Πράσινη ανάπτυξη εναντίον Βιώσιμης ανάπτυξης.

“Τα αιολικά πάρκα δεν παύουν να είναι βιομηχανικές εγκαταστάσεις που έχουν ολέθριες επιπτώσεις όταν εγκαθίστανται σε ευαίσθητα φυσικά οικοσυστήματα, όπως είναι, ιδίως, οι δρυμοί, τα δάση, οι δασικές εκτάσεις κ.λπ. 

Επιπλέον, η εν χρήσει τεχνολογία των τεραστίων ανεμογεννητριών, δεν συμβιβάζεται διόλου με την μικράν κλίμακα του Ελληνικού τοπίου. 

Τούτο και μόνον τις αποκλείει από το τοπίο των νησιών, των ακρωτηρίων, των ακτών κ.λπ., που συνιστούν την μοναδικότητα του ελληνικού τοπίου. 

Κατά ουδεμία λογική βιωσιμότητος όλα αυτά μπορούν να αγνοηθούν για την παραγωγή αιολικής ενεργείας. 

Η έννομη αξία της καθαρής ενεργείας έπεται της προστασίας του πολυτίμου φυσικού κεφαλαίου της Χώρας, στο οποίο ανήκουν τα ευαίσθητα δασικά οικοσυστήματα μας, ως τα ιερά βουνά μας, οι αλπικές ζώνες των, οι δρυμοί των, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις στην ηπειρωτική χώρα, και εξ ολοκλήρου τα μικρά νησιά, οι ακτές, τα ακρωτήρια και εν γένει το νησιωτικό τοπίο.

Οι ύπατες αξίες της βιώσιμης χωροταξίας είναι η προστασία του ελληνικού τοπίου και η διαφύλαξη των πολυτίμων φυσικών οικοσυστημάτων μας. Εάν δεν γίνονται σεβαστές οι αξίες αυτές, δεν έχει απολύτως κανένα νόημα η παραγωγή αιολικής ενεργείας. Δεν συγχωρείται με κανένα τρόπο η θυσία πολυτίμου φυσικού . . .

Ποιοι είναι οι γνωστοί-άγνωστοι; - [Αν είναι γνωστοί, γιατί δεν κατονομάζονται; Αν είναι άγνωστοι, γιατί δεν τους μαθαίνουμε;]

1. Ποιοι είναι οι γνωστοί-άγνωστοι; 

2.  Ποιοι είναι οι παρακρατικοί «γνωστοί-άγνωστοί» που καίνε για μια ακόμη φορά Αθήνα και Θεσσαλονίκη; 

Πηγή πρώτης δημοσίευσης από Αυτόνομος 16/12/2008 

Το προσφιλέστερο κλισέ των μήντια εμπεριέχει μια αντίφαση, η οποία ακυρώνει τη δημοσιογραφική αξιοπιστία: 

Αν είναι γνωστοί, γιατί δεν κατονομάζονται; 

Αν είναι άγνωστοι, γιατί δεν τους μαθαίνουμε;

Δυστυχώς, μέγα μέρος της μηντιόσφαιρας έχει απολέσει τις σχέσεις του με την έρευνα, με το πρωτογενές ρεπορτάζ και με την ψυχρή περιγραφή των ευρημάτων. Αντ’ αυτών μηρυκάζει δελτία τύπου, διαρροές κρατικών πηγών, στερεότυπα και κόπι-πέιστ από το ίντερνετ.

Ωστόσο, αν θέλεις να διαβάσεις ψυχρά τα γεγονότα και αν ερευνήσεις, μπορείς να αποκτήσεις μια ιδέα για το ποιοι κρύβονται πίσω από τις αντιδακρυγόνες κουκούλες. 

Καταρχάς, η παρούσα νεανική εξέγερση κατέρριψε τα κλισέ περί δυο-τριών εκατοντάδων κουκουλοφόρων που κατοικοεδρεύουν στα Εξάρχεια. 

Οι χιλιάδες νεαροί με τα κουκουλο-φούτερ “χούντις” Nike και GAP, σε όλη την Ελλάδα, ασφαλώς δεν ανάβλυσαν από τα μυθολογημένα Εξάρχεια. . .

Μαύρα πανιά στα Πανεπιστήμια – Σήμερα (12μ.) το μεγάλο συλλαλητήριο φοιτητών – μαθητών στα Προπύλαια για το έγκλημα στα Τέμπη

 

Σήμερα δεν είναι μια συνηθισμένη μέρα…

Οι φοιτητές ξύπνησαν νωρίς… έκρυψαν με μαύρα πανιά τις εισόδους των Πανεπιστημίων.  Ηδη από το πρωί  έχουν προχωρήσει σε καταλήψεις  σε Φιλοσοφική, Νομική, Φυσικού-Μαθηματικού, σε σχολές του ΠΑΔΑ και του Πανεπιστημίου Πειραιά 

Τα αμφιθέατρα στο Πολυτεχνείο αδειάζουν. Οι φοιτητές πενθούν…  

«Πάμε για καθαρό αέρα;»… «Ναι, σας πάνε για εκτέλεση» – Σαν σήμερα εκτελείται ο Νίκος Μπελογιάννης

Από τη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και των συντρόφων του 

 ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ 30 Μαρτίου 2022 

 70 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Μπελογιάννη.

«Ο υπαρχιφύλαξ, διαταχθείς υπό του διευθυντού του, μετέβη αμέσως εις την πτέρυγαν όπου ευρίσκοντο τα κελιά των 8 μελλοθανάτων και εισήλθεν πρώτον εις το υπ’ αριθμ. 2 απομονωτήριον, εις το οποίο εκρατούντο οι Μπελογιάννης, Λαζαρίδης και Μπάτσης. Πλησιάζει τον Μπελογιάννη.

“Νίκο σήκω”

Ατάραχος ο Μπελογιάννης σηκώνεται και λέει:

“Πάμε για καθαρό αέρα;”

“Ναι, του απαντά, σας πάνε για εκτέλεση” (…)» [1]

Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου του 1915 στην Αμαλιάδα. Από μαθητής του Γυμνασίου βρέθηκε στο δημοκρατικό κίνημα. Σπούδασε νομικά, αλλά δεν τέλειωσε τις σπουδές του, διότι αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο με απόφαση της Συγκλήτου για τη δράση του «εναντίον της κοσμογονίας του Κονδύλη».

Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1934. Από τότε, πέρασε από πολλές δοκιμασίες. Φυλακές, εξορίες, βασανιστήρια στην Ασφάλεια Πατρών, τρομοκρατία στα ιταλικά στρατόπεδα.

Στα χρόνια της ναζιστικής κατοχής ήταν καπετάνιος μεραρχίας του ΕΛΑΣ στην Πελοπόννησο και μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου του ΚΚΕ.

Στον εμφύλιο, ο Νίκος Μπελογιάννης ήταν πολιτικός επίτροπος μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Παράλληλα με την καθοδηγητική του δουλειά, έγραψε άρθρα και μελέτες που αφορούσαν στην ελληνική ιστορία και στην οικονομική ανάπτυξη της χώρας.

Περίπου ένα χρόνο μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου, ο Νίκος Μπελογιάννης και 93 ακόμη σύντροφοί του -μεταξύ των οποίων ο δημοσιογράφος Στάθης Δρομάζος, ο Στέργιος Γραμμένος και η Έλλη Ιωαννίδου- συλλαμβάνονται και στις 22 Οκτωβρίου 1951 οδηγούνται σε δίκη. . .

21η Απριλίου και Ευρώπη: Οι Χουντικοί του χθες, οι ευρωπαϊστές του αύριο

 

Μικρή ιστορία της Δεξιάς κατά τη διάρκεια της κρίσης 

Σε μια ιλιγγιωδώς ταχεία μετάβαση, ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε από «αρχιτέκτοντας του αντιμνημονιακού μετώπου» (δικά του λόγια), διαπρύσιος εισηγητής ενός ιδιότυπου «μνημονιακού πατριωτισμού». 

Όπου κανείς εφαρμόζει το μνημόνιο, ακριβώς επειδή είναι «πατριώτης», και αυτό είναι ο μόνος και ο μόνος πραγματικός πατριωτισμός στην συγκεκριμένη συγκυρία: αν κάποιος απειλεί να μην το εφαρμόσει (δηλαδή, η αντιπολίτευση), αυτό δείχνει έλλειμμα πατριωτισμού και υπεθυνότητας. 

Η μετάβαση από την ιδεολογική κήρυξη του ενός άκρου στην εξίσου διάπυρη κήρυξη του άλλου ήταν σχεδόν υπεράνθρωπη, έδινε την εντύπωση σοβαρού αυτοκινητιστικού ατυχήματος και συνακόλουθης πλήρους αμνησίας. 

Έχουμε έναν Σαμαρά Α και έναν Σαμαρά Β, με άλλο λεξιλόγιο, άλλες αναφορές, άλλη γλώσσα.

 

του Βαγγέλη Γεωργίου

Αφού κούρασε το ακροατήριό του με μαθήματα ελληνικής ιστορίας, ανακοίνωσε ότι η περήφανη Ελλάς αποχωρεί από το Συμβούλιο της Ευρώπης. Η εξήγηση σε αράδες: «Τα περί δημοκρατίας δεν είναι το μόνον καθήκον του Συμβουλίου της Ευρώπης και πάντων όλων προέχει η ενότητα και η συνεργασία», είπε στους δημοσιογράφους. Αυτός ήταν ο υπουργός Εξωτερικών της 21ης Απριλίου, Παναγιώτης Πιπινέλης, που σε εκείνο τον «αποχαιρετιστήριο» λόγο της 13ης Δεκεμβρίου 1969 εξήρε τον…

Ποιος και με τίνος εντολή λογοκρίνει δημοσιογράφους και κοινωνία στο Facebook;

Μεταξύ αυτών λογοκρίθηκαν από μια ιδιωτική εταιρεία δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, ενημερωτικές ιστοσελίδες και ΜΜΕ, πολιτικές οργανώσεις και πλήθος πολιτών.

Με βάση όλα αυτά η Ματίνα Παπαχριστούδη, εκπρόσωπος της κίνησης Πρωτοβουλία για την Ανατροπή στο Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ κατέθεσε επείγουσα πρόταση συζήτησης για τη σημερινή συνεδρίαση του Δ.Σ. Όπως σημειώνεται στο κείμενο «από τα ρεπορτάζ προκύπτει πως τους λογαριασμούς-αναρτήσεις δεν ρίχνει κάποιο boots ή αλγόριθμος αλλά υπάρχει εμφανές το “μακρύ χέρι” λογοκριτή, μια αφανή εταιρεία που έλαβε πρόσβαση στον έλεγχο δημοσιότητας. Είναι φανερό πως η κρατική λογοκρισία παραχωρήθηκε σε …ιδιωτική πρωτοβουλία, ιδιωτικοποιήθηκε απελευθερωμένη από τα “δεσμά” της λογοδοσίας και του δημόσιου ελέγχου».

