7 - 2 - 1992 υπογράφεται η συνθήκη του Μάαστριχτ που οδηγεί στην ολοκλήρωση του θεσμού της Ε.Ε.: Το βασίλειο της διαφθοράς και των λόμπι

Επίπεδα διαφθοράς που παραπέμπουν σε χώρες του τρίτου κόσμου και εναγκαλισμό της πολιτικής από επιχειρηματικά συμφέροντα, σε βαθμό που δεν έχει προηγούμενο στην ευρωπαϊκή ιστορία, φέρνουν στο φως πρόσφατες έρευνες κορυφαίων ιδρυμάτων λίγες εβδομάδες πριν από τις ευρωεκλογές.

Τα τελευταία στοιχεία περιγράφουν μια τρομακτική κατάσταση, όπου χιλιάδες εκπρόσωποι πολυεθνικών δαπανούν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ για να επηρεάσουν τους μηχανισμούς λήψης αποφάσεων ακόμη και στο ανώτατο θεσμικό επίπεδο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

Για πρώτη φορά μάλιστα οργανώσεις όπως η Διεθνής Διαφάνεια στρέφουν τα πυρά τους και προς το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, το οποίο κατηγορούν ευθέως ότι συμμετέχει στο μηχανισμό συγκάλυψης της διαφθοράς αρνούμενο να συνεργαστεί με ανεξάρτητους παρατηρητές. . .

Το ελληνικό δημόσιο χρέος (ως ποσοστό του ΑΕΠ) τα τελευταία 136 χρόνια, από το 1884 μέχρι το 2020

Το Δημόσιο Χρέος Της Ελλάδας, Από Το 1960 Έως Σήμερα

Το δημόσιο χρέος της Ελλάδας, από το 1960 έως σήμερα. Υπάρχουν δύο σημεία που χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής αφού φαίνεται καθαρά ότι:

α) το 1988 το ποσοστό του δημοσίου χρέους σε σχέση με το ΑΕΠ είναι στο 60% στη συνέχεια ανεβαίνει την περίοδο των κυβερνήσεων Εθνικής ενότητας 1988-’89 στο 80% και εκτοξεύεται στο 111% την περίοδο 1989- ’93.

β) η πτώση στο 97% το 2008 οφείλεται στην αναθεώρηση με τη μέθοδο της δημιουργικής λογιστικής που αύξησε το ΑΕΠ σε ποσοστό 9% και αυτόματα έδειξε μειωμένο το δημόσιο χρέος, και όχι σε σοβαρή δημοσιονομική πολιτική. Να σημειωθεί ότι αυτή η πρακτική οδήγησε σε επιπλέον δανεισμό περίπου 70 δις ευρώ.

Πρέπει επίσης να τονιστεί ότι από το 1993 μέχρι σήμερα οι Έλληνες φορολογούμενοι πολίτες έχουν πληρώσει μόνο για τοκοχρεολύσια περίπου 210 δις ευρώ!

Διαβάστε τα νέα στοιχεία εδώ: Δημόσιο χρέος/ΑΕΠ έλλειμμα του προϋπολογισμού  www.gigafm.gr/δημόσιο-χρέος-αεπ-έλλειμμα-του-προϋπο/

In this article:ΑΕΠ, Πίνακας δημοσίου χρέους, δημόσιο χρέος, τοκοχρεολύσια

================================================================

Το γράφημα με την εξέλιξη του δημόσιου χρέους της Ελλάδας από το 1884 μέχρι σήμερα 

Οι σημαντικές (για την οικονομία) χρονολογίες είναι σημειωμένες στο γράφημα:

ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΟΝ ΝΤΕΡ ΛΑΙΕΝ: ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ - [Κλεάνθης Γρίβας] - URSULA VON DER LEYEN: LIFE AND STATE

Κλεάνθης Γρίβας

Περιεχόμενα

 

Μέρος 1: ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΝΤΕΡ ΛΑΙΕΝ - ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

 

Σκάνδαλο 1: ΛΟΓΟΚΛΟΠΟΣ (2015)

Αποδείχθηκε ότι η διατριβή της ήταν προϊόν λογοκλοπής (καμία κύρωση)

Σκάνδαλο 2: ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ (2013-2019)

Επί υπουργίας της «εξαφανίστηκαν» μόνο… 200 εκατομμύρια ευρώ (καμία κύρωση)

Σκάνδαλο 3: ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ (2021)

«Δωράκι» “μόνο” 30 εκατομμύριων ευρώ με απευθείας ανάθεση στην εταιρεία του συζύγου της (καμία κύρωση)

Σκάνδαλο 4: Η ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ DER LEYEN ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΙΑ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (2022)

Απειλεί την Ιταλία εάν νικήσει η ακροδεξιά στις εκλογές (25-09-2022) και δίνει μαθήματα… Δημοκρατίας (καμία κύρωση).

