Μάζης: Ικανός να πατήσει το κουμπί ο Πούτιν - Η Ρωσία κερδίζει χρόνο με τις πλάτες της Τουρκίας

Την άποψη ότι «ο Πούτιν θα το πατήσει το κουμπί και θα κάνει χρήση πυρηνικών όπλων υπό συγκεκριμένες συνθήκες» εξέφρασε ο καθηγητής Oικονομικής Γεωγραφίας και Γεωπολιτικής Θεωρίας του ΕΚΠΑ, Ιωάννης Μάζης, μιλώντας στην εκπομπή «Review» του Zougla.gr και στους δημοσιογράφους Ιρένα Αργύρη και Χρήστο Μαζάνη.

«Δεν μπλοφάρει και δεν έχει και την πολυτέλεια να μπλοφάρει.Αν υπάρξει υπαρξιακός κίνδυνος για τη διάλυση της Ομοσπονδίας, ναι θα το πατήσει. Είναι προφανές. Ξέρω ότι είναι  ανατριχιαστικό αλλά έχει γίνει αναφορά στα πυρηνικά με συγκεκριμένο τρόπο. Και είδατε ότι η Δύση το έλαβε σοβαρά υπόψη και κατέληξαν στο ότι δεν μπαίνει αρβύλα αμερικάνικη ή ΝΑΤΟϊκή στην Ουκρανία», προσθέτει.

Remaining Time-0:00

Fullscreen

Mute

«Ο πόλεμος θα συνεχιστεί»

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, ο γνωστός καθηγητής αναφέρθηκε εκτεταμένα στο θέμα του πολέμου στην Ουκρανία, υποστηρίζοντας μεταξύ άλλων πως «οι μάχες θα συνεχιστούν και πως οι διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη δεν πρόκειται να καταλήξουν σε κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα».

«Η Τουρκία ξεπλένει χρόνο στη Ρωσία»

Σχετικά με τον ρόλο της Τουρκίας, εξέφρασε την εκτίμηση ότι «η γειτονική χώρα ξεπλένει χρόνο στη Ρωσία».

«Αυτή τη στιγμή γίνεται ένα ενδιαφέρον ξέπλυμα από την Τουρκία. Δίνει ένα σόου ειρηνοποιού ενώ τη σοβαρή δουλειά την κάνουν το Ισραήλ, η Γαλλία και η Κίνα. Και η παράσταση αυτή είναι επικίνδυνη για την Ελλάδα», διευκρινίζει.

«Πάμε για συνδιαχείριση του πλούτου στο Αιγαίο με την Τουρκία»

Σε ερώτημα για το εάν αυτή την περίοδο η Ελλάδα θα πρέπει να ανησυχεί για στρατιωτική εμπλοκή με την Τουρκία ο καθηγητής είναι σαφής: «Όλα δείχνουν πως πάμε για συνδιαχείριση του πλούτου στο Αιγαίο, οπότε δεν με ανησυχεί καμία στρατιωτική εμπλοκή».

«Μεγάλο λάθος που στείλαμε πολεμικό υλικό στην Ουκρανία»

Ο Ιωάννης Μάζης αναφέρεται ακόμα στην επιλογή της Ελληνικής Κυβέρνησης να στείλει πολεμικό υλικό στην Ουκρανία τονίζοντας πως «ήταν μεγάλο λάθος», εξηγώντας αναλυτικά τους λόγους της άποψής του.

«Το κύμα ακρίβειας θα συνεχιστεί»

Ερωτηθείς για τις επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία στη χώρα μας, υποστήριξε πως «το μεγάλο πρόβλημα με την ενέργεια και την ακρίβεια στο καύσιμο θα μας απασχολεί για πολύ καιρό ακόμα».

Ο καθηγητής γεωπολιτικής του ΕΚΠΑ δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην Κύπρο, εξηγώντας του λόγους του γιατί θα πρέπει άμεσα να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.

«Οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Ρωσίας - Ουκρανίας να γίνουν στην Ελλάδα»

Κλείνοντας, προχωρά σε μια προσωπική του πρόταση επισημαίνοντας πως «η χώρα μας θα πρέπει να πάρει πρωτοβουλία για να φιλοξενήσει τις διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας, αντί να το κάνει η Τουρκία. Και οι διαπραγματεύσεις αυτές να γίνουν στους Δελφούς».

Παρακολουθήστε όλα όσα είπε στο «Review» ο Ιωάννης Μάζης:

 

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Φίλης: Πόλεμος μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας στο άμεσο μέλλον - Το ΝΑΤΟ δεν θα ενδιαφερθεί για τη χώρα μας

Tην άποψη ότι «οδηγούμαστε σε στρατιωτική αντιπαράθεση με την Τουρκία» εξέφρασε o καθηγητής γεωστρατηγικής στη Σχολή Εθνικής Άμυνας και διδάκτωρ γεωπολιτικής, Γιώργος Φίλης, μιλώντας στην εκπομπή «Review» του Zougla.gr.

Μεταξύ άλλων υποστήριξε πως  «η σύγκρουση αυτή με την γειτονική χώρα αναμένεται να γίνει στο άμεσο μέλλον», ενώ διευκρίνισε πως «το ΝΑΤΟ δεν το ενδιαφέρει αν αλλάξουν τα σύνορα Ελλάδας - Τουρκίας γιατί ελέγχει και τις δύο χώρες». 

Κατά τη διάρκεια της συζήτησης ο γνωστός επιστήμονας αναφέρθηκε στα φλέγοντα ζητήματα της επικαιρότητας όπως, στον πόλεμο στην Ουκρανία, στην πυρηνική απειλή που επανήλθε, στον ρόλο της Κίνας, στο ζήτημα με την ένταξη στο ΝΑΤΟ της Φινλανδίας αλλά και της Σουηδίας, στις επιπτώσεις του πολέμου στην χώρα μας, στα κοιτάσματα φυσικού αερίου που διαθέτει η Ελλάδα, αλλά και στην άνοδο του εθνικισμού στη Γαλλία.

