Μέχρι και ο γραμματέας του ΚΚΕ, που είναι συνυπεύθυνο για την μακεδονική πληγή στα βόρεια σύνορα, παραδέχτηκε ότι η ονοματοδοσία είναι δευτερεύων ζήτημα μπροστά σε άλλες, πιο ουσιώδεις απειλές, από το κράτος των Σκοπίων. Σ αυτές, που αναφέρονται πιο κάτω, προστίθεται και η παντελής άγνοια του πρωθυπουργού και των υπεύθυνων συμβούλων του για τα πραγματικά γεγονότα. Αλλά, και ο τρόπος που βλέπουν τον πρωθυπουργό ΗΠΑ και Γερμανία, που θέλουν διακαώς λύση!
Ας αρχίσουμε με μια οφθαλμοφανή παραδοχή:
Ότι ο πρωθυπουργός φοβάται το λαό. Κυρίως το λαό που δε συμφωνεί μαζί του! Αν δεν τον φοβόταν δεν θα χαρακτήριζε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης «εθνικιστικό παραλήρημα». Θα το έπαιρνε και θα πήγαινε στον Νίμιτς και θα διαπραγματευόταν μαζί του, χρησιμοποιώντας το ως μέσο πίεσης. Μέσο πίεσης ενός λαού 11 εκατομμυρίων. Όπως ακριβώς σκαρφίστηκε να κάνει και με το δημοψήφισμα του 2015!
Ότι ο πρωθυπουργός φοβάται το λαό. Κυρίως το λαό που δε συμφωνεί μαζί του! Αν δεν τον φοβόταν δεν θα χαρακτήριζε το συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης «εθνικιστικό παραλήρημα». Θα το έπαιρνε και θα πήγαινε στον Νίμιτς και θα διαπραγματευόταν μαζί του, χρησιμοποιώντας το ως μέσο πίεσης. Μέσο πίεσης ενός λαού 11 εκατομμυρίων. Όπως ακριβώς σκαρφίστηκε να κάνει και με το δημοψήφισμα του 2015!
Και θα έβαζε τα όρια των γειτόνων εκεί που είναι πραγματικά: Θέλετε όνομα; Το πραγματικό σας όνομα: Σλαβομακεδονία. Θέλετε ιθαγένεια; Την αληθινή: Σλαβομακεδονική. Θέλετε γλώσσα; Την πραγματική: Σλαβομακεδονική.
Και έτσι δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αλυτρωτισμού, καπηλείας ιστορίας και τα λοιπά. Κανένα! Και θα είχε υπηρετηθεί και η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. Αλλά, έτσι δεν θα υπηρετιόταν ο Σκοπιανός εθνικισμός! Πώς θα γεννιόταν ένα ένδοξο έθνος με μια ένδοξη γλώσσα;;!!
Αν ο κ Τσίπρας τα ήξερε όλα αυτά και δεν φοβόταν το λαό δεν θα φοβόταν να κάνει και τώρα δημοψήφισμα. Και μάλιστα, σύμφωνο με το Σύνταγμα! Κι αυτό μας οδηγεί σε μια δεύτερη αυταπόδεικτη παραδοχή: