.
click>
γλυκύτατη, σχεδόν υπερκόσμια, φωνή το «Δεύτε λάβετε φως εκ του ανεσπέρου φωτός…» Κατόπιν, έβγαινε ταπεινά από το ιερό με τη λαμπάδα αναμμένη για να μας μοιράσει το “άγιο φως”. Ο παπα-Γιώργης δε χρειαζόταν να επινοήσει ψέματα για το πώς άναψε το φως. Όλοι γνωρίζαμε ότι το άναψε μ’ ένα σπίρτο, αλλά αυτό δεν μας σκανδάλιζε. Δε μείωνε την αναστάσιμη αξία του. Ο συμβολισμός ήταν που είχε σημασία. Κι αυτό το συμβολισμό το νιώθαμε στην ψυχή μας. 
ανοί, έμειναν χωρίς ‘άγιο φως’; Αυτούς, που πολλοί είναι και καλύτεροι Χριστιανοί από τους Ορθόδοξους, τους άφησε παραπονεμένους ο Χριστός; Μα γιατί τέτοια μεροληψία;
^click ^
66 Μέρες ΑΠΕΡΓΙΑΣ ΠΕΙΝΑΣ από τον
Θοδωρή Τενέζο
και τα στόματα κάποιων παραμένουν …κλειστά!!!
"Το έλλειμμα έχει εκτιναχθεί"
Η πολιτική εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ για θέματα Οικονομίας κα Λούκα Κατσέλη, σχετικά με τη δημοσιοποίηση της έκθεσης του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος, Γ. Προβόπουλου, έκανε την ακόλουθη δήλωση:
.Του Γιαννη Eλαφρου kathimerini
Το ποτάμι της οργής για τον Ασωπό ξεχείλισε κι έφτασε μέχρι το Eυρωκοινοβούλιο, όπου η ελληνική κυβέρνηση βρέθηκε υπόλογη για παραβίαση της ευρωπαϊκής οδηγίας για τα νερά. «Κόκκινο ποτάμι του θανάτου» χαρακτήρισε τον Ασωπό η γνωστή Aμερικανίδα ακτιβίστρια Eριν Μπρόκοβιτς, η οποία μίλησε για «ανθρωπιστική κρίση», που πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως, στο μαγνητοσκοπημένο μήνυμα που έστειλε στην ημερίδα για τον Ασωπό η οποία συνδιοργανώθηκε την Μεγάλη Τετάρτη από τους Οικολόγους Πράσινους και το Ινστιτούτο Τοπικής Αειφορίας και Πολιτισμού (που δραστηριοποιείται στην περιοχή των Οινοφύτων), υπό την αιγίδα του ευρωπαϊκού κόμματος των Πρασίνων και με την υποστήριξη του ΣΚΑΪ.
Αθρόες παραβιάσεις
«Η τραγωδία του Ασωπού αφορά 200.000 πολίτες. Ηρθαμε στο Ευρωκοινοβούλιο αναζητώντας συμμάχους στον αγώνα μας για την προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας μας, έτσι ώστε να εφαρμόζονται και στην περιοχή μας οι εθνικοί και ευρωπαϊκοί νόμοι», τόνισε ο κ. Θανάσης Παντελόγλου, πρόεδρος του Ι.Τ.Α.Π. Επιστήμονες από την Ελλάδα παρουσίασαν ενώπιον ευρωβουλευτών απ’ όλες τις πολιτικές πτέρυγες τα συγκλονιστικά στοιχεία του διαρκούς σκανδάλου της ρύπανσης του Ασωπού και του υδροφόρου ορίζοντα από τα απόβλητα δεκάδων βιομηχανιών. Οι εκπρόσωποι των κατοίκων, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους στις Βρυξέλλες, είχαν επαφές και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, την οποία ενημέρωσαν για τις αθρόες παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας.
Οπως φάνηκε από την παρέμβαση του εκπροσώπου του Επιτρόπου Περιβάλλοντος Σταύρου Δήμα και διευθυντή της υπηρεσίας Περιβάλλοντος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Δημήτρη Γιωτάκου, η κατάσταση αυτή δεν είναι άγνωστη στις Βρυξέλλες. Ο κ. Γιωτάκος σημείωσε πως η Ελλάδα είναι υπόλογη για παραβίαση της σχετικής με τα ύδατα νομοθεσίας, ενώ υπάρχει η εκτίμηση ότι παρουσιάζει στην Επιτροπή ελλιπή στοιχεία για το νερό! Κάλεσε δε σε ενεργοποίηση των πολιτών, έτσι ώστε να έρθει στο φως η πραγματική εικόνα.
