αναμένεται να συγκεντρωθούν κάτω από τη στήλη του Νέλσον. . .

Κυβέρνηση Αθηνών κατά Σερβίας, Κύπρου και… Ελλάδας

Η Αθήνα καταστρέφει εν προκειμένω τις ελάχιστες σχέσεις που της έχουν απομείνει, προκειμένου οι πολιτικοί της να αποσπάσουν την εύνοια των δυτικών Πατρώνων.

Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου

Σοκ, όπως και σχόλια για «πισώπλατη μαχαιριά», προκάλεσε στο Βελιγράδι η απόφαση της κυβέρνησης Μητσοτάκη-Δένδια, να απόσχει η Αθήνα από την ψηφοφορία για την αποδοχή του αιτήματος του Κοσόβου να γίνει μέλος του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η ελληνική αποχή (που επέτρεψε τη συνέχιση της εξέτασης του αιτήματος του Κοσόβου) εξέπληξε, εκτός των άλλων, γιατί η Ελλάδα δεν έχει αναγνωρίσει το Κόσοβο.

Στην πραγματικότητα βέβαια, η αποχή πρέπει να θεωρηθεί προανάκρουσμα της πλήρους αναγνώρισης του Κοσόβου από την Ελλάδα, εφόσον επανεκλεγεί η Νέα Δημοκρατία στις επικείμενες εκλογές. Απλώς η κυβέρνηση της Αθήνας δεν θέλει να το κάνει ακόμα (όπως και να στείλει μαζικά νέα όπλα και άρματα μάχης στην Ουκρανία) πριν γίνουν οι εκλογές, για να μην καταβάλει εκλογικό κόστος.

Ο δεύτερος λόγος που εξέπληξε η απόφαση είναι γιατί στρέφεται κατά της Σερβίας που είναι επί δύο αιώνες η πιο φιλική χώρα προς την Ελλάδα στα Βαλκάνια, σύμμαχος του ελληνικού λαού στους αγώνες και κατά της Οθωμανικής κυριαρχίας και του Ναζισμού και Φασισμού.

Η Αθήνα καταστρέφει εν προκειμένω τις ελάχιστες (και γι’ αυτό περισσότερο πολύτιμες) σχέσεις που της έχουν απομείνει, προκειμένου οι πολιτικοί της να αποσπάσουν την εύνοια των δυτικών Πατρώνων, των «Νταβατζήδων» της χώρας και διαφόρων άλλων διεθνών συγκροτημάτων πολιτικο-οικονομικής ισχύος. . . .

Έλληνας πολιτικός αξιόπιστος, ντόμπρος, ειλικρινής που πάντα τηρεί το λόγο του και δεν γλείφει εκεί που έφτυνε..

 

  Υπάρχει ένας ιστότοπος, ο kentrodexios.gr ο οποίος πρόσκειται στην Καραμανλική πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίαςκαι ο οποίος ασκεί την πιο σκληρή αντιπολίτευση στον Κυριάκο Μητσοτάκη και προπαντός στον Αδωνι Γεωργιάδη.

Αξίζει να διαβάσετε ένα δημοσίευμα, πολύ λεπτομερές,  για τον αντιπρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας. Οχι μόνο γιατί περιγράφει με λεπτομέρεια την πολιτική διαδρομή του Αδωνι Γεωργιάδη, αλλά και διότι φανερώνει τις διαθέσεις των Καραμανλικών απέναντι στον Αδωνι και τον Κυριάκο κατ΄επέκταση. 

Στο σημείο αυτό αξίζει να υπενθυμίσουμε το παρασκήνιο που δημοσιεύσαμε για τον εκνευρισμό που προκάλεσε στον Κώστα Καραμανλή (Γιατί εκνευρίστηκε ο Κώστας Καραμανλής και αποχώρησε από τη Βουλή) ο λόγος του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή, γιατί ουσιαστικά κινήθηκε στο ιδεολογικό μήκος κύματος του Αδωνι Γεωργιάδη και της ακροδεξιάς. 

Οφείλουμε να αναγνωρίσουμε ότι έχει αυτογνωσία. Γελά και ο ίδιος με αυτά που λέει 

Το πολιτικό οδοιπορικό του Αδωνι  στον kentrodexios.gr με τίτλο “Άδωνις Γεωργιάδης: ο άνθρωπος που έκανε την κρίση ευκαιρία” έχει ως εξής:

Πραξικόπημα της 21ης Απριλίου

Το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου έλαβε χώρα την 21η Απριλίου του 1967 από ομάδα αξιωματικών υπό την ηγεσία του συνταγματάρχη Γεωργίου Παπαδόπουλου, με τη συμμετοχή του ταξίαρχου τεθωρακισμένων Στυλιανού Παττακού και του συνταγματάρχη Νικόλαου Μακαρέζου. . .