Η Πρωτοβουλία για την Ανατροπή θέτει ευθέως τις κυβερνητικές ευθύνες:

«Θεωρώ αυτονόητο πως θα καταλήξουμε σε διάβημα έντονης διαμαρτυρίας τόσο στην Προεδρία της κυβέρνησης που όπως γνωρίζουμε έχει τον έλεγχο -εποπτεία όλων των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων. Και θα αποστείλουμε επίσης διάβημα διαμαρτυρίας στην πλατφόρμα του facebook ζητώντας επίσης εξηγήσεις. Ποιες είναι οι εταιρείες με τις οποίες συνεργάζεται και υπέγραψε συνεργασία για τον έλεγχο των αναρτήσεων;»

Ολόκληρο το κείμενο-παρέμβαση της Πρωτοβουλίας για την Ανατροπή

Αθήνα 2 Μαρτίου 2021

Προς ΔΣ ΕΣΗΕΑ

Ο Μάης του '68 στις οθόνες - 20 +1 ταινίες για τον Μάη του ’68

Πεθαίνοντας στην αγάπη: Annie Girardot ή η αληθινή ιστορία μιας απαγορευμένης αγάπης 25

Νοεμβρίου 2009 Με την ευκαιρία της επόμενης μετάδοσης της τηλεοπτικής ταινίας του Josée Dayan, Mourir d'aimer, η Paris Première θα προσφέρει, την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στις 8:35 μ.μ., για να (ξανα) δει την αρχική ταινία με την Annie Girardot. 

Το Dying to love , μια από τιςπιο αμφιλεγόμενες ταινίες των 70 , γίνεται νέα με την αποκατάστασή του φέτος από τον σκηνοθέτη Josée Dayan ( Dying to love ), ο οποίος έχει μετατρέψει τον κωμικό Muriel Robin σε έναν από τους ρόλους που αφιέρωσαν την Annie Girardot στο τα μάτια του ευρύτερου κοινού 

.Η Κυριακή 25 Νοεμβρίου από τις 20:35, την αλυσίδα του καλωδίου και δορυφόρου , Paris Première , θα βυθίσει το ερωτική και ταραχώδης περιπέτεια μεταξύ του δασκάλου Danièle ( Annie Girardot ) και ενός από τους μαθητές του , του Gérard ( François Simon ). Alain Cayatte , διευθυντής του

Πεθαίνοντας για την αγάπη , έχει αγκυροβολημένο της ιστορίας στη Γαλλία από το Μάιο του 68 και θέλησε να τονίσει τη σεξουαλική φιλελευθεροποίηση παρά σχέδια αρχαϊκή .Des Σχέδια υπερασπίστηκε από τους συγγενείς του Gerard ο οποίος αποφάσισε να υποβάλει καταγγελία για υπεξαίρεση ανηλίκου . Ο Ντανιέλ καταδικάζεται σε φυλάκιση ενός έτους με καταδίκη . 

Μετά από μια παραμονή σε ένα γηροκομείο , επέστρεψε στη Ρουέν και επέστρεψε στο σπίτι … 

Αυτή η ιστορία , που εξακολουθεί να είναι ενοχλητική καφέ σήμερα , είναι ένα αριστούργημα της 7ης τέχνης που περιλαμβάνεται σε ένα εξαιρετικό μουσικό φόρεμα , με το τραγούδι επώνυμο να ερμηνεύεται από τον τεράστιο Charles Aznavour . 

Μια κινούμενη ταινία, με ένα χτύπημα και εντυπωσιακό Annie Girardo t , δεν πρέπει να το χάσετε την Κυριακή 25 Νοεμβρίου στην πρεμιέρα του Παρισιού ! 

https://www.premiere.fr/Tele/Mourir-d-aimer-Annie-Girardot-ou-l-histoire-vraie-d-un-amour-interdit-le-25-novembre-2009

 

Γιατί είναι σπουδαίο αυτό που έγινε τότε, γιατί παραμένουν επίκαιρα τα συνθήματα και τα διλήμματά του; Οι απαντήσεις επί της οθόνης. 

Του Κώστα Καρδερίνη

45 Μάηδες ενός [γαλλικού] κοκόρου γνώση

Το 1968 υπήρξε χρονιά σημαδιακή και ταραγμένη. Ο Μακάριος επανεκλέγεται παμψηφεί. Ο Λίντον Τζόνσον, διάδοχος του Τζον Κένεντι, παραιτείται τον Μάρτη από τις προεδρικές εκλογές. Οι αντιπολεμικές διαδηλώσεις και η δυσαρέσκεια μαίνονται όπως και ο πόλεμος στο Βιετνάμ. Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ δολοφονείται στις αρχές Απρίλη και ο Μπόμπι Κένεντι στις αρχές Ιούνη. Ο Γκαγκάριν στουκάρει με ένα Μιγκ-15 για να μην πέσει πάνω σ' ένα σχολείο, λένε οι αρχές. Η πάνδημη κηδεία του Γέρου της Δημοκρατίας γίνεται αντιδικτατορικό συλλαλητήριο.

Επιστρέφω στη διεθνή επικαιρότητα. Το Πανεπιστήμιο Κολούμπια...

Οι εθνομηδενιστικές ελίτ απέναντι στο έθνος

Του Γιώργου Καραμπελιά

Γνωρίζουμε πως η ανισομετρία μεταξύ έθνους και κράτους στην Ελλάδα –το γεγονός δηλαδή ότι το ελληνικό Έθνος, τουλάχιστον μέχρι σχετικά πρόσφατα, υπερέβαινε τις διαστάσεις του κράτους– δεν είχε επιτρέψει ποτέ στο παρελθόν την πλήρη σύμπτωση έθνους και κράτους. Και παρότι οι Κύπριοι αγωνιστές δάκρυζαν όταν έψαλλαν το «σκέπασε μάνα σκέπασε», αυτή τους συμπεριφέρθηκε μάλλον σαν μητρυιά που απόδιωχνε τα παιδιά της. 

