Σκοπός της επιστολής μου αυτής είναι να καταλάβουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης και όλοι οι σκεπτόμενοι άνθρωποι αυτό που παίζεται στις πλάτες τους με το Ευρώ και που τελικά θα μας οδηγήσει, αν δεν αντιδράσουμε όλοι μαζικά και συντεταγμένα.
Το Ευρώ έχει πολλά δομικά προβλήματα ως νόμισμα που δημιουργήθηκε για να λειτουργεί στα πλαίσια της νεο-φιλελευθέρης οικονομίας που έχει επιβληθεί στην Ε.Ε. . Είναι δομικά σχεδιασμένο για να συγκεντρωθεί στα χέρια μιας ολιγαρχίας και συγκεκριμένου κράτους ή κρατών. Στον καπιταλισμό, νόμισμα περιορισμένης κυκλοφορίας δεν είναι δυνατόν να υφίσταται και να κυκλοφορεί παρά μόνο ως συλλεκτικό. Το ποιός συλλέγει το προκαθορισμένης κυκλοφορίας ευρώ για να κατέχει τα κράτη και τους λαούς, το δείχνει η μέχρι σήμερα πορεία του.
Πέρα όμως από αυτό, οι λαοί της Ευρώπης οφείλουν και πρέπει να αντιληφθούν μιαν άλλη διάσταση της λειτουργίας του Ευρώ που τους θίγει άμεσα, σκόπιμα και ουσιαστικά. Η διάσταση της λειτουργίας αυτής, είναι ενταγμένη στην πιο πάνω πολιτική και αφορά την χρήση του Ευρώ για τις εσωτερικές ανάγκες μίας χώρας.
Οπως θα θυμούνται οι λίγο πιο μεγάλοι, όταν ένα κράτος είχε ανάγκη από την χρήση χρήματος στο εσωτερικό της χώρας και για εσωτερικές ανάγκες (π.χ. μισθοί και συντάξεις) δεν κατέφευγε αναγκαστικά στον δανεισμό, αλλά τις κάλυπτε με την έκδοση εσωτερικού χρήματος. Του χρήματος που είχαν όλα τα κράτη και το ονομάζαμε “εθνικό”. Αυτό το χρήμα, όχι μόνο ήταν δωρεάν, χωρίς κόστος για τους κρατικούς προϋπολογισμούς, αλλά με μία λελογισμένη διαχείριση, εξασφάλιζε και επιπλέον πόρους εσωτερικής ανάπτυξης μίας οικονομίας. Με το δωρεάν για το κράτος χρήμα αυτό καλύπτονταν σχεδόν όλες οι ανάγκες του αποκαλούμενου κοινωνικού κράτους (εκπαίδευση, υγεία, ασφάλεια, αθλητισμός και χώροι του, πολιτισμός, επιδόματα σε ανήμπορους κλπ.) και βέβαια μισθοί και συντάξεις. Παράλληλα, το χρήμα αυτό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί και για λειτουργίες που έχουν σχέση με την αποκαλούμενη ανάπτυξη κατά το μέρος που αφορούσε πράγματα που παράγονταν στο κράτος αυτό. Ολα αυτά δεν στοίχιζαν στο κράτος τόκους και επιβαρύνσεις, παρά μόνο το κόστος του χαρτιού.
Με το Ευρώ, όλο αυτό το αναγκαίο χρήμα εμείς και τα κράτη μας δεν το έχουμε δωρεάν, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το δανειστούμε ως συνάλλαγμα , ως ξένο χρήμα, με την έκδοση ομολόγων από το κράτος μας που επιβαρύνονται με μεγάλους τόκους. Αυτοί που χάνουν και πληρώνουν τους τόκους αυτούς είναι οι λαοί της Ευρώπης. Αυτοί που κερδίζουν είναι οι ...