Δείτε αναλυτικά όλα όσα είπε στο «Review» o Γιώργος Φίλης:

 

«Ο πόλεμος μπήκε σε δεύτερη φάση, αναμένεται να δούμε πιο ισχυρά χτυπήματα»

Όσον αφορά στον πόλεμο στην Ουκρανία, υποστήριξε πως «όχι μόνο δεν τελειώνει αλλά μπήκε σε μια δεύτερη φάση όπου οι Ρώσοι πια έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν πιο σύγχρονα και καταστρεπτικά όπλα και αναμένεται να δούμε πιο ισχυρά χτυπήματα».

«Η πυραυλική τεχνολογία της Ρωσίας είναι μη ανασχέσιμη από το ΝΑΤΟ», είπε προσθέτοντας πως «ο Πούτιν μπορεί να αντιδράσει με ασύμμετρο τρόπο απέναντι στο χτύπημα στη ναυαρχίδα "Μeskov" διότι είναι κυρίως θέμα πρεστίζ για τη Μόσχα». . .

Η ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΣΤΗ ΜΟΣΧΑ (1991-1999) - ( Γιατί η ΕΣΣΔ δεν έπεσε μόνη της... αλλά μετά από πραξικόπημα)

Καιρός να θυμηθούμε τι έκαναν τα «Παιδιά του Σικάγου», όταν προσκεκλημένα του Γέλτσιν κατέλαβαν το Κρεμλίνο κατά την σκοτεινή περίοδο της μετάβασης από τον «κομμουνισμό» στον καπιταλισμό.

- ιδιωτικοποίησαν 225.000 κρατικών επιχειρήσεων αντί πινακίου φακής

- κατάργησαν τη διατίμηση και απελευθέρωσαν τις τιμές των προϊόντων σε αντίθεση με την θέληση της πλειοψηφίας (70%) των ρώσων

- υποτίμησαν το ρούβλι και εξανέμισαν όλες τις αποταμιεύσεις

- κατάργησαν τις επιδοτήσεις και εκατομμύρια εργαζομένων έμειναν απλήρωτοι

- «εξανάγκασαν» τους ανθρώπους να πουλάνε προσωπικά τους αντικείμενα για να επιβιώσουν

- 70.000.000 ρώσοι έφτασαν να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας

- κατεδάφισαν το κοινωνικό κράτος (Παιδεία, Υγεία, Κατοικία

- αποκόμισαν αμύθητα πλούτη από την λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, του χρηματιστηρίου και άλλων χρηματοοικονομικών υπηρεσιών που έστησαν

- δημιούργησαν τους «ολιγάρχες» από τα μέλη της κομματικής νομενκλατούρας που συνεργάστηκαν.

Για να γίνουν όλα αυτά, ο Γέλτσιν ή ο «Πινοσέτ της Ρωσίας», (η Washington Post τον επιζητούσε από το 1991: «Η Χιλή του Πινοσέτ, ένα πραγματικό πρότυπο για την Σοβιετική Οικονομία») έπρεπε να καταργήσει το ρωσικό Κοινοβούλιο. 

Το κάνει με το Προεδρικό Διάταγμα 1400, στις 21 Σεπτέμβρη του 1993. 

Ακολουθούν δύο εβδομάδες διαδηλώσεων, οδομαχιών  και αιματηρών συγκρούσεων στη Μόσχα και σε άλλες πόλεις της Ρωσίας. Ο Γέλτσιν ελέγχει τον στρατό, την αστυνομία (αφού είχε διπλασιάσει τους μισθούς) και βασικές κρατικές λειτουργίες. Φράσει με συρματοπλέγματα το Κοινοβούλιο, τοποθετεί εκτοξευτήρες νερού, το περικυκλώνει με αστυνομικές και στρατιωτικές δυνάμεις απαγορεύοντας την είσοδο σε όλους, κόβει τηλεπικοινωνίες, ρεύμα, νερό και θέρμανση ενώ στέλνει τελεσίγραφο στους βουλευτές να το εγκαταλείψουν. Χιλιάδες λαού συρρέουν να το υπερασπιστούν. Σπάνε τον αστυνομικό κλοιό και ενώνονται με τους 300 περίπου ένοπλους φρουρούς του Κοινοβουλίου... 

Τον τελευταίο λόγο τον έχουν τα τεθωρακισμένα και οι ειδικές δυνάμεις του στρατού, τα τανκς, οι ελεύθεροι σκοπευτές και οι ένοπλοι με τα πολιτικά (μπράβοι κλπ). Ο Γέλτσιν διατάσσει τον βομβαρδισμό και την πυρπόληση του Κοινοβουλίου ενώ ανοίγει πυρ στα τυφλά στο συγκεντρωμένο στον προαύλιο χώρο πλήθος. Επίσημος απολογισμός 147 νεκροί και 600 τραυματίες μόνο για το διήμερο 3 και 4 Οκτώβρη. Ανεπίσημα οι νεκροί ξεπερνούν τους 1.000. Επίσης, περίπου άλλοι 100 νεκροί από την επιχείρηση για την κατάληψη της ρωσικής τηλεόρασης. 

Και όπως σε κάθε δικτατορία απαγόρευση κυκλοφορίας μιας ντουζίνας εντύπων και φυσικά των πολιτικών κομμάτων. Επίσης διάλυση όλων των δημοτικών και περιφερειακών συμβουλίων της χώρας η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις.

Η δικτατορία Γέλτσιν («δημοκράτης» και «μεταρρυθμιστής» κατά τον Κλίντον), έδωσε μεγάλη ανακούφιση στην πολιτισμένη Δύση γιατί η μετάβαση από τον «κομμουνισμό» στον καπιταλισμό θα πήγαινε στους ρυθμούς της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, δηλαδή λεηλατώντας τον δημόσιο πλούτο της πρώην ΕΣΣΔ και όχι στους ρυθμούς που ο ρωσικός λαός θα αποφάσιζε.