Οι ελίτ του ελλαδικού κράτους, στην πλειοψηφία τους, ιδιαίτερα κατά τα πρώτα 80 ή 90 χρόνια της ιστορίας του, προσπαθούσαν διαρκώς να ανακόψουν τη βούληση του εθνικού σώματος για δημιουργία ενός ενιαίου ελληνικού κράτους που να περιλαμβάνει το σύνολο του έθνους. Πράγμα που έκαναν είτε κάτω από τη μόνιμη πίεση των μεγάλων δυνάμεων, που επιθυμούσαν μια μικρή Ελλάδα άθυρμα στα χέρια τους, είτε διότι είχαν ενστερνιστεί και οι ίδιοι την ίδια ιδεολογία –«η μικρά άλλα τίμιος Ελλάδα–  είτε, συνηθέστερα, και για τα δύο μαζί. Αυτό το γεγονός θα μεταβάλει την υπαρκτή, ήδη επί τουρκοκρατίας, διαφοροποίηση των ανώτερων τάξεων και των ελίτ  με το λαϊκό σώμα σε αντίθεση μεταξύ κράτους και έθνους.

Εξ ου και η γελοιότης του σχήματος που προωθούν οι εθνοαποδομητές πως «είναι το κράτος που συγκρότησε  το έθνος», όχι μόνο διότι το έθνος προϋπήρχε κατά χιλιετίες  του νεοελληνικού κράτους, αλλά και διότι το κράτος, αντίθετα, προσπαθούσε να συρρικνώσει το έθνος στα δικά του μέτρα και μεγέθη. Ο πρώτος που θα δοκιμάσει να άρει αυτή την ανισορροπία, εν μέρει επιτυχώς, υπήρξε ο Ελευθέριος Βενιζέλος που είχε αναδειχθεί μέσα από την επανάσταση ενός τμήματος του αλύτρωτου ελληνισμού, πέραν του ελλαδικού Κράτους – της Κρήτης, η οποία εξεβίασε κυριολεκτικώς την ένταξή της στο ελληνικό κράτος. Ο Βενιζέλος ερχόταν από έξω, γι’ αυτό και θα επιχειρήσει μιαν αντίστροφη κίνηση, να φέρει το κράτος στα μέτρα του έθνους.

Εν τέλει, αυτή η αντίθεση ανάμεσα στο ευρύτερο έθνος και τον στενό ελλαδισμό των κρατικών ελίτ–συσπειρωμένων γύρω από τον βασιλιά Κωνσταντίνο– θα οδηγήσει και στην πρώτη μεγάλη εμφύλια διαμάχη, από το 1915 έως το 1923, η οποία τελικά και θα οδηγήσει στη βίαιη συρρίκνωση του έθνους ώστε να προσαρμοστεί στα μεγέθη του κράτους, μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή.

Το 1922, η σύμπτωση έθνους και κράτους –εκτός από την Κύπρο, τη Βόρεια Ήπειρο–, θα ολοκληρωθεί με την οριστική απώλεια της Μικράς Ασίας και της Κωνσταντινούπολης. Εν συνεχεία, καθώς οι Έλληνες θα έχουν χάσει κάθε μεγάλο εθνικό όραμα, θα ακολουθήσει μία μακρά περίοδος εμφύλιων διαμαχών και αντιπαραθέσεων στη διάρκεια των οποίων το κράτος συχνά συγκρούεται με το λαϊκό σώμα, ή με ένα μεγάλο μέρος του, ακόμα και βίαια. Αυτό  θα συμβεί κατ’ εξοχήν στη διάρκεια του εμφυλίου, αλλά και στις κινητοποιήσεις για το Κυπριακό, στα Ιουλιανά και προφανώς στη διάρκεια της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Άλλωστε, αυτή η διαμάχη συνιστά εν μέρει και σύγκρουση στο εσωτερικό του λαϊκού σώματος – όπως ανάμεσα στις ελλαδικές μάζες και τις επήλυδες προσφυγικές μάζες, αλλά όχι μόνο, ή ανάμεσα στους παλαιοελλαδίτες  και τις νέες χώρες.  Και μέχρι τουλάχιστον τα Ιουλιανά του 1965, ακόμα και κατά τη δικτατορία, αυτή η παράμετρος θα είναι παρούσα και ενεργή στις εμφύλιες διαμάχες της χώρας. [Θα αρκούσε κανείς να δει την κατ’ ...

Τα «πυρά» των δικαστών για το Πολυτεχνείο, η απάντηση των καθηγητών Αλιβιζάτου-Μανιτάκη και η λεπτή γραμμή μεταξύ Συντάγματος και πανδημίας

Τα «πυρά» των δικαστών για το Πολυτεχνείο, η απάντηση των καθηγητών Αλιβιζάτου-Μανιτάκη και η λεπτή γραμμή μεταξύ Συντάγματος και πανδημίας «Μπαίνουν στο ζύγι τελικά υπέρτατες αξίες όπως η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη;» 

είναι το (ψευτο) δίλημμα μπροστά στο φετινό εορτασμό του Πολυτεχνείου. 

Τι λένε συνταγματολόγοι και δικαστές. 

