Εδώ και αρκετό καιρό δεν γράφω και απλά διαβάζω και παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου τι λένε και πως συμπεριφέρονται μέσα σε όλα τα τραγικά γεγονότα που συμβαίνουν στην χώρα μας.
Αυτό που βλέπω είναι ότι είμαστε όλοι μας άξιοι της μοίρας μας και όλα αυτά συμβαίνουν γιατί πολύ απλά τα συντηρούμε εμείς οι ίδιοι και θα το κάνω λίγο πιο λιανά:
Διαβάζω στα φιλικά μου μπλοκ διάφορες αποκαλύψεις για διαπλοκές πολιτικών , διαβάζω το τάδε σκάνδαλο , διαβάζω την τάδε λύση από τον ανώνυμο αρθρογράφο , διαβάζω για το σύστημα το άδικο που μας εξαθλιώνει , ακούω τον δίπλα μου να βρίζει την τρόικα , τον παραδίπλα μου να βρίζει την μερκελ , τον άλλο να λέει ότι όλοι στην βουλή είναι κλέφτες και από δω και πέρα μόνο χρυσή αυγή , βλέπω αυτούς που ψήφισαν τα τρία κόμματα της μαλακό κυβέρνησης να περιμένουν στην γωνία το ξερό κομμάτι ψωμί που τους υποσχέθηκε ο καραμαλάκας βουλευτής - ψεύτης , βλέπω τον χριστιανό να προσεύχεται για τα σημεία των καιρών και την δευτέρα παρουσία που δεν έρχεται αλλά φαίνεται , βλέπω τους γονείς να σκίζονται για τα παιδιά τους προσφέροντας τους λίγο ακόμη υποδούλωση στο κατάλαμπρο μέλλον τους, βλέπω νοικοκυρές να προβάλλονται μέσω της τάδε καινούργιας κουζίνας που αγοράσανε ...