 

Παραπλήσια γεγονότα με αυτά του προαύλιου χώρου του ρωσικού Κοινοβουλίου, εκτυλίχθηκαν 17 χρόνια μετά, το 2014, στην πλατεία Μεϊντάν του Κιέβου. Ήταν το δεύτερο πραξικόπημα της Δύσης επί «Ανατολικού» (και αδελφού ρωσικού) εδάφους.

Στο πρώτο πραξικόπημα απέτυχαν!

Θα φάνε τα μούτρα τους και στο δεύτερο...

ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΛΑΥΔΙΑΝΟΣ

14-4-22

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Υδρογόνο εναντίον ορυκτών καυσίμων: Πόλεμοι για τα ορυκτά καύσιμα, Υδρογόνο για την ενεργειακή ανεξαρτησία, την κοινωνική ισότητα και την αιώνια Ειρήνη

Καλεσμένος στην εκπομπή των Γ. Λεκάκη – Α. Μαζαράκη, ο οικονομολόγος και συγγραφέας, Κώστας Λάμπος. 

 Η εκπομπή μεταδόθηκε από τον "901" τα μεσάνυχτα της 12.9.2016. 

https://www.youtube.com/watch?v=bnZkh9Da3cE&t=1487s

 

Γράφει ο Κώστας Λάμπος*

 

«Μπορεί να ανήκετε σ’ εκείνους τους ανθρώπους που νομίζουν ότι η ενέργεια του υδρογόνου είναι μια φαντασίωση κάποιων μελλοντολόγων ή κάποιων άλλων συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας. Ή, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να την θεωρείτε ως μια πολλά υποσχόμενη μελλοντική τεχνολογία που, αν κάποτε εφαρμοστεί, αυτό θα γίνει στο μακρινό μέλλον. Εάν όντως σκέφτεστε μ’ αυτόν τον τρόπο, ξανασκεφτείτε το σοβαρά. Φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο η ανθρωπότητα κέρδισε την ελευθερία της από το πετρέλαιο. Μπορούμε να χτίσουμε αυτόν τον κόσμο μέσα σε δέκα χρόνια με την υπάρχουσα τεχνολογία. Φανταστείτε έναν κόσμο στον οποίο η (ανθρωπότητα) αποφάσισε να ξεπεράσει την ενεργειακή και την κλιματική κρίση που απειλεί την ύπαρξή της. Μπορούμε να χτίσουμε αυτόν τον κόσμο σήμερα με συνειδητές επιλογές και πολιτική βούληση».

Jerry Brown, Rinaldo Brutoco και James Cusumano, Freedom From Mid-East Oil, Edition of World Business Academy, USA 2007.

Φωνές όπως αυτές των Αμερικανών επιστημόνων ακούγονται σε όλον τον πλανήτη, αλλά οι αυταρχικές εξουσίες αρνούνται το δικαίωμα της ανθρωπότητας, του πολιτισμού  και του πλανήτη να επιβιώσουν και να εξελιχθούν προς ένα καλύτερο μέλλον. Η σωτηρία της ανθρωπότητας, του πολιτισμού και του πλανήτη εξαρτώνται τώρα από την μετακίνηση των δυνάμεων της Εργασίας, της Επιστήμης και του Πολιτισμού, δηλαδή του 99% της ανθρωπότητας, από την θέση του αντικειμένου εκμετάλλευσής τους από το κεφάλαιο, δηλαδή από το 1%, στη θέση του υποκειμένου της ιστορίας που θα αποκαταστήσει την ενότητα και την αρμονική συνεργασία τόσο μεταξύ ανθρώπων και λαών, όσο και μεταξύ  ανθρωπότητας  και ανθρώπινης Βιόσφαιρας. Τώρα είναι η ώρα των κοινωνιών να ορθώσουν το ανάστημά τους απέναντι στις απάνθρωπες και καταστροφικές εξουσίες.

 

Ενεργειακό σύστημα και διεθνής καταμερισμός της εργασίας

 

“Ναι, φίλοι μου, πιστεύω ότι το νερό θα μπορέσει μια μέρα να χρησιμοποιηθεί ως καύσιμο, το υδρογόνο και το οξυγόνο που το αποτελούν θα χρησιμοποιούνται μεμονωμένα ή από κοινού, θα παράσχει μια ανεξάντλητη πηγή θερμότητας και φωτός, την ένταση των οποίων ο άνθρακας δεν μπορεί να την προσφέρει”.

Ιούλιος Βερν, 1874, Η μυστηριώδης Νήσος, Κεφάλαιο 11.

 

Ενώ είναι γνωστό εδώ και εκατονπενήντα χρόνια, ότι το υδρογόνο μπορεί να απελευθερώσει τον άνθρωπο, την ...

Δαμάζοντας την Ευρώπη στον δρόμο προς την κοσμοκρατορία (Αμερικανισμός. Ο μεγάλος εφιάλτης της ανθρωπότητας)

Γράφει ο Κώστας Λάμπος

Η ανακάλυψη της αμερικανικής ηπείρου το 1492[1], άνοιξε τον δρόμο στους Ευρωπαίους αποικιοκράτες για να καταστρέψουν ολόκληρους πολιτισμούς, στο όνομα του χριστιανισμού με πρόσχημα τον εκπολιτισμό των ‘απολίτιστων λαών’ της Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας διαπράττοντας τις μεγαλύτερες και φρικαλεότερες γενοκτονίες της ανθρώπινης ιστορίας. Συντηρητικοί υπολογισμοί αναφέρουν ένα πλήθος θυμάτων γενοκτονίας που ανέρχεται σε εκατοντάδες εκατομμύρια, πέρα από τον αριθμό των ιθαγενών που πωλήθηκαν στα σκλαβοπάζαρα ως δούλοι.

