Νίκος Γιούτσος: Η ζωή του σπουδαίου παίκτη του Ολυμπιακού

Πτυχές της ζωής ενός παίκτη που έγραψε ιστορία στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Τα παιδικά χρόνια στη σοσιαλιστική Ουγγαρία, τα εμπόδια στην Ελλάδα και η η καταξίωση στα ελληνικά γήπεδα

Αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μορφές στην Ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Νίκος Γιούτσος έβαλε τη δική του σφραγίδα αγωνιζόμενος με τη φανέλα του Ολυμπιακού για μια δεκαετία (1964 - 1974), σε τέτοιο βαθμό που από το δικό του όνομα καθιερώθηκε η παροιμιώδης έκφραση «Εμπαινε Γιούτσο», εμπνευσμένη από τις «επελάσεις» του στους χωμάτινους αγωνιστικούς χώρους της εποχής, και μέχρι και σήμερα χρησιμοποιείται για να περιγράψει ορμή, ατρόμητη κίνηση. Ορμή που χαρακτήρισε και τον ίδιο τον Νίκο Γιούτσο στη ζωή του και στην πορεία του μέχρι την καταξίωση στην ελληνική πραγματικότητα, απέναντι σε μια σειρά από δυσκολίες.

Η πορεία του ξεκίνησε από ένα αντάρτικο χωριό στο πλευρό του ΔΣΕ και συνεχίστηκε με τα παιδικά του χρόνια στη σοσιαλιστική Ουγγαρία - ήταν δηλαδή παράλληλη με την κορυφαία στιγμή του ταξικού αγώνα στην Ελλάδα, τη συγκρότηση του ΔΣΕ και την τρίχρονη εποποιία του, καθώς και όσα την ακολούθησαν για τους μαχητές του, τους οπαδούς του και τις οικογένειές τους μετά το 1949. . .

Οι Βασικές Αρχές της Μαρξιστικής Φιλοσοφίας - Κατεβάστε ελεύθερα τα παρακάτω βιβλία καθώς και σπουδαίες οικονομικές μελέτες, όπως το πολύ σημαντικό έργο «Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Δημ. Μπάτση.

λα τα βιβλία είναι σε ψηφιακή μορφή pdf, και προσφέρονται δωρεάν από τη βιβλιοθήκη μας.

Η Ψηφιακή Βιβλιοθήκη του Ροβεσπιέρου ανανεώθηκε για ακόμη μια φορά.

Κατεβάστε ελεύθερα μαρξιστικά και φιλοσοφικά βιβλία καθώς και σπουδαίες οικονομικές μελέτες, όπως πολύ σημαντικό έργο 

«Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Δημήτρη Μπάτση.

Γιατί η μελέτη του Μαρξισμού στις σημερινές βάρβαρες συνθήκες που βιώνουν οι εργαζόμενοι και τα λαϊκά στρώματα είναι όχι μόνο απαραίτητη αλλά κι επιτακτική.

Ακολουθεί η αναλυτική λίστα σε αλφαβητική σειρά…

Βασικές Αρχές Πολιτικής Οικονομίας
Λ. Σεγκάλ
Εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» 2016

Η «άγνωστη» επιστήμη της Πολιτικής Οικονομίας
Του Γιώργου Πολυμερίδη

Επιμέλεια:

Η ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟ 1932

ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ

(ΜΙΑ ΑΚΡΩΣ ΕΠΙΚΑΙΡΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ! ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ "ΤΟ ΞΕΝΟ ΚΕΦΑΛΑΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ", ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ, (2010)) 

ΑΝΤΙ ΠΡΟΛΟΓΟΥ

 Είναι πολύ θετικό ότι η "ISKRA" πήρε την πρωτοβουλία να αναδημοσιεύσει το κεφάλαιο που αφορά τη χρεοκοπία της χώρας μας του 1932 από το εξαίρετο έργο του Νίκου Μπελογιάννη "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα".

Εκείνο που έχει ιδιαίτερη αξία σε αυτήν την αναδημοσίευση θεωρώ πως είναι η εξαιρετική επικαιρότητα, στις τραγικές συνθήκες που βιώνει αυτήν την περίοδο η χώρα μας, τόσο του συγκεκριμένου κεφαλαίου που αναδημοσιεύει η "ISKRA" αλλά και συνολικότερα του βιβλίου του Νίκου Μπελογιάννη, ο οποίος δεν ήταν μόνο μια από τις ηρωϊκότερες και μαρτυρικές μορφές του κομμουνιστικού κινήματος, της πατρίδας μας αλλά και ένας σημαντικός επιστήμονας, θεωρητικός και βαθύς μελετητής των οικονομικο-κοινωνικών προβλημάτων.

