Υπάρχουν… εκτός από ήρωες, προδότες, καταδότες, αλλά και κυρ Παντελήδες - Η αλήθεια είναι πικρή είτε αρέσει, είτε όχι.

"Κυρ-Παντελήδες 2021" vs "Βασίληδων 1821" 

 

Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας

Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής AEJ/IFJ 

Συνήθως όταν εμφανισθεί τα φαινόμενο της κρίσης σε μια κοινωνία, τότε θα παρατηρήσουμε και την απομυθοποίηση της δήθεν κοινωνικής αλληλεγγύης. Αυτό βιώνει η ελληνική κοινωνία τα τελευταία 7 χρόνια. 

Όσοι μιλούν περί αντιθέτου πριν ξεσπάσει η οικονομική φιλελεύθερη κρίση, τότε που όλα ήταν καλυμμένα με τον μανδύα της επίπλαστης ευημερίας, τους χαρακτηρίζουν ως εκτός τόπου και χρόνου. Ακόμα και ως γραφικούς. 

Η αλήθεια είναι πικρή είτε αρέσει, είτε όχι.

Οι άνθρωποι μέσα τις κοινωνίες πρώτα γυρνούν την πλάτη στα κοινά μετά αποφεύγουν να κοιτάξουν το τι είναι δίκαιο, καθώς το φως του ήλιου της δικαιοσύνης είναι αφόρητο και τους καίει τα μάτια. 

Είναι βέβαια ενοχλητικό, γιατί πρέπει να κοπιάσουν και να σκεφτούν τον άλλον, τον συμπολίτη, τον γείτονα, τον σύντροφο.

Οι «ξύπνιοι» αναλαμβάνουν να κοροϊδέψουν τους πολλούς, δεν σέβονται τον άλλον ως πρόσωπο και ως υπόσταση.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον ανακαλύπτεις με τον καιρό ότι η κοινωνία αποτελείται εκτός από ήρωες, από προδότες, καταδότες, αλλά και κυρ «Παντελήδες». 

Θέατρο σκιών αυτά που βλέπεις και γίνεσαι μάρτυρας κάθε λογής απαξίωσης της χώρας σου.

Η θεμελίωση και εδραίωση της Δημοκρατίας μέσα από ένα σωστό και δίκαιο μοίρασμα κοινωνικών ρόλων. Αυτό ήταν το απαραίτητο συστατικό για την...

Η Επανάσταση του 1821 και η παραχάραξή της

 Σχετικό:  Γιάννης Σκαρίμπας-Το 1821 και η αλήθεια

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΜΑΡΧΙΑ ἤτοι Λόγος περὶ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ 

(Ένα έργο που πρέπει να διαβαστεί από κάθε Έλληνα για να αποκατασταθεί η Αλήθεια που τόσο ενοχλεί...)

Mε αφορμή το ξαναγράψιμο της ιστορίας της επανάστασης του 1821 από τον skai, αναδημοσιεύω ένα άρθρο  του Τηλέμαχου Λουγγή. 

Σχεδόν πάντα, αλλά ιδιαίτερα στις μέρες που ζούμε, έχω την εντύπωση ότι το νοητικό, το γνωστικό οξυγόνο που χρειάζεται ο κόσμος που συντρίβεται ανάμεσα σε τόσους αλλεπάλληλους καταιγισμούς από νοητικά υποπροϊόντα μόνο ο Μαρξισμός μπορεί να το προσφέρει. 

Ολόκληρος ο λεγόμενος δυτικός αστικός πολιτισμός, κάποτε λαμπρός, σήμερα δεν έχει πια να δώσει παρά βία και όλο και περισσότερη φτώχεια και αθλιότητα.

Ο τρόπος που σκέφτεται και δρα μια ολόκληρη κοινωνική τάξη βρίσκεται σε άμεση σχέση με το ιστορικό στάδιο που διανύει η τάξη αυτή. 

Η βαθιά ιστορική παρακμή της αστικής τάξης στο στάδιο του μονοπωλιακού καπιταλισμού, τη σπρώχνει σε μια όλο και πιο πρωτόγονη και βάρβαρη αυτοάμυνα, σε μια όλο και μεγαλύτερη στάση εχθρότητας προς την τεράστια πλειοψηφία των εργαζομένων σε όλες τις χώρες που μεταβάλλονται με όλο και ταχύτερους ρυθμούς σε αληθινούς σκλάβους της μισθωτής εργασίας που κι αυτή καταντάει απρόσιτη πολυτέλεια.

Από κοντά, έρχεται και η διαστρέβλωση της Ιστορίας, με περίπου νομοτελειακό τρόπο. Το χειρότερο που μπορεί να πάθει ένας λαός είναι να στερηθεί την Ιστορία του, δηλαδή να αλλοτριωθεί, να υποδουλωθεί νοητικά, να γίνει εύκαμπτος, καθώς θα έχει ξεχάσει δύο πολύ σπουδαία πράγματα:

1821 τουρκικά βιβλία: Η Επανάσταση μέσα από τα μάτια των Τούρκων

1821 τουρκικά βιβλία: Κατά την τουρκική αντίληψη οι Έλληνες είναι αχάριστοι και αδίκως επαναστάτησαν κατά της αυτοκρατορίας, υποκινούμενοι από ξένες δυνάμεις.

Στο τουρκικό θυμικό, στην τουρκική ιστορική μνήμη, οι Έλληνες είναι αχάριστοι και αδίκως επαναστάτησαν κατά της αυτοκρατορίας, υποκινούμενοι από τις ξένες δυνάμεις που επιθυμούσαν τον διαμελισμό των εδαφών της. Κι αυτό γιατί, κατά την τουρκική αντίληψη, απολάμβαναν πλήρη θρησκευτική ελευθερία, κατά τόπους διευρυμένα πολιτικά δικαιώματα, ενώ πολλοί από αυτούς είχαν ανέλθει στην οθωμανική διοίκηση και μάλιστα χωρίς την ανάγκη αλλαγής θρησκεύματος. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι ήδη από την προεπαναστατική περίοδο αρκετοί Φαναριώτες στελέχωναν την οθωμανική διοίκηση, ενώ οι ηγεμόνες στις φόρους υποτελείς στην αυτοκρατορία παραδουνάβιες ηγεμονίες ήταν κατά παράδοση Έλληνες. Αυτά όμως σε καμία περίπτωση δεν αναιρούσαν τη συσσωρευμένη πίεση, αδικία και κακομεταχείριση που υφίσταντο οι ελληνικοί πληθυσμοί.

Σε κάθε περίπτωση το αίσθημα αυτό της αχαριστίας των Ελλήνων πέρασε στο τουρκικό θυμικό. Και παρόλο οι Σέρβοι είχαν προηγηθεί των Ελλήνων στην επαναστατική διαδικασία, ενώ οι Βούλγαροι ακολούθησαν, οι Έλληνες είναι που έμειναν στην τουρκική μνήμη ως οι πιο αχάριστοι από τους χριστιανούς. Το αίσθημα αυτό επιτάθηκε από τις ιστορικές εξελίξεις. Από όλους τους υποτελείς λαούς της αυτοκρατορίας οι Έλληνες το 1922 παραλίγο να τους καταστρέψουν εντελώς, οι Έλληνες έγιναν οι πιο επικίνδυνοι γείτονες και πιο μισητοί εχθροί και τέτοιοι παραμένουν έως σήμερα. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μετάφραση του τουρκικού σχολικού εγχειριδίου (Emin Oktay, Tarih, Lise: III, έκδ. 1988, σσ. 237-240) και καταδεικνύει τον τρόπο που διδάσκονται οι γείτονες την κοινή μας Ιστορία. Τα σχόλια και οι υποσημειώσεις είναι των συγγραφέων Κατσουλάκου Θ., Τσαντίνη Κ. από το βιβλίο τους «Προβλήματα Ιστοριογραφίας στα Σχολικά Εγχειρίδια των Βαλκανικών Κρατών. Επανάσταση του ΄21, Βαλκανικοί Πόλεμοι. εκδ. Εκκρεμές».

