Ανακοίνωση Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, σχετικά με τις εξαγγελίες του υπουργού Άμυνας, για μείωση της θητείας:

Αθήνα, 10 Ιουνίου 2009

Η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή, για μία ακόμα φορά, αντιμετωπίζει τα ζητήματα της νέας γενιάς με τρόπο αποσπασματικό και κριτήρια μικροκομματικής εκμετάλλευσης.

Αμέσως μετά την μεγάλη ήττα της στις Ευρωεκλογές της 7^ης Ιουνίου, ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, εξήγγειλε μέτρα μείωσης της στρατιωτικής θητείας.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ έχει επισημάνει εδώ και καιρό ότι :

α) ο Ελληνικός στρατός πάσχει τραγικά από έλλειμμα σύγχρονων υποδομών, την ίδια ώρα που ο Ελληνικός λαός καταβάλλει τεράστιες δαπάνες για τις ένοπλες δυνάμεις,

β) δεν υπάρχει στοιχειώδες πρόγραμμα για μία ανθρώπινη θητεία,

γ) το προσωπικό και οι μορφές στήριξης προς τους νέους στρατιώτες είναι ανεπαρκείς.

Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ στηρίζει οποιασδήποτε πρωτοβουλία βελτιώνει τις συνθήκες στρατιωτικής θητείας των νέων της χώρας. Πάντα όμως, υπό την προϋπόθεση ότι βασίζεται στη μελέτη και τον σχεδιασμό μιας συνολικής αναδιάρθρωσης των Ενόπλων Δυνάμεων, με άξονες τόσο την επιχειρησιακή ικανότητα και αποτελεσματικότητα τους όσο και την ανθρώπινη, ποιοτική και ασφαλή θητεία για τους στρατευμένους πολίτες. Κάτι που στην προκειμένη περίπτωση δεν συμβαίνει.

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Αφήνει την πολυκατοικία και πάει στη γειτονιά

hakis

Τους έχει κάνει άνω κάτω ο Καρατζαφέρης στη ΝΔ, καθώς δήλωσε πως φεύγει από την "πολυκατοικία" λόγω τρωκτικών και βρωμιάς.

Από την άλλη η Νέα Δημοκρατία προσπαθεί να τον προσπεράσει από τα δεξιά του με εφαρμογή δεξιών πολιτικών σε θέματα όπως οι λαθρομετανάστες και η εγκληματικότητα.

Μόνο που πρέπει να ξέρει η ΝΔ ότι αυτοί που την εμπιστεύτηκαν το 2004 και το 2007 για πρώτη φορά δεν ήταν δεξιοί και ακροδεξιοί, αλλά γιατί είχε δηλώσει κοινωνικό και μεσαίο προφίλ.
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

και τώρα τι ...κάνουμε;

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Απάντηση Καρατζαφέρη στη κίνηση Καραμανλή - Καλεί τους βολευτές της ΝΔ.

kraxtis-gr

Συνεχίζει το κρεσέντο του ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Δεν θέλουν συνεργασία μαζί του κάποιοι στη ΝΔ; Ανοιχτή πρόσκληση - πρόκληση στους βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας έκανε εκείνος τί τους είπε;
"Αν αισθάνεστε άσχημα και πιστεύετε ότι κινδυνεύει η βουλευτική Σας έδρα ή δεν θα είστε στα ψηφοδέλτια!!!!... εγώ και το ΛΑΟΣ είμαστε εδώ..
Και μάλλον έχει δίκιο ο άνθρωπος αφού, στην ίδια παράταξη ουσιαστικά ανήκουν ιδεολογικά, άσε που είναι και συγκάτοικοι της ίδιας πολυκατοικίας!!!! Επικοινωνιακά.. απαντά αμέσως στην κίνηση της χθεσινή του Κώστας Καραμανλή στο Υπουργικό συμβούλιο.. μανούλα σ αυτά ο Καρατζαφέρης.. όχι παίζουμε!! τί τάχουμε τόσα χρόνια τα γαλόνια στον επικοινωνιακό τομέα.. τζάμπα;
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Για λίγο τον έχασαν τον στόχο... ΣΥΡΙΖΑ τους πέρασε!!!

Όσο κι αν βγαίνει ο Λαφαζάνης και λέει ότι "καταγράφηκε μεν υποχώρηση των δυνάμεων σε σχέση με τις εθνικές εκλογές, αλλά δεν θα χαρακτήριζα το αποτέλεσμα ως ήττα"...

Όσο κι αν βγαίνει ο εκπρόσωπος Τύπου, ο Καρίτζης και να αποφεύγει να κάνει λόγο για ήττα, τονίζοντας ότι όλα τα κόμματα με εξαίρεση το ΛΑΟΣ σημείωσαν απώλειες και καμία αριστερή ή προοδευτική δύναμη δεν πήγε καλά σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση...

(Αλέξη, μην μιλάς, κάπως θα τα μπαλώσουμε...)^

Εγώ αυτό που θυμάμαι είναι ότι ο Αλαβάνος είχε δηλώσει ότι στόχος είναι η εκλογή 2 ευρωβουλευτών, αυτό που θυμάμαι είναι ότι είχαν βάλει σαν στόχο διψήφιο ποσοστό και λίγες μέρες πριν τις εκλογές, ο συντοπίτης μας, ο Τσίπρας είχε πει στην διακαναλική συνέντευξη ότι ο στόχος είναι η τρίτη θέση...

Τώρα, άλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε!!! Μάλλον ο Αλέξης δεν είναι και τόσο cool τελικά... Αλλά κι ο Λεωνίδας ο Κύρκος, πόσο γλυκά το είπε χτες :
"ο ΣΥΡΙΖΑ «εξαφάνισε τον ΣΥΝ»"...

Τώρα, ξεμπερδέψτε τα αδέρφια με τις συνιστώσες σας...

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η γενοκτονία στο Περού δεν αποτελεί καν είδηση στα ΜΜΕ.

Αυτή η σφαγή, όπως και η πρόσφατη στη Γάζα, θα έπρεπε ν’ απασχολεί και την Ενωμένη Ευρώπη, αν δεν ήταν ένα απλό εργαλείο των ΗΠΑ

Επισήμως οι νεκροί ξεπερνούν τους 50. Ο Alan García, το ανδρείκελο των ΗΠΑ στο Περού, ανατρέχοντας στις ρίζες της αποικιοκρατίας προσωρεί στην εξόντωση των ιθαγενών που υπερασπίζονται τη γη τους;
Γιατί άραγε; Τι κρύβεται από αυτή τη νέα μαζική δολοφονία;
Το “Σύμφωνο” ελεύθερου εμπορίου μεταξύ Περού – ΗΠΑ (TLC), με άμεση εμπλοκή της Ε.Ε., προβλέπει την «ιδιωτικοποίηση» όλων των πλουτοπαραγωγικών πηγών της περιοχής και το μεγαλύτερο εμπόδιο για το χυδαίο ξεπούλημα είναι οι ιθαγενείς.
Πετρέλαιο, Φυσικό Αέριο, Νερό και Ξυλεία… παύουν ν’ ανήκουν στο Περού και περνούν στην κυριαρχία των πολιτισμένων ΗΠΑ και Ευρωπαίων. Οι πολυεθνικές αποκτούν πλήρη «ελευθερία» στην εκμετάλλευση της περιοχής και η κυβέρνηση του Περού αναλαμβάνει καθήκοντα χωροφυλακής των πολυεθνικών.
Δεν υπάρχει άλλη λύση για την εκδίωξη των ιθαγενών, που αιώνες ζουν στην περιοχή, και την ελεύθερη κίνηση των πολυεθνικών, είναι η εξόντωση τους, η εθνοκάθαρση.
Μια από τις μεγαλύτερες σφαγές του 21ου αιώνα, όπως κι αυτή της μαρτυρικής Γάζας, επιτελείται σήμερα με την σιωπή των «διεθνών» οργανισμών και των λεγόμενων ΜΜΕ (σωστότερα Μέσα Μαζικής Παραπληροφόρησης).
Η ένοχη σιωπή των προοδευτικών ευρωπαϊκών δυνάμεων και η ταύτισή τους με την πολιτική της δεξιάς (βαπτίστηκε «εκσυγχρονισμός»), έδωσε τα πρώτα αποτελέσματα: κυριαρχία της δεξιάς στις ευρωεκλογές!
Η σημερινή «σύγκρουση» σ’ εκείνη την περιοχή του Αμαζόνιου, εντάσσεται στην παγκόσμια οικονομική πολιτική των πολυεθνικών, παραβιάζει ανθρώπινα δικαιώματα και απαιτεί την ένοχη σιωπή.
Σωπαίνουν ένοχα οι «πολιτισμένοι» ευρωπαίοι, σωπαίνουν ένοχα τα διεθνή ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι (αρέσκονται να διακηρύσσουν πως ασκούν λειτούργημα).
Ένα δίχτυ ένοχης σιωπής που θα έπρεπε να καταγγελθεί τουλάχιστον από τις προοδευτικές ευρωπαϊκές πολιτικές δυνάμεις, αν δεν αποτελούσαν κι αυτές ένα απλό εργαλείο παραπλάνησης των λαών. Πως αλλιώς να εκτιμήσει κανείς αυτή την ένοχη σιωπή;
Ένα έγκλημα που εκτελείται για το οικονομικό κέρδος των πολυεθνικών και που αποδεικνύει περίτρανα μια ακόμη διεθνή υποκρισία: την κλιματική αλλαγή στον πλανήτη.
Που είναι οι διακηρύξεις για το περιβάλλον και τις κλιματικές αλλαγές στον πλανήτη; Που βρίσκεται εκείνος ο γραφικός πρώην αντιπρόεδρος των ΗΠΑ, που πέρασε και από τη χώρα μας επαινούμενος από το σύνολο της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, παραμυθιάζοντάς μας και προπαγανδίζοντας την θεωρία πως υπεύθυνοι για το οικολογικό έγκλημα είναι οι λαοί;
Πρόεδρε της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αυτό δεν είναι το «περιβαλλοντικό Απαρτχάιντ», που έχεις περιγράψει και αναλύσει;
Που βρίσκεται ο «πράσινος πατριάρχης», μπροστά σ’ αυτό το έγκλημα;
Στην Αμαζόνεια του Περού εξελίσσεται μια σύγκρουση για τη γη, εκδιώκονται οι λαοί που ζουν αιώνες εκεί, προς χάρη της καπιταλιστικής ανάπτυξη που απαιτεί να «καθαρίσει» ο τόπος, να πραγματοποιηθεί και το οικολογικό έγκλημα και να αυξηθούν τα κέρδη. Ποια οικονομική κρίση; Το “Σύμφωνο” ελεύθερου εμπορίου έχει απαιτήσεις!
Η περουβιανή κυβέρνηση του Alan García πυροβολεί, δολοφονεί, καταστρέφει…
Ο λαός του Περού ζητάει ψωμί και του προσφέρουν θάνατο!
Όταν νέοι “Tupac Amaru”* βρεθούν στην πρώτη γραμμή του αγώνα για προστασία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και ζωής, θα είναι «τρομοκράτες»;

* Συνεργάτης μας από τη Λατινική Αμερική, μας ετοιμάζει ένα αφιέρωμα στον μεγάλο επαναστάτη της Λατινικής Αμερικής.

σίβυλλα

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η έκφρασης της ΜΗ συμμετοχής, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μάλλον έδειξε, ότι προφανώς είναι συνειδητή πολιτική πράξη.

Η έκφρασης της ΜΗ συμμετοχής, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, μάλλον έδειξε, ότι προφανώς είναι συνειδητή πολιτική πράξη. Αυτό αποτυπώθηκε παρακάτω:



Το ερώτημα είναι: κέρδισε ή έχασε η δημοκρατία;

Είναι ένα καίριο ερώτημα το οποίο έχει πολλές απαντητικές εκδοχές.

Η αντιπροσωπευτική δημοκρατία ως θεσμός κέρδισε, οι πολιτικοί έχασαν τη δεδηλωμένη τους, με την απαξίωση των πολιτικών κομμάτων τους, τα οποία βρέθηκαν να είναι μειοψηφία του συνόλου των ψηφοφόρων.