Δικαίωμα του συνέρχεστε ή δημόσια υγεία;  Αυτή είναι η μια πλευρά του (ψευδο)διλήμματος. Η άλλη είναι- διατυπωμένη ως αιχμή κατά των δικαστών – «κλειστά δικαστήρια λόγω πανδημίας όπως ζητούν (άρα δικαίωμα στην δημόσια υγεία) ή δικαίωμα στην ελεύθερη πρόσβαση του πολίτη στη Δικαιοσύνη(άρα ανοιχτά δικαστήρια);

Και στη μέση τίθεται ένα ερώτημα: Μπαίνουν στο ζύγι τελικά υπέρτατες αξίες όπως η προστασία της ανθρώπινης ζωής και η προστασία των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη;

Τελικά όπως φαίνεται μπαίνουν, εφόσον κοιτάς τα πράγματα με πολιτική σκοπιμότητα. Με στόχευση. Αλλιώς δεν υπάρχει κανένα δίλλημα και τα πράγματα είναι προφανή.  

 Οι δικαστές

Μέχρι χθές το μεσημέρι τα πράγματα για την πορεία του Πολυτεχνείου ήταν – περίπου- αναμενόμενα: Η κυβέρνηση πήρε μια απόφαση , την οποία εξήγγειλε έξω από το Μαξίμου ο Μιχ. Χρυσοχοϊδης και έβαλε σε χαρτί ο διοικητής της αστυνομίας: Απαγόρευση συναθροίσεων άνω των 4 ατόμων και βαριά πρόστιμα. Είχε προηγηθεί στη Βουλή ένα μπαράζ αντεγκλήσεων  μεταξύ των κομμάτων. Στα σόσιαλ μίντια το πάρτι ήταν ατελείωτο: «Μόνο η Χούντα τα έκανε αυτά…».

Όλα αυτά λοιπόν στο πλαίσιο για νεοελληνικής γραφικότητας ή ενός πολιτικού σκηνικού πολέμου, έχουν μια μέτρια αξία, δεδομένου ότι λέγονται εν  μέσω πανδημίας δηλαδή «πολέμου».

Ώσπου παρενέβησαν οι δικαστές (οι θεσμικοί θεματοφύλακες)  στο θέμα, δίνοντας πλεον για άλλης βαρύτητας αξία στο ζήτημα. Μια θεσμική βαρύτητα.

Παρέμβαση

Η παρέμβαση ήταν συγκεκριμένη:  «Η Πολιτεία οφείλει να προστατεύσει τη δημόσια υγεία μέσα στις συνθήκες της πανδημίας, χωρίς να υπερβαίνει τα όρια του Κράτους Δικαίου.  Η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων θεωρεί ότι η σχολιαζόμενη απόφαση για γενική απαγόρευση των συναθροίσεων σε όλη την Επικράτεια βρίσκεται εκτός  Συνταγματικού πλαισίου και θα πρέπει άμεσα να ανακληθεί».   

Τι λένε οι δικαστές: Εν ολίγοις πως  δεν υπάρχει θεσμική νομιμοποίηση για συνολική απαγόρευση σε όλη την Επικράτεια, με εντολή του διοικητή της αστυνομίας. Αυτό θα έπρεπε να γίνει από τις κατά τόπους αστυνομικές περιφέρειες , αφού προηγουμένως είχαν γινει γνωστές οι πορείες που θα πραγματοποιηθούν. Όμως τέτοια ανακοίνωση δεν υπάρχει, ενώ με βάση με τον τελευταίο νόμο για την απαγόρευση συναθροίσεων , για τις συγκεντρώσεις στο Πολυτεχνείο και την Πρωτομαγιά δεν χρειάζεται να γνωστοποιηθούν στις αρχές. Αρα, οι αρχές δε θα γνωρίζουν ποιοι θα κάνουν πορείες, συνεπώς δεν μπορούν και να τις απαγορεύσουν. Δεν ,λένε δηλαδή οι δικαστές μην κάνετε απαγόρευση, απλώς λένε πως δεν έχετε νομική ορθό τρόπο να την κάντε..

 Γιατί;

Το ερώτημα που τέθηκε είναι γιατί παρενέβησαν οι δικαστές: Η απάντηση είναι πως σε κομβικά ζητήματα που άπτονται του Συντάγματος είναι χρέος τους. Και καλά έκαναν.

Δεύτερο ερώτημα είναι αν ουσιαστικά έκαναν πολιτική παρέμβαση: Η απάντηση είναι πως (οι ίδιοι λένε)  όχι, αφού απλώς παρέθεσαν την ερμηνεία του Συντάγματος για ζητήματα δημοκρατικών ελευθεριών. Η κυρίαρχη φράση μάλιστα είναι πως «το Σύνταγμα είναι Ευαγγέλιο. Ουδείς πάνω του Συντάγματος».

Απάντηση στα πυρά

Τρίτο ερώτημα είναι αν θα ακολουθήσουν και άλλες Ενώσεις Δικαστών ή άλλοι δικαστές, που θα  πάρουν θέση. Η ερμηνεία μάλιστα που δίδεται από άλλες πηγές είναι πως επρόκειτο για «πολιτική» παρέμβαση σε ένα ζητημα που δεν τίθεται καν δίλημμα: Η δημόσια υγεία είναι επισης ένα πλήρως προστατευμένο αγαθό από το ίδιο το Σύνταγμα.

«Οι δικαστές όταν ζητούν να κλείσουν τα δικαστήρια λόγω πανδημίας, προτάσσουν τη δημόσια υγεία, θεωρώντας τη ως υπέρτατο συνταγματικό αγαθό .  Τώρα αγνοούν το θέμα της δημόσιας υγείας και προτάσσουν το δικαίωμα του συνέρχεστε», αναφέρεται σε επίπεδο κριτικής παρουσιάζοντας μια «δομική αντίφαση».