1821 τουρκικά βιβλία: Η Ελληνική Επανάσταση και η ίδρυση του ελληνικού κράτους (1820-1829) κατά το τουρκικό εγχειρίδιο

Οι Έλληνες[i], οι οποίοι είχαν περισσότερα προνόμια[ii] απ’ όλους τους χριστιανικούς λαούς που τελούσαν υπό οθωμανική κυριαρχία, ζούσαν κυρίως στην Ελλάδα[iii], στην Πελοπόννησο, στα νησιά του Αιγαίου, στη Δυτική Μικρασία και στα παράλια της Προποντίδας και του Εύξεινου Πόντου, όπου ήταν εγκαταστημένοι σε πόλεις και κωμοπόλεις και ασχολούνταν με τις τέχνες και το εμπόριο και ιδιαίτερα με τη ναυτιλία. Οι Έλληνες είχαν υποταχτεί οριστικά στο οθωμανικό κράτος επί Μωάμεθ του Πορθητή. Είχαν παραχωρηθεί τότε και σ’ αυτούς, όπως και στους άλλους χριστιανούς, ελευθερίες ως προς τα θέματα θρησκείας και γλώσσας. Στην Πελοπόννησο μάλιστα και στα νησιά του Αιγαίου οι Έλληνες ζούσαν σχεδόν αυτόνομο[iv]. Οι Οθωμανοί θεωρούσαν ανώτερους τους Έλληνες από τους άλλους χριστιανούς και τους διόριζαν σε ορισμένες θέσεις και ιδιαίτερα σε θέσεις διερμηνέων[v]. Ορισμένοι μάλιστα Έλληνες άρχοντες από το Φανάρι της Κωνσταντινουπόλεως προωθούνταν σε θέσεις ηγεμόνων της Βλαχίας και της Μολδαβίας[vi].

Σε σχέση με τους άλλους χριστιανικούς λαούς οι Έλληνες ήταν πιο εύποροι και πιο φωτισμένοι. Οι σχέσεις που είχαν αναπτύξει με τη Ρωσία κατά τον 18ο αιώνα...

Η ιστορία των ηρώων του 1821 που αδίκησε η πατρίδα στη "Μηχανή του Χρόνου" - “Η πατρίς αγνωμονούσα”

Το αφιέρωμα της "Μηχανής του Χρόνου" στους ήρωες του 1821 που αδικήθηκαν από την πατρίδα

  

“Η πατρίς αγνωμονούσα”: 

Πως το νεοσύστατο ελληνικό κράτος γύρισε την πλάτη στους αγωνιστές του 1821

«Εμείς ελευθερώσαμε την πατρίδα, εσύ κυβέρνησε την» είχε πει ο Κολοκοτρώνης στον Όθωνα. Οι πολιτικές όμως κόντρες της εποχής και τα πάθη ήταν τόσο έντονα που μερικοί από τους κορυφαίους αγωνιστές του 1821 κατέληξαν να αντιμετωπίζονται ως αντίπαλοι, αν όχι ως εχθροί του νεοσύστατου νεοελληνικού κράτους. 

Ο βασιλιάς Όθωνας , ο Κωλέττης και ο Μαυροκορδάτος έπαιξαν κομβικό ρόλο στο πως αντιμετωπίστηκαν κορυφαίες προσωπικότητες της Ελληνικής Επανάστασης , των οποίων το τέλος της ζωής τους μόνο ανάλογο της προσφοράς τους δεν ήταν. 

Το φρικτό τέλος των περισσότερων αγωνιστών δείχνει πως η πατρίς στην περίπτωση τους δεν ήτα ευγνωμονούσα, αλλά αγνωμονούσα.

Του Σταύρου Παπαντωνίου

ΝΙΚΗΤΑΡΑΣ: Ζητιανεύοντας τυφλός :

Elena Tsagrinou – El Diablo | Video Clip - Η Ιερά Σύνοδος ζητάει να ακυρωθεί το τραγούδι... του διαβόλου της Κύπρου για την Eurovision

Να ακυρωθεί το τραγούδι «El Diablo» που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Eurovision ζητάει η Ιερά Σύνοδος, γιατί πιστεύει πως εξυμνεί την υποταγή του ανθρώπου στον... διάβολο.

Μεγάλη αναταραχή έχει προκαλέσει στην Κύπρο το τραγούδι «El Diablo» που θα εκπροσωπήσει την Κύπρο στην φετινή Eurovision.

Οι πρώτες αντιδράσεις προέκυψαν λίγο μετά την πρώτη μετάδοση του τραγουδιού, από ομάδα πολιτών που ζητά την ακύρωση της κυπριακής συμμετοχής μέσω ψηφίσματος στο Avaaz, χαρακτηρίζοντας το τραγούδι «σκανδαλώδες για εμάς τους Χριστιανούς», με τον Σύνδεσμο Θεολόγων ΟΕΛΜΕΚ να ζητά επίσης την άμεση απόσυρση του τραγουδιού που, όπως αναφέρει, «εξυμνεί τον Σατανά, αφιερώνει την ζωή του σ' αυτόν και τον αγαπά». Παράλληλα, η Αστυνομία δέχθηκε τις προηγούμενες μέρες σειρά από αναφορές για απανωτά απειλητικά τηλεφωνήματα στο ΡΙΚ και  απειλές από αγνώστους ότι θα κάψουν το κτίριο.

Παρά το γεγονός ότι το ΡΙΚ εξέδωσε ανακοίνωση, δίνοντας διευκρινίσεις για τους στίχους του κομματιού και ξεκαθαρίζοντας ότι δεν έχει θρησκευτικό περιεχόμενο, οι θρησκευτικής προέλευσης αντιδράσεις, συνεχίζονται.

Με τη φράση ότι το τραγούδι El Diablo που έχει επιλεγεί από το ΡΙΚ για να εκπροσωπήσει την Κύπρο στη Eurovision είναι η «εξύμνηση μιας μοιρολατρικής ὑποταγής και παράδοσης του ανθρώπου στην εξουσία του διαβόλου», η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Κύπρου ζητά να ακυρωθεί.

Η ανακοίνωση της Ιεράς Συνόδου αναφέρει ότι η μεταφορική ερμηνεία του τραγουδιού που έχει δοθεί από τους υπευθύνους του ΡΙΚ, "ουδόλως...

Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα!

Δημήτρης Καραπάνος

Εν όψει του επικείμενου εορτασμού της Εθνικής μας επετείου της 25ης Μαρτίου (2021) θα αναφερθώ σε μία όχι αρκετά γνωστή πτυχή της Ιστορίας μας. Θα εκθέσω την μετέπειτα τύχη και μεταχείριση που επεφύλαξε το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος σε πάρα πολλές σημαντικές προσωπικότητες και ήρωες της επανάστασης του 1821. Σε ανθρώπους που έδωσαν τα πάντα για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού και την απελευθέρωση των Ελλήνων. Θα επιχειρήσω μία σε βάθος ιστορική αναδρομή για να συγκρίνω ποια ανάλογη μεταχείριση επεφύλαξαν και οι Αρχαίοι Έλληνες στους Επιφανείς ένδοξους προγόνους μας.

Από τα στοιχεία, που στην συνέχεια παραθέτω επιβεβαιώνεται πλήρως αυτό που ομολογείται ως πικρή διαπίστωση και από στόμα σε στόμα η μια γενιά μεταφέρει στη επόμενη ότι: Η ΕΛΛΑΔΑ ΤΡΩΕΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ! Αυτό κάποτε πρέπει να σταματήσει. Χρειάζεται ασφαλώς Εθνική προσπάθεια. Χρειάζεται να μάθουμε όλες τις πτυχές της Ιστορίας μας χωρίς ωραιοποιήσεις και κυρίως χωρίς αποκρύψεις των ιστορικών γεγονότων που καθόλου δεν μας τιμούν, όπως εκείνα που αναδεικνύουν τα ελαττώματα της φυλής μας!

Αυτές οι ωραιοποιήσεις και κυρίως οι αποκρύψεις ιστορικών γεγονότων, μας εμποδίζουν να κατακτησουμε την εθνική μας Αυτογνωσία. Χωρίς εθνική Αυτογνωσία δεν μπορούμε να διορθώσουμε την ιστορική μας πορεία, ούτε να αποφύγουμε τα ίδια λάθη που συνεχώς επαναλαμβάνουμε.

Γι αυτό και δυστυχώς οδηγούμεθα στις ίδιες απογοητεύσεις ! Όλοι οι λαοί αντλούν διδάγματα από την ιστορία τους και παραδείγματα από τους προγόνους των προς μίμηση,αλλά και προς αποφυγή. Εμείς στρουθοκαμηλίζοντας περιοριζόμεθα στα παραδείγματα προς μίμηση. Σαν να μην υπάρχουν τα προς αποφυγή.

Με αυτό τον τρόπο εκτρεπώμεθα σε μια συνεχή στείρα πατρογονολατρεία. Χάνουμε τον δρόμο προς την αναγκαία Εθνική αυτογνωσία που χρειαζόμεθα για να σφυρηλατήσουμε Εθνική ομοψυχία και συνοχή. Δυστυχώς και ευτυχώς, την Εθνική ομοψυχία και συνοχή τις αποκτούμε και τις ατσαλώνουμε μόνο όταν φθάνουμε στο χείλος του γκρεμού σε πολεμικές περιόδους ή μεγάλων εθνικών δοκιμασιών από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα!

Α. Πίκρα και αχαριστία εισέπραξαν οι ήρωες του 21!

Παραθέτω χωρίς σχόλια πιο ήταν το τέλος της ζωής των κορυφαίων ηρώων και προσωπικοτήτων της επανάστασης του 1821!

• Θεόδωρος Κολοκοτρώνης: Ο μεγάλος Αρχιστράτηγος, το μυαλό της Επανάστασης, φυλακίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από την Αντιβασιλεία των πραιτοριανών του Όθωνα. Ο Όθων του έδωσε χάρη και πέθανε από συμφόρηση το 1843 σε ηλικία 73 ετών παραμελημένος και παραγκωνισμένος.

• Νικηταράς ο Τουρκοφάγος: Πέθανε το 1849 άρρωστος και τυφλός σε ένα ημιυπόγειο στον Πειραιά σε ηλικία 68 ετών, εγκαταλειμμένος απ’ όλους. Πάμφτωχος όπως και η οικογένεια του που ‘’απέθνησκε της πείνας’’ κατά τον ιστορικό της εποχής!

• Γιάννης Μακρυγιάννης: Πρωταγωνίστησε στην επανάσταση, αλλά κυρίως στην λαϊκή εξέγερση στις 3 του Σεπτέμβρη για την παραχώρηση Συντάγματος από τον μονάρχη Όθωνα. Καταδικάστηκε σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και έμεινε φυλακισμένος και σε απομόνωση επί τριετία (1851-1854). Πέθανε από τις κακουχίες αυτές το 1864 σε ηλικία 67 ετών.

• Ανδρέας Λόντος: Ο πλούσιος πρόκριτος των Καλαβρύτων, συμπρωταγωνιστής του Μακρυγιάννη στα γεγονότα της 3ης Σεπτεμβρίου 1843 για την παραχώρηση Συντάγματος. Αυτοκτόνησε το 1846 σε ηλικία 62 ετών ‘’μη δυνάμενος να ανεχθεί την ένδεια του’’!

• Μαντώ Μαυρογένους: Η πλούσια αρχόντισσα της Μυκόνου διέθεσε όλη της την περιουσία για τον μεγάλο Αγώνα. Πέθανε φτωχή και εγκαταλειμμένη από όλους σε ηλικία 44 ετών από τύφο στην Πάρο το 1840!

• Νικόλαος Κριεζιώτης: Ο ήρωας του ξεσηκωμού και της επανάστασης στην Εύβοια. Καταδιώχτηκε από το οθωμανικό καθεστώς και κρύφτηκε αυτοεξόριστος στην Σμύρνη όπου πέθανε σαν απλός και ανώνυμος το 1853 σε ηλικία 68 ετών.

• Παναγιώτης Σέκερης: Διέθεσε την περιουσία του για την χρηματοδότηση της οργάνωσης της Φιλικής Εταιρείας. Το 1830 πέθανε πάμφτωχος στο Ναύπλιο όπου είχε διοριστεί σε μεγάλη ηλικία ως τελώνης για να εξοικονομήσει τα στοιχειώδη για να επιβιώσει!

• Όμως την χειρότερη μοίρα από όλους είχαν οι Ιωάννης Καποδίστριας, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος και ο Πάνος Κολοκοτρώνης.

Και οι τρεις δολοφονήθηκαν άγρια από Έλληνες που είχαν μέχρι τότε τον φωτοστέφανο του αγωνιστή στο μεγάλο Αγώνα. Όμως τα πάθη της εποχής και οι προσωπικές αντιδικίες των αγωνιστών μεταξύ των,οδήγησαν κάποιους από αυτούς, όπως τον Γκούρα και τους Μαυρομιχάληδες, με αυτές τις δολοφονίες που διέπραξαν, να αμαυρώσουν την δόξα της ηρωικής τους συμμετοχής στον αγώνα και την ιστορική τους υστεροφημία!

Β. Ίδια και χειρότερη η μεταχείριση επιφανών Αρχαίων!

•  Θεμιστοκλής: Ο νικητής των Περσών στην ναυμαχία της Σαλαμίνας, πέθανε στην εξορία!

• Μιλτιάδης: Ο επίσης νικητής στην επική μάχη του Μαραθώνα, πέθανε στη φυλακή!

• Αριστείδης ο Δίκαιος: Σπουδαία πολιτική και στρατιωτική προσωπικότητα της Αρχαίας Αθήνας, πέθανε από πείνα στην εξορία γιατί ήταν δίκαιος και σωστός Δημότης των Αθηνών!

• Πυθαγόρας: Από τις πιο κορυφαίες διάνοιες των Αρχαίων στον τομέα της Γεωμετρίας των Μαθηματικών και της Φιλοσοφίας. Πέθανε από πείνα στην εξορία!

• Περικλής: Ο κορυφαίος πολιτικός του Χρυσού αιώνα των Αθηνών. Τον εξανάγκασαν σε παραίτηση με άδικη κατηγορία και πέθανε λυπημένος πριν αποκατασταθεί η υπόληψη του!