Αυτό έχει να κάνει με απαξίωση και αποδοκιμασία του αντιπροσωπευτικού συστήματος χειραγώγησης της ψήφου των σκεπτόμενων πολιτών.

Εάν η δημοκρατία μας ήταν άμεση, τότε και η ψήφος του κάθε πολίτη θα είχε αντικειμενική αξία και η κάθε αποχή θα βάρυνε τον απέχοντα να εκφραστεί προσωπικά.

Η δια αντιπροσώπου δημοκρατία, έπρεπε να λάβει αυτό το μήνυμα, για να συνετιστούν οι επίορκοι και οι διαπλεκόμενοι πολιτικοί.

Το μήνυμα το έλαβαν όλα τα κόμματα, τα οποία δυστυχώς και πάλι άρχισαν να ωραιοποιούν ή να δίνουν τις δικές τους παραπειστικές εξηγήσεις και δικαιολογίες.

Η κίνηση αυτή, αν από αυτό το μεγάλο ποσοστό των απεχόντων ήταν οργανωμένη και συνειδητή, ίσως τότε να είχε και μεγαλύτερη επιρροή στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας. (μάλλον απέτυχε πολιτικά)

Από ότι φαίνεται, πιθανόν να έγινε κατόπιν σχεδίου των ΜΜΕ και άλλων συμφερόντων, με κύριο σκοπό να αποδυναμώσουν τα κόμματα εξουσίας και να μικρύνουν την διαφορά τους, για να μπορέσουν να τα ελέγξουν καλύτερα, μέσω ασφαλώς των υφιστάμενων και πιθανόν των διαπλεκόμενων συμφερόντων τους. (έχουν γραφτεί πολλά πάνω σε αυτό από τα ίδια τα ΜΜΕ το καθένα για τους δικούς του λόγους που τα εξυπηρετεί)

Άρα εδώ χρειάζεται προσοχή από τον κάθε έναν που επέλεξε αυτό το τρόπο έκφρασης - αντίδρασης, διότι την επόμενη φορά μπορεί να βρεθεί πιθανόν σε άλλου είδους δυσάρεστες εξελίξεις.

Τι μπορεί να υπάρξει ως πρόταση;

ΟΧΙ στην αποχή, αλλά στην ενεργή συμμετοχή των πολιτών μέσω των κομμάτων που έχουν πολιτική πρόταση. Η πίεση και η επιλογή των καλύτερων αντιπροσώπων είναι η λύσις στην αντιπροσωπευτική δημοκρατία.

Η επιλογή που γίνεται από τους πολίτες ΟΧΙ των αρίστων της κοινωνικής και πολιτικής ζωής της χώρας μας, αλλά αυτών που έχουν περισσότερη αναγνωρισιμότητα από τα ΜΜΕ ή είναι οικογενειακή επιλογή κάποιου κομματάρχη (προφανώς για κάποια εξυπηρέτηση - ρουσφέτι) είναι η παγίδα που συχνά πέφτει ο ανυποψίαστος πολίτης ψηφοφόρος, και αναδεικνύει στην "Εκκλησία του Δήμου" πρόσωπα τα οποία είναι γνωστά αλλά κατά τεκμήριο ακατάλληλα για να τον αντιπροσωπεύσουν σε ένα αξιοκρατικό κοινοβούλιο.

Πολλά μπορούν να γραφτούν αλλά οι υποψιασμένοι πολίτες με πολιτικό αισθητήριο και σωστή παιδεία το αντιλαμβάνονται και αντιδρούν ανάλογα.

Νάσος
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΗΜΙΥΠΑΙΘΡΙΟΙ και… όλοι οι υποκριτές στην πίστα!

Τα παλιά καλύτερα χρόνια, όταν η υποκρισία και η κακόβουλη κομματική σκοπιμότητα δεν είχαν χτυπήσει κόκκινο, το ‘ναι’ σήμαινε ‘ναι’ και το ‘όχι’ σήμαινε ‘όχι’. Τότε, στο Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό (ΓΟΚ) η ‘κάλυψη’ σήμαινε ‘κάλυψη’ και ο ‘ακάλυπτος’ σήμαινε ‘ακάλυπτος’. Όμως εγένετο δεξιο-δημοκρατική νύχτα και ακολούθησε αριστερο-σοσιαλιστική ομιχλώδης "ημέρα" και το “ναι, ναι” αναβαθμίστηκε στο “ναι μεν αλλά” ενώ το “ου, ου” μετεξελίχτηκε στο “ου μην αλλά”. Κατ’ επέκταση, ο ακάλυπτος μεταλλάχτηκε σε ημι-ακάλυπτο χώρο για ν’ αναβαθμιστεί στα μουλωχτά, και με το ανάλογο φακελάκι στην πολεοδομία, σε πλήρως καλυμμένο χώρο, κοινώς δωμάτιο!

Έτσι έχουν τα πράγματα με τους κατ' ευφημισμόν ημιυπαίθριους χώρους. Ήταν μια εκ του πονηρού επινόηση - ανοιχτή πρόσκληση σε παρανομία της κυβέρνησης του αείμνηστου “σοσιαλιστή” ηγέτη Ανδρέα Παπανδρέου - ένας οικοδομικός νόμος-έκτρωμα που απέβλεπε στη "σοσιαλιστική" σωτηρία του δεινοπαθήσαντος από την επάρατη Δεξιά λαού, μια σωτηρία που ωιμέ δεν ήρθε ποτέ, αφού ο ημιανατέλλων πράσινος ήλιος δε βγήκε ακόμη ολόκληρος πάνω από τον ορίζοντα. Ο "σωτήριος" νόμος 1577 δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 210/Α/18-12-1985, και Υπουργός Χωροταξίας Οικισμού και Περιβάλλοντος ήταν τότε ο μακαρίτης Ευάγγελος Κουλουμπής, ο ίδιος πολιτικός μηχανικός με τεράστια πείρα. Όπως δήλωσε ο Γιώργος Παπανδρέου για τον εκλιπόντα, «ο Ευ. Κουλουμπής υπήρξε καταξιωμένος επιστήμονας, ενεργός πολίτης, με μεγάλη συνδικαλιστική δράση και προσφορά στη δημοκρατική παράταξη... παντού με σημαντικότατο έργο». Δείτε εδώ.

Ο νόμος για τους ημιυπαίθριους ήταν βούτυρο στο ψωμί των εργολάβων οικοδομών, ενώ βολεύονταν και οι αγοραστές αποκτώντας μισοτιμής ένα επιπλέον δωμάτιο, με το ανάλογο φακελάκι στον κατάλληλο δημόσιο υπάλληλο, αν τους κάρφωνε κανείς. Τα γνωστά ελληνικά αήθη κι έθιμα... Σήμερα φτάσαμε στο σημείο να υπάρχουν 1.000.000 παράνομα δωμάτια (‘ημιυπαίθριοι’) – κατ’ άλλους 1.500.000 – που πρέπει ή να κατεδαφιστούν ή να νομιμοποιηθούν, αν η Ελλάδα πρόκειται ποτέ να γίνει ευνομούμενο κράτος και να σταματήσουν οι αυθαιρεσίες στη δόμηση.

Προσφάτως, η υπό πανικό και πανταχόθεν βαλλόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, η οποία κώφευε στη μαζική αυτή παρανομία επί πέντε χρόνια για να μη χάσει ψηφοφόρους, επειδή πια δεν έχει πού την κεφαλή κλίναι αφού η ΕΕ της έχει βάλει το μαχαίρι στο λαιμό για να μειώσει το έλλειμμα κάτω από το 3% μέχρι το τέλος του 2010, είχε τη φαεινή ιδέα - σωστή και δίκαιη κατά τη γνώμη μου, αλλά πολύ καθυστερημένη - να νομιμοποιήσει τους μη-υπαίθριους ημιυπαίθριους ώστε να εισπράξει κάποια χρήματα και να κλείσει μέρος της μαύρης τρύπας. Όμως λόγω του ξεσηκωμού των άλλων υποκριτών εναντίον της, οι οποίοι αποκλείουν τόσο την κατεδάφιση όσο και τη νομιμοποίηση, ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, κ. Γ. Σουφλιάς επινόησε πρόσφατα έναν ακόμη μοντέρνο όρο, αυτόν του “τακτοποιημένου”. Δηλαδή οι ημιυπαίθριοι που θα δηλωθούν, και οι ιδιοκτήτες τους θα πληρώσουν το ανάλογο αντίτιμο, δε θα είναι πια ούτε παράνομοι ούτε νόμιμοι. Θα είναι απλά τακτοποιημένοι! Δείτε εδώ. Έστω, διάολε! Καλύτερο από το τίποτα...

Κάτω από το καθεστώς της γενικευμένεης ασυδοσίας και χρεοκοπίας που ζούμε, είναι κι αυτή μια κάποια λύση, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, έστω και για εισπρακτικούς λόγους. Δε βλέπω δηλαδή κάτι το επιλήψιμο εδώ, αρκεί ο εκ του πονηρού και την αυθαιρεσία υποθάλπων νόμος για τους ημιυπαίθριους να καταργηθεί εδώ και τώρα ώστε να μη συνεχίζονται οι παρανομίες και η μελλοντική ανάγκη για νέες νομιμοποιήσεις αυθαίρετων κτισμάτων να εκλείψει κάποτε.

Εξάλλου, τυχόν απόφαση για κατεδάφιση όλων των ημιυπαίθριων χώρων θα ξεσήκωνε θύελλα και θα δημιουργούσε τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα διότι θα στερούσε πολλές φτωχές οικογένειες από το αναγκαίο δωμάτιο των παιδιών τους, και θα ήταν στην πράξη ανεφάρμοστη. Γιατί λοιπόν αυτό το φανατικό ΟΧΙ σε όλα απ’ όλους; Κοινή λογική λέει πως όταν είσαι κατά της νομιμοποίησης ή έστω της τακτοποίησης, θα είσαι υπέρ της κατεδάφισης. Δε μπορεί ν’ απορρίπτεις και το ένα και το άλλο, αν δεν εμφορείσαι από τυφλή κομματική εμπάθεια, άκρατη αντιδραστικότητα, και παραλογισμό.

Με απογοήτευση διάβασα στο Ενημερωτικό Δελτίο του ΤΕΕ, που είναι το επίσημο όργανο του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (τεύχος 1 Ιουνίου 2009), ότι ο Πρόεδρος του ΤΕΕ κ. Γιάννης Αλαβάνος (αδελφός του Αλέκου Αλαβάνου του ΣΥΡΙΖΑ) δήλωσε: «Δεν συζητούμε καμία πρόταση για νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων», και «Λέμε ΟΧΙ στην τακτοποίηση». Οι αποφάσεις μάλιστα αυτές ελήφθησαν κατά τη Συνδιάσκεψη του Κεντρικού ΤΕΕ με τους εκπροσώπους των 17 Περιφερειακών Τμημάτων του ΤΕΕ που έγινε προ ημερών στο Καρπενήσι.

