Πρόσφατη μελέτη απέδειξε πως η ταυτοποίηση κάποιου μπορεί να γίνει ακόμα και από το DNA που αφήνει στο περιβάλλον του, δηλαδή ακόμα και μέσω του… αέρα.
Η ακούσια αλίευση ανθρώπινου γονιδιώματος και η σκόπιμη σύλληψη εγείρουν ευεργετικές εφαρμογές και ηθικές ανησυχίες για το περιβαλλοντικό DNA
Το DNA που αφήνουμε πίσω μας στο περιβάλλον, θα μπορούσε να λειτουργήσει ως αόρατο δακτυλικό αποτύπωμα, ταυτοποιώντας τους ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί στο παρελθόν, σύμφωνα με νέα έρευνα.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι μπορεί κάποιος να μην γίνεται να κρυφτεί από τους επιστήμονες ή τις Αρχές επιβολής του νόμου, θέτοντας ένα νέο ηθικό δίλημμα σχετικά με το πώς θα μπορούσαν να συλλεχθούν και να αποθηκευτούν τέτοιες
πληροφορίες.
Όπου και αν πάμε, χάνουμε DNA.
Αποτελώντας τη βάση της σύγχρονης εγκληματολογικής τεχνολογίας, το DNA υπάρχει στο σάλιο όταν μιλάμε και βήχουμε, αποβάλλεται από τα νεκρά κύτταρα του δέρματος και αποδεικνύεται ακόμα ότι μπορούμε να ανακτήσουμε DNA από τα μαλλιά, κάτι που ήταν προηγουμένως αδύνατον.
Έτσι, οι εγκληματολόγοι ταυτοποιούν εγκληματίες από τα πάντα εδώ και δεκαετίες, δηλαδή από πεταμένες χαρτοπετσέτες μέχρι δείγματα σπέρματος, βοηθώντας στην επίλυση αμέτρητων υποθέσεων, όπως αναφέρεται στο «IFL Science».
Σήμα κινδύνου από τη νέα έρευνα για την ταυτοποίηση DNA
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα απέδειξαν ότι το DNA υπάρχει πραγματικά παντού και είναι τρομακτικά εύκολο πώς γίνεται να ταυτοποιηθούν άτομα από το πουθενά.
Η ερευνητική ομάδα χρησιμοποίησε μία σύγχρονη προσέγγιση αλληλούχισης DNA για να αναζητήσει περιβαλλοντολογικό DNA (eDNA) σε λύματα γύρω από εργαστήριό τους, άμμο από παραλίες και δείγματα αέρα από ένα κοντινό κτηνιατρείο. Αυτά παρείχαν ποιοτικά δείγματα νερού, άμμου και αέρα από τα οποία θα μπορούσε να εξαχθεί eDNA.
Με την άδεια των ανθρώπων που θα ταυτοποιούνταν σε αυτά τα δείγματα, η ομάδα θα μπορούσε να απομονώσει DNA από πατημασιές στην άμμο, ίχνη DNA στην παροχή νερού, ακόμα και να αναγνωρίσει άτομα στο κοντινό κτηνιατρείο, καθώς και το ζώο που νοσηλεύεται και τους ιούς που υπάρχουν εκεί.
Όταν πήραν δείγματα από απομακρυσμένα νησιά που δεν είχαν επισκεφθεί ποτέ άνθρωποι, δεν βρήκαν κανένα ίχνος τους – φαίνεται προφανές, αλλά λειτούργησε ως τέλεια μέθοδος ελέγχου της συγκεκριμένης έρευνας:
.jpg)