• Φειδίας: Ο κορυφαίος γλύπτης όλων των εποχών, δημιουργός ενός από τα επτά θαύματα του κόσμου. Πέθανε στην φυλακή!

• Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης: Και οι τρεις κορυφαίοι τραγικοί ποιητές της Αρχαιότητας των οποίων τα έργα θαυμάζει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα πέθαναν στην εξορία που τους εξαπέστειλαν οι συμπολίτες τους!

• Ηρόδοτος: Ο αποκαλούμενος πατέρας της Ιστορίας πέθανε στην εξορία!

• Ικτίνος, ο αρχιτέκτονας του Παρθενώνα, επίσης πέθανε στην εξορία!

• Σωκράτης ο κορυφαίος των φιλοσόφων. Φυλακίστηκε άδικα και προτίμησε να δηλητηριαστεί μόνος του με κώνειο, παρά να δραπετεύσει,όπως επίμονα του πρότειναν οι μαθητές του!

• Θουκυδίδης επίσης εξέχων ιστορικός της Αρχαιότητος, πέθανε στην εξορία!

• Αριστοφάνης ο περίφημος κωμωδιογράφος της Αρχαιότητος. Πέθανε από ασιτία στην εξορία!

• Δημοσθένης ο περίφημος ρήτορας. Ήπιε δηλητήριο και αυτοκτόνησε, απογοητευμένος από τους συνδημότες του.

• Ισοκράτης επίσης εξαίρετος ρήτορας. Ο μακροβιότερος όλων των επιφανών αρχαίων Ελλήνων. Έζησε 99 χρόνια αλλά και αυτός εξορίστηκε και πέθανε στην εξορία!

• Αναξαγόρας ο εξαίρετος φιλόσοφος και πρωτοπόρος στον τομέα της αστρονομίας. Πέθανε στην εξορία!

Από όλα αυτά τα αναμφισβήτητα βιογραφικά ιστορικά γεγονότα και στοιχεία, τα οποία επιμελώς αποφεύγουμε (πολύ κακώς) να διδάξουμε και να μάθουμε στα σχολεία μας, επιβεβαιώνεται πλήρως η αλήθεια της επικεφαλίδας του παρόντος άρθρου, η οποία δυστυχώς μας βαραίνει ως επαναλαμβανόμενη εθνική ντροπή και κατάρα του Έθνους! Διερωτώμαι έως πότε η Ελλάδα θα ‘’τρώει’’ τα καλύτερα παιδιά της;

Σήμερα εν μέσω γενικευμένης κρίσης στην Ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς της δημοσίας και ιδιωτικής μας ζωής, ξεπεράσαμε κάθε όριο! Η Ελλάδα δεν τρώει απλώς τα καλύτερα παιδιά της, τρώει όλα τα παιδιά της, αυτοκτονώντας ταυτόχρονα και η ίδια!

Όταν η ανεργία των νέων σε μια χώρα ξεπερνά το 60%, όπως στην σημερινή Ελλάδα και , οι νέοι μεταναστεύουν μαζικά για να επιζήσουν, η χώρα αυτή αυτοκτονεί με τον χειρότερο τρόπο! Χρειαζόμαστε επειγόντως μια νέα Φιλική Εταιρεία εμπνευσμένων Ελλήνων οραματιστών, για μια νέα Εθνική Παλιγγενεσία που θα ανακόψει την ξέφρενη σημερινή πορεία αφανισμού της πατρίδος μας!

Κλείνοντας αυτό το άρθρο ως δική μου συμβολή προβληματισμού και απόψεων στον εορτασμό της 25ης Μαρτίου, θα παραθέσω αποσπάσματα κειμένων των δύο μεγάλων σοφών της Αρχαιότητος, του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη. Ταιριάζουν απόλυτα στην σημερινή πολιτική επικαιρότητα, τόσο στην κεντρική πολιτική σκηνή και των αποφάσεων που λαμβάνονται ,όσο και στις τοπικές κοινωνίες ενόψει των εκλογών εκπροσώπων στους ΟΤΑ και την Ευρωβουλή.

Είπε ο Πλάτωνας:
• ‘’Κάθε λαός είναι άξιος των ανθρώπων που τον κυβερνούν’’ και

• ‘’Όσοι αδιαφορούν για τα κοινά είναι καταδικασμένοι να εξουσιάζονται πάντα από ανθρώπους πολύ κατώτερους τους’’.

Είπε επίσης ο Αριστοτέλης:
«……Επιδίωξη της τυραννίας είναι να πτωχεύσουν οι πολίτες, αφ ενός για να συντηρείται με τα χρήματα τους η φρουρά του καθεστώτος, και αφ’ ετέρου για να είναι απασχολημένοι οι πολίτες ώστε να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό το αποτέλεσμα αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων και η απορρόφηση της περιουσίας των πολιτών, όσο και η κατασκευή μεγάλων έργων που εξαντλούν τα δημόσια οικονομικά…..»!!

Ο φετινός εορτασμός της 25ης Μαρτίου εύχομαι να ξεφύγει από τις συνηθισμένες και ανούσιες εκδηλώσεις. 

Όλοι οι ΈΛΛΗΝΕΣ οφείλουμε να αντλήσουμε δύναμη και θάρρος από τον ηρωικό ξεσηκωμό του 1821 και ανάλογα σήμερα να αποτολμησουμε και να τους μιμηθούμε.

Την Εθνική μας Ανεξαρτησία πού έχουμε χάσει, ΜΟΝΟΙ μας θα ξανακατακτήσουμε.

https://tinyurl.com/y6cnq9cx

=====================

 "O σιωπών δοκεί συναινείν"

20 χρόνια ευρώ: Η σκοτεινή συνωμοσία της εθνικής παγίδευσης ολοκληρώνεται

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

Έχουν περάσει ήδη είκοσι ολόκληρα χρόνια από την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος αρχικά για 11 χώρες και σήμερα για 19 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή το ευρώ κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή και τρία χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2002 πήρε υλική μορφή με χαρτονομίσματα και κέρματα.

Η χώρα μας υπήρξε από τις πρώτες ένδεκα χώρες που δέχθηκαν την παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας τους. Οι Έλληνες ήλπισαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να υπάρξει η περίφημη οικονομική και κοινωνική «σύγκλιση» με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, που για δεκαετίες πριν σύσσωμη η «ηγέτιδα» τάξη της χώρας, μας έταζε, έχοντας μετατρέψει σε σκοπό ζωής την ένταξη και την ανεπίστρεπτη παραμονή μας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και εξακολουθεί στο ίδιο μοτίβο.

Είκοσι, όμως, χρόνια είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε καταλάβει τι συνέβη έκτοτε και να αρνούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Χάριν αυτής της επετείου «γενεθλίων» του ευρώ, αναδημοσιεύω άρθρο μου του Απριλίου 2018 σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ στη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10. Μια -όπως αποδεικνύεται- μεθοδευμένη χρεοκοπία, η οποία μας ταλανίζει έκτοτε χωρίς να φαίνεται η παραμικρή δυνατότητα εξόδου. Αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι μόνον μια νέα δραματική επιδείνωση της «κρίσης» μετά τις ευρωεκλογές κι αφού οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα έχουν ξεκαθαρίσει (αν το έχουν) το περιβάλλον και το ελληνικό «success story» της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να κρύβει πλέον την τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε και μεθοδεύτηκε με ευθύνη τόσο της εγχώριας ελίτ, όσο και των ίδιων των Ευρωπαίων επικυρίαρχων.