Μια «ανεπιθύμητη» φωνή στον ΟΗΕ - «Υπάρχει διαπλοκή μεταξύ του Τύπου και ορισμένων μεγάλων ΜΚΟ, που εξυπηρετούν συγκεκριμένα λόμπι»

-Αποστολή στη Γενεύη-

Πίσω από ένα προσεγμένο παπιγιόν κρύβεται μία από τις πιο ριζοσπαστικές φωνές που ακούγονται στους διαδρόμους των θεσμικών οργάνων του ΟΗΕ, στη Γενεύη και τη Νέα Υόρκη.

Ο ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας για την προώθηση της δημοκρατικής και δίκαιης διεθνούς τάξης, Άλφρεντ ντε Ζάγιας, έχει μια μοναδική ικανότητα να εξοργίζει συναδέλφους του αλλά και κυβερνητικούς αξιωματούχους σε όλο τον κόσμο και να αποδομεί την κυρίαρχη αφήγηση των μεγαλύτερων ΜΜΕ του πλανήτη.

Όταν έφτασε στην αίθουσα, όπου θα δινόταν η συνέντευξη Τύπου, ήλπιζε να τη βρει γεμάτη δημοσιογράφους. Ήταν, άλλωστε, ο πρώτος ανεξάρτητος εμπειρογνώμονας του ΟΗΕ που είχε ολοκληρώσει μια αποστολή στη Βενεζουέλα από το 1996 και κουβαλούσε στις αποσκευές του μια μεγάλη διπλωματική επιτυχία: είχε πείσει την κυβέρνηση στο Καράκας να απελευθερώσει μέλη της αντιπολίτευσης που κρατούνταν μετά τα βίαια επεισόδια του 2017. Στην αίθουσα, όμως, τον περίμεναν πέντε βαριεστημένοι δημοσιογράφοι, οι περισσότεροι από τους οποίους δεν είχαν καμία πρόθεση να ακούσουν και πολύ περισσότερο να μεταφέρουν όσα είχε να πει.

Όταν τον συνάντησα, μερικές εβδομάδες αργότερα, στο σπίτι του . . .

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega και στην εκπομπή «Μεγάλη Εικόνα» με τη Νίκη Λυμπεράκη

 

Συνέντευξη Ευάγγελου Βενιζέλου στο Mega και στην εκπομπή 

«Μεγάλη Εικόνα» με τη Νίκη Λυμπεράκη

 

Ν. Λυμπεράκη: Χαίρεται, κυρίες και κύριοι, είμαι η Νίκη Λυμπεράκη, σας καλωσορίζω στη «Μεγάλη εικόνα» με καλεσμένους που δεν χρειάζονται συστάσεις.

[video]

Ναι, καλά το καταλάβατε, καλεσμένος μας απόψε ο πρώην Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος. Σας ευχαριστώ πολύ, κ. Πρόεδρε, που είστε εδώ.

Ευ. Βενιζέλος: Εγώ ευχαριστώ.

Ν. Λυμπεράκη: Είστε εδώ σε μία συγκυρία πολύ συγκεκριμένη, λίγες εβδομάδες απομένουν για τις εκλογές, έχουμε πολλά να πούμε νομίζω.

Ευ. Βενιζέλος: Είμαι στη διάθεσή σας. . .

Γαλλία: Μέρες ελπίδας, νύχτες οργής - France : Jours d'espoir, nuits de rage

του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Σε ατμόσφαιρα κοινωνικής εξέγερσης περιδινίζεται αυτό τον καιρό η Γαλλία. Μία εβδομάδα μετά την επιβολή του νομοσχεδίου για τις συντάξεις με προεδρικό διάταγμα και μία ημέρα μετά την τηλεοπτική παρέμβαση του Εμανουέλ Μακρόν – την ήθελε πυροσβεστική, αλλά έριξε λάδι στη φωτιά – οι Γάλλοι πλημμύρισαν τους

δρόμους 285 πόλεων. 

Ήταν οι πιο ογκώδεις διαδηλώσεις (1,1 εκατομμύριο σύμφωνα με την αστυνομία, 3,5 εκατομμύρια σύμφωνα με τα συνδικάτα) από τα μέσα Ιανουαρίου, όταν κατατέθηκε το επίμαχο νομοσχέδιο. 