Επιπλέον, ο ίδιος είπε ότι η Επιτροπή προτίθεται να θεσπίσει πολύ αυστηρά όρια για το εξασθενές χρώμιο, καθώς πρόσφατη έκθεση του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας το συνδέει με πολύ σοβαρές συνέπειες στην ανθρώπινη υγεία, ακόμα και σε χαμηλές συγκεντρώσεις.
Πάντως, οι κάτοικοι περιμένουν πιο πιεστικές και συγκεκριμένες ενέργειες από την Κομισιόν. Σε αυτό το πνεύμα, η κ. Μόνικα Φρασόνι, «συν-πρόεδρος» των Πρασίνων, τόνισε ότι «θα πιέσουν την Κομισιόν ώστε να κινήσει τη διαδικασία περί παράβασης οδηγιών της Ε.Ε. στην περίπτωση του Ασωπού».
Εξασθενές χρώμιο
«Την ανάγκη να διασφαλιστεί το δικαίωμα στο νερό και στην υπέροχη γης μας», υπογράμμισε η κ. Μπρόκοβιτς. «Οι συγκεντρώσεις του καρκινογόνου εξασθενούς χρωμίου στον Ασωπό βρέθηκαν πέντε φορές μεγαλύτερες απ’ ότι στο Χίντλεϊ της Καλιφόρνιας», είπε η ίδια, αναφερόμενη στην υπόθεση που την έκανε διάσημη. Το εντυπωσιακό είναι ότι ήδη οι συγκεντρώσεις στο Χίντλεϊ ήταν 400 φορές πάνω από τα όρια των ΗΠΑ!
Μέσα σε αυτό το κλίμα η προσπάθεια του γ.γ. του ΥΠΕΧΩΔΕ, κ. Ευ. Μπαλτά να ωραιοποιήσει την κατάσταση προκάλεσε ένταση. Μάλλον διαφορετικός πρέπει να είναι ο ρόλος ενός υπουργείου που υποστηρίζει ότι ασχολείται και με το περιβάλλον.
Tου Αλεξη Παπαχελα kathimerini
Kάθε λαός, και ιδιαίτερα ένας συναισθηματικός και γεμάτος ιστορία λαός, χρειάζεται ένα «εθνικό παραμύθι» που θα τον ενώνει και θα τον κινητοποιεί. Όταν νιώθει αυτοπεποίθηση και τη δύναμη της εξωστρέφειας, το «παραμύθι» έχει τη μορφή του στόχου. Κάποτε ήταν η Μεγάλη Ιδέα, ακολούθησαν ο πόλεμος και η ανοικοδόμηση από τα ερείπια του πολέμου και του εμφυλίου, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας μετά τη χούντα, η ένταξή μας στην ΕΟΚ και μετά στην Ευρωζώνη, η διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων και μετά... μείναμε από εθνικούς στόχους. Τη δημοκρατία τη διασφαλίσαμε πέραν πάσης αμφιβολίας, στα πιο κλειστά κλαμπ της Ευρώπης ανήκουμε. Και όμως δεν είμαστε ευχαριστημένοι αλλά και δεν μπορούμε να βρούμε τι μας φταίει, τι και πώς πρέπει να αλλάξει.
Αναρωτιέμαι καμιά φορά μήπως η συλλογική μας αμηχανία έχει να κάνει με το γεγονός πως αυτή τη φορά δεν μας φταίει κανείς άλλος για τα όποια δεινά του τόπου ούτε και μπορούμε να βρούμε τη «σωτηρία» κάπου αλλού. Για να το πω με άλλα λόγια, είμαστε μόνοι μας τώρα με τον εαυτό μας απέναντι και πρέπει να αποφασίσουμε αν αντέχουμε να αλλάξουμε. Δεν φταίνε ούτε οι Αμερικάνοι ούτε οι Τούρκοι για τα διαλυμένα μας πανεπιστήμια, για τη διαφθορά στην οποία συμμετέχει ένα τεράστιο ποσοστό του ελληνικού λαού εμμέσως ή αμέσως, για την κακή ποιότητα και ανεπάρκεια του πολιτικού μας προσωπικού, για την απαράδεκτη ποιότητα του τηλεκαφενείου μας, για το σκουριασμένο και ανίκανο Δημόσιο ή για την επίσης διαλυμένη αστυνομία.
Ολα αυτά εμείς μόνοι μας τα καταφέραμε και μας βόλεψαν για ένα μεγάλο διάστημα. Τώρα όμως ήλθε μια διεθνής κρίση αλλά και το απόλυτο ξεχαρβάλωμα βασικών θεσμών και έφεραν στο προσκήνιο όλες τις παθογένειες που εντέχνως κρύβαμε κάτω από το χαλί από το 1974 και μετά. Μας φαίνεται «βουνό» αυτό που έχουμε απέναντί μας. Δεν είναι απλά πολλά αυτά που βλέπουμε ότι πρέπει να αλλάξουν, είναι συμπεριφορές και συνήθειες στις οποίες έχει εθιστεί το σκοτεινό κομμάτι του Ελληνα.
Υπάρχει όμως και κάτι άλλο, σοβαρό. Για να πάμε μπροστά σαν χώρα θα χρειασθεί μια εθνική συνεννόηση ανάμεσα στα δύο μεγάλα κόμματα ή τουλάχιστον ανάμεσα στα κομμάτια των δύο αυτών κομμάτων που πιστεύουν στην ανάγκη περαιτέρω εκσυγχρονισμού της χώρας.
Η πρόσφατη ιστορία έχει δυστυχώς αποδείξει πως δύσκολα ένα κόμμα μόνο του επιχειρεί γενναίες μεταρρυθμίσεις. Ο κ. Σημίτης δεν τόλμησε να πειράξει τη διαφθορά και την παιδεία γιατί ήξερε ότι θα βρει το βαθύ ΠΑΣΟΚ απέναντί του. Ο κ. Παπανδρέου «πρόδωσε» τη δύσκολη ώρα τις πραγματικές του απόψεις για την παιδεία γιατί φοβήθηκε τον κ. Βενιζέλο και τους άλλους οπαδούς του ελληνικού στάτους κβο εντός του κόμματος. Ο κ. Καραμανλής δεν τόλμησε αυτά που έπρεπε το 2004 γιατί φοβήθηκε το πολιτικό κόστος. Τώρα πια όμως γίνεται σαφές σε όλους μας πως δεν πάει άλλο. Ή θα κολυμπήσουμε ή θα βουλιάξουμε.
Το ΠΑΣΟΚ κάνει το λάθος να κλείνει το μάτι στον ψηφοφόρο και να του υπόσχεται με τον τρόπο του πως θα διατηρήσει το σημερινό του στάτους κβο. Πρόκειται για δοκιμασμένη πολιτική, η οποία όμως θα αποτύχει γιατί απλά δεν μπορεί να επαληθευθεί. Η κοινή γνώμη γρήγορα θα αντιληφθεί πως η υπόσχεση ήταν αβάσιμη και θα αρχίσει να αντιδρά.
Για να πάμε παρακάτω ως χώρα απαιτείται συναίνεση σε θέματα που έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος, αλλαγές που θα ξεβολέψουν ισχυρά συμφέροντα ή καλά οχυρωμένες συντεχνίες. Αυτό θα συμβεί μόνο αν το εκλογικό σώμα αναγκάσει τα δύο μεγάλα κόμματα να συνεργασθούν ή αν τα ίδια αντιληφθούν κάποια στιγμή πως δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα μόνα τους.
Σχόλιο: Το παραπάνω άρθρο του Αλέξη Παπαχελά θα μπορούσε να είχε τίτλο :
Τολμήστε κ. Παπα
νδρέου!!!
Είναι ένα "γάντι" πρόκληση που ο ΓΑΠ σίγουρα θα το σηκώσει. "Οι καιροί ου μενετοί" και οι περιστάσεις σήμερα είναι οι καλύτερες και ευνοϊκές για μια τέτοια πρόκληση που σίγουρα χρειάζονται το θάρρος ενός Περικλή της πολιτικής.
Αυτό μένει να το δούμε.
Μία διαφωνία θα εκφράσω επί της ουσίας του άρθρου.
Ο φίλτατος Αλέξης έκανε το λάθος, ας το πω ευγενέστατα λάθος, να ζητάει συναίνεση προσώπων και κομμάτων. Ο σωστός ηγέτης οφείλει και είμαι σίγουρος ότι ο ΓΑΠ θα ζητήσει συναίνεση της κοινωνίας των πολιτών.
Εκεί είναι μέσα και τα Μεγάλα συμφέροντα!!! αλλά οι επιλογές που θα καταλήξει να υπηρετήσει θα είναι καθοριστικές για τη μετέπειτα πορεία του.
Το ποια Ιφιγένεια θα θυσιαστεί ή πόσες θα απομακρυνθούν από το προσκήνιο λίγο αφορά τη κοινωνία των πολιτών όταν της ζητηθεί πανστρατιά για ένα πόλεμο στη Τροία.