Η εθνική παγίδευση ολοκληρώνεται και οδηγεί στο δραματικό τέλος, εάν έστω και τώρα στο «και πέντε» δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι οι απλοί πολίτες συμπαραττασσόμενοι σε ένα ευρύ ανατρεπτικό Μέτωπο, να πούμε το οριστικό μεγάλο ΟΧΙ και να αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία: ...

20 χρόνια ευρώ: Η σκοτεινή συνωμοσία της εθνικής παγίδευσης ολοκληρώνεται

του Όθωνα Κουμαρέλλα*

http://www.hereticalideas.gr/2019/05/20-xronia-euro-i-skoteini-sinomosia-tis-ethnikis-pagidefsis.html

Έχουν περάσει ήδη είκοσι ολόκληρα χρόνια από την καθιέρωση του ευρώ ως κοινού νομίσματος αρχικά για 11 χώρες και σήμερα για 19 της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Στην αρχή το ευρώ κυκλοφόρησε σε ηλεκτρονική μορφή και τρία χρόνια μετά την 1η Ιανουαρίου 2002 πήρε υλική μορφή με χαρτονομίσματα και κέρματα.

Η χώρα μας υπήρξε από τις πρώτες ένδεκα χώρες που δέχθηκαν την παραχώρηση της νομισματικής κυριαρχίας τους. Οι Έλληνες ήλπισαν ότι αυτός ήταν ο τρόπος για να υπάρξει η περίφημη οικονομική και κοινωνική «σύγκλιση» με τις ανεπτυγμένες χώρες της Ευρώπης, που για δεκαετίες πριν σύσσωμη η «ηγέτιδα» τάξη της χώρας, μας έταζε, έχοντας μετατρέψει σε σκοπό ζωής την ένταξη και την ανεπίστρεπτη παραμονή μας στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες και εξακολουθεί στο ίδιο μοτίβο.

Είκοσι, όμως, χρόνια είναι πάρα πολλά για να μην έχουμε καταλάβει τι συνέβη έκτοτε και να αρνούμαστε να βγάλουμε τα συμπεράσματά μας.

Χάριν αυτής της επετείου «γενεθλίων» του ευρώ, αναδημοσιεύω άρθρο μου του Απριλίου 2018 σχετικά με το ρόλο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ευρώ στη χρεοκοπία της χώρας το 2009-10. Μια -όπως αποδεικνύεται- μεθοδευμένη χρεοκοπία, η οποία μας ταλανίζει έκτοτε χωρίς να φαίνεται η παραμικρή δυνατότητα εξόδου. Αυτό που διαφαίνεται καθαρά είναι μόνον μια νέα δραματική επιδείνωση της «κρίσης» μετά τις ευρωεκλογές κι αφού οι Ευρωπαίοι «εταίροι» θα έχουν ξεκαθαρίσει (αν το έχουν) το περιβάλλον και το ελληνικό «success story» της δήθεν εξόδου από τα μνημόνια, δεν θα μπορεί να κρύβει πλέον την τραγική πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε και μεθοδεύτηκε με ευθύνη τόσο της εγχώριας ελίτ, όσο και των ίδιων των Ευρωπαίων επικυρίαρχων.

Η εθνική παγίδευση ολοκληρώνεται και οδηγεί στο δραματικό τέλος, εάν έστω και τώρα στο «και πέντε» δεν αποφασίσουμε όλοι μαζί ενωμένοι οι απλοί πολίτες συμπαραττασσόμενοι σε ένα ευρύ ανατρεπτικό Μέτωπο, να πούμε το οριστικό μεγάλο ΟΧΙ και να αντιστρέψουμε την καταστροφική πορεία:

Η σκοτεινή «συνωμοσία» της χρεοκρατίας...

Οδυσσέας Ανδρούτσος 1788 – 1825

Από τους επιφανέστερους στρατιωτικούς ηγέτες της Επανάστασης του ‘21. 
Έπεσε θύμα των εμφύλιων διαμαχών κατά τη διάρκεια του Αγώνα και σκοτώθηκε από χέρι ελληνικό.

Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος γεννήθηκε στην Ιθάκη το 1788 και ήταν ο μονάκριβος γιος του ξακουστού αρβανίτη αρματολού της Ρούμελης Αντρέα Βερούση ή Καπετάν Ανδρούτσου και της Ακριβής Τσαρλαμπά, κόρης προεστού της Πρέβεζας. Στο νησί του Οδυσσέα είχε καταφύγει η μητέρα του για να γλιτώσει από την καταδίωξη των Τούρκων, επειδή ο πατέρας του είχε ακολουθήσει τον θαλασσομάχο Λάμπρο Κατσώνη στις ανά το Αιγαίο περιπέτειές του. Εκεί βαφτίστηκε το 1792 από τη γυναίκα του Κατσώνη, Μαρουδιά, που για τον ίδιο λόγο είχε ζητήσει κι αυτή άσυλο στο νησί. Προς τιμή του ομηρικού ήρωα, του δόθηκε το όνομα Οδυσσέας. Ο ίδιος, όμως, πατρίδα του θεωρούσε την πατρίδα του πατέρα του, τις Λιβανάτες της Λοκρίδας.

Όταν ο Αλή Πασάς έμαθε πως ο φίλος του καπετάν Ανδρούτσος, που εν τω μεταξύ είχε αποκεφαλιστεί από τους Τούρκους το 1797, άφησε γιο, τον πήρε κοντά του στην αυλή του στα Γιάννενα, που αποτελούσε τότε σπουδαίο στρατιωτικό σχολείο, στο οποίο μαθήτευσαν αρκετοί Έλληνες αγωνιστές του '21. Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον μεγάλωσε ο μικρός Οδυσσέας. Εκεί έμαθε τα πρώτα γράμματα και να μιλάει ιταλικά και αρβανίτικα. Η σωματική του δύναμη ήταν παροιμιώδης και διηγούνται αναρίθμητα κατορθώματά του. Κάποιος βιογράφος του γράφει, ότι «επήδα ως έλαφος, έτρεχεν ως ίππος και ίππευεν ως Κένταυρος».

Το 1816 ο Αλή Πασάς τον έστειλε αρματολό στη Λειβαδιά, αφού τον πάντρεψε πρώτα με την Ελένη Καρέλη. Εκεί έμεινε ως τις παραμονές του 1821. ...

Νίκος Μπελογιάννης - Τα δάνεια της «ανεξαρτησίας»

Με αφορμή  την επέτειο της 25ης Μαρτίου 1821, δημοσιεύουμε παρακάτω αποσπάσματα από τη μελέτη του Νίκου Μπελογιάννη για τα «Δάνεια της ανεξαρτησίας» 

Α’ Το πρώτο δάνειο 

Μόλις άρχισε η επανάσταση του ’21, αρχίζουν κι οι ξένοι τοκογλύφοι το θεάρεστο έργο  τους σε βάρος ενός λαού που’ χυνε ποτάμι το αίμα για τη λευτεριά. Ειν’ αλήθεια ότι μέσα στις συνθήκες που πάλευαν οι Έλληνες , χωρίς τ’ απαραίτητα οικονομικά μέσα ακόμη και για την αγορά λίγου μπαρουτιού, ένα εξωτερικό  δάνειο με καλούς όρους θα βοηθούσε  σημαντικά, θα δυνάμωνε και θα ‘δινε φτερά στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα. 