Βεβαίως κι εγώ προσωπικά είμαι εναντίον της εκ των υστέρων νομιμοποίησης της παρανομίας και εναντίον κάθε εκ του πονηρού νόμου που ενθαρρύνει την παρανομία. Το έγκλημα όμως τώρα έχει γίνει και είναι μαζικό. Ας βγουν όλοι οι αρχηγοί των κομμάτων, που λένε όχι στην τακτοποίηση των ημιυπαίθριων για εισπρακτικούς λόγους, να βροντοφωνάξουν: Ή κατεδαφίστε όλα τα αυθαίρετα εδώ και τώρα, ή νομιμοποιείστε όλα τα αυθαίρετα δωρεάν! Γιατί δεν το κάνουν; Διότι απλά είναι όλοι υποκριτές και λαϊκιστές! Και όπως δείχνει η εμπειρία , πιθανότατα αν η ΝΔ ήταν αντιπολίτευση το ίδιο θα έκανε. Θα έλεγε ΟΧΙ σε όλα…

Το έχω ξαναγράψει, και είναι ηλίου φαεινότερο, ότι τα κόμματα δε συνεργάζονται σε τίποτα για τη λύση προβλημάτων του τόπου, έστω και εκ των υστέρων. Και όταν πρόκειται ν’ αντιπολιτευθούν, αντιπολιτεύονται ακόμη και την ίδια την κοινή λογική… Αλίμονο! Δεν έχω πρακτικά της Βουλής του 1985 για να έβλεπα πόσοι Βουλευτές αντιτάχθηκαν τότε στο νόμο-έκτρωμα για τους ημιυπαίθριους. Και πόσοι πολεοδόμοι, πολιτικοί μηχανικοί και αρχιτέκτονες ξεσηκώθηκαν για να τον καταργήσουν εν τη γενέσει του;

Τουλάχιστον το ΠΑΣΟΚ, που είναι ο πατέρας αυτού του εκ του πονηρού νόμου και άρα ευθύνεται για τη σημερινή τραγελαφική κατάσταση, θα έπρεπε να λαμβάνει σαφή και καθαρή θέση – θα μου πεις και πότε το έκανε; – κι όχι ν’ αφήνει τις επιλογές του για αργότερα, όταν θα γίνει κυβέρνηση. Όπως δηλώνει στο Βασικό Σχολιασμό, «Αυτό το μέτρο έχει αφετηρία και ουσιαστική κατάληξη το εισπρακτικό. Δεν μπορούμε να κάνουμε πολιτική με μόνο γνώμονα την είσπραξη.
- Το ΠΑΣΟΚ θα παρουσιάσει, στη βάση συγκεκριμένων κανόνων που πρέπει να διέπουν ένα ευνομούμενο κράτος, ένα πλήρες και συνεκτικό πλαίσιο και για τη Δημόσια Διοίκηση και τη Χωροταξία και για την Πολεοδομία. Θα αντιμετωπίσουμε προβλήματα όπως οι ημιυπαίθριοι με ένα τρόπο δίκαιο, ο οποίος δεν στέλνει λάθος μηνύματα στην κοινωνία.»

Ποιος τάχα είναι αυτός ο "δίκαιος" τρόπος; Αποκαλύψτε τον επιτέλους! Νομιμοποίηση, κατεδάφιση, ή τίποτα; Τι άλλο υπάρχει κάτω από τον ήλιο και δε μπορώ να το φανταστώ; Μήπως εννοείτε μισοκατεδάφιση ή μισονομιμοποίηση; Κάντε την πρότασή σας, τέλος πάντων, κι ας μη γίνει δεχτή. Τότε θα ευθύνονται εκείνοι που την απέρριψαν. Και για να ’χουμε καλό ρώτημα, που λένε και στο χωριό μου, εσείς στο ΠΑΣΟΚ πότε ανακαλύψατε ότι όλοι οι ημιυπαίθριοι έγιναν κανονικά δωμάτια εν τη γενέσει τους; Είκοσι περίπου χρόνια που ήσασταν στην εξουσία δε γνωρίζατε τίποτα για το "φόνο"; Περιμένατε τον Καραμανλή, το Σουφλιά και τον Παπαθανασίου για να το μάθετε; Αν όμως όντως δε γνωρίζατε, τότε ήσασταν εντελώς αποκομμένοι από την Ελληνική πραγματικότητα και αγνοείτε τα παραδοσιακά χούγια του Ελληνικού λαού. Από την άλλη, αν γνωρίζατε και δεν κάνατε τίποτα, τότε θα πει ότι και το κόμμα σας δεν ήθελε να δυσαρεστήσει τους παρανομούντες για να μη χάσει ψήφους, πράγμα που καθιστά κι εσάς άκρως αφερέγγυο κόμμα για να κυβερνήσετε.

Αντί να ντραπείτε για τον εκ του πονηρού νόμο που φτιάξατε για τους ημιυπαίθριους, αντί να έχετε τύψεις για τη μέχρι τούδε ανοχή σας στην παρανομία και τουλάχιστον να σιωπαίνετε, έχετε το θράσος να υψώνετε τους τόνους της αντιδραστικής ρητορικής σας! Αν ήσασταν στοιχειωδώς υπεύθυνο κόμμα, θα έπρεπε να συνεργαστείτε, κύριε Παπανδρέου, τουλάχιστον σε αυτό το θέμα, με την Κυβέρνηση ώστε η χώρα μας να κάνει έστω και καθυστερημένα ένα μικρό θετικό βήμα για ν' απομακρυνθεί από το γκρεμό. Αυτός άλλωστε είναι ο θεσμικός ρόλος της αντιπολίτευσης κι όχι το τυφλό “ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ”. Καλώς ή κακώς, βλέπετε ότι ο Καραμανλής δε σας κάνει τη χάρη να παραιτηθεί εδώ και τώρα για να σας παραδώσει την εξουσία. Αυτό άλλωστε θα κάνατε κι εσείς στη θέση του. Έτσι δεν είναι; Θα λέγατε ότι ο λαός σας εξέλεξε για 4 χρόνια. Κάντε τουλάχιστον υπομονή μέχρι το Μάρτιο που θα τον ρίξετε με το πρόσχημα της εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας, και μη χειροτερεύετε με τη στείρα αντιπολιτευτική σας πολιτική τη δεινή θέση στην οποία όλοι εσείς έχετε βουλιάξει τη χώρα μας.

Να σας θυμίσω ακόμη ότι ο χρυσός κανόνας της ανθρώπινης συμπεριφοράς που θα έπρεπε να ισχύει και στα δημοκρατικά κόμματα είναι: «Ο συ μισείς, ετέρω μη ποιήσεις.» Και υπεράνω του κομματικού σας συμφέροντος, καταλάβετέ το επί τέλους όλοι σας, είναι, πρέπει να είναι, το συμφέρον του λαού και του τόπου. Ώ πόσο αποκρουστικοί είστε, στ’ αλήθεια!

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Όποιος δεν έχει μνήμη, δεν έχει μέλλον… 65 χρόνια από τη σφαγή 218 Διστομοτών από τα ναζιστικά στρατεύματα κατοχής

Η Μαρία Παντίσκα, “Life”, 27 Νοέμβρη 1944

Αύριο συμπληρώνονται 65 χρόνια από το ολοκαύτωμα του Διστόμου και ο Δήμος Διστόμου πραγματοποιεί εκδηλώσεις…
Όμως, μια ηρωική μορφή απουσιάζει… και δεν απουσιάζει απλώς λόγω του θανάτου της, αλλά γιατί ο Δήμος την ξέχασε… η Μαρία Παντίσκα, έφυγε από τη ζωή πριν δύο μήνες περίπου σε ηλικία 84 και δεν ακούστηκε λέξη, ή δεν έγινε κανένα αφιέρωμα… (ΔΙΣΤΟΜΟ).

Στις 27 Νοέμβρη του 1994, το σύμβολο της Ελλάδας, η ηρωική μορφή της Μαρίας έκανε τον γύρο του κόσμου, μέσα από το αμερικάνικο περιοδικό “ Life”, κάνοντας γνωστή τη ναζιστική σφαγή και την Εθνική Αντίσταση σ’ ολόκληρο τον πλανήτη.
Σήμερα η δημοτική αρχή, ίσως έχει άλλες προτεραιότητες.
Εμείς επισημαίνουμε: Όποιος δεν έχει μνήμη, δεν έχει μέλλον!
Πάντως, ο Γιώργος Παπανδρέου δείχνει πως έχει μνήμη και θα βρεθεί αύριο στο Δίστομο, στην πρώτη του δημόσια εμφάνισή του μετά την εκλογική νίκη της Κυριακής, στην επέτειο της ναζιστική σφαγής.

* Με την ευκαιρία… ας μην ξεχνάμε τον Γιάννη Σταμούλη, που έδωσε τον αγώνα για την εγκληματική σφαγή του Διστόμου!

σίβυλλα

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η τελευταία ευκαιρία της πολιτικής των πολιτικών!!!

redduckling








Επέστρεψα …μαυρισμένος και ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ που έζησα λίγες μέρες μακριά από το κλίμα των εκλογών!

Ήταν η πρώτη φορά που απείχα από τις κάλπες, μια πράξη όχι …ξεκούρασης και διακοπών, αλλά ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΜΕΝΗΣ ΑΠΟΔΟΚΙΜΑΣΙΑΣ προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος!

Και βλέποντας σήμερα αναλυτικά τα τελικά αποτελέσματα διαπιστώνω πως το κόμμα που «ψήφισα» κέρδισε με ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά από τα υπόλοιπα κόμματα!

Θέλετε δεν θέλετε κύριοι πολιτικοί αυτό ήταν το ΜΟΝΟ κερδισμένο κόμμα σε αυτές τις Ευρωεκλογές!! Όσο πιο νωρίς αντιληφθείτε το πραγματικό μήνυμα τις κάλπης, τόσο το καλύτερο για εσάς!

Και αν πιστεύετε ότι ο κόσμος απείχε λόγω 3ημέρου και ζεστού καιρού, τότε ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ μας!!

Κρατήστε την ίδια στάση απέναντι στον πολίτη, συνεχίστε την ίδια πολιτική! Και κάντε τις επόμενες εκλογές σε μία Κυριακή που ούτε ο καιρός ούτε κάποια κοντινή αργία θα βοηθήσει στην αποχή. Να δούμε και τότε πόσα απίδια πιάνει ο εκλογικός σας σάκος!!

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Τα πολιτικά κόμματα κατά την Επανάσταση του 1821

Η Ελληνική Επανάσταση προέκυψε ως αποτέλεσμα της αποσύνθεσης και διάλυσης του ασιατικού τρόπου παραγωγής στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, διαδικασία που στις περιοχές της Νότιας Ελλάδας, όπου ξέσπασε κυρίως η Επανάσταση, συναρθρώθηκε με τη δημιουργία και κυριαρχία καπιταλιστικών κοινωνικών σχέσεων. Οι δημιουργούμενες και σταδιακά επεκτεινόμενες αστικές σχέσεις προσέλαβαν, αναγκαστικά, ένα εθνικό ιδεολογικό πρόσημο. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε με τη συγκρότηση του νεοελληνικού κράτους, πράγμα που με τη σειρά του επιτάχυνε τη δημιουργία σχέσεων ατομικής ιδιοκτησίας και την επέκταση του χώρου κυριαρχίας του (εμπορικού και εφοπλιστικού) κεφαλαίου.

Λίγο μετά το ξέσπασμα της Επανάστασης, τον Ιανουάριο του 1822, συγκλήθηκε στην Επίδαυρο η πρώτη Εθνοσυνέλευση των Ελλήνων, η οποία εξέλεξε την πρώτη δημοκρατική κυβέρνηση της Ελλάδας και επικύρωσε το πρώτο Σύνταγμα. Με το Σύνταγμα κατοχυρώνεται το δικαίωμα της ιδιοκτησίας, καταργείται το ασιατικό (οθωμανικό και εκκλησιαστικό) δίκαιο, υιοθετείται το γαλλικό εμπορικό δίκαιο, θεσμοθετείται η διάκριση ανάμεσα στην εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία κ.λπ. Διαμορφώνεται δηλαδή το τυπικό αστικό θεσμικό πλαίσιο, το οποίο και αποτελεί το κοινό στρατηγικό έδαφος όλων των πολιτικο-κοινωνικών δυνάμεων που συμμετείχαν στην Επανάσταση.

Στο πλαίσιο της νέας θεσμικής-κρατικής τάξης και συγκρότησης διαμορφώνονται αρχικά τρία πολιτικά ρεύματα: Το πρώτο, υπό την ηγεσία του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου, στοχεύει στην πολιτική ενοποίηση των απελευθερούμενων περιοχών με βάση τους νεοεισαγόμενους αστικοδημοκρατικούς θεσμούς. Επρόκειτο για την πολιτικά φιλελεύθερη πτέρυγα της Επανάστασης, στην οποία εντάσσονται οι ηγετικές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις των νησιών (κυρίως Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά) και οι στρατιωτικοί ηγέτες της Στερεάς Ελλάδας. Στην πρώτη Εθνοσυνέλευση η πτέρυγα αυτή ελέγχει το Εκτελεστικό.