Η απάντηση Αλιβιζάτου – Μανιτάκη   

Αξία επίσης έχει η ακαριαία αντίδραση δυο κορυφαίων συνταγματολόγων, των καθηγητών Αλιβιζάτου και Μανιτάκη   (Καθημερινή- Skai) που ήταν ξεκάθαρες για την προστασία της δημόσιας υγείας. Χαρακτηριστικά ο κ.Αλιβιζάτος είπε πως «τη δυνατότητα απαγόρευσης δημόσιων συναθροίσεων σε ορισμένη περιοχή ή ακόμη και σε ολόκληρη τη χώρα, εξ αιτίας της τρέχουσας πανδημίας, επιτρέπει ρητά η πράξη νομοθετικού περιεχομένου του περασμένου Μαρτίου, την οποία έχει από καιρό κυρώσει η Βουλή (άρθρο 68§2 ν. 4683/2020). Αρκεί να έχει διατυπώσει γνώμη η Εθνική Επιτροπή Δημόσιας Υγείας.   

 Εν προκειμένω, εξ όσων πληροφορούμαι, η Εθνική Επιτροπή έχει διατυπώσει γνώμη, και μάλιστα ομόφωνη.

Εξ όσων γνωρίζω, εξ άλλου, κανένα δικαστήριο δεν έχει κηρύξει την ανωτέρω διάταξη αντισυνταγματική.

Εκπλήσσομαι, συνεπώς, για την ευκολία με την οποία, υπό τις σημερινές ειδικά συνθήκες, ορισμένοι συνάδελφοι, αλλά και δικαστικοί λειτουργοί,  έσπευσαν να χαρακτηρίσουν την συγκεκριμένη απαγόρευση αντισυνταγματική». 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ

- «Ρήγμα» 2 μελών στην Ένωση Διοικητικών Δικαστών: Να ανακληθεί η απόφαση για την απαγόρευση συναθροίσεων

- Πολυτεχνείο: Στο ΣτΕ προσφεύγει το ΜέΡΑ25 για την απαγόρευση των συναθροίσεων 

- Χρυσόγονος για Πολυτεχνείο: Αντισυνταγματική η γενική απαγόρευση των συναθροίσεων – Τι λέει ο πρόεδρος των αστυνομικών υπαλλήλων Ελλάδας – ΒΙΝΤΕΟ 

- Πολυτεχνείο: Κοινό κείμενο ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και Μέρα 25 με το οποίο καταδικάζουν την απαγόρευση των συναθροίσεων 

- Άμεση ανάκληση της απαγόρευσης της πορείας του Πολυτεχνείου ζητάει η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων – Οι κυβερνητικές αποφάσεις για πρόστιμα, συναθροίσεις και συλλήψεις

 ====================================== 

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

Η κατάληξη της Δικτατορίας του 1967 – Μια εντυπωσιακή συνέντευξη του Δ. Ιωαννίδη: Έτσι με εξαπάτησαν οι Αμερικανοί

Εξ αριστερών: Φ. Γκιζίκης, Γ. Παπαδόπουλος, Δ. Ιωαννίδης

Διηγήσεις του Δημητρίου Ιωαννίδη στον Γεώργιο Φράγκου 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ “ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ”:Με αφορμή τη συμπλήρωση 53 χρόνων από την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών, οι “Ανιχνεύσεις” δημοσιεύουν σήμερα μια άγνωστη συνέντευξη του Δημητρίου Ιωαννίδη από την οποία φαίνεται η τραγική για τη χώρα κατάληξη του δικτατορικού καθεστώτος.

Α. «Έτσι με εξαπάτησαν οι Αμερικανοί!» (25-07-2010)

Δημ. Ιωαννίδης

13/3/1923 – 16/8-2010

Η φωνή του ακούγεται κοφτή και αποφασιστική στο μικρό κελί που του έχει διατεθεί στην έκτη πτέρυγα των Φυλακών Κορυδαλλού. «Με εξαπάτησαν ο Σίσκο και ο Κίσινγκερ για τις πραγματικές προθέσεις της Τουρκίας στην Κύπρο». Ο ίδιος, ντυμένος με μια αθλητική φόρμα, μόλις έχει σηκωθεί από το κρεβάτι εκστρατείας όπου συνηθίζει να ξεκουράζεται τα ατέλειωτα 35 χρόνια που μεσολάβησαν από την καταδίκη του για τη συμμετοχή στο Απριλιανό Πραξικόπημα και το ρόλο του στα τραγικά γεγονότα του καλοκαιριού του 1974.

Παρότι μικρόσωμος, νιώθεις παρατηρώντας αυτόν τον ηλικιωμένο άνδρα ότι κρύβει μέσα του πολλή δύναμη και σκληράδα όπως και αρκετά μυστικά…

Με εξαίρεση ένα πρόβλημα που είχε με την όρασή του, το οποίο ξεπεράσθηκε επιτυχώς, η υγεία του είναι πολύ καλή, ενώ η διαύγεια και η παρατηρητικότητά του εντυπωσιάζουν για κάποιον που είχε υπερβεί τότε (Ιούλιος του 2009) το 87ο έτος της ηλικίας του.

Ο Μίμης, όπως τον προσφωνούν οι λίγοι φίλοι του, γνωστότερος στον ελληνικό λαό ως «ο αόρατος δικτάτορας», κατά κόσμον ταξίαρχος Δημήτρης Ιωαννίδης, δεν κρύβει την οργή του για την ενορχηστρωμένη συμπαιγνία σε βάρος του από την τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ.