Η μεγαλύτερη γενοκτονία που έλαβε ποτέ χώρα στον πλανήτη, είναι αυτή των Ιθαγενών Ινδιάνων της Αμερικανικής ηπείρου. Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της ανακάλυψής της, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, περισσότεροι από 100.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στη Βόρεια Αμερική από τα 18 με 19 εκατομμύρια που ήταν το 1492, το 1919, όπως αναφέρεται στο Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans) περιορίζονταν μόλις στους 400.000. Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, κάνει λόγο για περισσότερους από 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά[2], μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. ‘Όπου κι αν πήγαιναν Ευρωπαίοι ή λευκοί Αμερικανοί, οι ιθαγενείς παγιδεύονταν ανάμεσα σε εισαγόμενες πληγές και βάρβαρες φρικαλεότητες, με αποτέλεσμα συνήθως τον αφανισμό του 95 τοις εκατό του πληθυσμού τους’[3]. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά το ‘προνόμιο’ που είχαν να κατοικούν σε αυτήν την άγνωστη, μέχρι το 1492, ήπειρο, πράγμα που σημαίνει ότι οι ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές μητροπόλεις, αλλά και η αποικία της Αγγλίας έχτισαν την ανεξαρτησία και την εξέλιξή τους πάνω στον ρατσισμό και στο ολοκαύτωμα των Ιθαγενών Αμερικάνων.

Η λεηλασία του πλανήτη από τους αποικιοκράτες και τους ιμπεριαλιστές επιτάχυνε τον αντίστοιχο διεθνή καταμερισμό της εργασίας με αποτέλεσμα την εκτροπή της οικονομικής δραστηριότητας από την κίνηση προς την κοινωνική ισοκατανομή για την κοινωνική ευημερία, την αμοιβαία συνεργασία και την ειρήνη, σε οικονομία της εξουσίας και του πολέμου για την διαιώνιση της κυριαρχίας των αποικιοκρατικών μητροπόλεων και στη συνέχεια των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων επί των υπόλοιπων χωρών του πλανήτη, η οποία στη συνέχεια μετεξελίχθηκε σε ανταγωνισμό και σε καταστροφικούς πολέμους μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για την παγκόσμια μονοπολική κυριαρχία/ηγεμονία.

Η αποικιοκρατική πολιτική προκάλεσε αλλεπάλληλα κύματα κοινωνικών και εθνικοαπελευθερωτικών επαναστάσεων για την ανεξαρτησία των αποικιών, πράγμα που σταδιακά γονάτισε τις ευρωπαϊκές αποικιοκρατικές μητροπόλεις. Το σημαντικότερο αντιαποικιοκρατικό γεγονός ήταν ο πόλεμος ανεξαρτησίας (1775-1783) των δεκατριών Πολιτειών, κατά της Αγγλίας, που κατάληξε με την διακήρυξη της ανεξαρτησίας, την 4η Ιουλίου 1776, στην αυτόνομη παρουσία τους, γεγονός που επέτρεψε στις Ενωμένες Πολιτείες Αμερικής να εξελιχθούν σε σοβαρή δύναμη και σταδιακά να αναλάβουν, ως προστάτες τάχα των απελεύθερων αποικιών, δράση κατά της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας, γεγονός που διευκόλυνε τα σχέδιά τους για την μετεξέλιξη της ευρωπαϊκής αποικιοκρατικής πολιτικής σε αμερικανική ιμπεριαλιστική πολιτική.

Αυτή η ιμπεριαλιστική πολιτική των ΕΠΑ διατυπώθηκε με το περίφημο Δόγμα Μονρόε το οποίο ψηφίστηκε από το Αμερικανικό Κογκρέσο στις 2 Δεκεμβρίου του 1823. Σύμφωνα με αυτό: «Οφείλουμε στο όνομα της ειλικρίνειας και των φιλικών μας σχέσεων με τις (ευρωπαϊκές) δυνάμεις να δηλώσουμε ότι θα θεωρήσουμε κάθε απόπειρά τους για επέκταση του συστήματός τους σε οποιοδήποτε μέρος αυτού του ημισφαιρίου ως επικίνδυνη για την ειρήνη και την ασφάλειά μας. Δεν έχουμε αναμειχθεί στις αποικίες και τις εξαρτημένες περιοχές καμιάς ευρωπαϊκής δύναμης και δεν σκοπεύουμε να αναμειχθούμε. Αλλά από κοινού με τις κυβερνήσεις που δήλωσαν την ανεξαρτησία τους και τη διατήρησαν, μια ανεξαρτησία που με πολλή περίσκεψη και βασιζόμενοι στις αρχές του δικαίου την έχουμε αναγνωρίσει, δεν μπορούμε να μη θεωρήσουμε οποιαδήποτε ανάμειξη που στοχεύει στην καταπίεση και τον έλεγχο του πεπρωμένου τους από οποιαδήποτε ευρωπαϊκή δύναμη και με οποιονδήποτε τρόπο, παρά μόνο ως εκδήλωση μη φιλικής διάθεσης απέναντι στις Ηνωμένες Πολιτείες»[4] Με αυτό το δόγμα οι ΕΠΑ επιφύλασσαν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να επεμβαίνουν ακόμα και στρατιωτικά όπου θεωρούσαν ότι βλάπτονται τα συμφέροντά τους. 