Νομίζω ότι το βιβλίο αυτό είναι ιδιαίτερα επίκαιρο (τις περισσότερες φορές υπάρχει η αίσθηση ότι αναφέρεται σε σημερινές καταστάσεις) πέραν των πολλών άλλων, γιατί καταδεικνύει ότι το πρόβλημα του δημοσίου χρέους και ιιδιαίτερα του εξωτερικού, αποτελούσε μόνιμο και διαχρονικό βραχνάιμπεριαλιστικής κηδεμόνευσης και καθήλωσης της χώρας, διαρκών ξένων επεμβάσεων και λεηλασίας του ελληνικού λαού! Γιατί, επίσης, προβάλλει σήμερα την ανάγκη για την Αριστερά και το λαϊκό κίνημα να αμφισβητήσουν και να μην αναγνωρίσουν το χρέος της χώρας ως χρέος του ελληνικού λαού, πράγμα που συνιστά θεμελιώδη προϋπόθεση για το σχεδιασμό μιας πολιτικής που θα δώσει ανάσα στον τόπο και διέξοδο από την κρίση με την εφαρμογή ενός νέου προοδευτικού και σοσιαλιστικού προγράμματος!

Σήμερα το δίλημμα για τη χώρα δεν είναι το κατεδαφιστικό "Μνημόνιο ή πτώχευση", αφού και τη λεηλασία του Μνημονίου έχουμε και η χώρα έχει ουσιαστικά χρεωκοπήσει. Το πραγματικό σημερινό δίλημμα για την Ελλάδα είναι: με τους πιστωτές και τα τοκοχρεολύσια ή με την επιβίωση της χώρας και το μέλλον του ελληνικού λαού;

Αυτό το δίλημμα νομίζω ότι αναδείκνυε για το 1932 ο Νίκος Μπελογιάννης και το ίδιο δίλημμα γίνεται πιό επίκαιρο στις μέρες μας!

Η ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑ* - ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗ:

Άρης Χατζηστεφάνου: Το τέλος του τέλους της ιστορίας: Ουγγαρία

Audio Player

00:00

00:00

Use Up/Down Arrow keys to increase or decrease volume.

https://infowarproductions.com/xstefanou/wp-content/uploads/podcasts/28_11_2014_hungary.mp3

Οι εκπομπές διατίθενται δωρεάν.  https://info-war.gr/to-telos-tou-telous-tis-istorias-ounga/ Αν θέλετε όμως μπορείτε να ενισχύσετε το info-war.gr

Όπου συνεχίζουμε το μεγάλο ταξίδι στο πρώην ανατολικό Μπλοκ 25 χρόνια μετά την κατάρρευσή του.

Θυμόμαστε ιστορίες που το infowar συνέλεξε τα πέντε τελευταία χρόνια από σειρά αποστολών σε έξι χώρες της περιοχής.

Έχουμε αφήσει πίσω μας το διχασμένο Βερολίνο και το απογοητευμένο Γκντανσκ του Λεχ Βαλέσα. Περάσαμε από τα στενά δρομάκια του Κάφκα του Μίλαν Γκούντερα και του Βάτσλαβ Χάβελ και σήμερα φτάνουμε στην Ουγγαρία.

Ταξιδεύουμε από τη Βουδαπέστη στο ελληνικό χωριό Μπελογιάννης – το μετακομμουνιστικό χωριό όπως το χαρακτήριζαν κάποτε οι Los Angeles Times.

Παραγγέλνουμε μια πίτσα με τη χιονάτη και πολλούς μικρούς προλετάριους και επισκεπτόμαστε ένα νεκροταφείο με παράνομα κόκκινα αστέρια αντί για σταυρούς.

Μόνο που σε αυτή την εκπομπή επιστρέφουμε και στην Ελλάδα. Παρακολουθούμε πρώτοι τη νέα ταινία του Διονύση Γρηγοράτου Fils de Grece που μας ταξιδεύει από τον εμφύλιο στα δεκεμβριανά του 2008.

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ολόκληρη η ταινία για το Νίκο Μπελογιάννη "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο" / Νίκος Μπελογιάννης: “Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας”

71 χρόνια από την εκτέλεση του Κομμουνιστή ηγέτη 

– «Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. 

Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. 

Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας»

 

Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».  

    Τα λόγια του Μπελογιάννη – παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή – αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Νόμιζαν ότι δολοφονώντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Τον εκτέλεσαν πιστεύοντας ότι έτσι τα λόγια του θα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι μικρόνοες… . . .