Κάνοντας μια αναδρομή στην κρίσιμη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε το πρωί της 20ής Ιουλίου 1974, λίγες ώρες μετά την τουρκική απόβαση στο Πεντεμίλι της Κυρήνειας, στο ΑΕΔ (Αρχηγείο Ενόπλων Δυνάμεων) – στην οποία εκτός του Προέδρου της Δημοκρατίας Φαίδωνα Γκιζίκη, του πρωθυπουργού Αδαμάντιου Ανδρουτσόπουλου, των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας Κυπραίου και Λατσούδη και των αρχηγών Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας, συμμετείχαν ο πρεσβευτής των Ηνωμένων Πολιτειών στην Αθήνα Χένρι Τάσκα και ο υφυπουργός Εξωτερικών της Αμερικής Σίσκο, που μόλις είχε προσγειωθεί ερχόμενος από την Αγκυρα όπου συναντήθηκε με τον Ετσεβίτ – αποκαλύπτει πως οι Αμερικανοί προσπάθησαν να… αποκοιμίσουν την Αθήνα, ενώ συνεχιζόταν η τουρκική εισβολή.

«Ο Σίσκο, που πήρε το λόγο αμέσως μετά την είσοδό του στην αίθουσα του τρίτου ορόφου του Πενταγώνου όπου συνεδριάζαμε, μας ζήτησε να δείξουμε αυτοσυγκράτηση. Μας διαβεβαίωσε, μάλιστα, ότι αυτός και ο Κίσινγκερ θα έπειθαν τους Τούρκους να αποχωρήσουν από την Κύπρο, τα επόμενα 24ωρα, αφήνοντας μια δύναμη περίπου 1.500 ανδρών για ενίσχυση της ΤΟΥΡΔΥΚ και της τόνωσης του ηθικού των Τουρκοκυπρίων. Γι’ αυτό και μας κάλεσε να αποφύγουμε κάθε πολεμική ενέργεια».

Στο σημείο αυτό παρενέβη ο ίδιος και χτυπώντας το χέρι στο τραπέζι είπε απευθυνόμενος στην αμερικανική πλευρά:

«Μας εξαπατήσατε, όπως κάνατε και προ ημερών, όταν μας υποσχεθήκατε ότι ο έκτος στόλος θα περιπολούσε στα στενά της Μερσίνας, ώστε να αποτρέψει τουρκική αποβατική ενέργεια».

Ο Ιωαννίδης θυμάται ότι αμέσως σηκώθηκαν τόσο ο Γκιζίκης όσο και Κυπραίος και απευθυνόμενοι στους δύο Αμερικανούς στα αγγλικά, τους προειδοποίησαν ότι αν οι Τούρκοι δεν αποχωρούσαν άμεσα, η Ελλάδα θα έφευγε από το ΝΑΤΟ και θα κήρυττε τον πόλεμο στην Άγκυρα.

Μετά από μικρή παύση, ανακαλώντας τη μνήμη του, λέει:

«Αμέσως έπεισα τον αρχηγό των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγό Γρηγόριο Μπονάνο, να κηρύξουμε γενική επιστράτευση! Παράλληλα αποφασίσαμε και στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, που το ίδιο βράδυ έβγαζε το 353/74 ψήφισμα, να κληθούν όλα τα μέρη να σεβαστούν την ανεξαρτησία και την εδαφική ακεραιότητα της Κύπρου».

«Εκτός από την επιστράτευση, σε τι άλλες ενέργειες προχωρήσατε;», τον ρωτήσαμε, με το θάρρος της γνωριμίας που είχαμε αποκτήσει, καθώς ένα παιχνίδι της μοίρας μας έφερε να μοιραζόμαστε τους ίδιους χώρους για ένα χρονικό διάστημα.

«Διέταξα τον τότε αρχηγό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού Πέτρο Αραπάκη να στείλει αμέσως τα μισά υποβρύχια που βρισκόντουσαν στα Δωδεκάνησα στην Κύπρο και να χτυπήσουν τα τουρκικά πλοία, ενώ πρότεινα να κηρύξουμε την Ένωση της Μεγαλονήσου με την Ελλάδα».

«Τελικά τι έγινε;», τον ξαναρωτήσαμε. 

«Διατύπωσαν δισταγμούς τόσο ο Μπονάνος, που ακόμη πίστευε στη μεσολάβηση των Αμερικανών όσο και ο Γκιζίκης. Αλλά και ο τότε αρχηγός της Αεροπορίας Παπανικολάου, όταν του ζήτησαν να στείλουμε τα Phantom που είχαμε και να διαλύσουν τους εισβολείς, άρχισε τις αναλύσεις σχετικά με τις πραγματικές δυνατότητες των συγκεκριμένων αεροσκαφών»…

To “ELLINIKA HOAXES” σε διατεταγμένη υπηρεσία βγάζουν fake news το κουβανικό φάρμακο για τον κορονοϊό

Ο βήχας και η απέχθεια του «Ελληνικά Hoaxes» για την Κούβα δεν κρύβονται!

Περί «παραπληροφόρησης» για το κουβανικό φάρμακο Ιντερφερόνη Άλφα 2Β κατά του κορωνοϊού

Μέσα στην αναμπουμπούλα των ημερών, τα fake news και η σπερμολογία για τον Covid-19 είναι λογικό να οργιάζουν.

Εξάλλου ακόμα και οι εκτιμήσεις κατά τεκμήριο ειδικών με το αντικείμενο στη χώρα μας και διεθνώς δε συγκλίνουν απαραίτητα μεταξύ τους.

Σίγουρα θα χρειαστεί αρκετός καιρός μέχρι να αρχίσουν να βγαίνουν στιβαρά επιστημονικά συμπεράσματα σχετικά με την προέλευση, τις ακριβείς ιδιότητες και φυσικά τους τρόπους πρόληψης της ασθένειας.