Σκάνδαλο 5: ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ PFIZER (2021)

«Η von der Leyen πρέπει να παραιτηθεί αμέσως λόγω απάτης» (2022)

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία της ΕΕ – Έγιναν συμφωνίες για προμήθειες ύψους πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την Pfizer ύστερα από μυστικές «Στενές Επαφές (τύπου Γ’ Ράιχ;) της κ. Der Leyen με τον Albert Bourla .

 

Μέρος 2: POLITICO - ΜΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Το παράδοξο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν

 

Μέρος 3: ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ «ΤΕΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ»

Πώς διορίζονται οι 4 Κορυφαίοι Αξιωματούχοι της Ε.Ε.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: 14 ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΥ 2023

Οι New York Times προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της κ. Ursula von der Leyen για το μεγαλύτερο σκανδαλο-διαφθοράς στην ιστορία της Ε.Ε.  . . .

Γιατί η πλειοψηφία είναι πάντα λάθος | Πολ Ρίλκενς| TEDxMaastricht

Γιατί όταν μιλάμε για επιτυχία η πλειοψηφία είναι λάθος

Πολ Ρίλκενς

«Ζούμε σε έναν κόσμο όπου οι ερωτήσεις ίσως είναι ίδιες, αλλά οι απαντήσεις έχουν αλλάξει. Κι αν θες να έχεις αποτελέσματα που ποτέ πριν δεν είχες, τότε, πρέπει να κάνεις πράγματα που ποτέ πριν δεν έκανες.

Η ερώτηση τώρα είναι φυσικά: Υπάρχει λογική πίσω από αυτήν την τρέλα; Γίνεται ο καθένας από εμάς να κάνει απίθανα πράγματα και πραγματικά να δημιουργήσει απίστευτα αποτελέσματα;

Τα καλά νέα είναι ότι η απάντηση σε αυτήν την ερώτηση είναι «ναι».

…

Ξέρουμε ότι το 3% των ανθρώπων μπορούν να πετύχουν τρομερά πράγματα. 

Ο καθένας από εσάς μπορεί να ανήκει σε αυτό το 3% αποφασίζοντας από σήμερα, να ξεφύγετε από τα στάνταρ και τις νόρμες της επιχείρησής σας.

Η εναλλακτική φυσικά, είναι να είστε μέρος του 97% που, στην τελική, θα δουλεύει για αυτό το 3%.

Από σήμερα και στο εξής, η επιλογή είναι ολοκληρωτικά δική σας.»

Ο Πολ Ρίλκενς είναι ειδικός στο να πετυχαίνει μεγάλους στόχους με όσο πιο εύκολο, γρήγορο και εκλεπτυσμένο τρόπο γίνεται. Αρχικά εκπαιδεύτηκε ως χημικός μηχανικός αλλά στη συνέχεια επικεντρώθηκε στον ενδιαφέροντα τομέα της υψηλής απόδοσης. Η δουλειά του βασίζεται στη γνώση και την εμπειρία του σχετικά με την πρακτική εφαρμογή της συμπεριφορικής ψυχολογίας, νευροεπιστήμης και ιδιαίτερα της κοινής λογικής. Σήμερα δουλεύει σε παγκόσμιο επίπεδο για να κάνει τους πετυχημένους ανθρώπους, ομάδες και οργανισμούς ακόμη πιο πετυχημένους. Ζει με τη σύζυγό του και τα δυο παιδιά του στο Μάαστριχτ.

Γιατί όταν μιλάμε για επιτυχία η πλειοψηφία είναι λάθος

| Πολ Ρίλκενς|

TEDxMaastricht

For Educational Purposes Only. Disclaimer: I do not own any copyrights of this video. No copyright infringement intended

 

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΟΝ ΝΤΕΡ ΛΑΙΕΝ: ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ

Κλεάνθης Γρίβας

14 Φεβρουαρίου 2023

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

Περιεχόμενα

 

Μέρος 1: ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΝΤΕΡ ΛΑΙΕΝ - ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

 

Σκάνδαλο 1: ΛΟΓΟΚΛΟΠΟΣ (2015)

Αποδείχθηκε ότι η διατριβή της ήταν προϊόν λογοκλοπής (καμία κύρωση)

