Το πιο χαρακτηριστικό σύμπτωμα του εκφυλισμού (των ιδεών της πολιτικής και του ήθους), ιδιαίτερα του εκφυλισμού της αριστεράς, είναι ο σφετερισμός, με όλη τη συνακόλουθη δολιότητα της υποκρισίας και της απάτης…
Σήμερα που ζούμε τα έσχατα όρια της σήψης και της αποσύνθεσης της μεταλλαγμένης «αριστεράς» (αποτελεί το φθονερό μαστίγιο των «νέων» ηγεμονικών ιδεών του καπιταλιστικού σύμπαντος), ο σφετερισμός ιδεών και συμβόλων, αγωνιστικών παραδόσεων και ονομάτων, γίνεται επιδημική νοσηρή παράκρουση.
Μια αποτρόπαια και κακουργηματική παράκρουση γιατί συνδυάζεται με το αχαλίνωτο εμπόριο των ιδεών, των συμβόλων και των ονομάτων.
Ο σφετερισμός γίνεται καταναλωτικό θέαμα και...
παίρνει τις ακραίες μορφές της αγοραίας τηλεοπτικής αγοράς: Αυτής της κερδοσκοπικής αναισχυντίας και απληστίας των χρυσοπληρωμένων «λακέδων» και «μπράβων» των «νταβάδων»: Εγχώριων και αυτοκρατορικών…
Και αυτοί οι «μπράβοι» και οι θλιβεροί «λακέδες», «αριστερής» προέλευσης, αναζητούν μετά μανίας τα «πλυντήρια» ξεπλύματος: Την κολυμπήθρα του Σιλωάμ!!!
Ο Μίκης Θεοδωράκης αποτελεί μια τέτοια μεγάλη κολυμπήθρα: Είναι γιγάντιο ιστορικό σύμβολο της Αριστεράς, είναι το μεγάλο όνομα που συμπυκνώνει τους ηρωικούς αγώνες της ελληνικής κοινωνίας, είναι το τεράστιο καλλιτεχνικό μέγεθος…
ΟΛΟΙ οι μεταλλαγμένοι και τα αλαλάζοντα κύμβαλα των «νέων ιδεών», όλοι οι σφετεριστές και οι έμποροι των αριστερών ιδεών και συμβόλων, όλοι όσοι χυδαιολογούν πολιτικά και τηλεοπτικά, αναζητούν ψυχωτικά το «άλλοθι» του Μίκη.
Άλλοι μια υπογραφή του για να την κολλήσουν, σαν ετικέτα, στα αντί-εθνικά και «αντιρατσιστικά» εμπορεύματά τους.
Οι ιδέες του Μίκη προκαλούν αηδία και μίσος σε αυτούς τους επιδοτούμενους «αντιρατσιστές», ωστόσο, κινούν θεούς και δαίμονες για να αποσπάσουν μια υπογραφή του Μίκη, της ιδέες και το έργου του οποίου χλευάζουν καιν πολεμούν λυσσωδώς…
Άλλοι πάλι χρησιμοποιούν για ασπίδα το τεράστιο καλλιτεχνικό μέγεθος του Μίκη για να αποκτήσουν το «κύρος» εκείνο που θα καταστήσει πιο αποτελεσματικό το μολυσματικό τους έργο και θα διογκώσει τα κέρδη των «νταβάδων» τους, καθώς και τη δική τους ανταλλακτική αξία.
Τέτοιος είναι ο Λάκης Λαζόπουλος.
Και είναι πράγματι σκανδαλώδης πρόκληση, ημέρα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, να ακούμε Μίκη από το Λαζόπουλο.
Να ακούμε Μίκη από την εκπομπή του Λάκη ο οποίος έχει μετατρέψει την Ιστορία σε εμπόριο Υστερίας, ο οποίος αποτελεί το πλέον αιχμηρό και δόλιο παράσιτο της βαρβαρότητα των «νταβάδων» και της προπαγάνδας των σύγχρονων, φαιών, νεοταξικών ιδεολογημάτων.
Είναι παράκρουση σφετεριστικής αυθάδειας και αχαλίνωτης εμπορικής καπηλείας ο Λάκης ο οποίος δεν έχει αφήσει τίποτε άθικτο, καμία αγωνιστική ιδέα, αριστερή παράδοση και αξία που να μην τα έχει βρωμίσει, να εμπορεύεται το έργο το Μίκη: Ένα έργο ριζικά και κάθετα ΑΝΤΙΘΕΤΟ σε όλα όσα διαλαλεί σήμερα ο Λαζόπουλος…
Ο Λαζόπουλος, όπως πολλές φορές έχουμε αναλύσει, αποτελεί μία τις πιο μοχθηρές γκριμάτσες της νεοταξικής προπαγάνδας. Αποτελεί τον πιο δόλιο και γλοιώδη «λακέ» των ηγεμόνων του χρήματος και των μονοπωλίων της εξουσίας. Ο μοχθηρός και δόλιος ρόλος του υπερτερεί των άλλων επειδή αυτός διαθέτει ταλέντο: τη σατιρική ικανότητα να καυτηριάζει επιλεκτικά τα κακώς κείμενα και έτσι, υποκριτικά, πιο εύκολα και ύπουλα, να σφετερίζεται και να εμπορεύεται τις αριστερές ιδέες και τις αγωνιστικές παραδόσεις…
Τι σχέση μπορεί να έχει ο Μίκης και το έργο του με το Λαζόπουλο;
Το έργο του Μίκη είναι το σύμβολο των εθνικών και σοσιαλιστικών αγώνων, το ΕΠΟΣ των αγωνιστικών παραδόσεων του λαού μας.
Ο Λαζόπουλος καθημερινά και ψυχρά ισοπεδώνει την «ψυχή» του Μίκη και του έργου του.
Ο Λαζόπουλος είναι ο «εξορυκτής» των ματιών και της «ψυχής» του Μίκη. Και μάλιστα στην πιο αποτρόπαια μορφή: Του σφετερισμού και της εμπορικής, τηλεοπτικής καπηλείας…
Εδώ, πράγματι, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα από τα πλέον θλιβερά φαινόμενα της Ιστορίας και σε ένα από αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας:
α). Η σημερινή ιδεολογική, τηλεοπτική «χούντα» που προωθεί αχαλίνωτα τις ιδέες και τις επιδιώξεις της παγκοσμιοποίησης και της ιμπεριαλιστικής αυτοκρατορίας, να σκούζει υμνολογικά για το «έπος» του Πολυτεχνείου και να χρησιμοποιεί, σαν κολυμπήθρα του Σιλωάμ το Μίκη, το σύμβολο των αγώνων…
β). Είναι, επίσης, ένα από πιο αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας «καλλιτέχνες», σαν το Λαζόπουλο, που έχουν εξαργυρώσει τα πάντα (ακόμα και το όνομα του πρώην αριστερού) στο χρηματιστήριο των καπιταλιστικών «ομολόγων», που έχουν φιλήσει τις κατουρημένες ποδιές των «νταβάδων» τους, που αποτελούν το τηλεοπτικό «λεπίδι» του ολοκληρωτισμού των ΜΜΕ, να αυτό- προβάλλονται ταυτόχρονα σαν «αριστεροί» και να εμφανίζονται με ισόβιο πιστοποιητικό αριστερών φρονημάτων.
Αυτοί οι άνθρωποι είναι οι χειρότεροι όλων, ακριβώς γιατί αποτελούν τα «ηθικά αποδεκτά ρούχα» της καθεστωτικής προπαγάνδας.
Και ο Λαζόπουλος αποτελεί το σημαιοφόρο αυτού του ιδεολογικού «αριστερού» αμοραλισμού, του διανοητικού Ιησουϊτισμού και του καλλιτεχνικού μακιαβελισμού.
Αλλά δεν είναι μόνο μέγιστη απάτη το να εμφανίζεται ο Λαζόπουλος με το «μανδύα» του Μίκη: Σαν Λαζοπουλικό άλλοθι και τεκμήριο.
Είναι και θανάσιμη προσβολή και κυνική απόρριψη του Μίκη και ό,τι αυτός συμβολίζει…
ΚΑΠΟΤΕ θα πρέπει να καταλάβουν κάποιοι ότι ο Μίκης δεν είναι ΕΜΠΟΡΕΥΜΑ...
...και βρέθηκαν στα συρτάρια ιδιωτικής 
κλινικής!