Εκ των πραγμάτων μέχρι τότε θα διατυπώνονται εκτιμήσεις και θεωρίες, άλλες σοβαρές, άλλες λιγότερο, άλλες καλοπροαίρετες κι άλλες σκανδαλοθηρικές και κακόβουλες.

Αυτό το γεγονός αξιοποιείται από τα «Ελληνικά Hoaxes» (EH) προκειμένου να τσουβαλιάσουν φεϊσμπουκικά γιατροσόφια για γαργάρες με αλατόνερο και ξύδι, με τη χρήση κουβανικού αντιϊκού φαρμάκου στη μάχη κατά του κορωνοϊού.

Σε άρθρο τους, λοιπόν, με τίτλο:

«Η παραπληροφόρηση σχετικά με την ιντερφερόνη άλφα 2β από την Κούβα στην αντιμετώπιση της νόσου Covid-19»,

ο συντάκτης του άρθρου φτιάχνει έναν ισχυρισμό που τον βολεύει, προκειμένου μετά να τον «καταρρίψει» με μια σειρά επιχειρήματα που – πίσω από επιστημονικοφανείς περικοκλάδες – προσπαθούν απλώς να κρύψουν ότι βασικό πρόβλημά τους είναι ότι υπάρχει ένα κουβανικό φάρμακο που φαίνεται να έχει κάποια θετικά αποτελέσματα σε ασθενείς κορωνοϊού στους οποίους έχει χρησιμοποιηθεί.

Τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο.

Ο βήχας και η απέχθεια του «Ελληνικά Hoaxes» για την Κούβα δεν κρύβονται!

Αυτό τα «EH» το μεταφράζουν στον βολικό ισχυρισμό:

«Κλάδος Ελαίας» ο EastMed, κι ο «Μαύρος Κύκνος»

Του οικονομολόγου Παναγιώτη (Τάκη) Κ. Μυλωνά

Όσο περισσότερο μας εκπλήσσει η επικαιρότητα που αφορά στον σχεδιαζόμενο υποθαλάσσιο αγωγό του EastMed, άλλο τόσο αυξάνονται κι αυτοί που πιστεύουν πως στη διελκυστίνδα, γύρω απ’ το περιπεπλεγμένο γαϊτανάκι, που εξυφαίνεται με τη δέσμη των αγωγών που αναπτύσσονται γύρω απ’ τον ευρωπαϊκό χώρο, παίζεται ως και το βασικό «Γεωπολιτικό Σκάκι» για επικυριαρχία στην Υφήλιο. Μια αναμέτρηση για τα ενεργειακά που, ενώ δίχασε, αιματοκύλησε και διαμόρφωσε τον πολιτικό χάρτη, με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, συμπυκνώνει, σήμερα κι όλους τους άλλους ανταγωνισμούς. Όπως κι αυτούς που αρχίζουν, απ’ τους αγωγούς των υδρογονανθράκων και φθάνουν έως την αναμέτρηση των υπερδυνάμεων. Με τους ασίγαστους αυτούς ανταγωνισμούς, επιδιώκεται η απόσπαση μεγαλύτερων μερίδων στο διεθνή καταμερισμό ενεργειακών ροών, καθώς κι η μετατόπιση της σχετικής οικονομικοστρατηγικής ισχύος, υπέρ τους.

Το «παιχνίδι» της ενέργειας

Ιδού λοιπόν που, το είδος αυτό, που λέγεται πετρέλαιο ή/και υδρογονάνθρακες, γενικότερα, εκείνο που επέφερε το τελικό χτύπημα και στη Σ.Ε., στον ανταγωνισμό των υπερδυνάμεων (με τη σύμπραξη και της Σαουδικής Αραβίας, με τη βίαιη καθήλωση των τιμών πετρελαίου -τότε- κοντά στα 10 δολάρια το βαρέλι, στη 10ετία του 1980), παίζει, ξανά τώρα, τα ρέστα του. Παίζεται πάλι το ίδιο παιχνίδι, με όπλο την ενέργεια και με βάση τους ίδιους ή ανάλογους, γεωοικονομικούς σχεδιασμούς κι εργαλείο τους, το φυσικό αέριο. Εκτυλίσσεται μια νέα «γεωσκακιστική παρτίδα», με παλιές γνώριμες εταιρείες -όπως τις ExxonMobil, Total, ENI, BP κ.λπ,- μα κι άλλες, νεότερες. Το παιχνίδι, αυτή τη φορά, δεν είναι στον Περσικό Κόλπο. Είν’ ο «Περσικός Κόλπος, της Ε.Ε.», η Ανατολική Μεσόγειος. Όπου, με βάση τα ήδη ερευνημένα κοιτάσματα του Ζορ στην Αίγυπτο, του Λεβιάθαν στο Ισραήλ (που έχει τεθεί ήδη σε παραγωγική λειτουργία), της Αφροδίτης και του Γλαύκου στην Κύπρο, καθώς και τα εντοπισμένα κοιτάσματα Νότια της Κρήτης και της Δυτικής Ελλάδας, σε φυσικό αέριο, πετρέλαιο, αλλά και στο «υπερκαύσιμο» υδριτών, έχει αποφασιστεί η δημιουργία του νέου αγωγού, του EastMed. Αξίζει να σημειώσουμε πως, το φυσικό αέριο δεν χρησιμοποιείται για ηλεκτροπαραγωγή, θέρμανση και κίνηση μόνο, αλλά αποτελεί και βασικό υλικό της χημικής βιομηχανίας.

Ένας περίπλους στη Λίμνη των Κύκνων της Μεσογείου...