Σκάνδαλο 2: ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ (2013-2019)

Επί υπουργίας της «εξαφανίστηκαν» μόνο… 200 εκατομμύρια ευρώ (καμία κύρωση)

Σκάνδαλο 3: ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ (2021)

«Δωράκι» “μόνο” 30 εκατομμύριων ευρώ με απευθείας ανάθεση στην εταιρεία του συζύγου της (καμία κύρωση)

Σκάνδαλο 4: Η ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ DER LEYEN ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΙΑ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ (2022)

Απειλεί την Ιταλία εάν νικήσει η ακροδεξιά στις εκλογές (25-09-2022) και δίνει μαθήματα… Δημοκρατίας (καμία κύρωση).

Σκάνδαλο 5: ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ PFIZER (2021)

«Η von der Leyen πρέπει να παραιτηθεί αμέσως λόγω απάτης» (2022)

Το μεγαλύτερο σκάνδαλο διαφθοράς στην ιστορία της ΕΕ – Έγιναν συμφωνίες για προμήθειες ύψους πολλών δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ από την Pfizer ύστερα από μυστικές «Στενές Επαφές (τύπου Γ’ Ράιχ;) της κ. Der Leyen με τον Albert Bourla .

 

Μέρος 2: POLITICO - ΜΙΑ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΔΑ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΕΥΡΩΠΗΣ

Το παράδοξο της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν

 

Μέρος 3: ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΟΥ «ΤΕΡΑΤΟΣ ΤΩΝ ΒΡΥΞΕΛΛΩΝ»

Πώς διορίζονται οι 4 Κορυφαίοι Αξιωματούχοι της Ε.Ε.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ: 14 ΦΕΒΡΟΥΡΙΟΥ 2023

Οι New York Times προσφεύγουν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο κατά της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της κ. Ursula von der Leyen για το μεγαλύτερο σκανδαλο-διαφθοράς στην ιστορία της Ε.Ε.

 

 

 

Μέρος 1: ΟΥΡΣΟΥΛΑ ΦΟΝ ΝΤΕΡ ΛΑΙΕΝ - ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΚΑΝΔΑΛΑ

 

Σκάνδαλο 1: ΛΟΓΟΚΛΟΠΟΣ (2015)

Σκάνδαλο 2: ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ (2013-2019)

Σκάνδαλο 3: ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΑΠΟ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ (2021)

Σκάνδαλο 4: Η ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΗ κ. DER LEYEN ΑΠΕΙΛΕΙ ΜΙΑ ΕΚΛΕΓΜΕΝΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ

Σκάνδαλο 5: ΠΑΡΑΝΟΜΕΣ ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ ΕΜΒΟΛΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ PFIZER (2021)

Η VON DER LEYEN ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΕΙ ΑΜΕΣΩΣ ΛΟΓΩ ΑΠΑΤΗΣ (2022)

 

Σκάνδαλο 1: ΛΟΓΟΚΛΟΠΟΣ (2015)

Αποδείχθηκε ότι η διατριβή της ήταν προϊόν λογοκλοπής (καμία κύρωση)

Ο άνθρωπος που έπεσε από τον ουρανό: Παραμένει ακόμη ένα άλυτο… «μυστήριο»!

«Δεν μπορεί να είναι άνθρωπος αυτό που πέφτει από τα 35.000 πόδια»! 

Μια ιστορία πραγματική, αλλά όχι μοναδική!

Κυριακή 30 Ιουνίου του 2019 και, ο Γουίλ καθόταν στην αυλή του, έπινε την μπύρα του και μιλούσε στο τηλέφωνο, όταν ξάφνου ο 31χρονος μηχανικός είδε να πέφτει κάτι από τον ουρανό… 

«Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν μια τσάντα, αλλά μετά από λίγα δευτερόλεπτα «μετατράπηκε» σε ένα πολύ μεγάλο αντικείμενο και έπεφτε πιο γρήγορα. 

Ίσως, σκέφτηκα να είναι ένα κομμάτι από τον εξοπλισμό προσγείωσης του αεροπλάνου… Ή μια βαλίτσα…». Στιγμιαία θυμήθηκε ένα άρθρο που είχε διαβάσει παλαιότερα σχετικά με τους ανθρώπους που… έπεφταν από τα αεροπλάνα. Μπααα… Δεν μπορούσε να είναι κάτι τέτοιο, αδυνατούσε να το πιστέψει.