Οι πολλοί ενδοευρωπαϊκοί ανταγωνισμοί και πόλεμοι και ιδιαίτερα οι δυο μεγάλοι ευρωπαϊκοί εμφύλιοι πόλεμοι μεταξύ των επίδοξων ηγεμόνων της Ευρώπης, εμπόδισαν την σύγκληση και την ενότητα των ευρωπαϊκών χωρών και διευκόλυναν την απρόσκοπτη και δυναμική εξέλιξη των ΕΠΑ σε μεγάλη δύναμη, με αποτέλεσμα να αναθέσουν στον εαυτό τους τον ρόλο του ‘ηγέτη του ελεύθερου κόσμου’, του ‘ηγέτη της Δύσης’, όπως αυτός ο ρόλος διατυπώθηκε με το δόγμα ‘New Deal’ του Φραγκλίνου Ρούσβελτ, σύμφωνα με το οποίο ‘ολόκληρος ο πλανήτης ορίζεται ως ζωτικός χώρος των ΕΠΑ’. Αυτό το δόγμα συμπληρώθηκε με το ‘Σχέδιο Μάρσαλ’ επί προεδρίας Χάρυ Τρούμαν, με το οποίο υπέταξαν την ανοικοδόμηση της καταστραμμένης Ευρώπης στα σχέδια για την παγκόσμια ηγεμονία του αμερικανισμού[5], μετατρέποντας την Ευρώπη σε ενδοχώρα των Ενωμένων Πολιτειών Αμερικής και χρησιμοποιώντας την ως ανάχωμα κατά της Σοβιετικής Ένωσης.

Ακολουθεί το δόγμα Lynton Johnson δια στόματος του υπουργού εξωτερικών David Dean Rusk, σύμφωνα με το οποίο: 

Η τέχνη του να μην έχεις πάντα δίκιο: ένα κείμενο για ελεύθερα πνεύματα

Η συζήτηση είναι μια ανταλλαγή γνώσης∙ η λογομαχία μια ανταλλαγή άγνοιας . - Ρόμπερτ Κίλλεν

Πριν από 10 περίπου χρόνια διάβασα, για πρώτη φορά, το αγαπημένο μου βιβλίο. 

Ο τίτλος του από μόνος του επέσειε την ανατροπή («Ανθρώπινο, πάρα πολύ ανθρώπινο»), ο συγγραφέας του την εγγυόταν (Νίτσε), ωστόσο το στοιχείο που την κατασφάλιζε, και αυτό που κέντρισε εξαρχής την περιέργειά μου, ήταν ο υπότιτλος:

 «Ένα βιβλίο για ελεύθερα πνεύματα». Μετά από κάμποσες σύντομες παραγράφους και αφορισμούς στα πρώτα κεφάλαια του βιβλίου, ο φιλόσοφος φτάνει να αποσαφηνίσει τι ακριβώς εννοεί με τον όρο «ελεύθερο πνεύμα»:

Ελεύθερο πνεύμα ονομάζεται ο άνθρωπος που σκέφτεται διαφορετικά απ’ ό,τι αναμένεται απ’ αυτόν με βάση την καταγωγή του, τον περίγυρό του, την τάξη του και το λειτούργημά του.

Αφού, κατόπιν, περιγράψει ορισμένες ιδιότητες του ελεύθερου πνεύματος («έχει απελευθερωθεί από την παράδοση», «ζητάει λόγους, ενώ οι άλλοι ζητούν πίστη» κτλ.), τις αντιπαραβάλλει στα (μόνα) 4 πράγματα που θεωρούν σωστά τα «αλυσοδεμένα» πνεύματα:

Πρώτον, όλα τα πράγματα που έχουν διάρκεια είναι σωστά∙ δεύτερον: όλα τα πράγματα που δεν είναι μπελάς για μας είναι σωστά∙ τρίτον: όλα τα πράγματα που μας ωφελούν είναι σωστά∙ τέταρτον: όλα τα πράγματα για τα οποία έχουμε κάνει θυσίες είναι σωστά.

Μιας και ανέφερα ήδη ότι πρόκειται για το αγαπημένο μου βιβλίο, δε μοιάζει απροσδόκητο ότι τέτοιου είδους αποσπάσματα εντυπώθηκαν στέρεα στη συνείδησή μου και διαμόρφωσαν εν πολλοίς τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι και σκέφτομαι τα διανοητικά ζητήματα.

Ωστόσο, παρά τη διαπεραστική ενάργεια και την ασύγκριτη καλλιέπεια του Νίτσε, σταδιακά καλλιέργησα μια δική μου ερμηνεία-μετάφραση του «ελεύθερου πνεύματος». 

Παρατηρώντας τον εαυτό μου και τον κόσμο γύρω μου, κατέληξα να εξαγάγω το συμπέρασμα πως ελεύθερο πνεύμα είναι ο άνθρωπος που έχει αναπτύξει σε μεγάλο βαθμό την ικανότητα να μπορεί να αλλάζει τη γνώμη του. Αυτή η ικανότητα, νομίζω, συνιστά τη σπουδαιότερη πνευματική και διανοητική αρετή που μπορεί να έχει κάποιος.

Δυστυχώς, όμως, αυτή την ικανότητα δεν την έχουν πολλοί∙ στην πραγματικότητα, την έχουν ελαχιστότατοι. Είναι αυτοί που ακούν με σεβασμό και υπομονή την αντίθετη γνώμη, ακόμα κι αν τη θεωρούν γελοία. Είναι αυτοί που δε διστάζουν μπρος στη δυσφορία της περιπλοκής, μα την καλοδέχονται ως διανοητική πρόκληση φιλαλήθειας. 

Είναι αυτοί που κοσκινίζουν όχι μόνο τα επιχειρήματά των άλλων, αλλά πρωτίστως τα δικά τους. Είναι αυτοί που δε φιλτράρουν κατά το δοκούν τις νεότερες πληροφορίες, αλλά, αντιθέτως, τις διυλίζουν με την αυστηρότερη ειλικρίνεια. 

Είναι αυτοί που «έχουν γραμμένες στο πρόσωπό τους την ανώτερη καλοσύνη και την οξύτητα του νου». Είναι αυτοί που δε φοβούνται να ψελλίσουν: «συγνώμη, έκανα λάθος, έχεις δίκιο». Είναι αυτοί που προτιμούν να ακολουθήσουν τον δρόμο της αλήθειας, όσο δαιδαλώδης ή δύσβατος κι αν είναι αυτός. Είναι αυτοί που προτιμούν, εν τέλει, την αλήθεια από μια κοντόθωρη (αυτό)επιβεβαίωση.