Ολόκληρη η ταινία για το Νίκο Μπελογιάννη "Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο"

Οι διεθνείς διαστάσεις της υπόθεσης Μπελογιάννη 

Από το Γιώργο Αλεξάτο, ιστορικό, ερευνητή, συγγραφέα

 

Συγκλονισμένος από την είδηση της εκτέλεσης του Νίκου Μπελογιάννη και των συντρόφων του, ο Γιάννης Ρίτσος, κρατούμενος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Αϊ-Στράτη, έγραψε την ίδια εκείνη μέρα, Κυριακή 30 Μαρτίου 1952, το ποίημα 

«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο».

Εκεί θ’ αναφερθεί στους λαούς, που «περνούν σηκώνοντας στους ώμους τους το μέγα φέρετρο του Μπελογιάννη».

Μια αναφορά που αντλούνταν από το τεράστιο κίνημα διαμαρτυρίας που είχε ξεσπάσει σε κάθε γωνιά του πλανήτη, για να αποτραπεί η εκτέλεση του Έλληνα κομμουνιστή αγωνιστή και των συντρόφων του, καθώς γινόταν παντού κατανοητό ότι η υπόθεση Μπελογιάννη συνδεόταν άμεσα με την κρίσιμη καμπή στην οποία είχε φτάσει η εξέλιξη του Ψυχρού Πολέμου. Με την ένταση της επιθετικότητας του ιμπεριαλισμού και την απειλή που αντιπροσώπευε για την παγκόσμια ειρήνη.

Άρα και για την ίδια την επιβίωση του Ανθρωπότητας, που κινδύνευε να βρεθεί στη δίνη ενός θερμοπυρηνικού πολέμου. Ελάχιστα μόνο χρόνια από τη λήξη του πλέον καταστροφικού από τους πολέμους της παγκόσμιας ιστορίας.

Πράγματι, καμιά αναφορά στην υπόθεση Μπελογιάννη δεν θα μπορούσε να γίνει, χωρίς να παρθεί υπόψη αυτή η άμεση σχέση της και ο καθορισμός της από την κρίσιμη διεθνή κατάσταση της εποχής.

Θα ήταν εντελώς μυωπική και περιοριστική της δυνατότητας κατανόησης της υπόθεσης και της τραγικής της εξέλιξης, ο εντοπισμός της αποκλειστικά και μόνο –ή και κυρίως- στο πλαίσιο της εκδικητικότητας των νικητών του Εμφυλίου στην Ελλάδα. Όχι πως δεν υπήρχε και μάλιστα έντονο κι αυτό το στοιχείο. Όμως, δεν ήταν το κύριο και το καθοριστικό. . . .

«Πάμε για καθαρό αέρα;»… «Ναι, σας πάνε για εκτέλεση» – Σαν σήμερα εκτελείται ο Νίκος Μπελογιάννης

Από τη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του 

 ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 30 Μαρτίου 2022 

 70 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη.

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

“Νίκο σήκω”

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

“Πάμε για καθαρό αέρα;”

“Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση” (…)» [1]

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 στην Αμαλιάδα. Από μαθητής του Γυμνασίου βρέθηκε στο δημοκρατικό κίνημα. Σπούδασε νομικά, αλλά δεν τέλειωσε τις σπουδές του, διότι αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο με απόφαση της Συγκλήτου για τη δράση του «εναντίον της κοσμογονίας του Κονδύλη».

Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1934. Από τότε, πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια στην Ασφάλεια Πατρών, τρομοκρατία στα ιταλικά στρατόπεδα.

Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ήταν καπετάνιος μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ.

Στον εμφύλιο, ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός επίτροπος μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Παράλληλα με την καθοδηγητική του δουλειά, έγραψε άρθρα και μελέτες που αφορούσαν στην ελληνική ιστορία και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Περίπου ένα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Νίκος Μπελογιάννης και 93 ακόμη σύντροφοί του -μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στέργιος Γραμμένος και η Έλλη Ιωαννίδου- συλλαμβάνονται και στις 22 Οκτωβρίου 1951 οδηγούνται σε δίκη. . .

70 χρόνια από την εκτέλεση του Κομμουνιστή ηγέτη – Νίκος Μπελογιάννης: “Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα, με την καρδιά μας και με το αίμα μας”

"Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. 