Όσο έπεφτε το «αντικείμενο» όμως και το έβλεπε όλο και πιο κοντά, ήταν αδύνατο να το αρνηθεί… «Στα τελευταία ένα-δύο δευτερόλεπτα είδα τα άκρα» είχε πει ο Γουίλ: «Ήμουν πεπεισμένος πια ότι ήταν ένα ανθρώπινο σώμα».

- Το αεροπλάνο ήταν από την Κένυα, είχε φύγει πριν από 8 ώρες από το Ναϊρόμπι και ετοιμαζόταν να προσγειωθεί στο αεροδρόμιο του Χίθροου.

Ο Γουίλ είχε δίκιο. Ήταν ένα σώμα. Ένα ανθρώπινο σώμα που είχε πέσει από τα 3.500 πόδια. Μισοπαγωμένο, κτύπησε στο έδαφος. Ένας άνθρωπος που είχε πέσει από τον ουρανό. . .

Ένα φάντασμα πλανιέται πάνω από τη Δύση...από τους πένητες και τους αποκλεισμένους - Το φαινόμενο αυτό έχει ονομασθεί δρόμος προς την εγκαθίδρυση του Καισαρισμού

Βασίλης Φλωρεντίνος

Η προσαρμογή του θεσμικού πλαισίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα ζητήματα που έθετε η παγκοσμιοποίηση, έγινε κυρίως μέσω της Συνθήκης του Μάαστριχτ και με όσα νομοθετήματα ακολούθησαν. Ο βασικός λογικός πυρήνας των θεσμικών ρυθμίσεων ήταν σε μεγάλο βαθμό η άσκηση της οικονομικής πολιτικής με βάση προκαθορισμένα κριτήρια την ευθύνη για πραγμάτωση των οποίων θα είχαν «ανεξάρτητες» και «γραφειοκρατικές δομές» που δεν ελέγχονται από την καθολική ψηφοφορία των πολιτών. 

Η αδήριτη πραγματικότητα σε πολλές περιπτώσεις έθεσε εν αμφιβόλω αυτή την οικονομική πολιτική, όπως π.χ. στο θέμα της διάσωσης των κρατών. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι αναγκαστικές αλλαγές που πραγματοποιήθηκαν ενδυνάμωσαν, αντί να αμβλύνουν, την παρουσία αυτών των «αυτόνομων» τεχνοκρατικών δομών και μάλιστα «έφεραν» στην Ευρώπη τον υπ’ αριθμόν ένα «τεχνοκρατικό» οργανισμό, το ΔΝΤ.

Η κρίση δηλαδή αντί να οδηγήσει τις ευρωπαϊκές ελίτ σε περισσότερη «πολιτική» αντίληψη των πραγμάτων οδήγησε σε μεγαλύτερη «τεχνοκρατική» αντίληψη και διεύρυνε το χάσμα μεταξύ αναγκών των λαών και δικών τους αποφάσεων. Διευρύνθηκε περισσότερο το λεγόμενο δημοκρατικό κενό που εξ αρχής υπάρχει στην Ευρωπαϊκή Ένωση. 

Το φαινόμενο αυτό έχει ονομασθεί δρόμος προς την εγκαθίδρυση του Καισαρισμού. Ως Καισαρισμό ονομάζουμε την προδιάθεση των δημοκρατικών καθεστώτων να επιδεικνύουν αυταρχικές τάσεις σε καιρούς κρίσης.

Προκειμένου να κατανοήσουμε αυτή την αντιδημοκρατική δυναμική δεν θα ήταν ανώφελο να στραφούμε, σ’ έναν διορατικό παρατηρητή της κρίσης του πολιτισμού στη δεκαετία του 1930: τον Αντόνιο Γκράμσι.

Σύμφωνα με τον Ιταλό διανοούμενο, κατά τη διάρκεια των μεγάλων κρίσεων του καπιταλιστικού συστήματος, οι θεσμοί που εξαρτώνται από την καθολική ψηφοφορία, όπως τα κοινοβούλια, περνούν σε δεύτερο πλάνο. 

Αντιθέτως, οι περιστάσεις ενισχύουν «τη σχετική θέση της εξουσίας της γραφειοκρατίας (πολιτικής και στρατιωτικής), των υψηλών χρηματοπιστωτικών κύκλων, της Εκκλησίας και εν γένει όλων των οργανισμών που είναι σχετικά ανεξάρτητοι από τις διακυμάνσεις της κοινής γνώμης». 