Οι ξένοι  τοκογλύφοι, με συνεργούς τους ντόπιους κοτζαμπάσηδες, τους Φαναριώτες και τους πάμπλουτους καραβοκυραίους, κατάφεραν να ωφελήσουν μονάχα το πουγκί τους και τους ξένους τυχοδιώκτες από τα δύο μπεζαχτά της επανάστασης.  Τη μεγάλη και θλιβερήν τους ιστορία,  που είναι για γέλια και για κλάματα, θα τη διηγηθώ τώρα παρακάτω, αρχίζοντας από το πρώτο δάνειο. 

Μόλις ξέσπασε η επανάσταση, ο λαός πρόσφερνε ό,τι είχε και δεν είχε. Οι αγρότες τα ζώα  τους και τα γεννήματά τους, οι τσοπαναραίοι και το τελευταίο τους πρόβατο, οι κοπέλες τις προίκες τους, οι γυναίκες τους άντρες τους, και όλοι μαζί, χωριάτες και τσοπάνηδες, ναύτες και μικροτεχνίτες, άντρες και γυναίκες έδιναν το αίμα τους και τη ζωή τους για να λευτερωθεί ο τόπος από τον ξένο ζυγό.

Στο μεγάλο αυτό εθνικό σάλπισμα της λευτεριάς, οι αστοκοτζαμπάσηδες ξέρετε τι πρόσφεραν;

1821: Ποιοι «όλοι μαζί», βρε ζαγάρια; – του Νίκου Μπογιόπουλου

«Ό,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο ‘21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» 

                                                                    (Δ. Φωτιάδης, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»)

   Πώς γίνεται η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Μάρτη του 1821, αλλά να γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη;

   Η απάντηση είναι απλή: Έπρεπε ο ξεσηκωμός να εγκιβωτιστεί σε ένα σχήμα που θα εξυπηρετούσε τους επί τουρκοκρατίας εξουσιαστές του λαού που παρέμειναν τέτοιοι και μετά την Επανάσταση. Ανάμεσά τους οι σεβάσμιοι δεσποτάδες της εποχής. Κι αφού οι τελευταίοι δεν είχαν να επιστρατεύσουν τίποτα άλλο για να οικειοποιηθούν την Επανάσταση, επιστράτευσαν την Παναγία.

   Ήταν 17 ολόκληρα χρόνια μετά την Επανάσταση, με διάταγμα του 1838, που ως εθνική γιορτή ορίστηκε η μέρα του Ευαγγελισμού ώστε το ιερατείο να καμώνεται ότι ευλόγησε τον ξεσηκωμό…

Το άγνωστο '21, οι μισές αλήθειες και η παραχάραξη της Ιστορίας

Σχετικά: Εκπαιδευτικό υλικό για την 25η Μάρτη

“...Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτζαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ' αυτό η Επανάσταση γελάστηκε, δεν πάει να πει διόλου ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό την έφαγε...Η Επανάσταση απότυχε...”

Γιάννης Σκαρίμπας

Η 25η Μαρτίου πλησιάζει και ετοιμάζονται οι λόγοι που θα εκφωνηθούν στις διάφορες εκδηλώσεις και θα αποτίσουν φόρο τιμής στους αγωνιστές του '21. Και είναι βέβαιο ότι στη συντριπτική πλειοψηφία τους θα ακολουθήσουν την πεπατημένη και θα μιλήσουν για τα 400 χρόνια σκλαβιάς, για την καταπίεση που υφίσταντο όλοι οι Έλληνες, για το κρυφό σχολειό, για την Αγία Λαύρα, για τον αγώνα που αποφάσισαν να δώσουν ενωμένοι ενάντια στον κατακτητή, για τις νίκες που επέτυχαν και την αποτίναξη του ξένου ζυγού.

Ελάχιστοι θα αναφέρουν ότι δεν υπέφεραν όλοι οι Έλληνες το ίδιο, ότι την πιο κρίσιμη στιγμή της Επανάστασης οι Έλληνες σκοτώνονταν σε έναν εμφύλιο πόλεμο στον οποίο σπαταλήθηκε και ολόκληρο το πρώτο δάνειο που κατάφεραν να εξασφαλίσουν από την Αγγλία, ότι εξαιτίας αυτού του εμφυλίου η Επανάσταση ηττήθηκε στρατιωτικά και χρειάστηκε η στρατιωτική επέμβαση των Μεγάλων Δυνάμεων για να αποχωρήσουν οι Τούρκοι και ότι μπορεί μεν να γλυτώσαμε από τον τουρκικό ζυγό δεθήκαμε όμως στο άρμα της Αγγλίας.  ...

Ου να μου χαθείτε, ρεμάλια! Ποιοι είστε εσείς, ρε, που έρχεστε να λογοκρίνετε τον μεγάλο Καραϊσκάκη;

25η ΜΑΡΤΙΟΥ

Να πως «διαπραγματεύονται», μωρέ! Για να παίρνετε μαθήματα.
Πείτε τον ρατσιστή, αφού τους αποκαλεί «σκατότουρκους» και απεσταλμένους από τους Γύφτους...
Πείτε τον αντισημήτη που αποκαλεί «πουτάνα» τον Εβραίο Σιλιχτάρ Μπόδα..
Πείτε τον και μισαλλόδοξο, αφού τους γαμεί την πίστη και τον Μωχαμέτη...
Πείτε τον και σεξιστή για την γλώσσα που χρησιμοποιεί...
Όπως και να τον πείτε όμως, εκείνος έδωσε την ζωή του για να ζείτε εσείς σήμερα ελεύθεροι!
Κι εσείς τι κάνετε; Πάτε και θεσπίζετε «αντιρατσιστικούς» νόμους.
Ου να μου χαθείτε, ρεμάλια! Ποιοι είστε εσείς, ρε, που έρχεστε να λογοκρίνετε τον μεγάλο Καραϊσκάκη; Άμα ζούσε σήμερα, τι θα κάνατε ωρέ; Θα τον κλείνατε μέσα για παραβίαση του εκτρωματικού σας νόμου;

Γιώργος Ιεροδιάκονος, - Από FaceBook

===================

Ποιοι ήθελαν τον Καραϊσκάκη νεκρό; - Τα τελευταία λόγια του – Ο ύποπτος ρόλος των Τσορτς και Κόχραν – Η καταστροφική μάχη του Ανάλατου

Ένα από τα σκοτεινότερα και τραγικότερα γεγονότα της Επανάστασης του 1821 είναι αναμφίβολα ο -τουλάχιστον περίεργος και ανεξήγητος κατά πολλούς – θάνατος του Γεώργιου Καραϊσκάκη, του θρυλικού «γιου της καλόγριας».


ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗ:

Νίκος Καζαντζάκης: Ακριβή πραμάτεια η λευτεριά - Η ανώτατη αρετή δεν είναι να ’σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για ελευτερία. - Θέλει, λέει, να ’ναι λεύτερος: Σκοτώστε τον!

Δεν είναι η λευτεριά πέσε πίτα να σε φάω. 

Είναι κάστρο, και το παίρνεις με το σπαθί σου. 

Όποιος δέχεται από ξένα χέρια τη λευτεριά, είναι σκλάβος.

Νίκος Καζαντζάκης
(ελαιογραφία του Π. Ζωγράφου)
από τον Πανδέκτη

Η πέτρα, το σίδερο, το ατσάλι δεν αντέχουν. Ο άνθρωπος αντέχει.