Το δεύτερο, βραχύβιο όπως αποδείχθηκε, πολιτικό ρεύμα της Επανάστασης τασσόταν υπέρ της διατήρησης των τοπικών εξουσιών. Το εκπροσωπούσαν οι προεστοί της Πελοποννήσου, οι οποίοι είχαν ήδη πριν από την πρώτη Εθνοσυνέλευση συγκροτήσει ένα δικό τους αντιπροσωπευτικό σώμα, την Πελοποννησιακή Γερουσία. Το ρεύμα αυτό έλεγχε κατά την πρώτη Εθνοσυνέλευση το νομοθετικό (Βουλευτικόν). Η πολιτική στρατηγική των Πελοποννήσιων προεστών προσέβλεπε σε μια ομοσπονδιακού τύπου αστική κρατική συγκρότηση, στο πλαίσιο της οποίας η Πελοποννησιακή Γερουσία θα διατηρούσε μια αυξημένη αυτονομία από την κεντρική κυβέρνηση. Κεντρική φυσιογνωμία αυτού του συντηρητικού-ομοσπονδιακού ρεύματος ήταν ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης.

Στη διάρκεια του πολέμου αναδεικνύεται όμως και μια τρίτη πολιτική δύναμη: Η ηγεσία του στρατού υπό τον Κολοκοτρώνη, η οποία αντιτασσόταν στον κατακερματισμό της πολιτικής εξουσίας που επιδίωκαν οι προεστοί. Η διεξαγωγή του πολέμου ευνοούσε την πτέρυγα αυτή, και έτσι ο Κολοκοτρώνης κατάφερε να κυριαρχήσει στον πελοποννησιακό χώρο σε σύντομο χρονικό διάστημα περιορίζοντας την εξουσία των προεστών.

Η πολιτική στοχοθεσία αυτού του πολιτικού ρεύματος περιελάμβανε τον περιορισμό των φιλελεύθερων θεσμών του αστικού αντιπροσωπευτικού συστήματος που εισήγαγε η πρώτη Εθνοσυνέλευση. Επρόκειτο για την συγκεντρωτική-συντηρητική πτέρυγα της Επανάστασης (σε διάκριση με τη συντηρητική-ομοσπονδιακή πτέρυγα των προεστών).
Οι ανακατατάξεις που έλαβαν χώρα μετά την πρώτη Εθνοσυνέλευση επικυρώθηκαν στη δεύτερη Εθνοσυνέλευση τον Μάρτιο του 1823 στο Άστρος, η οποία κατήργησε όλες τις τοπικές εξουσίες συμπεριλαμβανομένης της Πελοποννησιακής Γερουσίας.

Ταυτόχρονα η Εθνοσυνέλευση αναγνωρίζει την ελευθερία του τύπου, ενώ απαγορεύει τη δουλοπαροικία, τη δουλεία και τα βασανιστήρια. Επιπλέον ενισχύεται το Βουλευτικόν, που τώρα περνάει στα χέρια της φιλελεύθερης πτέρυγας υπό τον Μαυροκορδάτο (στην πτέρυγα αυτή ανήκουν επίσης οι Κουντουριώτης, Θ. Νέγρης, Κωλέττης).

Το Εκτελεστικό ελέγχεται από τη συντηρητική-συγκεντρωτική πτέρυγα υπό τον Κολοκοτρώνη. Ο Κολοκοτρώνης επιχειρεί, όμως, σε σύντομο χρονικό διάστημα μετά τη δεύτερη Εθνοσυνέλευση να ελέγξει με πραξικοπηματικό τρόπο και το Βουλευτικό.

Ο Μαυροκορδάτος καταφεύγει στην Ύδρα και το 1823 ξεσπάει ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος. Ο Κολοκοτρώνης ηττάται, εξασφαλίζοντας πάντως αμνηστία για τον εαυτό του και τους οπαδούς του. Τον Μάρτιο ου 1824 ξεσπά ο δεύτερος εμφύλιος πόλεμος. Η φιλελεύθερη πτέρυγα, που ελέγχει την κυβέρνηση, καταφέρνει να επιβληθεί και πάλι χάρη στην παρέμβαση των οπλαρχηγών της Στερεάς (Καρατάσος, Γκούρας, Καραϊσκάκης. Δράκος, Τζαβέλας). Ο Κολοκοτρώνης φυλακίζεται τον Φλεβάρη του 1825 στην Ύδρα, φρούραρχος της οποίας ήταν ο Μακρυγιάννης.

Με την εισβολή του αιγυπτιακού στρατού υπό τον Ιμπραήμ-πασά αποφυλακίζεται ο Κολοκοτρώνης και ενισχύεται σημαντικά ο πολιτικός ρόλος των ενόπλων. Εντούτοις στην τρίτη Εθνοσυνέλευση που συγκαλείται τον Μάιο του 1827 στην Τροιζήνα επιβεβαιώνεται και πάλι η ιδεολογική ηγεμονία της φιλελεύθερης πτέρυγας. Το Σύνταγμα που ψηφίζει η Εθνοσυνέλευση είναι το δημοκρατικότερο της εποχής σε ολόκληρη την Ευρώπη.
Περί το τέλος της Επανάστασης αποκρυσταλλώνονται τελικά τρία πολιτικά κόμματα: Η πολιτικά φιλελεύθερη πτέρυγα της Επανάστασης (Μαυροκορδάτος- Κουντουριώτης, κ.ά.) ιδρύει το λεγόμενο «αγγλικό» κόμμα. Η συγκεντρωτική-συντηρητική πτέρυγα (Κολοκοτρώνης, Ανδρέας Μεταξάς κ.ά.) ιδρύει το ονομαζόμενο «ρωσικό» κόμμα. Παράλληλα, από τη φιλελεύθερη πτέρυγα είχε από το τέλος του 1825 διασπαστεί μία μερίδα υπό τον Κωλέττη, η οποία ιδρύει το λεγόμενο «γαλλικό» κόμμα. Το κόμμα αυτό θα εξασφαλίσει εξαρχής την υποστήριξη των οπλαρχηγών της Στερεάς Ελλάδας και μετά την Ανεξαρτησία, ιδίως κατά την πρώτη φάση της συνταγματικής μοναρχίας μετά το 1843, θα αναδειχθεί στην ηγετική πολιτική δύναμη της χώρας.
Τα ονόματα υπό τα οποία παρέμειναν στην ιστορία τα πρώτα ελληνικά πολιτικά κόμματα δεν αντιστοιχούσαν σε «επιρροές» των Μεγάλων Δυνάμεων αλλά στα κυρίαρχα ιδεολογικά προτάγματα των κομμάτων αυτών: Το «αγγλικό» κόμμα πρότασσε την προσήλωσή του στη συνταγματική-κοινοβουλευτική τάξη που χαρακτήριζε τη Βρετανία, το «ρωσικό» κόμμα την επαγγελία ενός ισχυρού χριστιανορθοδόξου κράτους που θα εκτόπιζε τους Οθωμανούς από την Ευρώπη.

Ο ιδεολογικός προσανατολισμός του «γαλλικού» κόμματος συνέκλινε με εκείνον του ρωσικού σε ό,τι αφορά την προσήλωση στον εδαφικό επεκτατισμό. Δεν ακολουθούσε όμως το «ρωσικό» κόμμα στον χριστιανορθόδοξο ιδεολογικό προσανατολισμό του και στις αντίστοιχες ασιατικές καθηλώσεις του (όπως ήταν π.χ. οι σχέσεις του «ρωσικού» κόμματος με τα υπολείμματα του «παλιού καθεστώτος», τους «ιππότες των ορέων», δηλαδή τους ληστές).

Βεβαίως η ιδεολογία της Μεγάλης Ιδέας, όπως επίσης και η εμμονή στην αναγκαιότητα της συνταγματικής διακυβέρνησης, αποτελούσαν κοινές ιδεολογικοπολιτικές σταθερές και των τριών κομμάτων. Οι διαφορές έγκειντο κυρίως στην ιεράρχηση των προτεραιοτήτων και στον ιδιαίτερο ιδεολογικό χρωματισμό της κοινής στρατηγικής. Δεν θα πρέπει, δηλαδή, να αντιλαμβανόμαστε μηχανιστικά τις διαφορές αυτές, ως έκφραση της διαφοροποίησης των κυρίαρχων τάξεων σε κάποιες αντίστοιχες μερίδες.

Τα πολιτικά κόμματα είναι λιγότερο οι εκπρόσωποι των κυρίαρχων τάξεων και πολύ περισσότερο οι οργανωτές της κοινωνικής συναίνεσης προς την εξουσία, δηλαδή οργανικά τμήματα ενός ιδεολογικού μηχανισμού του κράτους. Ο πραγματικός οργανωτής του μπλοκ της εξουσίας, το πραγματικό κόμμα της αστικής τάξης είναι το καπιταλιστικό κράτος ως σύνολο. Με την Επανάσταση και τα γεγονότα που τη συνόδευσαν καθ’ όλη την περίοδο 1821-1827 η ελληνική αστική τάξη κατάφερε να θέσει τα θεμέλια του δικού της «κόμματος».

Slade, η "άλλη άποψη "

Read more...

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Λαϊκή κυριαρχία στην αρχαία Αθήνα

Ο σοφός Σόλων, από το 594 π.Χ., είχε ήδη επιβάλει την αρχή της λαϊκής κυριαρχίας και μάλιστα σε μια εποχή κατά την οποία σε Ασία και Αφρική οι απόλυτοι μονάρχες ούτε καν διανοούνταν να ρωτήσουν κάποιον, πέρα από τους επαγγελματίες συμβούλους τους.
Λαϊκή κυριαρχία στην αρχαία Αθήνα

Ανάμεσα στα άλλα, ο Σόλων επέβαλε και την Εκκλησία του Δήμου, μια αναβίωση των συνελεύσεων της ομηρικής εποχής αλλά με καθορισμένα και καταλυτικά καθήκοντα. Τους νόμους πια τους ψήφιζε η Βουλή των 400 (εκατό από κάθε φυλή) αλλά κι αυτής οι αποφάσεις υπόκειντο στην έγκριση της Εκκλησίας του Δήμου, όπου δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλοι οι ελεύθεροι πολίτες, ανεξάρτητα από το μέγεθος της περιουσίας τους.
Λαϊκή κυριαρχία στην αρχαία Αθήνα

Μεσολάβησε, βέβαια, η «τυραννίδα» του Πεισίστρατου, αλλά αφότου το 514 π.Χ. οι τυραννοκτόνοι Αρμόδιος και Αριστογείτων κατάφεραν να σκοτώσουν τον αδερφό του Ιππαρχο, ο Ιππίας, γιος και διάδοχος του τυράννου έγινε ακόμα πιο καταπιεστικός.

Ξεγελώντας τους Θεούς
Αντιμέτωπος με τα δεινά της τυραννίας ο Αλκμεωνίδης Κλεισθένης κατέφυγε στην παλιά τέχνη των Αθηναίων: τη δωροδοκία. Είχε αναλάβει να κατασκευάσει καινούριο ναό του θεού Απόλλωνα στους Δελφούς. Το συμβόλαιο προέβλεπε να χτιστεί ο ναός με πωρόλιθο. Ο Κλεισθένης, όμως, ναύλωσε πλοία και τα έστειλε στην Πάρο να φορτώσουν από το φημισμένο της μάρμαρο. Οταν τα πλοία έφτασαν στο λιμάνι κι άρχισαν να ξεφορτώνουν το πολύτιμο φορτίο, οι προϊστάμενοι της Πυθίας τον ρώτησαν για πού προορίζεται. Ο Κλεισθένης απάντησε: «Σκέφτηκα πως η κατοικία του θεού Απόλλωνα δεν μπορεί να είναι φτιαγμένη από ασήμαντο πωρόλιθο. Του πρέπει μαρμάρινη και μάλιστα από το πιο φημισμένο υλικό. Δεν θα σας κοστίσει ούτε μια μνα παραπάνω. Ομως, όποτε έρχονται εδώ Σπαρτιάτες για να ζητήσουν χρησμό, κάποιος να προσθέτει στα λόγια της Πυθίας μια φρασούλα: Η Σπάρτη να βοηθήσει τους Αθηναίους να διώξουν τον Ιππία». Συμφώνησαν.

