Του Νικόλα Καρπούζη
Επί μια 10ετία (2008 Συμφωνία τού Βουκουρεστίου - 2018 Συμφωνία των Πρεσπών) τα… μυρμήγκια της Σκοπιανής και Ελληνικής διπλωματίας, υπό την επίβλεψη του Μάθιου Νίμιτς, πηγαινοερχόντουσαν προκειμένου να βρουν μια… λύση στην παράλογη απαίτηση των Σκοπίων να αναγνωριστούν ως έθνος με ό,τι αυτό συνεπάγεται (ιστορία, γλώσσα, κλπ.).
Κατά την διάρκεια της 10ετίας αυτής οι… “έλληνες" (;) διπλωμάτες εργαζόμενοι μέσα σε μια σκοτεινή χαβούζα δεν ενημέρωσαν ποτέ τον ελληνικό Λαό και περισσότερο τους Έλληνες νομομαθείς σε θέματα Διεθνούς Δικαίου και συμφωνιών για το τί έκαναν. Η πλήρης θολούρα του μελανιού που άφηναν στο πέρασμά τους ήταν το κύριο χαρακτηριστικό των σκοτεινών δραστηριοτήτων τους.
Έτσι, ενώ καθημερινά τρωγόντουσαν, τρώγονται και θα τρώγονται στην Βουλή για την απόκτηση της κομματικής τους κυριαρχίας, σε θέματα που αφορούν την οικονομική κρίση και τα εθνικά θέματα έδειχναν και δείχνουν μια αχαρακτήριστη συμπόρευση υπογράφοντας οιονδήποτε έγγραφο τους ζητούσαν να υπογράψουν, έστω και παρά την θέλησή τους όπως, εκ των υστέρων, είχαν το θράσος και την κακεντρέχεια να λέγουν. Κανένας δεν ήθελε να υπογράψει τα μνημόνια, αλλά όλοι τα υπέγραφαν επικαλούμενοι την ιδιαιτερότητα των περιστάσεων.
Δεν πρόκειται να σας κουράσω με την υποβολή των αιτιολογιών που, τάχα, επικαλούνται επειδή στο σημείο αυτό υπάρχουν πάρα πολλοί ειδήμονες με νομικά επιχειρήματα που ανατρέπουν τις αιτιολογίες αυτές.
Θα παρουσιάσω μερικές, αδιαμφισβήτητες, φωτογραφίες που δείχνουν ότι το σενάριο της Συμφωνίας των Πρεσπών ήταν από χρόνια στημένο επειδή αυτή η μακρόχρονη θολούρα βοηθούσε στο να φτάσουν στο ζητούμενο. Έτσι, παρά τα όσα λέγονται τα παρακάτω αποδεικτικά στοιχεία δείχνουν ότι η χρήση του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ δεν ήταν πολιτικός ελιγμός του στρατάρχη Τίτο, αλλά μια απαίτηση των...