Κανένας μάντης Αλέξης Κάλχας ΔΕΝ θα μπορέσει να αλλάξει αυτό το ποτάμι της κοινωνίας της αλλαγής που φουσκώνει . . . αργά-αργά και σταθερά. Είναι η νέα δύναμη που θα αρχίσει να σαρώνει την ακυβερνησία και το μπάχαλο της πενταετίας της δεξιάς λαίλαπας αλλά και των προηγούμενων λαθών των κυβερνήσεων Σημίτη. Είπαμε να λέμε αλήθειες . . . και αλήθειες γράφουμε. Μια νέα διακυβέρνηση κρίνεται τις πρώτες σαράντα μέρες. Στο τρίμηνο έχει τελειώσει με τη πολιτική όλης της τετραετίας.Για «περιορισμό της σπατάλης του Δημοσίου και φορολόγηση των μεγάλων εισοδημάτων, της μεγάλης ακίνητης περιουσίας, των συναλλαγών με offshore εταιρίες και της εκκλησιαστικής περιουσίας, που αξιοποιείται εμπορικά»,μιλά η βουλευτής Επικρατείας, υπεύθυνη Οικονομίας του ΠΑΣΟΚ, Λούκα Κατσέλη, απαντώντας στην ερώτηση «πού θα βρείτε τα λεφτά», σε συνέντευξή της στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος της Κυριακής.
Υπάρχουν κυκλώματα που πρέπει να σπάσουν, αναφέρει η κ. Κατσέλη, η οποία επισημαίνει ότι για τό το κόμμα της προτείνει:
«Χρηματοδότηση βάσει «Προϋπολογισμού Προγραμμάτων» σε κάθε υπουργείο, δημόσιο οργανισμό και ΟΤΑ, με ξεκάθαρη αποτίμηση μετρήσιμων στόχων και ποσοτικών και ποιοτικών αποτελεσμάτων.
Εισαγωγή σύγχρονου ελεγκτικού συστήματος, με υπηρεσίες εσωτερικού και εξωτερικού ελέγχου και εφαρμογή διπλογραφικού συστήματος παντού.
Καθιέρωση διαφανών και ξεκάθαρων διαδικασιών για τις προμήθειες του Δημοσίου.
Ριζική αλλαγή και αναδιοργάνωση της φορολογικής διοίκησης και του συστήματος ελέγχων.
Κωδικοποίηση και απλούστευση της φορολογικής νομοθεσίας, με σταδιακή κατάργηση του Κώδικα Βιβλίων και Στοιχείων και μείωση στο ελάχιστο όλων των γραφειοκρατικών διαδικασιών στη συμπλήρωση και υποβολή δηλώσεων και στην πληρωμή φόρων, τελών και δασμών».
Η κ. Κατσέλη ασκεί κριτική στην οικονομική πολιτική της Κυβέρνησης και δηλώνει ότι συμφωνεί με την εκτίμηση Βενιζέλου ότι «μια κυβέρνηση μόνη, δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την κρίση», διευκρινίζοντας, ωστόσο, πως
«από την κοινή αυτή διαπίστωση μέχρι την υιοθέτηση της λογικής της κυβέρνησης της ΝΔ ότι συναίνεση σημαίνει εφαρμογή ενός ΄΄προγράμματος λιτότητας΄΄, όπου τον λογαριασμό τον πληρώνει ο αδύνατος, μας χωρίζει πολύς δρόμος».
Για το ενδεχόμενο των «διδύμων» εκλογών του Ιουνίου, η κ. Κατσέλη σχολιάζει πως «αυτό το γνωρίζει μόνον ο κ. Καραμανλής».
Toυ Πασχου Mανδραβελη kathimerini.gr
Mέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι το «νόμιμο είναι και ηθικό». Τώρα διάφορες ομιλούσες κεφαλές της τηλεόρασης επιχειρούν να μας πείσουν ότι και το παράνομο είναι ηθικό, αρκεί να το κάνει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων.
Ετσι ακούμε το επιχείρημα ότι το αποδεδειγμένο αμάρτημα της φοροδιαφυγής του κ. Αριστοτέλη Παυλίδη (να δηλώσει, δηλαδή, μικρότερη αξία του επίμαχου διαμερίσματος στα συμβόλαια προκειμένου να πληρώσει μικρότερο φόρο) «δεν είναι τίποτε, διότι όλοι το ίδιο κάνουν».
Σύμφωνοι: αν και το «όλοι» είναι μεγάλη κουβέντα, θα συμφωνήσουμε ότι «οι περισσότεροι έτσι φοροδιαφεύγουν». Αυτό κάνει τη φοροδιαφυγή νόμιμη ή την κάνει ηθική;
Δυστυχώς σ’ αυτή τη χώρα έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων, των εννοιών και κυρίως των κανόνων.