«Όλων των πραγμάτων μέτρο είναι ο άνθρωπος», έλεγε ο Πρωταγόρας. Καθώς διαφέρουν οι ιδιοσυγκρασίες, η καταγωγή, η παιδεία και το περιβάλλον μας, θα διαφέρουν και οι οπτικές μας για τα πράγματα. Εντούτοις, αυτό που κυρίως διαφέρει, σε ψυχολογικό επίπεδο, είναι η επιθυμία μας να επιβληθούμε μέσω της επιβολής της άποψής μας. 

Στον βαθμό που πρώτιστα επιζητά τούτη την επιβολή, το αλυσοδεμένο πνεύμα παράγει την τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο∙ στον βαθμό που προπαντός επιζητά την αλήθεια, το ελεύθερο πνεύμα παράγει την τέχνη του να μην έχεις πάντα δίκιο.

Δείτε όλα τα άρθρα από Γιάννης Πέτκος

 =====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ - Μονόλογος, σύνθετη λέξη από το «μόνος» και το «λόγος».

Δεν μπορείς να συζητήσεις λογικά με ανθρώπους, οι οποίοι έχουν έμμονες ιδέες: Συγνώμη που μιλάω, όταν εσείς με διακόπτετε...

Αντί Προλόγου:

Ο άνθρωπος μοιάζει με κλάσμα όπου ο αριθμητής είναι ο πραγματικός εαυτός του

και ο παρονομαστής η ιδέα που έχει για τον εαυτό του..

Όσο μεγαλύτερος ο παρονομαστής, τόσο μικρότερη η αξία του κλάσματος.

Και όσο ο παρανομαστής διογκώνεται προς το άπειρο, τόσο το κλάσμα τείνει προς το μηδέν.

[Λέων Τολστόι, Ρώσος συγγραφέας του κλασικού "Πόλεμος και Ειρήνη" ]

Άρα μάλλον Ανόητος ή ίσως φανατικός θεωρείται κάποιος ο οποίος νομίζει ότι κατέχει την απόλυτη και μοναδική αλήθεια ...εκτός εάν είναι δογματικός κατά το:

"Εγώ ειμί ή αλήθεια: - (εδάφιο Ίω. 14, 6).

Αλλά καλύτερα ας δούμε ως Αλήθεια την λήθη με το στερητικό Α+λήθη!!!

Απλά λυπάμαι όταν διαβάζω τις δήθεν "αυθεντίες" των ατερμόνων μονολόγων.....

ΠΕΡΙ ΔΙΑΛΟΓΟΥ & ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Μονόλογος, σύνθετη λέξη από το «μόνος» και το «λόγος».

Συνήθως αυτός που εκφωνεί ένα μονόλογο κατέχει την αυθεντία του θέματος για το οποίο μιλάει ή βρίσκεται σε μια θέση ισχύος για να το πράττει.

Αυθεντία στην εποχή μας δεν υπάρχει πλέον, καθώς η επιστήμη κι η ανάπτυξη της τεχνολογίας έχει σαρώσει κάθε τι και καθέναν που θεωρεί εαυτό ως αυθεντία. Η μόνη που επιβιώνει είναι το αλάθητο του Πάπα κι αυτό τώρα τελευταία δεν στέκει καλά.

Εξυπακούεται ότι ο μονόλογος δεν έχει θέση στην δημοκρατία.

Η ουσία αυτής, η κοιτίδα της αν θέλετε είναι ο διάλογος.

Δηλαδή η δια του λόγου κι της ανταλλαγής απόψεων εύρεση της βέλτιστης θέσης, άποψης ή λύσης ενός κοινωνικού, οικονομικού ή ηθικού προβλήματος. . . .

Ο Κώστας Βαξεβάνης στο Kontra24 για την υπόθεση Novartis [Το σκάνδαλο Novartis στην Ελλάδα, δεν είναι το πρώτο που συγκαλύπτεται και πολύ φοβάμαι πως δεν θα είναι ούτε το τελευταίο...]

Ο Κώστας Βαξεβάνης στο Kontra24 με την Αναστασία Γιάμαλη

Ο Κώστας Βαξεβάνης ήταν τα μεσάνυχτα της Δευτέρας στην εκπομπή Kontra24, και μίλησε για το σκάνδαλο Novartis και τις αποκαλύψεις.

Ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento, μιλάει με ονόματα πως γνώρισε τον Νίκο Μανιαδάκη, για την ανακρίτρια του Ειδικού Δικαστηρίου, την πρώην εισαγγελέα διαφθοράς Ελένη Ράικου, τα πολιτικά πρόσωπα και απαντάει για Καλογρίτσα και Μαλοφέγεφ

Δείτε το βίντεο:

 

Ο δημοσιογράφος και εκδότης του Documento Κώστας Βαξεβάνης στο Kontra24 με την Αναστασία Γιάμαλη -- Key Moments --- Timestamps:

Οι Ναζί της Ουκρανίας

Περισσότερες φρικαλεότητες

Από το 2014 , η θλιβερή λιτανεία των θηριωδιών που διαπράττουν οι νεοναζί , ειδικά το τάγμα Azov, είναι γνωστές και ευρέως καταλογισμένες. Και στην πρόσφατη σύγκρουση, αυτές οι νεοναζιστικές μονάδες βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της διάπραξης περαιτέρω φρικαλεοτήτων εναντίον αμάχων . Και υπάρχουν επίσης επιχειρήσεις υπό σημαία και ακόμη περισσότερες φρικαλεότητες . Από πού θα αποδοθεί δικαιοσύνη για αυτά τα εγκλήματα; Από τους ενεργοποιητές των Ναζί;

Αλλά φαίνεται ότι λίγοι στη Δύση ενδιαφέρονται, αρκεί να μπορούμε όλοι συλλογικά να μισούμε τον Πούτιν και τους Ρώσους του. Το μίσος είναι ένας μεγάλος ενοποιητής , ενώ η Δύση συνεχίζει να μοιράζει μετρητά και Wunderwaffen , με την ελπίδα ότι ένα μεγάλο Volkssturm θα σαρώσει τους Ρώσους από όπου ήρθαν. Προσέξτε όμως επίσης ότι το πρότυπο τέτοιων προσπαθειών είναι πάντα η ναζιστική Γερμανία.