Στο διάστημα αυτό μετράμε εννέα γενικές απεργίες, με τη δέκατη να ακολουθεί την ερχόμενη Τρίτη, 28 Μαρτίου και να υποχρεώνει τον Βρετανό βασιλιά να αναβάλει προγραμματισμένη επίσκεψή του στο Παρίσι. 

Η αναταραχή ξεπερνάει κατά πολύ το θέμα των συντάξεων και αποκτά χαρακτηριστικά γενικευμένης κοινωνικής ανυπακοής, που τροφοδοτείται από την οργή για την ακρίβεια, τις ανισότητες, τον αυταρχισμό και τον ελιτισμό της Μακρονίας – παράγοντες που είναι ενεργοί όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά στις περισσότερες χώρες της Δύσης. 

Το άρθρο που ακολουθεί είχε γραφτεί λίγο πριν τις μεγάλες διαδηλώσεις της περασμένης Πέμπτης, που ενίσχυσαν τα βασικά του συμπεράσματα.

Το πολιτικό κραχ της Γαλλίας

Του ΠΕΤΡΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

«Μία ακόμη νίκη επί των Ρωμαίων και θα καταστραφούμε εντελώς», είπε κατά τον Πλούταρχο ο ηγεμόνας της Ηπείρου Πύρρος ύστερα από μια κερδισμένη, αλλά με βαρύτατες απώλειες μάχη στην ιταλική χερσόνησο. Κάπως έτσι πρέπει να αισθάνθηκε το απόγευμα της περασμένης Δευτέρας ο Εμανουέλ Μακρόν ύστερα από την αγχωτική επιβίωση της κυβέρνησής του στην ψήφο για την πρόταση δυσπιστίας που είχε καταθέσει η αντιπολίτευση. 

Η Εθνοσυνέλευση απέρριψε την πρόταση με πλειοψηφία μόλις εννέα βουλευτών σε σύνολο 577, γεγονός που χαρακτηρίστηκε «ισχυρό ράπισμα» στον πρόεδρο της Δημοκρατίας από την κεντροαριστερή Le Monde, ενώ η συντηρητική Le Figaro έβλεπε τη Γαλλία «στα πρόθυρα του πολιτικού κραχ». 

Μαζί με την κυβέρνηση της πρωθυπουργού Ελιζαμπέτ Μπορν διασώθηκε και η. . .

Ενας καταστροφικός δρόμος για τη Δικαιοσύνη (Θανάσης Καμπαγιάννης*)

«Είναι προφανές ότι η νομιμοποίηση της Δικαιοσύνης νοσεί σήμερα βαριά. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος εμβριθής αναλυτής της κοινωνικής πραγματικότητας για να το διαπιστώσει. Η απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου για τους πλειστηριασμούς των funds ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι» αναφέρει σε άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών ο Θανάσης Καμπαγιάννης.

Ο δικηγόρος, τέως μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών με την Εναλλακτική Παρέμβαση-Δικηγορική Ανατροπή, αναλύει την απόφαση των δικαστών υπό το πρίσμα της «νοοτροπίας αδιαφορίας απέναντι στις πεποιθήσεις της κοινωνίας» για την οποία υποστηρίζει ότι «οικοδομήθηκε» και από «την θλιβερή γνωμοδότηση του Ισ. Ντογιάκου για τις υποκλοπές, που μετέτρεψε την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου σε παράρτημα της εκτελεστικής εξουσίας, ή στις ανακοινώσεις καταδίκης του «κοινού περί δικαίου αισθήματος», τις οποίες έσπευσε να εκδώσει η νέα πλειοψηφία της Ένωσης Δικαστών και Εισαγγελέων». 

Ο γνωστός δικηγόρος υποστηρίζει ότι «η Ολομέλεια του Αρείου Πάγου έπρεπε κατ’ ουσίαν να επιστρέψει το βάρος λήψης της απόφασης επί της τύχης των εκατοντάδων χιλιάδων πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας στον φυσικό της χώρο: στη νομοθετική και εμμέσως στην εκτελεστική εξουσία».

Η ύπαρξη ενός χωριστού κλάδου της κρατικής εξουσίας (της «δικαιοσύνης», όπως συνήθως παραπλανητικά αποκαλείται η δικαστική εξουσία), που ελέγχει τη νομιμότητα και τις υπερβάσεις της εκτελεστικής και της νομοθετικής εξουσίας, αποτελεί κορωνίδα της φιλελεύθερης σκέψης. . . .