Το δείξαμε όταν εκινδύνευε η ελευθερία, η ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν στη χώρα μας καλύτερες μέρες χωρίς πείνα και πόλεμο. Για το σκοπό αυτό αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας" 

Εάν έκανα δήλωση αποκήρυξης θα αθωωνόμουνα κατά πάσα πιθανότητα μετά μεγάλων τιμών… Αλλά η ζωή μου συνδέεται με την ιστορία του ΚΚΕ και τη δράση του… Δεκάδες φορές μπήκε μπροστά μου το δίλημμα: Να ζω προδίδοντας τις πεποιθήσεις μου, την ιδεολογία μου, είτε να πεθάνω, παραμένοντας πιστός σ’ αυτές. Πάντοτε προτίμησα το δεύτερο δρόμο και σήμερα τον ξαναδιαλέγω».

      Τα λόγια του Μπελογιάννη – παντοτινό σύμβολο του πατριώτη, του διεθνιστή, του ανθρώπου, του κομμουνιστή – αποδείχτηκαν πολύ πιο ισχυρά από τις κάννες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Νόμιζαν ότι δολοφονώντας τον Μπελογιάννη θα τον φίμωναν. Τον εκτέλεσαν πιστεύοντας ότι έτσι τα λόγια του θα έπαυαν να δονούν για πάντα τις καρδιές όλων εκείνων που δεν κάνουν «δήλωση μετανοίας». Τι μικρόνοες… 

      Ο Μπελογιάννης είχε πολλά «κουσούρια». Τέτοια που δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητα από τους δολοφόνους του. Το βασικότερο: Εκτός από μαχητής με το όπλο του ΕΛΑΣ στο χέρι την περίοδο της Κατοχής ενάντια στους ναζί, εκτός από μαχητής του ΔΣΕ ενάντια στους εκμεταλλευτές και τους αμερικανοτσολιάδες στον Εμφύλιο, ήταν και μαχητής με «όπλο» την πένα.

       Ο Μπελογιάννης ήταν ένας διανοούμενος στην υπηρεσία του λαού, όπως μπορεί να διαπιστώσει ο αναγνώστης τόσο στο βιβλίο του «Η Ιστορία της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας», όσο και στο βιβλίο του «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» που εκδόθηκε το 1998 από τις εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή» στην επέτειο των 80 χρόνων του ΚΚΕ. Ένα έργο γραμμένο σε συνθήκες εγκλεισμού του στην Ακροναυπλία από την μεταξική δικτατορία και στη συνέχεια μέχρι την απόδρασή του από τις ναζιστικές δυνάμεις κατοχής. . . .

Επανάσταση 1821 Γι' αλλού ξεκίνησε…

 Του Αλέξανδρου Καπακτσή

…Η επανάσταση ξεκίνησε με βάση τις αντιλήψεις και τις επιδιώξεις του πιο προωθημένου τμήματος της αστικής τάξης -με αναντικατάστατο και κρίσιμο το ρόλο της φιλικής εταιρείας- για την πραγματική της δύναμη στην περιοχή και τη θέση που της άρμοζε, στο διεθνές σύστημα που ανήκε.

Έτσι, άρχισε η προσπάθεια να ενταχθεί όλος ο χώρος της Βαλκανικής μέσα από την επαναστατική διαδικασία στη μελλοντική κρατική πολιτική σφαίρα κυριαρχίας της, κάτι που ανταποκρινόταν στο σημαντικό οικονομικό της ρόλο στην περιοχή. Εξέφραζε, κυρίως, την επιδίωξη του εμπορικού βιοτεχνικού τμήματός της που επεδίωκε μεγάλο ζωτικό χώρο, απαραίτητο για την ανάπτυξή της, η οποία, όμως, δεν καρποφόρησε. 

Η εκτίμηση ότι είχε υπερτιμήσει τις δυνάμεις και τις δυνατότητές της ή είχε κάνει λάθος στην ωριμότητα της στιγμής για την κίνηση των ευρύτερων λαϊκών μαζών της βαλκανικής,[1] που υπό την κηδεμονία της θα ξεσηκώνονταν για την ανατροπή τής εξουσίας τής Οθωμανικής αυτοκρατορίας στην περιοχή, αν και είναι ένα ανοικτό προς συζήτηση θέμα, ιστορικά έχει τελεσιδικήσει. 

Το γεγονός είναι ότι αυτή η απόπειρα απέτυχε, με αποτέλεσμα ένα ελάχιστο μόνο μέρος των επιδιώξεων της να πραγματωθεί με ένα κουτσουρεμένο νεοελληνικό κράτος, γεγονός που θα βάλει βαριά τη σφραγίδα του στην ανάπτυξη του καπιταλισμού, στην Ελλάδα. 