Σε κατάσταση κρίσης:

Πώς η Γερμανία «υπέταξε» την Ευρώπη

Γράφει ο Σωτήρης Χατζηγάκης*

Πώς η Γερμανία «υπέταξε» την Ευρώπη

Είναι γεγονός πως πάντοτε τα ευρωπαϊκά κράτη είχαν δισταγμούς και επιφυλάξεις -όχι παράλογες και αδικαιολόγητες- απέναντι στη Γερμανία.

Γιατί δεν μπορούσαν να παραβλέψουν ένα θεμελιώδες ιστορικό γεγονός: την κατακτητική διάθεση της Γερμανίας, η οποία εκδηλώθηκε -κατά τους τρεις τελευταίους αιώνες- είτε ως ιστορική νοοτροπία, είτε ως αρρωστημένη ιδεοληψία. Μεταπολεμικά, τα κατακτητικά βιώματα της Γερμανίας προβλήθηκαν μέσα στην ενωμένη Ευρώπη, οδηγώντας στην «υποταγή» της.

Το 1978, η Ευρώπη, έπειτα από πρόταση του Δυτικογερμανού καγκελάριου Χ. Σμιτ, προχώρησε στη σύσταση του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος με την καθιέρωση του ECU και με την εγγύηση της Bundesbank. Αυτό σήμαινε για την Ευρώπη αντικατάσταση του δολαρίου από το γερμανικό μάρκο. Ηταν μια πρώτη (οικονομική) νίκη των Γερμανών επί των άλλων κρατών της Ευρώπης μετά τις ήττες τους στους δύο Παγκόσμιους Πολέμους.

Επακολούθησε η επανένωση το 1990, με τη συναίνεση των Ευρωπαίων, παρ᾽ όλο που κατά βάθος ανησυχούσαν ιδιαίτερα. Ο Φρανσουά Μιτεράν, ωστόσο, με φιλάρεσκη βεβαιότητα και πλάνη οικτρή, διακήρυσσε τον Νοέμβριο του 1989: «Δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω οτιδήποτε για να εμποδίσω την επανένωση. Οι Σοβιετικοί θα το κάνουν για μένα. Δεν θα επιτρέψουν ποτέ τη μεγάλη Γερμανία ακριβώς απέναντί τους».

Ο Κολ, λοιπόν, «χρυσώνοντας το χάπι» στους Γάλλους με κάποιες οικονομικές παροχές (ιδιαίτερα στον αγροτικό τομέα), προχώρησε στην επανένωση της Γερμανίας. Ετσι, μια ενωμένη και ισχυρή Γερμανία, με τις γνωστές της ιδεοληψίες, ζωντάνεψε ξανά στο κέντρο της Ευρώπης.

Η τρίτη νίκη της Γερμανίας επί της Ευρώπης ήταν η Συνθήκη του Μάαστριχτ (1992), όπως εν συνεχεία αναμορφώθηκε από τη Συνθήκη του Αμστερνταμ, πέντε χρόνια αργότερα. Στη Συνθήκη του Μάαστριχτ καταργήθηκε η ρήτρα αλληλεγγύης, με το πρόσχημα να μην επιβραβεύονται οι αποτυχημένοι.

Συγχρόνως άρχισε η οικοδόμηση του ευρώ ως ακριβούς αντίγραφου του γερμανικού μάρκου. Παράλληλα οι Γερμανοί επέβαλαν δραστικά μέτρα για τη συμμετοχή των νότιων κρατών στο νέο νόμισμα, εξουσιοδοτώντας την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να επιβάλλει πρόστιμα στις απείθαρχες κυβερνήσεις.

Παραβάτες όμως των αρχών αυτών δεν ήταν μόνον οι «απείθαρχοι» Νότιοι, αλλά και οι Γερμανοί και οι Γάλλοι. Ετσι, το 2004, ο επίτροπος για την Ενιαία Αγορά, Ολλανδός Φριτς Μπόλκεσταϊν, διαπίστωνε προστατευτικές πολιτικές (ενισχύσεις και επιδοτήσεις) από τις νότιες χώρες προς ορισμένες εθνικές τους εταιρείες.

Την ίδια περίπου εποχή διαπιστώνεται πως Γερμανία και Γαλλία έχουν παραβεί τους όρους του Μάαστριχτ και η μεν Γαλλία εμφανίζει έλλειμμα 4,1%, η δε Γερμανία 3,9% του ΑΕΠ. Βέβαια, κανένα μέτρο κύρωσης δεν τέθηκε σε κίνηση. Γιατί η «προτεσταντική ηθική» εφαρμοζόταν πάντοτε μόνον στους  «διεφθαρμένους» Νότιους!