«ΚΑΠΕΤΑΝ ΜΙΧΑΛΗΣ» Εκδόσεις ΔΙΦΡΟΣ

 Μπόρα είναι μαθές η ζωή. Θα περάσει!

«Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΞΑΝΑΣΤΑΥΡΩΝΕΤΑΙ» Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Η αγάπη κι η συμπόνια είναι θυγατέρες του ανθρώπου, όχι του Θεού.
«ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟΝ ΓΚΡΕΚΟ» Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Τι θα πει ευτυχία; Να ζεις όλες τις δυστυχίες. ...

«ΑΣΚΗΤΙΚΗ» Εκδόσεις ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ

Θεριό ‘ναι η καρδιά του ανθρώπου. Θεριό ανήμερο…

Γιάννης Σκαρίμπας (Πέθανε σαν σήμερα το 1984). Απέναντι στους «ευνουχιστές της Ιστορίας και τους αλλουβρεχήτες της αλήθειας»

Σχετικό: Μικρό Αφιέρωμα από το Λογοτεχνικό περιβόλι στη ζωή και το έργο του πολυτάλαντου Γιάννη Σκαρίμπα .

Ο μπαρμπα-Γιάννης Σκαρίμπας, όπως ήταν γνωστός στους φίλους του, έζησε όλη του τη ζωή στη Χαλκίδα και ταξίδεψε ελάχιστα.
Πέθανε στις 21 Ιανουαρίου 1984 και τάφηκε στο κάστρο του Καράμπαμπα.

«Οι Τούρκοι δεν ήσαν οι χειρότεροι … Ο ελληνικός λαός δε θάκανε την επανάσταση για ν’ αποκαταστήσει και πολιτικά τους κοτσαμπάσηδες. Οι λέγοντες ότι η Επανάσταση ήταν μόνον Εθνική, ή είναι αδιάβαστοι, ή δε μας λένε την αλήθεια. Σκοτώνοντας τους Τούρκους ήξερε ότι σκοτώνει το σύμμαχο των κοτσαμπάσηδων. Χωρίς τον αφανισμό πρώτα αυτουνού, δεν μπόραε να ξεπάτωνε τους άλλους. Το ότι σ’ αυτόν η Επανάσταση γελάστηκε, δεν παει να πει ότι τους εφείσθη. Θα τους πέρναε εν στόματι μαχαίρας. Το ότι νόμισε ότι για τούτο είχε καιρό, αυτό της έφαγε … Η Επανάσταση απότυχε…».

Γιάννης Σκαρίμπας – «Το ’21 και η αλήθεια»

Σαν σήμερα το 1984 άφησε την τελευταία του πνοή ο λογοτέχνης Γιάννης Σκαρίμπας. Ενας «αιρετικός» λογοτέχνης που έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Χαλκίδα όπου εργαζόταν ως εκτελωνιστής. Κάποιοι τον χαρακτήριζαν εκκεντρικό γιατί οι απόψεις του δεν έμπαιναν σε καλούπια.

Ξεκίνησε να σπουδάζει φιλοσοφία στην Αθήνα, αλλά εγκατέλειψε το Πανεπιστήμιο για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία. Εγραψε διηγήματα, ποιήματα, δοκίμια και θέατρο.

«Αν ο μόνος σκοπός που αξίζει τον κόπο κανείς να γεννηθεί είναι η λευτεριά, και μόλις γεννηθεί του την υποθηκεύουν τα συμφέροντα, τι άλλο του απομένει παρά η επανάσταση;»

«Ούτε η πανούκλα, ούτε η αραποβλογιά κάμανε τόσο κακό στην ανθρωπότητα όσο οι ιστορικοί και η Ιστορία»

Δεν θα αναφερθούμε στην βιογραφία του. Αυτή μπορεί να την συναντήσει κάποιος πολύ εύκολα στο διαδίκτυο. Θα παραθέσουμε κάποια -σχετικά μεγάλα- αποσπάσματα από το πιο σημαντικό κατά την γνώμη μας, βιβλίο του «Το 1821 και η αλήθεια». Είναι ότι καλύτερο έχει γραφτεί για την επανάσταση του 1821 και φωτίζει το αληθινό νόημα της πέρα απ’ τα παραμύθια που μας διδάσκει η επίσημη ιστορία.

Με γλώσσα ιδιότυπη, με σκόπιμο «μπάχαλο της σύνταξης» και ύφος εντελώς προσωπικό δεν μάσαγε τα λόγια του ειδικά απέναντι στους «ευνουχιστές της Ιστορίας και τους αλλουβρεχήτες της αλήθειας», όπως χαρακτήριζε τους καθεστωτικούς διανοούμενους.
Κι αυτός ήταν ο λόγος που πολεμήθηκε σκληρά από το κατεστημένο της εποχής του, χωρίς όμως ούτε στιγμή να λιγοψυχήσει και να «βάλει νερό στο κρασί του» υπηρετώντας ιδεολογικές και ...

25 Νοέμβρη 1942... Η ανατίναξη της γέφυρας στο Γοργοπόταμο!

Κρις Γουντχάουζ: "Χωρίς Ζέρβα δεν γινόταν , χωρίς Αρη δεν πετύχαινε"

Η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου

  

Ο Γοργοπόταμος στην Αλαμάνα στέλνει περήφανο χαιρετισμό

νέας ανάστασης χτυπάει καμπάνα μηνάν τα όπλα μας το λυτρωμό.

Ο συμβολισμός του όμορφου αυτού αντάρτικου τραγουδιού δεν είναι τυχαίος.

Τα σύμβολα στην ιστορία, αποτέλεσμα καταγραφής μεγάλων έστω και στιγμιαίων γεγονότων, έχουν επιδράσει στη λαϊκή ανάταση, έχουν συμβάλλει αποφασιστικά στη δημιουργία ψυχολογίας και συνείδησης στις λαϊκές μάζες για να δημιουργήσουν στη συνέχεια ηρωικά κατορθώματα στον αγώνα με σκοπό την επιβολή του δίκιου τους.

Και αν η γέφυρα της Αλαμάνας ήταν για την επανάσταση του 1821 ένα από τα ηρωικά κατορθώματα στον εθνικοαπελευθερωτικό και κοινωνικό αγώνα των Ελλήνων για την ίδρυση δικού τους αστικού κράτους ενάντια στη φεουδαρχία της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου καθιέρωσε στις συνειδήσεις του ελληνικού λαού τον ένοπλο αντάρτικο αγώνα του ΕΛΑΣ συνολικά το λαϊκοαπελευθερωτικό αγώνα του ΕΑΜ με ψυχή και αιμοδότη το ΚΚΕ, ως τη δύναμή τους για μια νέα λαοκρατούμενη Ελλάδα μετά την απελευθέρωση από τους Ιταλογερμανούς κατακτητές. Ηταν με μια έννοια καταλύτης στην απελευθέρωση ανεξάντλητης λαϊκής δύναμης σ' ένα αγώνα άνισο, μα πέρα για πέρα δίκαιο, που ως προς την απελευθέρωση οδήγησε το λαό μας στη νίκη. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν ότι ο λαϊκός ποιητής αποτύπωσε μια από τις κορυφαίες στιγμές της Αντίστασης με το Γοργοπόταμο, συσχετίζοντάς τον με την Αλαμάνα.

