Ο κοινοβουλευτικός έλεγχος έχει την δική του, αυτονόητη, σημασία: ενεργοποιεί την διερεύνηση ή και την καταγγελία κυβερνητικών πράξεων και παραλείψεων από την Βουλή.
Στο πλαίσιο αυτό, και με απόλυτο σεβασμό του Κανονισμού της Βουλής, οι βουλευτές οι οποίοι ασκούμε τον έλεγχο, μπορούμε, ασφαλώς, να αναδεικνύουμε προβλήματα μονιμότερου χαρακτήρα και να εισηγούμαστε, τελικά, μέτρα πολιτικής για την αντιμετώπισή τους.
Στο μήκος κύματος αυτό κινείται και η ερώτησή μου προς τον υπουργό Πολιτισμού: θέμα έχει την ανατροπή παγιωμένων ψευδαισθήσεων που περιορίζουν τις δυνατότητες του κάθε ενός από εμάς για δημιουργία και απασχόληση, κάνοντας όλο και πιο δύσκολη την καθημερινή μας ζωή.
Είναι γνωστή η ανασφάλεια και η απογοήτευση της νεολαίας της πατρίδας μας, αντιμετωπίζοντας, συχνά μετά από πολύχρονες και δαπανηρές σπουδές, την αδυναμία να βρει δουλειά, την κοινωνική αδικία και εκμετάλλευση και - πριν απ' όλα ίσως – τον εξευτελισμό για μια «θέση στο δημόσιο».
Ζήσαμε ήδη την κατάρρευση των σκληρών μονεταριστικών πολιτικών - αφού προηγουμένως οδήγησαν στην φτώχεια και την περιθωριοποίηση ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού – αλλά και οργανισμών και δομών - θεματοφυλάκων της παγκοσμιοποίησης. Επιβιώνει, παρ’ όλα αυτά, το όνειρο του παραλόγου μιας «κοινωνίας καζίνο» με ελάχιστους προνομιούχους και όλους τους υπόλοιπους σε συνθήκες δυστυχίας και εξάρτησης από τους πρώτους.
Ερωτάται ο υπουργός Πολιτισμού:
1.Με τι μέσα σκέπτεται να αντιμετωπίσει την ιδεοληψία – κατάλοιπο της παγκοσμιοποίησης που ακόμα μαστίζει τον κοινό πολιτισμικό μας τόπο;
2.Πως σκοπεύει να διαδώσει τις ιδέες της επιχειρηματικότητας, της δημιουργικότητας και του συνεταιρίζεσθαι, ιδιαιτέρως ανάμεσα στους πιο νέους συμπατριώτες μας, ως εναλλακτική επιλογή ελπίδας;
Ο ερωτών βουλευτής
Παντελής Οικονόμου
========================================================"O σιωπών δοκεί συναινείν"