Κατά τα τρία χρόνια που ακολούθησαν την επανένωση της Γερμανίας, τα συνολικά ποσά τα οποία μεταβιβάστηκαν ώς το τέλος του 2003 από τη Δυτική στην ...

20 χρόνια ευρώ: Η σκοτεινή συνωμοσία της εθνικής παγίδευσης ολοκληρώνεται

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Έχουν περάσει ήδη είκοσι ολόκληρα χρόνια από την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος αρχικά για 11 χώρες και σήμερα για 19 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή το ευρώ κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή και τρία χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2002 πήρε υλική μορφή με χαρτονομίσματα και κέρματα.

Η χώρα μας υπήρξε από τις πρώτες ένδεκα χώρες που δέχθηκαν την παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας τους. Οι Έλληνες ήλπισαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να υπάρξει η περίφημη οικονομική και κοινωνική «σύγκλιση» με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, που για δεκαετίες πριν σύσσωμη η «ηγέτιδα» τάξη της χώρας, μας έταζε, έχοντας μετατρέψει σε σκοπό ζωής την ένταξη και την ανεπίστρεπτη παραμονή μας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και εξακολουθεί στο ίδιο μοτίβο.

Είκοσι, όμως, χρόνια είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε καταλάβει τι συνέβη έκτοτε και να αρνούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Χάριν αυτής της επετείου «γενεθλίων» του ευρώ, αναδημοσιεύω άρθρο μου του Απριλίου 2018 σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ στη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10. Μια -όπως αποδεικνύεται- μεθοδευμένη χρεοκοπία, η οποία μας ταλανίζει έκτοτε χωρίς να φαίνεται η παραμικρή δυνατότητα εξόδου. Αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι μόνον μια νέα δραματική επιδείνωση της «κρίσης» μετά τις ευρωεκλογές κι αφού οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα έχουν ξεκαθαρίσει (αν το έχουν) το περιβάλλον και το ελληνικό «success story» της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να κρύβει πλέον την τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε και μεθοδεύτηκε με ευθύνη τόσο της εγχώριας ελίτ, όσο και των ίδιων των Ευρωπαίων επικυρίαρχων.

Η εθνική παγίδευση ολοκληρώνεται και οδηγεί στο δραματικό τέλος, εάν έστω και τώρα στο «και πέντε» δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι οι απλοί πολίτες συμπαραττασσόμενοι σε ένα ευρύ ανατρεπτικό Μέτωπο, να πούμε το οριστικό μεγάλο ΟΧΙ και να αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία: ...

Οι μετακεϋνσιανοί και ο νεοφιλελευθερισμός

Δοκίμια, Εξέχοντα, Επιστήμη-Τέχνες-Πολιτισμός, Ιδέες, Οικονομία, Πολιτική Αναλύσεις, Δημοσιονομική πολιτική, Εθνικό Νόμισμα, Επενδύσεις, Επιτόκιο, Ευρωζώνη, Ευρωπαϊκή Ένωση, Μετακεϋνσιανισμός, Νεοφιλελευθερισμός, Νομισματική πολιτική, Οικονομία, Πολιτική, Σ. Στάλιας, Χρέος 2 Δεκεμβρίου 2019 

Θεωρητικές Ιδέες και Πολιτική Πρακτική

του Σπύρου Στάλια* 

Πρόλογος

Το άρθρο αυτό χωρίζεται σε πέντε μέρη.

Στο πρώτο μέρος υπάρχει μια ενδιαφέρουσα και θλιβερή ιστορία συνάμα. Μια ιστορία που με ευθύνη της αριστεράς, της δεξιάς και των καθηγητών των πανεπιστημίων δεν έχει λεχθεί ξεκάθαρα στη χώρα μας. Πως από το 1933 που άρχισαν να εφαρμόζονται οι μετακεϋνσιανές πολιτικές και ακόμα πιο έντονα από το 1945 και μετά, ο νεοφιλελευθερισμός δεν πέθανε, αλλά από το 1980 και μετά, ξαναγύρισε θριαμβευτικά στη ζωή μας, ως το κυρίαρχο υπόδειγμα που αποτελεί και την βάση συνύπαρξης μας στην ευρωζώνη.

Στο δεύτερο μέρος παρουσιάζεται ο νεοφιλελευθερισμός της ευρωζώνης, ως θεωρητικό οικοδόμημα, αλλά και ως στοχευμένη πολιτική και οικονομική εφαρμογή, με άλλα λόγια τι ακριβώς εξυπηρετεί. Ο νεοφιλελευθερισμός ως σχολή σκέψης έλκει την καταγωγή της από τους Marshall, Walras, Wicksell, Hayek (Mount Pelerin Society), Friedman κά.