Δηλαδή αν νομιμοποιήσουμε την παρανομία των υπουργών διά της πρακτικής του λαού, γιατί η παρανομία του λαού να μη νομιμοποιηθεί από την πρακτική των υπουργών;
Οταν η φοροδιαφυγή «δεν είναι τίποτε, διότι οι περισσότεροι αυτό κάνουν», γιατί κάποιος να κόψει αποδείξεις και να πληρώσει ΦΠΑ;
Σάμπως οι περισσότεροι μικρομεσαίοι κόβουν αποδείξεις;
Κάθε φορά που προκύπτει ένα πρόβλημα οι γνωμηγέτες, οι πολιτικοί και συνακολούθως η κοινωνία χτυπούν το σαμάρι. Πάντα φταίει το νομοθετικό πλαίσιο για την ανομία.
Να συμφωνήσουμε: δεν έχουμε το άριστο νομοθετικό πλαίσιο, αλλά σάμπως αυτό που έχουμε το εφαρμόζουμε;
Αυτές τις μέρες η «Ειδική Κοινοβουλευτική Επιτροπή» που εξετάζει τις κατηγορίες περί χρηματισμού του κ. Παυλίδη ψάχνει να βρει τα ορφανά εκατό χιλιάρικα που δόθηκαν για την αγορά του διαμερίσματος της κόρης του. Διάφορα σενάρια κατατίθενται για «ένα θείο από το Κονγκό» και κάποιο έμβασμα από την Κω.
Ελπίζουμε να διαλευκανθεί γρήγορα η υπόθεση, αλλά εδώ προκύπτει ένα ερώτημα. Αυτό το έρμο το «πόθεν έσχες» γιατί το καταθέτουν οι πολιτικοί;
Για να το βλέπουμε και να το χαιρόμαστε;
Υποτίθεται ότι ο νόμος αυτός φτιάχτηκε έτσι ώστε να μην εμφανίζεται δραχμή αδικαιολόγητη στις περιουσίες των πολιτικών. Έπρεπε να υπάρξουν οι καταγγελίες του εφοπλιστή κ. Φώτη Μανούση, να γίνει ειδική εξεταστική επιτροπή για να ανακαλύψουμε ότι στον λογαριασμό ενός υπουργού υπάρχει αδικαιολόγητο ένα ποσό 100.000 ευρώ;
Και: αφού έτσι έχουν τα πράγματα πόσα άλλα ορφανά ποσά υπάρχουν στα «πόθεν έσχες» των υπουργών;
Πόσα ακίνητα δεν δικαιολογούνται από τα εισοδήματά τους;
Πόσο «έσχες» πολιτικών δηλώνεται στη Βουλή δίχως «πόθεν»;
Πιθανότατα δεν θα το μάθουμε ποτέ, εκτός αν κάποιος καταγγείλει χρηματισμό ή εκβιασμό.
Τώρα, και με δεδομένο ότι ο νόμος περί «πόθεν έσχες» είναι κενό γράμμα, όλοι σχίζουν τα ιμάτιά τους για το νόμο περί ευθύνης υπουργών. Όλοι συμφωνούμε ότι αυτός πρέπει να αλλάξει, ειδικά σε ό,τι αφορά τη διαδικασία και την περίοδο παραγραφής των αδικημάτων.
Μόνο που υπάρχει ένα καλό ερώτημα:
αφού οι υπάρχοντες νόμοι δεν εφαρμόζονται τι μας εξασφαλίζει ότι θα εφαρμοστούν οι μελλοντικοί; Δηλαδή, αν δεν λειτουργεί το «πόθεν έσχες» πώς θα μάθουμε τα ανομήματα των υπουργών ώστε αυτοί να διωχθούν με το νέο νόμο;
Στην Ελλάδα έχουμε πρόβλημα νόμων, αλλά έχουμε και πρόβλημα εφαρμογής των. Γι’ αυτό καλόν είναι να αρχίσουμε να ιεραρχούμε.
Πρώτον να εμπεδώσουμε την αντίληψη ότι οι νόμοι δεν φτιάχνονται για δημόσιες σχέσεις, ούτε επειδή υπάρχει συγκυριακή πίεση από την κοινή γνώμη. Ετσι τροποποιήσαμε το Σύνταγμα το 2000, ώστε να κάνουμε ασυμβίβαστη την εργασία των βουλευτών και πέντε χρόνια μετά είδαμε τα αδιέξοδα και το επαναφέραμε στην προτεραία κατάσταση.
Οι νόμοι φτιάχνονται για να εφαρμόζονται.
Αυτό δεν χρειάζεται ούτε έξοδα ούτε φασαρία. Μια απλή απόφαση περί μηδενικής ανοχής στα ανομήματα των πολιτικών.
Μετά μπορούμε ψύχραιμα να συζητήσουμε πώς και προς ποια κατεύθυνση θα αλλάξει ο νόμος περί ευθύνης υπουργών. Και να τον αλλάξουμε, ξέροντας ότι θα εφαρμοστεί...
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ;
ή ΦΑΥΛΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩΪΣΜΟΥ;
Το πιο κάτω εξαιρετικό όσο και τολμηρό κείμενο έχει γραφτεί από τον γνωστό Γάλλο ελληνιστή Αλφρέ Κρουαζέ (Alfred Croiset, 1845 – 1923), καθηγητή της Ελληνικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Παρισιού.
Ο νόμος των πολιτικών μεταβολών είναι τόσο αυστηρός και τόσο βέβαιος, όσο και ο νόμος της ανάπτυξης και παρακμής για τον κάθε ζωντανό οργανισμό…
Θα συμφωνήσουμε πρόθυμα με τους Αθηναίους ρήτορες και τους υπερασπιστές της Δημοκρατίας, πως αυτή η μορφή πολιτεύματος ανταποκρίνεται σ’ ένα υπέροχα ευγενικό ιδανικό.
Οι ιδέες της ισότητας και της ελευθερίας, ισότητας μπροστά στον νόμο (δηλαδή ισονομίας) και ελευθερίας δράσης και λόγου μέσα στα όρια του νόμου, καθώς και της αυτονομίας του πολίτη απέναντι στους άλλους πολίτες, προέρχονται όλα από ένα πολύ ανώτερο αίσθημα ανθρώπινης αξιοπρέπειας, που είναι επίσης και το πλέον κατάλληλο για να την διεγείρει.
Αυτό αποτελεί ένα ηθικό πλεονέκτημα, το οποίο κανείς δεν μπορεί με σοβαρότητα να αμφισβητήσει. Αποτελεί επίσης πλεονέκτημα, ακόμα και εάν κοιταχτεί από μία άλλη γωνία, ότι δηλαδή η ελευθερία του πολίτη είναι ένας εξαιρετικά ευνοϊκός όρος για την ανάπτυξη της πρωτοβουλίας, της πηγής δηλαδή κάθε πνευματικής και υλικής εξέλιξης.
Από την άλλη πλευρά, δεν είναι διόλου δύσκολο να αντιληφθούμε τα μειονεκτήματα που μπορούν να προκύψουν από αυτές τις καθ’ εαυτές εξαίρετες αρχές, όταν αυτές εφαρμοστούν δίχως κρίση και δίχως μέτρο.
Η υπερβολή του ατομισμού καταλήγει εύκολα στον προσωπικό και συλλογικό εγωϊσμό, στην άμετρη φιλοδοξία των ατόμων, στην αδιαφορία για το κοινό συμφέρον, στον έμπρακτο επικουρισμό των ευνοημένων, στον φθόνο των λιγότερο ικανοποιημένων, στο φατριαστικό πνεύμα και την ταξική σύγκρουση.
Η ελευθερία της σκέψης και του λόγου μπορεί να εκτραπεί σε προθάλαμο σπασμωδικών αναστατώσεων, που καμία απολύτως σχέση δεν έχουν με την πρόοδο, αντίθετα μπορεί αυτή να γεννήσει διάφορες μορφές πνευματικής και ηθικής αταξίας, να οδηγήσει μερικές φορές στην τυραννία, ή, ακόμα και αν δεν φθάσει σε τέτοιες ακρότητες, να εξουδετερώσει τα αναγκαία κίνητρα της κοινωνικής ζωής και να καταστρέψει κάθε αρμονία στην δραστηριότητά της.
Καταλήγουμε έτσι στο συμπέρασμα πως η Δημοκρατία, χωρίς να είναι ένα κακό καθ’ εαυτό πολίτευμα, όπως πίστευε ο Πλάτων λόγω των απόλυτων και ολιγαρχικών αντιλήψεών του, δεν αποτελεί μία πανάκεια, ικανή να θεραπεύσει από μόνη της όλα τα κακά των ανθρωπίνων κοινωνιών.
Οι διάφορες πολιτειακές μορφές δεν είναι παρά μόνον τα πλαίσια για την λιγότερο ή περισσότερο ελεύθερη ανάπτυξη των ανθρωπίνων δυνάμεων. Το γεγονός ότι υπερισχύει πότε η μία και πότε ή άλλη μορφή, οφείλεται μόνον σε κάποιες περίπλοκες και γενικά αναπόφευκτες αιτίες, όλες τους όμως, όταν εγκαθιδρυθούν, αποδεικνύονται καλές ή κακές ανάλογα με την ποιότητα και την ηθική αξία των ανθρώπων που τις χρησιμοποιούν για τα σχέδιά τους.
Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη, η αξία κάθε μίας από αυτές τις μορφές καθορίζεται από την Αρετή που καλείται να τις εμψυχώσει και να τις στηρίξει.
Όπως οι τύραννοι έχουν τους κόλακές τους, έτσι και ο λαός έχει τους δημαγωγούς του και οι δεύτεροι επ’ ουδενί είναι καλύτεροι των πρώτων.
Κατά τον Αριστοτέλη, η Αρετή μίας πολιτείας συνίσταται στην σοφή και δραστήρια αναζήτηση του κοινού καλού. Όχι του ατομικού καλού ή του καλού ορισμένων, ούτε πάλι του καλού της πλειοψηφίας σε βάρος της μειοψηφίας, αλλά του μεγαλύτερου δυνατού καλού για όλους τους πολίτες.
Πρόκειται για εκείνο που ο Πλάτων ονόμαζε «δικαιοσύνη» και για εκείνο που εμείς σήμερα ονομάζουμε «κοινωνική αλληλεγγύη». Αυτή η Αρετή οφείλει να είναι ο υπέρτατος νόμος όλων των νόμιμων πολιτευμάτων. Όποιο και αν είναι το πολίτευμα, το οποίο έχει επιβάλλει σε μία χώρα το σύνολο των κοινωνικών της συνθηκών, είναι νόμιμο μόνον όταν επιδιώκει αυτόν τον σκοπό. Εάν επιδιώκει άλλον, τότε είναι παράνομο και δεν αποτελεί παρά μία παρέκβαση, μία παραποίηση του νομίμου πολιτεύματος με σφετερισμό του ονόματός του.
Από αυτήν την άποψη, ούτε η Δημοκρατία αποτελεί εξαίρεση, αφού έχει να εκπληρώσει τα ίδια καθήκοντα με τα υπόλοιπα πολιτεύματα. Το ότι διαφέρει από τα άλλα πολιτεύματα σε αρκετά σημεία, οφείλεται πρωτίστως στο ότι σε αυτήν η Αρετή είναι πιο αναγκαία παρά αλλού, καθώς όλοι οι πολίτες καλούνται να αναλάβουν ένα μεγάλο τμήμα της κοινής δράσης.
Εξ αιτίας αυτής ακριβώς της ιδιαιτερότητας, η Δημοκρατία γνωρίζει δόξες και τιμές όταν πετυχαίνει το έργο της, αλλά και αντιμετωπίζει διαρκείς δυσκολίες, μπροστά στις οποίες κινδυνεύει να συντριβεί. Ένας περισσότερος λόγος για να γνωρίσει αυτή το καθήκον της, το οποίο περιέργως ταυτίζεται με το πιο ζωτικό της συμφέρον.
Πώς άραγε μπορεί η Δημοκρατία να εκπληρώσει αυτό το καθήκον;
Κατά τον Αριστοτέλη, η Αρετή πηγάζει από τρία διαφορετικά ανθρώπινα δεδομένα: την φύση, τα ήθη και την παιδεία.
Υπάρχουν βεβαίως έθνη που είναι σχεδόν ανίκανα και στα τρία, αυτονόητο είναι λοιπόν ότι αυτά δεν θα μπορέσουν ποτέ να εφαρμόσουν την Δημοκρατία και προφανώς κατά κανόνα θα κυβερνώνται με άθλιο τρόπο, ασχέτως του νόμιμου πολιτεύματος που τυχόν θα υιοθετήσουν ή που θα τους επιβληθεί.
Όμως ακόμα και σε ένα προικισμένο από την φύση του έθνος, πρέπει τα ήθη να ενθαρρύνουν και να ενισχύουν τις φυσικές ικανότητες. Γι’ αυτό η αποστολή των ηγετών, των πολιτικών, του «νομοθέτη» όπως έλεγαν οι αρχαίοι, είναι να διορθώσει τις λεπτομέρειες των θεσμών όταν αυτές είναι ελαττωματικές, αποβλέποντας ιδιαίτερα στον σκοπό που πρέπει να επιτύχει, δηλαδή στο κοινό καλό.
Πρέπει επίσης η παιδεία να αναπτύσσει από νωρίς στο παιδί, δηλαδή στον αυριανό πολίτη, τα απαραίτητα σπέρματα συγκροτημένης σκέψης και ήθους, τα οποία σίγουρα θα χρειαστεί αργότερα στην πολιτική του ζωή για να φθάσει στην απαραίτητη Αρετή.
Η Ιστορία των αρχαίων πολιτευμάτων, η οποία ενέπνευσε αυτές τις σκέψεις μας, το δικαιολογεί απόλυτα. Παντού στην Ιστορία βλέπουμε τις δημοκρατίες να εκδηλώνουν τα φυσικά προτερήματα ή ελαττώματα των διαφόρων εθνών που κάποτε υιοθέτησαν το συγκεκριμένο πολίτευμα.
Παντού επίσης βλέπουμε αυτά τα πολιτικά πλέον προτερήματα ή ελαττώματα να διογκώνονται ή να συρρικνώνονται, ανάλογα με το εάν τα ενθαρρύνει ή τα καταπολεμά η παιδεία και η οργανωμένη ζωή.
A. C.
Αυτά τα λίγα ή πολλά για την ΑΛΗΘΕΙΑ, κι ας κλείσω με τη μεγάλη αλήθεια των Ψαλμών που επιβεβαίωσε ο Ιησούς (Κατά Ιωάννη 10:31-36), και που υπήρξε το κατηγορητήριο για τη Σταύρωσή του, ότι δηλαδή άνθρωπος ων έκανε τον εαυτό του Υιό Θεού, πράγμα που θεωρήθηκε βλασφημία:
"Εγώ είπα θεοί εστέ και υιοί Υψίστου πάντες." (Ψαλμοί 81:6)
Τώρα που το σκέφτομαι ξανά, μετά από έξι σχεδόν μήνες, υπήρξαμε αρκετά αληθινοί όλο αυτό το χρονικό διάστημα. Το να υπάρξεις αληθινός έχει κόστος. Διότι αλήθεια είναι αυτή που σου βγαίνει αυθόρμητα και χωρίς στρογγυλεύσεις. Αλήθεια είναι αυτή, που χωρίς προ συνεννοήσεις προσωπικές σημειώσεις, προετοιμασίες και εξαρτήσεις, εκφέρεται και σχεδόν πάντα ενοχλεί.
Ενοχλεί, αλλά είναι σχεδόν πάντα δημιουργική, είναι η αλήθεια της ψυχής σου.
Είναι η αλήθεια που άκομψα βγαίνει, αλλά παραμένει και είναι ο εαυτός σου αφτιασίδωτος, αιχμηρός, κρυστάλλινος και διαυγής. "Έχε θάρρος. Όταν λες την αλήθεια, και δε θα κάνεις ποτέ λάθος." Έλεγε ο Μεγάλος μας, Σοφοκλής.
Οι Αρχαίοι μας ξέρανε τι είναι αλήθεια και την όριζαν :
ως "αλήθεια" = α + λανθάνω = το μη κρυπτόμενο.
Η επικρατούσα και σήμερα αλήθεια ορίζεται : " ως η συμφωνία της νόησης (της εικόνας που σχηματίζει στο νου το υποκείμενο) με το αντικείμενο".
Η Αλήθεια κατά την γνωστική μου αντίληψη, έχει και την έννοια της έλλειψης λήθης (α-λήθης), για αυτή την αλήθεια μίλησα, αυτή την αλήθεια υπηρετώ για αυτή την αλήθεια αγωνίζομαι.
Σε αυτή τη άθλια εποχή που ζούμε η αλήθεια περισσεύει, διότι η μισή αλήθεια ή η ΜΗ αλήθεια, η ιδιοτέλεια, η αρπαχτή και το συμφέρον κυριαρχούν. "Όλοι μας αγαπούμε την αλήθεια, αλλά οι περισσότεροι από μας αγαπούμε πιο πολύ το συμφέρον.", έγραψε ο μεγάλος Λέων Τολστόι.
===================== "O σιωπών δοκεί συναινείν"
ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ - Νάσος Ζαγγογιάννης.
Επικοινωνήστε μαζί μας : nasosgr.zangi@gmail.com
Αν παρόλα αυτά υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα που χρεώνονται (δεν μας αφορούν), παρακαλούμε ενημερώστε μας για να τα κατεβάσουμε, διότι εμείς δεν χρεώνουμε ούτε έχουμε έσοδα από άλλες πηγές, αφεντικά, διαφημίσεις κλπ.
Επίσης: Αναρτήσεις άλλων ή σχόλια που δημοσιεύονται σ'αυτό το ιστολόγιο, εκφράζουν αυτούς που τα υπογράφουν και όχι απαραίτητα το παρόν ιστολόγιο "Στοχασμός-Πολιτική".
Επιλέξτε μία από τις εκπομπές μας "ON DEMAND"
και στο: http://vimeo.com/16310364