Ο Κλεισθένης μπορούσε να υπερηφανεύεται ότι ήταν ο πρώτος Αθηναίος που κατάφερε να δωροδοκήσει έναν θεό. Τον Απόλλωνα! Με το «πες, πες», λοιπόν, στη Λακωνία άρχισε να δημιουργείται ρεύμα κατά του Ιππία, παρ' όλο που ο ίδιος ήταν «κολλητός» με τους εκεί βασιλιάδες. Οργανώθηκε ένα εκστρατευτικό σώμα με αρχηγό τον Αγχίμολο, επιβιβάστηκε στα πλοία και κατευθύνθηκε στο Φάληρο.

Την ίδια στιγμή, ο Ιππίας ειδοποίησε τους φίλους στη Θεσσαλία με πρώτο να καταφτάνει τον ταγό Κινέα με χίλιους καβαλάρηδες. Οταν οι Σπαρτιάτες αποβιβάστηκαν, το θεσσαλικό ιππικό έπεσε πάνω τους και τους τσάκισε. Ο Αγχίμολος σκοτώθηκε στη μάχη και όσοι σώθηκαν, γύρισαν με τα πλοία στη Σπάρτη. Εκεί, ο λαός ζητούσε εκδίκηση.

Ο βασιλιάς Κλεομένης μπήκε επικεφαλής του στρατού και στη μάχη που έγινε στην Αττική οι Θεσσαλοί κατατροπώθηκαν. Ο Κινέας το έσκασε στην πατρίδα του και ο Ιππίας με τους μισθοφόρους του οχυρώθηκαν στην ακρόπολη όπου Σπαρτιάτες κι αθηναϊκός λαός τους πολιόρκησαν. Ο Ιππίας θέλησε να φυγαδεύσει την οικογένειά του αλλά τελικά τον συνέλαβαν και τον υποχρέωσαν να δεχτεί συμφωνία.

Αφού ο τύραννος έφυγε, οι φυγάδες και οι εξόριστοι ξαναγύρισαν στην Αθήνα. Μαζί τους και οι Αλκμεωνίδες με αρχηγό τον Κλεισθένη. Τρεις νόμοι πέρασαν με συνοπτικές διαδικασίες: Διαγραφή από τους καταλόγους πολιτών όλων εκείνων που είχαν γίνει Αθηναίοι παράνομα, στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων όλων εκείνων που είχαν στηρίξει τη δικτατορία και απαγόρευση των βασανιστηρίων. Ομως, στις εκλογές για την ανάδειξη νέου επώνυμου άρχοντα, ο Κλεισθένης έχασε. Τις κέρδισε ο επικεφαλής των αριστοκρατών Ισαγόρας.

Ο Κλεισθένης δεν πτοήθηκε. Ως απλός πολίτης, εισηγήθηκε στην Εκκλησία του Δήμου σειρά μέτρων που καταργούσαν την οργάνωση του κράτους με βάση τις φατρίες κι αναδείκνυαν τον πολίτη ενεργό κύτταρο της πόλης, ενώ παράλληλα πρότεινε τη δημιουργία της Βουλής των 500, που θα εκλέγονταν και ουσιαστικά θα κυβερνούσαν. Οι προτάσεις του εγκρίθηκαν κι έγιναν νόμοι του κράτους. Ηταν το 508 π.Χ. κι έτσι γεννήθηκε στην Αθήνα η Δημοκρατία πριν από 2.515 χρόνια.

Το καλό το παλικάρι...
Ο Ισαγόρας γρήγορα κατάλαβε ότι βρέθηκε με έναν τίτλο χωρίς αντίκρισμα αφού η εξουσία είχε περάσει στη Βουλή και στην Εκκλησία του Δήμου, έτσι, κατέφυγε κι αυτός στη δωροδοκία. Η σύζυγος του βασιλιά της Σπάρτης, Κλεομένη, ανήκε στην κατηγορία των γυναικών που δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να τις πει όμορφες. Αντίθετα, η σύζυγος του Ισαγόρα ήταν ονομαστή για τα κάλλη της. Ο Κλεομένης εντυπωσιάστηκε όταν την είδε και ο Ισαγόρας δεν είχε κανένα ενδοιασμό. Σ ελάχιστο χρονικό διάστημα, το «παράνομο ζευγάρι» ήταν γεγονός και ο Ισαγόρας πήρε την εξουσία της Αθήνας με τα όπλα του Σπαρτιάτη βασιλιά.

Αρχικά, εξόρισε την οικογένεια των Αλκμεωνίδων και τον αρχηγό της, μαζί με ακόμη 700 οικογένειες αντιπάλων του. Μετά, θέλησε να καταργήσει την εκλεγμένη Βουλή και να διορίσει τριακόσιους δικούς του. Ομως, η νεαρή Δημοκρατία δεν κατέθεσε τα όπλα. Βουλευτές και λαός ξεσηκώθηκαν και πολιόρκησαν τους δύο βασιλείς και τους δικούς τους που οχυρώθηκαν στην ακρόπολη.

Ο Κλεομένης σκέφτηκε το ζήτημα. Καλή η κυρία του Ισαγόρα αλλά αυτός είχε μπλέξει άσχημα και καμία όρεξη δεν είχε να βλέπει τους άνδρες του να σκοτώνονται για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στην εξουσία της Αθήνας. Δυο μέρες μετά το κλείσιμό του στον ιερό βράχο, ήρθε σε επαφή με τους πολιορκητές οι οποίοι δέχτηκαν να τον αφήσουν να επιστρέψει με τον στρατό του στη Σπάρτη. Μέσα στη σύγχυση, ο Ισαγόρας βρήκε ευκαιρία να το σκάσει αλλά οι οπαδοί του πέρασαν από δίκη και καταδικάστηκαν σε θάνατο. Ο Κλεισθένης ξαναγύρισε θριαμβευτής. Με τις εισηγήσεις του που ψηφίστηκαν χωρίς τροπολογίες, το νέο πολίτευμα, η Δημοκρατία, ολοκληρώθηκε και παγιώθηκε, δίχως όμως αυτό να σημαίνει ότι ξεπέρασε και τους κινδύνους.

Στη Σπάρτη, ο Κλεομένης δεν μπορούσε να χωνέψει ότι ουσιαστικά έγινε υποχείριο των Αθηναίων που τον χρησιμοποίησαν για να απαλλαγούν από τον φίλο του, Ιππία. Συνεννοήθηκε με τους Βοιωτούς και τους Χαλκιδείς να χτυπήσουν από τα βόρεια, ενώ ο ίδιος με τους Πελοποννήσιους πέρασε τον Ισθμό. Η αθηναϊκή Δημοκρατία για ακόμη μια φορά αποδείχτηκε ατσάλινη. Ο Κλεομένης γύρισε στη Σπάρτη και ξεκάθαρα, ανακοίνωσε την πρόθεσή του να παλινορθώσει τον Ιππία.

Ο εκπρόσωπος των Κορινθίων, Σωσικλής, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους λέγοντας: «Αν σας αρέσει τόσο πολύ η τυραννίδα, εφαρμόστε την πρώτα στη Σπάρτη και μετά προσπαθήστε να την επιβάλετε και αλλού». Το συνέδριο διαλύθηκε. Ηταν το 506 π.Χ. Ο Κλεισθένης έζησε τιμημένος την υπόλοιπη ζωή του. Η εγγονή του, Αγαρίστη, παντρεύτηκε τον Ξάνθιππο. Στα 490 π.Χ. το ζευγάρι ευτύχησε να αποκτήσει ένα γιο. Ηταν ο Περικλής, ο άνθρωπος που οδήγησε την Αθηναϊκή Δημοκρατία στον χρυσό της αιώνα.

Ομως, στη δεύτερη δεκαετία του 5ου αιώνα, πριν ακόμα να γίνει χρυσός, δυο κόμματα ανταγωνίζονταν για την εξουσία στην εκκλησία του δήμου. Το δημοκρατικό με αρχηγό τον Θεμιστοκλή και το αριστοκρατικό με τον Αριστείδη. Οι καβγάδες τους θυμίζουν σύγχρονη ελληνική Βουλή σε συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών πριν από την ημερήσια διάταξη. Κι όταν ο Θεμιστοκλής έλεγχε την εξουσία, το ρουσφέτι πήγαινε σύννεφο. Σε μια συνέλευση της εκκλησίας του δήμου, ο Αριστείδης τον κατηγόρησε ανοιχτά ότι χαρίζεται στους δικούς του. «Μα, αν δεν βολέψω τους φίλους μου τώρα που είμαι στα πράγματα, πότε θα τους βολέψω;», απάντησε αφοπλιστικά εκείνος.

Σε άλλη περίπτωση, ο Θεμιστοκλής εισηγήθηκε έναν νόμο. Ο Αριστείδης θύμωσε, επειδή δεν το είχε σκεφτεί εκείνος. Σηκώθηκε κι άρχισε να ρητορεύει εναντίον της εισήγησης του Θεμιστοκλή. Η εκκλησία πείστηκε και τον απέρριψε. Μετά τη συνεδρίαση, ο Αριστείδης είχε τύψεις. Το απόγευμα, τον άκουσαν να φωνάζει: «Αθηναίοι, ένας μόνον τρόπος υπάρχει να γλιτώσετε. Να πάρετε και τον Θεμιστοκλή κι εμένα και να μας φουντάρετε στη θάλασσα».

Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι εφηύραν το λάδωμα, εφηύραν τα κόμματα και το ρουσφέτι αλλά εφηύραν και την ειλικρίνεια.

Read more...

Slade, η "άλλη άποψη "

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΗΡΘΕ ΠΙΟ ΚΟΝΤΑ...

ΛΟΓΟΠΛΟΚΙΕΣ

Όταν μια διαδικασία έχει αποκτήσει νομοτελειακή εξέλιξη, είναι δύσκολο, αν όχι αδύνατο, ν΄ ανακοπεί η κατάληξή της.

Η πορεία του Καραμανλή, του μικρού, είναι προδιαγραμμένη και οδηγεί στην αποκαθήλωση, τόσο αυτού, όσο και της πολιτικής του.

Το αποτέλεσμα των Ευρώ-εκλογών, έδειξε, πως το τέλος αυτής της πορείας είναι κοντά, πολύ κοντά !

Η αντίδραση στη λαϊκή ετυμηγορία, αποκάλυψε τον πλήρη εγκλωβισμό του πρωθυπουργού, στο δρόμο, που έχει ως τέλος του, τη συνταξιοδότησή του.

Για την καταρρέουσα και πλήρως αλλοτριωμένη Ν.Δ., μεγαλύτερη σημασία, φάνηκε να έχει η στάση, όσων πολιτών απείχαν από τις ευρωεκλογές κι όχι η απόφαση, όσων συμμετείχαν σ΄ αυτές !

Η αντιλαϊκή πολιτική στην οικονομία, αλλά και σ΄ άλλους τομείς, θα συνεχιστεί :
θα την πλασάρουν ως «υπεύθυνη στάση», απέναντι στη διεθνή κρίση…
Η πελατειακή αντιμετώπιση των λαϊκών αιτημάτων, θα ενταθεί : θα την πουν «επαναπροσέγγιση των δυσαρεστημένων οπαδών»…

Οι φιέστες και οι εγκαινιάσεις, (αρχής γενομένης από το Μουσείο της Ακρόπολης), θα πολλαπλασιαστούν : θα τις ονομάσουν «προβολή του έργου τους»…

Αλλά… Η αντιπαράθεση με τον εργαζόμενο λαό, (στην εργασία, στο μαγαζί, στο χωράφι), θα μεγαλώσει και τα αδιέξοδα της νέο συντηρητικής πολιτικής, θα βαθύνουν !...
Παραλήπτης μιας σαφέστατης λαϊκής εντολής, για ουσιαστικότερο σφυροκόπημα των κυβερνητικών πολιτικών, η αντιπολίτευση, υποχρεωτικά, θα εντείνει τον αγώνα της, μέσα κι έξω από τη Βουλή…
Είναι φανερό πως τα περιθώρια δεν πάνε μακριά :
το νομοτελειακό τέλος έρχεται, οσονούπω…
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Γράφοντας τις απόψεις μου για τα αποτελέσματα των εκλογών για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.