Στο τρίτο μέρος παρουσιάζεται η κεϋνσιανή και η μετακεϋνσιανή ακαδημαϊκή θεωρία, που έλκει την καταγωγή της, από τους Μάρξ, Καλέτσκι, Κέυνς, Σράφα, Λέρνερ κά. και πως αυτή η σχολή σκέψης ασκεί κριτική και καταρρίπτει τις υποθέσεις του νεοφιλελεύθερου υποδείγματος.

Στο τέταρτο μέρος παρουσιάζεται η μετακεϋνσιανό υπόδειγμα ως ολοκληρωμένη πολιτική και οικονομική εφαρμογή και σε τι ακριβώς στοχεύει, με άλλα λόγια πως η έκδοση του χρήματος και η διαχείριση του επιστρέφει στη δικαιοδοσία του λαού.

Τέλος στο πέμπτο μέρος, που αποτελεί και τον επίλογο αυτού του άρθρου, διατυπώνονται ορισμένες πολιτικές προτάσεις με βάση την μέχρι τώρα γνωστή επιστημονική γνώση και την γνώση από την οικονομική ιστορία.

Εδώ θα πρέπει να τονίσω ότι το άρθρο αυτό, έχει γραφεί με επιστημονική εντιμότητα και καθ οιονδήποτε τρόπο δεν έχει εξάρτηση από οποιαδήποτε ιδεολογία οιουδήποτε χρώματος. Είναι ένα επιστημονικό άρθρο.

Η αιτία για να γραφεί αυτό το άρθρο είναι οι πρόσφατες εκλογές κατά τι οποίες οι Έλληνες υπερψήφισαν τα κόμματα του ευρώ, και συνεπώς ανέδειξαν τον νεοφιλελευθερισμό ως την μοναδική πολιτική λύση για να προχωρήσει η χώρα στο μέλλον, πάρα την δεκαετή ατελέσφορη λιτότητα που θα συνεχιστεί, ως προδιαγεγραμμένη φτωχοποίηση, ως το 2060.

Κάποιος θα μπορούσε να πει ότι οι Έλληνες με την ψήφο τους επέδειξαν πλήρη αγνωσία, αγραμματοσύνη και ανευθυνότητα. Τι αλήθεια προσδοκούν μετά από δέκα χρόνια λιτότητας.

Καίτοι η κριτική αυτή με μια πρώτη ματιά φαίνεται εύλογη, εν τούτοις δεν μπορεί να εκληφθεί ως σοβαρή κριτική. Κανείς λαός δεν είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει σε ποια γνώση μια οικονομική πολιτική στηρίζεται και ασκείται και ποιους εξυπηρετεί. Αυτό είναι καθήκον των πολιτικών και των πολιτικών σχηματισμών, μέσω των ΜΜΕ, να εξηγήσουν στο λαό γιατί η άσκηση μιας συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής είναι η δέουσα. Αλλά από ποιους οι πολιτικοί μαθαίνουν τα θέματα της οικονομίας; Μα από τους οικονομολόγους. Και οι οικονομολόγοι μαθαίνουν οικονομία στα Πανεπιστήμια. Έτσι φαίνεται.

Δεν υπάρχει κάτι που λέμε στην οικονομία που ως γνώση να μην έχει ρίζα στα Πανεπιστήμια. Ας αρχίσουμε από εδώ, από την γνώση.  ....

20 χρόνια ευρώ: Η σκοτεινή συνωμοσία της εθνικής παγίδευσης ολοκληρώνεται

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

http://www.hereticalideas.gr/2019/05/20-xronia-euro-i-skoteini-sinomosia-tis-ethnikis-pagidefsis.html

Έχουν περάσει ήδη είκοσι ολόκληρα χρόνια από την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος αρχικά για 11 χώρες και σήμερα για 19 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή το ευρώ κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή και τρία χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2002 πήρε υλική μορφή με χαρτονομίσματα και κέρματα.

Η χώρα μας υπήρξε από τις πρώτες ένδεκα χώρες που δέχθηκαν την παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας τους. Οι Έλληνες ήλπισαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να υπάρξει η περίφημη οικονομική και κοινωνική «σύγκλιση» με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, που για δεκαετίες πριν σύσσωμη η «ηγέτιδα» τάξη της χώρας, μας έταζε, έχοντας μετατρέψει σε σκοπό ζωής την ένταξη και την ανεπίστρεπτη παραμονή μας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και εξακολουθεί στο ίδιο μοτίβο.

Είκοσι, όμως, χρόνια είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε καταλάβει τι συνέβη έκτοτε και να αρνούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Χάριν αυτής της επετείου «γενεθλίων» του ευρώ, αναδημοσιεύω άρθρο μου του Απριλίου 2018 σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ στη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10. Μια -όπως αποδεικνύεται- μεθοδευμένη χρεοκοπία, η οποία μας ταλανίζει έκτοτε χωρίς να φαίνεται η παραμικρή δυνατότητα εξόδου. Αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι μόνον μια νέα δραματική επιδείνωση της «κρίσης» μετά τις ευρωεκλογές κι αφού οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα έχουν ξεκαθαρίσει (αν το έχουν) το περιβάλλον και το ελληνικό «success story» της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να κρύβει πλέον την τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε και μεθοδεύτηκε με ευθύνη τόσο της εγχώριας ελίτ, όσο και των ίδιων των Ευρωπαίων επικυρίαρχων.

Η εθνική παγίδευση ολοκληρώνεται και οδηγεί στο δραματικό τέλος, εάν έστω και τώρα στο «και πέντε» δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι οι απλοί πολίτες συμπαραττασσόμενοι σε ένα ευρύ ανατρεπτικό Μέτωπο, να πούμε το οριστικό μεγάλο ΟΧΙ και να αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία:

Η σκοτεινή «συνωμοσία» της χρεοκρατίας...

"Αν δεν χρησιμοποιήσεις τα μάτια σου για να βλέπεις, τότε σύντομα θα τα χρησιμοποιήσεις για να κλάψεις"

Ο τίτλος είναι λόγια του Jean - Paul Sartre, που αγγίζουν την σημερινή κατάσταση με το παραπάνω. Αναδημοσιεύω παρακάτω ένα εξαιρετικό κείμενο κάποιου αναγνώστη, από εκείνους που φιλοξενεί καθημερινά ο Πιτσιρίκος. Ένα κείμενο που λέει με ήπιο τρόπο κάποιες αλήθειες που μπορεί και να πονάνε. Ειδικά όταν σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου στον καθρέφτη!

Η χώρα δεμένη ή …δεν μένει στο Ευρώ;
Φίλε πιτσιρίκο,
Είναι μερικές ρήσεις σπουδαίων ανθρώπων που σε κάνουν να ξεχνάς οποιοδήποτε άλλο λόγο σε κάνει να τους θεωρείς σπουδαίους. Αξίζουν να θεωρούνται σπουδαίοι μόνο και μόνο για αυτές τους τις κουβέντες. Παρακολουθώντας την κριτική από τα αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ στη διαφαινόμενη συμφωνία στο Eurogroup της Παρασκευής ανάμεσα στην ελληνική αντιπροσωπεία και τους εκπροσώπους των πιστωτών της, θαρρείς και ο subcommandante Marcos πήρε τον Jean-Paul Sartre από το χέρι και ήρθαν και φώλιασαν στο μυαλό μου.
Με ύφος εισαγγελικό και ηχόχρωμα που μόνο ο Γεωργιάδης δεν θα ζήλευε, σοβαροί και μη σύντροφοι σπεύδουν να καταγγείλουν την άτακτη υποχώρηση της κυβέρνησης μπροστά στους εκβιασμούς των δανειστών.
Στηλιτεύουν την δέσμευση των «ελληνικών αρχών να τιμήσουν τις οικονομικές υποχρεώσεις της χώρας» και την πρόθεσή της «να εργαστεί για την επίτευξη της βιωσιμότητας του χρέους».
Παράλληλα, αποδοκιμάζουν την συγκατάβασή της για κάποιου είδους πρωτογενή πλεονάσματα, ενώ κάποιοι μιλούν ακόμη και για «νέα Βάρκιζα».
Αυτοί που προεκλογικά κατηγορούσαν τον Τσίπρα ανδρεοπαπανδρεισμό, πλέον τον κατηγορούν ανοικτά πως μιμείται τον Σαμαρά του 2012.
Ποιος άραγε έχει δικαίωμα να τον ενοχλεί η κριτική; Οι όποιες βαριές κουβέντες αισθητικά και μόνο ενοχλούν αλλά η ένταση των στιγμών θα μπορούσε να τις δικαιολογήσει. ...