Γράφει ο Κώστας Λάμπος
Ο πρώτος που περιέφραξε ένα κομμάτι γης και είπε μέσα του «αυτό είναι δικό μου» και βρήκε ανθρώπους αρκετά αφελείς ώστε να τον πιστέψουν, υπήρξε ο πραγματικός ιδρυτής της κοινωνίας των πολιτών. Από πόσα εγκλήματα πολέμους, φόνους, από πόσες αθλιότητες και αίσχη θα είχε απαλλάξει το ανθρώπινο γένος εκείνος που ξεριζώνοντας τους πασσάλους ή σκεπάζοντας το χαντάκι θα φώναζε στους συνανθρώπους του: «Μην ακούτε αυτόν τον αγύρτη. Χαθήκατε, αν ξεχάσετε πως οι καρποί ανήκουν σε όλους και η γη δεν ανήκει σε κανέναν.
Ζαν-Ζακ Ρουσσώ[2]
Είναι προφανές πως στην Ουκρανία συγκρούονται άμεσα και έμμεσα οι Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής με την Ρωσία και κατ’ επέκταση η Δύση και το ΝΑΤΟ με την Ανατολή όπου η κάθε μια διεκδικεί την πρωτοκαθεδρία, με θύματα την ουκρανική κοινωνία, την Ευρώπη και την ανθρωπότητα. Εκείνο που δεν είναι προφανές, είναι η βασική αιτία αυτής της σύγκρουσης. Η ιδεαλιστική φιλοσοφία βολεύεται με το να θεωρεί ως αιτία των ανταγωνισμών, των συγκρούσεων και των πολέμων, την τάχα ‘άπληστη και εκ του ‘θεού δημιουργού’ ατελή ανθρώπινη φύση’, παραγνωρίζοντας τους συστημικούς, ιστορικούς, κοινωνικούς, οικονομικούς και πολιτισμικούς όρους διαμόρφωσή της. Η φυσική και υλιστική αποκαλούμενη φιλοσοφία αποκαλύπτει πως η ανθρώπινη φύση δεν είναι υπεριστορική, αλλά διαμορφώνεται στον χώρο και στον χρόνο, ανάλογα με τη σχέση της εκάστοτε κοινωνίας με τα μέσα παραγωγής και τον τρόπο κατανομής του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Με αυτή την έννοια η βασική αιτία όλων των ανταγωνισμών σε επιχειρηματικό επίπεδο, των συγκρούσεων μεταξύ κοινωνικών τάξεων και των πολέμων μεταξύ των κρατών είναι η κοινωνική ανισότητα, η οποία πηγάζει από την ατομική ιδιοκτησία πάνω στα μέσα παραγωγής και την συνεπαγόμενη ακραία ανισοκατανομή του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου. Είναι η αχόρταγη ατομική ιδιοκτησία που μετατρέπει τα υποκείμενά της σε αντικείμενά της, τους φορείς της σε μισάνθρωπα και αντικοινωνικά όντα που για την επιβίωσή τους θεωρούν αναγκαία την καταστροφή όλων των ανταγωνιστών τους και την αποκλειστική επικράτησή τους πάνω στην κοινωνία και στην ανθρωπότητα. Όλη αυτή η νοσηρότητα κρύφτηκε και συνεχίζει δυστυχώς ακόμα και στον 21ο αιώνα να κρύβεται πίσω από ‘θεούς’ και θρησκείες, ‘αυθεντίες’ και ιδεολογίες, δόγματα και φτηνές φιλοσοφίες που επέβαλαν με την άμεση και έμμεση βία την ατομική ιδιοκτησία ως αξία υπέρτερη ακόμα και της ίδια της ανθρώπινης ζωής, της ειρήνης και της ελευθερίας.
*
Ψάχνοντας κανείς για έναν ορισμό της ατομικής ιδιοκτησίας, ανακαλύπτει ένα πλήθος διαφορετικών μεταξύ τους ορισμών, από τη σύνθεση των οποίων θα ορίζαμε ότι: ατομική