Συγχωρέστε με για την προσωπική αναφορά, αλλά είμαι ο μόνος που σε εποχή θριαμβολογίας των περισσότερων διεθνολόγων, έχοντας μελετήσει τις 7+2 μεγάλες ελληνοτουρκικές κρίσεις στο βιβλίο μου ΠΡΟ-ΙΜΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ,* προειδοποίησα τηλεοπτικά και αρθρογραφικά ότι η κυπριακή ηγεσία εγκλωβίσθηκε στην επιτυχία της…
Διότι, ναι, μεν έβαλε την Exxon Mobil, την Total και τους άλλους κολοσσούς στην ΑΟΖ της, όμως: Προκάλεσε –χωρίς, βέβαια να το έχει… υπολογίσει σωστά- την διχοτόμηση της ΑΟΖ, αφού το Φατίχ και το Γιαβούζ εισέβαλαν στην ΑΟΖ υπό την ανοχή ΗΠΑ, Ρωσίας, Ε.Ε., Ισραήλ, Αιγύπτου… και της Ελλάδας – βεβαίως, βεβαίως…
Το ηγετικό κατεστημένο της Λευκωσίας, υπό την επήρεια ενός ενεργειακού μεγαλοϊδεατισμού, έφθασε στα όρια της επιτυχίας του… Το τακτικό λάθος των αδελφών μας Κυπρίων φαίνεται πια ολοκάθαρα: Άνοιξαν το μέτωπο των γεωτρήσεων στην ΑΟΖ, χωρίς στρατιωτική κάλυψη, προκαλώντας ακαίρως τον εχθρό να μεταφέρει την απειλή από την Κύπρο στα ανοιχτά της Κρήτης, σε μια εποχή που η Ελλάδα βρίσκεται εν αδυναμία.
Άρα, πρέπει να σηκώσουμε ψηλά τα χέρια; Όχι, βέβαια! Το λάθος αυτό, πρέπει να το καλύψουμε όχι με παρορμητισμούς για… βύθιση τουρκικού πλοίου, αλλά με οργάνωση, διακομματική συνεργασία και πνεύμα ετοιμότητας.
Ας μου επιτρέψουν οι αναγνώστες του φιλόξενου Militaire να παραθέσω τα επιχειρήματά μου, όπως τα ανέπτυξα στην σαββατιάτικη εκπομπή του Γιώργου Αυτιά, στον ΣΚΑΪ:
— Το μνημόνιο για τη μέση γραμμή της ΑΟΖ Τουρκίας – Λιβύης, μπορεί να μην παράγει έννομα αποτελέσματα, παράγει όμως στρατηγικά αποτελέσματα και πραγματικά αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα, αυτά, μέχρι στιγμής, είναι εις βάρος μας, καθώς με την άκαιρη, ορμητική και δίχως προηγούμενη αμυντική θωράκιση της κυπριακής ΑΟΖ, ο Ερντογάν βρήκε την ευκαιρία να μεταφέρει το μέτωπο της αντιπαράθεσης από την Κύπρο, στον άξονα Κρήτης – Λιβύης, διευρύνοντας το μέτωπο υπέρ αυτού… Κυκλώνοντάς μας από το νότο…