Άρθρο του δικηγόρου, Δημήτρη Καραμήτσα,

Αντιπροέδρου του Ν.ΙΝΚΑ

Α. ΓΙΑ ΤΙ ΨΗΦΙΣΑΜΕ;

Πρώτα από όλα και εντελώς ρεαλιστικά θα πρέπει να κατανοήσουμε όλοι, ότι η ψηφοφορία αφορούσε αποκλειστικά το Ευρωκοινοβούλιο, ένα μόνο όργανο του διεθνούς πολιτειακού μορφώματος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και μάλιστα όχι το κυριότερο για την διαμόρφωση της πολιτικής.

Κατ΄ αντιδιαστολή η ψηφοφορία δεν αφορούσε το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των θεσμών της.

Το περιορισμένο του αντικειμένου της ψηφοφορίας, αλλά και των εξουσιών και αρμοδιοτήτων του οργάνου που αφορούν, ακόμα και το περιορισμένο των διαδικαστικών δυνατοτήτων των ίδιων των εκλεγέντων «ευρωβουλευτών», πρέπει να μας ωθήσει να κατανοήσουμε τον αποκλεισμό της όποιας ουσιαστικής δημοκρατίας (ακόμα και της κατ’ επίφαση δημοκρατίας: της «αντιπροσωπευτικής) από το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της Ε.Ε. .

Πολιτειακά και με μία σύντομη κριτική, θα υποστήριζα βάσιμα, ότι οι θεσμοί και η οργάνωση της Ε.Ε. κατατείνουν να είναι παρόμοιοι με αυτούς της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (Καίσαρας, επιτροπές σοφών – τεχνοκρατών, σύγκλητος, επαρχίες …).

Ως προς το σύνθημα «Ψηφίζουμε για την Ευρώπη» θα έλεγα πως είναι παντελώς άστοχο. Δεν ψηφίζουμε και δεν ψηφίσαμε για την Ευρώπη (θα ψηφίζαμε ίσως, εάν ετίθετο προς ψήφιση η συνθήκη της Λισαβόνας), ψηφίσαμε μόνο αντιπροσώπους για το όργανο που ονομάζεται «Ευρωκοινοβουλίο» και έχει σχετικά περιορισμένες αρμοδιότητες.

Β. ΝΙΚΗΤΕΣ & ΗΤΤΗΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

Οι νικητές στην Ελλάδα προκύπτουν από τα εκλογικά αποτελέσματα:

Νικητές : Το ΠΑ.ΣΟ.Κ., ο ΛΑ.Ο.Σ., οι Οικολόγοι Εναλλακτικοί

Χαμένοι: η Ν.Δ. και το ΣΥ.ΡΙΖ.Α

Σταθερό ή Στάσιμο : το Κ.Κ.Ε.

Γ. ΟΙ ΝΙΚΗΤΕΣ

1. Το ΠΑ.ΣΟ.Κ.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. πρώτα από όλα, νικητής των εκλογών με το μεγαλύτερο ποσοστό έναντι των άλλων κομμάτων και με μία επαναφορά στην 1^η θέση των ευρωκλογών μετά από 15 χρόνια και γενικά σε εκλογές από το 2000. Η 1^η νίκη του Γ. Παπανδρέου επίσης, ως προέδρου του ΠΑ.ΣΟ.Κ..

Είμαι απόλυτα βέβαιος ή έστω μπορώ βάσιμα να σκεφτώ ότι στην Ιπποκράτους θα προτιμούσαν η νίκη να έχει συνοδευτεί από ένα ποσοστό ανώτερο του 40% και ας ήταν μικρότερη η διαφορά από τη Ν.Δ., διότι αυτό θα σήμαινε την διαμόρφωση ενός μεγάλου πολιτικού ρεύματος, όμως δεν πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών του 1970 και του 1980, που είχε εκείνα τα πολιτικά και προσωπικά χαρακτηριστικά που ευνοούσαν την διαμόρφωση κοινωνικού πολιτικού ρεύματος.

Πέραν των αδυναμιών του ΠΑΣΟΚ, της προηγούμενης κυβερνητικής του θητείας, του διεθνούς περιβάλλοντος και των προσωποπαγών αρνητικών διαθέσεων που προκαλούνται στην κοινωνία από την διατήρηση στην 1^η γραμμή γνωστών προσώπων του κομματικού σωλήνα, μην παραβλέπουμε το γεγονός ότι οι «ευρωεκλογές» είναι γενικά πιο ελεύθερες και χαλαρές για τους ψηφοφόρους. Αυτό σημαίνει πρώτιστα, ότι οι ψηφοφόροι δεν τίθενται σε τόσο έντονα διλήμματα και κάνουν πιο εύκολα αυτό που επιτάσσει η προσωπική τους γνώμη και συνείδηση.

Το ΠΑ.ΣΟ.Κ. με τα μειωμένα ποσοστά και αριθμό ψήφων σε σχέση με το 2007 θα πρέπει να αντιληφθεί και να αναλύσει τα ανωτέρω.

Η πιο ελεύθερη ψήφος καταδεικνύει για μία ακόμα φορά την δυσπιστία της κοινωνίας απέναντί του. Είναι ευνόητο ότι ρεύμα δεν υπάρχει και δεν θα μπορέσει να υπάρξει όσο οι πολίτες βλέπουν τα ίδια πρόσωπα να τίθενται ως «πρωτοκλασάτοι» υποψήφιοι μελλοντικοί υπουργοί, ως βαρόνοι σε κομματικές βαρονίες, ως αδιάφορη ή αρνητική επαγγελματικού ατομικιστικού τύπου πολιτική παρουσία και ταυτόχρονα τροχοπέδη στα ζητήματα της κοινωνίας και του ελληνικού λαού. Τα υλικά που απορρίφθηκαν από τον ελληνικό λαό δύσκολα και μόνο ως έσχατη ανάγκη μπορούν να κριθούν χρησιμοποιητέα από τον Ελληνικό λαό.

Σχεδόν ταυτόσημες με τα πρόσωπα είναι και οι πολιτικές που έχει προτείνει το ΠΑΣΟΚ, από τις όμορφες πολιτικές (πλην όμως θεωρητικές) εξαγγελίες του προέδρου του, μέχρι – και κυρίως – τις πρακτικές πολιτικές λύσεις που δυστυχώς έχουν κατασκευάσει κατά βάση τεχνοκρατικά στελέχη και πόρρω απέχουν από το να εκφράσουν ή να ικανοποιήσουν τις κοινωνικές ανάγκες. Επιφυλάσσομαι να αναλύσω και να κρίνω αρτιότερα όσα έχει μέχρι σήμερα εξαγγείλει το ΠΑΣΟΚ, αλλά και όσα κατ’ εμέ λείπουν από το πρόγραμμά του.

Είναι σαφές ότι στο ΠΑΣΟΚ δεν συντελέστηκε η πολιτική και προσωπική ανανέωση που είχε ανάγκη το ίδιο και ο τόπος. Δεν υπάρχουν πολλά στοιχεία για να πείσουν ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα αποτελέσει και αυτό «βαρβαρότητα» ή ότι θα οδηγήσει την χώρα πέρα από το να «βουλιάξει».

Η νίκη του οφείλεται κατά κύριο λόγο στην δικαιολογημένη καθίζηση της Ν.Δ. και στην μερική του διαφοροποίηση από τις αρχές του «ευρωπαϊκού σοσιαλιστικού κόμματος» ( στο «σοσιαλιστικού» θα έβαζα πολλά «εισαγωγικά»).

2. Το ΛΑ.Ο.Σ.

Το ΛΑ.Ο.Σ. αποτέλεσε και δημοσκοπική έκπληξη. Όμως όλα τόσο καιρό ήταν στρωμένα υπέρ του. Πέραν της κεντροδεξιάς παρουσίας της κ. Τζαβέλλα, που έδειξε πως έχει πολιτική αίσθηση και λόγο (για τον χώρο της) και της επί έτη προνομιακής του μεταχείρισης από τα Μ.Μ.Ε. (γιατί άραγε;), το ΛΑ.Ο.Σ., το κόμμα με τις ακροδεξιές καταβολές έχει όλα τα χαρακτηριστικά που του δίνουν την δυνατότητα να εκφράζει ή καλύτερα να ψιττακίζει κοινωνικές αγωνίες (ακόμα και να τις δημιουργεί) με τρόπο που μπορεί να λαϊκίζει τις συντριπτικά περισσότερες φορές, αλλά ταυτόχρονα εκφράζει ένα μέρος της κοινωνίας πιο άμεσα, από ό,τι τα μεγάλα τεχνοκρατικά κυβερνητικά κόμματα.

Είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της ακροδεξιάς σχολής που επί ώρες και έτη μπορεί να τάζει και με επιφανειακές αναλύσεις να χαϊδεύει ευχάριστα τα ώτα των λαών ή των ανθρώπων που βρίσκονται σε αδιέξοδα. Με ελεύθερο το «πατριωτικό πεδίο» μετά την εξάρθρωση του «πατριωτικού μαχητικού εθνικά ΠΑΣΟΚ», δεν συνοδεύει με καμία ουσιαστική ευρύτερη πολιτική πρόταση και θέση τον λόγο του, αλλά επενδύει στον «εθνικισμό» ως αυτός να ήταν δια μαγείας ο όρος επίλυσης των προβλημάτων της κοινωνίας. Ο εύπλαστος και ακαθόριστος «εθνικισμός», που εύκολα και άκριτα μπορεί κανείς να συλλάβει και να θεωρήσει ως πανάκεια είναι το όπλο του ΛΑ.Ο.Σ., που εύκολα μπορεί να παρασύρει ένα λαό που αναγκάστηκε ή οδηγήθηκε να βρίσκεται σε πρόθυρα νευρικής κρίσης και αποσύνθεσης και ανθρώπους χονδροειδώς μορφωμένους πολιτικά. Το ΛΑ.Ο.Σ. βεβαίως ουδόλως μπορεί να εξηγήσει και να αναλύσει πειστικά τις άριστες και προνομιακές σχέσεις του με τα σύμβολα της παγκοσμιοποίησης: το τραπεζικό κεφάλαιο, τις βιομηχανίες, τις μεγάλες ημεδαπές και αλλοδαπές πολυεθνικές εταιρείες. Η ίδια η σιωπή καταμαρτυρά την αντίφαση και την κενότητα του «εθνικού» του λόγου. Αλλωστε, στο χέρι της Ν.Δ., που προνομιακά εκφράζει και την ντόπια ακροδεξιά, είναι να διαλύσει το ΛΑ.Ο.Σ. και να το ενσωματώσει ξανά στα «σπλάχνα» της.

3. Οι Οικολόγοι – Εναλλακτικοί

Είναι και αυτοί στους κερδισμένους, αν και οι δημοσκοπικές προσδοκίες που κατασκευάστηκαν ή καλλιεργήθηκαν προεκλογικά, δεν επιβεβαιώθηκαν. Κόμμα «μπαλαντέρ» για το σύστημα, με τον επικεφαλής του να δηλώνει ότι θα συνεργαστεί και σε εθνικό επίπεδο με όποιο κόμμα ακολουθήσει «οικολογική πολιτική», ήλθε να δεσμεύσει και να καρπωθεί ένα κομμάτι της δυσαρέσκειας για το πολιτικό κομματικό σκηνικό των τελευταίων ετών. Ανθρωποι αξιόλογοι και άνθρωποι ύποπτοι για τις προθέσεις τους δημιουργούν ένα μείγμα που μπορεί σύντομα να εκραγεί ή να διατηρηθεί για να διαδραματίσει ρόλο ρυθμιστή στις βουλευτικές εκλογές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μαζί με τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. μιας εσφαλμένης αντίληψης για τον διεθνισμό, που ταυτίζει την ιμπεριαλιστική διεθνική σούπα της παγκοσμιοποίησης με τον κοινωνικό πολιτικό διεθνισμό, κατάφεραν να δώσουν όπλα στους αντιπάλους τους και να εμφανιστούν (ίσως όχι αδικαιολόγητα) ως το αυγό του φιδιού στην ευρισκόμενη σε διαδικασία αρνητικής ανακατάταξης ελληνική κοινωνία.

Δ. ΟΙ ΧΑΜΕΝΟΙ

1. Η Ν.Δ.

Η Νέα Δημοκρατία δεν είναι στην πραγματικότητα χαμένη. Μετά από 5 ½ ολόκληρα χρόνια κυβερνητικής ανικανότητας, όπου δεν λύθηκε το παραμικρό πρόβλημα του ελληνικού λαού, όπου δεν δόθηκε καμία παραγωγική ή κοινωνική διέξοδος, ενώ δημιουργήθηκε σειρά άλλων προβλημάτων και ξεπουλήθηκε όσο – όσο ο εθνικός πλούτος και το κοινωνικό φρόνημα των Ελλήνων, μετά από 5 ½ χρόνια κοινωνικής διαίρεσης, βίαιης αναδιανομής του πλούτου υπέρ των ισχυρών, παραγωγικής απαξίωσης και αποδιάρθρωσης της χώρας, μετά από 5 ½ χρόνια σκανδαλωδών πολιτικών, υποτέλειας στο μεγάλο κεφάλαιο και στους απανταχού εκφραστές του και καταστροφικής από όλες τις απόψεις οικονομικής πολιτικής, η πραγματική θέση της Νέας Δημοκρατίας θα έπρεπε να είναι περίπου στο 10% του εκλογικού σώματος και να περιλαμβάνει μόνο ανεγκέφαλους και ατομιστές φανατικούς οπαδούς της. Οι σκεπτόμενοι νεοδημοκράτες μπορούν κάλλιστα σε μία συζήτηση να αναγνωρίσουν τις πιο πάνω και εκατοντάδες άλλες αδυναμίες της πολιτικής, μιας κυβέρνησης, που συνειδητά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό για να έλθει στην εξουσία προς ίδιον όφελος και δεν έχει παρά μόνο μετρημένα στα δάχτυλα του ενός χεριού στελέχη, που μπορούν να σκεφτούν λίγο πιο σύνθετα και πιο πέρα από τις προσθαφαιρέσεις των μελών της ομάδας – κλίκας του καθενός ( το «φαινόμενο των κουμπάρων» δεν είναι σημειολογικά τυχαίο).

Αυτό που αξίζει ο ελληνικός λαός εάν θέλει να ξεφύγει από τον ολισθηρό δρόμο που τον κατευθύνει η Ν.Δ. είναι η ανατροπή της κυβέρνησης αυτής το συντομότερο δυνατό.

2.Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. πληρώνει πολλά «γραμμάτια» που είναι εγγενή στον χώρο του επί δεκαετίες. Από το κύριο της έλλειψης πολιτικού μοντέλου και των σχαστικών πολιτικών διαφωνιών στο εσωτερικό του, μέχρι την αλαζονική συμπεριφορά στελεχών του και την παρουσία τους στις επιμέρους κοινωνίες και επαγγελματικούς χώρους. Κοντά σε αυτά και η εσφαλμένη επιλογή αρχηγού με ένα νέο άνθρωπο που έχει πολλά να δείξει στα κανάλια, αλλά λίγα ακόμα να πει στον ελληνικό λαό, έπεσε στην παγίδα του συστήματος των media (ανεπίτρεπτο για συνειδητά αριστερό κόμμα), έγινε κομμάτι τους και εξαρτώμενο από αυτά και εν τέλει αρκούσε η ανυποταξία της αριστερής του πτέρυγας στο σύστημα για να τον ξεφουσκώσουν για τα καλά τα ίδια τα μέσα που τον στήριξαν. Ελπίδα δεν είναι τα πρόσωπα και οι «γωνίες» της τηλεοπτικής λήψης, αλλά οι πολιτικές που εκφράζουν οι άνθρωποι.

Ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. παραμένει εγκλωβισμένος σε ένα πολιτικό αλαλούμ χωρίς συγκεκριμένη κοσμοθεωρία και πολιτική κατεύθυνση, ενώ ταυτόχρονα δεν έχει κυβερνητική ελπίδα και θέση (την απέρριψε άλλωστε όταν του προτάθηκε από το ΠΑΣΟΚ). Η ίδια η λεκτική πολιτική επανατοποθέτηση του ΠΑΣΟΚ στον σοσιαλιστικό δημοκρατικό χώρο συμπίεσε ασφυκτικά τα πολιτικά περιθώρια του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., ο οποίος έφτασε στην κριτική του προς το ΠΑΣΟΚ να επικαλείται τα αυτά με τη Ν.Δ. (διακυβέρνηση Σημίτη) και στην κριτική του προς το ΚΚΕ , τον Στάλιν !!!. Ο Αλ. Αλαβάνος ένα πραγματικά «πολιτικό λαγωνικό» το αντιλήφθηκε, αλλά η ζημιά είχε γίνει. Μην ξεχνάμε ότι παραδοσιακά στον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εντρυφεί μία σειρά ατομιστών τεχνοκρατών της ελίτ, που και άριστες σχέσεις με το μεγάλο κεφάλαιο έχουν και αφαιρούν από τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. το όποιο λαϊκό κοινωνικό έρεισμα.

Ε. ΣΤΑΘΕΡΟ

Το ΚΚΕ

Σταθερό και μάλλον χαμένο για περίοδο κρίσης του καπιταλισμού, το Κ.Κ.Ε. δείχνει πλέον δέσμιο του συστήματος στο οποίο λειτουργεί. Εχοντας μια συμπαγή ηγετική ομάδα που παραδοσιακά κινείται στα όρια του βυζαντινισμού και της γραφειοκρατίας του, έχει απεμπολήσει την πρόταση και παραμένει στην αντίδραση. Ακόμα και η τελευταία, η αντίδραση, έχασε τον αυθορμητισμό και την εφευρετικότητα των πρώτων χρόνων της ανεξαρτησίας του Κ.Κ.Ε. από το Κ.Κ.Σ.Ε. και πλέον αποτελεί στηλιζαρισμένη πρακτική, που κανέναν δεν αιφνιδιάζει ως προς τους στόχους της. Θαρρώ ότι ο κύκλος αυτής της ηγεσίας του ΚΚΕ, έχει αρχίσει να κλείνει και καλά θα κάνει η ηγεσία του ΚΚΕ, που έχει τεράστιες δυνατότητες πολιτικής ανάλυσης να σκεφτεί μαρξιστικά και να πράξει τα δέοντα, καθώς το ΚΚΕ και, κατά κυριολεξία, οι αγνοί άδολοι κομμουνιστές αγωνιστές, είναι πραγματικά ενεργό κομμάτι των αγώνων και εκφραστές των αγωνιών του λαού και της εργαζόμενης κοινωνίας.

ΣΤ. Η ΕΥΡΩΠΗ

Η περαιτέρω άνοδος της δεξιάς και της ακροδεξιάς στην Ευρώπη είναι γεγονός και αποτέλεσμα τεσσάρων (4) βασικών παραγόντων:

- Της συνεχούς πολυετούς και πολυποίκιλης πλύσης εγκεφάλου από τους οπαδούς και τα κέντρα εξουσίας της συντήρησης και του νεοφιλελευθερισμού (εννοώ και την σοσιαλδημοκρατία).

- Του μοντέλου της παγκοσμιοποίησης που οδήγησε σε παραγωγική απαξίωση την Ευρώπη και τους κατοίκους της, με αποτέλεσμα την ατομικιστική θεώρηση και αναζήτηση λύσεων για τις βιοτικές τους ανάγκες.

- Της σοσιαλδημοκρατίας που προπαγάνδισε τις λογικές του νεοφιλελευθερισμού και ήταν αυτή που κατά κύριο λόγο μετά το Μάαστριχτ εφάρμοσε το μοντέλο του. Ετσι όταν οι πολίτες αντιλαμβάνονται την απαξίωσή τους έρχονται στο μυαλό τους οι μέρες της «σοσιαλδημοκρατίας του Μάαστριχτ».

- Της σοσιαλδημοκρατίας και της ευρύτερης αριστεράς που απέτυχε καν να δημιουργήσει ένα πειστικό μοντέλο κοινωνικής ζωής και προπαγάνδισε με πάθος το νεοφιλελευθερισμό και σήμερα όχι μόνο απέχει από την κριτική της αποτυχίας του νεοφιλελευθερισμού και του καπιταλισμού, αλλά και στηρίζει τις δομές του.

Δεσμευόμενος να γράψω στο άμεσο μέλλον εκτενέστερα για το μοντέλο της σοσιαλδημοκρατίας και της Ευρώπης, όπως αυτά αφέθηκαν ή ορίστηκαν να εφαρμοστούν θέλω να επισημάνω ότι οι εκλογές αυτές ήταν ο θάνατος της σοσιαλδημοκρατίας και του σοσιαλφιλελευθερισμού σε όλη την Ευρώπη. Ο κύκλος έκλεισε. Αυτή η οπτική του συμβιβασμού δεν πρόκειται ποτέ να επανέλθει στο προσκήνιο και καλό θα είναι να μην επανέλθει. Ελάχιστα κόμματα, στην πραγματικότητα αυτά που η κοινωνική τους βάση δεν ήταν ποτέ σοσιαλδημοκρατική, αλλά περισσότερο σοσιαλιστική (όπως το ΠΑΣΟΚ), κατάφεραν να επιβιώσουν και να αυξήσουν τα ποσοστά τους. Τα έσωσε η διαφοροποίησή τους, έστω και εάν δεν ήταν έντονη και ιδιαίτερα σαφής και κυρίως η ιστορική κοινωνική μνήμη.

Οι κοινωνιστές πολίτες της Ευρώπης ανακάλυψαν ή ένοιωσαν με την οικονομική κρίση ότι οι σοσιαλδημοκράτες, ενώ όφειλαν να φυλάττουν τις κοινωνικές Θερμοπύλες συναγελάζονταν και συνταυτίζονταν με τον κοινωνικό εχθρό, έχοντας παραδώσει ανθρώπους και κοινωνίες στην εκμετάλλευση και την εξουσία της οικονομικής ολιγαρχίας. Τιμώρησαν λοιπόν τους «φρουρούς» που παρασπόνδησαν, αφού ο στρατός της αυτοκρατορίας κατέλαβε τον τόπο τους και μόνο αυτό έχουν πλέον την εξουσία να πράξουν. Είναι γνωστό ότι την προδοσία πολλοί αγάπησαν, αλλά τον προδότη ουδείς.

Ζ. ΑΠΟΧΗ

Συνολική νικήτρια και «1^ο κόμμα» σε όλη την Ευρώπη ήταν η αποχή.

Πάντα υποκειμενική και προσωποπαγής, ακόμα και ως λάθος επιλογή, η νίκη της αποχής δείχνει τα αδιέξοδα: ατομικά, κοινωνικά, πολιτικά. Από την πολιτειακή αυτοκρατορική και αντιδημοκρατική εικόνα της Ε.Ε., στο αποτυχημένο και ολέθριο για τους λαούς και τις κοινωνίες μοντέλο της παγκοσμιοποίησης και του δήθεν ελεύθερου ανταγωνισμού, από τις κυβερνήσεις μαριονέτες του μεγάλου κεφαλαίου μέχρι την απόλυτη εξουσία του επί των ανθρώπων και τη νεοδουλεία που επιβάλλει, από την αναξιοπιστία, αυτοαπαξίωση και ανυπαρξία της πολιτικής και των πολιτικών προσώπων μέχρι την ταύτιση πολιτικών απόψεων μεταξύ των κομμάτων, είναι σαφές ότι οι Ευρωπαίοι απείχαν διότι πίστεψαν ότι η ψήφος τους δεν είχε καμία ιδιαίτερη σημασία πολιτειακά και πολιτικά. Ανέλυσα στην αρχή την ήσσονα ουσία της «ψήφου για το Ευρωκοινοβούλιο» και η παρουσία ή η απουσία των ψηφοφόρων είναι ανάλογη της αξίας της ψήφου και της θεσμικής «δημοκρατίας», που απουσιάζει επιδεικτικά από την Ε.Ε. .