Και μόνο το γεγονός του αποκλεισμού τού κύριου μέρους των ελληνικών κεφαλαίων από την εδαφική επικράτεια του νέου κρατιδίου λέει πολλά για τις δυνατότητές του.

  Η επανάσταση έγινε μέσα σε ένα τρομερά δυσμενές διεθνές περιβάλλον. Από τη μια μεριά, έχουμε την τρομοκρατία σε όλη την ήπειρο, που έχει ακολουθήσει την ήττα της Γαλλικής Επανάστασης και την προσπάθεια να διατηρηθεί πάση θυσία το κοινωνικό status quo σε πολιτικό επίπεδο και, από την άλλη, έχουμε τις επιδιώξεις όλων των μεγάλων δυνάμεων της εποχής (πλην Ρωσίας που, όμως, στο πρώτο...

Καταδίκη σε ισόβια: Η διάσημη “γιαγιά” της ελληνικής τηλεόρασης που δικάστηκε στο πλευρό του Μπελογιάννη με την κατηγορία της κατασκοπείας – ΒΙΝΤΕΟ – ΦΩΤΟ

Στα πρακτικά της δίκης η Φωκά καταχωρήθηκε ως Μαρία Καλλέργη, καθώς είχε ήδη παντρευτεί με τον επίσης διάσημο μετέπειτα ηθοποιό Λυκούργο Καλλέργη (με τον οποίο απέκτησαν μια κόρη). 

Όπως είχε δηλώσει μάλιστα σε συνέντευξη του πολλά χρόνια αργότερα ο Λυκούργος Καλλέργης, το σπίτι όπου συζούσαν είχε εξελιχθεί εκείνη την εποχή σε έδρα «συνεδριάσεων», με την παρουσία του Μπελογιάννη, του Νίκου Πλουμπίδη και της Έλλης Παππά. 

 Άφησε ιστορία στην ελληνική τηλεόραση ως “Όλγα Μαρκάτου” στην πετυχημένη τηλεοπτική σειρά «Dolce Vita». Οι παλαιότεροι θυμούνται ότι είχε διαγράψει μια μεγάλη διαδρομή έως ότου καθιερωθεί ως μία από τις διασημότερες γιαγιάδες της tv

.

 Η δικτατορία που επιβλήθηκε στην Ελλάδα τον Αύγουστο του 1936 είχε το μανδύα της απαλλαγής από τον «κομμουνιστικό κίνδυνο». Το καθεστώς του Ιωάννη Μεταξά έθεσε άμεσα το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας εκτός νόμου και εξαπέλυσε εναντίον του διώξεις, χρησιμοποιώντας ως πιστοποιητικό νομιμότητας τη βενιζελικής έμπνευσης «δήλωση μετάνοιας και αποκήρυξης των κομμουνιστικών ιδεών». 

 Το ΚΚΕ πέρασε από τότε στην παρανομία και κουβάλησε αυτή την «ιδιότητα» έως τη λήξη της δεύτερης δικτατορικής περιόδου στην Ελλάδα, το 1974. Σε αυτά τα 38 χρόνια, χιλιάδες ήταν τα μέλη του κόμματος που διώχθηκαν, συνελήφθησαν και φυλακίστηκαν. Ένα από αυτά ήταν και μια διάσημη Ελληνίδα ηθοποιός, η Μαρία Φωκά.   

Στο στρατοδικείο με την κατηγορία της κατασκόπου. ...

20 χρόνια ευρώ: Η σκοτεινή συνωμοσία της εθνικής παγίδευσης ολοκληρώνεται

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Έχουν περάσει ήδη είκοσι ολόκληρα χρόνια από την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος αρχικά για 11 χώρες και σήμερα για 19 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή το ευρώ κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή και τρία χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2002 πήρε υλική μορφή με χαρτονομίσματα και κέρματα.

Η χώρα μας υπήρξε από τις πρώτες ένδεκα χώρες που δέχθηκαν την παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας τους. Οι Έλληνες ήλπισαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να υπάρξει η περίφημη οικονομική και κοινωνική «σύγκλιση» με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, που για δεκαετίες πριν σύσσωμη η «ηγέτιδα» τάξη της χώρας, μας έταζε, έχοντας μετατρέψει σε σκοπό ζωής την ένταξη και την ανεπίστρεπτη παραμονή μας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και εξακολουθεί στο ίδιο μοτίβο.