Και γιατί κανείς δεν αντιτίθεται στο να μετατραπούν οι πολίτες σε μαχητές; Είναι μια κίνηση τακτικής της Δύσης για να πάρουμε "κακό τύπο" για τους Ρώσους που "σκοτώνουν αμάχους;" Όποια κι αν είναι η περίπτωση, ο Ζελένσκι είναι σίγουρα ένοχος για ένα τρομερό έγκλημα εναντίον των δικών του ανθρώπων, τους οποίους έχει βάλει ενάντια σε έναν εκπαιδευμένο, επαγγελματικό στρατό — και πώς μπορούν οι Ρώσοι στρατιώτες να κάνουν διάκριση μεταξύ μαχητών και αμάχων; Αυτό είναι το πρόσωπο ενός πολέμου με επικεφαλής τους Wokists.

Ο Πούτιν, στην αρχή της Επιχείρησης Ζ, είπε ότι η Ουκρανία κυβερνήθηκε από ένα σωρό τοξικομανείς και Ναζί. Άλλοι εξέτασαν τις ευρέως διαδεδομένες ναρκωτικές συνήθειες των κυβερνώντων και του ουκρανικού στρατού. 

Οι νεοναζί που περιγράψαμε εδώ.

Η Ρωσία θα πετύχει τους στόχους της, γιατί δεν οδηγείται από υστερικούς αφυπνισμένους πολεμιστές κοινωνικής δικαιοσύνης. και η Ρωσία τελικά θα μη-ναζιστοποιήσει την Ουκρανία , μια δουλειά που έχει καθυστερήσει πολύ. Εδώ είναι ο Konstantin Pulikovsky, ο Ρώσος διοικητής που θέτει τα ρεκόρ. Είναι μια φωνή αληθινής νηφαλιότητας. (Μπορείτε να παρακολουθήσετε με ενεργοποιημένη τη μετάφραση):

Υπάρχει μια άβολη αλήθεια που αγαπούν να αγνοούν όσοι χτυπούν το τύμπανο του πολέμου εναντίον της Ρωσίας—δηλαδή τους Ναζί της Ουκρανίας. Μας λένε ότι όλα αυτά είναι κατά κάποιο τρόπο «ρωσική παραπληροφόρηση/παραπληροφόρηση» ή ότι ο Πούτιν λατρεύει να αποκαλεί τους ανθρώπους που δεν του αρέσουν «Ναζί» (προσέξτε, αυτό γίνεται στην πραγματικότητα στη Δύση εναντίον των αντιπάλων της ελίτ) . Φυσικά, δεν δίνονται ποτέ πραγματικές αποδείξεις που να υποστηρίζουν αυτούς τους ισχυρισμούς, καθώς έχει γίνει πλέον θλιβερή συνήθεια, οποιοσδήποτε αυτοδικαιωμένος ισχυρισμός θεωρείται «αλήθεια».

Εδώ είναι τα γεγονότα για τους Ναζί στην Ουκρανία. Οι τυμπανοκράτες δεν έχουν διαψεύσει ακόμη κανένα από αυτά.

Προέλευση

Όταν ο Χίτλερ εισέβαλε στην Ουκρανία, για πολλούς ήταν μια απελευθέρωση από τον κομμουνισμό και γιορτάστηκε ανοιχτά, και σύντομα οδήγησε στη δημιουργία της 14ης Μεραρχίας Εθελοντών SS «Γαλικίας»(αργότερα, η 14η Μεραρχία Γρεναδιέρων Βάφεν των SS, 1η Γαλικίας). Παραλίγο να εκμηδενιστεί στην επίθεση Lvov–Sandomierz (1944). . .

ΘΑ ΣΟΥ ΕΡΘΕΙ ΑΠΟΤΟΜΟ! Σχεδιάζεται στα κρυφά κατόπιν εντολής - Το πέταξε ο Τσιόδρας

 

 ====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Ντονμπάς Ουκρανία 2014-2022: Όσα ΔΕΝ δικαιολογούν τον πόλεμο αλλά και ΔΕΝ μπορούν να αγνοηθούν με υπογραφή στρατιωτικού

Το κείμενο υπογράφει Ελβετός αξιωματικός (Jacques Baud).

Λέει πολλά για την περίοδο 2014 -2022 για την περιοχή του  Ντονμπάς και γενικότερα για την Ουκρανία. 

Το κείμενο «εντοπίστηκε» και μεταφράστηκε από τον Niko Demo.

Μέρος πρώτο: Ο δρόμος προς τον πόλεμο

Παρατηρώ ότι οι «ειδικοί» που εναλλάσσονται στην τηλεόραση αναλύουν την κατάσταση με βάση αμφίβολες πληροφορίες, τις περισσότερες φορές υποθέσεις που δημιουργούνται ως γεγονότα — και μετά δεν καταφέρνουμε πλέον να καταλάβουμε τι συμβαίνει. 

Για χρόνια, από το Μάλι μέχρι το Αφγανιστάν, εργάστηκα για την ειρήνη και ρισκάρω τη ζωή μου γι' αυτήν. Επομένως, δεν είναι ζήτημα δικαιολογίας του πολέμου, αλλά κατανόησης του τι μας οδήγησε σε αυτόν. Έτσι δημιουργούνται πανικοί.

Το πρόβλημα δεν είναι τόσο να γνωρίζουμε ποιος έχει δίκιο σε αυτή τη σύγκρουση, αλλά να αμφισβητούμε τον τρόπο με τον οποίο οι ηγέτες μας λαμβάνουν τις αποφάσεις τους.

Ας προσπαθήσουμε να εξετάσουμε τις ρίζες της σύγκρουσης. Ξεκινά με αυτούς που τα τελευταία οκτώ χρόνια μιλούν για «αποσχιστές» ή «ανεξάρτητους» από το Ντονμπάς. Αυτό δεν είναι αληθινό. Τα δημοψηφίσματα που διενήργησαν οι δύο αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ τον Μάιο του 2014, δεν ήταν δημοψηφίσματα «ανεξαρτησίας» (независимость), όπως ισχυρίστηκαν ορισμένοι αδίστακτοι δημοσιογράφοι , αλλά δημοψηφίσματα «αυτοδιάθεσης» ή «αυτονομίας» (самостоятельность). ). 

Ο χαρακτηρισμός «φιλορώσος» υποδηλώνει ότι η Ρωσία ήταν συμβαλλόμενο μέρος στη σύγκρουση, κάτι που δεν συνέβη και ο όρος «Ρωσόφωνοι» θα ήταν πιο ειλικρινής. Επιπλέον, αυτά τα δημοψηφίσματα διεξήχθησαν ενάντια στις συμβουλές του Βλαντιμίρ Πούτιν.

Στην πραγματικότητα, αυτές οι Δημοκρατίες δεν επεδίωκαν να διαχωριστούν από την Ουκρανία, αλλά να αποκτήσουν καθεστώς αυτονομίας, που τους εγγυόταν τη χρήση της ρωσικής γλώσσας ως επίσημης γλώσσας. Για την πρώτη νομοθετική πράξη της νέας κυβέρνησης που προέκυψε από την ανατροπή του Προέδρου Γιανουκόβιτς, ήταν η κατάργηση, στις 23 Φεβρουαρίου 2014, του νόμου Kivalov-Kolesnichenko του 2012 που έκανε τα ρωσικά επίσημη γλώσσα. Κάπως σαν να αποφάσιζαν οι πραξικοπηματίες ότι τα γαλλικά και τα ιταλικά δεν θα ήταν πλέον επίσημες γλώσσες στην Ελβετία.

Η απόφαση αυτή προκάλεσε θύελλα στον ρωσόφωνο πληθυσμό. Το αποτέλεσμα ήταν μια σφοδρή καταστολή κατά των ρωσόφωνων περιοχών (Οδησσός, Ντνεπροπετρόφσκ, Χάρκοβο, Λούγκανσκ και Ντόνετσκ) που διεξήχθη από τον Φεβρουάριο του 2014 και οδήγησε σε στρατιωτικοποίηση της κατάστασης και ορισμένες σφαγές (στην Οδησσό και τη Μαριούπολη, πιο αξιοσημείωτο). Στα τέλη του καλοκαιριού του 2014, παρέμειναν μόνο οι αυτοαποκαλούμενες Δημοκρατίες του Ντόνετσκ και του Λουγκάνσκ.

Σε αυτό το στάδιο, πολύ άκαμπτο και απορροφημένο σε μια δογματική προσέγγιση της τέχνης των επιχειρήσεων, το ουκρανικό γενικό επιτελείο υπέταξε τον εχθρό χωρίς να καταφέρει να επικρατήσει. Η εξέταση της πορείας των μαχών το 2014-2016 στο Donbass δείχνει ότι το ουκρανικό γενικό επιτελείο εφάρμοσε συστηματικά και μηχανικά τα ίδια επιχειρησιακά σχήματα. Ωστόσο, ο πόλεμος που διεξήγαγαν οι αυτόνομοι έμοιαζε πολύ με αυτό που παρατηρήσαμε στο Σαχέλ: εξαιρετικά κινητές επιχειρήσεις που πραγματοποιήθηκαν με ελαφρά μέσα. Με μια πιο ευέλικτη και λιγότερο δογματική προσέγγιση, οι αντάρτες μπόρεσαν να εκμεταλλευτούν την αδράνεια των ουκρανικών δυνάμεων για να τους «παγιδεύουν» επανειλημμένα.

Το 2014, όταν ήμουν στο ΝΑΤΟ, ήμουν υπεύθυνος για την καταπολέμηση της διάδοσης φορητών όπλων και προσπαθούσαμε να εντοπίσουμε τις παραδόσεις ρωσικών όπλων στους αντάρτες, για να δούμε αν εμπλέκεται η Μόσχα. Οι πληροφορίες που λάβαμε τότε προέρχονταν σχεδόν εξ ολοκλήρου από πολωνικές υπηρεσίες πληροφοριών και δεν «ταίριαζαν» με τις πληροφορίες που προέρχονταν από τον ΟΑΣΕ—παρά τους μάλλον ωμούς ισχυρισμούς, δεν υπήρχαν παραδόσεις όπλων και στρατιωτικού εξοπλισμού από τη Ρωσία.

Οι αντάρτες ήταν οπλισμένοι χάρη στην αποστασία των ρωσόφωνων ουκρανικών μονάδων που πέρασαν στην πλευρά των ανταρτών. Καθώς οι ουκρανικές αποτυχίες συνεχίζονταν, τα τάγματα αρμάτων μάχης, πυροβολικού και αντιαεροπορικών διογκώθηκαν στις τάξεις των αυτόνομων. Αυτό ώθησε τους Ουκρανούς να δεσμευτούν στις Συμφωνίες του Μινσκ.

Αλλά αμέσως μετά την υπογραφή των Συμφωνιών Μινσκ 1, ο Ουκρανός Πρόεδρος Πέτρο Ποροσένκο ξεκίνησε μια μαζική αντιτρομοκρατική επιχείρηση (ATO/Антеристична операція) κατά του Ντονμπάς. Bis repetita place : με κακή συμβουλή από αξιωματικούς του ΝΑΤΟ, οι Ουκρανοί υπέστησαν μια συντριπτική ήττα στο Debaltsevo, η οποία τους ανάγκασε να συμμετάσχουν στις Συμφωνίες Μινσκ 2. . .