Στην Ελλάδα το ποσοστό της αποχής είναι μεγάλο μα όχι βέβαιο. Οι εκλογικοί κατάλογοι έχουν να αναθεωρηθούν από το 2001 και στα χρόνια που μεσολάβησαν πολλοί συνάνθρωποί μας δεν βρίσκονται ανάμεσά μας.

Η αποχή των υπολοίπων, ακόμα και εάν αποτελεί στην ουσία της και για πολλούς έντονα πολιτική πράξη δεν δύναται να επιφέρει ουσιώδη αποτελέσματα. Θα γίνω σκληρός και θα πω ότι οι πολιτικοί μας κυρίως οι ατομιστές συντηρητικοί (κάθε κόμματος) νοιώθουν να έχουν ποιμαντορική ιδιότητα και το μόνο που απασχολεί τους περισσότερους είναι να έχουν την «εργολαβία» της φροντίδας της στάνης, ασχέτως εάν τους λείπουν πρόβατα … . Δεν τους ενδιαφέρει το περιεχόμενο και το βάθος, αλλά η δική τους επιβεβαίωση και ας έρχεται ακόμα και από ένα ελάχιστο εκλογικό κοινωνικό σώμα.

Το ζητούμενο παραμένει για την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη, η έκφραση και ικανοποίηση των αναγκών των ανθρώπων και των κοινωνιών μέσα από το κριτήριο της ισότητας. Αυτό πρέπει να προβληθεί και να έλθει σύντομα με συγκεκριμένες και σαφείς πολιτικές, αλλιώς το φάντασμα του εθνικοπαγούς φασισμού, που εμφανίζεται σε κάθε περίοδο κρίσης, είναι βέβαιο ότι θα επανέλθει καθώς εξυπηρετεί απόλυτα το σκοτάδι της παγκόσμιας αυτοκρατορίας των οικονομικών συμφερόντων.

Η. Εν κατακλείδι

Το συμπέρασμα είναι απότοκο μιας απλής στην ουσία της ανάλυσης. Το συμπέρασμα εκφράζει την πραγματικότητα του καθενός και της πολιτικής και κοινωνικής κατάστασης της Ευρώπης. Εκφράζει τις εξαρτήσεις και τις αγωνίες που γεννά η ανάγκη κάλυψης των βιοτικών αναγκών των ανθρώπων, τις κοινωνικές ανισότητες που έχουν δημιουργήσει οι κοινωνίες πυραμίδες και το «θέσφατο» της καπιταλιστικής ιδεολογίας, που θέλει τους ανθρώπους υποχείρια των αναγκών, αγωνιζόμενα οπορτουνιστικά και κομφορμιστικά για ανέλιξη. Εκφράζει όμως και την άρνηση για μία Ευρώπη – αυτοκρατορία εξουσίας των λίγων αλλά και την συνειδητή πολύπλευρη αποχαύνωση που αυτή επιβάλλει. Εκφράζει, τέλος, την απαξίωση της κιβδηλείας, όπως αυτή δομήθηκε τις τελευταίες κυρίως δεκαετίες στο πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας και του σοσιαλφιλελευθερισμού. Δεν είναι τυχαίο ότι, τόσο το «Λαϊκό Ευρωπαϊκό Κόμμα», όσο και το «Σοσιαλιστικό Ευρωπαϊκό Κόμμα» έθεσαν ως στόχο μια «κοινωνική οικονομία της αγοράς» !!!, όρος πραγματικά αδόκιμος, αδύνατος να εκφράσει τις ανάγκες των ανθρώπων και των κοινωνιών και χαρακτηριστικός της υποδούλωσης των ανθρώπων και των κοινωνιών, στους ελάχιστους ισχυρούς που ορίζουν και ελέγχουν την «αγορά».

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...

.

Από τον Χρήστο Λουτράδη (press-gr)

.

Μια μεγάλη νίκη όπου ηττήθηκαν όλοι. Κανείς δεν παραγνωρίζει ότι το ΠΑΣΟΚ κέρδισε μια δύσκολη μάχη με καθαρούς όρους. Κανείς δεν παραγνωρίζει ότι η Νέα Δημοκρατία τιμωρήθηκε λόγω της εγκληματικής της ανικανότητας να διαχειριστεί την καθημερίνοτητα του πολίτη , λόγω της αρρωστημένης εμμονής που έχουν ορισμένα απο τα στελέχη για να φλερτάρουν με το χειρότερο είδος φασισμού , τα σκάνδαλα.

Τώρα όμως απο σήμερα κρίνεται και το ΠΑΣΟΚ. Και κρίνεται με όρους κυβερνησιμότητας. Αν θα καταφέρει να μετουσιώσει την οργή και την διαμαρτύρια του Έλληνα σε όραμα και σχέδιο για την πατρίδα .Αν θα καταφέρει την απαξίωση της αποχής να την μετατρέψει σε ενεργή συμμετοχή για το κοινό μας μέλλον. Αν πετύχει η επόμενη τετραετία ειναι δική της. Αν αποτύχει και παγιδευτεί πάλι στα μικροαστικάσυμπλέγματα του μέσου ΠΑΣΟΚου θα είναι αργά για δάκρυα...

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα των Ευρωεκλογών μπορούν να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα για όσους τα διαβάσουν καλύτερα.

		36.64 %
		32.29 %
		8.35 %
		7.15 %
		4.70 %
		3.49 %

Η ανάλυση των Ευρωεκλογών
( haris voice)

Το ΠΑΣΟΚ κέρδισε με διαφορά 4,35%.

Σε ψήφους η διαφορά είναι 223.223 ψήφοι.

Το ΠΑΣΟΚ πήρε 1.878.859 ψήφους έναντι 1.655.636 ψήφων της Νέας Δημοκρατίας.

Σε σχέση με τις Ευρωεκλογές του 2004:

Το ΠΑΣΟΚ έχασε 204.468 ψήφους (+2,61%) ενώ η Νέα Δημοκρατία έχασε 977.938 ψήφους (-10,72%)!!!

Το ΚΚΕ έχασε 152.113 ψήφους και ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε 13.549 ψήφους.

Ο ΛΑΟΣ κέρδισε 114.186 ψήφους και οι Οικολόγοι Πράσινοι 138.091 ψήφους!!!

Σε σχέση με τις Βουλευτικές του 2007:

Το ΠΑΣΟΚ έχασε 848.843 ψήφους (-1,47%) ενώ η Νέα Δημοκρατία έχασε 1.339.685 ψήφους (-9,54%)!!!

Η αποχή ήταν 47,37% αφού από τους περίπου 10.000.000 εγγεγραμμένους ψήφισαν 5.261.036.

Τι θα γινόταν όμως εάν είχαμε βουλευτικές εκλογές και πήγαιναν να ψηφίσουν αυτοί που προτίμησαν τις παραλίες;

Ο Πρωθυπουργός, τα στελέχη της Νέας Δημοκρατίας αλλά και η κρατική τηλεόραση υποστηρίζουν ότι η ήττα οφείλεται στην αποχή ή οποία ήταν κυρίως δικιά τους.
(το δικιά τους πάει και στα 3 κανάλια της ΕΡΤ που έχουν γίνει για την Νέα Δημοκρατία ότι το Τηλεάστυ για τον Καρατζαφέρη)

Είναι όμως έτσι;

Δυστυχώς για αυτούς (και ευτυχώς για εμάς) όχι...

Είναι γεγονός ότι στις περισσότερες περιφέρειες με αποχή γύρω στο 45-55% το ΠΑΣΟΚ χάνει, σε σχέση με τις Βουλευτικές του 2007, κατά μέσο όρο 1-2% ενώ η Νέα Δημοκρατία 8-10%.
(Αργολίδα, Αρκαδία, Άρτα, Αχαΐα, Βοιωτία, Γρεβενά, Δράμα, Ηλεία, Ιωάννινα, Καστοριά, Κοζάνη, Κόρινθο, Μαγνησία, Ξάνθη, Πέλλα, Πιερία, Σέρρες, Τρίκαλα, Φωκίδα...)

Τι έγινε όμως στις περιφέρειες που είχαν την λιγότερη αποχή;

Η περιφέρεια με την λιγότερη αποχή ήταν ο νομός Λασιθίου με 38,12% και ακολούθησαν η Φθιώτιδα (38,43%) και το Ηράκλειο (38,71%).

Στο Λασίθι το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε 1% και η Νέα Δημοκρατία έπεσε 10%.

Στη Φθιώτιδα το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε 0,5% και η Νέα Δημοκρατία έπεσε 11%.

Στο Ηράκλειο το ΠΑΣΟΚ ανέβηκε 3% και η Νέα Δημοκρατία έπεσε 11%.

Τι θα γινόταν λοιπόν εάν εχθές είχαμε βουλευτικές εκλογές και η αποχή ήταν στο 35%;

Η διαφορά των δύο κομμάτων θα ήταν μεγαλύτερη από 4,3%.

Ένα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο είναι ότι το ΠΑΣΟΚ κερδίζει τις πρωτεύουσες των περισσότερων νομών ακόμα και όταν χάνει στο σύνολο της περιφέρειας.
(Αλεξανδρούπολη, Καβάλα, Καρδίτσα, Κιλκίς, Κοζάνη, Βόλος, Έδεσσα, Κατερίνη, Πρέβεζα, Λαμία, Άμφισσα, Μεσολόγγι, Λιβαδειά, Χαλκίδα, Καρπενήσι, Πύργος, Ηγουμενίτσα, Κόρινθος, Λάρισα, Ξάνθη, Κομοτηνή...).

Στην Α' Θεσσαλονίκης το ΠΑΣΟΚ κερδίζει όλους τους Δήμους (12 στους 13) εκτός από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.

Τέλος το ΠΑΣΟΚ κέρδισε τις τις 6 στις 7 μονοεδρικές και όλο το λεκανοπέδιο εκτός από την Α' Αθηνών με πολύ μικρή διαφορά.

Το συμπέρασμα είναι ότι το ΠΑΣΟΚ είναι καθαρά πρώτο κόμμα με διαφορά που δεν ανατρέπεται.

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι το πιθανότερο είναι να μην έχουμε εκλογές το φθινόπωρο και να έχουμε τελικά τον Μάρτιο λόγω της (μη) εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Όσο για την αυτοδυναμία ή προσωπική μας εκτίμηση είναι ότι οι Οικολόγοι με 3,5% σ' αυτές τις ευρωεκλογές δύσκολα θα πάρουν 3% στις βουλευτικές.

Οπότε κάτι τύποι σαν τον χθεσινό Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στον ALTER (που παρηγορούσε τους νεοδημοκράτες λέγοντας τους ότι το ΠΑΣΟΚ δεν θα έχει αυτοδυναμία) και τον σημερινό Πρετεντέρη στο MEGA (που προέβλεψε ότι η διαφορά των δύο κομμάτων θα είναι 1 με 2% θα αποκτήσουν μεγαλύτερη .... Οικολογική συνείδηση

Αυτό θα είναι ένα ακόμα μεγάλο κέρδος για τους άλλους μεγάλους κερδισμένους των ευρωεκλογών Οικολόγους Πράσινους.

Κερδισμένος είναι σίγουρα και ο Γ. Καρατζαφέρης που, χάρη και στην τεράστια προβολή από τα Μ.Μ.Ε. (είναι το μοναδικό μικρό κόμμα που γνωρίζουμε όλους τους βουλευτές του), έβγαλε ποσοστό που θα κάνει τον Καραμανλή να πει ότι όταν έλεγε ότι δεν συνεργάζεται με τα άκρα εννοούσε την ... Χρυσή Αυγή.

Ο τελευταίος μεγάλος κερδισμένος τον Ευρωεκλογών είναι ο ... Παναγιώτης Ψωμιάδης που δεν θα έχει πλέον τον Μ. Τρεμόπουλο στα Νομαρχιακά Συμβούλια...

==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"