Είκοσι, όμως, χρόνια είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε καταλάβει τι συνέβη έκτοτε και να αρνούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Χάριν αυτής της επετείου «γενεθλίων» του ευρώ, αναδημοσιεύω άρθρο μου του Απριλίου 2018 σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ στη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10. Μια -όπως αποδεικνύεται- μεθοδευμένη χρεοκοπία, η οποία μας ταλανίζει έκτοτε χωρίς να φαίνεται η παραμικρή δυνατότητα εξόδου. Αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι μόνον μια νέα δραματική επιδείνωση της «κρίσης» μετά τις ευρωεκλογές κι αφού οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα έχουν ξεκαθαρίσει (αν το έχουν) το περιβάλλον και το ελληνικό «success story» της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να κρύβει πλέον την τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε και μεθοδεύτηκε με ευθύνη τόσο της εγχώριας ελίτ, όσο και των ίδιων των Ευρωπαίων επικυρίαρχων.

Η εθνική παγίδευση ολοκληρώνεται και οδηγεί στο δραματικό τέλος, εάν έστω και τώρα στο «και πέντε» δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι οι απλοί πολίτες συμπαραττασσόμενοι σε ένα ευρύ ανατρεπτικό Μέτωπο, να πούμε το οριστικό μεγάλο ΟΧΙ και να αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία: ...

20 χρόνια ευρώ: Η σκοτεινή συνωμοσία της εθνικής παγίδευσης ολοκληρώνεται

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

http://www.hereticalideas.gr/2019/05/20-xronia-euro-i-skoteini-sinomosia-tis-ethnikis-pagidefsis.html

Έχουν περάσει ήδη είκοσι ολόκληρα χρόνια από την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος αρχικά για 11 χώρες και σήμερα για 19 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή το ευρώ κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή και τρία χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2002 πήρε υλική μορφή με χαρτονομίσματα και κέρματα.

Η χώρα μας υπήρξε από τις πρώτες ένδεκα χώρες που δέχθηκαν την παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας τους. Οι Έλληνες ήλπισαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να υπάρξει η περίφημη οικονομική και κοινωνική «σύγκλιση» με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, που για δεκαετίες πριν σύσσωμη η «ηγέτιδα» τάξη της χώρας, μας έταζε, έχοντας μετατρέψει σε σκοπό ζωής την ένταξη και την ανεπίστρεπτη παραμονή μας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και εξακολουθεί στο ίδιο μοτίβο.

Είκοσι, όμως, χρόνια είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε καταλάβει τι συνέβη έκτοτε και να αρνούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Χάριν αυτής της επετείου «γενεθλίων» του ευρώ, αναδημοσιεύω άρθρο μου του Απριλίου 2018 σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ στη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10. Μια -όπως αποδεικνύεται- μεθοδευμένη χρεοκοπία, η οποία μας ταλανίζει έκτοτε χωρίς να φαίνεται η παραμικρή δυνατότητα εξόδου. Αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι μόνον μια νέα δραματική επιδείνωση της «κρίσης» μετά τις ευρωεκλογές κι αφού οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα έχουν ξεκαθαρίσει (αν το έχουν) το περιβάλλον και το ελληνικό «success story» της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να κρύβει πλέον την τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε και μεθοδεύτηκε με ευθύνη τόσο της εγχώριας ελίτ, όσο και των ίδιων των Ευρωπαίων επικυρίαρχων.

Η εθνική παγίδευση ολοκληρώνεται και οδηγεί στο δραματικό τέλος, εάν έστω και τώρα στο «και πέντε» δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι οι απλοί πολίτες συμπαραττασσόμενοι σε ένα ευρύ ανατρεπτικό Μέτωπο, να πούμε το οριστικό μεγάλο ΟΧΙ και να αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία:

Η σκοτεινή «συνωμοσία» της χρεοκρατίας...

Ποιος σκότωσε τον Νίκο Μπελογιάννη

Του Νίκου Λακόπουλου

Η εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη  την 30η Μαρτίου του 1952 εξήντα χρόνια είναι ακόμα τυλιγμένη με αναπάντητα ερωτηματικά- στα οποία η σύντροφός του Έλλη Παππά αλλά κι ο γιος τους Νίκος έδωσαν μια απάντηση που σοκάρει: ο Νίκος  Ζαχαριάδης ήθελε έναν ήρωα- τον Μπελογιάννη- κι έναν πράκτορα- τον Πλουμπίδη που χαρακτήρισε «χαφιέ»- αν και εκτελέστηκε κι αυτός μετά, φωνάζοντας «Ζήτω το ΚΚΕ». «Ο Ζαχαριάδης ήταν ένας δικτάτορας» είπε στον 105,5 FM o Nίκος Μπελογιάννης- υιός.