Τι ήταν λοιπόν ο Γοργοπόταμος; 'Η -πιο σωστά- τι έγινε στο Γοργοπόταμο;

«Και συ, τσούλα των δήμιων, Επιστήμη (…) και συ, πρόστυχη Πένα και ψοφίμι…»

ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Από τη «δικαιολόγηση» των Ταγμάτων Ασφαλείας μέχρι το ξέπλυμα της χούντας, ένας Καλύβας «αναθεωρητικός» δρόμος. Μιλάμε για τον δρόμο της «αναθεώρησης» της Ιστορίας. Όχι επί τη βάσει στοιχείων, έρευνας, μαρτυριών, αξιόπιστων πηγών, διασταύρωσης. Όχι, δηλαδή, με όρους Επιστήμης.

    Αυτή η ανασκολόπιση, που η «αντικειμενικότητά της» εδράζεται στην τακτική να παίρνει ορισμένα πραγματικά γεγονότα και να τα ρίχνει στο μίξερ της διαστρέβλωσης σαν άλλοθι του εκκωφαντικού της ψεύδους, έχει μια αποστολή: Το ξαναγράψιμο της Ιστορίας με τρόπο που ό,τι αμφισβητεί το καθεστώς κυριαρχίας της αστικής τάξης θα συκοφαντείται και ό,τι ξεπλένει την δικτατορία του κεφαλαίου θα καθαγιάζεται.

    Αλλά ας δούμε κατ’ αρχάς το ποιόν του συγκεκριμένου. Ονομάζεται Καλύβας Ευστάθιος. Τι εστί «Καλύβας»; Διαβάζουμε: 

Αναγκαίος ένας νέος, κοινωνικός, δημοκρατικός, πατριωτικός ριζοσπαστισμός

Την ώρα που στη Ρώμη συνέρχονται οι Eυρωπαίοι ηγέτες για να ξαναδώσουν – αν μπορέσουν – μιαν ανάσα στο τρίζον οικοδόμημα της ευρωένωσης, την ώρα που τα γεωπολιτικά σύννεφα πυκνώνουν αγκαλιάζοντας ακόμα και δια του πολέμου μεγάλες περιοχές, την ώρα που χώρες και κοινωνίες γίνονται καύσιμη ύλη για τη διατήρηση της σπέκουλας και τις εικασίες για 4η βιομηχανική επανάσταση, την ώρα που οι στρατιές των ανέργων και των προσφύγων δείχνουν πως κύρια τάση είναι η απόρριψη τεράστιων μαζών εργαζομένων σε έναν πλανητικό Καιάδα, την ώρα που η μνημονιακή γκιλοτίνα διαμελίζει διαρκώς τμήματα, περιοχές και βιος μας διαλύοντας τη χώρα και το μήνυμα το’ χουν πάρει χαμπάρι και γείτονες που ορέγονται να συμμετάσχουν στο πλιάτσικο, πλανάται ένα μεγάλο και αμείλικτο ερώτημα: Υπάρχει διέξοδος, σωτηρία, ανάσταση από τον παρατεταμένο θάνατο;

Όταν πριν από 220 χρόνια ο Ρήγας έγραφε τον Θούριό του, το περίφημο «ως πότε παλληκάρια…» γνώριζε ότι χρειάζεται προετοιμασία των πνευμάτων για μια μεγάλη αλλαγή. Ο Θούριος γράφτηκε το 1797, η Φιλική Εταιρεία ιδρύθηκε το 1814, η επανάσταση ξεκίνησε 7 χρόνια αργότερα. Χρόνια προετοιμασίας, δοκιμασιών, σχεδιασμών, ζυμώσεων. Στη συνέχεια η Επανάσταση δεν ήταν μια κι όξω έφοδος. Κοινωνικές δυνάμεις πήραν μέρος με διαφορετικούς στόχους, συναντήθηκαν με ισχυρά γεωπολιτικά ρεύματα της περιόδου, συνοδεύτηκαν από εμφύλιους πολέμους και μια κολοβή ανεξαρτησία κερδήθηκε μόλις το 1828. Έχει δίκιο ο Σκαρίμπας όταν γράφει πως οι Τούρκοι έφυγαν και ήρθε… ο Όθωνας, συμπληρώνοντας «το να μην ξαναπέσεις σε ζυγό – αυτό είναι επανάσταση» (Γ. Σκαρίμπα, Το 1821 και η αλήθεια).

Η γερμανική κατοχή κράτησε 4 χρόνια. Η φασιστική δικτατορία 7 χρόνια. Το μνημονιακό καθεστώς αποικίας βαστά 7 χρόνια και προτίθεται να παρατείνει τη διάρκειά του για 99 χρόνια.

Η καταχνιά που έχει πέσει στη χώρα, μετά τους αγώνες του 2010-2012, πρέπει να ξεπεραστεί και οι ...

1821: Ποιοι «όλοι μαζί», βρε ζαγάρια;

Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

«Ό,τι ξέρουμε για το 1821 μοιάζει με αντεστραμμένο είδωλο στον καθρέφτη. Υπάρχουν δύο ‘21, αυτό των αρχόντων, των Φαναριωτών και της επίσημης διπλωματίας και αυτό του λαού και των προοδευτικών ανθρώπων όλου του κόσμου…» 

                                                                    (Δ. Φωτιάδης, από την ιστορική μονογραφία «ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ»)

Πώς γίνεται η Καλαμάτα να έχει απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό στις 23 Μάρτη του 1821, αλλά να γιορτάζουμε την έναρξη της Επανάστασης στις 25 Μάρτη;

Η απάντηση είναι απλή: Έπρεπε ο ξεσηκωμός να εγκιβωτιστεί σε ένα σχήμα που θα εξυπηρετούσε τους επί τουρκοκρατίας εξουσιαστές του λαού που παρέμειναν τέτοιοι και μετά την Επανάσταση. Ανάμεσά τους οι σεβάσμιοι δεσποτάδες της εποχής. Κι αφού οι τελευταίοι δεν είχαν να επιστρατεύσουν τίποτα άλλο για να οικειοποιηθούν την Επανάσταση, επιστράτευσαν την Παναγία.

Ήταν 17 ολόκληρα χρόνια μετά την Επανάσταση, με διάταγμα του 1838, που ως εθνική γιορτή ορίστηκε η μέρα του Ευαγγελισμού ώστε το ιερατείο να καμώνεται ότι ευλόγησε τον ξεσηκωμό…

Η αλήθεια, βέβαια, είναι ελαφρώς διαφορετική: Η σημαία της επανάστασης πρωτοσηκώθηκε από το λαογέννητο ηγέτη και δολοφονημένο αργότερα από τους πρόκριτους, Παναγιώτη Καρατζά, στην Πάτρα στις 21 Μάρτη. Όσο για τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που όπως επιβεβαιώνουν τα απομνημονεύματά του απλώς… απουσίαζε, θυμήθηκε να «ευλογήσει» τα όπλα μόνο αφότου η Επανάσταση είχε ξεσπάσει και επιβληθεί.

Και τούτο συνέβη γιατί ο λαός (ανάμεσά του και ο λαϊκός κλήρος) δεν άκουσε τις «νουθεσίες» του ραγιαδισμού ούτε τις φοβέρες των φορέων του. Αυτοί, οι δεύτεροι, αντί του «Ελευθερία ή θάνατος» είχαν άλλη αντίληψη:

«Ας αφήσουμε τα παιδιά του Μωάμεθ να αποτελειώσουν τα παιδιά του Ροβεσπιέρου», έλεγαν…

***

Ας δούμε τι έλεγαν τα «παιδιά του Ροβεσπιέρου» και γιατί δεν άρεσαν στο αρχοντολόι: