ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Καθηγητή Πανεπιστημίου Μακεδονίας
Η σημερινή μου ανάρτηση στηρίζεται σε δύο εννοιολογικούς πυλώνες και συγκεκριμένα στο κλασικό μας ρητό που σοφά διατείνεται «ουδέν κακόν αμιγές καλού» και στην νέα αγγλοσαξονικής προέλευσης έννοια του smirting ( δηλαδή smoking και flirting) με αφορμή ένα αναδυόμενο και πολύ ενδιαφέρον κοινωνιολογικό-ψυχολογικό φαινόμενο που έχει ως γενετήρια βάση και παραγωγικό εφαλτήριό του την πρόσφατη απαγόρευση καπνίσματος σε κλειστούς χώρους.
Υποθέτω ότι έχουμε πλέον όλοι μας προσωπικές εμπειρίες από άτομα, άνδρες και γυναίκες κάθε κοινωνικής-οικονομικής στάθμης και επιπέδων μόρφωσης που εξέρχονται από τα γραφεία τους και επιδίδονται με ιδιαίτερο πάθος στην κακιά – και «βρώμικη» πλέον - συνήθεια του καπνίσματος.
Το βιώνω καθημερινά στο δικό μου χώρο του πανεπιστημίου Μακεδονίας, έξω από τα κτίρια του γειτονικού μας Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου, στα πεζοδρόμια της Εγνατίας, της Τσιμισκή, και της Μητροπόλεως έξω από υποκαταστήματα τραπεζών και άλλων μεγάλων επιχειρήσεων.
Καθώς ο νέος Νόμος υποχρέωσε τους «βρώμικους» και τις «βρώμικες» δηλαδή τους καπνιστές να εξέρχονται από τους κοινόχρηστους χώρους στην διαδικασία της εμπλοκής τους στην «κακιά συνήθεια» έχει φέρει πολύ κοντά άτομα τα οποία μέχρι και πριν μερικές εβδομάδες οι μόνες περιπτώσεις που συνευρίσκονταν στα ίδια αμφιθέατρα ή αίθουσες τελετών ήταν οι εορτασμοί των μεγάλων εθνικών μας επετείων και θρησκευτικών εορτών, τουτέστιν 25 Μαρτίου και 28 Οκτωβρίου, Χριστούγεννα και Τριών Ιεραρχών.
Δηλαδή τώρα καπνίζουν δίπλα-δίπλα, κουτσομπολεύουν δίπλα-δίπλα και, ώ του θαύματος φλερτάρουν μεταξύ τους άτομα που μέχρι τώρα όχι μόνο αγνοούσαν οι μεν τους δε αλλά ούτε κατά διάνοια θα μπορούσαν να σκεφθούν ότι θα συνευρίσκονταν «καπνίζοντες» ο ένας δίπλα στον άλλο, η μία δίπλα στην άλλη…
Και έτσι ΞΑΦΝΙΚΑ στην εποχή του άκρατου εγωισμού, στην εποχή που έχουν κατακερματιστεί οι κοινωνικές μας σχέσεις και έχουν ανοίξει τρύπες στον κοινωνικό μας ιστό καθώς αποδυναμώθηκε η κοινωνική αλληλεγγύη και κατακρεουργήθηκε βάναυσα το δημιουργικό ΕΜΕΙΣ για να επικρατήσει το παθολογικό ΕΓΩ καταλύοντας την έννοια της ομαδικότητας, ξεφυτρώνουν έξω από τα κτίρια ομάδες «συμπασχόντων καπνιστών» οι οποίες έχουν αρχίσει να αποκτούν γοητεία και θελκτικότητα, προσωπικότητα και μαζί μια παράξενη ψυχοσυναισθηματική δυναμική που πολύ επιτυχημένα την εκφράζει ο αγγλοσαξονικός όρος του smirting (δηλαδή smoking και μαζί flirting).
Ουδέν κακόν αμιγές καλού, αλλά για μένα η κοινωνιολογική-ψυχολογική μου περιέργεια επικεντρώνεται στο ερώτημα: «αυτοί και αυτές που μέσα στις νέες συνθήκες θα ερωτευθούν, θα αποφασίσουν να ‘θεραπευτούν’ από την κακιά συνήθεια και θα προχωρήσουν πιασμένοι χέρι-χέρι στο ρομαντικό τους μονοπάτι ή θα ‘κρύψουν’ τον έρωτά τους μέσα στα ντουμάνια του καπνού;»
Οψόμεθα!...
____________________________________________________
*Ο καθηγητής Γιώργος Πιπερόπουλος θα είναι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ υποψήφιος Δήμαρχος Θεσσαλονίκης στις εκλογές του 2010
==============================================================
"O σιωπών δοκεί συναινείν"
.jpg)
γύρω από τα κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, έτσι οργανώνεται στη Νεολαία Ε.Δ.Α. Σαν μαθητής διακρίνεται ιδιαίτερα γι’ αυτό πέτυχε την εισαγωγή του στην Α.Σ.Ο.Ε.Ε το 1960 με υποτροφία. Στα φοιτητικά του χρόνια εξελίχθηκε σε ηγετικό στέλεχος της Νεολαίας Ε.Δ.Α. Πρωταγωνίστησε στα κινήματα της Ελληνικής νεολαίας για τη δημοκρατία. Για πολιτικούς λόγους αποβλήθηκε για ένα χρόνο από τη σχολή. Μέλος της Διοικούσας επιτροπής της Νεολαίας Ε.Δ.Α. ερχόταν σε σύγκρουση με το κλίμα τρομοκρατίας που επικρατούσε στα πανεπιστήμια με κύριο εκφραστή την Ε.Κ.Ο.Φ. (γνωστός πρωτεργάτης της ο πρώην αρχηγός της Ν.Δ. Μιλτιάδης Έβερτ) αλλά και με το Σπουδαστικό Τμήμα της Ασφάλειας. Στα γεγονότα των Ιουλιανών του 1965 πρωτοστάτησε μέσα από το κίνημα του 114 για Δημοκρατία και Ελευθερία. 
βασιλιά Κωνσταντίνο. Η κυβέρνηση της Ένωσης Κέντρου, αντιλαμβανόμενη τον ανακτορικό ρόλο που παίζει ο υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Γαρουφαλιάς, ζητάει την αντικατάστασή του αλλά παρεμποδίζεται από τον βασιλιά που υπογράφει το αντίστοιχο Διάταγμα. Ανταλλάσουν πέντε επιστολές και τελικά διαπιστώνεται ότι η κυβέρνηση βρίσκεται υπό βασιλική κηδεμονία. Ο Γ. Παπανδρέου δεν αποδέχεται τον εξευτελισμό και στις 15 Ιουλίου δηλώνει την παραίτησή του. Ο Βασιλιάς δίνει διερευνητική εντολή στο Νόβα για σχηματισμό κυβέρνησης. (Υπουργός Δημόσιας Τάξης ορίστηκε ο Τούμπας, ενώ ο Μητσοτάκης ορίστηκε Υπουργός Συντονισμού). 
από εκεί προς το πολιτικό γραφείο του «πρωθυπουργού». Στο ύψος της Χρ. Λαδά, το πρώτο μεγάλο μπλόκο: Οι αστυνομικές δυνάμεις παραταγμένες εμποδίζουν τη διέλευση, εκεί στη γωνία Σταδίου και Χρήστου Λαδά ένας 23χρονος φοιτητής της Ανωτάτης Εμπορικής, ο Σωτήρης Πέτρουλας, μαχητικό στέλεχος της Αριστεράς, πέφτει νεκρός από τα δακρυγόνα. Είναι χτυπημένος στο κεφάλι, οι αστυνομικοί θα προσπαθήσουν μετά να πείσουν ότι πέθανε από ασφυξία: Πέφτοντας στην άσφαλτο πνίγηκε από τα αέρια… Οι συγκρούσεις συνεχίζονται ως τα μεσάνυχτα ενώ ο φοιτητής μεταφέρεται στο Σταθμό Α’ Βοηθειών. Είναι νεκρός. Δεκάδες τραυματίες γύρω γύρω, αλλά ο Σωτήρης Πέτρουλας είναι νεκρός, η «κυβέρνηση» βάφτηκε στο αίμα. 
για να σφάξουν τους γονείς του, αυτοί τον πήραν στη μια μασχάλη, ήταν τότε μωρό, πήδηξαν από το παράθυρο και σώθηκαν. Φυσικά ο φασισμός δεν χόρτασε με τόσο αίμα. Παραμόνευε είκοσι χρόνια το μωρό, που μεγάλωσε και έγινε ένας ξανθός νέος. Και μια ζεστή νύχτα του Ιούλη του 1965 όρμησε και τον άρπαξε, μέσα στην καρδιά της Αθήνας. Δύο λεπτά πιο πριν, τον είχα μέσα στα μάτια μου. Τον καμάρωνα, καθώς με χιλιάδες νέους ανέβαινε τραγουδώντας την οδό Πανεπιστημίου. Ήταν ψηλός, γερός, ανήσυχος. Πώς μπορούσε να μη μιλά, να μη χαμογελά, να μην τραγουδά, να μην ανασαίνει; 
ετοιμάζονταν να τον θάψουν κρυφά! Φτάνοντας στο νεκροταφείο παντού υπήρχαν αστυνομικοί, αρχικά του απαγορεύουν την είσοδο, στη συνέχεια όμως προχωράει και δεν τολμούν να τον αγγίξουν. Είναι βουλευτής. Συνομιλεί με τον εισαγγελέα που βρίσκεται εκεί και του ζητά εξηγήσεις, γιατί επεδίωξαν να θάψουν κρυφά τον φοιτητή Πέτρουλα. Είχαν εντολή από τον υπουργό Τούμπα να μην τον δει κανείς ούτε καν οι δικοί του. Του ζητάει την παραίτησή του γιατί η διαταγή αυτή δεν ήταν μόνο παράνομη, αλλά ανόσια και απάνθρωπη. 