Ο Γεώργιος Παπανδρέου, είχε ταχθεί υπέρ των εκτελέσεων. Ο γιος του Ελευθερίου Βενιζέλου, Σοφοκλής, είχε απειλήσει ότι θα παραιτηθεί, αν δεν γίνει η εκτέλεση. Φαινομενικά την τελική απόφαση την πήρε το Συμβούλιο Χαρίτων αλλά υπήρχε κάποιος εδώ, όμως που ενώ αποφάσιζε δεν φαινόταν καθόλου. Ήταν, «σταθμάρχης» της CIA. Ήταν έλληνας και ονομαζόταν Jhon Karamesinis. Αυτός φαίνεται ότι οργάνωσε την δίκη και την εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του. Για να δικασθεί ο Μπελογιάννης έπρεπε να συλληφθεί. Για να συλληφθεί έπρεπε να κατηγορηθεί. Αλλά γιατί θα μπορούσε να κατηγορηθεί ένας -έστω «παράνομος»- κομμουνιστής σε καιρό ειρήνης; Επιπλέον ο Μπελογιάννης ήταν εκτός Ελλάδας. Κάποιος υπήρχε που θα φρόντιζε και για τα δυο. Κι αυτός δεν μπορούσε να είναι ο Kαραμεσίνης.

 Λίγο πριν τον Μπελογιάννη, ένα άλλο κλιμάκιο κομμουνιστών ήρθε στην Ελλάδα. Θα αναλάμβανε την κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη». Δεν πρόλαβε. Συνελήφθησαν όλοι. ...

«Έτσι αγαπάμε εμείς την Ελλάδα» – του Νίκου Μπογιόπουλου

Ήταν 30 Μάρτη 1952. Ήταν Κυριακή.

Κυριακή! Μέρα που κατά της διάρκεια της Κατοχής ακόμα και αυτοί οι Γερμανοί ναζί δεν έκαναν εκτελέσεις…

Πριν ακόμα χαράξει, μέσα στο σκοτάδι, στις 4.12’ τα χαράματα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των γερμανοτσολιάδων, αυτών που πλέον είχαν ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών, αυτών που έχτιζαν «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, προχωρούσε στο στυγερό έγκλημα.

Ο Νίκος Μπελογιάννης και οι σύντροφοί του, ο Δημήτρης Μπάτσης, ο Νίκος Καλούμενος και ο Ηλίας Αργυριάδης, πέφτουν νεκροί από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος.

Το παράγγελμα γι’ αυτή την πολιτική δολοφονία, που θα αποτελεί αιώνιο στίγμα για το καθεστώς της αμερικανοκρατίας και για το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας στην Ελλάδα, δόθηκε σαν σήμερα, πριν από 66 χρόνια. ...

Νίκος Μπελογιάννης - Τα δάνεια της «ανεξαρτησίας»

Με αφορμή  την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, δημοσιεύουμε παρακάτω αποσπάσματα από τη μελέτη του Νίκου Μπελογιάννη για τα «Δάνεια της ανεξαρτησίας» 

Α’ Το πρώτο δάνειο 

Μόλις άρχισε η επανάσταση του ’21, αρχίζουν κι οι ξένοι τοκογλύφοι το θεάρεστο έργο  τους σε βάρος ενός λαού που’ χυνε ποτάμι το αίμα για τη λευτεριά. Ειν’ αλήθεια ότι μέσα στις συνθήκες που πάλευαν οι Έλληνες , χωρίς τ’ απαραίτητα οικονομικά μέσα ακόμη και για την αγορά λίγου μπαρουτιού, ένα εξωτερικό  δάνειο με καλούς όρους θα βοηθούσε  σημαντικά, θα δυνάμωνε και θα ‘δινε φτερά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. 

Οι ξένοι  τοκογλύφοι, με συνεργούς τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να ωφελήσουν μονάχα το πουγκί τους και τους ξένους τυχοδιώκτες από τα δύο μπεζαχτά της επανάστασης.  Τη μεγάλη και θλιβερήν τους ιστορία,  που είναι για γέλια και για κλάματα, θα τη διηγηθώ τώρα παρακάτω, αρχίζοντας από το πρώτο δάνειο. 

Μόλις ξέσπασε η επανάσταση, ο λαός πρόσφερνε ό,τι είχε και δεν είχε. Οι αγρότες τα ζώα  τους και τα γεννήματά τους, οι τσοπαναραίοι και το τελευταίο τους πρόβατο, οι κοπέλες τις προίκες τους, οι γυναίκες τους άντρες τους, και όλοι μαζί, χωριάτες και τσοπάνηδες, ναύτες και μικροτεχνίτες, άντρες και γυναίκες έδιναν το αίμα τους και τη ζωή τους για να λευτερωθεί ο τόπος από τον ξένο ζυγό.

Στο μεγάλο αυτό εθνικό σάλπισμα της λευτεριάς, οι αστοκοτζαμπάσηδες ξέρετε τι πρόσφεραν;

Σαν σήμερα το 1945 υπογράφτηκε η συμφωνία της Βάρκιζας και κάποιες βιωματικές αναφορές

Σχετικά : Η Συμφωνία της Βάρκιζας

Η Συμφωνία της Βάρκιζας (σπάνιο video) 

Του Γ. Γ. 

Μαύρη επέτειο σήμερα, αφού στις 12 Φλεβάρη του 1945 υπογράφτηκε στην Βάρκιζα από την τότε κυβέρνηση Πλαστήρα και αντιπροσώπους του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ) η ομώνυμη συμφωνία.  
(Εδώ έχουμε κάνει ένα αναλυτικό αφιέρωμα).

Το όργιο τρομοκρατίας και διώξεων που ακολούθησε σε κάθε δημοκρατικό πολίτη το βλέπουμε σε ένα κείμενο του Γενικού αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας που υπογράφεται από τον Μάρκο Βαφειάδη και έχει τίτλο «Ετσι ξεκίνησε ο εμφύλιος», όπου ανάμεσα στα άλλα διαβάζουμε: «Το έργο της αστυνομίας στην ύπαιθρο με ενίσχυση και των εξοπλισμένων συμμοριών του μοναρχοφασισμού ήταν η εξοντωτική δίωξη, όχι μόνο του ΕΛΑΣίτη και ΕΑΜίτη, αλλά και κάθε πολίτη που τολμούσε να εξωτερικεύσει τα δημοκρατικά του φρονήματα. Το μεγαλύτερο έγκλημα που μπορούσε να διαπράξει Έλληνας πολίτης ήταν να μιλήσει για δημοκρατία και αυτό και μόνο ήταν αρκετό να τον στείλει στην φυλακή και να καταδικαστεί σαν "εκτελεστής" με ψευδομάρτυρες».

Όλα αυτά οδήγησαν αργότερα τον Μήτσο Παρτσαλίδη, ένα απ’ αυτούς που υπέγραψαν την συμφωνία εκ μέρους του ΕΑΜ να δηλώσει: «Δεν το 'κοβα καλύτερα το χέρι μου που υπέγραφα…»

Ας μου επιτραπεί μια προσωπική αναφορά. Τούτη την μέρα θυμάμαι με συγκίνηση τον πατέρα μου δικασμένο σε θάνατο από τα δικαστήρια σκοπιμότητας της μεταβαρκιζιανής εποχής,  ενώ μου έρχεται στο μυαλό μια σχετική βιωματική ιστορίαπου έχω γράψει στο μπλοκ μας. 

tsak-giorgis.

Η Συμφωνία της Βάρκιζας

• ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ:

Οι κάτωθι υπογεγραμμένοι, αφ' ενός οι κ.κ. Ιωάννης Σοφιανόπουλος υπουργός επί των Εξωτερικών, Περικλής Θ. Ράλλης υπουργός επί των Εσωτερικών και Ιωάννης Μακρόπουλος υπουργός επί της Γεωργίας, αποτελούντες την υπό της Ελληνικής Κυβερνήσεως εξουσιοδοτημένη Αντιπροσωπεία, και αφ' ετέρου οι κ.κ. Γεώργιος Σιάντος Γραμματεύς της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ελλάδος, Δημήτριος Παρτσαλίδης Γραμματεύς της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. και Ηλίας Τσιριμώκος Γενικός Γραμματεύς της Ενώσεως Λαϊκής Δημοκρατίας (Ε.Λ.Δ.), αποτελούντες την υπό της Κεντρικής Επιτροπής του Ε.Α.Μ. προσηκόντως εξουσιοδοτημένην Αντιπροσωπείαν, συνήλθαμεν εις διάσκεψιν εις Βάρκιζαν και από κοινού εξητάσαμεν τα μέσα και τον τρόπον της καταπαύσεως του εμφυλίου πολέμου και της συμφιλιώσεως του Ελληνικού Λαού και κατελήξαμεν εις την κατωτέρω συνομολογηθείσαν συμφωνίαν.: